Online Verhalen

Vandaag is de dag, we rijden richting het winkelcentrum waar de meubelzaak is gevestigd. Bij de ballenbak bekijken we alles nog een keer, we zien kinderen zo lief en schattig. Het personeel dat erbij staat is jong, onervaren en maar met zijn tweeën, perfect is dit voor onze doeleinde. We wachten tot een moeder met een kindje aankomt, zo is het makkelijker om het kindje terug te vinden. Het duurt lang maar dan een moeder met een meisje, ongeveer 2 jaar oud. Ze heeft roze jas aan met een gekleurde sjaal en muts, en witte schoentjes. We kunnen door de vele kinderstemmen net haar naam horen, Annika en moeder heet Marrie. We wachten tot de moeder haar dochter heeft afgezet en de winkel in gaat, het duurt nog best lang. Het meisje lijkt niet te snappen waarom mama weggaat, maar na een kusje gaat het meisje toch rustig spelen. Mijn vrouw loopt met haar mee en l haar goed bekijken aan stempel en gedrag. Heel veel vragen zijn er, de belangrijkste is dat de moeder is duidelijk anders dan mijn vrouw, zal de medewerksters dit merken ?

Mijn bedoeling is om uit een aardappel de stempel zo goed mogelijk na te maken, heb zelfs twee kleuren stempelkussens bij me om alles zo echt mogelijk te maken. Dan belt mijn vrouw, ze omschrijft de stempel en het cijfer en ze stuurt mij een foto van de stempel. Op een bankje probeer ik zo goed mogelijk de stempel na te maken, veel werk en kijk continue rond of iemand mij niet ziet. Als mijn vrouw terugkomt zet ik de stempel op haar hand, we kijken elkaar aan en knikken. Nu is er geen weg meer terug , we twijfelen nog een beetje. Even wachten we, want anders zal het niet kloppen met de tijd, maar niet te lang wachten dat de moeder terugkomt.

Mijn vrouw loopt naar de ballenbak, rustig en ontspannen. Daar zegt ze dat ze Annika haar dochter komt ophalen, en zegt ook de naam van de moeder met achternaam. Het personeel kijkt naar de stempel en even is het stil. Nog een keer kijken en ze lijken te twijfelen over de echtheid van de stempel. Mijn vrouw ziet dat de stempel wazig is, en zegt dat het door haar zweterige handen komt. De medewerkster lijkt nog steeds te twijfelen en pakt ook de ingevulde formulier die de echte moeder heeft ingevuld, hierdoor zal mijn vrouw door de mand vallen. Ik loop snel naar de ballenbak en zorg voor een afleiding, ben zo genaamd mijn kind kwijt en vraag of deze in ballenbak zit en wil doorlopen. Het personeel houd mij tegen, maar probeer toch door te lopen. Beide medewerksters zijn nu bezig met mij, mijn vrouw vraagt of alles in orde is en of ze Annika kan halen. Een medewerkster zegt ja, ze vergeten om de lijst met persoonsgegevens te controleren. Oef denkt mijn vrouw en ze loopt richting de ballenbak.

Bij ballenbak zijn er nog twee moeders met hun kind, best druk hier. Meeste kijken naar mijn vrouw en groeten haar ook. Mijn vrouw maakt even een praatje om hun vertrouwen te winnen, dan kijkt ze goed rond of ze het meisje ziet. Opeens schrikt ze, een personeelslid vraagt of ze haar kindje niet kan vinden. Nee zegt mijn vrouw, de medewerksters helpt mee en vind al gauw het goede kindje. Ze brengt het meisje naar mijn vrouw en bekijkt beide stempels, ik ben nog steeds bezig met verwarring en afleiding. Het kindje kijkt naar mijn vrouw en gedachte zal je kunnen raden wat ze denkt, wie is deze mevrouw en waar is mijn mama. De medewerkster knikt ja en loopt terug naar mij, mijn vrouw pakt het handje van het kindje en wilt weglopen. Het kindje twijfelt natuurlijk en trekt haar handje terug en zegt duidelijk nee, weer pakt mijn vrouw haar handje om haar mee te nemen. Het kindje begint te huilen en krijsen, mijn vrouw pakt het kindje op en doet net als of ze haar troost. De andere moeders kijken naar haar wat er gebeurt, wat gebeurt er en waarom huilt haar dochter ! Ze praat tegen het meisje of het haar eigen dochtertje is en dept ook met een doekje haar traantjes weg. Dan stopt mijn vrouw een speen gedrenkt in wodka in het mondje van het kindje. Het kindje wilt de speen eruit halen maar mijn vrouw houd haar tegen, ook stribbelt ze nog steeds tegen. Langzaam begint het kindje rustig te worden door de wodka en leunt tegen mijn vrouw. We wisten niet het effect van de wodka, zal het echt een kindje dronken maken en rustig ?

