Online Verhalen

Omdat het een beetje in twee vakken past, maar het einde meer in dit vak past heb ik het toch maar hier geplaatst
heheh veel leesplezier!

Nu voelde ik me warm. In vlam door deze harstochtelijke aanrakingen. Ik kon ze al in mijn maag voelen. Hevig klapperend met hun prachtige vleugels, die de kleuren van moedernatuur in de schaduw lieten. Ik giechelde van de tintelingen die ze in het onderste van mijn buik achterlieten. Zijn lippen krulden tegen de mijne om en zijn adem streek er in een zucht langs.
“Wat is er?” Zijn stem was laag, en vol van vermaak. De vlinders daar diep in mijn binnenste fladderden nog heviger.
“Niets,” loog ik zonder schaamte. Mijn vingers streken al afleidend door zijn wilderige bruine haren. Aan de zijkanten gleed er een zilveren glans doorheen.
“Je wordt oud.” Afwezig plukte ik aan de zilveren haartjes die perfect in het bruine geheel leken te passen.
Zijn blauwe ogen keken fonkelend in de mijne. De grijns die hem zoveel jaren jonger liet lijken bespeelde zijn lippen en de blik die hij me gaf had bijna iets dierlijks. Nog geen twee tellen later lag ik met mijn rug in het zachte matras gedrukt en met mijn armen vastgekluisterd langs mijn hoofd. Zijn enorme torso ontnam me mijn beeld op het witte plafond.
“Jij bent te jong,” mompelde hij voor zijn lippen zich bewogen over de zachte plekken in mijn nek.
“Ze zeggen altijd dat je het op een oude fiets moet leren, of iets in die trant.” Lachte ik terug onder zijn aanval op mijn nek door. Speels kon ik hem voelen bijten in de huid net boven mijn sluitelbeen.
“Hmf,” Zijn stem werd gedempt tegen mijn gloeiende huid. “Ik denk niet dat ik jou nog veel te leren heb.” Zijn hand liet mijn pols los, om de rest van mijn lichaam te betastten. De hand en lippen bewogen in eenzelfde ritme. Waar zijn hand steeds lager naar mijn heup gleed, kustten zijn lippen zachtjes hun weg omhoog naar de mijnen. Het waren nog de liefdevolle aanrakingen. Die lieten weten dat alles oke was, en dat er niets fout kon gaan. Ik kon niet wachten tot ze veranderden in hongerige, begerende zoenen. De aanrakingen die lieten zien dat hij niet zonder mij kon, en dat ik van hem was. Hij streelde mijn lippen veel te zacht. Misschien dat hij wel rustig aan wilde doen, maar ik wilde meer. Mijn lichaam eistte meer net zoals de vlinders van binnen, die bijna pijnlijk rondbewogen. Mijn nu vrije hand greep in zijn haar en drukte zijn gezicht dichter naar de mijne toe, zodat ik de kus kon verdiepen in plaats van te wachten tot hij eindelijk hongerig werd. Ik probeerde mijn andere hand los te trekken, maar zijn greep erop was te strak.
Een grinnik werd verstomd door mijn mond tegen de zijne.
“Zijn we ongeduldig vandaag?” Zijn hese stem blies hete adem in mijn mond. Ik gromde en rukte nog eens aan mijn hand. Met een laatste grinnik werd ik bevrijd uit zijn grip. Meteen gleden mijn handen over zijn borstkast, over zijn dure zijde blouse. Ik speelde met de knoopjes. Niet geconcentreerd genoeg om ze open te krijgen. Mijn hoofd bevond zich ergens in een wolk waar alleen zijn aanrakingen bestonden.
Het ongeduld van mijn kant leek hem net zo goed te beinvloeden. Zijn zoen was niet meer liefdevol, nu had hij honger. Zijn lippen duwden zich hard en verslindend tegen de mijnen en zijn tong dwong zich naar binnen. Zijn handen hadden niet meer de rust voor zachte strelingen. Nu probeerde ze bijna hardhandig mijn blouse te openen om de verborgen huid te kunnen aanraken. Ik hoorde iets knappen en draaide me weg uit zijn kus.
Hij had mijn blouse open gekregen, maar niet zonder schade. Drie knopen waren vervangen voor ongelukkige lege plekken waar alleen wat draadjes uitstaken.
“Verdomme, die was nieuw,” sprak ik hem gefrustreerd toe toen hij me bedenkelijk bleef aankijken. Hij gromde al even gefrustreerd terug. Waarschijnlijk omdat ik onze vrijpartij zo abrupt had gestaakt. Het duurde niet lang voor hij zich alweer krachtig op mij stortte. Ik duwde mijn handen hulpeloos tegen zijn brede schouders.
“Ik koop wel een nieuwe voor je.” Gromde hij in mijn oor voor zijn lippen mijn kaak en langzaam mijn nek begonnen te kussen. Zijn tanden schraapten over de huid en zond rillingen over mijn rug. Als magie was ik mijn frustraties gelijk vergeten en bleef alleen zijn genot over. Ik liet de vlinders vanaf dat punt alles over nemen. Mijn lichaam was in zijn handen en ik hield van de dingen die hij ermee deed.

