Online Verhalen

Oké, ik moet echt van de gewoonte afkomen om verhalen even te schrijven en dan te willen stoppen, dus ik beloof, ooit ga ik weer aan mijn fantasy verder (oké, dat klonk deprimerend). Ik heb gewoon bij die verhalen een writersblock, dus ik ga eens een voor mij nieuwe stijl (alhoewel, nieuw? Ik heb het wel eerder geschreven maar ik ben toen meer op fantasy overgestapt) uitproberen.

Dit wordt waarschijnlijk zo'n cliché-onderwerp, maar ik ga proberen er een originele draai aan te geven. Ja, proberen, oefening baart kunst. ^^

Pfff, en weer geschreven vanuit het oogpunt van een meisje. Ik word echt gek dat ik steeds vanuit meisje schrijf. Maar jongens, die zijn zo lastig te doorgronden. :f

-
Proloog

Zijn hand greep naar de hare, maar hij kon hem net niet pakken. Hij deed een stap naar voor, wilde hem pakken maar struikelend deed zij ook een stap vooruit. Een paar seconden bleef ze op de grond liggen, maar die paar seconden waren nog steeds te weinig tijd voor hem om naar haar toe te komen. Alles leek in slow motion te gaan: zijn bewegingen en haar pogingen om omhoog te komen.
"Alynn," fluisterde zijn stem, "Alynn, geef niet op."
Hij smeekte de hemel, de persoon die daarboven was, haar bij te staan. Haar hulp te bieden, ook al had hij geen idee hoe. Het leek een onmogelijke opgave.
"Alynn!" schreeuwde hij uit, met een wanhopige stem. De naam brandde op zijn lippen, deed hem pijn, kwetste hem. De vijf letters sloegen hem genadeloos, staken een mes in zijn hart, hadden als doel hem te laten sterven. Zoveel keren had ze hem meegesleept in haar depressiviteit, hem beschuldigd. Gezegd dat het zijn schuld was geweest dat ze zo'n rotleven had. Ze had hem uitgescholden, hem in zijn gezicht gespuugd, gezegd - nee, geschreeuwd - dat hij op moest rotten. En hij had niet naar haar geluisterd.
Net toen hij op het punt stond haar naam opnieuw te roepen, zakte hij in elkaar. Het was te laat. Zijn intuïtie vertelde het hem. Ze was al vertrokken, naar boven.
Toen besefte hij het. Alle keren dat hij haar wilde helpen. Al die keren waren een onmogelijke opgave geweest.

Hallo requiem

Een veel belovend begin! Ben benieuwd waar je met je verhaal heen wilt gaan!

Je zinsbouw is erg mooi in deze proloog.

Alles leek in slow motion te gaan, zijn bewegingen, haar pogingen om omhoog te komen.

Ik zou achter gaan een : (dubbele punt) zetten. en tussen bewegingen en haar een "en". Nu loopt de zin niet helemaal lekker.

Hé, Alynn! Die naam heb ik eerder gehoord! Is dit een vervolg op je One-Shot?
Verder ben je niet de enige die het lastig vind om vanuit jongens te schrijven hoor, ik ben zelf een jongen maar vind het vaak (niet altijd) toch fijner om vanuit het perspectief van een meisje te schrijven.
Tipje: (werkte ook bij mij toen ik vanuit meisjes begon te schrijven) Als je vanuit een jongen wilt schrijven, moet je het gewoon eens een keer proberen. Het maakt niet uit als hij niet jongensachtig reageert de eerste keer. Schrijf gewoon wat in je op komt, wat je denkt wat een jongen op dat moment zou doen.
Verder lijkt me dit een heel spannend verhaal. Ik ben benieuwd hoe het afloopt. En eh... probeer deze dan wel af te schrijven hè? Anders maak je me té nieuwsgierig naar het vervolg

Nee, niet echt vervolg, vind het gewoon stoere naam. xDD
@ Patrick; bedankt ^^

Euhm ja XDD
Oeeh, nu weet ik hoe ik je moet martelen :gnagna:

O o, Xatham, nu heb je haar een machtsmiddel gegeven you're doomed
@ Requiem: ik verwacht wel dat mijn gehoorzame onderdaan hier heel goed gebruik van maakt anders mag je weer terug in de leer bij mij. En reken er maar op dat je er niet goed vanaf komt. Ik geef geen fijne tweede kansen

Over je verhaal, echt heel erg mooi geschreven! Wat is dat toch met prologen die al het goeds van iedereen naar boven halen? En Alynn is idd een mooie naam, verdorie, kan ik hem niet gebruiken niet dat ik dat van plan was, maar goed
Trouwens, je titel is ook heel erg mooi! Ik ben heel erg benieuwd wat er verder gaat gebeuren, dus post snel meer....

