Lichaamstaal
Geplaatst: 19 okt 2010 20:21
Vervelende vingertjes
Lichaamstaal
Het lichaam. Ontiegelijk ingewikkeld en ik zal jullie besparen hoe het allemaal werkt. Maar heb je er ooit weleens bij stilgestaan hoeveel een lichaam praat? En dan bedoel ik niet die mond die open en dicht gaat en af en toe zulke vreemde vormen aan neemt dat je over de grond aan het rollen bent. Nee, dan heb ik het over al die andere dingetjes, die ook wel een woordje te zeggen hebben, maar helaas geen mooie stemboxen hebben om daadwerkelijk geluid te produceren.
We hebben het over lichaamstaal.
Sinds ik een geweldig boekje heb gekregen van een jongen uit mijn klas ( het boekje heet overigs Lichaamstaal en is geschreven door Edine Russel ), ben ik eens aandachtig mijn omgeving gaan observeren en zo kwam ik bij dit verhaaltje.
Dezelfde jongen die mij dit fantastische boekje gaf, was ook zo vriendelijk om mij meteen een mooie demonstratie te laten zien. Onbewust natuurlijk.
Voor de klas mocht hij zijn therapeutische activiteiten laten zien. (Ik doe namelijk een opleiding oefentherapie Cesar, hier leren wij mensen op de meest ideale manier bewegen )
Mijn klasgenoot had bedacht om onze vriendelijke patient squats aan te leren. - Je weet wel zo'n leuke oefening voor van die krachtpatsers om een gewicht op hun schouders op te tillen-.
En toen ontstond het probleem nummero uno; De patient leek ondanks de begeleiding de squats niet op de ideale manier uit te kunnen voeren.
Logisch, want met al die medische termen die over tafel werden gegooid - waar wij trouwens als brave studenten allemaal "Ja" op knikten zodat het tenminste leek alsof we ons Latijn tot in de puntjes kenden - en ook nog eens incorrecte sturingspunten viel er weinig voor de ongeschoolde mens te snappen.
De frustraties begonnen op te lopen en ja hoor, daar kwam het grote gebaar. De vinger ging de lucht in en met een wijzend vingertje begon hij nogmaals de arme patiënt commanderend te begeleiden. Hierbij was er geen enkele sprake van verandering in spraak of toonhoogte enz. Dat simpele vingertje nam ineens alle vriendelijkheid en sensitiviteit voor de patiënt weg. Doen zal ze het! En wel nu! Of althans zo kwam het op mij over, en de patient begon een kop te trekken die dezelfde gedachte leek te hebben - ookal kan dit natuurlijk ook door de wazige begeleiding komen, Ik kan ook geen gedachten lezen!-.
Het leukste vond ik nog dat ik die middag het boekje erbij pakte. En inderdaad, daar kon ik het terug vinden hoor, dat verschrikkelijk irritante vingertje.
Dit is een klein voorbeeldje van het effect wat lichaamstaal op iemand kan hebben. Er komen nog meer stukjes, want lichaamstaal is zoveel meer dan dit ene vingertje!
Lichaamstaal
Het lichaam. Ontiegelijk ingewikkeld en ik zal jullie besparen hoe het allemaal werkt. Maar heb je er ooit weleens bij stilgestaan hoeveel een lichaam praat? En dan bedoel ik niet die mond die open en dicht gaat en af en toe zulke vreemde vormen aan neemt dat je over de grond aan het rollen bent. Nee, dan heb ik het over al die andere dingetjes, die ook wel een woordje te zeggen hebben, maar helaas geen mooie stemboxen hebben om daadwerkelijk geluid te produceren.
We hebben het over lichaamstaal.
Sinds ik een geweldig boekje heb gekregen van een jongen uit mijn klas ( het boekje heet overigs Lichaamstaal en is geschreven door Edine Russel ), ben ik eens aandachtig mijn omgeving gaan observeren en zo kwam ik bij dit verhaaltje.
Dezelfde jongen die mij dit fantastische boekje gaf, was ook zo vriendelijk om mij meteen een mooie demonstratie te laten zien. Onbewust natuurlijk.
Voor de klas mocht hij zijn therapeutische activiteiten laten zien. (Ik doe namelijk een opleiding oefentherapie Cesar, hier leren wij mensen op de meest ideale manier bewegen )
Mijn klasgenoot had bedacht om onze vriendelijke patient squats aan te leren. - Je weet wel zo'n leuke oefening voor van die krachtpatsers om een gewicht op hun schouders op te tillen-.
En toen ontstond het probleem nummero uno; De patient leek ondanks de begeleiding de squats niet op de ideale manier uit te kunnen voeren.
Logisch, want met al die medische termen die over tafel werden gegooid - waar wij trouwens als brave studenten allemaal "Ja" op knikten zodat het tenminste leek alsof we ons Latijn tot in de puntjes kenden - en ook nog eens incorrecte sturingspunten viel er weinig voor de ongeschoolde mens te snappen.
De frustraties begonnen op te lopen en ja hoor, daar kwam het grote gebaar. De vinger ging de lucht in en met een wijzend vingertje begon hij nogmaals de arme patiënt commanderend te begeleiden. Hierbij was er geen enkele sprake van verandering in spraak of toonhoogte enz. Dat simpele vingertje nam ineens alle vriendelijkheid en sensitiviteit voor de patiënt weg. Doen zal ze het! En wel nu! Of althans zo kwam het op mij over, en de patient begon een kop te trekken die dezelfde gedachte leek te hebben - ookal kan dit natuurlijk ook door de wazige begeleiding komen, Ik kan ook geen gedachten lezen!-.
Het leukste vond ik nog dat ik die middag het boekje erbij pakte. En inderdaad, daar kon ik het terug vinden hoor, dat verschrikkelijk irritante vingertje.
Dit is een klein voorbeeldje van het effect wat lichaamstaal op iemand kan hebben. Er komen nog meer stukjes, want lichaamstaal is zoveel meer dan dit ene vingertje!