2 juni 2009, de ondergang van de technologie is in zicht
Geplaatst: 07 mei 2011 00:32
De glinster van een zonnestraal wekt mij. Het was slechts een weerkaatsing maar genoeg om mij van mijn slaap te ontdoen. Eigenlijk zou ik deze dag eerder wakker zijn. De sms die deze dag naar mij verzonden was, heeft nooit mijn telefoon bereikt. Het vertrouwen van de techniek en politiek daalt met de jaren. Eenzaam begon ik met een bak filter koffie. Het zicht uit het raam is veel natuur. Vogels fluiten alsof het de mooiste dag op aarde is. Hoe mooi het uitzicht ook is, elke dag lijkt het er toch het zelfde uit te zien.
Na de computer opgestart te hebben zie ik een binnen gekomen email bericht. Mijn oogleden gaan omhoog zodat het beeld zichtbaar wordt. Het bericht afkomstig van Michiel Iping, een oud klasgenoot en vriend sinds al de jaren gaat over een veel besproken hype.
André sprak er al maanden over. Liquideren was wel een optie maar de prijs was erg hoog in deze bittere tijd.
Uitzending gemist
Waar het vorig jaar was gelukt om het uit te stellen tot oktober kwam ik er dit keer niet onder uit. Michiel was vast besloten om binnen korte tijd op vakantie te gaan. Hier onder de ontvangen mail.
“Bennie,
Ik heb je ook al een sms gestuurd, maar je telefoon fuckte zei je toch?
Zullen we vanavond ff afspreken om het over de vakantie te hebben? André weet nog niet hoe laat hij kan, maar dat zou hij nog even laten weten.
Met vriendelijke groet,
*** *eople The Netherlands
Michiel Iping
Senior Medewerker Adminstratie V&F
Special Accounts
”
Deze mail kwam aan als donderslag bij heldere hemel. Soms denk je alles mee gemaakt te hebben maar komt er net iets zwaarders op je pad. Als je iets niet moet doen is het je broeders laten vallen.
Deze zomer dan weer het land verlaten? De keuze om de grens over te gaan was niet zo heel lastig. Bedenk alleen wel met wie je dat doet.
Ik heb er rustig over nagedacht. Geen schoonfamilie, geen vriendin. Wat kan er in hemelsnaam fout gaan. Ik ben immers al in de hemel zouden de anderen zeggen.
Der untergang
Gekluisterd in bed is het lastig een oog dicht te doen. Vliegtuigen niet ver vandaan hoor ik razen van en richting Schiphol. Wetende dat ik binnenkort in een van deze vliegtuigen moet deelnemen beangstig mij. Het gierende geluid doet mij denken aan de kerosine die door allerlei slechte verbindingen klakkeloos de straalmotor in spuit.
Dienstplicht is al jaren afgeschaft toch roept de plicht om uit gezonden te worden. Dit keer niet door de regering maar door mijn eigen vrienden. Alsof zij niets meer waard zijn.
Bij het instappen kijkt de piloot mij angstig aan. Het was geen McDonald’s waar hij aan dacht. Het hoeft ook niet altijd McDonald’s te zijn, Burger King is ook goed. Niet zo klef als vliegtuig voedsel maar wel lekker, bijna Rivella.
Mijn vrienden waren zo slim om een mooie plaats in te checken. Ze zeggen dat ze slecht in flirten zijn maar het lukt hun toch aardig bij de incheck balie. Na de passen gezet te hebben heb ik mijn stoel bereikt. Het leek zo veilig in het midden. Veel voetruimte, en in plaats van drie stoelen naast elkaar waren het er twee. Zo hadden we alle ruimte en maar een persoon om je heen. Tijdens het opstijgen rammelde de nooduitgang. Het voelde niet prettig aan, en klonk zo hard dat wij elkaar niet konden verstaan.
De gordel die ik om had maakte mij niet veel uit. Ik maakte mij meer zorgen op de enkele schroeven die de stoel aan de bodem plaat hield.
Na de computer opgestart te hebben zie ik een binnen gekomen email bericht. Mijn oogleden gaan omhoog zodat het beeld zichtbaar wordt. Het bericht afkomstig van Michiel Iping, een oud klasgenoot en vriend sinds al de jaren gaat over een veel besproken hype.
André sprak er al maanden over. Liquideren was wel een optie maar de prijs was erg hoog in deze bittere tijd.
Uitzending gemist
Waar het vorig jaar was gelukt om het uit te stellen tot oktober kwam ik er dit keer niet onder uit. Michiel was vast besloten om binnen korte tijd op vakantie te gaan. Hier onder de ontvangen mail.
“Bennie,
Ik heb je ook al een sms gestuurd, maar je telefoon fuckte zei je toch?
Zullen we vanavond ff afspreken om het over de vakantie te hebben? André weet nog niet hoe laat hij kan, maar dat zou hij nog even laten weten.
Met vriendelijke groet,
*** *eople The Netherlands
Michiel Iping
Senior Medewerker Adminstratie V&F
Special Accounts
”
Deze mail kwam aan als donderslag bij heldere hemel. Soms denk je alles mee gemaakt te hebben maar komt er net iets zwaarders op je pad. Als je iets niet moet doen is het je broeders laten vallen.
Deze zomer dan weer het land verlaten? De keuze om de grens over te gaan was niet zo heel lastig. Bedenk alleen wel met wie je dat doet.
Ik heb er rustig over nagedacht. Geen schoonfamilie, geen vriendin. Wat kan er in hemelsnaam fout gaan. Ik ben immers al in de hemel zouden de anderen zeggen.
Der untergang
Gekluisterd in bed is het lastig een oog dicht te doen. Vliegtuigen niet ver vandaan hoor ik razen van en richting Schiphol. Wetende dat ik binnenkort in een van deze vliegtuigen moet deelnemen beangstig mij. Het gierende geluid doet mij denken aan de kerosine die door allerlei slechte verbindingen klakkeloos de straalmotor in spuit.
Dienstplicht is al jaren afgeschaft toch roept de plicht om uit gezonden te worden. Dit keer niet door de regering maar door mijn eigen vrienden. Alsof zij niets meer waard zijn.
Bij het instappen kijkt de piloot mij angstig aan. Het was geen McDonald’s waar hij aan dacht. Het hoeft ook niet altijd McDonald’s te zijn, Burger King is ook goed. Niet zo klef als vliegtuig voedsel maar wel lekker, bijna Rivella.
Mijn vrienden waren zo slim om een mooie plaats in te checken. Ze zeggen dat ze slecht in flirten zijn maar het lukt hun toch aardig bij de incheck balie. Na de passen gezet te hebben heb ik mijn stoel bereikt. Het leek zo veilig in het midden. Veel voetruimte, en in plaats van drie stoelen naast elkaar waren het er twee. Zo hadden we alle ruimte en maar een persoon om je heen. Tijdens het opstijgen rammelde de nooduitgang. Het voelde niet prettig aan, en klonk zo hard dat wij elkaar niet konden verstaan.
De gordel die ik om had maakte mij niet veel uit. Ik maakte mij meer zorgen op de enkele schroeven die de stoel aan de bodem plaat hield.