a strange beginning-with a vampire
Geplaatst: 16 aug 2010 20:38
Hoofdstuk 1
Tegen een omgevallen boom staat een auto. Hij is helemaal in de prak gereden.
Ik loop om de auto heen en zie in de auto twee mannen in uniform. Ze zien eruit als politieagenten.
Ze zijn doorweekt in bloed, de een ligt op het stuur de ander tegen het gebroken raam. Mijn handen beginnen te trillen ik ben bang.
Er kraakt een takje, ik draai me om maar zie niets behalve mist. Waarom moesten ze mij de opdracht geven of naar mystery lane te gaan?(een oude en verlaten laan)
Ik wilde niet de andere opdracht doen ik zou het toch niet durven om mitch te vragen. Ik had er nu al meteen spijt van.
Weer kraakte er een takje, ik schrok en draaide me om.
Weer was er niemand te bekennen. Mijn hele lichaam begon te trillen en er klonken nog meer geluiden uit het donkere bos, dat naast de auto begon. Ik verstevigde mijn aandacht weer op de mannen in uniform, hoe had het zover kunnen komen? Wat was hier eigenlijk gebeurd wat ervoor had gezorgd dat de auto in de prak was gereden of eerder gezegd wie of wat dat is de vraag.
Ik besloot om 112 te bellen wat kon ik dan anders doen? Voor deze mannen was het toch al te laat. Ik slikte bij de aanblik van al dat bloed, het maakte me gewoon misselijk.
Met trillende handen pakte ik mijn mobieltje, geen bereik. Alsof ik het nog niet al erg genoeg had.
Geschrokken keek ik op toen ik in de verte een gestalte zag aankomen.
Hij was lang en mager, ik wist niet of ik bang moest zijn en moest wegrennen of dat ik hem om hulp moest vragen, maar er was niet echt een keuze. Ik besloot mijn angst te bedwingen en naar de man toe te lopen om hem te vragen voor hulp. Tenminste ik nam aan dat een man hier s'avonds laat nog zou durven lopen(ik wist dat ik in ieder geval hier liever niet was).
"Pardon mag ik u iets vragen, meneer?", vroeg ik met trillende stem. Maar de gedaante draaide zich om en liep bij me vandaan.
"Nee stop nou ik heb uw hulp nodig! alstublieft help me", schreeuwde ik.
Hij reageerde niet en ging nog sneller lopen, ik besloot hem maar te volgen.
De man begon te rennen, hij ging een hoek om en nog een en daarna nog een ik probeerde zijn tempo bij te houden maar mijn conditie was best wel slecht omdat ik meestal gym skipte. En zonder dat ik het doorhad was ik hem uit het oog verloren.
Wat was er aan de hand, was deze man een grap van mijn vriendinnen om me bang te maken of te zorgen dat ik verdwaald raakte? Ik keek naar links en naar rechts maar de mist was te dik waardoor ik dus niets kon zien. Ik draaide me om omdat ik terug naar het oude vervallen plaatsnaam bord wilde lopen. Ik schrok toen ik niet meer wist waar ik vandaan kwam en dus betekende dat ik verdwaald was. Ik pakte mijn mobieltje weer en probeerde hem te gebruiken als zaklamp, ik had toch niet een andere optie.
Of de weg terug zoeken met mijn mobieltje als zaklamp of wachten tot de mist dunner was geworden zodat ik misschien de weg terug kon zien of een straatnaam bordje kon lezen maar het zag ernaar uit dat het optie twee zou worden wat mijn mobieltje hielp niet veel.
Dus voorzichtig probeerde ik in de boom naast me te klimmen, niemand zou me daar kunnen zien en geen gevaarlijk dier zou me daarboven kunnen aanvallen.
Ik klom met moeite in de boom en dat was ook net op tijd. Net toen ik goed in de boom zat zag ik de man aankomen lopen. Hij had een olielamp bij zich en leek op zoek te zijn naar iemand(misschien wel mij?) bij die gedachte werd ik nog banger dan ik al was.
Langzaam liep hij steeds verder in de richting van de boom waar ik inzat.
Na een tijdje kon ik zijn gezicht zien door het felle licht van de lamp. Ik schrok en moest mijn hand voor mijn mond houden om geen geluid te maken(door heel hard te gillen).
Ik zag scherpe lange hoektanden uit zijn mond steken.
Ze blonken in het licht van de lamp angstig bleef ik in de boom zitten. Ik bleef mezelf influisteren dat dit maar een illusie was door de angst. Opdat moment De man keek naar rechts, de mist in en toen naar links. Zijn gezicht zat vol met aderen die elk moment zouden kunnen open spatten(het was een afgrijselijk gezicht). Ik wilde uit de boom klimmen en zachtjes wegsluipen maar hij zou het waarschijnlijk merken. Ik ging iets verder naar achter zitten waardoor en een takje afbrak. En ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan, nu zou hij het opmerken. Ik zag hoe de blik van de man langzaam omhoog ging naar de boom, hij keek me recht aan in de ogen en ik wist op dat moment dat het fout was.
Hoofdstuk 2
Als een soort reflex sprong ik uit de boom en landde op de man en rende daarna keihard weg.
Al snel had ik door dat ik werd achtervolgd. De olielamp ging als een gek heen en weer toen de man heel snel achter me aan rende en ik hoorde mijn hard als een gek tekeergaan.
Ik wist niet waar ik heen ging maar ik bleef doorrennen, ik wist dat alles beter was dan me te laten pakken door die man.
Ik bleef voor een tijdje doorrennen zo hard als ik maar kon net zolang totdat mijn benen het begaven. Ik struikelde over een losse tak en toen gebeurde het in een snelle flits.
Voordat ik het wist had de man me omhoog geholpen en doorboorde hij mijn nek met zijn scherpe lange hoektanden, ik probeerde me te verzetten maar wist dat het nutteloos was.
Dit zou het absolute einde van me zijn, niemand die me zou horen gillen en dus ook niemand die me kon helpen.
Mijn vrienden zouden pas na een paar uur komen zoeken voor mij (waarschijnlijk pas nadat de mist was gezakt, de lafaards).
Ik voelde nog steeds de tanden van de man in mijn nek, ik wist nu wel voor honderd procent dat hij een vampier is.
Waarschijnlijk heeft hij het ongeluk veroorzaakt zodat hij daarna hun kon leegzuigen(Zijn eten betekent iemand anders zijn dood).
En ik was een snack voor hem, tot mijn verbazing stopte de man met mijn bloed te zuigen en liet hij me los hij keek me aan met een zielige blik, een blik met medelijden( had hij medelijden met me hoe kan dat hij is een vampier hun zijn de levende doden en hebben hoogstwaarschijnlijk geen kloppend hart).
Maar ondanks dat voelde ik zijn blik me aanstaren, de man haalde het bloed van zijn gezicht en likte het beetje dat nog aan hem vast plakte( mijn bloed, was het zo lekker dat hij er niks van wilde verspillen).
De man keek me nog steeds aan maar deed zijn mond open en begon tegen me te praten: Het spijt me dat ik je heb gebeten, ik probeerde mezelf in te houden maar de geur van bloed was te sterk en hij kijkt in de richting van de auto waar de twee mannen in liggen.
"Ik heb het ongeluk niet veroorzaakt, zoals jij denkt", zei de man.
"Je hoort wat ik denk, is dat een soort van vampier kracht?", vroeg ik aan de man.
"ja dat is het en de dingen die jij toe straks dacht waren echt kwetsend", zegt de man.
Meende hij dit serieus het heeft hem gekwetst en ik dacht nog wel dat vampiers gevoelloos waren.
"Je weet toch wel dat ik nu hoor wat je denkt", zegt de man.
Shit dat was ik helemaal vergeten hij hoort het wacht ik doe het nu weer, het spijt me heel erg dacht ik hardop. En ik keek de man aan met een blik van medeleven.
"Het geeft niks dat is een fout die veel mensen maken", zei de man.
En terwijl ik op de een of andere manier verloren raakten in de man zijn blik merkte ik nu pas dat het enge gezicht van de man van toe straks verdwenen was en had plaats gemaakt voor een jong en zeer knap en aantrekkelijk gezicht.
Ik keek nog eens goed naar de man en schatte hem op een jaar of zestien,zeventien dus dat betekende dat hij even oud is als mij.
Maar ik was niks vergeleken met de beeldschone man die ik nu voor me zag staan, hij was lang knap en mager maar ondanks dat leek hij wel gespierd(tenminste wat ik kon zien door de schemer van zijn vest) en hij had zwart haar en hij was licht getint en had iets weg van de weerwolf Jake uit de twilight reeks, alleen is hij een vampier en geen weerwolf.
En dan had je mij gemiddelde lengte mager met lang blond haar en blauwe ogen.
De man of eerder gezegd de jongen keek me intens aan en vroeg me wat er aan de hand was.
"Ooh niks het is gewoon dat toe straks zag je er zo eng uit maar nu ben je zo knap", ik bloosde toen ik doorhad wat ik zojuist had gezegd tegen een compleet vreemde die nog een paar minuten geleden mijn bloed dronk.
"Het geeft niks ik was toe straks zo eng en lelijk omdat ik bloed nodig had, dat is wat er gebeurd als je te lang geen bloed hebt gedronken", zei de jongen glimlachend.
"Mijn naam is Chris en wat is jouw naam", vroeg hij aan me terwijl hij nog steeds glimlachte naar me.
"Mijn naam is Kate kort voor katelyn", zei ik terwijl ik als een malloot stond te grijnzen.(ik kon wel door de grond zakken).
"Het is al goed hoor maar ik moet je iets belangrijks vragen", zei Chris.
Ik kijk hem aan en zie dat hij een serieuze blik heeft.
"Kate ik weet dat dit raar zal klinken maar ik denk niet echt dat je een optie hebt, je moet vanavond bij mij thuis blijven slapen zodat ik je morgenvroeg met mijn auto terug kan brengen naar jouw huis, oké?", vraagt Chris.
"Oké ik heb toch niet echt een keuze want ik heb geen zin om nu nog zo laat in het donker naar huis te lopen terwijl er deze creepy mist is", zegt Kate.
"Wil je me dan alsjeblieft volgen naar mijn huis ik weet de weg wel terug, ik ken hier de buurt uit mijn broekzak", zegt Chris maar dan zegt hij er nog bij: ik denk wel dat het handiger is als je vlak naast me loopt en mijn hand vasthoud zodat je niet verdwaald kan raken.
Ik pak zijn hand vast en ga vlak naast hem staan, ik begin te blozen en voel dat mijn hart sneller begint te kloppen.
Samen lopen we hand in hand naar zijn huis, aan zijn linker kant loop ik en aan zijn rechter kant heeft hij nog de olielamp en schijnt hij in het duister.
Hoofdstuk 3
Na een tijdje gelopen te hebben begin ik het heel koud te krijgen door de vochtige mist.
Ik ga dichter tegen Chris aan en hij vraagt dan: Heb je het koud Kate.
Ik knik ja en dan doet hij zijn jas uit en doet die om me hen.
Natuurlijk is de jas te groot maar hij is wel warm, ik zie er waarschijnlijk uit als een soort van doorweekt klein hondje met te grote kleding aan.
Dan zie ik iets in het duister een hek.
"We zijn er dit is mijn huis, niet schrikken hoor want er staan een boel enge beelden in de voortuin,een hobby van mijn moeder beeldhouwen", zegt Chris lacherig.
Ik snap niet wat hij daaraan grappig vindt maar op dat moment zie ik een grot en eng standbeeld zonder armen het is een soort van misvormde vrouw die een lege blik heeft(natuurlijk heeft het een lege blik het is een standbeeld maar dit is enger).
Ik loop rustig verder met Chirs door de voortuin en kijk af en toe naar de rare beelden en soms schrik ik(maar dat doe ik zachtjes want ik wil niet dat Chris me gaat uitlachen).
Dan komen we eindelijk bij de voordeur(en die is bijna net zo eng als die standbeelden)
"We zijn er, dit is mijn huis zullen we naar binnen gaan?", vraagt Chris terwijl hij me lief aankijkt.
Ik durf niks te zeggen omdat ik bang ben dat ik een kleine gil geef van die enge dingen die ik heb gezien dus ik knik maar ja.
Hij doet de deur open en ik probeer naar binnen te kijken(wat moeilijk is want het is pikkedonker). We lopen naar binnen en ik hou nog steeds zijn hand vast en knijp erin.
"Je hoeft niet mijn hand fijn te knijpen", zegt Chris terwijl hij naar me glimlacht en ik begin van binnen te tintelen van zijn warme blik. Pas nu heb ik door dat de enge man van toe straks die me gebeten heeft helemaal niet zo eng is en juist heel lief en aardig is en van mijn leeftijd(misschien is hij wel mijn toekomstige vriendje) terwijl ik dat denk komt er een glimlach op mijn gezicht en begin ik te blozen.
"Heey wat is er aan de hand je bent zo rood als een tomaat", vraagt Chris bezorgd.
"Niks ik dacht gewoon dat de avond zo raar begon en dat ik nu met een vreemde mee ben gelopen naar zijn huis", zeg ik zachtjes.
"Het geeft niks de mooiste dingen beginnen nu eenmaal raar", zegt Chris.
Samen lopen we verder naar binnen hij zet de olielamp op een bijzet tafel en hij doet het licht aan.
Wat ik zie is geweldig het is een grote ontvangsthal met een mooie grote trap die in een boog omhoog gaat een aan de rechterkant en een aan de linkerkant en in het midden is een deur. En er hangt een grote kristallen kroonluchter(of hoe je dat ook noemt, zo'n grote kristallen hang lamp). En het behang is donker rood met groene versiersels.
Het doet me denken aan zo'n Victoriaans 18de eeuws
huis.(waarschijnlijk is ie ook uit die tijd want misschien zijn ze ouders wel van die tijd).
Ik bewonder het huis nog en dan zegt Chris"Mooi hé het is uit de 18de eeuw precies zoals jij dacht" en hij glimlacht naar me. Dat was ik helemaal vergeten hij kan natuurlijk mijn gedachtes lezen, dat betekent dus dat hij wist waarom ik toe net zo rood werd.
Alleen bij die gedachte wordt ik weer knalrood.
"Maak je geen zorgen als je niet wilt dat ik je gedachtes lees stop ik ermee, je hoeft het alleen maar te vragen", zegt Chris met een glimlach.
"Ik vind het niet al te erg hoor en je mag gerust doorgaan met mijn gedachtes lezen, het is gewoon dat ik het even vergeten was, dat is alles".
"Oké dat is goed want ik vindt het best wel leuk om te horen wat je van me vindt, je toekomstige vriendje vond ik voornamelijk heel erg leuk om te horen", zegt Chris terwijl hij me lief aankijkt.
Ik kijk in zijn ogen en zie hoe mooi ze zijn, ze hebben een blauwe kleur met een gouden glans eroverheen. Terwijl ik in zijn ogen verloren raak(voor de tweede keer) vraagt hij aan me "Vind je mijn ogen mooi want je staart ernaar voor de tweede keer.
"Ooh sorry het spijt me ik vindt ze gewoon zo...betoverend", zeg ik met een zucht.
