Online Verhalen

De poort van bestemmingen

Twee slanke, sluwe gedaantes bewogen zich voort door het mulle zand. De duinen boden hen bescherming tegen ongewenste ogen, maar het was des te zwaarder lopen. De zwarte mantels die de personen warm moesten houden waren al snel verwaaid en nat door de ruisende zee, niet ver van hen vandaan. Slechts hun zwakke contouren, afgestoken tegen de witte maan, waren vaag zichtbaar. De gezichten, die vertrokken moesten zijn door de kou, gingen verborgen achter glimmende, gladde maskers. Ze baalden. Ze hadden nu warm binnen moeten zitten, pratend bij het haardvuur. Maar nee, het was hen niet gegund. In plaats daarvan zwierven ze nu door het mulle zand van de duinen. Zoekend naar iets wat er misschien wel niet was. Als het daarbij was gebleven was het acceptabel geweest. Tot hun afschuw riskeerden ze nu hun leven. Voor wie? Voor een stelletje boeren. “Mifalde, hou toch eens op met dat gebrom, je maakt het er niet beter op.” Het was de langste van de twee. Ze keek om zich heen, blijkbaar om mogelijke vijanden op te speuren.
“Zeur niet. Ik mopper als ik me daarvoor in de stemming voel. Jij hebt daar –“
De langste was abrupt blijven staan.
“Gribalda, wat... wat is er?” vroeg Mifalde, die nu ook stil stond, rillend van kou en plotselinge onrust. Het oogwit van Gribalda was aanzienlijk gegroeid nu ze snuifend stilstond. Zonder van houding te veranderen viel ze neer. Haar mantel waaide nog één maal op, toen streek hij neer. De plotselinge verandering van haar vriendin had Mifalde verstijfd. Spoedig herstelde zij zich en haastte zich naar het levenloze lichaam. “Gribalda? Gribalda!” Een snuivende lach klonk achter haar toen er een straaltje bloed uit Gibalda’s gewaad sijpelde. Als gestoken draaide Mifalda zich om. Voor haar stond een brede, bespierde man. Grijnzend draaide hij het geweer in zijn handen om zijn as. “Das nou jammer, je vriendinnetje dood,” zei de man, en hij barste in een daverende lach uit. Het bulderde over de duinen. Mifalde greep iets uit haar zak, gooide het in de lucht en fluisterde onverstaanbaar een woorden reeks. Het ronde voorwerp gloeide op en zakte langzaam naar beneden, waar het een paarse straal uitspuwde. De man viel dood neer.

Hoofdstuk 1

Dode tovenares aangetroffen, schotwond mogelijke oorzaak
‘Hij was aangekomen zonder dat ik het doorhad.”

Het kabinet ziet het als een tragische gebeurtenis. Toen de twee heksen, G. van Hogehoed en M. Bezem, reageerde op een nood oproep rekende zij op een vergissing van de melder. ‘We zaten daar al twee jaar, op het punt om weer naar huis te gaan, en plotseling stond daar een burger. Buiten adem was hij.’ Aldus M. Bezem. Wat er precies gebeurt is is nog niet duidelijk. ‘Ik wil er voorlopig nog niet over praten,’ meldde Bezem. Tot die tijd wacht het kabinet tot Leijs zich hersteld heeft.