Dit klinkt echt super veelbelovend!
Wanneer komt het vervolg? Ik lees sowieso mee:)

Ik raak blij van jullie. XD
@ Saskjezwaard: O_O" * slik * Oh god. Nu vind ik je nog enger dan ik je al vond.
@ ElineH; Leuk dat je meeleest ;D

Voor de liefhebbers, hier een nieuw stuk xD En drama schrijft veel vlotter dan fantasy voor mij XD (oh nee, nu gaat Saskia me vermoorden)

1

Alynn's haren wapperden wild heen en weer, terwijl haar voeten hard doortrapten. Een maand geleden was ze verhuisd en bij verhuizen hoort meestal ook een nieuwe school. Dat was dus ook bij haar het geval: ze zou van school veranderen. Erg veel aandacht hadden haar ouders trouwens niet aan haar besteed - vanaf haar achtste was ze zo ongeveer aan haar eigen lot achtergelaten. Dus keek ze niet raar op toen zij zelf maar iets moest regelen. Uiteraard hadden haar ouders wel een brief gestuurd en de zakelijke dingen geregeld. Maar dat was dan ook het enige.
Vanochtend was ook een ramp geweest en haar gebruikelijke ochtendhumeur had het er niet beter op gemaakt. Misschien vonden haar ouders het wel leuk om haar te irriteren en daarna straf te geven, wie weet. Ze zag ze er eigenlijk best voor aan.

Veel te snel naar haar zin racete ze het schoolplein op, de bel die net ging maakte haar nog eens extra duidelijk dat ze te laat was. Te laat, op haar eerste schooldag, en een vaag idee waar ze moest zijn. Lekkere indruk maakte ze, op je eerste dag gelijk een aantekening. Of hoe het op deze school ook ging.
Met de moed in haar schoenen sprong ze te haastig van haar fiets af, waardoor ze half struikelde. Ook dat nog. Kon dan echt níéts goed gaan vandaag? Zichzelf af reagerend op haar fiets, duwde ze het ding met een harde klap in het gammele fietsenrek. Het stonk er naar sigaretten en pis, en zag eruit alsof het elk moment in elkaar kon vallen. Fijn.

Gehaast liep ze met haar zware schoudertas naar het schoolgebouw. Dat zag er veelbelovender uit, stevige witgeverfde muren met een beetje graffiti erop, grote ramen met open gordijnen en het licht was aan in de meeste lokalen en kantoortjes. Tenminste, ze vermoedde dat het kantoortjes waren, zeker wist ze het niet.
Zonder nog veel tijd te besteden aan het gebouw liep ze naar binnen. De verwarming binnen voelde heerlijk aan in vergelijking met de kou buiten. Het zou zeker gaan regenen vandaag want de lucht was grauw en grijs. Met een beetje geluk was ze dan veilig binnen.
Binnen zag het er net zo verwelkomend uit, crèmekleurige muren en in de muur rechts een raam met uitzicht op de conciërge. Iets opgewekter dan eerst stapte ze met rechte rug de kamer binnen, waar een vriendelijk uitziende man wat deed op de computer.
"Ahum," kuchte ze zachtjes, om te laten merken dat ze er was, "hallo?"
Rustig keek de man op, glimlachend. "Hallo meid, niet zo slim, te laat op je nieuwe dag. Ik hoop voor je dat je geen brugpieper bent?" antwoordde hij grijnzend. Hmm, dat type vond ze wel leuk, om als conciërge te hebben.
"Nee meneer, ik zit in de derde. Ik ben alleen nieuw hier op school en ik neem aan dat je hier gewoon te laat-briefjes moet halen, helaas?" Haar laatste woorden kwamen er op een vrolijke toon uit, ze vond het allang niet zo erg meer.
"Tja, life is hard. Wat is je naam?" was het antwoord terug.
"Alynn Versluis, b3d."
"Je weet naar welk lokaal je moet?" Terwijl de man dit zei pakte hij een geel briefje en krabbelde er in een slordig handschrift wat op. Met een knipoog gaf hij het aan haar. "Geef dit maar aan de leraar die je straks hebt."
Grijnzend pakte Alynn het briefje aan, ze had de hint begrepen. Met een vriendelijke groet draaide ze zich om en liep weer naar buiten. Lokaal A12, als ze het zich goed herinnerde.