"Echt waar want ik weet iets van mijn gezicht dat er minder mooi uitziet maar je wel een geweldig gevoel kan geven" hij kijkt ook in mijn ogen en ik merk dat zijn gezicht dichterbij komt. Het ziet er een beetje raar uit want hij is natuurlijk gorter dus hangt hij een beetje over me heen maar dat geeft niet want het enigste waar ik nu aan denk is dat wat hij wil gaan doen(mij kussen).
Zijn gezicht komt steeds dichter bij en hij is klaar om me te zoenen, zachtjes duwt hij zijn lippen op de mijnen en ik zoen hem terug. Vanbinnen begint mijn hele lichaam te juichen van blijdschap het is zo'n overweldigend gevoel dat ik er een beetje van schrik, ik voel ook de vlinders in mijn buik tekeergaan en weet opdat moment dat ik smoorverliefd ben geworden op Chris. Ik voel dat hij langzaam maar zeker wil gaan beginnen met tongzoenen maar opdat moment worden we onderbroken omdat er iemand een gil geeft.
Chris stopt met me te zoenen en we kijken allebei geschokt naar de persoon die gilde.
Hoofdstuk 4
Ik kijk naar een bloedmooi meisje die eruit ziet als 18 ze heeft mooi lang blond haar dat golvend is en half gekruld(ze ziet eruit als taylor swift)maar dan nog knapper.
Ze heeft lichtblauwe ogen en heeft spier witte tanden, ze draagt een donker groene jurk met gouden versieringen(het ziet eruit als een soort middeleeuwse jurk).
Dan kijkt het meisje me aan en vraagt dan aan Chris "wie is dat meisje die je toe net zoende", ze zegt het op een luchtige toon alsof het het normaalste ding is op de wereld(iemand betrappen op het zoenen met een wildvreemde). "Dit is Kate en ze is je nieuwe zus en mijn vriendin", hij zegt het terug alsof het ook hartstikke normaal is om zoiets te zeggen (waar ben ik in hemelsnaam in terecht gekomen)
"Echt waar heb je eindelijk een mens gebeten en haar dan ook meteen maar veranderd, hoe schattig van je ik ben trots op je", ze zegt het met een glimlach en geeft hem een knuffel. Dus dat is zijn zus en zij is blij dat ze zo'n lelijk zusje als mij erbij heeft(die is gek of heeft haar hoofd gestoten of misschien is dit wel hartstikke normaal voor vampiers en ben ik de enigste die het raar vind). Chris glimlacht naar me en ik begrijp dat hij die gedachte heeft gehoord.
"Ik ben zo blij dat je lid bent van de familie en nee ik ben niet gek of heb mijn hoofd gestoten en dit is inderdaad heel normaal voor vampiers dus je bent de enigste die het raar vindt maar dat geeft niks want ik ga je alles uitleggen en ik heb nog zo veel met je te bespreken ik moet je wel natuurlijk bijpraten over onze vampier familie geschiedenis en nog een heleboel andere dingen", zegt ze op een vrolijk toon en ze glimlacht naar me.
"Maar eerst ga ik je een van mijn jurken lenen want we kunnen je niet zo voorstellen aan onze ouders en de rest van de familie maar ze zijn natuurlijk ook nu jouw ouders, ik ben zo blij met een zusje en mijn naam is trouwens Rosalinda maar noem me maar Rosa of Linda het ligt eraan welke je leuker vindt", zegt Rosalinda met een glimlach van hier tot Tokio.
"Ik denk dat ik Rosa kies ik heb een vriendin gehad die Linda heette maar die was manisch depressief en pleegde uiteindelijk zelfmoord omdat ze niet langer een pillen junk wilde zijn", zeg ik verlegen.
"Oké dat is goed en het spijt me van je vriendin maar ik weet dat je haar toch niet had kunnen stoppen",zegt ze medelevend.
"Bedankt dat is erg aardig van je", ik kijk haar aan en ze glimlacht nog steeds naar me(het begint best wel creepy te worden).
"Ooh het spijt me ik zal stoppen met zo overdreven te glimlachen maar ik ben gewoon zo blij dat ik een zusje heb die Kate heet staat dat trouwens kort voor iets anders", vraagt ze nieuwsgierig.
"Ja het staat kort voor Katelyn".
"Wow Katelyn dat klinkt zo mooi ouderwets, perfect dan kunnen we je goed voorstellen".
"Kom je mee naar boven ik ga een jurk voor je uitzoeken en dan gaan we je voorstellen aan je nieuwe ouders en Chris kan jij onze ouders inlichten over wat je hebt gedaan", zegt ze terwijl ze hem een dodelijke blik geeft en dan kijkt ze mij weer aan en glimlacht ze.
Ze pakt mijn hand vast en we lopen samen naar boven via de linker trap, als we boven zijn zie ik een groot schilderij hij is prachtig en heeft een gouden rand die prachtig is versierd.
Het is een familieportret want ik zie onderaan Chris en Rosa. Chris heeft een mooie colbert aan en een rode das en een mega vriendelijke glimlach, met een beetje ondeugende blik.
Rosa heeft een mooie groene jurk aan die rond is uitgesneden met een best wel lage hals maar niet te laag(het is de jurk die ze nu aanheeft zie ik vanuit mijn ooghoek).
Boven Chris is een oudere man met blond haar en hij doet me denken aan Carlisle Cullen van de Twilight saga eigenlijk doet dit allemaal me aan herinneren dat de film misschien wel gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal. Ik kijk verder en zie dat hij een zwart pak aan heeft met een groene sjaal die omhoog zit tegen zijn nek met een rode diamant erop.
Naast hem is een vrouw met prachtig zwart haar in een rode jurk met een v-hals die haar perfect staat en ze draagt een gouden ketting met een rode diamant, ik zie dat haar haar half golvend is en dat er af en toe een ondeugende pijpenkrul in zit(alsof ze haar haar wilde krullen maar ook weer niet misschien ging de krultang wel halverwege kapot) stilletjes lach ik in mezelf bij die gedachte. Ik merk op dat ze allemaal perfect bij elkaar passen en hoe moet ik daar in hemelsnaam bij horen, ik de lelijke en te dikke speenvarken met een platte borst(tenminste dat is wat alle meisjes in mijn klas over mij zeggen).
"Heey jij bent helemaal niet lelijk of te dik je moet je niks aan trekken van die domme tutholla's en bitches uit je klas je bent hartstikke mooi en je bent perfect slank misschien wel iets te dun als ik je zie van opzij en maak je geen zorgen ik weet al de perfecte jurk voor jou die ook nog eens zorgt dat ze groter lijken en nadat je vampier bent geworden wordt je nog veel mooier en net zo perfect als ons", zegt ze met een glimlach.
"En je borsten worden ook groter als je verandert", zegt ze op fluistertoon.
Ze pakt mijn hand weer vast en we gaan naar de rechterkant.
We lopen door een prachtige en brede gang met een heleboel deuren(ik vraag me af wat er achter die deuren zit) .
Dan komen we bij de eind van de gang en opent Rosa de deur en zegt ze "de rechterkant is voor de vrouwen en de linker kant is voor de mannen, zo hebben we onze privacy", zegt ze glimlachend.
Hoofdstuk 5
Ik loop naar binnen en zie een prachtige kamer met een witte salontafel die versierd is met goud.
Voor de rest lijkt het veel op de rest van het huis met hier en daar een modern tintje zolas: een LCD scherm en een wii en nog een paar andere dingen waaronder een nieuwste blackberry.
Mijn mond valt open en ik kan alleen maar verbaasd kijken.
"Vind je het mooi want jouw kamer ziet er ook zo uit maar je mag het natuurlijk veranderen en zelf de moderne dingen uitkiezen, we hebben toch meer dan genoeg oud geld zowel as nieuwe geld", zegt Rosa met een geheimzinnig lachje.
"Wat bedoel je met dat", vraag ik haar nieuwsgierig.
"Dat je zelf bepaalt wat voor tv scherm je wilt of laptop of telefoon of mini bioscoop installatie".
"Nee ik bedoel dat gene van het oude geld en nieuwe geld, wat betekent dat".
"Ooh dat betekent dat we nieuw geld hebben van dit stadje en het werk dat we nu doen en het oude geld is van de vorige plaatsen waar we werkten en het gaat helemaal terug tot de 18de eeuw, dus dat is een heleboel geld want onze vader is heel slim in economie en een heleboel andere dingen en onze moeder is schrijfster en zangeres en ook nog ontwerpster en nog een paar dingen die ik altijd vergeet", zegt Rosa met een lach.
"En wat doen jij en Chris", terwijl ik zijn naam zeg merk ik op dat ik begin te blozen en een kleine lach op mijn gezicht krijg.
"Ooh dat verschil ik ben nu model en songwriter en dichtster en af en toe iets anders en Chris is ook model maar dan natuurlijk een mannen model en hij is ook dichter en schrijver en iets met auto's en andere gevaarlijke dingen".
"Oké, dat klinkt leuk ik kan niet wachten om me te gaan en te zien hoe je werkt".
"Hoe ik werk jij gaat ook werken tenminste als je dat wel wil want dan kan ik jou aanraden als model en misschien wel als zangeres en danseres tenminste als jij dat kan, wil je misschien een stukje voor me meezingen met de muziek en daarna proberen te dansen", vraagt ze met een glimlach.
"Ik weet het niet ik ben volgens mij niet zo goed, ik ben behoorlijk talentloos".
'Daar hoef je je geen zorgen over te maken want als je veranderd wordt je duizend maal beter, dat had ik ook".
"Oké, ik zal het proberen maar lach alsjeblieft niet als het slecht is zeg het me maar als je oren pijn doen".
Rosa rommelt op haar bijzettafel naast haar bed die in de zelfde kleuren is als haar salontafel en bijna alle meubilair in haar kamer.
Dan komt ze naar me toe en zoekt liedjes op haar telefoon.
"Is er een liedje waar je voorkeur aangeeft: soul, hip hop of een ballad".
"Ballads zijn meestal mooi te zingen". Wanhopig zoekt ze op haar telefoon en kijkt me aan.
"Heb je misschien 'i hate how much i love you' van Rihanna, ik ken daarvan de tekst goed".
Rosa knikt en zoekt op haar telefoon dan springt ze op en gilt ze "YES, gevonden".
Rosa klikt op haar telefoon en de muziek begint.
"Het is een karaoke versie zodat ik jouw stem beter hoor en je je eigen draai eraan kan geven".
De muziek begint en zachtjes begin ik mee te zingen
That's how much I love you
That's how much I need you
And I can't stand ya
Must everything you do make me wanna smile
Can I not like it for awhile
No.. but you won't let me
You upset me girl, then you kiss my lips
All of a sudden I forget that I was upset
Can't remember what you did
But I hate it
You know exactly what to do
So that I can't stay mad at you
For too long, that's wrong
But, I hate it
You know exactly how to touch
So that I don't wanna fuss an fight no more
So I despise that I adore you
Ik stop met zingen want ik durf niet verder te zingen dus ik kijk naar Rosa en zij zit met haar mond open mij aan te staren.
"Hoe was het", ik zie dat Rosa nog steeds niks zegt dus vraag ik "Was het echt zo slecht dat je niks meer durft te zeggen". Ik zie dat Rosa langzaam haar mond weer dicht doet en dan gilt ze in ene keihard "Aaaaaaaaaaaahhhhh", dat was zo ongelofelijk geweldig mooi je bent echt de beste die ik ooit heb horen zingen en denkt dat ze het niet kan", zegt Rosa met een big smile ze knuffelt me en fluistert in mijn oor "Ik ben zo blij dat ik zo'n geweldig zusje heb, ik was zo teleurgesteld toen ik Chris zag maar nu heb ik eindelijk een zusje die precies is zoals ik altijd droomde maar zeg niks tegen Chris want dan krijgen we een wereld oorlog", zegt ze terwijl ze met haar ogen rolt.
Ik lach terug en voel me blij dat ze me meteen accepteert en zo lief is(dus het totaal tegenovergestelde van mijn eigen zus).
“Het spijt me dat jouw zus niet zo is maar wij gaan vanaf nu voor je zorgen dus we zullen je behandelen als een echte zus en bijna nooit gemeen tegen je doen, vampier families zijn nu eenmaal hechter dan echte want we delen ook hetzelfde bloed”, zegt Rosa terwijl ze naar me lacht.
“Kate en Rosa komen jullie naar beneden onze ouders staan te popelen om Kate te ontmoeten”, hoor ik Chris roepen van beneden.
“We komen er zo aan Kate moet alleen nog de jurk aandoen”, roept Rosa terug naar beneden.
“We moeten nu echt opschieten want anders begint de wereld oorlog omdat ik je te lang van hem weg hou”, zegt Rosa tegen mij.
“Wie zegt er eigenlijk nog te popelen je zegt toch eerder te wachten of zoiets”, vraag ik verward.
“Ja, wij zeggen wel te wachten maar Chris zegt te popelen, hij vindt dat leuker klinken maak je er maar geen zorgen over dat is het enigste rare wat hij zegt”.
“Gelukkig want ik wil niet iemand die als een nerd of tutje praat”, zeg ik lacherig
“Idem dito”.
“Huh wat betekent dat”.
“Het betekent ik ook”.
“Oké, want ik snapte dat niet, zullen we maar de jurk gaan uitzoeken want ik wil geen wereld oorlog”.
Rosa loopt naar haar kast deur en opent hem dan zie ik dat het geen gewonen kast is maar een mega grote inloopkast en ik vond het al raar dat er daar geen raam was en wel op de andere muren.
“Hoe vind je het? Want ik vind het best wel klein ik wou hem groter maar ik weet dat over een paar jaar we toch weer weg zouden gaan dus vond ik het zonde om het huis te verbouwen alleen omdat ik egoïstisch wilde zijn”.
“Wow het is gigantisch het is de grootste inloopkast die ik heb gezien en ik vind hem prachtig”.
“Dat is zo aardig van je maar je hoeft niet te liegen want jouw kleding kast is bijna even groot”.
“Mijn eigen kledingkast wow, dat is geweldig”.
“Genoeg gepraat we kunnen straks nog je kamer laten zien maar ik pak u even de jurk en dan kleed jij je om”.
Rosa kijkt naar links en geeft dan een gil en pakt een prachtige donker paarse jurk die natuurlijk versierd is met goud.
“Hier dit is de jurk die ik bedoelde, hij is een beetje ouderwets maar hij zal je perfect staan”.
“Bedankt en hij is prachtig de mooiste jurk die ik ooit heb gezien eigenlijk”.
Rosa geeft de jurk aan mij en doet dan de kastdeur dicht.
Ik doe mijn eigen kleren aan en doe dan de jurk aan hij zit als gegoten en ik kijk in de spiegel(die in de kast staat).
“Ben je al klaar hoor ik Rosa dan vragen”.
“Ja, ik ben al klaar en de jurk is perfect, precies zoals jij al zei”.
Rosa doet de kastdeur open en staat weer met haar mond open naar me te kijken.
“Komen jullie nog, hoelang duurt het eigenlijk om een jurk aan te doen of ben je er een aan het maken of zo?”, vraagt Chris van beneden.
Dan kom ik de trap afgelopen samen met Rosa en staat Chris me aan te staren met grote ogen.
“En wat vind je ervan?”, vraag ik aan Chris.
