Online Verhalen

Mijn Rug

Mijn rug.

Dragen de stenen
steeds zwaarder
als voorheen.

Overgegeven aan
onbetaste handen
zonder vuil.

Hebben nog
geen hooivork
vol.

Jij wist, dat
ik leefde, in
eenzaamheid.

Gedachten vullen
plekken, ongekent
jij wist.

Niet vertelt,
stil zwijgend
stil.

Mijn reacties op je stukjes worden saai...
Ik vind je vierde alinea, iets minder dan de andere, niet kwa worden maar de enter erin vind ik iets minder. Voor de rest weer schitterend. Echt iets waarover je uren kan nadenken.