Nee Saskia, Requiem wil me helemaal niet martelen. Kijk, ze heeft al een nieuw stukje geschreven. Ze heeft gelukkig respect voor me! (6)

Het stonk naar sigaretten en pis, en zag eruit alsof het elk moment in elkaar kon vallen.

Dit zinnetje komt een beetje uit de lucht vallen. Ik neem aan dat je het over het fietsenhok hebt en niet over de fiets wat theoretisch gezien ook nog zou kunnen. Misschien kun je het woordje 'er' toevoegen. Het stonk er naar... of zoiets als dat stonk naar...

nette witgeverfde muren met op bepaalde plekken wat graffiti

Doordat graffiti vind ik ze persoonlijk al niet net meer. Ik denk dat je 'net' iets algemener bedoeld maar het staat me een beetje vreemd aan te kijken
Heel leuk verhaal! Ben benieuwd hoe dit afloopt... Schrijf snel weer verder of anders... anders... verzin ik een manier om jou te kunnen martelen (6)

^^ Yay. Persoonlijk vind ik dit een van je betere verhalen. Deze boeit me, is realistisch en die style leest makkelijker weg dan je oude(?) style. Ik ben hier zeer te spreken over en ik ga dit verhaal hoe dan ook volgen.
Goed gedaan!

Grijnzend pakte Alynn het briefje aan, ze had de hint begrepen.

Wat een heerlijke zin, trouwens.

Met snelle stappen sloeg Alynn de hoek om, zoekend om zich heen kijkend. Het leek voor haar gevoel wel uren later toen ze eindelijk A12 had ontdekt. De deur was in een hoekje verstopt. Bruinrood en voor het grootste deel bedekt met een raam. Alynn voelde nu al de blikken van de voorste leerlingen op haar gericht. Ze keken natuurlijk door de deur en ze had het kunnen verwachten, maar ze voelde langzaam maar zeker hoe haar benen begonnen te trillen als drilpudding. Ze haalde diep adem en smeet de deur ruw open. Het gebaar was stoer en zelfverzekerd bedoeld maar toen ze het uitvoerde was het allesbehalve stoer. Met een onhandige nog-net-niet-struikeling liep ze het lokaal binnen. Het gelach leek overal vandaan te komen en met haar hoofd rood als een tomaat keek ze op.
"Jij bent zeker Alynn?" De stem van de lerares redde haar en dankbaar greep ze die kans aan om haar reputatie niet helemaal te verpesten.
"Jep, it's me," probeerde ze stoer te zeggen, wat niet echt lukte. Alynn had nooit het karakter voor een populair type gehad, misschien was dat wel de reden dat ze altijd het vijfde wiel aan de wagen was.
"Ik dacht dat ze Nederlands was," fluisterde een meisje spottend tegen de barbiepop naast haar. Correctie, dat meisje had ook Barbiepop-bloed in zich. Ze waren allebei zo opgetut dat het een wonder was als dat er nog afkwam.
"Alynn?" De stem van de lerares haalde haar uit haar gedachten.
"Euh, ja?" antwoordde ze snel, op een normale toon.
"Ik ben Leanne Blaars, je mentrix. Zeg maar mevrouw Blaars. Kan je je misschien even voorstellen? Dat zal de klas zeer op prijs stellen," ratelde de vrouw opgewonden op, alsof ze iets heel leuks had meegemaakt.
"Euhm, oké, dat gaat wel lukken denk ik." Met een bedenkelijk gezicht keek Alynn naar de 'enthousiaste' klas. Er klonk geroezemoes en meteen had ze al vermoedens dat die over haar gingen. De twee Barbiepoppen konden niks anders dan haar met een vuile blik aanstaren.

"Nou, begin maar."
Alynn frutselde nerveus aan de rand van haar warme vest.
"Nou, ik ben dus Alynn, zoals jullie al weten en... euh..." Ze had opeens geen idee wat ze kon zeggen, alsof haar hersenen waren weggehaald.
"Nou, zo heet ik dus... euh... ik..." Er kwam echt niks meer uit wat mevrouw Blaars ook opmerkte.
"Och, ga maar zitten dan, als je zo nerveus bent. Ik snap het wel, vroeger vond ik het ook nooit leuk om voor een wildvreemde klas te staan." Ze ratelde ongestoord door over haar jeugdervaringen, die eigenlijk niemand iets kon schelen. Behalve dan misschien haar ouders, maar die hadden haar ervaringen waarschijnlijk al miljoenen keren gehoord. Met knikkende knieën liep ze naar de plek achterin die nog over was. Ze negeerde de propjes die haar 'per ongeluk' misten. Op deze eerste dag zou ze zich niet laten opfokken, dat plezier gunde ze die trutten niet.
Met een zachte zucht plofte ze op de stoel links neer, helemaal achterin. Haar tas bleef besluiteloos op tafel liggen en ze maakte geen aanstalten om haar boeken te pakken. Toch wel nieuwsgierig keek ze om zich heen, naar de andere kinderen in de klas.
Het drong nu pas tot haar door dat er niet om een briefje werd gevraagd. Ach ja, ze kon het altijd later nog gebruiken.

