Online Verhalen

Ik hoop dat jullie dit verhaal willen lezen en tips geven enzo.
xxBeer


Daar loopt ze, door een donker steegje. Het is helemaal verlaten op dit uur. Iedereen ligt al lekker in z'n bed te dromen, maar zei loopt. Rug een beetje gebogen. Ogen achter haar haren verscholen. Stapje voor stapje loopt ze in de richting van de grote straat achter de steeg. Ze kan nog terug. Dat weet ze zelf. Ze gaat sneller lopen, ze voelt haar bloed snel door haar aderen stromen. Ze begint te rennen, ze wilt overal ter wereld zijn, maar niet op deze plek, waarom moest ze nou nog ‘even’ kletsen? Zelfs thuis zijn zou nu duizend maal beter zijn dan deze donkere plek. Er zou zomaar een enge man achter haar aan kunnen komen, maar ze wilt er niet aan denken. ‘Nog maar een paar meter tot de bocht, kom op’ fluistert ze tegen zichzelf om zich moed in te spreken. Ze kijkt achter zich, het pad is bijna niet meer te zien, het is helemaal overwoekerd door onkruid. Er loopt ook bijna nooit iemand overheen. Ze kijkt voorzichtig om de bocht heen, een lantaarnpaal verlicht een deel van het pad met een groenachtig licht, daardoor lijkt het nog spookachtiger. Er staat een boom naast, waardoor het pad wordt overspoeld met grimmige schaduwen. Ze schat de afstand tot de straat op tien meter. Tien meter, dat is toch niks? Dat moet ze toch kunnen halen. Ze haalt diep adem en rent alsof er een hongerige leeuw op haar af komt stormen de laatste meters.


Dan opeens, de botsing. Ze valt neer op de grond. Ineens is alles donker maar toch voelt ze zich hier meer thuis dan in die steeg net. Ze ziet niks maar ze ruikt en hoort dat het een bos is. Dennennaaldengeur, de lekkerste geur van heel de wereld. Ze zet een stap, er kraken takjes onder haar voet. Nog een stap, op de tast voelt ze een boom voor zich. Ze wilt nog een stap zetten maar ineens hoort ze wat. Geritsel, en het is vlak achter haar. Zou het een onschuldig diertje zijn, of iets heel anders? Dan krimpt ze ineen door een steek in haar hoofd. Het doet zo verschrikkelijk veel pijn dat ze op de grond valt. Het voelt alsof er iemand een vlijmscherp mes in haar achterhoofd heeft gestoken. Ze kan de pijn niet meer verdragen. Dan is het ineens weer licht. Ze ligt ergens op de grond en probeert omhoog te komen, maar de pijn in haar hoofd weerhoud haar daarvan. Ze hoort een zware bromstem die wat tegen haar zegt, ze kan het wel horen, maar ze verstaat het niet. Een hand pakt haar hoofd vast en een andere hand doet haar tas af. Dan valt ze weer in slaap.


Het wordt wat lichter en ze probeert haar ogen te openen, maar ze voelen zo zwaar dat ze gelijk weer dichtvallen. Ze voelt dat ze op een oud matras ligt. Er zitten allemaal gaten in en de vering steekt op sommige plekken uit. . ‘Ze wordt wakker!’ zegt dezelfde stem als net, maar hij praat nu niet meer in die vreemde taal, gelukkig. ‘Moet ze niet naar het ziekenhuis?’ ‘Hoe wilde je dat doen dan? Je weet dat we daar niet meer welkom zijn sinds vorig jaar.’ ‘Maar die hoofdwond dan?’, ‘Ik weet het ook niet. Misschien kunnen we naar ouwe Jaap gaan, die kan alles.’ ‘Ja, zakken rollen, en aan eten komen, maar dit?’


