Online Verhalen

Het is donker. Verward kijkt de jonge vrouw rond. Ze ligt op haar rug, alles doet pijn, het doffe kloppen van kneuzingen trekt door haar uitgeputte lichaam.
'Waar ben ik?' De gedachten borrelen langzaam, 1 voor 1, op, dof, haast zonder dat ze het merkt. 'Wie ben ik?'
Ze hoort schreeuwen in haar hoofd, haar moeder, die haar vader vertelt wat voor nutteloze idioot hij is, zoals ze altijd deed. De gedachten worden iets helderder. Haar ouders hadden weer ruzie, en ze was weggelopen, woedend, machteloos.
"Jody, waar ga je naartoe, kom terug!" riep haar moeder haar nog na, maar ze was te laat, Jody was snel, dankzij uren trainen met het atlethiekteam op school.
Na een paar eenzame straten was de woede vervangen door onbehagen, en schuldgevoel, omdat ze maar al te goed wist hoe ongerust haar ouders waren als ze wegging. Ze was onlangs 16 geworden, maar moest nog steeds voor 10u s'avonds thuis zijn als ze uitging door dat overdreven bezorgd gedoe.
Ze wou weer naar huis, het was koud, en ze wou het bijpraten met haar ouders, maar ze herkende de straten niet meer. Ongerust liep ze verder, steeds harder, steeds wanhopiger, tot ze langs de kade kwam, struikelde en door het donkere oppervlak van de rivier viel.
de sterrenloze nacht had de rivier asfaltzwart gemaakt, haast niet op te merken in de donkere nacht.
Het water was koud geweest, meer dan koud, de kou verdoofde haar, sleepte haar naar beneden, de kou was immens en overal. Het was donker geweest, maar niet het donker waar ze nu ligt. Bovendien is het warm en droog, zelfs haar kleren zijn volkomen droog.
Verder herinnert ze zich vaag dat ze uit het water werd gehaald, maar ze weet niet door wie, of zelfs maar wanneer. Wel weet ze nog dat ze niet kon praten, niet reageren op de wanhopige stem die haar naam riep.
Ben ik dood? vraagt een klein stemmetje zich af. ze wil rechtop zitten om het uit te zoeken, maar haar hoofd bonst bijna meteen tegen een laag plafond. door haar verbaasde zucht merkt ze pas hoeveel pijn haar longen en keel doen, en ze hoest water op. nee, ik ben niet dood.
'Waar ben ik dan?' de kleine ruimte voelt steeds benauwder aan, het lijkt er warmer te worden.
Voorzichtig voelt Jody aan de 'muren' waar ze tussen ligt. De muren vormen geen rechthoek, zoals normaal, maar zijn schuin gezet, met vrij veel ruimte voor haar hoofd en armen, maar veel minder voor haar benen. Het plafond is maar een paar centimeter boven haar. Nerveus bedenkt ze waar die vorm haar aan doet denken: een doodskist.
'maar ik ben niet dood, ik leef nog' fluistert ze verschrikt. Zelfs dat zachte geluid doet haar longen het in stilte uitschreeuwen van de pijn.
Een zacht geknisper trekt haar aandacht. Het lijkt op het geluid van het haardvuur dat haar moeder in de winter altijd aansteekt, maar het is luider, niet geruststellend zoals dat vuur was geweest, maar bijna kwaadaardig.
Dit kan niet gebeuren. Jody herinnert zich nog perfect een dag, eeuwen geleden lijkt het, waarop ze met haar ouders de dood besprak.
"Ik wil gecremeerd worden" zei ze toen, vol van zichzelf, omwille van die paar bomen die ze zou redden. Haar vader haalde haar snel uit die illusie: "Denk je dat ze je zonder kist cremeren? Die kist krijg je toch wel. En waar dacht je dat ze het vuur mee aansteken? Daar heb je ook brandhout voor nodig hoor" Jody mokte enorm, maar hield toch vol dat ze gecremeerd wou worden, en liet haar ouders zelfs beloven dat ze dat zeker zouden doen.
Het wordt steeds warmer in de kleine kist, en ook het geknisper wordt luider, nu is het een geknetter, een gebulder.
"Ik heb ze doen beloven me te cremeren" hoort ze haar eigen stem. "nee!"
Een kreun van afschuw komt over haar lippen als ze beseft wat er gebeurt moet zijn. Ze had niet gereageert op de geluiden, was niet wakker geworden, er had maar 1 dokter moeten zijn die moe was geweest, niet goed had opgelet, om haar in deze afschuwelijke situatie te duwen.
Het wordt nog warmer, het is ondraaglijk nu, de hitte doet pijn, ze ruikt verbrandt hout, ziet vol afschuw het vuur door de kist heenvreten.. Niemand hoort haar kreten over het gebulder van de vlammen heen. Niemand had de moeite gedaan om tijdens de dienst haar hartslag te controleren, of te kijken of ze ademde;
ze was toch al dood

