Online Verhalen

arme ziel

arm is een ziel
die geen liefde kent
in het donker leeft
geen licht kan zien

leeg zijn de handen
van een arme ziel
met dromen
die vervagen

tijdloos staren de ogen
naar de woeste zee
hij wil haar verlossen
zijn armen nemen haar mee

weer een mooi gedichtje van je heerlijk gespeeld met woorden,

alleen je laatste alinea vind ik niet helemaal bij de rest passen, kwa inhoud wel maar kwa woordgebruik vind ik van niet

zo nu even je andere gedichten lezen

Misschien ben ik nogal traag van begrip, maar zijn het de zee zijn armen of die van hem?
Het is wel erg mooi, moet ik zeggen!