"Hoi." Ze keek op van haar tas naar de persoon die voor haar zat, en zich nu had omgedraaid.
"Oh, hey," antwoordde ze zacht, terwijl ze probeerde niet terug te kijken naar haar tas. Stel je niet aan, gewoon sociaal terug doen. Ze dwong zichzelf het meisje aan te blijven kijken door haar tas op de grond te schuiven. Met een harde klap kwam hij op de grond terecht waardoor ze weer van alle kanten blikken op haar geworpen kreeg. Pfff.
"Ik ben Maxine, jij Alynn. Dat was het toch?" Voordat Alynn een antwoord kon geven praatte Maxine alweer verder.
"Hoe gaat het?" vroeg ze Alynn, die fronste. Was dit sarcastisch of lullig bedoeld of meende ze het echt? Het was zo'n typische ik-wil-je-irriteren-zin. Dan gingen ze je na je antwoord uitlachen of erger nog, bleven ze je de hele schoolcarrière die je nog voor je had achtervolgen met hun 'geïnteresseerde' vragen.

Leuk stukje! Ben echt benieuwd hoe het met haar afloopt op school en of ze nog vrienden weet te maken.
Eén dingetje viel me op:

Ze keken natuurlijk door de deur

Het kan aan mij liggen maar dat vind ik een beetje vaag. Waarschijnlijk bedoel je een raampje in de deur of zo? Misschien kun je het een beetje duidelijker proberen uit te leggen.
Schrijf snel verder!

@Xatham: Bedankt dat je me steunt in deze zware tijden. XDD Ik volg je tips heel braaf op. ^^ Maar o wee, als je stopt met lezen want dan haal ik Saskia erbij! xD
@Kroontjespen: Bedankt! <3

Woehoe, hoef pas om half 11 te vertrekken naar school XDD time to write ^^
Ben niet zo tevreden over het stukje met Maxine en Danysha, bij het haar- & naamgebruik wat volgens mij niet klopt. Graag jullie mening daarover.
--
Alynn kon zichzelf wel voor haar kop slaan toen ze na minstens een halve minuut nadenken een antwoord had.
"Ja, het gaat prima, met jou?" Het kwam er op een zelfverzekerde toon uit, een toon van iemand die het niet interesseerde wat andere mensen van haar dachten. Blij dat er eindelijk iets goed ging vandaag, glimlachte ze zo vriendelijk mogelijk. Voor zover dat mogelijk was met haar lach-kwaliteiten. Toch was het resultaat best aardig.
"Goed, heb je nog iets gedaan in de vakantie?" vroeg Maxine haar weer. Oh God, ze vond dit gesprek nu al verschrikkelijk. Waarom wist ze niet maar haar gevoel zei haar dat dit fout ging. Heel erg fout.
"Euh, nee, eigenlijk niet. Wat verjaardagen, dat was het wel. We gaan bijna nooit op vakantie," zei Alynn aarzelend. Aansteller. Je stelt je gewoon aan. Het is maar een meisje uit je klas en als je nu sociaal doet heb je er gelijk een vriendin bij. Anders ga je zeker gepest worden.
Gegiechel klonk op naast haar gesprekspartner en automatisch draaide Alynn haar hoofd naar het geluid toe. Het andere meisje dat aan de muurkant zat kon amper haar lachen inhouden en deed er ook niet heel veel moeite voor, want nog geen vijf seconden later lag ze met de slappe lach op haar tafel. Was Alynns antwoord dan zo raar? Ze had toch normaal geantwoord? Ze kon wel janken, maar deed haar best om haar tranen in te houden. Stomme, stomme kutschool.

