Online Verhalen

Oh, begint al interessant! ;D
Ik vind de eerste zin heel erg mooi, heel beeldend, en je zet meteen een soort zwoele zomersfeer neer. Ook al is het nu winter, het kwam meteen heel goed over. (:

Eén klein dingetje:

Myrdie schreef:Haar krullende, bruine haar werd door de opspelende wind alle kanten op geblazen. Haar telefoon gaf de tijd aan. 20.30 stond er en René was dood moe, enkel door het gebrek aan bezigheidstherapie.

Die zin over haar haren vind ik wel mooi, maar jammer dat de zin daarna eveneens met 'haar' begint, dat haalt de vloeiendheid uit het stuk. Doodmoe is overigens één woord, en verder heb ik er niets op aan te merken. ;)

Ben benieuwd wat dit gaat worden! :D

Hoofdstuk 1.

De volgende ochtend was René vroeg op. Ze ging elke dag op tijd naar bed en rond een uur of acht werd ze letterlijk haar tent uit gestoofd. Ze deed haar haar in een slordige knot en stapte in een lichtgrijs shortje en het veel te grote Nirvana shirt van haar vader de tent uit. Haar broertje zat rustig te tekenen op zijn stoel en van haar ouders was nog geen spoor te bekennen. Die konden iets beter tegen de verschrikkelijke hitte. Ze begroette haar broertje en liep meteen door naar de wc. Ze dacht aan de jongen die ze gister gezien had. Hopelijk zaten er meer mensen in die camper en zou ze dan eindelijk wat gaan beleven. Ze waren een week geleden pas aangekomen en er zouden nog twee lange weken volgen. Haar vriendinnen belden af en toe en dat was dan ook het enige waar ze naar uit kon kijken. Ze had wel contact met de zoon van de camping baas, maar die werkte eigenlijk altijd en dus was dat ook geen geweldig gezelschap. Terwijl ze haar handen waste en wat make-up van haar wangen veegde hoorde ze iemand een gilletje slaken. Ze draaide zich om en zag aan de andere kant, de 'mannenkant' om precies te zijn, een jongen met lang zwart haar staan. Hij keek geschrokken om zich heen en leek lichtelijk in paniek.
“Kan ik je helpen?” vroeg ze beleefd.
“Ze hebben hier geen spiegels!” riep hij in slecht engels. René hoorde meteen dat hij Duits was en ging dus verder in het Duits. Daar was ze altijd al beter in geweest dan in engels.
“Jawel hoor, kijk daar.” Ze liep de jongens toiletten in en wees hem de kleine washokjes mét spiegel. Hij zuchtte opgelucht, bedankte haar en verdween in het hokje. Ze grinnikte even en besloot toen weer terug te gaan naar de tent. Haar broertje had zich nog niet bewogen en aangezien ze honger had en Paul al een paar dagen niet gesproken had, besloot ze brood te gaan halen. Ze pakte de twee euro munt van tafel en liep naar de bar.
“Bonjour Paul! Çava?”
“Tres bien, et toi?”
“Tres bien aussie, merci! Je voudrais deux baguettes, s'il vous plait!” Ze bleven nog even staan praten, maar al snel kwamen er meer mensen brood halen en René besloot maar weer weg te gaan. Het duurde niet meer lang voordat het zwembad open zou gaan en het was heerlijk om op de vroege morgen te zwemmen.

