Online Verhalen

Mijn land is niet de mijne
mijn vrijheid nu de jouwe
stenen regen valt

mijn huid valt niet te redden
het ijzer doorklieft de lucht
het groen belet het licht
in de deuropening werpt hij
een net van schaduwen naar binnen

de muren kunnen mij niet beschermen
mijn geschreeuw wordt niet gehoord

ze bliezen miljoenen kaarsen uit
het land tast in het duister

Goed geschreven! Ik heb er niet veel op aan te merken (:
Het heeft echt iets, ook goed origineel woordgebruik.

hahahaha dankje

Weet je, meestal hou ik niet zo van de manier waarop jij schrijft.
Maar bij jou pakken de woorden mij heel erg! Ook de onderwerpen die jij gebruikt zijn niet zo standaard, waardoor het intressant lezen is voor mij.
Ook dit gedicht, mooi gedaan!

Gr!

de manier waarop ik schrijf? snap ik niet helemaal

dankje!

Ja, ik schrijf heel anders dan jou meer zweveriger(ik kan het niet goed benoemen). Vaak vind ik mij dat meer aanspreken. Maar je hebt het tegendeel bij deze bewezen!

zo mooi meisje, typisch mijn stijl van gedichten, die sfeer van oorlog en verdriet, het doet een mens iets hé?