Online Verhalen

Met de wind in de rug
Voeren we samen
De giek tegen het hoofd
Liggend in stil water

Waar rivieren komen
Zie ik je staan
Maar de stroming is te sterk
We botsen

Nooit gemerkt

Je gedicht heeft wel wat, al zou parabool ook wel een goede titel zijn. De climax gaat eerst omhoog om vervolgens weer te dalen, een soort parabool als je het mij vraagt. Het doet ook denken aan een magneet, het gevoelloos afglijden van elkaar. Leuk.

Eigenlijk kan ik alleen maar zeggen dat ik het mooi vind.
Ik sluit mij geheel aan bij Anno94 !

Ik vind het ook een heel mooi gedicht. Ik moest wel even opzoeken wat giek was, haha, weer wat geleerd!
Ik vind de titel trouwens niet zo bij het gedicht passen, en ik snap ook niet helemaal wat die met het gedicht te maken heeft. Ligt dat aan mij? Ja hè? Kun je het uitleggen? xD

hmm...nou ja ja.. we botsen
we lijken niet op elkaar (daarbij kun je denken aan hobbys,interesses)
twee verschillende persoonlijkheden en die botsen dus wel eens
een soort van tegenpool
dus...
uhm..ja