In Holland stands 'n House.
Geplaatst: 26 jun 2010 17:08
Tussendoor een column van mijn kant.
De oranjekoorts groeit en daarmee mijn ergernis. Op mijn dagelijkse route naar school zie ik overal oranje vlaggetjes en dergelijke dingen. Zij het niet vaal gele vlaggetjes van mensen die geen zin hadden om naar de feestwinkel te gaan en hun vlaggetjes van vorig jaar uit de schuur hebben gehaald. Die dingen kosten vijfenzeventig cent, maar afijn... Op z'n Hollands en daar ging het om.
Typisch vond ik het wel, toen ik op een groot spandoek voor een raam 'Holland House' zag staan. Het moet allemaal zo Nederlands mogelijk, zoveel mogelijk oranje, maar wel een Engelse tekst. Ik hoorde in mijn hoofd de manier waarop de eigenaren van het spandoek de tekst hoogstwaarschijnlijk uit zouden spreken, daarbij moest ik denken aan het in de titel genoemde oude Nederlandse kinderversje.
Nu valt het mij de laatste tijd sowieso op dat er steeds meer Engelse termen worden gebruikt in de Nederlandse taal. Zeker in het zakenleven, termen als 'benchmarking' en 'taskforce', maar ook in de sport, simpele dingen als 'goal', 'team' en 'coach' of 'trainer'. Laatstgenoemden zijn al zo ingeburgerd dat er al nauwelijks meer overna wordt gedacht dat deze woorden uit het Engels stammen.
Engelse termen worden ook vaak gebruikt om dingen mooier te laten klinken. Zo las ik bijvoorbeeld op een site, speciaal gewijd aan attracties van de Efteling, een toelichting op de laatst nieuwe attractie. Het zou een combinatie zijn van een 'walk-through', een 'dark ride' en een 'rollercoaster', dus een wachtrij, een donkere rit en een achtbaan. De naam van de attractie is weer wel gewoon 'De Vliegende Hollander', niet 'The Flying Dutchman'. Er zijn dus wel grenzen. (De naam werd trouwens al wel snel afgekort tot 'DVH'. In navolging van de 'GVR', de Grote Vriendelijke Reus?)
Echter in het dagelijks leven hoor je dingen die mijn grenzen wellicht enigszins te buiten gaan. In mijn vriendenkring wordt vaak gesproken over personen of dingen die 'evil' zijn. 'Evil', simpelweg betekenende 'gemeen' of 'slecht'. We hebben er zelf woorden voor, maar blijkbaar voelt het gevoelsmatig beter om 'evil' te zeggen dan 'slecht'. Treurig.
Kampioene in deze trieste uitingen is mijn lerares economie. Een paar dagen terug werd haar les onderbroken door een leerlingencoördinator. Er was wat gedoe over een toets van een ander vak die uiteindelijk geen open-boek repetitie zou worden, hoewel wij daar wel op gerekend hadden. (Ik zie het nut niet van een open-boek repetitie, maar daar hadden we het niet over.)
De lerares probeerde vervolgens weer verder te gaan met de les: "Jongens, het spijt me dat jullie daar zo 'upset' over zijn..."
Au. Triest. Diep triest.
Weet je wat ik leuk zou vinden? Als je langs een groep oer-Hollandse types loopt en zinnen voorbij hoort komen als: "Heb jij blauwe tand op je mobiele telefoon?", of "Ik ga zometeen even zeep kijken op de televisie..."
De oranjekoorts groeit en daarmee mijn ergernis. Op mijn dagelijkse route naar school zie ik overal oranje vlaggetjes en dergelijke dingen. Zij het niet vaal gele vlaggetjes van mensen die geen zin hadden om naar de feestwinkel te gaan en hun vlaggetjes van vorig jaar uit de schuur hebben gehaald. Die dingen kosten vijfenzeventig cent, maar afijn... Op z'n Hollands en daar ging het om.
Typisch vond ik het wel, toen ik op een groot spandoek voor een raam 'Holland House' zag staan. Het moet allemaal zo Nederlands mogelijk, zoveel mogelijk oranje, maar wel een Engelse tekst. Ik hoorde in mijn hoofd de manier waarop de eigenaren van het spandoek de tekst hoogstwaarschijnlijk uit zouden spreken, daarbij moest ik denken aan het in de titel genoemde oude Nederlandse kinderversje.
Nu valt het mij de laatste tijd sowieso op dat er steeds meer Engelse termen worden gebruikt in de Nederlandse taal. Zeker in het zakenleven, termen als 'benchmarking' en 'taskforce', maar ook in de sport, simpele dingen als 'goal', 'team' en 'coach' of 'trainer'. Laatstgenoemden zijn al zo ingeburgerd dat er al nauwelijks meer overna wordt gedacht dat deze woorden uit het Engels stammen.
Engelse termen worden ook vaak gebruikt om dingen mooier te laten klinken. Zo las ik bijvoorbeeld op een site, speciaal gewijd aan attracties van de Efteling, een toelichting op de laatst nieuwe attractie. Het zou een combinatie zijn van een 'walk-through', een 'dark ride' en een 'rollercoaster', dus een wachtrij, een donkere rit en een achtbaan. De naam van de attractie is weer wel gewoon 'De Vliegende Hollander', niet 'The Flying Dutchman'. Er zijn dus wel grenzen. (De naam werd trouwens al wel snel afgekort tot 'DVH'. In navolging van de 'GVR', de Grote Vriendelijke Reus?)
Echter in het dagelijks leven hoor je dingen die mijn grenzen wellicht enigszins te buiten gaan. In mijn vriendenkring wordt vaak gesproken over personen of dingen die 'evil' zijn. 'Evil', simpelweg betekenende 'gemeen' of 'slecht'. We hebben er zelf woorden voor, maar blijkbaar voelt het gevoelsmatig beter om 'evil' te zeggen dan 'slecht'. Treurig.
Kampioene in deze trieste uitingen is mijn lerares economie. Een paar dagen terug werd haar les onderbroken door een leerlingencoördinator. Er was wat gedoe over een toets van een ander vak die uiteindelijk geen open-boek repetitie zou worden, hoewel wij daar wel op gerekend hadden. (Ik zie het nut niet van een open-boek repetitie, maar daar hadden we het niet over.)
De lerares probeerde vervolgens weer verder te gaan met de les: "Jongens, het spijt me dat jullie daar zo 'upset' over zijn..."
Au. Triest. Diep triest.
Weet je wat ik leuk zou vinden? Als je langs een groep oer-Hollandse types loopt en zinnen voorbij hoort komen als: "Heb jij blauwe tand op je mobiele telefoon?", of "Ik ga zometeen even zeep kijken op de televisie..."