"Danysha!" riep Maxine geïrriteerd. Ze gaf 'Danysha' een stomp tegen haar schouder. "Doe eens even normaal zeg. Jezus."
Alynn deed nu geen moeite meer om Maxine aan te blijven kijken en ze richtte haar blik strak op de tafel.
"Hé, het spijt me van Danysha, ze is wel aardig hoor." Maxine glimlachte vriendelijk naar Alynn toen die opkeek. Eigenlijk nam ze nu pas de moeite de twee meiden te bekijken.
Maxine had bruin krullend haar en was duidelijk van buitenlandse afkomst. Haar huid was getint en haar ogen waren groot.
Danysha was de typische Nederlandse verschijning: blond stijl haar en blauwe ogen. Alynn mocht haar al gelijk niet, mede dankzij het feit dat ze net ging lachen. Maar haar uiterlijk had ook iets, iets afwijzends richting haar, arrogant. Alsof ze beter was. Dus zij was aardig? Rare smaak had Maxine dan. Ze kon er niks aan doen maar had opeens enorm veel zin om die Danysha op haar bek te slaan.
"Het maakt niet uit," mompelde ze in plaats daarvan. Daarna begon de les echt en toen ze op haar horloge keek, zag ze dat er pas vijf minuten waren verstreken. Het voelde alsof ze een urenlange marteling achter de rug had. Ook al leek Maxine haar wel aardig, ze voelde nog steeds de vuile blikken die Danysha af en toe op haar wierp terwijl ze haar boeken pakte.
De Barbiepoppen waren gelukkig gestopt met kijken, dat was tenminste iets.

De rest van de les viel wel mee, er waren in ieder geval geen irritante propjes en Danysha negeren ging beter dan ze dacht. Danysha leek het ook niet meer leuk te vinden zonder reactie dus ging ze met Maxine lopen kletsen. Beide meisjes besteedden daarna geen enkele aandacht meer aan haar, wat Alynn kwetste. Fijn, leuke start maar niet heus.
Toen de bel ging stond Alynn snel op, propte haar spullen in haar tas en liep naar de deur. Een hand op haar schouder hield haar tegen. Ze draaide zich om en zag haar mentrix staan. "Kunnen we even praten?"
Alynn had wel een donkerbruin vermoeden waar het over zou gaan en knikte kort. "Oké..."

Hé, gaan we met mij dreigen? Daar ben ik niet van gediend, mevrouw Requiem. Ik sleep u hierbij voor de rechter wegens smaad! Nu denken alle lieve, nieuwe leden dat ik een heel groot eng monster ben dat het liefste kleine kinderzieltjes eet en als dessert een hapje OV-leden. Maar dat doe ik helemaal niet, ik hou niet eens van mensenvlees. Mensenzielen, daar aas ik op muhahahaha
Oh, dit helpt volgens mij niet echt in het beeld dat je van me hebt oepesss.... nou, dan heb ik het niet gezegd.
Weet je wat ik grappig vind, je zegt dat Danysha de typische Nederlandse Nederlandse verschijning is, maar haar naam is niet zo. Terwijl Maxine, van buitenlandse afkomst, weer een Nederlandsere naam heeft. Aaah, Maxine doet me denken aan waxinelichtjes let maar niet op mij, gebeurt wel vaker^^
Hmm, je maakt me heel erg benieuwd waarom iedereen in de klas zo doet. Volgens mij is het niet echt normaal dat mensen zo doen bij een meisje dat voor het eerst in de klas komt, of ik heb een te goed beeld van mensen in mijn hoofd. Maar ik ben nieuwsgierig naar wat Alynn met de mentrix moet bespreken, ergens denk ik nu dat er iets met haar is, zeker hoe iedereen reageert op haar. Schrijf snel verder!!!!! En niet meer dreigen met mij, dat breekt mijn tere hartje *snik, snik* alhoewel, mensen dwingend aankijken kan ik goed, kijk maar > zeg het maar als ik moet komen, Xatham, je bent gewaarschuwd
Oké, lekker onnuttig bericht xD

Zo lang het verhaal leuk blijft stop ik niet met lezen! (en hoef je de mensenzielenetende Saskia dus niet op me af te sturen)
Uhh... Ik weet niet wat je precies bedoeld met haar- & naamgebruik maar ik vond het wel lastig om me iets voor te stellen bij de situatie daar? Zitten ze met zijn drieën naast elkaar? Het is een beetje onduidelijk wie Danysha is, wie Maxime is, wie van de twee er naast haar zit en waar die andere dan ergens precies zit. Probeer de situatie op dat moment wat beter te omschrijven.
Verder heeft Alynn dan wel een donkerbruin vermoeden waar het gesprek over gaat... Ik niet! Schrijf snel verder zodat ik er ook achter kom?

