Online Verhalen

Donkere straten,
met soms een straatlantaarn.
Bepakt met tassen,
wagen wij ons in het diepe.

Bang kijken we telkens om,
Om te weten of je ons niet volgt.
We vervolgen onze weg,
maar die blijkt verkeerd.

Samen slaan we een andere weg in,
we zijn bijna bij de eindbestemming.
Maar langzaam begint het pad te buigen,
een geheel andere kant op.

Bij dit pad blijven we stilstaan,
niet wetend wat we moeten doen.
Er zijn twee wegen,
welke is de goede?

We gaan naar rechts,
lopen door de obstakels heen.
Eindelijk is het zover,
we zijn weg gelopen.


Een gedicht van 23 oktober 2006.

Ik reageer zelden op gedichten omdat ik gewoon niet weet waar ik naar moet kijken. Het is een genre waar ik voor mijn gevoel zover mogelijk vandaan moet blijven met mijn pen, maar ik vind het jammer dat hier nog geen reacties op zijn gegeven. Er gaan volgens mij heel wat gedachten achter deze woorden schuil.

Er zijn twee splitsingen

Twee en splitsing is dubbel.

Bedankt voor je reactie.
Er gaat inderdaad heel erg veel achter dit gedicht schuil.

EN je hebt inderdaad gelijk over die spiltsing. Het is heel erg dubbel op.
Heb er eigenlijk nooit op gelet.

Groetjes, Kelly.