Online Verhalen

Ik zei dat ik niet zo'n schrijver was. Nu heb ik me toch laten inspireren.

De laatste strohalm

Erik had thuis altijd al problemen. Zijn opvattingen over de toekomst verschilden met de opvatting van zijn ouders. Zijn studie, waar hij zich onder dwang van ‘het ouderlijk gezag’ had ingeschreven, liep voor geen meter. Spijbelen was nog zijn beste vak. Wat wilde hij nu echt? Hij wist het niet. Hij wist wel dat hij dit niet wilde. Dus kwam het uiteindelijk tot een confrontatie.

Enkele maanden later: Erik liep weer eens door de straten van de stad. Voor het eerst in maanden had hij echter een doel voor ogen. De gemeente had een project opgezet voor mensen in zijn situatie. Zou alles dan toch nog ten goede keren? Zou hij hiervoor in aanmerking komen? Vastbesloten als nooit tevoren liep hij door. Als dit niet lukte, dan was dat het einde.

Hallo Murdocku,

Bij dezen dan de reactie op jou verhaal. Voor een eerste poging is het zeker niet slecht. In tegendeel, ik denk dat er wel wat in zit.

Je eerste post is eigenlijk te kort om goede feedback op te geven maar toch zal ik even kort vertellen wat ik ervan vind.
Deze post vind ik persoonlijk wat meer op een inleiding van je verhaal lijken. Alsof ik de achterflap van een boek lees. Wanneer dat ook je bedoeling was is het je goed gelukt.
Wanneer dit het eerste hoofdstuk van je verhaal is zou ik je willen aanraden niet direct alles over Erik te vertellen maar de situatie te beschrijven. Bijvoorbeeld beginnen met een ruzie, of een lange dag op college en dan daarin verwerken wat je in je eerste alinea geschreven hebt.

Wanneer je gebruik maakt van tijdsprongen zou ik je willen aanraden om met data te gaan werken. Bijvoorbeeld je eerst alinea laten afspelen in november 2011 en je tweede in februari 2011. Dat je dit erboven zet. Persoonlijk vind ik dat netter lijken dan de zin: 'Enkele maanden later.'
Dit is echter mijn mening en het is aan jou om te bepalen of je er wat mee wilt doen of niet.

Verder ziet het er voor een eerste verhaal al heel netjes uit.

Ben benieuwd naar het volgende stuk.

Groetjes, Marly

Ten eerste:

hahaha, Marly's stuk is langer dan het verhaal .

ten tweede:
Het is geen slecht begin. Alleen is er tussen alinea 1 en alinea 2 enorm veel ruimte waarin je wat kan vertellen.
Je kan zo 6 hoofdstukken schrijven over zijn tijd op school. De frustraties die oplopen. Het onderwerp is duidelijk, het personage is duidelijk, maar het mist nog een echte verhaallijn.

Het is wat Marly zegt, het lijkt alsof dit de achterkant is van een boek.

Ik wacht eerst nog even het volgende stuk af voor ik verder ga met aanmerkingen e.d. Het is daar nu nog wat te kort voor.

Het was inderdaad als inleiding bedoeld. Hieronder het begin van H1. (is nog niet af) Waarin ik inderdaad begin met een ruzie.
Er zal maar 1 tijdsprong in het verhaal zelf zitten, heb wel over data nagedacht, maar vond het achteraf toch niet nodig, vooral omdat het dus maar 1x gebeurt.
Ik ben nogal onzeker hierover, voor mijn gevoel loopt het niet lekker. Maar kan er niet goed de vinger op leggen. Tips zijn zeer welkom.