@Saskia; De reden dat de klas zo doet, is dat het zeg maar een kutklas is, als je begrijpt wat ik bedoel. Zo'n klas met een paar zéér vervelende types, één of twee, en dan loopt de rest in het 'openbaar' mee.
Als je het niet begrijpt lees je dat verder in het verhaal wel.
En Danysha's gedrag... als je heel erg goed erover nadenkt snap je het misschien en anders lees je dat ook verder in het verhaal.
En die namen, tja. Vind Danysha op een of andere manier zo tuttig klinken en Danysha gaat zich ook wel als een trut gedragen. En Maxine klinkt wat vriendelijker, en oorspronkelijk wou ik dan Maxine haar laten 'pesten', maar dan is het weer zo, nou ja. Buitenlanders doen volgens de halve wereld alles al fout, ik vond het een beetje naaiend voor de buitenlanders hier op het forum (weet verder niet wie dat zijn maar het is gewoon lullig als ik ze dan weer zonder er een bedoeling mee te hebben als 'fout' bestempel).
Ja, ik kan wel goed nadenken. ^^
Dus laat ik Maxine van haar beste kant zien. En als je goed nadenkt snap je ook waarom Maxine Alynn daarna ook 'negeert'. Van wat ik hierboven heb gezegd en een beetje eigen denkwerk.
Denk aan het patroon/gedrag van een derde klas.

@Xatham; Ja, dat gevoel had ik ook, dat het nogal onduidelijk was. Ik zal zo een poging doen het wat beter te omschrijven. Bedankt voor het antwoord. En ja, dat bedoelde ik dus met haar & naam gebruik, over wie wat zegt & of het wel duidelijk is wie wie is en waar ze zitten en zo.

---
Terwijl de rest van de klas het lokaal uitdruppelde, bleef Alynn staan. Nerveus plukte ze aan haar haar, draaide het om haar vinger en liet het dan weer los. Ze had echt geen zin om met haar mentrix te praten, die ze pas zestig minuten kende en zeker niet over het onderwerp wat ze vermoedde. Toen het lokaal leeg was op haar en mevrouw Blaars na werd haar gevraagd de deur te sluiten. Vervolgens gebaarde de mentrix naar de stoel die achter een tafeltje aan het bureau stond. Met tegenzin ging Alynn, schuin, met haar benen over elkaar, zitten. Mevrouw Blaars schraapte een paar keer haar keel voor ze begon met praten.
"Alynn, je hebt volgens mij al gemerkt dat deze klas niet zo aardig is, daar moet je je echt niks van aantrekken. Ben je vroeger gepest?" Verwachtingsvol keek ze Alynn aan, alsof ze hoopte dat Alynn 'ja' zei op die vraag.
Nog nerveuzer keek ze naar een vlek op de muur achter haar lerares. Wat moest ze antwoorden? Dat ze nog nooit gepest was? Ja, ze was wel gepest maar dat was op de basisschool in groep 4 en toen was ze ook best wel stom ja. Maar haar zwakke zelfvertrouwen kwam niet door pesten maar door thuis. Ook deels door school ja, maar vooral door thuis. Moest ze haar hele thuissituatie nu gaan opratelen? Nee, daar had ze geen zin in. Niet tegen een vrouw die ze amper kende. Ze had het überhaupt niet tegen volwassenen vertelt en zij waren er ook niet over begonnen tegen haar.
"Nee, ik ben nog nooit gepest, mevrouw," antwoordde ze, met een neppe glimlach. Eigenlijk kon ze wel janken.
"Je gedrag was wel een beetje... ik weet het niet. Alsof je wel gepest was vroeger. Maar ik ben blij dat dat niet zo is. Nou ja, je moet maar van je afbijten. Dan houden ze vanzelf op en word je ook wel geaccepteerd." Mevrouw Blaars stond op en glimlachte naar het meisje voor haar.
"Oké, ik red me wel mevrouw," zei Alynn snel. Ze stond ook op en liep naar de deur toe.
"Oh en nog één ding, als er iets is, wil ik dat je het gelijk meldt, begrepen?" De stem van haar mentrix klonk bijna streng. Alynn verbaasde zich over de toon maar zei er niks over. "Begrepen."
Snel liep ze ook het lokaal uit, op zoek naar de aula.