“Ik vraag me af hoe het mogelijk is dat er de laatste tijd zoveel vermissingen en doden zijn. Wat hebben ze voor taak dat zo belangerijk is dat ze hun leven geven?” peinsde een slank, lang meisje. Haar blonde haar dansde opzij toen ze haar jongere zus aankeek. Zwijgend pakte deze de krant aan en stopte het in haar tas.
“Misschien is het gewoon een beest ofzo. Het kan best zijn dat het aan hun de taak is om de beesten uit het dorp te houden.”
“Een schotwond door een beest? Kom op Chloe, zo ken ik er ook nog een paar. Zou het geen voorwerp zijn dat heel belangerijk is maar wat ze niet kunnen vinden?”
Chloe haalde haar schouders op, ogenschijnlijk geagiteerd over het antwoord van haar zus. “Het kon toch,” mompelde ze dan ook niet veel later toen de lange ramen van het schoolgebouw achter de bomen verschenen. Wat Mary-Ann ook bedacht, ze kwam er niet op. Pas toen de door de hoge, ijzeren hekken liep gaf ze het op. Leerlingen om hen heen begroetten elkaar, lachend en omhelsend. “Mary?” Mary-Ann draaide zich om bij het horen van de vertrouwelijke, warme stem. “Mary, ik heb je gemist!’ riep hij. Op een afstandje draafde hij naar haar toe. “Ik jou ook Marv,” antwoorde Mary-Ann die nu ook richting de brede jongen liep. Voor ze he zelf in de gaten had grepen zijn stevige armen haar weer zachtjes beet en gaf hij haar een kus. Een kuchje achter hun deed ze verbaasd stoppen. “Het spijt me dat ik – stoor, maar ik ben er ook nog, weet je.” Mary-Ann lachte en duwde haar hand door het warrige haar van Chloe. “Spijt me meid, daar had ik aan moeten denken.”
“Ik berijp je Mary, ze is ook zo klein.” Vlug ontweek Marv een kleine, roze bol. Met een formaat van een kauwgum bal gleed hij soepeltjes weer in Chloe’s gewaad. Marv rolde met zij ogen en met een roterende vinger bij zijn slaap liep Marv het school gebouw binnen. “Je moet niet zo gauw naar je Globe graaien, Chloe. Het kan een gewoonte worden. Dat moet je voorkomen.” Chloe negeerde haar en sprintte toen ook het gebouw binnen. Glimlachend hees Mary-Ann haar tas wat hoger en volgde het voorbeeld van haar zusje.

Wat een veelbelovend begin Leuk, een school voor magische leerlingen, dat geeft het toch wel iets extra's.
Je schrijft netjes, vooral in het eerste stukje ben ik geen storende spellingsfout tegengekomen. In het tweede deel wordt dat echter wel iets meer en als je wilt kan ik ze voor je eruit halen
Je eerste deel is heel mooi beschreven, je maakt er echt een omgeving van, wat mij niet altijd lukt. Super van je dus
Ik wil je een tip geven: als iemand iets zegt, laat dat op een nieuwe regel beginnen, dat maakt het nml een stuk overzichtelijker.
En nog een ding, de heksen uit je eerste stukje hebben ongewone voornamen terwijl ze normale achternamen hebben. Ik weet niet of je dat expres hebt gedaan, maar ik vind het een beetje een stijlbreuk.
Ik hoop dat je iets aan mijn tips hebt en dat je snel verder post, ben benieuwd wat er verder gaat gebeuren Mijn interesse heb je iig

Saskjezwaard schreef:Wat een veelbelovend begin Leuk, een school voor magische leerlingen, dat geeft het toch wel iets extra's.
Je schrijft netjes, vooral in het eerste stukje ben ik geen storende spellingsfout tegengekomen. In het tweede deel wordt dat echter wel iets meer en als je wilt kan ik ze voor je eruit halen
Je eerste deel is heel mooi beschreven, je maakt er echt een omgeving van, wat mij niet altijd lukt. Super van je dus
Ik wil je een tip geven: als iemand iets zegt, laat dat op een nieuwe regel beginnen, dat maakt het nml een stuk overzichtelijker.
En nog een ding, de heksen uit je eerste stukje hebben ongewone voornamen terwijl ze normale achternamen hebben. Ik weet niet of je dat expres hebt gedaan, maar ik vind het een beetje een stijlbreuk.
Ik hoop dat je iets aan mijn tips hebt en dat je snel verder post, ben benieuwd wat er verder gaat gebeuren Mijn interesse heb je iig

Bedankt voor je berichtje! Leuk om te lezen in elk geval.
De spellingsfouten blijven een lastig punt, het lukt me zelden om een stuk tekst zonder fouten te schrijven. Als je ze er uit zou willen halen, ben ik je zeer dankbaar.