H1
‘Ik wil niet meer.’ zegt Erik onverwacht. ‘Wat niet?’ vraagt zijn vader. ‘Mijn studie, mijn leven zoals het nu is.’ antwoordt hij. ‘Wat, wil je stoppen met je opleiding?’ zegt zijn vader. ‘Ja, studeren is niets voor mij. Laat mij maar gewoon werken.’ zegt Erik. ‘Maar je bent al twee jaar bezig. Dat gooi je toch niet weg? Afgezien van het geld dat je moeder en ik erin gestopt hebben. Wat denk je wel?’ reageert zijn vader enigszins geschrokken. ‘Sorry, maar het zit er gewoon niet in. Ik krijg een steeds grotere afkeer van school. Ik wil nu iets gaan doen wat me gelukkig maakt.’ pleit Erik. ‘Oh, en heb je daar al over nagedacht?’ vraagt zijn vader. ‘Nee.’ zegt Erik. ‘Dus jij wilt je toekomst vergooien, en ons ten schande maken, terwijl je niet eens weet wat je wilt gaan doen? Niks ervan, jij gaat gewoon je studie afmaken. Daarna heb je nog alle tijd voor rare fratsen!’ reageert zijn vader boos. ‘Je kunt me niet dwingen. Als ik niet naar school ga, kun je daar niets tegen doen.’ zegt Erik nu opgewonden. ‘Oh nee? Als jij het allemaal zo goed weet, dan weet ik ook iets. Als jij nu stopt met je opleiding, dan kun je hier opzouten! In dit huis is geen ruimte voor nietsnutten!’ dreigt zijn vader.

Eigenlijk loopt dit eerste stukje wel redelijk. Zoals zoveel beginners lijk je nog wat moeite te hebben met citaten maar dat komt wel goed.
Zo moet er bijvoorbeeld naar je eerste zin een komma en dan pas de aanhalingsteken. De zin loopt immers nog verder. In je gehele stukje is dit van toepassing. Zodra de zin verder gaat met woorden als, vraagt, zegt, fluistert, schreeuw, zingt e.d. moet er een komma geplaatst worden en dan een aanhalingsteken. Daarna volgt dan een kleine letter maar dit doe je al goed.

Wanneer je een dialoog schrijft is het verstandig om elke keer wanneer er iemand anders aan het woord komt op een nieuwe regel te beginnen. Daardoor blijft het verhaal overzichtelijk en hoef je ook niet steeds op te schrijven wie wat zegt. Dat doe je op dit moment nog wel maar dat is ook veel voorkomend wanneer je net begint. Echter, hierdoor loopt het verhaal iets minder lekker. In plaats van te beschrijven wie het zegt kun je ook een beschrijving geven hoe je karakter zich erbij gedraagt.

Bijv: ‘Dus jij wilt je toekomst vergooien, en ons ten schande maken, terwijl je niet eens weet wat je wilt gaan doen? Niks ervan, jij gaat gewoon je studie afmaken. Daarna heb je nog alle tijd voor rare fratsen!’ Zijn vader ondertussen rood aangelopen en leek zijn woorden naar buiten te spuwen. Erik was er niet van onder de indruk.

Zo geef je wat meer omschrijving van de omgeving en hoe de karakters reageren. Dit is best belangrijk omdat het grootste deel van de communicatie tussen mensen non-verbaal plaats vind. Een verhaal wordt er over het algemeen sterker door.

Verder heb ik op dit moment geen tips. Wellicht vind je nog uit wat niet lekker loopt.

Okee, ik heb het eerder als tip gelezen, maar ben het dus weer vergeten Komma's in plaats van punten. Als ik dan een vraagteken of uitroepteken gebruik, moet het stukje erachter dan wel met een hoofdletter beginnen?
Ik zat met het steeds aangeven wie iets zei. Dat dat overheersend was in het verhaal. Ik ben blij dat je er uit jezelf iets over zegt, dan ben ik niet de enige Dat was dus wat voor mij niet lekker liep. Goede tips, ga vanavond kijken wat ik eraan kan veranderen.