Na een paar minuten had ze die al gevonden, zo lastig was hij niet op te merken. Het lawaai kon je ook onmogelijk niet horen, overal klonken I-pods met muziek dwars door elkaar heen. Dit was waarom ze altijd de aula op school haatte - de drukte.
Terwijl ze een weg zocht tussen de vele mensen door keek ze zoekend om zich heen, om te zien of ze Maxine misschien ergens kon ontdekken. Ze had geen zin om als een loner* beschouwd te worden en Maxine leek haar de meest geschikte persoon om mee te beginnen. Danysha, tja, hoe ze dat zou regelen wist ze nog niet, maar ze besloot niet te veel vooruit te kijken, het zou allemaal wel goed komen. Dat hield ze zichzelf streng voor.
Vrij snel zag ze Maxine staan samen met een paar andere meisjes uit haar klas. Danysha en de twee Barbiepoppen stonden er ook bij en fluisterden meteen iets tegen elkaar toen ze haar zagen. Alynn liep er zo zelfverzekerd mogelijk naar toe en keek of er ergens een open plek was. Nee dus en niemand maakte aanstalten om iets opzij te gaan. Dus bleef ze ergens buiten aan de rand staan, niet wetend wat te doen.
"En toen zei ik dus, ja, waarom kom je niet op mijn feestje? Hij komt!" krijste iemand in de groep, een opgewonden gesprek over een of andere jongen volgde.
Alynn haalde diep adem en deed een stap opzij, zodat ze nu half tussen Maxine en een ander meisje in stond.
"Hé Alynn!" Maxine begroette haar hartelijk en trok haar de groep in. Opgewekt glimlachte ze naar Alynn en stelde een voor een de anderen voor. Al snel haalde Alynn de namen door elkaar en gaf Maxine het op.
"Waar kom je eigenlijk vandaan?" werd haar gevraagd, door iemand tegenover haar, op een nieuwsgierige toon. Alynn lachte, dit was geen sarcasme, dat zag ze wel. Haar hoop op een leuke schoolcarrière vlamde op en ze voelde dat ze begon te stralen. Voor deze ene keer kon het haar niks schelen dat de anderen dat zagen.
Voordat ze het wist zat ze gezellig te kletsen met Maxine en de anderen die ze nog steeds niet bij naam wist te noemen.
Tot Danysha met een hatelijke stem begon te praten, de twee Barbiepoppen aan haar zijde.

*loner: Bijnaam voor iemand die altijd alleen staat & 'schijnbaar' geen vrienden heeft, wordt gebruikt op mijn school maar wist niet zeker of jullie hem begrepen.

Ik heb het stuk hiervoor, van het gesprek tussen Danysha, Maxine & Alynn even veranderd, kunnen jullie zeggen of het nu duidelijker is? Alvast bedankt. ;$

Ik heb nu al een haat gekregen aan die klas, ik heb gewoon het gevoel dat elk moment de hel kan losbarsten. Ik heb echt medelijden met Alynn, waarom stoppen ze haar in een klas waarvan ze al weten dat die klas... hoe zei je het ook al weer... niet zo lief is (misschien moet je daar btw een ander woord voor zoeken 'niet zo lief' klinkt een beetje vreemd). Verder was dit weer een heel mooi stukje, ga snel verder!

PS. Ik kijk nog even het vernieuwde stukje door

Het andere meisje dat naast de persoon voor haar zat

Wow? Je maakt het best wel verwarrend...
Met wie was ze nou aan het praten, Maxime, Danysha of allebei?
En stel dat de tafeltjes genummerd zouden zijn Voor links = 1, voor rechts = 2, achter links = 3, achter rechts = 4. Wie zit nou precies waar? Misschien kun je om het duidelijker te maken spreken over een raam-kant en een muur-kant, dat zeggen leraren bij ons op school heel vaak Of beschrijf hoe het klaslokaal eruit ziet, als er bijvoorbeeld net een poster achter een van de meisjes hangt of zo, kun je zoiets zeggen als: het meisje dat tegen de poster aanhangt. Misschien is het ook al wel handig als wat sneller de naam geeft van deze...

"Hoi." Ze keek op van haar tas naar de persoon die voor haar zat, en zich nu had omgedraaid.

persoon. Oké, kijk maar wat je met mijn feedback doet en ik vind het nog steeds een leuk verhaal hoor, alleen een kleine beetje verwarrend wie wie is

Oké, ik zeur, maar zou je nog één keer willen kijken? Heb het opnieuw gewijzigd. Ook dat stukje ervoor, heb nu dat Maxine zich gelijk voorstelt.
Nou ja, bedankt dat je het even zegt, want ik merk dat zelf niet op omdat ik dat helemaal in mijn hoofd heb en voor me zie, zeg maar. ;$ Omdat tja, ik ben niet de lezer dus ik weet alles al, of ongeveer dan.
Het is ook een heel erg irritant stukje om te beschrijven :S

Ah veel beter!
Eén klein mini prutserig dingetje nog:

Het was zo'n typische ik-wil-je-irriteren-zin.

Dat zinnetje is nu een beetje vaag omdat Maxime twee zinnen zei. Misschien kun je Maxime ook nog directer voor laten stellen: 'Hoi, ik ben Maxime!'
Het is me nu in ieder geval wel helemaal duidelijk wie wat zegt en waar iedereen zit. Er zit helemaal niemand naast Alynn!