Ze hoort aan de voetstappen dat de mannen weggaan, vast om die ene Jaap te halen. Ze probeert nog een keer haar ogen open te doen, en nu lukt het wel. Het doet nog wel pijn maar ze draait haar hoofd, omdat ze wilt kijken waar ze is. Ze ziet dat ze in een portiek ligt van een gebouw waar waarschijnlijk nooit iemand komt. De deur zou vroeger rood zijn geweest, maar er is al heel veel verf afgebladderd, waardoor het er oud uitziet. Er zit ook graffiti op de muren. Allemaal teksten die ze niet kan lezen. Ze ligt op het oude matras met een deken over zich heen. Ze probeert te gaan zitten, dat lukt niet, want wanneer ze dat doet, valt ze gelijk weer terug op het matras van de pijn. Ze ziet een hele grote rode vlek in het matras op de plek waar net nog haar hoofd lag. Dat bedoelden de mannen dus met de hoofdwond. Ze voelt met haar hand achterop haar hoofd en ze voelt allemaal bloed. Snel veegt ze haar hand af aan het matras. Straks komen de mannen terug met Jaap, en dan? Zijn ze wel te vertrouwen? Ze probeert nog een keer omhoog te komen en nu lukt het beter. Wat nou als die mannen allemaal dronken zijn? Wat zullen ze met haar doen? Ze probeert er niet over na te denken, maar ze doet het toch. Het portiek ligt lager dan de straat, maar ze kan de straat wel zien. Ze wilt hier weg, en zo snel mogelijk, voordat ze terug zijn met Jaap! Misschien is Jaap wel dronken en wat zou er dan gebeuren? Ze ziet dat het een drukke straat is waar veel auto’s overheen razen. Ze vindt dat ze naar een ziekenhuis moet. Maar dan moet ze wel eerst opstaan. Ze verzameld al haar kracht, of tenminste de kracht die ze nog heeft, want het is niet veel, en ze haalt diep adem. Dan probeert ze op te staan. De pijn in haar hoofd is er nog steeds maar ze kan staan. Dan hoort ze voetstappen en gepraat van mannen. Ze kan niet zo gauw horen of er misschien eentje dronken is. Ze komen snel dichterbij en ze onderscheidt de bromstem van de anderen. De uitgang van het portiek wordt versperd doordat er drie mannen voor staan..

Ten eerste wil ik je welkom heten op de site, ik zag dat je nieuw was hier =) Bij dit forum kun je jezelf voorstellen, zodat de lezers een beeld krijgen van de schrijver: klikkerdeklik
Je kunt zoveel over jezelf vertellen als je zelf wilt, zoals je naam, hobby's, leeftijd etc.
Ten tweede, wij kraken hier nooit iemand af, alleen als degene herhaaldelijke tips in de wind heeft geslagen en het verhaal aan alle kanten rammelt. Wat, zover ik me kan herinneren, maar een keer is gebeurd van de zoveel verhalen die op deze site staan, dus wees maar niet bang dat we alleen 'slecht' zeggen
Nu over je verhaal, ik vind het helemaal niet 'slecht', juist goed! Je gebruikt beschrijvingen, gedachtes en je hebt een geloofwaardige dialoog. Dat vind ik zelf, met spelling (die overigens ook goed is), de basisdingen die een verhaal sowieso goed maken, ongeacht de verhaallijn. Als die ook nog spannend is, heb je helemaal een topverhaal. Nu is er nog te weinig om te zeggen dat je verhaal super is, al moet ik zeggen dat het een veelbelovend begin is
Een paar tips:
Gebruik alsjeblieft gewoon het zwart, dat leest fijner het is leuk om alle kleurtjes aan de zijkant uit te proberen, maar zwart is rustiger voor het oog.
Gebruik niet te vaak 'want', dat maakt het verhaal heel zakelijk en dat leest niet fijn in een fictie verhaal.
Ook moet elke keer als een ander persoon iets zegt, het op een nieuwe alinea. Dus:

Het wordt wat lichter en ze probeert haar ogen te openen, maar ze voelen zo zwaar dat ze gelijk weer dichtvallen. Ze voelt dat ze op een oud matras ligt. Er zitten allemaal gaten in en de vering steekt op sommige plekken uit. . ‘Ze wordt wakker!’ zegt dezelfde stem als net, maar hij praat nu niet meer in die vreemde taal, gelukkig. ‘Moet ze niet naar het ziekenhuis?’ ‘Hoe wilde je dat doen dan? Je weet dat we daar niet meer welkom zijn sinds vorig jaar.’ ‘Maar die hoofdwond dan?’, ‘Ik weet het ook niet. Misschien kunnen we naar ouwe Jaap gaan, die kan alles.’ ‘Ja, zakken rollen, en aan eten komen, maar dit?’