Iets minder dan een uur later sprongen René en Joshua, haar broertje, het zwembad in. Hoewel het nog niet erg warm was, was het koude water een heerlijke verkoeling. Terwijl haar broertje wat aan het rondspringen was, probeerde René een paar baantjes te trekken, maar al snel kon ze de drang om haar broertje onderwater te duwen niet langer onderdrukken. Terwijl de twee in een hevig watergevecht verwikkeld raakten, hoorde René opeens het water opspatten. Dat betekende dat er nog iemand in het zwembad was en dat vrij bijzonder rond dit tijdstip. Terwijl René zich afvroeg welke idioten er nog meer rond dit tijdstip zouden gaan zwemmen, kwam er een jongen met kort, blond haar boven water. De jongen van de camper! Terwijl ze een goede openingszin probeerde te bedenken, zette haar broertje de aanval weer in en terwijl ze onder geduwd werd, stroomde het zwembad water haar nog geopende mond binnen. Hoestend kwam ze weer boven en liet een enorme boer. Deze keer was het niet alleen je broertje die begon te lachen, ook de jongen aan de andere kant van het zwembad had de boer blijkbaar gehoord en kon zijn lachen niet inhouden.
“Nou zeg, ik verzuip hier en jullie lachen me uit?” vroeg ze in haar beste engels, wetend dat haar broertje haar dan ook wel zou verstaan. Opnieuw begonnen de twee jongens te lachen en toen René voor de tweede keer een boer liet waren ze niet meer te stoppen.
“Sorry, maar ik heb nog nooit een meisje zo hard horen boeren!” lachte de jongen aan de andere kant van het zwembad.
“Tja ieder zijn specialiteiten, heh?” riep René met een grijns. “Ik ben trouwens René en dit is mijn broertje Joshua.”
“Hallo, ik ben Gustav!”
“Je bent gister aangekomen, is het niet?”
“Ja klopt, we waren opzoek naar een plekje en dit was de enige camping mét plek. Maar het is hier wel een beetje saai of niet.”
“Zeg dat wel, het was hier jaren super gezellig en nu is er echt geen fuck te doen.” Gustav grinnikte even en kwam toen langzaam dichterbij zwemmen.
“Daar kunnen mijn vrienden en ik vast wel verandering in brengen.”
“Je hebt meer vrienden mee? Toevallig ook een met lang, zwart haar.” Terwijl René aan de gillende jongen van vanmorgen dacht, moest ze haar best doen om niet in lachen uit te barsten.
“Jup, why?”
“Omdat ik die vanmorgen gillend in tegenkwam. Hij kon de spiegels niet vinden.”
“Ohja, als Bill geen spiegel heeft dat is het echt een drama.” zei Gustav terwijl ook hij moest lachen. Op René haar armen begon langzaam kippenvel tevoorschijn te komen en ze besloot om het water maar weer eens uit te gaan.
“Ik heb het koud! Ik ga me even douchen enzo. Ik hoop dat ik jou en je vrienden nog zie!”
“Lijkt me leuk.” antwoordde Gustav en René sprong op de kant. Snel sloeg ze haar enorme, roze badhandoek om zich heen en liep bibberend naar de tent.

Eén minidingetje:

Myrdie schreef:Deze keer was het niet alleen je broertje die begon te lachen, ook de jongen aan de andere kant van het zwembad had de boer blijkbaar gehoord en kon zijn lachen niet inhouden.

Er staat 'je broertje' ipv 'haar broertje'. ;)

Afgezien daarvan - dit is echt heerlijk! xD Bill met die spiegels, ik kwam niet meer bij. En Gustav zo lekker droog. Ben benieuwd naar hoe de rest van de band zijn opwachting gaat maken, en wat er dan verder nog gaat gebeuren. Je kan nog alle kanten op, dus ik wacht in spanning op meer. :D

Hoofdstuk 2.

In een driekwart spijkerbroek met laaghangend kruis, een zwart grijs gestreept hemdje en haar lage, zwarte all-stars kwam René weer naar buiten. Ze had zich even gedoucht en haar haar gedaan. Ook haar make-up zat weer goed, ook al droeg ze bijna geen make-up op vakantie. Haar ouders waren inmiddels ook wakker en René ging even bij hun zitten.
“Goedemorgen.”
“Hey liefje, lekker geslapen?” vroeg haar moeder.
“Ja prima, maar het was zo warm!”
“Ja inderdaad zeg..” mompelde haar vader, terwijl hij de zweetdruppeltjes van zijn voorhoofd afveegde. Terwijl ze nog even verder praatten, had René besloten om vandaag het dorp in te gaan. Ze had nog steeds geen cadeautjes voor haar vriendinnen en ze moest ook nog nieuwe sigaretten halen. Ze pakte haar tas en gooide deze vol met van alles en nog was. Ze zei haar ouders gedag en liep toen het verlaten weggetje op, dat naar het dorpje twee kilometer verderop leidde. Ze deed de oordopjes van haar Ipod in en zette de muziek op vol volume.

The doctor said that I'm love sick
Well I guess I'm gonna be sick forever
and I'm sorry to say that you made me this way
and I don't ever want to get better

Its obvious that I'm love sick
and maybe that I should take my medicine
Try it as you may
No matter what you do
I can never get ride of you

