Online Verhalen

Ken je dat? Die hevige verliefdheid die in de boeken word beschreven? Knikkende knieën, je hart klopt extreem snel, je krijgt klamme handen en zo'n licht gevoel in je hoofd? Ik geloofde daar nooit zo in. Ik was nooit op die manier verliefd, nog nooit. Maar vrijdagavond is het toch echt wel zo gegaan. De jongen waarvan ik dacht dat ik hem niet leuk vond, had mij betoverd. Ik heb een pauze genomen, aangezien ik bijna van mijn stokje ging. Ik kon nauwelijks op mijn benen staan, mijn handen beefden en ik moest echt even zitten zodat mijn hart tot rust kwam. Die ene jongen, met rood haar en blauwgroene ogen, hield mijn onderrug vast en ik moest bijna op mijn tenen staan om zijn nek vast te houden. Dus ik legde mijn hoofd op zijn borst, zijn hart klopte ook even snel als die van mij. De muziek kende ik niet, maar heb ik ook nauwelijks gevolgd. Ik rook alleen zijn adem, pepermunt. Hij had het warm, er stonden zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. Ik overtuig mezelf steeds dat hij het warm kreeg door mij, omdat ik zo dicht bij hem stond. Helaas ging het veels te snel voorbij, het kon niet lang genoeg zijn voor mij. De reden waarom ik bij hem stond, was omdat ik een andere jongen wilde vermijden. Gelukkig was dat een succes, want ik bleef de halve avond bij de roodharige jongen en de andere helft bij mijn vriendinnen. Nu heb ik echt een hekel aan het weekend, ik kan niet wachten totdat ik weer naar school mag. Kun je nagaan, ik als vierjarige huilend naar school en nu moet ik bijna janken omdat ik NIET naar school kan.