Het wordt wat lichter en ze probeert haar ogen te openen, maar ze voelen zo zwaar dat ze gelijk weer dichtvallen. Ze voelt dat ze op een oud matras ligt. Er zitten allemaal gaten in en de vering steekt op sommige plekken uit.
‘Ze wordt wakker!’ zegt dezelfde stem als net, maar hij praat nu niet meer in die vreemde taal, gelukkig.
‘Moet ze niet naar het ziekenhuis?’
‘Hoe wilde je dat doen dan? Je weet dat we daar niet meer welkom zijn sinds vorig jaar.’ ‘Maar die hoofdwond dan?’
‘Ik weet het ook niet. Misschien kunnen we naar ouwe Jaap gaan, die kan alles.’ ‘Ja, zakken rollen, en aan eten komen, maar dit?’

Misschien kun je er ook bij zetten hoe iemand iets zegt, dus bijvoorbeeld met woede of boosheid, of de stem vraagt, snauwt, mompelt het. Dat maakt het leuker om te lezen.

Dan valt ze weer in slaap.

Ik had niet door dat ze al een keer eerder in slaap was gevallen. Maar ik zou het slapen vervangen door bewusteloos raken, aangezien ze op haar hoofd is geslagen en daardoor het bewustzijn verliest.

Zo, dat waren mijn tips verder vond ik je verhaal heel goed en ben ik heel erg benieuwd hoe het verder gaat! Succes met schrijven

Echt heel erg bedankt saskjezwaard! Dit is ongeveer de eerste keer dat ik een verhaal schrijf (voor opstellen wel eens gedaan maar nooit zoveel) en ik had echt geen idee wat 'de rest' ervan vond. Ik vind het echt fijn dat je die tips geeft en ik zal niet zoveel kleurtjes meer gebruiken. Soms dan wist ik niet hoe ik het anders moest zeggen dus zei ik maar 'want' maar ik zal de volgende keer proberen dat niet zo vaak meer te doen. Oja en met die tip over hoe ze het zeggen kan ik ook wel wat

Dankje!!

Oja,, ik zal nog ff wat schijven in dat 'voorstel' topic!

XxBeer

Graag gedaan hoor
Ik heb ook vaak want gebruikt en heb het nu (als het goed is) helemaal afgeleerd. Als je de zin wat anders opstelt of er wat langer over nadenkt, kom je vaak toch wel op een ander woord dat de want vervangt.
Ga je trouwens nog verder met dit verhaal? Want het boekteken dat nu bij je verhaal staat, geeft aan dat je verhaal af is. Ik neem aan dat het een vergissing is, het is eigenlijk ook niet duidelijk waarom dat ding er staat^^ Maar als je je verhaal edit, kun je, als het goed is bij berichticoon 'Geen' aanklikken in plaats van het boekje. Om verwarring te voorkomen

heeeeeel erg bedankt dat je het zegt ik dacht ik vink dat ding gewoon aan (ik moet nog een beetje aan deze site wennen) Maar ik ga het dus nog wel afmaken hoor! En dan zal ik aan je tips denken..

Maar ik moet nu aan mijn huiswerk (a) jammer genoeg

XxBeer

Hmm, Sask van wie heb je dat want toch Grapjee

Eerste een tip ☺ ik weet niet of Saskia je die heeft gegeven, maar begin iedere dialoog op een nieuwe regel, dat maakt het verhaal overzichtelijke

Daar loopt ze, door een donker steegje. Het is helemaal verlaten op dit uur. Iedereen ligt al lekker in z'n bed te dromen, maar zei loopt.

Zei moet zij zijn.

Rug een beetje gebogen. Ogen achter haar haren verscholen. Stapje voor stapje loopt ze in de richting van de grote straat achter de steeg.

Dit is echt mijn stijl als ik dit zo lees haha. Heel grappig om het terug te zien bij andere ☺ sorry moest het even opmerken.

Ze kan nog terug. Dat weet ze zelf.

Oke ik ga het heel precies nakijken waardoor ik er ook erg mijn eigen mening ingooi. Ik zou het woordje zelf weghalen, dat vind ik persoonlijk net wat meer nadruk geven op het feit dat ze weet dat ze terug kan. Dit is echt geheel mijn mening, dus als je het er niet mee eens bent zeker niet doen.

