Online Verhalen

1e deel --> Pebblooz

Ik zit in de klas. Mijn schooldag is net begonnen. Ik haal mijn hand door mijn rode haar. Ik zal je even over mezelf vertellen. Ik ben Adrien Lockridge ( ja, ik ben familie van Marley. ) Ik ben getint, heb groene ogen en een, ook al zeg ik het zelf, een goddelijk lichaam. Helaas zit ik nog op school, in de zonnige stad Arizona. Ik rek me uit. Naast mij zit mijn vriend, Bailey. We zitten op het Saint-Micheal, de school met de saaiste leraren ooit. Nou ja, de saaiste? Het Saint-Micheal is de enige school in de buurt.
Als je het nog niet wist, ik ben een populaire hunk. Veel meiden heb ik al gehad, maar nooit lang. En ik maakte het meestal snel uit, want zo hoort het ook.

'Dus Adrien, wat denk je wat er gebeurt als aardkorsten tegen elkaar botsen?' vraagt de leraar opeens. 'U bent toch de leraar? Legt u het maar uit!' roep ik. 'Dat is heel fijn dat je me er even op wijst, meneer Lockridge'. Hij loopt verder en geeft een ander de beurt. Ik staar naar de openvliegende deur. De rector loopt naar binnen met een meisje achter hem aan. Ze kijkt verlegen naar beneden.

2e deel --> Dap5hne

Dit is Marry-Alice, ze komt hier in deze klas. Ik vertrouw er op dat jullie haar even de weg wijzen in deze school. Zo snel als hij gekomen was, was hij ook weer verdwenen. Voorzichtig schuifelde ze naar voren. Adrien kuchte en gniffelde tegen Bailey: 'Wat een nerdje!' Ze keek op met een blik in haar ogen die de twee vrienden niet konden thuis brengen. Haar ogen hadden uit gouden gloed en haar haar was zwart en krulde in een hoge paardenstaart. Er was een rood lint om heen gebonden. Adrien was even onder de indruik van haar blik, iets in haar ogen liet hem zien dat er niet te sollen met haar viel. Ze liep naar de tafel voor hun en ging langzaam zitten op de stoel. Nu Adrien haar rug zag, zag hij ook dat in het katoen van haar shirt een tekst stond. Hij las: 'What you see, isn't what you think.' Als of ze hem zag lezen draaide ze zich met een ruk om. Haar ogen hadden het verlege achtige iets niet meer, het had plaats gemaakt voor macht en trots, of ies duisters. Ze glimlachte en zei tot hem: Ik weet wat je denkt, maar ons verhaal begint pas...'

Ik heb besloten dat ik dit stukje even aan een beschouwing onderwerp. (Dat klonk officieel.)

Dap5hne schreef:1e deel --> Pebblooz

Ik zit in de klas. Mijn schooldag is net begonnen. Ik haal mijn hand door mijn rode haar. Ik zal je even over mezelf vertellen. Ik ben Adrien Lockridge ( ja, ik ben familie van Marley.(?) ) Ik ben getint, heb groene ogen en een, ook al zeg ik het zelf, (een) goddelijk lichaam. Helaas zit ik nog op school, in de zonnige stad Arizona. Ik rek me uit. Naast mij zit mijn vriend, Bailey. We zitten op het Saint-Micheal, de school met de saaiste leraren ooit. Nou ja, de saaiste? Het Saint-Micheal is de enige school in de buurt.
Als je het nog niet wist, ik ben een populaire hunk. Veel meiden heb ik al gehad, maar nooit lang. En ik maakte het meestal snel uit, want zo hoort het ook.

'Dus Adrien, wat denk je dat er gebeurt als aardkorsten tegen elkaar botsen,' vraagt de leraar opeens.
*'U bent toch de leraar? Legt u het maar uit,' roep ik.
*'Dat is heel fijn dat je me er even op wijst, meneer Lockridge.'
**Hij loopt verder en geeft een ander de beurt. Ik staar naar de openvliegende deur. De rector loopt naar binnen met een meisje achter hem aan. Ze kijkt verlegen naar beneden.