“Wat ik ervan vindt, hij is geweldig en je bent nog mooier dan toe straks”, zegt Chris terwijl hij me nog steeds aan staat te staren.
“Zullen we nu naar mam en pap gaan?”, vraagt Rosa.
“Ja, dat is goed kan je alvast vooruit lopen ik moet nog iets tegen Kate zeggen” zegt Chris tegen Rosa.
“Haar iets geven zul je eerder bedoelen meneer Casanova”, zegt Rosa.
Rosa loopt verder de trap af naar beneden en verdwijnt dan rechts.
“Je ziet er echt geweldig uit dus mag ik nu verder gaan waarmee we bezig waren totdat we zo grof werden onderbroken door mijn zus?”, vraagt Chris terwijl hij een pruillipje maakt.
Hoofdstuk 6
“Ik denk dat ik dat wel goed vind”, zeg ik terwijl ik glimlach want de vlinder gaan tekeer in mijn buik.
Ik duw mijn lippen op de zijne en doe mijn ogen dicht, hij zoent me terug en hij gaat verder dan met tongen.
Ik voel me geweldig ondanks al het rare dat er gebeurd is en het voelt alsof ik in de zevende hemel ben.
Dan hoor ik Rosa roepen: “Kunnen jullie tortelduifjes even opschieten en hier komen”.
We stoppen met zoenen en kijken elkaar in de ogen dan pakt hij mijn hand vast en lopen we samen de trap af, naar mijn nieuwe ouders.
We lopen de hoek om en ik zie 2 prachtige en natuurlijk perfecte mensen staan ze glimlachen naar me en dan zegt de vrouw “Welkom in onze familie we zijn zo blij dat Chris iemand heeft gevonden die perfect bij hem past en nu al zo mooi is”, ze glimlacht nog steeds naar me en geeft me een knuffel.
“Bedankt mevrouw dat ij erg aardig van u”, zeg ik vriendelijk terug.
“Je hoeft me geen mevrouw te noemen of u te zeggen ik ben je nieuwe moeder dus noem me maar mama of als je dat niet wilt zeg dan maar mijn naam: Nicolé, oké schatje”.
“Ik denk dat ik liever Nicolé zeg maar nog steeds heel erg bedankt voor de lieve woorden”.
“Je bent echt zo schattig en verlegen als Rosa me al vertelde ik ben blij dat je nu mijn dochter wordt”.
“En ik ben Anton het is me een waar genoegen je te ontmoeten, jongedame”.
“Het is ook leuk u te ontmoeten”.
“Je hoeft niet zo beleefd te blijven met dat u, ik ben je nieuwe vader dus zeg maar Anton”.
“Oké, dat zal ik doen meneer… ik bedoel Anton”, ik schaam me dood dat ik zo beleefd blijf doen maar ik heb ze pas net ontmoet en ze noemen me nu al hun dochter.
“Het was leuk je te ontmoeten maar het is al laat dus ik denk dat het handiger als jullie gaan slapen”, zegt Anton.
“Dat is goed vader ik laat Kate wel haar kamer zien”, zegt Rosa.
“Wat mijn eigen kamer!”, zonder dat ik het doorheb schreeuw ik een beetje.
“Ja, natuurlijk je bent nu familie dus je woont hier nu dus krijg je natuurlijk je eigen kamer, dat had ik boven al tegen je gezegd”, zegt Rosa lacherig.
“Wow dat is geweldig, mijn eigen kamer in dit geweldige huis”, zeg ik blij.
“Kom ik laat je wel je kamer zien, volg me maar mee naar boven”, zegt Rosa.
Ik volg Rosa naar boven en we lopen tot het einde van de gang dan draait ze zich om en zegt: “Deze twee zijn jouw kamers want omdat ik de grootste kamer heb, hebben de andere dus twee kamers”, zegt Rosa en ze wijst naar links en rechts.
“Welke anderen bedoel je?”, vraag ik verbaasd.
“De rest van de familie natuurlijk je hebt nog drie andere broers en zussen we zijn in totaal nu dus met zijn tienen”.
“Wat ik heb nog meer nieuwe broers en zussen, dat is geweldig vroeger had ik maar 1 broer en zus en die waren mega gemeen en duwden me altijd en schopte of sloegen me als ik niet deed wat ze zeiden”.
“Dat is zo gemeen van ze je bent hartstikke aardig dus hebben ze geen enkele reden om zoiets te doen maar daar hoef je nu geen zorgen over te maken want we zijn allemaal heel aardig tegen elkaar, dat had ik je toe straks ook al verteld”.
“Ik dacht dat je het toen alleen had over jou en Chris niet de drie broers en zussen die ik er nog bij krijg”.
“Het is al over twaalven dus zullen we nu maar gaan slapen ik ben heel moe van al die blijdschap”, zegt Rosa terwijl ze gaapt.
“Oké, dat is goed ik ben eigenlijk ook eigenlijk wel moe”.
Ik kies de rechterdeur en open hem de kamer is wel kleiner dan die van Rosa maar hij is wel twee keer zo groot als mijn oude kamer.
Voor de rest is het behang en de gordijnen hetzelfde als Rosa’s kamer en er staan natuurlijk nog geen moderne dingen.
Het bed is wit met weer gouden versieringen en is een twee persoon bed
Ik loop naar binnen en ga op het bed zitten en kijk rond in de kamer, dan komt Rosa in de deuropening staan en zegt: “ Hier is een pyjama voor je ik hoop dat hij past”.
Het is een paarse pyjama broek met een shirt.
“Ik denk het wel, ik doe hem wel aan en bedankt”.
“En Kate niet schrikken als je morgen wakker wordt en er anders uitziet want als je wakker wordt ontwaak je als vampier”, zegt Rosa blij.
“Oké bedankt voor de tip”, zeg ik.
Dan doet Rosa doet de deur achter zich dicht en ik doe mijn kleding uit en leg die netjes op een stoel die rood is met natuurlijk gouden versieringen.
Dan doe ik de pyjama aan en kijk in de spiegel die in de hoek staat vlak bij de deur.
De pyjama zit wel te groot en ik hang erin maar het is tenminste beter dan niks denk ik dan bij mezelf.
Ik ga op het bed zitten en doe de gordijnen nog even goed dicht en ga dan onder de dekens liggen en sluit mijn ogen.
Chris point of view
Ik loop achter de twee meiden aan naar boven en ga bovenaan links terwijl hun rechts gaan.
Ik doe de deur open aan mijn linker hand en loop naar binnen en ga op het bed zitten.
Ik sluit mijn ogen en probeer me te concentreren om te horen wat de meiden zeggen en na een hoop geklets hoor ik dat Rosa naar haar eigen kamer gaat en dan nog een keer terug loopt naar Kate’s kamer voor een pyjama en dat ze dan terug gaat naar haar eigen kamer haar eigen pyjama aandoet en dan gaat slapen.
Dan focus ik me op Kate en hoor ik dat ze gaat slapen er komt een glimlach op mijn gezicht want ze slaapt bijna meteen, dat komt door de verandering die gaat gebeuren.
Ik blijf nog voor een tijdje naar Kate kijken terwijl ze slaapt door mijn vampieren inzicht en dan merk ik dat ze rilt van de koud.
Ik wil naar haar toegaan en naast haar liggen zodat ze het misschien warmer krijgt maar dan moet ik eerst kijken of mijn ouders slapen.
Ik kijk in hun kamer met mijn inzicht en hoor dat ze zelfs snurken dus ze slapen zeker weten.
Ik loop naar mijn deur en doe hem open, ik loop op de gang en sluit mijn deur zachtjes achter me, dan loop ik zachtjes over de gang en stop voor Kate’s deur en open die zachtjes, dan loop ik naar binnen en doe de deur achter me dicht.
Dan loop ik naar Kate’s bed en ga voorzichtig naast haar zitten, ze slaapt nog steeds en snurkt heel zachtjes.
Dan heel voorzichtig ga ik liggen en sla mijn arm om haar middel heen en kruip tegen haar aan zodat ze het niet meer koud heeft, ik voel dat het werkt want ze stopt met rillen.
Ik leg mijn hoofd op het kussen en sluit mijn ogen en val langzaam in slaap.
Hoofdstuk 7
Kate’s point of view
De volgende ochtend word ik wakker en merk dat er een arm om mijn middel ligt ik wil gaan gillen maar kijk achter me en zie dat het Chris is, dus dat is de reden waarom ik het plotseling niet meer koud had ik draai me om en geef een zoen op zijn neus en zeg dan “Dankjewel Chris”.
Ik wil nog blijven liggen maar voel dan dat ik heel nodig naar de wc moet, dus voorzichtig draai ik me weer om en probeer zijn arm weg te krijgen.
En dat lukt dan ook na veel geworsteld te hebben met zijn arm, wow hij is veel sterker dan ik dacht denk ik dan blij dat betekent dat hij me wel kan beschermen.
Bij die gedachte voel ik weer dat ik begin te blozen en sta ik op en loop naar de deur, voorzichtig doe ik hem open want ik wil niet dat Chris wakker wordt.
Dan doe ik hem weer dicht en sluip over de gang ik loop op mijn tenen en zoek naar de wc.
Dan zie ik een deur die er anders uitziet dan de rest want hij is wit met goud en niet donkerbruin zoals de andere deuren.
Ik doe de deur open en zie gelukkig dat het de badkamer is, ik sluit de deur weer achter me en ga naar de wc.
Als ik klaar ben kijk ik even in de spiegel die net zo groot is als mij en schrik me dood.
Ik kijk in de spiegel en zie mezelf maar dan totaal mooier.
Ik heb nu groot blond krullend haar en ik ben perfect slank en heb de juiste cup maat(cup C-D) ik snap nu ook pas waarom Rosa mij een pyjama gaf die te groot was want ik ben ook groter geworden.
Ik glimlach en zie dat mijn spiegelbeeld terug lacht en dat het er perfect uitziet.
IK blijf nog een tijdje in de spiegel kijken en blijf maar glimlachen want ik ben beeldschoon.
Dan loop ik terug naar mijn kamer en doe mijn pyjama uit en doe mijn jurk aan en zie dat hij nu nog mooier staat.
Dan wordt Chris wakker en ziet hoe ik veranderd ben en glimlacht en zegt “wow je ziet er geweldig uit, het is moeilijk om mijn ogen van je af te houden”.
“Ik weet het ik ben nu beeldschoon”, zeg ik een beetje arrogant terwijl ik in de spiegel kijk die in de kamer staat.
Dan loop ik naar Chris en zoen hem en fluister in zijn oor “Bedankt dat je me hebt veranderd, ik voel me stukken beter”.
“Ik zie het je straalt helemaal”, en dan kust hij me terug.
Dan trekt hij me omver en ik lig op bed en hij kust me.
Het begint langzaam en dan beginnen we te tongen en voel ik de vlinders als een gek tekeergaan in mijn buik.
“Hallo, Kate ben je al wakker”, hoor ik Rosa vragen achter de deur.
“Ja, ik ben al wakker en je had gelijk”, zeg ik terug.
Ik stop met zoenen en sta op en doe de deur open.
“Wow je bent echt beeldschoon Kate”, zegt Rosa terwijl ze glimlacht.
Ik knuffel Rosa en dan zegt ze “hoi, Chris ik zie dat jij ook al weet dat Kate verandert is”.
“Ja, ik was wakker geworden en wilde Kate meteen zien”.
“Doe niet zo onschuldig ik weet best dat je hier de hele avond al was je snurkt echt als een houtzagerij.
“Haha, heel grappig hoor, jij snurkt ook heel hard maar jij klinkt als een piepende muis als je uitademt”.
“Gelukkig snurkt Kate niet dat zorgt ervoor dat het geen orkest wordt als we slapen”.
“Ik snurk wel alleen is het heel zacht en klink ik als een soort sirene(diegene die vroeger mannen lokten met hun stem) want ik zing tussen het snurken door, dus eigenlijk hebben we wel een orkest”, zeg ik en ik begin te lachen bij het idee van een snurk orkest.
De andere beginnen ook te lachen want ze hoorden mijn gedachte over het snurk orkest.
Nadat we genoeg gelachen hebben zegt Rosa: “Oké we kunnen nu beter gaan ontbijten want anders komen we te laat voor school of begint Chris’s buik te grommen”.
We lopen samen naar de trap en lopen dan naar benenden naar de eetkamer die links is.
Er staat een grote donker bruine tafel met houten stoelen die met een rode stof bekleed zijn.
Er hangt ook een kristallen kroonluchter erboven maar deze is anders dan die in de gang want hij is kleiner en met goud versierd.
Dan komen Nicolé en Anton aan gelopen en zeggen samen: “Goedemorgen kinderen hebben jullie lekker geslapen”.
“Kate je ziet er echt beeldschoon uit”, zegt Nicolé.
“Gelukkig is de verandering goed gegaan”, zegt Anton.
“Ga maar zitten dan kunnen we beginnen met ontbijten en waar is de rest eigenlijk”, zegt Nicolé terwijl ze naar de voordeur kijkt.
“Ze komen er al aan mam, je kan die luidruchtige bavianen niet missen terwijl ze komen aanscheuren met keiharde muziek aan”, zegt Chris geïrriteerd.
Ik hoor van buiten auto’s aankomen rijden met harde muziek.
Dan vliegt de voordeur open en staan er allemaal jongens en meisjes.
“We zijn thuis, mama en pap hebben jullie ons gemist”, zegt de grootste jongen.
“Jullie zijn er wat fijn ik dacht al dat jullie te laat zouden komen voor ontbijt en dat zou niet goed uitkomen met school”, zegt Nicolé.
“Ja, dat weten we mam daarom hebben we ons ook zo gehaast.
Ze komen verder naar binnen en gaan allemaal aan tafel zitten op hun eigen plek, dan komt er iemand tegenover mij te zitten en schrikt en geeft een gil “Aaaaaaaaaaaahhhhh, wie is dat nou weer?”, zegt het meisje met donker bruin haar en ze wijst naar me.
“Dit is Kate ze is gisteren gebeten door Chris en is vanochtend veranderd in dit beeldschone exemplaar”, zegt Nicolé.
Exemplaar, dat klinkt alsof ik een soort experiment ben dat goed is gegaan(best wel eng).
“Dus ze is nu mijn nieuwe zusje, dat is geweldig ze is beeldschoon”, zegt het meisje.
“Ik zal iedereen aan je voorstellen Kate”, zegt Nicolé en ze staat op en begint aan de rechterkant van de tafel.
“De gene tegenover je is Emma en zij is de middelste en is met Michael, en naast hem zit Karl en hij is met Rosa en naast Chris zit Ryan en hij is met Melanie”, zegt Nicolé.
“Maar mij kende je al”, zegt Rosa aan het eind van de tafel.
“Nu je iedereen kent is het tijd om te gaan eten”, zegt Nicolé.
Nicolé klapt in haar handen en dan komen er allemaal bediendes aanlopen met zilveren bladen met daaroverheen zo’n zilveren bollen deksels die je ook ziet bij chique restaurants en dat je iets bestelt en dan wordt het blad eraf gehaald en verrassing daar is je eten geserveerd op de meest mooiste manier ooit.