Ze gaat sneller lopen, ze voelt haar bloed snel door haar aderen stromen.

Dit zie ik bij veel schrijvers terug. Twee keer een zelfde ( of in dit geval ) bijna zelfde woord achter elkaar schrijven. Het maakt het lezen wat storend. Je kunt er van maken:
Ze gaat sneller lopen. Het bloed pompt hoorbaar door haar aderen.
Oh en de komma mag weg ☺ en voor een punt vervangen worden.

Ze begint te rennen, ze wilt overal ter wereld zijn, maar niet op deze plek, waarom moest ze nou nog ‘even’ kletsen?

Eerste komma voor een punt en de derde ook.

Ze kijkt achter zich, het pad is bijna niet meer te zien, het is helemaal overwoekerd door onkruid.

Eerste komma mag punt worden ☺

Er loopt ook bijna nooit iemand overheen.

Dit heeft op dit moment niet heel veel waarde, daarom zou ik het weglaten.

Ze kijkt voorzichtig om de bocht heen, een lantaarnpaal verlicht een deel van het pad met een groenachtig licht, daardoor lijkt het nog spookachtiger.

Woordjes als daardoor, want, namelijk enz. Vermijden. Deze woorden halen het denkbeeld van de lezer weg en maken de tekst te informatief.

Dan opeens, de botsing. Ze valt neer op de grond. Ineens is alles donker maar toch voelt ze zich hier meer thuis dan in die steeg net.

Ik hoop dat als je het overleest je het zelf ook leest. Je begint met opeens, dat is niet erg zolang je het niet te vaak gebruikt anders wordt het irritant. Maar in twee zinnen later begin je weer met Ineens. Ik zou “Ineens” weghalen en van maar, en maken. Aangezien je niet echt een tegenspraak gebruikt. Daarbij voorkom je ook dat je twee keer achter elkaar maar gebruikt.

Dan krimpt ze ineen door een steek in haar hoofd. Het doet zo verschrikkelijk veel pijn dat ze op de grond valt. Het voelt alsof er iemand een vlijmscherp mes in haar achterhoofd heeft gestoken. Ze kan de pijn niet meer verdragen. Dan is het ineens weer licht.

Door de woordjes dan en opeens wordt dit stukje juist minder spannend. Wat bij mij altijd de meeste spanning opwekt zijn korte zinnetjes, de wazig geschreven zijn.

“Withete pijn. Het schiet door haar hoofd. Haar lichaam krimpt ineen, de pijn is ondragelijk. Ze kan het niet meer tegen gaan. Duisternis.”

Dit is een kort kladje van hoe ik het ongeveer zou doen. Ik heb je laatste zin hier expres niet ingebruikt, van dan is het ineens weer licht, omdat ik hem niet helemaal snap. Is ze bewusteloos geraakt? En komt ze weer bij? Als ze bijkomt dan zou ik op een nieuwe alinea beginnen.

Ze hoort een zware bromstem die wat tegen haar zegt, ze kan het wel horen, maar ze verstaat het niet.

Komma voor ze vervangen door een punt.
Een hand pakt haar hoofd vast en een andere hand doet haar tas af. Dan valt ze weer in slaap.

Er zitten allemaal gaten in en de vering steekt op sommige plekken uit.

Hoe weet ze dit? Is mijn enige vraag. Ze heeft haar ogen nog gesloten, dus voelt ze de veringen in haar rug porren? Of strijkt ze met haar hand over gaten heen?

Mijn belangrijkste tips voor je zijn:

Vermijd woordjes als: Waardoor, omdat, want. Namelijk enz. Enz. Enz. ☺ oh en Dan.

Je gebruikt nog vrij vaak maar, probeer dat iets te minderen.

En je gebruikt nu nog erg veel komma’s ( komt me heeeeel bekend voor. Ik deed het precies zo als jij het doet toen ik hier begon. Het is wel iets geminderd, maar ik gebruik ze ook nog steeds te veel. Ah, love komma’s gewoon xD )

En om spanning op te bouwen. Korte zinnen gebruiken met veel spanningsbogen ☺

En nu voor je denkt, oh help wat een hoop commentaar.
Ik vind je verhaal helemaal niet slecht! Ik heb het alleen heeeel precies nagekeken ☺ volgens mij heb ik dat al in tijden niet meer gedaan zo precies ☺ en ik zie zeker potentieel in je verhaal en je kunnen als schrijver!