Een uur later lag ik uitgeput tegen hem aan. Mijn hand gleed onebwust over zijn ontblote borst en met een zucht duwde ik mijn naakte lichaam nog wat steviger tegen hem. Zijn grip die hij met een arm op mij hield verstevigde in reactie. Ik liet de geur van zweet en seks door me heen gaan. Een zachte glimlach ontstond om mijn lippen en het rustige gefladder van vlinders in mijn buik voelde beter dan ooit.
Het bed trilde onder het irritante geluid van zijn mobiel. Meteen werd ik hardhandig van mijn rose wolk getrapt. Rot telefoon. Venijdige staarde ik naar het rampobject, dat de rust had verstoord. Het enige wat ik als geruststelling terug kreeg, was een schuldige blik die in die prachtige blauwe ogen scheen, voor hij de telefoon openklapte en het bericht las. Ik wist al hoe laat het was. Hij moest weer weg, naar zijn werk waarschijnlijk of althans dat hoopte ik.
“Het spijt me maar-“ Ik liet hem zijn zin niet eens afmaken.
“Ik weet het al, vergadering?” suggereerde ik wat bot. Het was niet zijn schuld dat hij het druk had, maar toch was ik geneigd om het op hem af te reageren. Een zachte knik bevestigde wat ik had gezegd.
“Wacht hier op me, dan brengen we samen de nacht door.”
De woede verdween direct en er bleef alleen verwarring over. Mijn ogen staarden hem verbaasd aan om zijn voorstel. Hoeveel tijd we ook samen doorbrengden, het ging nooit door tot de volgende dag. Dat kon niet. Dan zouden we onszelf verraden.
“Maar je..” Hij suste me met een zachte kus.
“Ze is niet thuis, ik heb alle tijd.”
Mijn hart maakte een vreugde sprongetjes en vlinders braken los. Hij omarmde me nog een keer in een vaste grip en duwde een stevige kus tegen mijn voorhoofd.
“Ik zal je missen.”
Ik lachtte verliefd. “Ik jou ook.” Alleen hij en ik nog. “Ik hou van je.” De verboden woorden gleden over mijn lippen zonder me er bewust van te zijn. Zijn reactie bracht me terug naar de werkelijkheid. Iedere spier in zijn lichaam trok strak. Ik volgde zijn voorbeeld. Wat had ik gedaan? Ik wist dat ik van hem hield. De woorden gingen continu door mijn hoofd, maar om ze uit te spreken? Hoe stom kon ik zijn!
Zijn warmte verliet mij niet veel later. Het liet ijskoud bloed door mijn aderen stromen.
“Ik moet gaan.” Hij trok zijn kleren veel sneller aan dan noodzakelijk was. Ik schoot overeind wilde wat zeggen, maar hij keek mijn richting niet eens uit. Hij hield zich druk met het vastknopen van zijn blouse, met het omdoen van zijn horloge, maar niet met mij. Met een laatste zwaai en een halfhartige lach verliet hij de kamer. De vlinders in mijn buik stopten met vliegen en vielen als dood neer op de bodem.

