Online Verhalen

‘Jij daar, sta maar eventjes op. Dan kan je je voorstellen aan je nieuwe klas.’ Zei Mevrouw Blaassen, terwijl ze hele klas me aanstaarde.
Langzaam stond ik op, met knikkende knieën en een trillend lijf.
Dit was alweer mijn 4e school dicht jaar, door tja “omstandigheden” moesten ik en mijn moeder verhuizen.. Keer op keer.
‘Ik.. Ik ben Minke,’ zei ik voorzichtig, snel ging ik weer zitten.
‘En Minke, vertel eens wat over jezelf. Heb je hobbys?’ vroeg mevrouw Blaassen aan mij, terwijl ik aan haar blik zag dat ze zich geen moer om mij interesseerde.
‘Nee.’ zei ik kortaf en ging weer veilig op mijn stoel zitten.
‘Oke dat is dat duidelijk, zullen we een namen rondje doen?’ voordat ik antwoorden kon begon Mevrouw Blaassen al de namen van de kinderen te vragen, ik antwoordde er netjes op.
Toen de bel ging schoten de leerlingen van hun plaatsen af en gingen zo snel als zij rennen konden naar de aula, ik deed rustig aan.
In de pauze stond ik alleen bij de kapstokken, ik kreeg er een oncomfortabel gevoel door.
Er kwam een meisje naar me toe lopen het was Katinka, ze zat bij mij in de klas, zij was het meisje die mij de hele tijd aankeek. Haar blik, haar ogen waren vernietigend, mislijdend en onbetrouwbaar.
‘Hoi, jij bent Minke toch?’ zei Katinka met haar hand in haar heup leunend op een been.
‘Ehh ja..’ antwoordde ik stug en keek naar mijn voeten, Katinka drukte mijn kind omhoog en vertelde me dat ik haar aan moest kijken als ze tegen me praatte.
‘Wat moet jij op deze school?’ zei ze arrogant.
‘Nou..’ voordat ik kon antwoordde stond een vriendin van Katinka, Miloes naast haar. Ze viel voor me in blijkbaar.. ‘Omdat ze van een andere school is afgestuurd. Ze is zó lelijk.’ Antwoordde Milous met een lach.
Ik liet me dat niet zomaar zeggen, het lelijkste meisje van deze school schold mij uit, zei dat ik lelijk was.
‘Ik wil niet veel zeggen hoor maar..’ weer werd ik onderbroken dit keer door Katinka zelf.
‘Zeg dan ook niks, ga gewoon naar een andere school ja? Hoor je me! Verdwijn wij moeten jouw soort hier niet.’ Zei Katinka bot.
‘Mijn soort?’ vroeg ik met grote vraagtekens die tolde in mijn hoofd.
‘Ja jouw soort ja, die rare wijven, die het hele jaar door geen woord zeggen enzo.’ Schreeuwde Katinka, recht in mijn gezicht het speeksel vloog op mijn tere huid.
‘Ja.’ Was het enige waarmee Miloes reageerde.
Ik voelde tranen opkomen, en wou wegrennen, maar ik werd vast gegrepen, gegrepen door Katinka. Mijn eerste schooldag, een regelrechte hel! Pijnschoten stromen door mijn gehele lijf heen als Katinka me een keiharde knal voor m’n hoofd geeft.
‘Hou op.. Hou op..’ zijn de enige woorden die doordringen moeten bij Milous en de o zo schijnheilige Katinka.
De meisjes lachten me vierkant uit en besloten nadat de bel ging op te houden en naar de les te gaan. Dat leek mij echter ook het verstandigste, maar hier liet ik het niet bij.. Oohnee, nu kunnen ze het krijgen, ik zal onverbittelijk zijn en geen medelij kennen. Ik zal ze beide, maar vooral Katinka meedogenloos straffen, nee dit vergeet ik niet. Ik laat het niet gebeuren, niet weer.