Doordat ze zich compleet afgesloten had van de buitenwereld, hoorde ze niet dat iemand haar naam schreeuwde. Pas toen ze een tikje op haar schouder voelde, keek ze om. Gustav stond, hijgend, achter haar. Snel trok ze haar oordopjes uit haar oren en keek hem vragend aan.
“Kun je ons vertellen waar we boodschappen kunnen doen?”
“Ja, ik ging nu toch naar het dorp!”
“Is het ver lopen?”
“Nee, een kilometertje of twee ongeveer.”
“Oh, dat kunnen de jongens wel aan, wacht hier even alsjeblieft.” Nog voordat René had kunnen knikken was hij alweer terug gerent en net zo snel als hij verdwenen was, kwam hij ook weer terug. Naast hem liep een grote, brede jongen met lang, sluik, bruin haar. Ze liepen op haar af en hij stak meteen zijn hand uit.
“Hallo, ik ben Georg.” Terwijl René zichzelf voorstelde, maakten haar hersenen overuren. Ze had die namen allemaal al eens eerder gehoord, maar ze wist écht niet meer waar. Terwijl ze naar het dorp liepen, hadden ze gesprekken over van alles en nog wat. Ze kwam erachter dat de jongens elkaar al vanaf de middelbare school kenden en dat de jongen met het zwarte haar ook nog een tweelingbroer had. Maar ze waren allebei te lui geweest om mee te gaan naar de supermarkt. Of eigenlijk om lopend naar de supermarkt te gaan. Dat was dan weer een nadeel aan een camper, je kon moeilijk dat ding de hele dag verrijden. Na en halfuurtje lopen kwamen ze bij de supermarkt aan. René had aangeboden om mee te gaan. Ze kwam hier al zeker vijf jaar dus ze wist precies waar alles stond en dat scheelde de jongens weer een heleboel gedoe. Ze kochten bijna van alle chips die ze verkochten wel een zak en zo ging dat ook met de rest van de snoep afdeling. Terwijl ze de frisdrank rekken plunderden, keek René hun met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Eten jullie ook nog wel andere dingen?” vroeg ze, bij het zien van de lading junkfood.
“Jahoor, normaal eten we wel redelijk gezond. Maar geen van ons kan koken, dus het word een beetje lastig de komende weken.”
“Jullie gaan op vakantie, zonder te kunnen koken?” vroeg ze verbaasd.
“Ja, maar we gaan heus wel uiteten ofzo, dan hebben we af en toe wat gezonds?”
“Hoe wil je dat gaan betalen, elke dag uiteten?”
“Maakt dat wat uit?” René haalde haar schouders op. Georg had inderdaad gelijk, het ging haar niets aan wat ze wel of niet met hun geld deden. Terwijl de jongens nog meer junkfood in de karren gooide, begon zij gezonde dingen te zoeken. Eerst laadde ze een sixpack water in en daarna ging ze opzoek naar de ingrediënten voor een gezonde pasta. Ze waren alle drie op precies hetzelfde moment klaar en toen de jongens hun boodschappen op de band legden keken ze verbaasd op bij het gezonde groenvoer. Beide staakten ze het werk om René raar aan te kijken.
“Ik kook vanavond voor jullie, zou vervelend zijn als jullie een voedselvergiftiging oplopen, vind je ook niet?” Er verscheen een lach op Gustav zijn gezicht, maar Georg keek haar nog steeds vragend aan. Nadat ze de kar leeggehaald hadden, pakte Georg nog een pakje condooms uit het rekje naast de kassa en gooide ook deze op de band. “Ga je oma's neuken Georg?”
“Nee, Tom vroeg of ik een pakje voor hem mee wou nemen.”
“Dan gaat hij dus oma's neuken, of opa's. Ik weet niet of ik hem nog wil ontmoeten.”
“Waarschijnlijk wil hij jou neuken..” mompelde Gustav en René schoot in de lach.
“In his wildest dreams..”
“Geloof me, Tom krijgt wat hij wil. Áltijd.”
“Dat zullen we dan nog wel eens zien heh!” Ze betaalden en liepen toen verder het dorp in, aangezien ze nog sigaretten moesten gaan halen en die verkopen ze in Frankrijk niet bij de normale supermarkten.

Bij dat stukje van die condooms ging ik dus helemaal plat. xD Zie je Tom al voor je met een bejaarde? *gaat stuk* En nu zien we ook een beetje meer van de verhaallijn verschijnen, Tom vs. René, dat klinkt als een leuk uitgangspunt. Oh, en ik vind het ook leuk dat je drie van de vier jongens al een keer hebt laten opkomen, maar Mr. Tom himself nog niet. :)

Hopelijk kom je weer een beetje verder met dit verhaal, want ik ben benieuwd naar het volgende stuk! ^^

Echt leuk verhaal!
Fijne schrijfstijl heb je.
Ik kan me helemaal inleven en wacht op meer! (:

Meer, meer, meeeeeer!

Heel erg bedankt voor jullie lieve reactie's, maar ik ben eigenlijk een beetje gestopt met dit verhaal $ ik liep vast en ben tegenwoordig heel veel bezig met een ander verhaal $ sorry girls! maar als ik ooit bedenk verder te gaan met dit verhaal, zijn jullie de eersten die ervan horen!

Okee, ik vind het wel jammer, maar ik snap het wel (:
Suc6 met andere verhalen!

Hallo mensen :3
Ja ik zit de laatste tijd weer afentoe op OV en nu kwam ik dit verhaal tegen. En vervolgens kwam ik erachter dat ik gewoon nog een paar hoofdstukken hiervan heb liggen. Geen idee wanneer ik ze geschreven heb en of ik dit verhaal ooit af ga maken, maar ik post de dingen die ik nog heb iig wel even (:
x

~

Hoofdstuk 3.