Ik wachtte de hele dag lang. Tot nacht viel, die de zonnestralen door de enorme ramen wegnam. De leegte in mijn lichaam maakte me lam. Ik zat alleen, staarde naar de deur in die hele kleine hoop dat hij zou komen. Natuurlijk kwam hij niet. En bij iedere tik van de klok kromp die hoop weer iets. Ik had hem weggejaagd. Ik mocht niet van hem houden. Dit was het resultaat van die regel overtreden. Eenzaam en alleen zittend in een veel te dure onbekende hotelkamer, naakt en wachtend op een geest. Hij zou nu thuis zitten, alleen met een wisky in zijn handen of met zijn vrienden. Waarschijnlijk met zijn vrienden. Hij was geen man die het goed trok in zijn eentje, maar de wisky zou hij nog steeds in zijn handen hebben. Hij zou mij wegdrinken, zodat hij weer een nieuw slachtoffer kon gaan zoeken.
De kleine duistere klok toonde zijn bloedrode cijfers. Vier keer nul. Niets. Hij was weg, om nooit meer terug te keren.
Mijn ogen knepen samen. De leegte in mijn maag werd vervangen door de vlinders die hun laatste dans leken te willen dansen. Het was niet meer dat gevoel wat me deed giechelen, het gevoel dat hun vleugels zachtjes tegen mijn buikwand kriebelden. Nee, ze wilden uitbreken. Ze wilden zich door de wand heen breken. En het enige gevoel wat ze me gaven was een pijnlijke steek die mijn lichaam voor over liet buigen. Ze gaven me de pijn die tranen over mijn wangen liet lopen. Die de lucht uit mijn longen perstte.
Het waren geen prachtige vlinders meer waarvan de vleugels de kleuren van de natuur te niet deed.
Ze waren zwart. Puur dodelijk zwart.

Een heel, heel ander verhaal dan ik van je gewend bent. Maar ik was gekluisterd vanaf de eerste zin. Je had bovenaan al staan dat het einde meer in het drama genre hoorde. Alleen wilde ik dat niet geloven totdat het noodlottige moment aanbrak

Ik vind de rol van de vlinders heel mooi. Vooral het einde, dat ze zwart zijn geworden en dodelijk zijn, vind ik heel metaforisch

Goed geschreven!

Een mooi stukje, wel erg heftig maar het maakte me nieuwsgierig. En het eindigde zo zielig, en ik vind net als Maaike het gebruik van de vlinders erg mooi.

Mijn hand gleed onebwust over zijn ontblote borst en met een zucht duwde ik mijn naakte lichaam nog wat steviger tegen hem.

Onebwust = onbewust

Een verhaal dat mij eerder helaas was ontgaan, maar dankzij Maaike kwam het weer in beeld.

De titel vind ik passend. Juist in het begin kon ik deze zwarte vlinders niet linken met de eerder aangegeven prachtige vleugels, maar voor ik het verhaal uit had wel.

Ik heb weinig opmerkingen.

JodieJJ schreef: Zijn lippen duwden zich hard en verslindend tegen de mijnen en zijn tong dwong zich naar binnen.

..drong..

JodieJJ schreef: Puur dodelijk zwart.

Puur, dodelijk zwart. Zo vind ik het persoonlijk mooier overkomen.

Hieronder een paar zinnen die er voor mij in het verhaal uitsprongen:

JodieJJ schreef: Hevig klapperend met hun prachtige vleugels, die de kleuren van moedernatuur in de schaduw lieten.

JodieJJ schreef: De grijns die hem zoveel jaren jonger liet lijken bespeelde zijn lippen en de blik die hij me gaf had bijna iets dierlijks.

JodieJJ schreef: Zijn handen hadden niet meer de rust voor zachte strelingen.

Ik heb het graag gelezen.

Hahah xD dan worden er eens oude verhalen weer opgevist xD. Toch wel leuk dat naar een jaar er ineens lezers zijn. :p
Ik moest zelf even twee keer kijken van, he? heb ik dat nou geschreven. Ooh jaa dat was dat verhaal xD. Ik heb het toen op een liedje geschreven.
Na het helemaal teruggelezen te hebben, moet ik toegeven dat ik me doodgeergerd heb aan alle schoonheidsfouten die erin staan, grappig hoe je zo dan toch weer groeit .

@Maaike, dank je voor het ophalen van een van mijn weinige one-shots xD. Ik zou die dingen eens meer moeten schrijven xD ghehe.
En ik ben blij dat de symboliek van de vlinders goed overkwam , dat was de hele reden van de one-shot.
@Jochem, ook heel erg bedankt voor het lezen en de complimenten.
@P_westdijk, ik ben altijd blij een positief bericht van onze one-shot meister te krijgen . Ook al vind ik zelf dat ik nog een hoop mag verbeteren aan deze one-shot nog super bedankt .