Ik weet niet of het iets voor jou is, maar zelf vind ik het fijner om eerst een beetje te weten waar de personen zitten en wat ze doen. Nu is het pats-boem een ruzie, maar dit zou je ook in kunnen leiden. Door bijvoorbeeld te zeggen dat Erik en zijn vader aan tafel zitten en dat Erik twijfelt of hij het zijn vader wel wilt vertellen. Nu wordt je als lezer in het diepe gegooid over wie er nog meer in de kamer (?) zijn, waar ze zijn, hoe alles en iedereen eruit ziet. Dit kun je er geleidelijk ook instoppen door, zoals Marly zei, meer na de dialoog te zetten dan Erik zegt, zijn vader zegt etc. Ik hoop dat je snap wat ik bedoel
Verder zou ik zelf niet de inhoud van je verhaal weggeven, maar de lezer er al lezende achter laten komen. Zo houd je er een bepaalde spanning in. Ik zou me nu nog af kunnen vragen of hij echt stopt met zijn studie, of dat hij toch maar doorgaat. Nu weet ik bijna zeker dat dat niet zo is. En dat vind ik persoonlijk jammer. MAar het is jouw verhaal, doe ermee wat je wilt
Voor de rest sluit ik me aan bij Marly's feedback =)
Veel succes met verder schrijven!!

Over het stukje met de komma's, ik zal even een voorbeeld geven.
"Hou toch eens je kop!" schreeuwde Eriks vader woedend naar hem. Omdat hier de zin eigenlijk doorloopt, komt hierna een kleine letter. Dit is bij alle zinnen waarna er iets wordt gezegd hoe de persoon het zegt. Klink vaag he maar bijv mompelde hij, snauwde hij, fluisterde ze, schreeuwde
"Wat doe ik nu weer verkeerd?" vroeg Erik geïrriteerd. Dit is hetzelfde als bij het uitroepteken
"Wat doe je?" Ik keek mijn vader vragend aan. Hier moet wel een hoofdletter omdat je nu een nieuwe zin begint. Hetzelfde geldt voor bij een uitroepteken.
"Ik maak broodjes klaar," zegt mijn vader en glimlacht erbij. Ook hierna is het komma kleine letter
"Ik wil geen broodjes." Vol afschuw haal ik mijn neus op. Omdat je hier een nieuwe zin begint, is het punt hoofdletter

Hopelijk snap je mijn voorbeelden =) en sorry voor de broodjes, ik kom net van mijn werk bij de ah als bakker ze achtervolgen me!!

Hmm, ik zat al te twijfelen of ik nu of over een half uur een broodje kroket zou gaan eten. Ik denk dat dat nu wordt :p

Het is inderdaad nu duidelijk. En ik zat een beetje met de plaats, en de moeder die ik er nog in wil laten komen. Maar als ik net wat anders omga met de dialoog zelf, door dingen wat te omschrijven, kan dat geleidelijk er wel in komen.
Over de inleiding heb je wel een punt. Eigenlijk zou het tweede stukje een inleiding zijn van het tweede deel van mijn verhaal. Alleen was ik niet van plan het eerste deel al te lang te maken. Hoewel er dan nu wel weer ideeën voor in me op komen.

Ik ga nu eten, dan wordt het tijd voor een nieuw deel 1.