Met een half dronken maar rustige kind loopt mijn vrouw naar bakken met jassen en schoenen. Een andere moeder komt mijn vrouw haar kant op, 'hallo alles met u dochter, ik zag haar opeens huilen tegenstribbelen' . Mijn vrouw antwoord dat haar dochter moe is, en altijd zo aan het tegenstribbeling is. De andere moeder begint gelijk van 'o dat is heel herkenbaar niet, mijn zoon is ook zo en daarom is mijn man maar gaan winkelen. Hoe oud is uw dochter en hoe heet ze' Mijn vrouw zegt dat ze Annika heet en 2 jaar is. De tijd dringt, hoelang gaat die moeder nog door, zal ze de geur van wodka reuken ? De moeder kan het meisje goed zien, het meisje is bij bewust zijn ze lijkt alleen moe te wezen en kijkt met dromige oogjes rond. Maar de moeder lijkt het te geloven en vraagt 'kan ik helpen met haar jas en schoenen aandoen, dan kan ze nog lekker hangen' Ja zegt mijn vrouw, maar dan slaat ze dicht ! Wat had het kindje ook alweer aan, wat moet ik nu zegen ? Mijn vrouw wijst een willekeurige bak aan, waarna de andere moeder de spullen pakt. De schoenen passen, maar als de moeder de jas wil aantrekken lijkt deze te klein, val ik nu door de mand ? 'uw dochters jas is wel te klein niet, heeft u wel de goede bak ? ' Mijn vrouw laat de andere moeder in de jas kijken, er staat inderdaad een naam in. 'inderdaad ik heb de verkeerde bak gepakt, is er nog een bak met paarse jas en schoenen' zegt mijn vrouw. De andere moeder kijkt en vindt een andere paarse jas die groter is en waar geen naam in staat. 'ze lijken op elkaar niet, zulke vergissingen zal ik ook maken ' De moeder glimlacht en doet de jas en schoenen aan bij het meisje. Nog even een praatje daarna loopt ze weer naar haar eigen kindje en zegt tot ziens.

Mijn vrouw loopt daarna naar de uitgang met nog steeds het dronken kind op haar armen, gelukt denkt ze bij haar eigen. Ik bied later mijn excuses aan maar mag van de medewerkster toch even kijken of mijn kindje in de ballenbak is. Al gauw zeg ik nee en zeg dat ik net een sms heb gekregen dat ons kindje terecht is. Dan loop ik naar buiten naar mijn vrouw, kijk haar aan en kijken naar het meisje. Zo lief en schattig, hoe konden we nu zo ver gaan ? We krijgen allebei spijt en een vreemd onprettig gevoel in onze maag, was deze daad verkeert ! We kijken elkaar weer aan en besluiten om het meisje weer te laten gaan. We lopen naar een kledingwinkel, daar zetten we haar neer in een hoekje onder een kledingrek. Nog even kijken naar het meisje en lopen dan stilletjes maar snel naar de uitgang.

Ik vond dit niet zo heel erg goed, dat komt vooral omdat er heel veel lidwoorden missen, of op de verkeerde plek staan.
Je maakt ook d/t fouten. Je hebt bijvoorbeeld verkeerd met een t geschreven.
Typ je het wel op Word of Wordpad? Want dan worden alle fouten worden meteen onderstreept.
Wat mij ook opvalt is dat je een spatie tussen de laatste woord van een zin en een vraagteken of uitroepteken zet. Dat is ook niet nodig, gewoon die tekens meteen na het woord.
Je moet een beetje aan je Nederlands werken en ook beter weten wanneer en waar je een komma moet plaatsen. Ook mocht je wat meer witregels gebruiken, dat leest namelijk fijner.
Voor de rest was het verhaal wel leuk, ook leuk om te weten hoe die ontvoerders zich daarna voelden en toch spijt hadden. Het is ook een origineel idee, vind ik.

