brisées
Geplaatst: 26 sep 2010 15:31
~inleiding~
Zijn aanrakingen waren vederzacht en zijn mond streelde haar hals. ‘ik hou van je’ murmelde hij en hij pakte een handvol gitzwarte haar. De uiteindes kriebelde tegen haar nek en ze sloot haar ogen. ik ook van jou- kwam er uit haar mond hoewel ze betwijfelde of hij het had gehoord.
‘je bent van mij’. Ze giechelde en proefde wijn op haar lippen. Ze had gedronken, veel gedronken maar dat gaf vandaag helemaal niet. Ze was geslaagd en dat was een reden om een feestje te geven.
Zijn hand ging naar haar bloes en aarzelde even voor ze de knoopjes opendeden.
‘ik hou zielsveel van je’ fluisterde hij. Ze hoorde zijn stem,voelde zijn aanrakingen en toch leken ze ver weg. Alsof er een waas was in haar hoofd en ze die niet kon verbreken. Ze voelde zijn hand die haar bloes openmaakte en in haar hoofd gingen verschillende alarmbelletjes af. Maar ze kon zich niet bewegen.
‘niet’ kwam er zacht uit.
Hij drukte zijn lippen op haar mond en omvatte haar gezicht in zijn handen. ‘je moet weten dat ik zielsveel van je hou’.
‘niet…doen’. De woorden in haar hoofd leken een grote brei en ze kon de juiste zinnen niet meer vinden.
‘het is ons feestje. Er zal je niets gebeuren, ik ben bij je. Ik zal altijd bij je blijven’. Ze hoorde hem bijna niet. Haar oren leken verstopt en nu proefde ze zout. Huilde ze? Ze wist het niet.
I just don't know what to do with myself
just don't know what to do with myself.
Zo moe. Haar ogen wouden dicht. De wereld schommelde en dat maakte haar misselijk. ze voelde handen die op haar lijf zaten maar ze kon haar vingers niet vinden. Waar waren ze verdomme!
Mag ik de taart helemaal alleen opeten nu papa niet is gekomen, mammie?
En dan een scherpe pijn. Het benam haar de adem. Ik wil dit niet, ik wil dit niet.
Papa, help!
Papa is er niet.Wat deed mama hier?
‘ik hou van je, Nina’. Een zachte stem bij haar oor.
En toen sloot ze haar ogen. Slapen, dat wou ze.
Ze werd wakker van het felle ochtendlicht dat door de versleten gordijnen scheen. Waar was ze? Ze keek verbaasd om zich heen en zag hem naast haar liggen. Zijn borstkas ging rustig op en neer en zijn gezicht zag er vredig uit. Haar slapen bonsden en ze keek vreemd naar hem.
Ze pijnigde haar hersenen en probeerde er achter te komen wat er was gebeurd maar ze herinnerde zich niets.
‘verdomme’ mompelde ze en keek naar de wekker. Het was acht uur wat betekende dat haar moeder aan het ontbijten was. En waar was nina?
Nina was er niet.
Iets roods trok haar aandacht en na er lang naar te hebben gestaard herkende ze haar bloes dat in een hoopje op het uiteinde van het bed lag.
Ze voelde zich misselijk en ze sloeg het dekbed van zich af. Mijn god, haar hoofd bonsde en ze voelde zich beroerder dan ooit. Ze had alleen nog haar rok aan en zag de overige kledingstukken op de grond. Verdomme, dit kon gewoon niet waar zijn. Verdomme,verdomme,verdomme!
Ze trok haar kleren aan en beende de trap af. Ze wou net de deur open doen toen ze zijn stem bovenaan de trap hoorde.
´nina? Waar ga je heen?’
‘wat heb je gedaan?’. Haar stem klonk fluisterend. Ze hoopte zo dat het niet waar was. Dat er niets was gebeurd maar hij bleef zwijgen.
‘verdomme! Ik zei toch dat..verdomme..waarom luister je gewoon niet..’.
Hij bleef haar aanstaren.
‘je kunt de kolere krijgen, klootzak’. Har stem haperde en tranen kwamen te voorschijn. ‘klootzak’ spuugde ze er nog eens uit en ze sloeg de deur achter zich dicht.