Fijn dat je het even meldt, het was mij nog niet opgevallen. Namen verzinnen is altijd lastig. =')

Och ja, namen verzinnen, ik snap je helemaal Ik vind het ook heel moeilijk om namen te verzinnen die goed klinken als fantasyverhaalnaam. Wat ik dan doe is namen opzoeken die andere landen gebruiken, zoals Ierland of Wales. Die hebben, vind ik dan, namen die iets fantasyachtigs hebben. Miss heb je hier iets aan?

De gezichten, die vertrokken moesten zijn door de kou, gingen verborgen achter glimmende, gladde maskers. Ze baalden. Ze hadden nu warm binnen moeten zitten, pratend bij het haardvuur. Maar nee, het was hen niet gegund. In plaats daarvan zwierven ze nu door het mulle zand van de duinen. Zoekend naar iets wat er misschien wel niet was. Als het daarbij was gebleven was het acceptabel geweest. Tot hun afschuw riskeerden ze nu hun leven. Voor wie?

Dit zijn 9 korte zinnen die makkelijk tot minder zinnen gemaakt kunnen worden. Het is niet echt fout, maar het leest fijner om niet al te korte zinnen te gebruiken.

Toen de twee heksen, G. van Hogehoed en M. Bezem, reageerde op een nood oproep rekende zij op een vergissing van de melder.

Heksen is meervoud, het moet dus reageerden zijn

“Ik vraag me af hoe het mogelijk is dat er de laatste tijd zoveel vermissingen en doden zijn. Wat hebben ze voor taak dat zo belangerijk is dat ze hun leven geven?”

Ik mis een vraagteken bij de eerste zin, bij de tweede zin is ie er gelukkig wel;) belangerijk moet belangrijk zijn.

Haar blonde haar dansde opzij toen ze haar jongere zus aankeek.

Dansde moet danste zijn, het meervoud van danst is nml dansen, s is kofschip (of fokschaap) dus een t. Zo, een hele grammaticaregel uitgelegd

Pas toen de door de hoge, ijzeren hekken liep gaf ze het op.

Typefoutje wss, de=ze

Voor ze he zelf in de gaten had grepen zijn stevige armen haar weer zachtjes beet en gaf hij haar een kus.

Een 't'tje vergeten en de weer kan weg.

“Het spijt me dat ik – stoor, maar ik ben er ook nog, weet je.”

Hier hoort ergens een aansluitstreepje (-) bij. Volgens mij is dit hetzelfde probleem als bij Elises verhaal en wil je hier een onderbreking zetten. Een komma of drie puntjes ziet er (volgens mij) mooier uit.

Marv rolde met zij ogen en met een roterende vinger bij zijn slaap liep Marv het school gebouw binnen.

Weer een letter vergeten, dit keer een 'n'. Je houdt het heel afwisselend met letters vergeten Twee keer Marv in een zin waarin geen ander personage voorkomt is een beetje veel. Een keer Marv (de 2e) mag vervangen worden door een hij.

Zo, u bent door de grammaticacontrole gekomen en u heeft een voldoende behaalt !! Vooral wat haastige foutjes en geen regelmatige terugkerende (behalve de letters vergeten). Schrijf je het met word? Dan kan dat de verkeerd geschreven woorden (zoals belangerijk) er alvast uithalen en hoef ik je daar niet op te wijzen Ik zag dat je de achternamen hebt veranderd, je bent alleen een keer 'Leijs' vergeten te verbeteren. De achternamen passen al wat beter, maar zijn van die standaard heksenachternamen. Ik zou net wat meer moeite erin stoppen om een betere achternaam te verzinnen want dat maakt je verhaal net dat stukje beter.
Succes met verder schrijven

Heee

Het begin sprak me meteen aan, heel netjes geschreven!