Xxx Aile

Er mag wel een achter 'en' een komma staan, het kan volgens mij allebei. Het einde vond ik een beetje vaag, meestal hebben ontvoerders toch geen spijt? Als ik iemand ontvoer, heb ik dat niet. Nou ja, in ieder geval, ik zie dat sommige woorden missen en natuurlijk de interpunctie. Het idee om vanuit de ontvoerder te schrijven is echter wel origineel...

Misschien wil de schrijver met dit verhaal laten zien dat ontvoerders ook mensen zijn, en ondanks hun motieven spijt kunnen hebben en de wens alles terug te draaien.

Hoi,
De titel sprak mij heel erg aan. Daarom klikte ik ook op jou onderwerp.
Schrik niet van alle puntjes die ik er net heb uitgehaald, ik bedoel het goed.

erikzol schreef: Het personeel dat erbij staat is jong, onervaren en maar met zijn tweeën, perfect is dit voor onze doeleinde.

Ik zou hier persoonlijk van maken: Het persooneel dat erbij staat is jong, onervaren en maar met zijn tweën. Dit zal perfect zijn voor ons doeleinde.

erikzol schreef: Het duurt lang maar dan een moeder met een meisje, ongeveer 2 jaar oud. Ze heeft roze jas aan met een gekleurde sjaal en muts, en witte schoentjes.

Zelf vind ik dit mooier staan: Het duurt lang maar dan staat er een moeder met een meisje. Het meisje is ongeveer twee jaar oud en heeft een jas met een gekleurde sjaal aan. Ook heeft zij een muts en witte schoentjes aan.

Ik heb geleerd dat bij een opsomming je en pas bij het laatste woord mag gebruiken. En geen komma ervoor. Dus: Schoenen, sjaal, sokken en een broek.

erikzol schreef: Mijn vrouw loopt met haar mee en l haar goed bekijken aan stempel en gedrag. Heel veel vragen zijn er, de belangrijkste is dat de moeder is duidelijk anders dan mijn vrouw, zal de medewerksters dit merken ?

Dit vind ik persoonlijk twee hele rare zinnen. soieso zit er een fout in, want wat is l? En de zinsopbouw is niet goed.
Ik zou er van maken: Mijn vrouw loop met hun mee, bekijkt haar goed. Analyseerd haar gedrag en kijkt goed naar de stempel op haar hand. Er zijn zo veel vragen, de belangrijkste vraag zal zijn, is dat haar moeder? Duidelijk is wel dat mijn vrouw niet op de moeder lijkt van het kind. Zal dit de medewerkers opvallen?

erikzol schreef:Mijn bedoeling is om uit een aardappel de stempel zo goed mogelijk na te maken, heb zelfs twee kleuren stempelkussens bij me om alles zo echt mogelijk te maken.

Klein puntje, Heb zelf, zou ik hier omdraaien.

erikzol schreef:Dan belt mijn vrouw, ze omschrijft de stempel en het cijfer en ze stuurt mij een foto van de stempel.

Het is raar dat de vrouw opeens een foto heeft kunnen maken van de stempel. Misschien is het leuk om te omschrijven hoe ze die foto heeft gemaakt.

erikzol schreef:Nu is er geen weg meer terug , we twijfelen nog een beetje. Even wachten we, want anders zal het niet kloppen met de tijd, maar niet te lang wachten dat de moeder terugkomt.

Na de laatste komma zou ik er van maken, maar niet te lang wachten stel dat de moeder snel terug komt.

erikzol schreef: Nog een keer kijken en ze lijken te twijfelen over de echtheid van de stempel.

Nog een keer kijken ze naar de stempel op haar hand, ze blijven twijfelen over de echtheud van de stempel.

erikzol schreef:Oef denkt mijn vrouw en ze loopt richting de ballenbak.