De bediendes lopen elk naar iemand toe en zetten het zilveren blad neer en als iedereen heeft halen ze de deksel eraf en ligt er een groot stuk vlees onder waar het bloed van alle kanten uitkomt druipen. Ik doe snel mijn hand voor mijn mond en probeer niet over te geven van de geur die ik ruik of het raden van welk dier dit komt en welk deel het is van het dier.
“Jammie hertenvlees”, zegt Emma.
“Is er iets mis mee Kate je kijkt alsof je misselijk bent en elk moment alles eruit gaat gooien”, zegt Nicolé.
Ik probeer ja te schudden maar van het schudden wordt ik nog misselijker en moet ik dus snel naar de wc rennen.
Ik sta op en ren snel de trap op en meteen rechts en doe de deur open en ren naar de wc en geef over.
Van beneden hoor ik Nicolé nog zeggen: “Dat betekent dus een ja, het was te verwachten jullie waren ook misselijk de eerste keer dat jullie het vlees zagen”.
“Ja maar ik gaf niet over en dronk het bloed er gewoon uit”, hoor ik Karl zeggen.
“Doe niet zo gemeen Karl ik had ook de eerste keer overgegeven of ben je dat soms vergeten”, zegt Rosa boos.
“Ik ga even kijken hoe het met haar gaat”, hoor ik Chris dan zeggen en hij loopt de trap op.
“Wacht even op mij ik ga wel mee”, roept Rosa dan en ze rent achter Chris aan.
Terwijl hun naar boven lopen hoor ik Anton zeggen: “Zullen we maar gaan eten en hun Kate laten helpen”.
Ik hoor rare geluiden en daarna zuig geluiden wat dus betekent dat ze het bloed eruit zuigen, bij die gedachte wordt ik nog misselijker en geef ik weer over.
Nadat ik klaar ben met overgeven sta ik op en spoel mijn mond af en probeer de vieze smaak eruit te krijgen.
“Heey, Kate ga ie weer met je?”, vraagt Chris dan bezorgd.
“Het gaat wel weer ik schrok alleen maar”, zeg ik.
“Gelukkig want eten is belangrijk op je eerste dag anders moest je thuis blijven”, zegt Rosa.
“Hoezo moest ik dan thuis blijven?”, vraag ik aan Rosa.
“Omdat het veel te gevaarlijk zou zijn om jou naar school laten gaan zonder dat je gegeten hebt, straks bijt je nog iemand tijdens de les”, zegt Rosa.
“Ja, ik denk dat je daar gelijk in hebt”, zeg ik.
“Zullen we dan maar gaan eten”, zegt Chris.
We lopen samen naar beneden en gaan weer aan tafel zitten ik zie dat de anderen al klaar zijn en onder het bloed zitten, weer voel ik me misselijk worden maar ik hou het in ik wil niet mijn vrienden bijten.
“Gaat het weer met je Kate?”, vraagt Nicolé.
“Ja het gaat wel weer ik schrok gewoon”, zeg ik terwijl ik mijn vlees pak met mijn handen.
Ik neem een diepe adem en doe het vlees naar mijn mond en bijt erin, de lucht gaat in mijn neus maar ik onderdruk het en drink het bloed.
Na een tijdje gedronken te hebben stop ik want ik merk dat er niks meer inzit.
“Vond je het lekker?”, vraagt Nicolé.
“Het ging wel”.
“Dat komt omdat het niet vers is maar de jacht is pas het in het weekend”, zegt Nicolé met een glimlach.
“Ik denk dat jullie je nu maar beter kunnen gaan omkleden voor school”, zegt Anton.
We gaan allemaal van tafel en lopen naar boven, ik loop naar rechts met de meisjes en de jongens lopen naar links.
Hoofdstuk 8
Ik loop door tot het einde van mijn kamer en zoek op de stoel naar mijn eigen kleding: een simpele spijkerbroek met een shirt.
“Heey Kate als je wilt mag je wel iets van mijn lenen, dat schoon is”, zegt Rosa en ze kijkt naar de moddervlekken op mijn shirt en broek.
“Gelukkig want ik wil er wel goed uitzien”.
Ik loop mee naar haar kamer en we gaan in de inloopkast en ze pakt een prachtige korte zwarte jurk met vierkant steentjes erop en een legging en nog een beha want de mijne is nu te klein geworden.
“Bedankt Rosa”, zeg ik en ik knuffel haar.
Dan loop ik terug naar mijn kamer en kleed me om en als ik klaar kijk ik in de spiegel en ben blij dat het me mooi staat.
Er staat een lang meisje met lang blond haar met krullen en met een kort zwart jurkje aan die net onder haar kont zit en daaronder een zwarte legging met paarszwarte converse sneakers.
Ik lach naar de spiegel en doe mijn deur open en loop naar beneden, als ik beneden sta denk ik eraan dat ik mijn tas met boeken thuis heb liggen, shit!
Opdat moment zie ik een flits en heb ik mijn tas in mijn hand met daarin mijn boeken, yes ik hou van die vampier krachten.
Ik heb echt geen zin om nu nog naar huis te gaan en uit teleggen wat er gisteren is gebeurd en huisarrest te krijgen.
“Wow je kan je krachten al gebruiken, jij doet het al snel”, zegt Ryan.
“Bedankt, ik dacht alleen maar aan mijn tas met boeken en toen in een flits was ie in mijn hand”.
“Je dacht er alleen maar aan, mazzelpik jij kan al telekinese”.
“Dat is een van de beste die er is en jij leert die als eerste, dan wordt dat jouw beste kracht en ook dus de sterkste”, zegt Michael.
“Heeft zij telekinese, dat is zo oneerlijk zij is een meisje ze is te zwak en te aardig om het goed te gebruiken tijdens vechten”, zegt Karl.
Ik raak geïrriteerd door Karl’s opmerking en denk eraan dat het grappig zou zijn als de vaas op hem zou vallen die bovenaan de trap staat.
Dan zie ik dat de vaas begint te schuiven en in een ogenblik op Karl komt.
“Goed gedaan Kate”, zeggen Michael en Ryan tegelijk en ze lachen Karl uit.
“Haha heel grappig”, zegt Karl boos.
“Gast je vroeg er eigenlijk wel om”, zegt Michael half lachend.
“Het spijt me Karl maar je moet meisjes niet zwak en aardig noemen want dat zijn we niet en vooral niet tijdens het vechten”, zeg ik.
“Ja, daar heeft ze gelijk in, heb je meisjes wel eens een bitchfight zien hebben, ze trekken de haren uit elkaar hoofd en gebruiken hun nagels als dolken”, zegt Ryan en hij maakt een paar rare bewegingen en gooit bijna een vaas omver.
Dan komen de meiden naar beneden samen met Chris en kijken ze raar naar Ryan die nog steeds bezig met zijn nagels te gebruiken als dolken.
“Schat wat ben je aan het doen?”, vraagt Melanie.
“Ik was aan het demonstreren hoe meisjes vechten”.
“Ryan zo vecht ik helemaal niet, je maakt te veel grote bewegingen, ik doe kleine korte dingen”, zegt Melanie en dan snijd ze een vaas doormidden met haar nagels.
“Melanie dat is mama’s goede vaas, jij gaat het maar maken”, zegt Emma.
“Jij weet dat ik dat niet goed kan, iemand anders doet het maar”.
Ik concentreer me op de scherven die op de grond liggen en denk eraan dat ze weer een geheel moeten vormen en daarna weer aan de andere helft van de vaas moeten zodat de vaas weer heel wordt.
Dan beginnen de scherven te zweven en in de lucht aan elkaar vast te gaan en daarna zweven ze naar de andere helft van de vaas en vormen ze een geheel.
“Bedankt, wie van jullie deed dat?”, vraagt Melanie en ze kijkt naar iedereen.
“Ik deed niks ik zuig met telekinese maar ben goed in telepathie”, zegt Chris.
“Volgens mij deed Kate het, toenet liet ze al een vaas op Karl vallen”, zegt Michael en hij begint weer te lachen.
“Kate is dat waar liet jij een vaas vallen op Karl?”, vraagt Rosa.
“Ik deed het niet expres hij begon met te zeggen dat meisjes te zwak zijn en aardig tijdens het vechten en toen werd ik boos en liet per ongeluk de vaas op hem vallen door eraan te denken, het spijt me zo erg”.
“Dat is geweldig je hebt telekinese als je eerste kracht,die is het beste”, zegt Rosa blij.
Ze loopt naar beneden en omhelst me.
“Zullen we dat straks vieren en nu eerst naar school gaan”, zegt Karl.
“Ja dat is goed gaan jullie alvast in de auto’s, ik moet nog even iets zeggen tegen Kate”, zegt Chris.
“Casanova in the house”, roept Ryan nog voordat hij de deur achter zich dicht doet.
“Je moet echt iets beters verzinnen want ze hebben het wel door”, zeg ik tegen Chris en ik kijk in zijn ogen.
Hij kijkt ook in mijn ogen en doet zijn armen om me heen en duwt me tegen hem aan en zoent me.
Voor een tijdje staan we daar in de gang te zoenen totdat er op de deur geklopt wordt en Ryan zegt: “Op schieten anders komen we te laat Casanova”. Dan hoor ik hem lachen en stoppen we met zoenen en lopen hand in hand naar de deur en Chris opent hem en we lopen naar de auto terwijl iedereen ons aankijkt.
We gaan samen achterin zitten in de auto met Rosa en Karl.
Na een tijdje gereden te hebben zie ik het schoolbord en de school.
De school heet Rosefield terwijl in dit stadje nergens een roos te zien is en het school teken is daarom ook een roos.
We stoppen op de parkeerplaats en ik zie de mensen staren naar ons, nou eigenlijk naar de 2 grote range rovers waar we mee zijn komen aanrijden.
Eerst stapt Melanie uit met Ryan hun zijn de oudste en zijn 20 jaar, dan stapt Emma uit met Michael hun zijn de middelste en zijn 19 jaar, dan stapt Rosa uit onze auto met Karl en hun zijn de jongste en zijn 18 jaar.
Dan stappen ik en Chris uit en wij zijn allebei 17 jaar, ik zie iedereen naar me kijken en geniet ervan.
We lopen met z’n achten als een groep de school binnen en dan zeg ik gedag tegen ze want hun moeten naar de infobalie omdat ze nieuwe leerlingen zijn en ik loop naar mijn beste vriendin die ik al zie staan op onze vaste plek op het school logo bij de kluisjes.
Ik loop naar mijn vriendin toe en vraag: “Hoi, hoe gaat ie met je?”.
“Wow Kate wat ben jij veranderd, die schrik opdracht heeft je goed gedaan je bent zelfs gegroeid”, zegt Stacy.
“Ik weet het geweldig hé en er is nog iets leuks gebeurd”.
“Behalve het feit dat je meereed in de auto van de nieuwe leerlingen die er allemaal trouwens perfect uitzien zoals jij nu”.
“Leuk hé, het is omdat ik gisteren Chris heb ontmoet op Mystery lane en toen werden we verliefd op elkaar en ik heb nu met hem en zijn familie behandelt me als hun nieuwe zusje, ze zijn heel hecht met elkaar”.
“Dat is ongelooflijk, je krijgt een enge opdracht en komt nog mooier terug dan je al was en ook nog eens met een mega knap vriendje”.
“Ik kan er niks aandoen het gebeurde gewoon”.
“Heey volgende keer als we het spelletje spelen wil ik ook die opdracht”, zegt Stacy en we lachen samen.
Dan komt Chris aanlopen en zegt tegen me: “Hier is mijn les schema, dan kunnen we zien welke lessen we samen hebben”.
“Hier is de mijne”, zeg ik en ik pak mijn schema uit mijn voorvakje van mijn tas.
We vergelijken onze schema en merken dat we elke les samen hebben behalve muziek.
“Jammer dat we geen muziek samen hebben maar jij hebt mazzel want jij hebt meneer crebyl, en hij geeft echte muziek les, ik heb mevrouw pechely en zij laat ons de hele tijd zingen”, zeg ik.
“Ik weet wel iets om het goed te maken”, zegt Chris en hij kijkt me aan. Ik weet al wat hij wilt en we zoenen elkaar, vanuit mijn ooghoeken zie ik iedereen kijken en Stacy met haar mond open kijken, zo verbaasd hoeft ze nou ook weer niet te zijn het is heel normaal om te zoenen met je vriendje.
Dan stoppen we en glimlachen we naar elkaar, dan hoor ik het geluid van naaldhakken en weet al dat Megan eraan komt met haar póse.
“Hoi Kate hoe gaat het met je na je enge opdracht?”, vraagt Megan, ze bekijkt me en ik zie aan haar gezicht dat ze jaloers is.
“Het ging heel goed, ik heb zelfs een jongen ontmoet en hij is nu mijn vriendje”, zeg ik en ik kijk naar Chris.
“Dat is jouw vriendje, dat moet vast wel een leugen zijn want jij kan zeker weten geen knapper vriendje hebben dan mij”
“Het bewijs heb je toenet al gezien als het een leugen was waarom zouden we dan zoenen of zoals jij het toen noemde met mitch mond op mond beademing omdat hij zogenaamd verdronken was”.
“Heel grappig van je Kate en dat jij dat nog onthouden hebt, je was vast heel jaloers”.
“Jaloers de enigste die hier jaloers is ben jij Megan want je bent nu groen van jaloezie”.
“Ik weet nu al dat het niet een lange relatie zal zijn want jij bent nou eenmaal de hartenbreker, het was te verwachten dat jij de nieuwe leerlingen zou gaan daten aangezien je al alle jongens op school al hebt gezoend en gedate”.
“En jij bent duidelijk nog steeds jaloers op dat record”.
“Jaloers om het record te hebben van de grootste slet van school, dacht het niet dat is niet iets om jaloers op te kunnen zijn.
“Jij hebt liever het record van de grootste bitch of niet soms”.
“Die is goed en ik zal hem zeker onthouden”, zegt Megan lachend.
“Dat moet je ook doen want dat is de waarheid”.
“Bedankt, schat ik ben liever de grootste bitch dan de grootste slet en faker”.
“Wie noem jij hier fake iedereen weet dat jij heel veel make-up ophebt en ook nog eens namaak kleding hebt van de dure merken”.
“Oh hoe duf je dat te zeggen dat is zo gemeen en niet waar”, zegt Megan en ze loopt boos weg.
“Godzijdank dat dat mens weg is nog een seconde langer en ik had haar levend gevild”, zeg ik boos.
“Wat is villen eigenlijk?”, vraagt Stacy.
“Dat is dat je iemands huid eraf haalt”, zeg ik.
“Iel dat is echt zo goor en lijkt me mega pijnlijk voornamelijk als je nog leeft”.
“Waarom denk je anders dat ik het wil doen als ze nog leeft”.
“Kate ik merk dat je haar haat”, zegt Chris.
“Ik haat haar niet ik heb een bloed hekel aan die mode bitch, die denkt dat ze de beste is”.
“Ik denk dat het handiger is als we naar de les gaan”.
“Goed we gaan al, Stacy ik kan niet naast je zitten vandaag want ik help Chris met de uitleg”.
We lopen samen hand in hand naar de les en gaan bij het raam zitten helemaal achterin.
