Online Verhalen

Meneer Pen en mevrouw Potlood worden uit het schap van de HEMA geplukt, en in een plastic tasje gedaan. In het tasje liggen nog veel meer spullen. Een schooletui, een paar gummetjes, en nog veeel meer spullen die nodig zijn voor school. Allemaal gloednieuw.
"Hallo Collega's," groet meneer Pen opgewekt, "hoe gaat het er vandaag de dag mee?"
Een depressieve gum praat terug. "Ik ...

"Ik voel me absoluut slecht. Als het zo moet hoef ik geen leven te hebben want, er zat een meisje van 5 aan me te kluiven. Nu ben ik mijn beroemde eer kwijt." De depressieve gum kijkt smekend rond. "Wie kan mij helpen?"

Een hyperactieve puntenslijper komt gillend aangerend. "Ikke! Ikke!" Hij laat kneedgum zien en maakt er een stukje gum van. Dat plakt hij op het gaatje.
"Wat lief van je, Puntenslijper," zegt meneer Pen, "Gum, zal ik ook nog een mooie tekst op je schrijven?"
Mevrouw Potlood bemoeit zich ermee.
"Nee, ik kan beter tekenen!" en ze..

Begint allemaal mooie vreemde tekentjes te maken. Ronde cirkels met een gezichtje erin. De depressieve gum keek vol afschuw naar zijn mooie, eerst nog roze, huid.
"Wat heb je gedaan?"
De rode pen sprak afkeurend: "Zeur niet zo, je bent gewoon depressief. Streep gewoon dat deel in je herinneringen weg en beloon jezelf daarvoor met een mooie krul."
De depressieve gum zuchtte diep. "Jij hebt makkelijk praten, jij bent nog niet gebruikt. Dan zou ik ook alles kunnen vergeten."
"Wil je dat ik je onderstreep met rode pen?" Rode pen was altijd al een beetje opvliegend geweest, en als niemand haar goede raad opvolgde, of als ze het zelfs afbekten, werd ze boos. Ze hupste naar de gum toe en wilde haar rode inkt op hem spuiten, maar toen...

kwam Groen Potlood tussenbeide en schreeuwde woedend;
"Als je het maar laat! Al jouw werken worden rood. Alles wordt rood! Het is genoeg!" Groen Potlood ergerde zich geel en veranderde in een geel potlood. Gefrustreerd kroop hij dus weg in een hoekje.
"Zeg, Gum," begon Paarse Stift, "wat als we allemaal wat op jou tekenen?"
Gum antwoordde;
"Prima, als je maar..."

voorzichtig bent met de kneedgum, want het is nog erg broos."
Paarse Stift begint een soort Mona Lisa in amateurversie te maken, en meneer Pen begint aan een verslag over zijn nieuwste ontwerpideeën. Hij was altijd al geleerd geweest.
Hyperactief springt de Puntenslijper op en neer, meer dan een keer op tenen springend.
"Ik wil ook tekeningen op me, ik wil ook!"
Rode Pen ...

schudde zijn hoofd en zei;
"Maar dat gaat helemaal niet! Jij bent van ijer, rare Punteslijper. Maar we kunnen wel aan Stickervel vragen of hij je wilt beplakken?"

Natuurlijk wou Stickervel dat wel, als hij maar niet alle stickers zou kwijtraken. "Jeeeeeh, ik word ook versierd!" Gilde Punteslijper. De depressieve Geel Potlood werd gek van het geschreeuw van Puntenslijper die feest vierden. "Hou alsjeblieft op, hoe moet ik mij nou depresief voelen?" Geel Potlood kroop snikkend terug in een hoekje. Terwijl Stickervel ...

Puntenslijper beplakte met stickers, kreeg hij een geweldig idee.
"Geel Potlood, ik roep mijn zus! Die kan je ook beplakken." Zo gezegd, zo gedaan en Stickervel riep zijn zus erbij. Ze zat vol met paardenstickers.
Helaas vond Geel Potlood die niet zo geweldig dus ...