Ik heb een tip over je personages, wanneer je schrijft hoe je personage eruit ziet... schrijf dan ook meteen hoe hij/zij heet zo is het makkelijk voor de lezer om een gezicht bij een naam te plaatsen. en wordt het verhaal minder verwarrend.

Ok met die rose globe, ik zou het fijn vinden om hier meeruitleg over te rkijgen... ookal kan dat natuurlijk later in het verhaal komen.. maar de eerste stukje wanneer ze die globe naar die jongen gooit is verwarrend. Je leest nergens dat de globe weer terug naar haar keert en ik moest het dan ook een paar keer lezen voor ik het wist

ik hoop dat je er wat aan hebt! en veel succes met verder schrijven!

JodieJJ schreef:Heee

Het begin sprak me meteen aan, heel netjes geschreven!

Ik heb een tip over je personages, wanneer je schrijft hoe je personage eruit ziet... schrijf dan ook meteen hoe hij/zij heet zo is het makkelijk voor de lezer om een gezicht bij een naam te plaatsen. en wordt het verhaal minder verwarrend.

Ok met die rose globe, ik zou het fijn vinden om hier meeruitleg over te rkijgen... ookal kan dat natuurlijk later in het verhaal komen.. maar de eerste stukje wanneer ze die globe naar die jongen gooit is verwarrend. Je leest nergens dat de globe weer terug naar haar keert en ik moest het dan ook een paar keer lezen voor ik het wist

ik hoop dat je er wat aan hebt! en veel succes met verder schrijven!

Bedankt voor de tip, ik heb er in het nieuwe stuk maar meteen wat over vertelt. Hier komtie:

Het gestommel viel langzaam weg toen menig leerlingen een plek had gevonden in de zaal. De tafels waar normaliter aan werd gegeten, waren nu opzij geschoven om ruimte te maken voor de leerlingen. Mary-Ann zette haar tas op de grond en bekeek de zaal. De nieuwe leerlingen – ze waren er makkelijk uit te halen – stonden in grote groepen bij elkaar. Fluisterend en wiebelend op hun dunne benen keken ze in de richting van het podium waar een jonge vrouw hen toe lachte. “Volgens mij is ze in de vakantie naar de kapper geweest, moet je haar zien,” fluisterde Marv, die zachtjes naast haar was gaan zitten. Hij had gelijk, ongelijke pieken haar staken uit haar anders zo strakke knot. Haar pony hing ongeorganiseerd voor haar ogen. “Stilte alsjeblieft,” klonk haar krachtige stem plotseling. De leerlingen draaiden zich nu richting de vrouw en zwegen. “Een goedemorgen allemaal. Ik ben blij dat ik weer zoveel bekende gezichten zie. Er waren tijdens de vakantie veel onrustige gebeurtenissen die, vrees ik, nog wel lang aan gaan houden. Dus voordat ik het nieuwe schooljaar officieel begin, wil ik de aandacht voor een kleine verandering. We hebben besloten dat jullie te allen tijde binnen moeten blijven zolang de schooldag bezig is.” Er klonk en hoop gestommel en roemoer tussen de leerlingen. “Ik begrijp jullie onbegrip, maar wij zijn verplicht deze regel uit te voeren. Zodra de schooldag is afgelopen worden jullie per bus naar jullie huizen gebracht. De reden,” zei ze toen er een leerling ‘waarom?’ riep. “moeten we helaas verzwijgen tot we toestemming hebben om het vrij te geven.” Geduldig wachtte ze tot de ergste protesten afzwakten. “Daarbij kunnen wij twee nieuwe tovenaars verwelkomen. Ze zullen geen les geven, ze zijn hier enkel om de school van extra veiligheid te voorzien. Echter moet je, als je iets ongewoons ziet, in het eerste geval naar mij toe. Ik stuur je eventueel door naar de extra beveiliging.”
“Ze hebben die twee ingehuurd voor extreme zaken, zeker weten,” fluisterde Mary-Ann. Marv knikte instemmend.
“Mag ik even een applaus voor de twee broers Sigurno,” vervolgde de vrouw. Twee bijna identieke personen liepen het podium op. Hun korte, warrige stekels met een ongeschoren baard gaf ze een vrolijk uiterlijk. Vanuit de zaal klonk gejoel en gefluit toen ze hun witte tanden ontbloten tot een vriendelijke glimlach.
“Zoals jullie hebben gehoord,” begon één van de twee, “zijn we hier enkel voor dringende zaken. Gevallen waarbij papieren vliegtuigjes een rol spelen zijn welkom bij jullie schoolhoofd. Mocht je toch iets te melden hebben; wij zitten op de vijfde verdieping, kamer 206. Fijn schooljaar!” En onder een enthousiast applaus verlieten ze het podium weer.
“Nu, dat rest ons enkel nog één ding,” zei de vrouw, en ze knipte met haar vingers. Direct begonnen de mentoren die zich rond de eersteklassers hadden verzameld de bonk met nerveuze leerlingen te vormen tot drie rijen. In een fraaie colonne liepen zij richting de voorkant van het podium.
“Mag ik jullie, als eersteklassers, van harte welkom heten op de Hoge School voor Tovenarij en Kunsten. Ik, als schoolhoofd, heb de taak om jullie veiligheid te garanderen en jullie samen met mijn collega’s iets bij te brengen over de toverkunst. Om het jaar soepel te laten verlopen is er een lijst samen gesteld van zaken die wij absoluut niet kunnen waarderen. Jullie zullen worden begeleidt door jullie mentoren. Daar hebben jullie al kennis mee gemaakt, heb ik vernomen. Voor de rest geldt, en nu spreek ik tegen iedereen,” melde ze toen de overige leerlingen in de zaal begonnen te praten, “precies hetzelfde. Ik verzoek jullie nu om je naar de roostermaker te gaan om jullie rooster op te halen. Eersteklassers worden door hun mentoren naar de klas begeleidt.” Met een duidelijk ongeduld duwde Marv zijn stoel naar achteren en greep zijn tas.
“Het was rommelig dit jaar. Ik miste haar uitleg over –“
“Stop.”

