Online Verhalen

Dit is een spinn-off op de serie 'Weerwolf Aldus'



Inleiding
Ik ben een jongeling van 11 jaar.
Het woud is mijn thuis, ik drink uit rivieren en beken, eet van herten en mensen.
Mijn volk heeft eeuwen geleden deze vlakte opgeëist, maar de mens wil met zijn vuile poten er niet afblijven. 10 jaar geleden hebben ze tijdens een van hun zwerftochten door het woud mijn vader gedood. Dat is een ding dat ik nooit heb vergeten. Vroeger, millenia’s geleden, kwamen ze nog met speren en bogen. Ik herinner me die oeroude gevechten, maar ik was toen nog niet geboren, er werd zelfs nog geen woord over me gerept. Velen geloven niet dat ik me zulke dingen herinner, en denken dat het een leugen is.

Maar ik weet dat het de waarheid is.


Hoofdstuk 1

Ik werd vanochtend wakker in mijn hol, net zoals altijd. De anderen waren al een tijdje op, ze moesten onze stam en vlakte beschermen. Overal voor onze holen stonden bewakers, overal op de vlakte stonden krijgers. De bomen werden bewaakt door bondgenoten zoals roofvogels en meeuwen, die vroeger voedsel waren. Maar vanaf dat ik wakker was besefte ik dat dit geen normale dag was. Ik hoorde ergens een woest gegrom, dat meteen een instinct wakker riep. Opeens kreeg ik een visioen van ik, als oude wolf, dat een jongeling dit verhaal vertelde. En ik besefte dat ik als enige zou overleven. Maar dat wilde ik niet. Meteen sprong ik naar buiten. Mijn moeder sprong meteen voor me en werd geraakt door een schot. Ze had me net gered. Haar ogen werden helemaal dof en haar haren gingen slap gaan liggen. Ze viel redelijk snel, maar voor mij was het erg langzaam. Meteen toen ik haar zag vallen schreeuwde ik het uit van angst, eenzaamheid en verdriet. Ik sprong meteen op de man met het pistool af en reikte hem aan mijn klauwen.

Ik hoorde hem nog even ademen, maar hij was al snel dood. Er kwamen andere jagers naar mij toe, en ik voelde een kogel door mijn been gaan. Meteen sprintte ik op de andere jagers af en reikte er nog drie aan mijn nagels. Ik voelde nog twee kogels in mijn been en arm en voelde dat ik het niet lang zou houden. Er waren nog maar zo’n vijf leden van de stam over. En ik zag nog zes jagers. Eentje schoot een vriend van me dood, die ik meteen in zijn keel beet zodat hij dood neerviel.

Er kwamen weer twee andere zwaarbewapende jagers op me af, en ik sprong meteen op eentje en beet hem aan stukken. De andere jager keek me zichtbaar benauwd aan, en wilde nog net schreeuwen toen ik hem opat. Er waren nu nog drie jagers en twee wolven over. De andere wolf schoot me te hulp maar werd geraakt door een kogel. Ik zag hem nog net het woud in vluchten en neervallen. Nog twee jagers. Ik reikte nog eentje aan mijn klauwen en moest nog maar ééntje doden. Toen voelde ik plots een schok en keek naar mijn been. Daar bevond zich een pijl. Verdovingspijl. Ik haalde nog net uit naar de jager die me had geraakt alvorens ik neerviel.

Wat een lekker dramatische inleiding
Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd hoe het verder gaat met je hoofdpersoonwolf.Jammer dat hij de enigste is die het overleeft.

Ik ben zo vrij geweest om enkele foutjes uit je verhaal te halen, ik hoop dat je het niet erg vindt

10 jaar geleden hebben ze tijdens een van hun zwerftochten door het woud mijn vader gedood

Ik weet niet of dit nog bij de ongeschreven regel hoort dat getallen onder de 10 voluit geschreven moet worden maar zelf vind ik het mooier staan als je dit nog net als 'tien' schrijft.

Ik herinner me die oeroude gevechten, maar ik was toen nog niet geboren, er werd zelfs nog geen woord over me gerept. Velen geloven niet dat ik me zulke dingen herinner, en denken dat het een leugen is.

Ik vind dit een beetje een vreemde zin, het duurde echt een tijdje en een paar keer overlezen voordat ik snapte wat je bedoelde. Ik denk dat het beter is om te zeggen:
Hoewel ik toen nog niet geboren was, herinner ik me die oeroude gevechten. Velen geloven me niet als ik het ze vertel en denken dat het een leugen is want niemand spreekt er ooit over.
Ook hoef je na 'en' nooit een komma te gebruiken, alleen bij een opsomming (geloof ik). Zelf heb ik ook last van het teveel komma's plaatsen probleem en doe het bij mijn eigen verhalen ook Dus dat kom je nog wel eens tegen.

De bomen werden bewaakt door bondgenoten zoals roofvogels en meeuwen, die vroeger voedsel waren.

Volgens mij kan hier ook de komma weg, weet het niet zeker dus sla me maar als het niet goed is

Ik hoorde ergens een woest gegrom, dat meteen een instinct wakker riep.

Weer geen komma, je snapt vast wel waar ik heen wil

Meteen sprong ik naar buiten. Mijn moeder sprong meteen voor me en werd geraakt door een schot.

Twee keer meteen in twee zinnen is een beetje veel. Ik weet het, het is moeilijk maar probeer het een beetje af te wisselen.

Meteen sprintte ik op de andere jagers af en reikte er nog drie aan mijn nagels.

Reikte moet volgens mij reeg zijn, anders ben ik bang dat ik de zin niet helemaal snap. Stomme typefoutjes waar je zelf overheen leest.

Voor de rest gebruik je veel minder komma's maar er zijn een paar zinnen die je wel samen tot een zin kunt voegen.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt en ik wacht met smacht op het vervolg van je verhaal.
Ik had trouwens het al een keer eerder gevraagd maar nog geen antwoord gekregen: hoe oud ben je eigenlijk?

Groetjes Saskia