Hoi hoi, leuk dat je bent begonnen met verhalen plaatsen. Mag ik je vragen om jezelf even voor te stellen in ons voorstel topic? Zo leren wij, de andere leden, de schrijver/schrijfster kennen achter het verhaal.

Dan even over je verhaal zelf. Je moet toch wat meer letten op je plaatsing van hoofdletters en leestekens. Nu ziet het er wat slordig uit. Wat helaas ook wat kracht ontneemt van je verhaal zijn de sterretjes. Ik snap dat je die plaatst voor gedachten, maar daarvoor kan je ook " " of ' ' gebruiken. Dat ligt er maar net aan wat je gebruikt voor daadwerkelijk gesproken tekst.

Daarnaast heb ik een vraagje. Is dit echt een kort verhaal? We worden wel heel erg in het donker gelaten namelijk. We weten niet wie die vrouw is, we weten niet hoe ze daar komt en wat ze mankeert. Het lijkt er enkel op dat ze kennelijk sterft door... verdrinking denk ik eigenlijk.
Hopelijk horen we snel meer voor eventuele verduidelijking. !

Succes met schrijven.

ik heb geen idee waar de voorsteltopic is :s als je me dat even wil uitleggen? maar ik zal het verhaal wel aanpassen. het is eigenlijk niet de bedoeling dat je weet wie ze is, ze is een willekeurig iemand, ik weet ook niet wie ze is.. maar ik zal wat duidelijker proberen zijn, en wie weet ontstaat er wel een echt karakter

Welkom dnamei,

Bovenin het forum heb je een stukje met allerlei dingen over OV. Waaronder het voorstel onderdeel.
Hier is een topic met allerlei van onze belangrijkste topics.

Veel plezier nog op OV

thanks ik heb het gevonden
mijn verhaal lijkt nu trouwens heel anders dan gisteren, maar het is dezelfde verhaallijn. ze verdronk niet, maar werd levend gecremeerd. ik vind het best wel erg dat ik dat niet duidelijk kan overbrengen er is toch een heel verschil....

Ik moet zeggen, het is zeker stukken duidelijker nu! Het verhaal is zelfs ook leuker om te lezen! Je hebt misschien prijs moeten geven wie de jonge vrouw is, maar dit is goed gedaan. Lijkt me echt eng om zoiets te moeten meemaken.
Ik heb wel eens gehoord van mensen die in het mortuarium van het ziekenhuis wakker worden, omdat er tijdelijk geen pols of ademhaling wordt waargenomen, maar al in je kist liggen.. Brr.
Dan heeft ze zeker een tijdje in coma gelegen ook? Want meestal lig je wel even in het ziekenhuis (in het mortuarium ervan dus) en ook duurt het meestal nog een tijdje voordat alles rondom een begrafenis/crematie is geregeld.
Maar dat terzijde. De spanning is heel mooi opgebouwd zo. Hopelijk krijgen we meer van zulke verhalen van je te lezen.