Zijn aanrakingen waren vederzacht en zijn mond streelde haar hals. ‘ik hou van je’ murmelde hij en hij pakte een handvol gitzwarte haar. De uiteindes kriebelde tegen haar nek en ze sloot haar ogen. ik ook van jou- kwam er uit haar mond hoewel ze betwijfelde of hij het had gehoord.
‘je bent van mij’. Ze giechelde en proefde wijn op haar lippen. Ze had gedronken, veel gedronken maar dat gaf vandaag helemaal niet. Ze was geslaagd en dat was een reden om een feestje te geven.
Zijn hand ging naar haar bloes en aarzelde even voor ze de knoopjes opendeden.
‘ik hou zielsveel van je’ fluisterde hij. Ze hoorde zijn stem,voelde zijn aanrakingen en toch leken ze ver weg. Alsof er een waas was in haar hoofd en ze die niet kon verbreken. Ze voelde zijn hand die haar bloes openmaakte en in haar hoofd gingen verschillende alarmbelletjes af. Maar ze kon zich niet bewegen.
‘niet’ kwam er zacht uit.
Hij drukte zijn lippen op haar mond en omvatte haar gezicht in zijn handen. ‘je moet weten dat ik zielsveel van je hou’.
‘niet…doen’. De woorden in haar hoofd leken een grote brei en ze kon de juiste zinnen niet meer vinden.
‘het is ons feestje. Er zal je niets gebeuren, ik ben bij je. Ik zal altijd bij je blijven’. Ze hoorde hem bijna niet. Haar oren leken verstopt en nu proefde ze zout. Huilde ze? Ze wist het niet.
I just don't know what to do with myself
just don't know what to do with myself.
Zo moe. Haar ogen wouden dicht. De wereld schommelde en dat maakte haar misselijk. ze voelde handen die op haar lijf zaten maar ze kon haar vingers niet vinden. Waar waren ze verdomme!
Mag ik de taart helemaal alleen opeten nu papa niet is gekomen, mammie?
En dan een scherpe pijn. Het benam haar de adem. Ik wil dit niet, ik wil dit niet.
Papa, help!
Papa is er niet.Wat deed mama hier?
‘ik hou van je, Nina’. Een zachte stem bij haar oor.
En toen sloot ze haar ogen. Slapen, dat wou ze.
Ze werd wakker van het felle ochtendlicht dat door de versleten gordijnen scheen. Waar was ze? Ze keek verbaasd om zich heen en zag hem naast haar liggen. Zijn borstkas ging rustig op en neer en zijn gezicht zag er vredig uit. Haar slapen bonsden en ze keek vreemd naar hem.
Ze pijnigde haar hersenen en probeerde er achter te komen wat er was gebeurd maar ze herinnerde zich niets.
‘verdomme’ mompelde ze en keek naar de wekker. Het was acht uur wat betekende dat haar moeder aan het ontbijten was. En waar was nina?
Nina was er niet.
Iets roods trok haar aandacht en na er lang naar te hebben gestaard herkende ze haar bloes dat in een hoopje op het uiteinde van het bed lag.
Ze voelde zich misselijk en ze sloeg het dekbed van zich af. Mijn god, haar hoofd bonsde en ze voelde zich beroerder dan ooit. Ze had alleen nog haar rok aan en zag de overige kledingstukken op de grond. Verdomme, dit kon gewoon niet waar zijn. Verdomme,verdomme,verdomme!
Ze trok haar kleren aan en beende de trap af. Ze wou net de deur open doen toen ze zijn stem bovenaan de trap hoorde.
´nina? Waar ga je heen?’
‘wat heb je gedaan?’. Haar stem klonk fluisterend. Ze hoopte zo dat het niet waar was. Dat er niets was gebeurd maar hij bleef zwijgen.
‘verdomme! Ik zei toch dat..verdomme..waarom luister je gewoon niet..’.
Hij bleef haar aanstaren.
‘je kunt de kolere krijgen, klootzak’. Har stem haperde en tranen kwamen te voorschijn. ‘klootzak’ spuugde ze er nog eens uit en ze sloeg de deur achter zich dicht.