Uitgeput kwamen de drie weer op de camping aan. René besloot nog even mee te lopen naar hun camper om de boodschappen af te leveren. Ze liepen alle drie met twee enorme tassen. Daar hadden de jongens dan weer niet aan gedacht tijdens hun enorme shopoverval. Vermoeid lieten de twee jongens zich op de luxe stoelen vallen die voor de camper stonden en René stelde zich aan de zwartharige jongen voor. Hoewel er nog een vierde stoel was, besloot ze op de grond te gaan zitten. Ze liet zich vermoeid achterover vallen en zocht in haar broekzak naar haar pakje sigaretten. Ze stak een sigaret in haar mond, stak hem aan en pakte vervolgens ook haar telefoon uit haar broekzak. Terwijl ze weer rechtop ging zitten, keek ze verbaasd naar het scherm.
“Wat? Je kijkt alsof er een vogel op je mobiel gescheten heeft.” Iedereen moest lachen en ook René lachte uitbundig mee. Daarna keek ze opnieuw naar het scherm. Ze had vijf gemiste oproepen en twee smsjes. De gemiste oproepen waren allemaal van Sarah en daarna opende ze de smsjes.

From : Sarah
René! Waarom neem je
nou niet op mallerd!
We wouden je weer even
gezelschap houden, maar
blijkbaar hoef je ons niet
meer. Leuke mensen ont-
moet?
Loveyou xxx

From : Sarah
Trouwens, we hoorden net
dat meneer den Blink dood
is. Omgekomen bij canoying
in Italië. Vét zielig!

Geschrokken las René het laatste smsje. Ze had het afgelopen jaar nogal veel gespijbeld, vooral bij de lessen van meneer van den Blink, maar bij het laatste schoolfeest had ze een goed gesprek met hem gehad en het was een toffe man. Ze vond het zielig dat hij zo aan zijn einde moest komen. Nu ze er eens goed over nadacht, bedacht ze zich dat haar vader had verteld dat er wat in de krant stond over een man die in Italië overleden was tijdens het canoying. Het was maar goed dat Sarah het haar niet een paar dagen eerder gesmst had, ze was gister nog met haar ouders en broertje wezen kanoën. Nu was canoying natuurlijk wel wat gevaarlijker, maar toch had ze het dan waarschijnlijk niet meer gedurfd. De jongens hadden inmiddels een van de vele zakken chips opengemaakt en hielden hem voor René haar neus, die dankbaar een handje pakte.
“Waar kom je eigenlijk vandaan?” vroeg Bill geïnteresseerd.
“Groningen, dat is in het noorden van Nederland.”
“Hoe kan het dan dat je zo goed Duits spreekt?” vroeg Georg geschokt.
“Gewoon, goed oefenen.” De jongens lachten en al snel ging het gesprek over de grootste onzin. René was er niet echt bij met haar hoofd. Ze zat zich al de hele dag af te vragen waar ze deze jongens nou van kende. Terwijl ze door bleef piekeren voelde ze haar mobiel weer trillen.

From : Papa
Kom je ook nog een keer naar de
tent? Het is saai zonder je, haha.

Grinnikend las René het smsje en stond vervolgens op.
“Ik ga even terug naar mijn eigen tent. Papa smst dat ie me mist.” zei ze lachend. “Ik ben over een tijdje terug, want jullie kunnen niet koken.” Ze knipoogde even en liep vervolgens lachend terug naar de tent. Daar zaten haar vader en moeder nog precies zo als die ochtend. Beide hadden ze inmiddels wel een glas drinken en een boek op schoot.
“Was het leuk in het dorp?” vroeg haar moeder.
“Ik heb hier op de camping een paar jongens ontmoet en die gingen mee, dus ik ben niet echt wezen winkelen.”
“Leuke jongens?” vroeg haar vader, terwijl hij haar vragend aankeek.
“Hele leuke jongens.” antwoordde ze, terwijl ze even over haar lippen likte. Ze begonnen alle drie te lachen en René pakte ook een stoel. Ze kroop snel even haar tent in en pakte het zesde boek van deze vakantie. Door de verveling was ze veel gaan lezen en haar oom en tante, die over een paar dagen ook zouden komen, zouden nog een paar boeken voor haar meebrengen. Ze had net de goede pagina gevonden, toen haar broertje naar de tent gerend kwam.
“René, zullen we gaan badmintonnen?”
“Ik zit net lekker.”
“Please?”
“Oke dan, maar ik doe even een andere broek aan, anders kun je nog winnen ook en dat is natuurlijk niet de bedoeling.” Terwijl ze opstond, ging haar broertje snel in haar stoel zetten. Ze trok haar korte, grijze slaapshort aan en pakte de badmintonrackets uit de tent. “Nou kom dan!” riep ze naar haar broertje. “Of durf je niet meer?”