Hey dnamei,
Zo ik heb je verhaal gelezen! Ik vond het niet slegt. Dat je niet beschrijft wie de persoon is, Tja. Dat doe ik ook wel eens. Ookal probeer ik dat nu een beetje af te leren. Want nu ik dit zo lees, brengt het mij wel een beetje in verwarring. Terwijl als ik mijn ''oude'' stukke lees denk ik. Je snapt toch wel dat het zo en zo zit.
Alsnog vind ik het goed geschreven, ben benieuwd naar je 2e verhaal !!:D

Groetjes.

thanks ik ben bezig aan een nieuw, maar het kost me altijd een week of zo om van een schets een echt verhaal te maken ik ben blij dat ik nu eindelijk commentaar krijg van mensen die wél weten waar ze het over hebben xp ik ga er zeker rekening mee houden

ik slaag er niet in een ander verhaal op de site te zetten.. help?

Ik vind het echt een geweldig verhaal, maar ook echt creepy. Oeh, stel je voor dat het jou zou overkomen *huivert van afschuw* Hoe bedoel je trouwens dat je het niet meer lukt om verhalen op de site te zetten? Geen inspiratie meer (kan ik me niet voorstellen) of is het iets technisch? Niet dat ik veel verstand van techniek heb, maar miss moet je dan een berichtje naar een vd moderators sturen

het is gelukt ondertussen het was technisch, ik kreeg foutmeldingen als ik op 'bevestig' drukte, maar dat is nu dus opgelost. en leuk dat mijn verhaal je bevalt

Ik vind het een boeiend idee dat je gestalte hebt gegeven waarbij mijn fantasie meteen op hol lijkt te slaan.

Het is donker. Verward kijkt de jonge vrouw rond.
Waardoor is ze bijgekomen? Het begin vind ik minder uitnodigend geschreven om verder te lezen. Je kan ook overwegen om uit te wijden over hoe donker het is. Twijfelt ze daarbij of ze haar ogen wel open heeft? Denkt ze dat ze droomt? Mogelijkheden te over.

...door het donkere oppervlak van de rivier viel. Het leest bijna alsof ze door iets heen is gevallen, in plaats van in het water. Je kan overwegen om ervan te maken dat het donkere oppervlak van de water zich boven haar sloot of iets dergelijks.

Het water was koud geweest, meer dan koud, de kou verdoofde haar, sleepte haar naar beneden, de kou was immens en overal.
Het water of de kou slepen haar naar beneden? Deze zin leest wat verwarrend.

ze wil rechtop zitten
Hoofdletter

...en ze hoest water op.
Hier zou ik persoonlijk haar in het begin van het verhaal mee laten bijkomen.

...worden" zei...
...worden", zei...

stem. "nee!"
stem, "nee!"

Niemand hoort haar kreten over het gebulder van de vlammen heen
Deze zin leest wat vreemd. Misschien is het gebulder van de vlammen overstemde al haar kreten een betere optie.

Het is een verhaal waarvoor je eigenlijk wat onderzoek moet verrichten om de lezers met details nog meer te laten huiveren dan nu al gebeurd. De met het vuur vrijgekomen rook zal haar doen verstikken, maar daar schrijf je met geen woord over. Een doodskist is van binnen bekleed, maar zij voelt meteen de houten 'muren' om haar heen. De lichamelijke reactie op het zuurstofverslindende vuur kan uitgebreider dan slechts longen die pijn doen. Ze zal letterlijk naar lucht happen. In paniek raken. Om haar heen proberen te slaan tot het lichaam verslapt en ze het bewustzijn verliest. Etc. Ze ziet in het verhaal ook het vuur door de kist heen vreten. Breid het bijvoorbeeld uit met het het felle licht van de vlammen, die het donker verjaagt. De mogelijkheden zijn onbeperkt. Doe hiermee wat je wilt. Het is slechts een persoonlijke mening. Ik heb het verhaal in ieder geval met plezier tot me genomen.