Ik hoop snel meer van je te lezen. En ik hoop dat je wat met de tips kan.
Veel succes verder.

Ps. Dit is nagekeken door het tipexteam.

Groetjes Jodie!

Heel erg bedankt voor het commentaar! Dat was precies wat ik bedoelde want nu kan ik daar aan denken als ik het vervolg schrijf! Ik zie dat ik wel heel veel komma's verkeerd doe.. Daar moet ik echt nog wel aan werken.. En ook natuurlijk aan aan die woordjes als want en daarom.

Nogmaals bedankt!

Beertje

Ik ga maar weer eens verder aan dit verhaal..

Oja ik had trouwens een vraag: zou het misschien beter zijn als ik overga op de 'ik' vorm? Ik denk dat ik dat opzich wel makkelijker schrijven vind.. maar is dat niet een beetje raar als ik ineens daarop overga?

Ik schrijf dit stukje in de 'ik' vorm, wil je misschien zeggen of dat goed is, of dat dat het juist heel verwarrend maakt. Dan kan ik beslissen of ik zo verder ga


~~~~~~~

Er komt geen licht meer van de straat door het portiek. De mannen staan dreigend voor me. Of nee, het ziet er niet echt dreigend uit. Ik kan hun houding alleen niet anders beschrijven. Dreigend, met een beetje behulpzaamheid eromheen. Ik heb alleen niet lang de tijd om er over na te denken. Een van de mannen loopt het trapje af, naar mij toe. Ik bekijk hem eens. Hij is best klein, nu ik hem goed kan zien. Toen hij voor de ingang van het portiek stond, was hij naar mijn idee een reus. Hij ziet er ook oud uit, ik schat hem zo'n 70 jaar. Zijn hele gezicht is vol met rimpels en op zijn wangen zitten blosjes. Verder is hij mager en heeft hij lang, vettig, grijs haar. Ik wordt nu toch wel een beetje bang. Ik ben eigenlijk al van kleins af aan bang voor zwervers (ik denk tenminste dat het een zwerver is, hij lijkt namelijk wel verdacht veel op het beeld van een zwerver dat ik in mijn hoofd heb). Ik doe een stapje achteruit, wat best moeizaam gaat door mijn benen die niet willen doen wat ik wil.
'Als ik jou was, zou ik maar gaan liggen! Je ziet er bleek uit, straks val je nog flauw.' zegt hij. Hij klinkt best wel aardig, bedenk ik me ineens. Zou hij me dan toch écht willen helpen? Ik heb er echt geen zin in om nog een keer flauw te vallen. Ik ga snel zitten. Tenminste, dat wilde ik doen. Wat is dat toch met mijn benen? Ze worden nu ineens heel trillerig en ik begin te zweten. Jaap (ik denk tenminste dat hij die ene Jaap is) ziet dat ik bijna val dus hij pakt me snel beet en legt me op het matras. Hij ruikt naar bedorven vis en prullenbakken. Ik concludeer hieruit dat hij toch echt een zwerver is. De twee andere mannen staan nog steeds voor de ingang. Ik kijk naar ze. Ik probeer hun gezichten te zien, maar ik kan alleen hun silhouetten zien.
'Ik zou maar even proberen te slapen als ik jou was' zegt Jaap in mijn richting. Het klinkt best wel dringend eigenlijk.
'Waar gaan jullie dan slapen?' vraag ik, terwijl ik de deken over me heen trek.
'Ik blijf bij je' zegt Jaap. 'Guus en Snor kunnen niet goed tegen bloed, dus die zoeken een andere slaapplaats'.
'Snor?' vraag ik. Zou hij echt zo heten?
'Ach, het is al zo lang geleden dat ik op straat ben gezet, dat ik mijn naam ben vergeten.'
zegt de meest rechtse van de twee die nog boven staan.


~~~~~~

En? Is het beter of juist slechter in de ik-vorm??