Ik heb hier geleerd dat een gedachte in schuine lettertype mag staan. (Misschien heb ik dit wel heel erg fout, ben er namelijk niet zeker van)

erikzol schreef:Bij ballenbak zijn er nog twee moeders met hun kind, best druk hier. Meeste kijken naar mijn vrouw en groeten haar ook.

bij de ballenbak zijn er nog twee moeders met hun kinderen, best druk hier. De meeste kijken naar mijn vrouw en groeten haar ook.

Je schrijft over twee moeders, dus moet kind, kinderen zijn.

erikzol schreef:Nee zegt mijn vrouw, de medewerksters helpt mee en vind al gauw het goede kindje.

Hier geldt het zelfde,je spreekt over meervoud( de medewerkers) dus moet helpt, helpen zijn.

erikzol schreef:ik ben nog steeds bezig met verwarring en afleiding. Het kindje kijkt naar mijn vrouw en gedachte zal je kunnen raden wat ze denkt,

Hier vind ik in de tweede zin je zinsopbouw wat minder. Het is makkelijker lezen als je er van zou maken: Het kindje kijkt naar mijn vrouw en de gedachten van het kindje kan je al raden.

erikzol schreef:doet net als of ze haar troost.

Alsof moet aan elkaar geplakt worden.

erikzol schreef:Met een half dronken maar rustige kind loopt mijn vrouw naar bakken met jassen en schoenen. Een andere moeder komt mijn vrouw haar kant op, 'hallo alles met u dochter, ik zag haar opeens huilen tegenstribbelen' .

Met een half dronken, maar rustig kind loopt mijn vrouw naar de bakken, jassen en schoenen. Een andere moeder komt mijn vrouw haar kant opgelopen. '' Hallo alles goed met uw dochter? Ik zag haar opeens huilen en tegenstribbelen.

Zo gebruik je heel veel EN en zo opeens niet

erikzol schreef: ''o dat is heel herkenbaar niet, mijn zoon is ook zo en daarom is mijn man maar gaan winkelen. Hoe oud is uw dochter en hoe heet ze'

O dat is heel herkenbaar, niet? Mijn zoon is ook zo en daarom is mijn man maar gaan winkelen. Hoe oud en hoe heet ze?''

erikzol schreef:zal ze de geur van wodka reuken ?

reuken is ruiken.

erikzol schreef: 'uw dochters jas is wel te klein niet, heeft u wel de goede bak ? '

Dit zijn in prenciepe twee vragen. Of je moet niet weghalen. Of je moet een vraag teken achter niet zetten. En vervolgens een vraagteken achter bak zetten.

erikzol schreef:Mijn vrouw laat de andere moeder in de jas kijken, er staat inderdaad een naam in. 'inderdaad ik heb de verkeerde bak gepakt, is er nog een bak met paarse jas en schoenen'

hihi. vraagteken achter schoenen

erikzol schreef:Mijn vrouw loopt daarna naar de uitgang met nog steeds het dronken kind op haar armen, gelukt denkt ze bij haar eigen.

Als je na armen een punt zet. Maak je het intressant voor de lezer. Dat komt omdat je dan langere zinnen gebruikt en iets kortere. Ik kan niet precies uitleggen hoe dat nou precies komt, maar het werkt.
Overgens moet eigen bij zich zelf. Dat staat wat netter.

erikzol schreef:was deze daad verkeert !

Dit is een vraag, dus van een uitroepteken moet je een vraagteken maken.

erikzol schreef:We kijken elkaar weer aan en besluiten om het meisje weer te laten gaan. We lopen naar een kledingwinkel, daar zetten we haar neer in een hoekje onder een kledingrek.

Haha, dit is voor mij zo herkenbaar. Ik ging me altijd verstoppen onder kledingrekken en pashokjes. Mijn moeder kon mij alleen maar vinden als ze riep '' Yaël, snoepje?!!!!''

Ik hoop dat je niet geschrokken bent van deze hele waslijst. Ik had gewoon zin om iets nuttigs te doen zo laat in de nacht. Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Ik vond dit verhaal realistisch. Ik denk persoonlijk dat mensen best spijt kunnen hebben van hun daden. Alleen is dat een soort taboe. Want welke ontvoerder geeft nou toe dat hij spijt heeft van zijn ontvoering?
Ik kan mij ook best voorstellen dat iemand het kind dat ergens onder een kleding rek zou neer zetten. Dat komt misschien wel omdat ik dat als kind zelf al deed.