Hierboven: Bedankt! Ik heb nu Word spellingscontrole aan staan. Dus ik denk dat dit stuk wel zonder fouten is.

net stukje, duidelijke personages, miste wel de uitleg wie die vrouw ( neem aan leraar was ) zoals ik eerder al zei is het fijn omgelijk een naam te noemen ( wanneer die naam bekend is bij de MC ) als je verteld hoe het personage eruit ziet.. dus vaak bij de eerste opkomst.. omdat anders de naam niet blijf hangen of moeilijker te koppelen is

Ik ben heel nieuwsgierig verder naar je verhaal blijf het zeker volgen

JodieJJ schreef:net stukje, duidelijke personages, miste wel de uitleg wie die vrouw ( neem aan leraar was ) zoals ik eerder al zei is het fijn omgelijk een naam te noemen ( wanneer die naam bekend is bij de MC ) als je verteld hoe het personage eruit ziet.. dus vaak bij de eerste opkomst.. omdat anders de naam niet blijf hangen of moeilijker te koppelen is

Ik ben heel nieuwsgierig verder naar je verhaal blijf het zeker volgen

Bedankt! Ik moet toegeven dat ik het indedaad weer vergeten was. Dom dom, de volgende keer probeer ik eraan te denken.

Stukje dat ik al klaar had liggen:
“Stop.” De leerlingen in de zaal vielen abrupt stil toen de kalme, ijzige Miran opstond en zich naar het schoolhoofd bewoog. “Ik geloof, Mevrouw Glava,” zei hij hard genoeg dat de leerlingen het horen konden, “dat U iets belangrijks vergeet.” Miran wees op de zak van zijn gewaad, waar ongeveer dezelfde bal als die van Chloe uit zweefde. Miran’s bal was duidelijk groter en straalde een ongewone kleur uit; zwart. Voor een moment verstijfde Glava. Toen greep ze de microfoon weer en gebaarde iedereen terug naar hun plaatsen. “Uiteraard, Meneer Miran. Jullie hebben via de post een pakket gekregen met een merkwaardige bol erin. Voor de mensen die geen bijgesloten brief hebben gekregen lijkt het me fijn als ik het merkwaardige voorwerp uitleg.” Ze stopte voor een moment en keek iedereen de zaal dringend aan. “Zoals jullie weten zijn de laatste paar maanden gevaarlijker dan eerder. Om jullie te beschermen tegen mogelijk gevaar hebben jullie deze Globe gekregen. Het is een magisch voorwerp dat zeer persoonlijk is. Zodra je Globe kapot gaat, is een nieuwe onmogelijk. Het reageert op jouw gedachten. Wil je dat de Globe uit je zak komt, dan komt hij uit je zak. De Globe is in staat om verscheidene toverspreuken uit te voeren zonder dat je ze werkelijk uit hoeft te spreken. Deze manier zal ongetwijfeld soepeler gaan dan wanneer je je hand zou gebruiken. Meer informatie krijgen jullie in een les die we nieuw hebben ingevoerd. Meneer Miran,” en ze wees op de ijzige man, “zal deze lessen geven.” Na deze woorden lukte het haar niet meer om de leerlingen binnen te houden. Met grote aantallen renden ze naar de deuren om vervolgens in de hal hun Globe tevoorschijn te halen. Mary-Ann glimlachte toen Marv richting zijn vrienden stuifde en vroeg naar hun kleuren. “Mary, we zochten je al.” Een tweeling die Mary-Ann herkende als Fy en Roana Sestra, liepen in haar richting. Hun stem klonk bijzonder vriendelijk, maar desondanks voelde Mary-Ann iedere keer kippenvel zodra één van hen begon te praten. “Fy, Roana, fijn om jullie weer te zien,” zei Mary-Ann toen ze de tweeling omhelsde. Nog voordat Fy losliet wierp ze een blik over de korte schouder. “Ik mis Merel, ze loopt toch altijd met jullie mee?” Merel Ptica was sinds vorig jaar, toen ze haar intrede op deze school maakte, haar beste vriendin geweest. Plotseling herinnerde Mary-Ann zich het kranten artikel. “Was het haar moeder?” vroeg ze.

Ik vind het echt een stoer verhaal. ^^

Het gestommel viel langzaam weg toen menig leerlingen een plek had gevonden in de zaal.

'menig leerlingen een plek had gevonden in de zaal' klinkt een beetje raar. Ik zou 'menig' vervangen door 'alle'. Verder is 'leerlingen' meervoud en 'had' staat nu in derde persoon verleden tijd, dat moet dus meervoud verleden tijd zijn, dus 'hadden'.

Fluisterend en wiebelend op hun dunne benen keken ze in de richting van het podium waar een jonge vrouw hen toe lachte.

'toe' en 'lachte' kan aan elkaar.

Het oogwit van Gribalda was aanzienlijk gegroeid nu ze snuifend stilstond.

'snuifend' is 'snuivend'.

Toen de twee heksen, G. van Hogehoed en M. Bezem, reageerde op een nood oproep rekende zij op een vergissing van de melder.

'nood' en 'oproep' kan aan elkaar, twee heksen is meervoud dus achter 'rekende' moet nog een 'n' dus 'rekenden'.

Met een formaat van een kauwgum bal gleed hij soepeltjes weer in Chloe’s gewaad.

'een' vind ik hier niet zo netjes staan, 'het' vind ik beter klinken. Maar dat weet ik dus niet helemaal zeker, of dat klopt.
'kauwgum' en 'bal' kan je hier aan elkaar zetten.

We hebben besloten dat jullie te allen tijde binnen moeten blijven zolang de schooldag bezig is.

'te' is 'ten'. Dus 'ten allen tijde'.

Er klonk en hoop gestommel en roemoer tussen de leerlingen.

'roemoer' is 'rumoer'.