Begon geel potlood te huilen. Na een paar minuten werd Geel Potlood boos. "Ik wil geen paarden stickers, die zijn dom!" Zus Stickervel keek geergerd. "Hoe kunnen we je dan te vreden krijgen?" Geel Potlood stond woedend te kijken. "Hoe kunnen jullie dat nu zeggen? Ik dacht dat jullie om mij gaven!" Zus en Broer Stickervel keken verbaasd. Waarop rode pen zij; "Geel Potlood...

ik weet wat. Je mag drie wensen doen, en we zullen proberen er minstens een uit te laten komen. Dus vertel maar."
Geel Potlood dacht diep na maar kon niks bedenken.
"Als het maar niet van die stomme wensen zijn zoals tienmiljoen euro of zo," mopperde de Liniaal, "want dan sla ik je zo hard als ik kan, dat je het maar weet!"
Geel Potlood wist het opeens. "Ik wens ...

dat ik een gelukkig potloodje word, die een goede eigenaar krijgt!" Liniaal kijkt scheel maar zegt er niks van. Meneer Pen kijkt Rode Pen vragend aan en knikt. "Gele Potlood, jij zult van ons allemaal een goede eigenaar krijgen, als iedereen het er mee eens is?" Meneer Pen krijgt vragend rond, waarop iedereen goedkeurend knikt. "Oke afgesproken dan!" Zus Stickervel kijkt arrogant naar Geel Potlood. "Jij hebt wel ...

praatjes zeg, voor zo'n depressief potlood! Wij bestaan ook nog!"
Geel Potlood wilt antwoorden, maar krijgt er nog niet de tijd voor, want de tas wordt ruw omgekeerd en alle spullen worden op tafel gegooid.
"Au! Ouch!" kreunt de inhoud, het stukje kneedgum breekt nog net niet af.
"Wat was dát?" gilt Rode Pen verontwaardigd, terwijl ze duizelig heen en weer blijft rollen over de schuine tafel.
"Een aardbeving?" antwoordt Geel Potlood depressief. Dan ...

Komt er een rood ligt op hun af. PIEP klinkt het. "Auw mijn dop oren! Wat heeft dit nou weer, te betekenen?" Meneer Pen kijkt Rode Pen aan. "Rustig maar Rood dit overkomt iedereen, we gaan naar onze nieuwe eigenaar!" Zegt Meneer Pen. Iedereen kijkt angstig rond. PIEP klonk het weer. Puntenslijper kijkt naar het bijna, losse kneedgum van Gum. "Waar kijk je naar?" Gum kijkt boos. "Wie ...

weet wat dit is?". Puntenslijper gaat snel op een ander onderwerp over. Zijn normaal zo opgewekte stem trilt verschrikkelijk.
"Dit," zegt meneer Pen, "is het Rode Licht. Het regelt het verkeer van pennen en andere spullen uit deze winkel." De rest vond het heel logisch klinken.
"Is het snel voorbij?" piept een klein gummetje wat tot dan toe onzichtbaar is gebleven. "Ik krijg er hoofdpijn van."
Gelukkig ...

zijn de spullen na nog een paar harde piepjes klaar om in een tas gesmeten te worden.
"Niet zo hard, niet zo hard!" klaagt een stem die niet van een van de spullen is.
Het kleine gummetje zucht opgelucht. "Tenminste nog iemand die om ons geeft."
"Nou, echt niet!" roept meneer Pen. "Je wordt vaak gebruikt, of vergeten!"
"Hoe weet jij dat?" vraagt puntenslijper.
Meneer Pen kijkt hem aan. "Omdat...

ik in mijn vorige leven gebroken ben, door een pestkop." Hij vertrekt zijn gezicht in een pijnlijke grimas bij het horen van dat woord.
"Oooh..." De rest van de spullen kijkt hem met grote ogen aan, "wauw. Dat moet heftig zijn geweest."
Meneer Pen knikt, een traantje blinkt uit zijn punt. "Ik heb er trauma's aan overgehouden, geloof me. Het is zo pijnlijk."
De rest van de spullen 'ooh't weer, maar dan ...

kijkt Meneer Pen weer op. Niemand had verwacht wat Meneer Pen had verteld. Rode Pen drukt haar dop tegen die van Meneer Pen. "Het komt wel goed joh, even op je tanden bijten." Iedereen kijkt verwilderd om zich heen. Dan komt puntenslijper tussen beiden. "Oke nu van elkaar afblijven, en allemaal ontspannen!"

De tas wordt in de auto gezet en Puntenslijper grijnst. "Op naar een nieuw avontuur!"
Het hobbelt maar en hobbelt maar, en allemaal houden ze elkaar vast, gewoon voor de zekerheid. Dan opeens komt er een hoge drempel en met een klap rolt iedereen over elkaar heen.
Bijgekomen van de schok telt meneer Pen voor de zekerheid of iedereen er nog is. "Help! Kleine Gum ontbreekt!"
"Help! Help!" Kleine Gum! De rest van de spullen kijkt angstig uit de tas en ...