Hallo Beertje,

Ik zag dat je al enkele reacties op je verhaal had gekregen en bedacht me dat er vast nog wel ééntje bij kon.
Als eerste wil ik je zeggen dat er op Online Verhalen nooit iemand afgekraakt wordt. Ik zag dat Saskjezwaard aangaf dat dit een keer gebeurd was maar dit is niet het geval. Daar staan sancties op en deze zijn, voor zover ik weet, nog nooit toegepast omdat het niet nodig was.

Ten tweede wil ik aangeven dat het verstandig van je was om aan te geven dat je net begonnen bent met schrijven. Dit wetende, en je leeftijd in het achterhoofd houdende, kan iemand die een reactie geeft deze afstemmen op jou. Het zou namelijk niet eerlijk zijn als je eenzelfde reactie zou krijgen als iemand die al vijftien jaar schrijft en dus veel ervaring heeft.

Goed, dan nu je verhaal. Direct vanaf het begin zet je een spannende sfeer neer. De eerste regel van een verhaal moet sterk zijn omdat de lezer dan, onbewust, al een beeld vormt over het verhaal en of deze het verder zal gaan lezen. Goed gelukt dus!
In de eerste vier regels gebruik je vaak het woord 'loopt'. Dit leest voor mij storend. Alsof ik steeds een herhaling lees. Je zou het een aantal keer kunnen vervangen door een ander woord. Zo zou je een aantal zinnen ook kunnen samenvoegen.

Rug een beetje gebogen. Ogen achter haar haren verscholen. Stapje voor stapje loopt ze in de richting van de grote straat achter de steeg.

Bijv: 'Haar rug is licht gebogen en haar ogen verscholen achter lang, sluik haar. Langzaam beweegt ze zich voort richting het einde van de steeg.'

Wat me opviel is dat je veel vaart maakt in je verhaal. Wanneer het net spannend is ga je alweer verder met een volgend deel. Ik denk dat je een aantal stukjes wel uitgebreider kunt schrijven. Hierdoor houdt je er meer spanning in.

Het wordt wat lichter en ze probeert haar ogen te openen, maar ze voelen zo zwaar dat ze gelijk weer dichtvallen. Ze voelt dat ze op een oud matras ligt. Er zitten allemaal gaten in en de vering steekt op sommige plekken uit. . ‘Ze wordt wakker!’ zegt dezelfde stem als net, maar hij praat nu niet meer in die vreemde taal, gelukkig. ‘Moet ze niet naar het ziekenhuis?’ ‘Hoe wilde je dat doen dan? Je weet dat we daar niet meer welkom zijn sinds vorig jaar.’ ‘Maar die hoofdwond dan?’, ‘Ik weet het ook niet. Misschien kunnen we naar ouwe Jaap gaan, die kan alles.’ ‘Ja, zakken rollen, en aan eten komen, maar dit?’

Bijv: 'Ze probeert haar ogen te openen maar haar oogleden voelen zo zwaar dat deze gelijk weer dichtvallen. In het korte moment dat ze haar ogen probeerde te openen heeft ze gezien dat het licht was geworden. Ze lag hier dus al een tijdje. Voorzichtig bewoog ze wat. Haar hoofd bonkte, voelde aan alsof hij zo uit elkaar kon barsten. Ze besluit stil te blijven liggen. Met haar handen verkent ze voorzichtig haar omgeving. Ze ligt op iets zachts, waarschijnlijk een matras aangezien ze een met haar rechterhand tegen een gesprongen veer duwt.'

Ze kan immers niets zien aangezien haar ogen gesloten zijn. Je kan het dus spannender maken door vanuit de ogen van het meisje te kijken.
Wanneer je een gebouw oud wil laten lijken kun je dit het beste met woorden doen in plaats van te zeggen dat het oud is. Je probeert het heel goed door aan te geven dat de rode verf grotendeels afgebladderd is. Tevens zou je kunnen zeggen dat er barsten in de ruiten zitten, de muren beginnen te scheuren, de gordijnen die ooit wit waren nu bruine vlekken vertonen en gerafeld zijn. Dit zijn voorbeelden maar geven allemaal een oud uiterlijk aan een gebouw. Het verhaal gaat voor de lezer meer leven.