De reden,” zei ze toen er een leerling ‘waarom?’ riep. “moeten we helaas verzwijgen tot we toestemming hebben om het vrij te geven.”

De punt achter 'riep' kan je beter vervangen door een komma, want er begint geen nieuwe zin, de lerares moet haar zin nog afmaken.

Om het jaar soepel te laten verlopen is er een lijst samen gesteld van zaken die wij absoluut niet kunnen waarderen. Jullie zullen worden begeleidt door jullie mentoren. Daar hebben jullie al kennis mee gemaakt, heb ik vernomen.

'samen' en 'gesteld' kan je aan elkaar schrijven. 'begeleidt' klopt niet, in verleden tijd komt er nóóit dt voor. Dus de 't' kan je daar weglaten. 'mee' en 'gemaakt' kan ook aan elkaar.

Ik verzoek jullie nu om je naar de roostermaker te gaan om jullie rooster op te halen. Eersteklassers worden door hun mentoren naar de klas begeleidt.”

Typfout neem ik aan, 'je' moet niet voor maar na 'naar'. En weer 'begeleidt', zie mijn opmerking hierboven.

“Ik geloof, Mevrouw Glava,” zei hij hard genoeg dat de leerlingen het horen konden, “dat U iets belangrijks vergeet.”

'Mevrouw' hoeft niet met een hoofdletter, tussen 'hij' en 'hard' zou ik een komma zetten, want dat is een soort tussenzin die je weg zou kunnen laten en dan is de zin nog kloppend. 'U' moet ook niet met een hoofdletter, volgens mij. Ik weet de regel even niet op het moment maar weet wel dat het niet met een hoofdletter moet (sorry, nooit goed geweest in grammatica-regels uitleggen).

“Uiteraard, Meneer Miran.

'Meneer' kan dus zonder hoofdletter.

Ze stopte voor een moment en keek iedereen de zaal dringend aan.

Tussen 'iedereen' en 'de' het woordje 'in' vergeten.

“Zoals jullie weten zijn de laatste paar maanden gevaarlijker dan eerder.

'eerder' klinkt in deze zin niet zo lekker, ik zou het veranderen in 'daarvoor' of iets in die trant.

De Globe is in staat om verscheidene toverspreuken uit te voeren zonder dat je ze werkelijk uit hoeft te spreken.

Deze zin is prima, maar toch vind ik 'uit hoeft te spreken' niet zo lekker klinken. 'hoeft uit te spreken' klinkt beter maar goed, dat is mijn mening.

Meneer Miran,” en ze wees op de ijzige man, “zal deze lessen geven.”

De lezers hebben in het begin al gelezen dat Miran 'ijzig' is, dus dat hoef je hier niet opnieuw te herhalen. Dat kan je dus wel weglaten.

Een tweeling die Mary-Ann herkende als Fy en Roana Sestra, liepen in haar richting.

'Een tweeling' is geen meervoud', 'een tweelingen' wel. Maar hier staat maar één 'tweeling' dus 'liepen' wordt 'liep'.

Plotseling herinnerde Mary-Ann zich het kranten artikel.

'kranten' en 'artikel' kan aan elkaar.

Nou, dat was het wel. Ik vind het verhaal wel leuk om te lezen, het leest vlot door.

Spannend verhaal, ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Ik had nog een paar spellingsfoutjes gevonden maar die heeft Requiem al gevonden, zie ik. Schrijf snel verder!

Ik ben bang dat er voor dit verhaal (voorlopig?) geen vervolg meer gaat aangezien de laatste post van 29 dec 2010 is.
Maar je weet nooit, mocht er een (langverwacht) vervolg komen zou ik het toejuigen!

De schrijver heeft Online Verhalen sinds 4 januari niet meer bezocht, dus ik vrees het ergste idd. Ik let bij het lezen van verhalen nooit op de datum van de laatste post van de schrijver en was gewoon begonnen met lezen

Nou ja, misschien gebeurt er een wonder. xD En anders was mijn post onnuttig, maar ja, verveelde me dood dus ja. ;p