Dan gaat de bel en komt de leraar binnen en begint de les.
ik ga snel verder en laat een reactie achter met wat je ervan vindt
Tegen een omgevallen boom staat een auto. Hij is helemaal in de prak gereden.
Ik loop om de auto heen en zie in de auto twee mannen in uniform. Ze zien eruit als politieagenten.
Ze zijn doorweekt in bloed, de een ligt op het stuur de ander tegen het gebroken raam. Mijn handen beginnen te trillen ik ben bang.
Er kraakt een takje, ik draai me om maar zie niets behalve mist. Waarom moesten ze mij de opdracht geven of naar mystery lane te gaan?(een oude en verlaten laan)
Ik wilde niet de andere opdracht doen ik zou het toch niet durven om mitch te vragen. Ik had er nu al meteen spijt van.
Weer kraakte er een takje, ik schrok en draaide me om.
Weer was er niemand te bekennen. Mijn hele lichaam begon te trillen en er klonken nog meer geluiden uit het donkere bos, dat naast de auto begon. Ik verstevigde mijn aandacht weer op de mannen in uniform, hoe had het zover kunnen komen? Wat was hier eigenlijk gebeurd wat ervoor had gezorgd dat de auto in de prak was gereden of eerder gezegd wie of wat dat is de vraag.
Ik besloot om 112 te bellen wat kon ik dan anders doen? Voor deze mannen was het toch al te laat. Ik slikte bij de aanblik van al dat bloed, het maakte me gewoon misselijk.
Met trillende handen pakte ik mijn mobieltje, geen bereik. Alsof ik het nog niet al erg genoeg had.
Geschrokken keek ik op toen ik in de verte een gestalte zag aankomen.
Hij was lang en mager, ik wist niet of ik bang moest zijn en moest wegrennen of dat ik hem om hulp moest vragen, maar er was niet echt een keuze. Ik besloot mijn angst te bedwingen en naar de man toe te lopen om hem te vragen voor hulp. Tenminste ik nam aan dat een man hier s'avonds laat nog zou durven lopen(ik wist dat ik in ieder geval hier liever niet was).
"Pardon mag ik u iets vragen, meneer?", vroeg ik met trillende stem. Maar de gedaante draaide zich om en liep bij me vandaan.
"Nee stop nou ik heb uw hulp nodig! alstublieft help me", schreeuwde ik.
Hij reageerde niet en ging nog sneller lopen, ik besloot hem maar te volgen.
De man begon te rennen, hij ging een hoek om en nog een en daarna nog een ik probeerde zijn tempo bij te houden maar mijn conditie was best wel slecht omdat ik meestal gym skipte. En zonder dat ik het doorhad was ik hem uit het oog verloren.
Wat was er aan de hand, was deze man een grap van mijn vriendinnen om me bang te maken of te zorgen dat ik verdwaald raakte? Ik keek naar links en naar rechts maar de mist was te dik waardoor ik dus niets kon zien. Ik draaide me om omdat ik terug naar het oude vervallen plaatsnaam bord wilde lopen. Ik schrok toen ik niet meer wist waar ik vandaan kwam en dus betekende dat ik verdwaald was. Ik pakte mijn mobieltje weer en probeerde hem te gebruiken als zaklamp, ik had toch niet een andere optie.
Of de weg terug zoeken met mijn mobieltje als zaklamp of wachten tot de mist dunner was geworden zodat ik misschien de weg terug kon zien of een straatnaam bordje kon lezen maar het zag ernaar uit dat het optie twee zou worden wat mijn mobieltje hielp niet veel.
Dus voorzichtig probeerde ik in de boom naast me te klimmen, niemand zou me daar kunnen zien en geen gevaarlijk dier zou me daarboven kunnen aanvallen.
Ik klom met moeite in de boom en dat was ook net op tijd. Net toen ik goed in de boom zat zag ik de man aankomen lopen. Hij had een olielamp bij zich en leek op zoek te zijn naar iemand(misschien wel mij?) bij die gedachte werd ik nog banger dan ik al was.
Langzaam liep hij steeds verder in de richting van de boom waar ik inzat.
Na een tijdje kon ik zijn gezicht zien door het felle licht van de lamp. Ik schrok en moest mijn hand voor mijn mond houden om geen geluid te maken(door heel hard te gillen).
Ik zag scherpe lange hoektanden uit zijn mond steken.
Ze blonken in het licht van de lamp angstig bleef ik in de boom zitten. Ik bleef mezelf influisteren dat dit maar een illusie was door de angst. Opdat moment De man keek naar rechts, de mist in en toen naar links. Zijn gezicht zat vol met aderen die elk moment zouden kunnen open spatten(het was een afgrijselijk gezicht). Ik wilde uit de boom klimmen en zachtjes wegsluipen maar hij zou het waarschijnlijk merken. Ik ging iets verder naar achter zitten waardoor en een takje afbrak. En ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan, nu zou hij het opmerken. Ik zag hoe de blik van de man langzaam omhoog ging naar de boom, hij keek me recht aan in de ogen en ik wist op dat moment dat het fout was.
Hoofdstuk 2
Als een soort reflex sprong ik uit de boom en landde op de man en rende daarna keihard weg.
Al snel had ik door dat ik werd achtervolgd. De olielamp ging als een gek heen en weer toen de man heel snel achter me aan rende en ik hoorde mijn hard als een gek tekeergaan.
Ik wist niet waar ik heen ging maar ik bleef doorrennen, ik wist dat alles beter was dan me te laten pakken door die man.
Ik bleef voor een tijdje doorrennen zo hard als ik maar kon net zolang totdat mijn benen het begaven. Ik struikelde over een losse tak en toen gebeurde het in een snelle flits.
Voordat ik het wist had de man me omhoog geholpen en doorboorde hij mijn nek met zijn scherpe lange hoektanden, ik probeerde me te verzetten maar wist dat het nutteloos was.
Dit zou het absolute einde van me zijn, niemand die me zou horen gillen en dus ook niemand die me kon helpen.
Mijn vrienden zouden pas na een paar uur komen zoeken voor mij (waarschijnlijk pas nadat de mist was gezakt, de lafaards).
Ik voelde nog steeds de tanden van de man in mijn nek, ik wist nu wel voor honderd procent dat hij een vampier is.
Waarschijnlijk heeft hij het ongeluk veroorzaakt zodat hij daarna hun kon leegzuigen(Zijn eten betekent iemand anders zijn dood).
En ik was een snack voor hem, tot mijn verbazing stopte de man met mijn bloed te zuigen en liet hij me los hij keek me aan met een zielige blik, een blik met medelijden( had hij medelijden met me hoe kan dat hij is een vampier hun zijn de levende doden en hebben hoogstwaarschijnlijk geen kloppend hart).
Maar ondanks dat voelde ik zijn blik me aanstaren, de man haalde het bloed van zijn gezicht en likte het beetje dat nog aan hem vast plakte( mijn bloed, was het zo lekker dat hij er niks van wilde verspillen).
De man keek me nog steeds aan maar deed zijn mond open en begon tegen me te praten: Het spijt me dat ik je heb gebeten, ik probeerde mezelf in te houden maar de geur van bloed was te sterk en hij kijkt in de richting van de auto waar de twee mannen in liggen.
"Ik heb het ongeluk niet veroorzaakt, zoals jij denkt", zei de man.
"Je hoort wat ik denk, is dat een soort van vampier kracht?", vroeg ik aan de man.
"ja dat is het en de dingen die jij toe straks dacht waren echt kwetsend", zegt de man.
Meende hij dit serieus het heeft hem gekwetst en ik dacht nog wel dat vampiers gevoelloos waren.
"Je weet toch wel dat ik nu hoor wat je denkt", zegt de man.
Shit dat was ik helemaal vergeten hij hoort het wacht ik doe het nu weer, het spijt me heel erg dacht ik hardop. En ik keek de man aan met een blik van medeleven.
"Het geeft niks dat is een fout die veel mensen maken", zei de man.
En terwijl ik op de een of andere manier verloren raakten in de man zijn blik merkte ik nu pas dat het enge gezicht van de man van toe straks verdwenen was en had plaats gemaakt voor een jong en zeer knap en aantrekkelijk gezicht.
Ik keek nog eens goed naar de man en schatte hem op een jaar of zestien,zeventien dus dat betekende dat hij even oud is als mij.
Maar ik was niks vergeleken met de beeldschone man die ik nu voor me zag staan, hij was lang knap en mager maar ondanks dat leek hij wel gespierd(tenminste wat ik kon zien door de schemer van zijn vest) en hij had zwart haar en hij was licht getint en had iets weg van de weerwolf Jake uit de twilight reeks, alleen is hij een vampier en geen weerwolf.
En dan had je mij gemiddelde lengte mager met lang blond haar en blauwe ogen.
De man of eerder gezegd de jongen keek me intens aan en vroeg me wat er aan de hand was.
"Ooh niks het is gewoon dat toe straks zag je er zo eng uit maar nu ben je zo knap", ik bloosde toen ik doorhad wat ik zojuist had gezegd tegen een compleet vreemde die nog een paar minuten geleden mijn bloed dronk.
"Het geeft niks ik was toe straks zo eng en lelijk omdat ik bloed nodig had, dat is wat er gebeurd als je te lang geen bloed hebt gedronken", zei de jongen glimlachend.
"Mijn naam is Chris en wat is jouw naam", vroeg hij aan me terwijl hij nog steeds glimlachte naar me.
"Mijn naam is Kate kort voor katelyn", zei ik terwijl ik als een malloot stond te grijnzen.(ik kon wel door de grond zakken).
"Het is al goed hoor maar ik moet je iets belangrijks vragen", zei Chris.
Ik kijk hem aan en zie dat hij een serieuze blik heeft.
"Kate ik weet dat dit raar zal klinken maar ik denk niet echt dat je een optie hebt, je moet vanavond bij mij thuis blijven slapen zodat ik je morgenvroeg met mijn auto terug kan brengen naar jouw huis, oké?", vraagt Chris.
"Oké ik heb toch niet echt een keuze want ik heb geen zin om nu nog zo laat in het donker naar huis te lopen terwijl er deze creepy mist is", zegt Kate.
"Wil je me dan alsjeblieft volgen naar mijn huis ik weet de weg wel terug, ik ken hier de buurt uit mijn broekzak", zegt Chris maar dan zegt hij er nog bij: ik denk wel dat het handiger is als je vlak naast me loopt en mijn hand vasthoud zodat je niet verdwaald kan raken.
Ik pak zijn hand vast en ga vlak naast hem staan, ik begin te blozen en voel dat mijn hart sneller begint te kloppen.
Samen lopen we hand in hand naar zijn huis, aan zijn linker kant loop ik en aan zijn rechter kant heeft hij nog de olielamp en schijnt hij in het duister.
Hoofdstuk 3
Na een tijdje gelopen te hebben begin ik het heel koud te krijgen door de vochtige mist.
Ik ga dichter tegen Chris aan en hij vraagt dan: Heb je het koud Kate.
Ik knik ja en dan doet hij zijn jas uit en doet die om me hen.
Natuurlijk is de jas te groot maar hij is wel warm, ik zie er waarschijnlijk uit als een soort van doorweekt klein hondje met te grote kleding aan.
Dan zie ik iets in het duister een hek.
"We zijn er dit is mijn huis, niet schrikken hoor want er staan een boel enge beelden in de voortuin,een hobby van mijn moeder beeldhouwen", zegt Chris lacherig.
Ik snap niet wat hij daaraan grappig vindt maar op dat moment zie ik een grot en eng standbeeld zonder armen het is een soort van misvormde vrouw die een lege blik heeft(natuurlijk heeft het een lege blik het is een standbeeld maar dit is enger).
Ik loop rustig verder met Chirs door de voortuin en kijk af en toe naar de rare beelden en soms schrik ik(maar dat doe ik zachtjes want ik wil niet dat Chris me gaat uitlachen).
Dan komen we eindelijk bij de voordeur(en die is bijna net zo eng als die standbeelden)
"We zijn er, dit is mijn huis zullen we naar binnen gaan?", vraagt Chris terwijl hij me lief aankijkt.
Ik durf niks te zeggen omdat ik bang ben dat ik een kleine gil geef van die enge dingen die ik heb gezien dus ik knik maar ja.
Hij doet de deur open en ik probeer naar binnen te kijken(wat moeilijk is want het is pikkedonker). We lopen naar binnen en ik hou nog steeds zijn hand vast en knijp erin.
"Je hoeft niet mijn hand fijn te knijpen", zegt Chris terwijl hij naar me glimlacht en ik begin van binnen te tintelen van zijn warme blik. Pas nu heb ik door dat de enge man van toe straks die me gebeten heeft helemaal niet zo eng is en juist heel lief en aardig is en van mijn leeftijd(misschien is hij wel mijn toekomstige vriendje) terwijl ik dat denk komt er een glimlach op mijn gezicht en begin ik te blozen.
"Heey wat is er aan de hand je bent zo rood als een tomaat", vraagt Chris bezorgd.
"Niks ik dacht gewoon dat de avond zo raar begon en dat ik nu met een vreemde mee ben gelopen naar zijn huis", zeg ik zachtjes.
"Het geeft niks de mooiste dingen beginnen nu eenmaal raar", zegt Chris.
Samen lopen we verder naar binnen hij zet de olielamp op een bijzet tafel en hij doet het licht aan.
Wat ik zie is geweldig het is een grote ontvangsthal met een mooie grote trap die in een boog omhoog gaat een aan de rechterkant en een aan de linkerkant en in het midden is een deur. En er hangt een grote kristallen kroonluchter(of hoe je dat ook noemt, zo'n grote kristallen hang lamp). En het behang is donker rood met groene versiersels.
Het doet me denken aan zo'n Victoriaans 18de eeuws
huis.(waarschijnlijk is ie ook uit die tijd want misschien zijn ze ouders wel van die tijd).
Ik bewonder het huis nog en dan zegt Chris"Mooi hé het is uit de 18de eeuw precies zoals jij dacht" en hij glimlacht naar me. Dat was ik helemaal vergeten hij kan natuurlijk mijn gedachtes lezen, dat betekent dus dat hij wist waarom ik toe net zo rood werd.
Alleen bij die gedachte wordt ik weer knalrood.
"Maak je geen zorgen als je niet wilt dat ik je gedachtes lees stop ik ermee, je hoeft het alleen maar te vragen", zegt Chris met een glimlach.
"Ik vind het niet al te erg hoor en je mag gerust doorgaan met mijn gedachtes lezen, het is gewoon dat ik het even vergeten was, dat is alles".
"Oké dat is goed want ik vindt het best wel leuk om te horen wat je van me vindt, je toekomstige vriendje vond ik voornamelijk heel erg leuk om te horen", zegt Chris terwijl hij me lief aankijkt.
Ik kijk in zijn ogen en zie hoe mooi ze zijn, ze hebben een blauwe kleur met een gouden glans eroverheen. Terwijl ik in zijn ogen verloren raak(voor de tweede keer) vraagt hij aan me "Vind je mijn ogen mooi want je staart ernaar voor de tweede keer.
"Ooh sorry het spijt me ik vindt ze gewoon zo...betoverend", zeg ik met een zucht.