Het is woensdagavond, een avond als alle anderen. Ik zit samen met mijn ouders bij de televisie. Woensdagavond is crime avond. Onze favoriete avond.
‘Ik wil niet meer,’ zeg ik onverwacht.
‘Wat niet?’ vraagt mijn vader met zijn gedachten nog bij de televisie.
‘Mijn studie, mijn leven zoals het nu is,’ antwoord ik.
‘Wat, wil je stoppen met je opleiding?’ Mijn vader schrikt op van het programma.
‘Ja, studeren is niets voor mij. Laat mij maar gewoon werken,’ zeg ik.
‘Maar je bent al twee jaar bezig. Dat gooi je toch niet weg? Afgezien van het geld dat je moeder en ik erin gestopt hebben. Wat denk je wel!’ reageert mijn vader enigszins geschrokken.
‘Sorry, maar het zit er gewoon niet in. Ik krijg een steeds grotere afkeer van school. Ik wil nu iets gaan doen wat me gelukkig maakt.’ Ik schrikt van de reactie van mijn vader. Mijn moeder heeft nog niets gezegd, en zit met een geschokt gezicht naast mijn vader op de bank.
‘Oh, en heb je daar al over nagedacht? Wat maakt je gelukkig?’ vraagt mijn vader.
‘Ik weet het niet, ik weet alleen dat ik dit niet wil,’ zeg ik.
‘Dus jij wilt je toekomst vergooien, en ons ten schande maken, terwijl je niet eens weet wat je wilt gaan doen? Niks ervan, jij gaat gewoon je studie afmaken. Daarna heb je nog alle tijd voor rare fratsen!’ reageert mijn vader boos.
‘Je kunt me niet dwingen. Als ik niet naar school ga, kun je daar niets tegen doen,’ zeg ik nu opgewonden.
‘Oh nee? Als jij het allemaal zo goed weet, dan weet ik ook iets. Als jij nu stopt met je opleiding, dan kun je hier opzouten! In dit huis is geen ruimte voor nietsnutten!’ dreigt mijn vader. Eindelijk zegt mijn moeder ook iets: ‘Erik, heb je hier echt goed over nagedacht? Weet je zeker dat je wilt stoppen? Realiseer je je dan niet hoe goed je het hebt?’
‘Ja, ik weet het zeker. En alsof ik het hier zo goed heb! Jullie hebben me hiertoe gedwongen. Ik wilde sowieso al niet studeren.’ Ik begint nu ook boos te worden.
‘Maar een studie is ook heel belangrijk voor je toekomst. Zonder studie kom je nergens. Goede banen liggen nu eenmaal niet voor het oprapen, en zonder opleiding maak je daar zelfs geen kans op.’ Voor de zoveelste keer begint mijn moeder over het belang van een studie. Die preek heb ik vaker gehoord.
‘Niet iedereen heeft een studie nodig om gelukkig te zijn. Denken jullie dat half Nederland ongelukkig is omdat ze geen studie hebben afgerond? Nee, ook zonder studie kan ik gelukkig worden,’ Waarom kunnen mijn ouders me niet gewoon steunen in mijn beslissing? Dit is toch wat ik wil! Laat ze ophouden!
Er valt een stilte, uit de televisie klinken pistoolschoten. Niemand van ons let er nog op. Dan wordt de stilte doorbroken.
‘Je kunt kiezen. Of je zet dat rare idee uit je hoofd, of ik wil dat je vóór het eind van de week vertrokken bent. Zeg het maar’ Mijn vader is serieus. Ik zal moeten kiezen. Mijn beslissing zal mijn leven kunnen veranderen.
‘Ik . . . Meen je dat echt? Ik voel me ineens een stuk onzekerder.
‘We willen geen nietsnutten in huis. Dus of je maakt je school af, of je zoekt een ander tehuis. En laat dan maar eens zien hoe je rond gaat komen.’ Mijn vader stampt naar boven, en kapt elke verdere discussie af.
‘Mam. . .’ Ik wil mijn moeder smeken om zijn vader te kalmeren.
‘Nee, je hebt je vader gehoord. Ik ga niet tegen hem in omdat jij je leven wilt vergooien.’ Ik hoor de twijfel in mijn moeders stem.
‘Het is duidelijk. Aan jullie heb ik niets.’ Ik ren naar buiten, ik heb frisse lucht nodig.