Wat de anderen ook al aangaven, maak gebruik van enters in je dialogen. Elk dialoog moet op een volgende regel om het overzicht te houden. Dat zorgt er tevens voor dat je verhaal niet één brok tekst wordt.

Ik weet niet of je al het één en ander had aangepast in je verhaal maar ik vond helemaal niet dat je te vaak het woord 'want' gebruikt. Het is uiteraard beter er een ander woord voor te kiezen of de zin even om te bouwen maar in sommige gevallen is hij gewoon nodig. In je eerste stukje stond hij volgens mij maar twee keer en dat is echt niet te vaak.
Wanneer je het aangepast hebt en een aantal keren 'want' er uit hebt gehaald heb ik natuurlijk niets gezegd.

Ik hoop dat je hier wat mee kunt en verder schrijft. Zoals je ziet heb je toch wat lezers en is je verhaal zeker spannend genoeg om te gaan lezen.
Succes!

bedankt voor je reactie marly!

Ik voel me nu echt moe worden, en waarschijnlijk is het midden in de nacht. Ik sluit mijn ogen. Ik hoor dat Jaap ook gaat liggen. Heel kort daarna val ik in een onrustige slaap.

Ik schrik wakker van een geluid. Heel even weet ik niet waar ik ben, maar dan kan ik de plek weer thuisbrengen. Ik voel aan mijn hoofd. Hij doet gelukkig niet meer zo'n zeer, maar ik voel wel een grote korst. Er komt een waterig zonnetje net boven de huizen aan de overkant uit. Het lijkt heel vroeg in de morgen te zijn. Ik hoor nu dat het geluid van Jaap komt. Hij ligt op de grond en hij snurkt verschrikkelijk. Hij ligt met zijn hoofd naar mij toe. Nu zie ik pas echt hoe oud en versleten hij eruit ziet. Zijn rimpels zitten als diepe kloven in zijn wangen. Ik het het koud, en ik zie ook waarom. Ik heb waarschijnlijk in mijn slaap zo liggen woelen dat de deken aan mijn voeteneind ligt. Ik ga rechtop zitten om hem te pakken en kijk eens goed om me heen. In daglicht ziet het huis er nog meer versleten uit dan ik me herinner van de vorige avond. De deurklink hangt scheef en het raampje in de deur is gebarsten. Ik ben best nieuwsgierig hoe het huis er vanbinnen uitziet. Ik draai me even om naar Jaap maar die ligt nog heerlijk te snurken. Ik pak de deurklink vast en duw hem voorzichtig naar beneden. De deur geeft gelukkig mee en krakend gaat hij open. Geschrokken van het geluid draai ik me nog een keer om naar Jaap. Waarschijnlijk slaap hij heel vast want hij snurkt alleen maar harder. Ik doe een stap naar binnen. Ik deins achteruit door de verschrikkelijk vieze geur die er hangt. Een bedwelmende geur die op rioolgeur lijkt, maar dan tien keer erger. Toch ben ik nog steeds erg nieuwsgierig en loop verder. Ik sta in iets wat waarschijnlijk vijftig jaar geleden een nette hal geweest moest zijn. Daar is nu weinig van over. Er ligt van alles op de grond. Een omgevallen kapstok, een paar versleten schoenen en daaroverheen een dikke laag stof. Als ik de volgende stap zet, waait al het stof op. Ik voel iets prikken in mijn neus. Nee! Niet nu! Ik wil nu echt niet een niesbui krijgen! Maar het is te laat.
'Hatsjoee!'
Ik kijk achter me, Jaap wordt wakker! Hij slaapt dus toch niet zo vast als ik dacht. Snel ren ik het huis uit en ik geef een zwiep aan de deur. Die knalt met een veel te harde herrie dicht. Ik wil snel weer op het matras gaan liggen, maar Jaap heeft me al gezien.
'Ben jij in het huis geweest?!'
'Uhm.. Nee.'
'Echt niet?'
'Nouja, een beetje.'
'Wat bedoel je, een beetje? Ben je in de woonkamer geweest?'
Ik zie dat hij angstig uit zijn ogen kijkt.
'Nee, alleen in de hal.'
Hij zucht van opluchting.

Ik zit met allemaal vragen.. Waarom mocht ik niet in de woonkamer komen?