"Echt waar want ik weet iets van mijn gezicht dat er minder mooi uitziet maar je wel een geweldig gevoel kan geven" hij kijkt ook in mijn ogen en ik merk dat zijn gezicht dichterbij komt. Het ziet er een beetje raar uit want hij is natuurlijk gorter dus hangt hij een beetje over me heen maar dat geeft niet want het enigste waar ik nu aan denk is dat wat hij wil gaan doen(mij kussen).
Zijn gezicht komt steeds dichter bij en hij is klaar om me te zoenen, zachtjes duwt hij zijn lippen op de mijnen en ik zoen hem terug. Vanbinnen begint mijn hele lichaam te juichen van blijdschap het is zo'n overweldigend gevoel dat ik er een beetje van schrik, ik voel ook de vlinders in mijn buik tekeergaan en weet opdat moment dat ik smoorverliefd ben geworden op Chris. Ik voel dat hij langzaam maar zeker wil gaan beginnen met tongzoenen maar opdat moment worden we onderbroken omdat er iemand een gil geeft.
Chris stopt met me te zoenen en we kijken allebei geschokt naar de persoon die gilde.
Hoofdstuk 4
Ik kijk naar een bloedmooi meisje die eruit ziet als 18 ze heeft mooi lang blond haar dat golvend is en half gekruld(ze ziet eruit als taylor swift)maar dan nog knapper.
Ze heeft lichtblauwe ogen en heeft spier witte tanden, ze draagt een donker groene jurk met gouden versieringen(het ziet eruit als een soort middeleeuwse jurk).
Dan kijkt het meisje me aan en vraagt dan aan Chris "wie is dat meisje die je toe net zoende", ze zegt het op een luchtige toon alsof het het normaalste ding is op de wereld(iemand betrappen op het zoenen met een wildvreemde). "Dit is Kate en ze is je nieuwe zus en mijn vriendin", hij zegt het terug alsof het ook hartstikke normaal is om zoiets te zeggen (waar ben ik in hemelsnaam in terecht gekomen)
"Echt waar heb je eindelijk een mens gebeten en haar dan ook meteen maar veranderd, hoe schattig van je ik ben trots op je", ze zegt het met een glimlach en geeft hem een knuffel. Dus dat is zijn zus en zij is blij dat ze zo'n lelijk zusje als mij erbij heeft(die is gek of heeft haar hoofd gestoten of misschien is dit wel hartstikke normaal voor vampiers en ben ik de enigste die het raar vind). Chris glimlacht naar me en ik begrijp dat hij die gedachte heeft gehoord.
"Ik ben zo blij dat je lid bent van de familie en nee ik ben niet gek of heb mijn hoofd gestoten en dit is inderdaad heel normaal voor vampiers dus je bent de enigste die het raar vindt maar dat geeft niks want ik ga je alles uitleggen en ik heb nog zo veel met je te bespreken ik moet je wel natuurlijk bijpraten over onze vampier familie geschiedenis en nog een heleboel andere dingen", zegt ze op een vrolijk toon en ze glimlacht naar me.
"Maar eerst ga ik je een van mijn jurken lenen want we kunnen je niet zo voorstellen aan onze ouders en de rest van de familie maar ze zijn natuurlijk ook nu jouw ouders, ik ben zo blij met een zusje en mijn naam is trouwens Rosalinda maar noem me maar Rosa of Linda het ligt eraan welke je leuker vindt", zegt Rosalinda met een glimlach van hier tot Tokio.
"Ik denk dat ik Rosa kies ik heb een vriendin gehad die Linda heette maar die was manisch depressief en pleegde uiteindelijk zelfmoord omdat ze niet langer een pillen junk wilde zijn", zeg ik verlegen.
"Oké dat is goed en het spijt me van je vriendin maar ik weet dat je haar toch niet had kunnen stoppen",zegt ze medelevend.
"Bedankt dat is erg aardig van je", ik kijk haar aan en ze glimlacht nog steeds naar me(het begint best wel creepy te worden).
"Ooh het spijt me ik zal stoppen met zo overdreven te glimlachen maar ik ben gewoon zo blij dat ik een zusje heb die Kate heet staat dat trouwens kort voor iets anders", vraagt ze nieuwsgierig.
"Ja het staat kort voor Katelyn".
"Wow Katelyn dat klinkt zo mooi ouderwets, perfect dan kunnen we je goed voorstellen".
"Kom je mee naar boven ik ga een jurk voor je uitzoeken en dan gaan we je voorstellen aan je nieuwe ouders en Chris kan jij onze ouders inlichten over wat je hebt gedaan", zegt ze terwijl ze hem een dodelijke blik geeft en dan kijkt ze mij weer aan en glimlacht ze.
Ze pakt mijn hand vast en we lopen samen naar boven via de linker trap, als we boven zijn zie ik een groot schilderij hij is prachtig en heeft een gouden rand die prachtig is versierd.
Het is een familieportret want ik zie onderaan Chris en Rosa. Chris heeft een mooie colbert aan en een rode das en een mega vriendelijke glimlach, met een beetje ondeugende blik.
Rosa heeft een mooie groene jurk aan die rond is uitgesneden met een best wel lage hals maar niet te laag(het is de jurk die ze nu aanheeft zie ik vanuit mijn ooghoek).
Boven Chris is een oudere man met blond haar en hij doet me denken aan Carlisle Cullen van de Twilight saga eigenlijk doet dit allemaal me aan herinneren dat de film misschien wel gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal. Ik kijk verder en zie dat hij een zwart pak aan heeft met een groene sjaal die omhoog zit tegen zijn nek met een rode diamant erop.
Naast hem is een vrouw met prachtig zwart haar in een rode jurk met een v-hals die haar perfect staat en ze draagt een gouden ketting met een rode diamant, ik zie dat haar haar half golvend is en dat er af en toe een ondeugende pijpenkrul in zit(alsof ze haar haar wilde krullen maar ook weer niet misschien ging de krultang wel halverwege kapot) stilletjes lach ik in mezelf bij die gedachte. Ik merk op dat ze allemaal perfect bij elkaar passen en hoe moet ik daar in hemelsnaam bij horen, ik de lelijke en te dikke speenvarken met een platte borst(tenminste dat is wat alle meisjes in mijn klas over mij zeggen).
"Heey jij bent helemaal niet lelijk of te dik je moet je niks aan trekken van die domme tutholla's en bitches uit je klas je bent hartstikke mooi en je bent perfect slank misschien wel iets te dun als ik je zie van opzij en maak je geen zorgen ik weet al de perfecte jurk voor jou die ook nog eens zorgt dat ze groter lijken en nadat je vampier bent geworden wordt je nog veel mooier en net zo perfect als ons", zegt ze met een glimlach.
"En je borsten worden ook groter als je verandert", zegt ze op fluistertoon.
Ze pakt mijn hand weer vast en we gaan naar de rechterkant.
We lopen door een prachtige en brede gang met een heleboel deuren(ik vraag me af wat er achter die deuren zit) .
Dan komen we bij de eind van de gang en opent Rosa de deur en zegt ze "de rechterkant is voor de vrouwen en de linker kant is voor de mannen, zo hebben we onze privacy", zegt ze glimlachend.
Hoofdstuk 5
Ik loop naar binnen en zie een prachtige kamer met een witte salontafel die versierd is met goud.
Voor de rest lijkt het veel op de rest van het huis met hier en daar een modern tintje zolas: een LCD scherm en een wii en nog een paar andere dingen waaronder een nieuwste blackberry.
Mijn mond valt open en ik kan alleen maar verbaasd kijken.
"Vind je het mooi want jouw kamer ziet er ook zo uit maar je mag het natuurlijk veranderen en zelf de moderne dingen uitkiezen, we hebben toch meer dan genoeg oud geld zowel as nieuwe geld", zegt Rosa met een geheimzinnig lachje.
"Wat bedoel je met dat", vraag ik haar nieuwsgierig.
"Dat je zelf bepaalt wat voor tv scherm je wilt of laptop of telefoon of mini bioscoop installatie".
"Nee ik bedoel dat gene van het oude geld en nieuwe geld, wat betekent dat".
"Ooh dat betekent dat we nieuw geld hebben van dit stadje en het werk dat we nu doen en het oude geld is van de vorige plaatsen waar we werkten en het gaat helemaal terug tot de 18de eeuw, dus dat is een heleboel geld want onze vader is heel slim in economie en een heleboel andere dingen en onze moeder is schrijfster en zangeres en ook nog ontwerpster en nog een paar dingen die ik altijd vergeet", zegt Rosa met een lach.
"En wat doen jij en Chris", terwijl ik zijn naam zeg merk ik op dat ik begin te blozen en een kleine lach op mijn gezicht krijg.
"Ooh dat verschil ik ben nu model en songwriter en dichtster en af en toe iets anders en Chris is ook model maar dan natuurlijk een mannen model en hij is ook dichter en schrijver en iets met auto's en andere gevaarlijke dingen".
"Oké, dat klinkt leuk ik kan niet wachten om me te gaan en te zien hoe je werkt".
"Hoe ik werk jij gaat ook werken tenminste als je dat wel wil want dan kan ik jou aanraden als model en misschien wel als zangeres en danseres tenminste als jij dat kan, wil je misschien een stukje voor me meezingen met de muziek en daarna proberen te dansen", vraagt ze met een glimlach.
"Ik weet het niet ik ben volgens mij niet zo goed, ik ben behoorlijk talentloos".
'Daar hoef je je geen zorgen over te maken want als je veranderd wordt je duizend maal beter, dat had ik ook".
"Oké, ik zal het proberen maar lach alsjeblieft niet als het slecht is zeg het me maar als je oren pijn doen".
Rosa rommelt op haar bijzettafel naast haar bed die in de zelfde kleuren is als haar salontafel en bijna alle meubilair in haar kamer.
Dan komt ze naar me toe en zoekt liedjes op haar telefoon.
"Is er een liedje waar je voorkeur aangeeft: soul, hip hop of een ballad".
"Ballads zijn meestal mooi te zingen". Wanhopig zoekt ze op haar telefoon en kijkt me aan.
"Heb je misschien 'i hate how much i love you' van Rihanna, ik ken daarvan de tekst goed".
Rosa knikt en zoekt op haar telefoon dan springt ze op en gilt ze "YES, gevonden".
Rosa klikt op haar telefoon en de muziek begint.
"Het is een karaoke versie zodat ik jouw stem beter hoor en je je eigen draai eraan kan geven".
De muziek begint en zachtjes begin ik mee te zingen
That's how much I love you
That's how much I need you
And I can't stand ya
Must everything you do make me wanna smile
Can I not like it for awhile
No.. but you won't let me
You upset me girl, then you kiss my lips
All of a sudden I forget that I was upset
Can't remember what you did
But I hate it
You know exactly what to do
So that I can't stay mad at you
For too long, that's wrong
But, I hate it
You know exactly how to touch
So that I don't wanna fuss an fight no more
So I despise that I adore you
Ik stop met zingen want ik durf niet verder te zingen dus ik kijk naar Rosa en zij zit met haar mond open mij aan te staren.
"Hoe was het", ik zie dat Rosa nog steeds niks zegt dus vraag ik "Was het echt zo slecht dat je niks meer durft te zeggen". Ik zie dat Rosa langzaam haar mond weer dicht doet en dan gilt ze in ene keihard "Aaaaaaaaaaaahhhhh", dat was zo ongelofelijk geweldig mooi je bent echt de beste die ik ooit heb horen zingen en denkt dat ze het niet kan", zegt Rosa met een big smile ze knuffelt me en fluistert in mijn oor "Ik ben zo blij dat ik zo'n geweldig zusje heb, ik was zo teleurgesteld toen ik Chris zag maar nu heb ik eindelijk een zusje die precies is zoals ik altijd droomde maar zeg niks tegen Chris want dan krijgen we een wereld oorlog", zegt ze terwijl ze met haar ogen rolt.
Ik lach terug en voel me blij dat ze me meteen accepteert en zo lief is(dus het totaal tegenovergestelde van mijn eigen zus).
“Het spijt me dat jouw zus niet zo is maar wij gaan vanaf nu voor je zorgen dus we zullen je behandelen als een echte zus en bijna nooit gemeen tegen je doen, vampier families zijn nu eenmaal hechter dan echte want we delen ook hetzelfde bloed”, zegt Rosa terwijl ze naar me lacht.
“Kate en Rosa komen jullie naar beneden onze ouders staan te popelen om Kate te ontmoeten”, hoor ik Chris roepen van beneden.
“We komen er zo aan Kate moet alleen nog de jurk aandoen”, roept Rosa terug naar beneden.
“We moeten nu echt opschieten want anders begint de wereld oorlog omdat ik je te lang van hem weg hou”, zegt Rosa tegen mij.
“Wie zegt er eigenlijk nog te popelen je zegt toch eerder te wachten of zoiets”, vraag ik verward.
“Ja, wij zeggen wel te wachten maar Chris zegt te popelen, hij vindt dat leuker klinken maak je er maar geen zorgen over dat is het enigste rare wat hij zegt”.
“Gelukkig want ik wil niet iemand die als een nerd of tutje praat”, zeg ik lacherig
“Idem dito”.
“Huh wat betekent dat”.
“Het betekent ik ook”.
“Oké, want ik snapte dat niet, zullen we maar de jurk gaan uitzoeken want ik wil geen wereld oorlog”.
Rosa loopt naar haar kast deur en opent hem dan zie ik dat het geen gewonen kast is maar een mega grote inloopkast en ik vond het al raar dat er daar geen raam was en wel op de andere muren.
“Hoe vind je het? Want ik vind het best wel klein ik wou hem groter maar ik weet dat over een paar jaar we toch weer weg zouden gaan dus vond ik het zonde om het huis te verbouwen alleen omdat ik egoïstisch wilde zijn”.
“Wow het is gigantisch het is de grootste inloopkast die ik heb gezien en ik vind hem prachtig”.
“Dat is zo aardig van je maar je hoeft niet te liegen want jouw kleding kast is bijna even groot”.
“Mijn eigen kledingkast wow, dat is geweldig”.
“Genoeg gepraat we kunnen straks nog je kamer laten zien maar ik pak u even de jurk en dan kleed jij je om”.
Rosa kijkt naar links en geeft dan een gil en pakt een prachtige donker paarse jurk die natuurlijk versierd is met goud.
“Hier dit is de jurk die ik bedoelde, hij is een beetje ouderwets maar hij zal je perfect staan”.
“Bedankt en hij is prachtig de mooiste jurk die ik ooit heb gezien eigenlijk”.
Rosa geeft de jurk aan mij en doet dan de kastdeur dicht.
Ik doe mijn eigen kleren aan en doe dan de jurk aan hij zit als gegoten en ik kijk in de spiegel(die in de kast staat).
“Ben je al klaar hoor ik Rosa dan vragen”.
“Ja, ik ben al klaar en de jurk is perfect, precies zoals jij al zei”.
Rosa doet de kastdeur open en staat weer met haar mond open naar me te kijken.
“Komen jullie nog, hoelang duurt het eigenlijk om een jurk aan te doen of ben je er een aan het maken of zo?”, vraagt Chris van beneden.
Dan kom ik de trap afgelopen samen met Rosa en staat Chris me aan te staren met grote ogen.
“En wat vind je ervan?”, vraag ik aan Chris.