Jij pakt snel dingen op! Meestal als ik tips geef, wordt het later wel opgepakt of veranderen ze het niet omdat ze daar geen zin in hebben. Het is zo al een stuk beter! Let wel op dat je in de derde persoon blijft schrijven. Een stukje laat je de gedachten van Erik zien, maar dat kun je ook in de hij-vorm schrijven. JE kunt ook kiezen om het volledig in de ik-vorm te schrijven, mijn favoriete vorm maar dat is natuurlijk geheel je eigen keuze. Maar ga niet lopen switchen, dat werkt verwarrend

Ik heb het stukje hierboven aangepast. Ik vond voor het komende stuk het schrijven in de ik-vorm wat makkelijker Hierbij een vervolg

Ik loop naar het winkelcentrum. Ik heb veel over na te denken. De keuze die mijn ouders me stellen zorgt voor nogal wat problemen. Waar kan ik heen als ik besluit te stoppen? Hoe kan ik binnen een week financieel onafhankelijk worden? En wat wil ik uiteindelijk met zijn leven?
In gedachten verzonken loop ik door zijn kamer.
‘Als ik nu eens €10.000 win, dan heb ik een jaar om te verzinnen wat ik wil’ mompel ik voor me uit. Maar tegelijkertijd besef ik dat zulke rare ideeën me niet verder helpen. Ik moet nogal wat bereiken. Financiële onafhankelijkheid bijvoorbeeld. Ook heb ik een eigen plek nodig. Als ik het huis uit gezet word, kan ik niet zomaar de straat op natuurlijk. Het lijkt een onmogelijke opgave dat binnen een week te bereiken. Gedachten lijken sneller te verdwijnen dan op te komen. Moet ik dan toch toegeven aan mijn ouders? Moet ik serieus gaan studeren en alles inhalen wat ik tot nu toe heb gemist? Is dat dan niet net zo onmogelijk als het alternatief? Nee. Onder al die onzekerheid zit maar één gedachte. Verandering. Verandering van omgeving en van manier van leven. Wat het ook zal brengen, alles moet anders.
Na die gedachte lijkt er rust te komen. Ik ga naar huis en glip naar binnen. Nog vier dagen tot zondag. Nog vier dagen om alles te regelen.

Het is donderdag. Ik ga naar school, maar in plaats van de les te volgen ga ik naar de mediatheek en plof achter een computer neer. Ik moet een lijstje hebben met dingen die ik moet doen.
Onderdak, daar begin ik mee, denk ik. Kamers op zo’n korte termijn zal niet lukken. Een vakantiehuisje, tot ik iets anders heb? Nee, dat is niet handig. Beter een hotel. Maar wel een goedkope.
Wat is de volgende stap? Werk. Goed. Wat wil ik doen? Alles, als het maar verdient. Een uitzendbureau? Een banensite? Uitzendbureau, iemand die me wel wil helpen in dit proces. In tegenstelling tot mijn ouders.

Ten eerste, in de 4 stukjes die je nu geschreven hebt ben je al enorm vooruit gegaan.

Dat 3e stukje, waarin je het hebt over je vader die naar tv kijkt. Komt voor mij wel nog een beetje geforceerd over. Maar dat is niet iets wat met een tip te verhelpen is, dit komt gewoon omdat het beschrijven nog nieuw voor je is. Dat geforceerde verdwijnt vanzelf wanneer je het vaak gedaan hebt, omdat het voor jou dan ook natuurlijk voelt.

Qua inhoud, het is niet echt mijn soort verhaal, maar het steekt wel goed in elkaar.
De tijdsprongen vind ik wat minder prettig. Het ene moment zeg je dat de jongen naar buiten rent, het volgende moment zit hij op zijn kamer na te denken. Ik vind het een beetje jammer dat je niet vertelt hoe hij buiten rond loopt. Schopt hij uit frustratie vuilnisbakken omver, gaat hij op een bankje zitten en scheld die zijn vader uit. Zit die ergens te huilen.

Dat mis ik nog een klein beetje. Maar op zich steekt het allemaal goed in elkaar en loopt het ook goed.

Ik vind het best makkelijk lezen, ik let namelijk niet op spelfouten of grammatica. Hierbij wil ik je toch een compliment geven want normaal ben ik heel kritisch wat verhalen betreft om te lezen, het verveelt me soms te snel:P.
Snel meer!