2e deel --> Dap5hne

'Dit is Marry-Alice, ze komt hier in deze klas. Ik vertrouw er op dat jullie haar even de weg wijzen in deze school.'
Zo snel als hij gekomen was, was hij ook weer verdwenen. Voorzichtig schuifelde ze naar voren.
Adrien kuchte en gniffelde tegen Bailey: 'Wat een nerdje!'
Ze keek op met een blik in haar ogen die de twee vrienden niet konden thuis brengen. Haar ogen hadden een gouden gloed en haar haar was zwart en krulde in een hoge paardenstaart. Er was een rood lint omheen gebonden. Adrien was even onder de indruk van haar blik, iets in haar ogen liet hem zien dat er met haar niet te sollen viel (klinkt mooier). Ze liep naar de tafel voor hun en ging langzaam zitten op de stoel.
Nu Adrien haar rug zag, zag hij ook dat in het katoen van haar shirt een tekst stond. Hij las: 'What you see, isn't what you think.' Alsof ze hem zag lezen draaide ze zich met een ruk om. Haar ogen hadden het verlegenachtige iets niet meer. Het had plaats gemaakt voor macht en trots, of iets duisters. Ze glimlachte en zei tot hem: 'Ik weet wat je denkt, maar ons verhaal begint pas...'

Ziezo, alle typefoutjes en andere foutjes eruit gehaald. Even de sterretjes:

* Altijd als je iets tussen aanhalingstekens zet, moet het op een volgende regel. Behalve als je er iets dergelijks voorzet als 'hij zei:', en dan het gedeelte in de directe rede.
** Je moet er ook gevoel voor ontwikkelen wanneer het nog meer mooi staat om een nieuwe alinea te beginnen. Meestal bij een nieuwe gebeurtenis in het verhaal, bijvoorbeeld: er komt iemand binnen, het begint opeens te regenen, er valt een stilte en zo zijn er nog honderden voorbeelden te bedenken. Allemaal nieuwe alinea.

Tot slot had ik nog een opmerking over het eerste stukje, dat in het ik-perspectief geschreven is. Veel mensen vinden het prettig om in de ik-vorm te schrijven, omdat ze dat makkelijker vinden. Ik vind het zelf ook prettig. Er zijn er ook tussen die er behoorlijk goed in zijn. Alleen, bij jouw stukje viel het me op dat het niet erg geloofwaardig was. Hij praatte over zichzef alsof hij het over iemand anders had. Ik neem aan dat je ijdelheid uit probeerde te drukken, maar het klonk meer als licht sarcasme. Meer alsof iemand anders zegt: "Kijk hem eens een hunk wezen, kijk hem eens stoer zijn." Begrijp je wat ik bedoel? De ik-vorm is meer een gedachtengang, niet een verhaallijn.

Blijf oefenen!

Tja, er komt een Marley Lockridge in mijn verhaal 'Eén fout' voor. Je kunt het lezen, dan snap je de boel misschien een beetje. En Daph, het is echt leuk. Maak aub nog meer, kan niet wachten. Maar ja, wat heb je ook met zo'n goeie schrijfster als ik?

Artemiss is mij voor geweest met de correcties. Dus dan maar even over het verhaal zelf.
Ik ben van mening dat de stukjes wat te kort zijn. Jullie zouden meer mogen vertellen over de personages en hoe ze zijn. Zo kort beschreven, lijkt het net of het zogeheten "flat characters" zijn. Natuurlijk mag je dit feitelijk niet gelijk oordelen aan het begin van het verhaal, maar die indruk geven jullie nu wel.
Ook wel apart dat die "nieuweling" zich zo apart gedraagt. Je zou, ook al barst iemand van het zelfvertrouwen, verwachten dat iemand toch iets meer afwachtend is. Maar misschien is het ook wel beter/leuker dat het zo tegen verwachting ingaat. Wel apart ook dat ze tegen Adrien reageert alsof ze elkaar al langer kennen. Of ze moet echt iemand zijn die uit is op ruzie of iets.
In ieder geval vind ik het voorlopig nog iets te vaag, maar ik zal het blijven volgen. Ik hoop vooral dat de stukken meer inhoud zullen hebben.