“Wat ik ervan vindt, hij is geweldig en je bent nog mooier dan toe straks”, zegt Chris terwijl hij me nog steeds aan staat te staren.
“Zullen we nu naar mam en pap gaan?”, vraagt Rosa.
“Ja, dat is goed kan je alvast vooruit lopen ik moet nog iets tegen Kate zeggen” zegt Chris tegen Rosa.
“Haar iets geven zul je eerder bedoelen meneer Casanova”, zegt Rosa.
Rosa loopt verder de trap af naar beneden en verdwijnt dan rechts.
“Je ziet er echt geweldig uit dus mag ik nu verder gaan waarmee we bezig waren totdat we zo grof werden onderbroken door mijn zus?”, vraagt Chris terwijl hij een pruillipje maakt.
Hoofdstuk 6
“Ik denk dat ik dat wel goed vind”, zeg ik terwijl ik glimlach want de vlinder gaan tekeer in mijn buik.
Ik duw mijn lippen op de zijne en doe mijn ogen dicht, hij zoent me terug en hij gaat verder dan met tongen.
Ik voel me geweldig ondanks al het rare dat er gebeurd is en het voelt alsof ik in de zevende hemel ben.
Dan hoor ik Rosa roepen: “Kunnen jullie tortelduifjes even opschieten en hier komen”.
We stoppen met zoenen en kijken elkaar in de ogen dan pakt hij mijn hand vast en lopen we samen de trap af, naar mijn nieuwe ouders.
We lopen de hoek om en ik zie 2 prachtige en natuurlijk perfecte mensen staan ze glimlachen naar me en dan zegt de vrouw “Welkom in onze familie we zijn zo blij dat Chris iemand heeft gevonden die perfect bij hem past en nu al zo mooi is”, ze glimlacht nog steeds naar me en geeft me een knuffel.
“Bedankt mevrouw dat ij erg aardig van u”, zeg ik vriendelijk terug.
“Je hoeft me geen mevrouw te noemen of u te zeggen ik ben je nieuwe moeder dus noem me maar mama of als je dat niet wilt zeg dan maar mijn naam: Nicolé, oké schatje”.
“Ik denk dat ik liever Nicolé zeg maar nog steeds heel erg bedankt voor de lieve woorden”.
“Je bent echt zo schattig en verlegen als Rosa me al vertelde ik ben blij dat je nu mijn dochter wordt”.
“En ik ben Anton het is me een waar genoegen je te ontmoeten, jongedame”.
“Het is ook leuk u te ontmoeten”.
“Je hoeft niet zo beleefd te blijven met dat u, ik ben je nieuwe vader dus zeg maar Anton”.
“Oké, dat zal ik doen meneer… ik bedoel Anton”, ik schaam me dood dat ik zo beleefd blijf doen maar ik heb ze pas net ontmoet en ze noemen me nu al hun dochter.
“Het was leuk je te ontmoeten maar het is al laat dus ik denk dat het handiger als jullie gaan slapen”, zegt Anton.
“Dat is goed vader ik laat Kate wel haar kamer zien”, zegt Rosa.
“Wat mijn eigen kamer!”, zonder dat ik het doorheb schreeuw ik een beetje.
“Ja, natuurlijk je bent nu familie dus je woont hier nu dus krijg je natuurlijk je eigen kamer, dat had ik boven al tegen je gezegd”, zegt Rosa lacherig.
“Wow dat is geweldig, mijn eigen kamer in dit geweldige huis”, zeg ik blij.
“Kom ik laat je wel je kamer zien, volg me maar mee naar boven”, zegt Rosa.
Ik volg Rosa naar boven en we lopen tot het einde van de gang dan draait ze zich om en zegt: “Deze twee zijn jouw kamers want omdat ik de grootste kamer heb, hebben de andere dus twee kamers”, zegt Rosa en ze wijst naar links en rechts.
“Welke anderen bedoel je?”, vraag ik verbaasd.
“De rest van de familie natuurlijk je hebt nog drie andere broers en zussen we zijn in totaal nu dus met zijn tienen”.
“Wat ik heb nog meer nieuwe broers en zussen, dat is geweldig vroeger had ik maar 1 broer en zus en die waren mega gemeen en duwden me altijd en schopte of sloegen me als ik niet deed wat ze zeiden”.
“Dat is zo gemeen van ze je bent hartstikke aardig dus hebben ze geen enkele reden om zoiets te doen maar daar hoef je nu geen zorgen over te maken want we zijn allemaal heel aardig tegen elkaar, dat had ik je toe straks ook al verteld”.
“Ik dacht dat je het toen alleen had over jou en Chris niet de drie broers en zussen die ik er nog bij krijg”.
“Het is al over twaalven dus zullen we nu maar gaan slapen ik ben heel moe van al die blijdschap”, zegt Rosa terwijl ze gaapt.
“Oké, dat is goed ik ben eigenlijk ook eigenlijk wel moe”.
Ik kies de rechterdeur en open hem de kamer is wel kleiner dan die van Rosa maar hij is wel twee keer zo groot als mijn oude kamer.
Voor de rest is het behang en de gordijnen hetzelfde als Rosa’s kamer en er staan natuurlijk nog geen moderne dingen.
Het bed is wit met weer gouden versieringen en is een twee persoon bed
Ik loop naar binnen en ga op het bed zitten en kijk rond in de kamer, dan komt Rosa in de deuropening staan en zegt: “ Hier is een pyjama voor je ik hoop dat hij past”.
Het is een paarse pyjama broek met een shirt.
“Ik denk het wel, ik doe hem wel aan en bedankt”.
“En Kate niet schrikken als je morgen wakker wordt en er anders uitziet want als je wakker wordt ontwaak je als vampier”, zegt Rosa blij.
“Oké bedankt voor de tip”, zeg ik.
Dan doet Rosa doet de deur achter zich dicht en ik doe mijn kleding uit en leg die netjes op een stoel die rood is met natuurlijk gouden versieringen.
Dan doe ik de pyjama aan en kijk in de spiegel die in de hoek staat vlak bij de deur.
De pyjama zit wel te groot en ik hang erin maar het is tenminste beter dan niks denk ik dan bij mezelf.
Ik ga op het bed zitten en doe de gordijnen nog even goed dicht en ga dan onder de dekens liggen en sluit mijn ogen.
Chris point of view
Ik loop achter de twee meiden aan naar boven en ga bovenaan links terwijl hun rechts gaan.
Ik doe de deur open aan mijn linker hand en loop naar binnen en ga op het bed zitten.
Ik sluit mijn ogen en probeer me te concentreren om te horen wat de meiden zeggen en na een hoop geklets hoor ik dat Rosa naar haar eigen kamer gaat en dan nog een keer terug loopt naar Kate’s kamer voor een pyjama en dat ze dan terug gaat naar haar eigen kamer haar eigen pyjama aandoet en dan gaat slapen.
Dan focus ik me op Kate en hoor ik dat ze gaat slapen er komt een glimlach op mijn gezicht want ze slaapt bijna meteen, dat komt door de verandering die gaat gebeuren.
Ik blijf nog voor een tijdje naar Kate kijken terwijl ze slaapt door mijn vampieren inzicht en dan merk ik dat ze rilt van de koud.
Ik wil naar haar toegaan en naast haar liggen zodat ze het misschien warmer krijgt maar dan moet ik eerst kijken of mijn ouders slapen.
Ik kijk in hun kamer met mijn inzicht en hoor dat ze zelfs snurken dus ze slapen zeker weten.
Ik loop naar mijn deur en doe hem open, ik loop op de gang en sluit mijn deur zachtjes achter me, dan loop ik zachtjes over de gang en stop voor Kate’s deur en open die zachtjes, dan loop ik naar binnen en doe de deur achter me dicht.
Dan loop ik naar Kate’s bed en ga voorzichtig naast haar zitten, ze slaapt nog steeds en snurkt heel zachtjes.
Dan heel voorzichtig ga ik liggen en sla mijn arm om haar middel heen en kruip tegen haar aan zodat ze het niet meer koud heeft, ik voel dat het werkt want ze stopt met rillen.
Ik leg mijn hoofd op het kussen en sluit mijn ogen en val langzaam in slaap.
Hoofdstuk 7
Kate’s point of view
De volgende ochtend word ik wakker en merk dat er een arm om mijn middel ligt ik wil gaan gillen maar kijk achter me en zie dat het Chris is, dus dat is de reden waarom ik het plotseling niet meer koud had ik draai me om en geef een zoen op zijn neus en zeg dan “Dankjewel Chris”.
Ik wil nog blijven liggen maar voel dan dat ik heel nodig naar de wc moet, dus voorzichtig draai ik me weer om en probeer zijn arm weg te krijgen.
En dat lukt dan ook na veel geworsteld te hebben met zijn arm, wow hij is veel sterker dan ik dacht denk ik dan blij dat betekent dat hij me wel kan beschermen.
Bij die gedachte voel ik weer dat ik begin te blozen en sta ik op en loop naar de deur, voorzichtig doe ik hem open want ik wil niet dat Chris wakker wordt.
Dan doe ik hem weer dicht en sluip over de gang ik loop op mijn tenen en zoek naar de wc.
Dan zie ik een deur die er anders uitziet dan de rest want hij is wit met goud en niet donkerbruin zoals de andere deuren.
Ik doe de deur open en zie gelukkig dat het de badkamer is, ik sluit de deur weer achter me en ga naar de wc.
Als ik klaar ben kijk ik even in de spiegel die net zo groot is als mij en schrik me dood.
Ik kijk in de spiegel en zie mezelf maar dan totaal mooier.
Ik heb nu groot blond krullend haar en ik ben perfect slank en heb de juiste cup maat(cup C-D) ik snap nu ook pas waarom Rosa mij een pyjama gaf die te groot was want ik ben ook groter geworden.
Ik glimlach en zie dat mijn spiegelbeeld terug lacht en dat het er perfect uitziet.
IK blijf nog een tijdje in de spiegel kijken en blijf maar glimlachen want ik ben beeldschoon.
Dan loop ik terug naar mijn kamer en doe mijn pyjama uit en doe mijn jurk aan en zie dat hij nu nog mooier staat.
Dan wordt Chris wakker en ziet hoe ik veranderd ben en glimlacht en zegt “wow je ziet er geweldig uit, het is moeilijk om mijn ogen van je af te houden”.
“Ik weet het ik ben nu beeldschoon”, zeg ik een beetje arrogant terwijl ik in de spiegel kijk die in de kamer staat.
Dan loop ik naar Chris en zoen hem en fluister in zijn oor “Bedankt dat je me hebt veranderd, ik voel me stukken beter”.
“Ik zie het je straalt helemaal”, en dan kust hij me terug.
Dan trekt hij me omver en ik lig op bed en hij kust me.
Het begint langzaam en dan beginnen we te tongen en voel ik de vlinders als een gek tekeergaan in mijn buik.
“Hallo, Kate ben je al wakker”, hoor ik Rosa vragen achter de deur.
“Ja, ik ben al wakker en je had gelijk”, zeg ik terug.
Ik stop met zoenen en sta op en doe de deur open.
“Wow je bent echt beeldschoon Kate”, zegt Rosa terwijl ze glimlacht.
Ik knuffel Rosa en dan zegt ze “hoi, Chris ik zie dat jij ook al weet dat Kate verandert is”.
“Ja, ik was wakker geworden en wilde Kate meteen zien”.
“Doe niet zo onschuldig ik weet best dat je hier de hele avond al was je snurkt echt als een houtzagerij.
“Haha, heel grappig hoor, jij snurkt ook heel hard maar jij klinkt als een piepende muis als je uitademt”.
“Gelukkig snurkt Kate niet dat zorgt ervoor dat het geen orkest wordt als we slapen”.
“Ik snurk wel alleen is het heel zacht en klink ik als een soort sirene(diegene die vroeger mannen lokten met hun stem) want ik zing tussen het snurken door, dus eigenlijk hebben we wel een orkest”, zeg ik en ik begin te lachen bij het idee van een snurk orkest.
De andere beginnen ook te lachen want ze hoorden mijn gedachte over het snurk orkest.
Nadat we genoeg gelachen hebben zegt Rosa: “Oké we kunnen nu beter gaan ontbijten want anders komen we te laat voor school of begint Chris’s buik te grommen”.
We lopen samen naar de trap en lopen dan naar benenden naar de eetkamer die links is.
Er staat een grote donker bruine tafel met houten stoelen die met een rode stof bekleed zijn.
Er hangt ook een kristallen kroonluchter erboven maar deze is anders dan die in de gang want hij is kleiner en met goud versierd.
Dan komen Nicolé en Anton aan gelopen en zeggen samen: “Goedemorgen kinderen hebben jullie lekker geslapen”.
“Kate je ziet er echt beeldschoon uit”, zegt Nicolé.
“Gelukkig is de verandering goed gegaan”, zegt Anton.
“Ga maar zitten dan kunnen we beginnen met ontbijten en waar is de rest eigenlijk”, zegt Nicolé terwijl ze naar de voordeur kijkt.
“Ze komen er al aan mam, je kan die luidruchtige bavianen niet missen terwijl ze komen aanscheuren met keiharde muziek aan”, zegt Chris geïrriteerd.
Ik hoor van buiten auto’s aankomen rijden met harde muziek.
Dan vliegt de voordeur open en staan er allemaal jongens en meisjes.
“We zijn thuis, mama en pap hebben jullie ons gemist”, zegt de grootste jongen.
“Jullie zijn er wat fijn ik dacht al dat jullie te laat zouden komen voor ontbijt en dat zou niet goed uitkomen met school”, zegt Nicolé.
“Ja, dat weten we mam daarom hebben we ons ook zo gehaast.
Ze komen verder naar binnen en gaan allemaal aan tafel zitten op hun eigen plek, dan komt er iemand tegenover mij te zitten en schrikt en geeft een gil “Aaaaaaaaaaaahhhhh, wie is dat nou weer?”, zegt het meisje met donker bruin haar en ze wijst naar me.
“Dit is Kate ze is gisteren gebeten door Chris en is vanochtend veranderd in dit beeldschone exemplaar”, zegt Nicolé.
Exemplaar, dat klinkt alsof ik een soort experiment ben dat goed is gegaan(best wel eng).
“Dus ze is nu mijn nieuwe zusje, dat is geweldig ze is beeldschoon”, zegt het meisje.
“Ik zal iedereen aan je voorstellen Kate”, zegt Nicolé en ze staat op en begint aan de rechterkant van de tafel.
“De gene tegenover je is Emma en zij is de middelste en is met Michael, en naast hem zit Karl en hij is met Rosa en naast Chris zit Ryan en hij is met Melanie”, zegt Nicolé.
“Maar mij kende je al”, zegt Rosa aan het eind van de tafel.
“Nu je iedereen kent is het tijd om te gaan eten”, zegt Nicolé.
Nicolé klapt in haar handen en dan komen er allemaal bediendes aanlopen met zilveren bladen met daaroverheen zo’n zilveren bollen deksels die je ook ziet bij chique restaurants en dat je iets bestelt en dan wordt het blad eraf gehaald en verrassing daar is je eten geserveerd op de meest mooiste manier ooit.