@DOminator. Het was inderdaad ietwat geforceerd (ik neem aan dat je 2e regel bedoelt). Aan het eind wilde ik nog even duidelijk maken dat het woensdag was, en dat hij dus nog maar 4 dagen heeft. Ik zal dit iets veranderen, samen met nog een paar kleine dingetjes. Ook het laatste stukje maak ik wat anders.
Als ik nu bovenstaande posts edit, zullen mensen het minder snel opnieuw lezen en beoordelen. Als ik de stukken weer opnieuw post, staat mijn verhaal hier zometeen 2 keer. Wat is het handigst om in dit geval te doen?

Ehrm, ligt eraan hoeveel je wilt veranderen. Als je kleine dingetjes aanpast is het niet echt nodig die hier nog te plaatsen. Als je echt van alles om gaat gooien zou ik even editen en dan onderaan weer een post maken met wat je zoals veranderd hebt .

Wanneer je van de woensdag naar de donderdag gaat zou ik een witregel plaatsen en met een nieuwe alinea beginnen. Dit staat netter dan aan te geven dat het donderdag is.
Ik las dat Erik in een hotel wil gaan wonen zolang hij geen ander onderdak heeft. Dit lijkt me, zelfs voor een goedkoop hotel, nog redelijk prijzig. Er zijn ook jongerenhotels die goed verzorgd zijn en ook nog betaalbaar.
Je laatste stukje zou ik wat meer uitwerken. Nu werk je veel met vraagtekens en en beschrijf je niet zoveel. Je vliegt daar trouwens ook doorheen. Je kunt best beschrijven dat hij op zoek gaat naar een hotel en er ééntje vind. Dit kan in een paar zinnen al. Dan is de stap naar het zoeken van een baan minder groot en plotseling. Wanneer zoiets je overkomt maak je denk ik wel een lijstje met wat er moet gebeuren.

Verder zit er een stijgende lijn in je schrijven. Voor een eerste keer pak je alles goed op en feedback snel toe. Benieuwd waar dit heen gaat.

Het was eigenlijk ook als lijstje bedoeld, eerst de punten die hij moest doen en later dat ook uitvoeren. Komt natuurlijk nog niet zo over omdat ik nog niet verder ben gegaan Het jongerenhotel vind ik wel een goed idee.
Ik hoop morgen weer tijd te hebben een stukje te schrijven

Is het overigens storend dat ik in het laatste stukje zoveel vraagtekens gebruik?

Voor mij wel:) Vandaar dat ik ook zei dat het op mij als een opsomming over kwam. Je kunt dit voorkomen door het uit te schrijven.

Financieel onafhankelijk? Binnen een week? Een dak boven mijn hoofd? Binnen een week? Het lijkt allemaal onmogelijk. Gedachten lijken sneller te verdwijnen dan op te komen. Moet ik dan toch toegeven aan mijn ouders?

Kom ik toch even met een stukje herschrijven:P Sorry daarvoor want ik weet dat je daar niets mee hebt.

'Ik vroeg me af hoe ik binnen een week financieel onafhankelijk kon worden. Een dak boven mijn hoofd was mijn tweede probleem. De meeste jongeren hebben toch wat meer tijd dan één week om al die zagen te regelen. Langzaam begint het te tollen in mijn hoofd. Alles lijkt op dit moment onmogelijk. Zou ik dan toch moeten toegeven aan mijn ouders?'

Heb het woordental wel bijna verdubbeld maar in plaats van vijf vraagtekens heb ik er maar één staan en in essentie is je stukje hetzelfde gebleven.
Wanneer je het niet met me eens bent dan hoor ik dat natuurlijk graag.

Hmm, ziet er wel aantrekkelijker uit om te lezen ja. Zal het laatste stukje nog even veranderen.
Over het herschrijven was dit juist wat ik bedoelde:p kleine stukjes ipv hele teksten Dus hier heb ik juist wel wat mee.
Zo ontbijten, dan schrijven