De volgende schooldag zongen we precies hetzelfde liedje, dit keer waren het er meer die het blijkbaar een goed idee vonden van Katinka om mij te martelen in de pauze. Nouja martelen is wat ver gezocht, maar het deed pijn en ik voelde schaamte ik heb me nog nooit zo geschaamd in mijn gehele leven niet.
‘Zo heb je genoeg gehad, moppie,’ zei een jongen lachend.
Hevig knikte ik met mijn hoofd, op en neer en ik wou de benen nemen, maar weer werd ik vast gegrepen.
‘Das dan jammer voor je, want wij kunnen nog wel even doorgaan, toch jongens!’ zei een ander joch, volgens mij heette hij Rico.
Weer kwamen er klappen in mijn gezicht, een harde stomp in mijn maag was de absolute druppel, ik rukte me los en rende de school uit.
Ik besloot naar huis te gaan, mijn moeder was er toch niet.
Snel rende ik de trap op en pakte een velletje papier, ik schreef al mijn ideeën op, mijn plannen de dingen die ik met hun zou willen doen.
De meest afgrijselijke dingen kwamen in me op, allemaal geschreven op het velletje.
‘Dit keer blijft het ook zeker niet alleen bij woorden, dit keer.. Wordt het erger, dan hadden ze gehoopt dat ze aardiger waren geweest. Dit keer word.. Perfect.’ Zei ik in mezelf.
Die avond kon ik maar niet slapen steeds zag ik die heerlijke beelden voor me hoe ik mijn klasgenoten van het leven ontnam op gruwelijke wijzen. Ik zag mezelf hun ogen eruit snijden, hun vinger eraf.. Het messen werp gedeelte, hoe ik ze langzaam van hun lichaamsdelen scheed. Mijn hart begon sneller te bonken, omdat ik er stiekem wel een beetje naar verlangde. Die volgende dag was het zaterdag, ik besloot een brief te sturen naar Katinka, dat ze naar mijn huis moest komen.
Gelukkig wist zij niet waar ik woonde, anders was mijn plan zeker mislukt.
Ik schreef er de naam onder van de jongen waar zij een oogje op had, helaas voor haar zag hij haar niet staan.
Ik deed de brief op de post in de hoop dat zij morgen al voor mijn deur zou staan, ik kan niet wachten om mijn creativiteit op haar los te laten.
Al mijn woede, zal er in 1 keer uitkomen en ik laat het los.. Op Katinka.
De andere komen een andere keer, al verheug ik me daar ook al strek op.
Die zondag klonk het geluid van onze deurbel, dat moest Katinka zijn.
Ik opende de deur, een grijns schoot op mijn gezicht.
‘Hallo Katinka. Fijn dat je er bent..’ zei ik geheimzinnig.
‘Gatver, wat doe jij hier.’ Vroeg ze teleurgesteld.
‘Kom nou maar binnen, je klinkt teleurgesteld, maar he nergens voor nodig dat ik zo dadelijk weer verdwenen.’ Weer schoot er een grijns op mijn gezicht.
Katinka keek mij raar aan maar besloot naar binnen te komen.

Een glim van geluk betrad mijn lijf, mijn lichaamstemperatuur nam snel toe.
´Eh wat moet je eigenlijk van me, Verminke.´ zei Katinka, Verminke was mijn “bijnaam” het komt van verminkt af, nouja het zal ook wel het zal haar bezuren mij zo genoemd te hebben.
‘Loop maar mee. Hou je mond terwijl we lopen.’ Zei ik, terwijl Katinka steeds dichter naar haar einde liep.
‘Waar gaan we heen dan?’ vroeg Katinka vol verbazing.
Ik negeerde haar en liep door, op naar de kelder.
‘Wat is dit?’ vroeg Katinka mij, ik hoorde aan haar stem dat ze vol angst zat en dat was maar goed ook, want dit wordt het ergste wat zij ooit meegemaakt heeft, zonder twijfel.
‘Ga zitten.’ Ik wees naar de ijzeren stoel midden in de kelder.
‘Ik blijf liever staan.. Denk ik.’ Zei Katinka, haar hele lijf trilde van angst.
‘Ga zitten.’ Zei ik nu met een harde stem.
Langzaam liep Katinka naar de stoel en ze nam plaats, ‘Leg je armen op de leuningen, niet tegensputteren.’ Zei ik fel.
Katinka voelde dat er iets niet goed zat maar toch legde ze haar handen op de leuningen, dom kind.
Ik klikte op een knopje die ik aan de meur gehangen had, er schoten ijzeren ringen om haar polsen, zodat ze niet kon ontsnappen.
Diezelfde ringen kwamen om haar enkels, zodat ze haar benen ook niet kon bewegen.
Wild begon Katinka te krijsen, te schreeuwen ze probeerde te bewegen, en dat alles zonder enigszins verder te komen.
‘Wat wil je van me?!’ schreeuwde Katinka naar mij.
‘Wraak. Ik wil wraak Katinka, wraak op alles wat jij mij hebt aangedaan!’ riep ik met een brok ik m’n keel.
‘Maar, maar ik heb dat toch niet alleen gedaan! Laat me gaan alsjeblieft ik weet niet wat je wil doen maar..’ smeekte Katinka me, het gaf me een machtig gevoel ik had haar leven in mijn klamme handjes.
‘Nee Katinka, jij begon als jij er niet was geweest dan.. Was alles anders geweest!’ schreeuwde ik recht ik haar gezicht.
Katinka begon te huilen en bleef smeken, maar ik was medogeloos.
Zoals ik me al had voorgenomen, toon geen medelij, toon geen angst.
Ik opende een kast, in die kast zaten mijn zogeheten speeltjes.
Een mes haalde ik eruit, ik ging met mijn vinger langs de onderkant.
Het bloed stroomde uit mijn vingertop, ik liep naar Katinka toe en beval haar het bloed van mijn vingertop af te likken.
Ze deed het, haar gezicht vertrok van de smaak en ze ging bijna over haar nek.
‘Auw! Stomme koe!’ schreeuwde ik toen ze tanden van Katinka in mijn vingers gedrukt waren, ik gaf haar een klap in haar gezicht.
‘Dat was heel erg dom van je, heel erg dom.’ Riep ik rustig.
Ik greep mijn mes in mijn handen en sneed een vinger van haar hand af, gewoon als straf.
Katinka schreeuwde van de pijn. Het bloed gleed met ladingen uit haar hand, een grote, rode plas ontwikkelde zich op de keldervloer.