De bediendes lopen elk naar iemand toe en zetten het zilveren blad neer en als iedereen heeft halen ze de deksel eraf en ligt er een groot stuk vlees onder waar het bloed van alle kanten uitkomt druipen. Ik doe snel mijn hand voor mijn mond en probeer niet over te geven van de geur die ik ruik of het raden van welk dier dit komt en welk deel het is van het dier.
“Jammie hertenvlees”, zegt Emma.
“Is er iets mis mee Kate je kijkt alsof je misselijk bent en elk moment alles eruit gaat gooien”, zegt Nicolé.
Ik probeer ja te schudden maar van het schudden wordt ik nog misselijker en moet ik dus snel naar de wc rennen.
Ik sta op en ren snel de trap op en meteen rechts en doe de deur open en ren naar de wc en geef over.
Van beneden hoor ik Nicolé nog zeggen: “Dat betekent dus een ja, het was te verwachten jullie waren ook misselijk de eerste keer dat jullie het vlees zagen”.
“Ja maar ik gaf niet over en dronk het bloed er gewoon uit”, hoor ik Karl zeggen.
“Doe niet zo gemeen Karl ik had ook de eerste keer overgegeven of ben je dat soms vergeten”, zegt Rosa boos.
“Ik ga even kijken hoe het met haar gaat”, hoor ik Chris dan zeggen en hij loopt de trap op.
“Wacht even op mij ik ga wel mee”, roept Rosa dan en ze rent achter Chris aan.
Terwijl hun naar boven lopen hoor ik Anton zeggen: “Zullen we maar gaan eten en hun Kate laten helpen”.
Ik hoor rare geluiden en daarna zuig geluiden wat dus betekent dat ze het bloed eruit zuigen, bij die gedachte wordt ik nog misselijker en geef ik weer over.
Nadat ik klaar ben met overgeven sta ik op en spoel mijn mond af en probeer de vieze smaak eruit te krijgen.
“Heey, Kate ga ie weer met je?”, vraagt Chris dan bezorgd.
“Het gaat wel weer ik schrok alleen maar”, zeg ik.
“Gelukkig want eten is belangrijk op je eerste dag anders moest je thuis blijven”, zegt Rosa.
“Hoezo moest ik dan thuis blijven?”, vraag ik aan Rosa.
“Omdat het veel te gevaarlijk zou zijn om jou naar school laten gaan zonder dat je gegeten hebt, straks bijt je nog iemand tijdens de les”, zegt Rosa.
“Ja, ik denk dat je daar gelijk in hebt”, zeg ik.
“Zullen we dan maar gaan eten”, zegt Chris.
We lopen samen naar beneden en gaan weer aan tafel zitten ik zie dat de anderen al klaar zijn en onder het bloed zitten, weer voel ik me misselijk worden maar ik hou het in ik wil niet mijn vrienden bijten.
“Gaat het weer met je Kate?”, vraagt Nicolé.
“Ja het gaat wel weer ik schrok gewoon”, zeg ik terwijl ik mijn vlees pak met mijn handen.
Ik neem een diepe adem en doe het vlees naar mijn mond en bijt erin, de lucht gaat in mijn neus maar ik onderdruk het en drink het bloed.
Na een tijdje gedronken te hebben stop ik want ik merk dat er niks meer inzit.
“Vond je het lekker?”, vraagt Nicolé.
“Het ging wel”.
“Dat komt omdat het niet vers is maar de jacht is pas het in het weekend”, zegt Nicolé met een glimlach.
“Ik denk dat jullie je nu maar beter kunnen gaan omkleden voor school”, zegt Anton.
We gaan allemaal van tafel en lopen naar boven, ik loop naar rechts met de meisjes en de jongens lopen naar links.
Hoofdstuk 8
Ik loop door tot het einde van mijn kamer en zoek op de stoel naar mijn eigen kleding: een simpele spijkerbroek met een shirt.
“Heey Kate als je wilt mag je wel iets van mijn lenen, dat schoon is”, zegt Rosa en ze kijkt naar de moddervlekken op mijn shirt en broek.
“Gelukkig want ik wil er wel goed uitzien”.
Ik loop mee naar haar kamer en we gaan in de inloopkast en ze pakt een prachtige korte zwarte jurk met vierkant steentjes erop en een legging en nog een beha want de mijne is nu te klein geworden.
“Bedankt Rosa”, zeg ik en ik knuffel haar.
Dan loop ik terug naar mijn kamer en kleed me om en als ik klaar kijk ik in de spiegel en ben blij dat het me mooi staat.
Er staat een lang meisje met lang blond haar met krullen en met een kort zwart jurkje aan die net onder haar kont zit en daaronder een zwarte legging met paarszwarte converse sneakers.
Ik lach naar de spiegel en doe mijn deur open en loop naar beneden, als ik beneden sta denk ik eraan dat ik mijn tas met boeken thuis heb liggen, shit!
Opdat moment zie ik een flits en heb ik mijn tas in mijn hand met daarin mijn boeken, yes ik hou van die vampier krachten.
Ik heb echt geen zin om nu nog naar huis te gaan en uit teleggen wat er gisteren is gebeurd en huisarrest te krijgen.
“Wow je kan je krachten al gebruiken, jij doet het al snel”, zegt Ryan.
“Bedankt, ik dacht alleen maar aan mijn tas met boeken en toen in een flits was ie in mijn hand”.
“Je dacht er alleen maar aan, mazzelpik jij kan al telekinese”.
“Dat is een van de beste die er is en jij leert die als eerste, dan wordt dat jouw beste kracht en ook dus de sterkste”, zegt Michael.
“Heeft zij telekinese, dat is zo oneerlijk zij is een meisje ze is te zwak en te aardig om het goed te gebruiken tijdens vechten”, zegt Karl.
Ik raak geïrriteerd door Karl’s opmerking en denk eraan dat het grappig zou zijn als de vaas op hem zou vallen die bovenaan de trap staat.
Dan zie ik dat de vaas begint te schuiven en in een ogenblik op Karl komt.
“Goed gedaan Kate”, zeggen Michael en Ryan tegelijk en ze lachen Karl uit.
“Haha heel grappig”, zegt Karl boos.
“Gast je vroeg er eigenlijk wel om”, zegt Michael half lachend.
“Het spijt me Karl maar je moet meisjes niet zwak en aardig noemen want dat zijn we niet en vooral niet tijdens het vechten”, zeg ik.
“Ja, daar heeft ze gelijk in, heb je meisjes wel eens een bitchfight zien hebben, ze trekken de haren uit elkaar hoofd en gebruiken hun nagels als dolken”, zegt Ryan en hij maakt een paar rare bewegingen en gooit bijna een vaas omver.
Dan komen de meiden naar beneden samen met Chris en kijken ze raar naar Ryan die nog steeds bezig met zijn nagels te gebruiken als dolken.
“Schat wat ben je aan het doen?”, vraagt Melanie.
“Ik was aan het demonstreren hoe meisjes vechten”.
“Ryan zo vecht ik helemaal niet, je maakt te veel grote bewegingen, ik doe kleine korte dingen”, zegt Melanie en dan snijd ze een vaas doormidden met haar nagels.
“Melanie dat is mama’s goede vaas, jij gaat het maar maken”, zegt Emma.
“Jij weet dat ik dat niet goed kan, iemand anders doet het maar”.
Ik concentreer me op de scherven die op de grond liggen en denk eraan dat ze weer een geheel moeten vormen en daarna weer aan de andere helft van de vaas moeten zodat de vaas weer heel wordt.
Dan beginnen de scherven te zweven en in de lucht aan elkaar vast te gaan en daarna zweven ze naar de andere helft van de vaas en vormen ze een geheel.
“Bedankt, wie van jullie deed dat?”, vraagt Melanie en ze kijkt naar iedereen.
“Ik deed niks ik zuig met telekinese maar ben goed in telepathie”, zegt Chris.
“Volgens mij deed Kate het, toenet liet ze al een vaas op Karl vallen”, zegt Michael en hij begint weer te lachen.
“Kate is dat waar liet jij een vaas vallen op Karl?”, vraagt Rosa.
“Ik deed het niet expres hij begon met te zeggen dat meisjes te zwak zijn en aardig tijdens het vechten en toen werd ik boos en liet per ongeluk de vaas op hem vallen door eraan te denken, het spijt me zo erg”.
“Dat is geweldig je hebt telekinese als je eerste kracht,die is het beste”, zegt Rosa blij.
Ze loopt naar beneden en omhelst me.
“Zullen we dat straks vieren en nu eerst naar school gaan”, zegt Karl.
“Ja dat is goed gaan jullie alvast in de auto’s, ik moet nog even iets zeggen tegen Kate”, zegt Chris.
“Casanova in the house”, roept Ryan nog voordat hij de deur achter zich dicht doet.
“Je moet echt iets beters verzinnen want ze hebben het wel door”, zeg ik tegen Chris en ik kijk in zijn ogen.
Hij kijkt ook in mijn ogen en doet zijn armen om me heen en duwt me tegen hem aan en zoent me.
Voor een tijdje staan we daar in de gang te zoenen totdat er op de deur geklopt wordt en Ryan zegt: “Op schieten anders komen we te laat Casanova”. Dan hoor ik hem lachen en stoppen we met zoenen en lopen hand in hand naar de deur en Chris opent hem en we lopen naar de auto terwijl iedereen ons aankijkt.
We gaan samen achterin zitten in de auto met Rosa en Karl.
Na een tijdje gereden te hebben zie ik het schoolbord en de school.
De school heet Rosefield terwijl in dit stadje nergens een roos te zien is en het school teken is daarom ook een roos.
We stoppen op de parkeerplaats en ik zie de mensen staren naar ons, nou eigenlijk naar de 2 grote range rovers waar we mee zijn komen aanrijden.
Eerst stapt Melanie uit met Ryan hun zijn de oudste en zijn 20 jaar, dan stapt Emma uit met Michael hun zijn de middelste en zijn 19 jaar, dan stapt Rosa uit onze auto met Karl en hun zijn de jongste en zijn 18 jaar.
Dan stappen ik en Chris uit en wij zijn allebei 17 jaar, ik zie iedereen naar me kijken en geniet ervan.
We lopen met z’n achten als een groep de school binnen en dan zeg ik gedag tegen ze want hun moeten naar de infobalie omdat ze nieuwe leerlingen zijn en ik loop naar mijn beste vriendin die ik al zie staan op onze vaste plek op het school logo bij de kluisjes.
Ik loop naar mijn vriendin toe en vraag: “Hoi, hoe gaat ie met je?”.
“Wow Kate wat ben jij veranderd, die schrik opdracht heeft je goed gedaan je bent zelfs gegroeid”, zegt Stacy.
“Ik weet het geweldig hé en er is nog iets leuks gebeurd”.
“Behalve het feit dat je meereed in de auto van de nieuwe leerlingen die er allemaal trouwens perfect uitzien zoals jij nu”.
“Leuk hé, het is omdat ik gisteren Chris heb ontmoet op Mystery lane en toen werden we verliefd op elkaar en ik heb nu met hem en zijn familie behandelt me als hun nieuwe zusje, ze zijn heel hecht met elkaar”.
“Dat is ongelooflijk, je krijgt een enge opdracht en komt nog mooier terug dan je al was en ook nog eens met een mega knap vriendje”.
“Ik kan er niks aandoen het gebeurde gewoon”.
“Heey volgende keer als we het spelletje spelen wil ik ook die opdracht”, zegt Stacy en we lachen samen.
Dan komt Chris aanlopen en zegt tegen me: “Hier is mijn les schema, dan kunnen we zien welke lessen we samen hebben”.
“Hier is de mijne”, zeg ik en ik pak mijn schema uit mijn voorvakje van mijn tas.
We vergelijken onze schema en merken dat we elke les samen hebben behalve muziek.
“Jammer dat we geen muziek samen hebben maar jij hebt mazzel want jij hebt meneer crebyl, en hij geeft echte muziek les, ik heb mevrouw pechely en zij laat ons de hele tijd zingen”, zeg ik.
“Ik weet wel iets om het goed te maken”, zegt Chris en hij kijkt me aan. Ik weet al wat hij wilt en we zoenen elkaar, vanuit mijn ooghoeken zie ik iedereen kijken en Stacy met haar mond open kijken, zo verbaasd hoeft ze nou ook weer niet te zijn het is heel normaal om te zoenen met je vriendje.
Dan stoppen we en glimlachen we naar elkaar, dan hoor ik het geluid van naaldhakken en weet al dat Megan eraan komt met haar póse.
“Hoi Kate hoe gaat het met je na je enge opdracht?”, vraagt Megan, ze bekijkt me en ik zie aan haar gezicht dat ze jaloers is.
“Het ging heel goed, ik heb zelfs een jongen ontmoet en hij is nu mijn vriendje”, zeg ik en ik kijk naar Chris.
“Dat is jouw vriendje, dat moet vast wel een leugen zijn want jij kan zeker weten geen knapper vriendje hebben dan mij”
“Het bewijs heb je toenet al gezien als het een leugen was waarom zouden we dan zoenen of zoals jij het toen noemde met mitch mond op mond beademing omdat hij zogenaamd verdronken was”.
“Heel grappig van je Kate en dat jij dat nog onthouden hebt, je was vast heel jaloers”.
“Jaloers de enigste die hier jaloers is ben jij Megan want je bent nu groen van jaloezie”.
“Ik weet nu al dat het niet een lange relatie zal zijn want jij bent nou eenmaal de hartenbreker, het was te verwachten dat jij de nieuwe leerlingen zou gaan daten aangezien je al alle jongens op school al hebt gezoend en gedate”.
“En jij bent duidelijk nog steeds jaloers op dat record”.
“Jaloers om het record te hebben van de grootste slet van school, dacht het niet dat is niet iets om jaloers op te kunnen zijn.
“Jij hebt liever het record van de grootste bitch of niet soms”.
“Die is goed en ik zal hem zeker onthouden”, zegt Megan lachend.
“Dat moet je ook doen want dat is de waarheid”.
“Bedankt, schat ik ben liever de grootste bitch dan de grootste slet en faker”.
“Wie noem jij hier fake iedereen weet dat jij heel veel make-up ophebt en ook nog eens namaak kleding hebt van de dure merken”.
“Oh hoe duf je dat te zeggen dat is zo gemeen en niet waar”, zegt Megan en ze loopt boos weg.
“Godzijdank dat dat mens weg is nog een seconde langer en ik had haar levend gevild”, zeg ik boos.
“Wat is villen eigenlijk?”, vraagt Stacy.
“Dat is dat je iemands huid eraf haalt”, zeg ik.
“Iel dat is echt zo goor en lijkt me mega pijnlijk voornamelijk als je nog leeft”.
“Waarom denk je anders dat ik het wil doen als ze nog leeft”.
“Kate ik merk dat je haar haat”, zegt Chris.
“Ik haat haar niet ik heb een bloed hekel aan die mode bitch, die denkt dat ze de beste is”.
“Ik denk dat het handiger is als we naar de les gaan”.
“Goed we gaan al, Stacy ik kan niet naast je zitten vandaag want ik help Chris met de uitleg”.
We lopen samen hand in hand naar de les en gaan bij het raam zitten helemaal achterin.
Dan gaat de bel en komt de leraar binnen en begint de les.
ik ga snel verder en laat een reactie achter met wat je ervan vindt