Daar licht iets. Niemand ziet wat het is. "Kleine Gum ben jij dat?" Vraagt Zus Stickervel. Geen antwoord. Meneer Pen kijkt dan een beetje nors en kruipt uit de tas. "Doe voorzichtig!" Zeggen ze allemaal. Terwijl Meneer Pen naar het kleine voorwerp kruipt maakt de auto op nieuw een harde schock. Hoppa daar vloog ...

Zus Stickervel uit de tas.
"Zusje!" riep Rode Pen. "Zusje Stickervel licht daar ook ergens nu, Meneer Pen!"
Meneer ben bromt. "Kunnen jullie niet gewoon in die tas blijven?" Dan kruipt hij verder naar het kleine voorwerpje.
"En?" vragen ze. "En, is het kleine gum?"
"Dit is niet kleine gum," vertelt Meneer Pen.
"Wat is het dan?" klinkt de stem van zus Stickervel zacht en snikkend.
"Ik weet het niet. Maar gaat het goed met jou?"
"Ik ben gescheurd en gekreukt! Mijn stickers zijn vies en hier ligt een dooie vlieg."
Meneer Pen rilt.
"Maar wat is het nou?" vraagt Rode Pen.
Meneer Pen draait zich om naar het voorwerp.
"Wel alsjemenou!" roept hij uit. "Dat is een...

andere pen!'
Zusje Stickervel kroop zo snel mogelijk naar de pen toe. 'Wie ben jij? Wat heb je?'
'Ik...', snikt de pen, 'ik ben ge- gestolen!' Een traan rolt over zijn blauwe huid.
De ogen van Zus Stickervel werden groot. 'Meneer Pen! Meneer Pen, kom eens snel!'
'Wat is hier aan de hand? Ben je gestolen?' vraagt hij aan de andere pen.
'J-ja', begint die, 'ik was gewoon thuis en toen opeens...

pakte iemand me mee en dumpte me in deze auto! Ik ben zo verdrietig! Ik mis mijn mens, een meisje, en ze tekende zo mooi met me!"
Troostend sloeg Zus Stickervel een ezelsoor om de onbekende pen heen. Meneer Pen zuchtte.
Allemaal verstijfden ze toen er vanuit de hoek een zacht hulpgeroep klonk. Rode Pen was de eerste die weer bij zinnen kwam. "Ik weet hoe we Kleine Gum moeten redden! We moeten..."

Onze krachten bundelen"
Nadat Rode pen deze woorden had gesproken vloog er nog iets de auto in.
Deze keer was het Meneer Liniaal.
Iedereen begon door elkaar te praten.
Maar toen kroop Blauwe pen naar Meneer liniaal en knuffelde hem.
"Kennen jullie elkaar ?" vroeg Rode pen
"Ja we zijn ...........

... een stelletje, al een tijdje maar wou het niet zeggen.'' ''Waarom niet?'',zei de blauwe lineaa verontwaardigt, ''ben ik te lang voor jou?'' ''Natuurlijk niet schat, maar niemand kent jou'' ''Dat is helemaal mooi! Heb ik een vriendinnetje die zich voor me schaamt!'', de blauwe lineaal dijnsde terug en keek de rode pen boos aan, de rode pen zag er erg verdrietig uit en begon ook een beetje te snikken, al de vriendjes van de rode pen rende naar hem toe, en knuffelde hem, ze keken hem allemaal boos aan, blauwe lineaal liep richting de deur van de auto en zei:''nou...

... bekijken jullie het maar! Ik heb jullie niet nodig, voor jullie twee anderen" zei hij, terwijl zijn gedachten afdwaalde naar een geodriehoek en passer waarmee hij enkele maanden hiervoor een ingewikkelde driehoeksverhouding had beëindigt. "Tot ziens" beet hij hen toe en met nog één blik achterom bereidde hij zich voor om de auto uit te stappen.
Ondertussen in de etui besloot het spiekbriefje biologie om maar eens poolshoogte te nemen, en te kijken waar het rumoer buiten toch allemaal goed voor was. Even kijk hij in het rond voor hij zei: "Wat ik hier toch lees...