Zo, nu is het helemaal goed. ^^

Hoi Requiem,

Ik wilde al een paar dagen op je verhaal reageren, maar ik vergat het steeds of had geen tijd.

Wat ik wilde zeggen dat ik het een goed verhaal vind. Ik wil graag verder lezen...
Ik kan niet echt fouten ontdekken. Alhoewel die er vast wel her en der in zitten, maar ik heb ze niet gezien.

Wat ik wel raar vond, is dat ze Alynn bij het lokaal binnenstappen al meteen beginnen te pesten. Misschien ook door haar houding. Alleen wordt je toch niet meteen gepest als je nieuw bent in een klas en een beetje onhandig een lokaal binnenkomt en jezelf net zo onhandig voorstelt? Ik snap ook wel wat je bedoelt met dat dit een kutklas is, maar ik vond het toch een beetje raar.
Meestal begint pesten pas na een paar dagen of ietsje meer, als de mensen die pesten weten met wie ze te maken hebben, dus wat voor persoon het is.

Uhm, verder heb ik niet zoveel te zeggen. Eigenlijk is dit een beetje een onzinberichtje, want wat ik net opmerkte is ook al door iemand anders gevraagd, maar goed. Ik wilde gewoon mijn mening nog even geven.

Veel succes met verder schrijven.
Je hebt er in ieder geval een lezer bij...

Ik weet dat het niet heel erg realistisch is maar zo'n klas heb ik anders wel (niet lullig bedoeld hoor). Er zit een jongen, M., in onze klas en dat is echt een lul.
Is ongelooflijk populair want niemand wilt hem en zijn vrienden als vijand. De meisjes en zo laat hij wel met rust, maar toen ik net in de klas was werd ik ook vrij erg door ze gepest. En ik heb nou niet de meest grote bek ooit in rl.
In deze klas zijn de types eigenlijk hetzelfde als die van mijn klas; ze pesten iedereen die 'nieuw' in hun klas komt, maar als dat 'slachtoffer' ze afbekt, stoppen ze wel en behandelen ze je opeens als een 'gelijke'.
Nou hebben Maxine, Alynn eigenlijk niet zo'n grote bek (oh, ik heb iets verklapt ^^) en later ga je wel meer merken over de 'vriendschap' tussen haar en Danysha (oh, nu heb ik weer iets verklapt, soort van).
Ik hoop dat je me nu iets beter begrijpt?
En het maakt niet uit dat je het zegt terwijl anderen het al zeiden hoor, dan interesseert het verhaal je tenminste.

Anyways; een nieuw stukje. Beetje kort maar heb hier bergen huiswerk liggen. >_<
-
Danysha keek Alynn met een giftige blik aan. "Je voelt jezelf wel heel stoer, hè? Dat je erbij hoort. Harde klap om te horen dat we je eruit mikken."
Alynn hapte naar adem. Dit meenden ze toch niet? Had ze Danysha ooit wat misdaan? "Waarom? Serieus, ik heb no-".
"Omdat je verdomme mijn vriendin af probeert te pakken! Wij kennen elkaar al 3 jaar hoor, en jij kent haar nog niet eens een uur," riep Danysha, zo hard dat minstens de halve aula het kon horen, "denk je nu echt dat je stoer bent met je 'eigen stijl'? Nee!" Het laatste woordje gilde ze zo hard dat misschien zelfs de bewoners van de straat ernaast het konden horen.
Alynn knipperde even met haar ogen om niet te gaan huilen. Wat een vuile trut zeg! Maxine had toch zelf besloten haar erbij te trekken en de rest deed toch normaal tegen haar? Met een hulpeloze blik keek ze naar 'de rest'. De meesten stonden er maar zwijgend bij, een paar anderen liepen zelfs weg.
En Maxine? Maxine ging naast Danysha en de twee Barbiepoppen staan, alsof ze partij koos. Misschien deed ze dat ook wel.
Meer hoefde Alynn niet te weten. Ze deed een paar stappen achteruit en draaide zich toen om. Beheerst probeerde ze weg te lopen maar de tranen begonnen op te komen. Overal om haar heen klonk haar naam leek het wel, overal om haar heen roddelden ze over haar. Tenminste, dat stelde ze zich voor.

Zo snel als ze kon - zonder te rennen - liep ze de aula uit. Op de gang was het ook druk maar aanzienlijk rustiger dan daar. Steeds als ze aan 'daar' dacht, gleed er een nieuwe traan over haar wangen. En het leek zo goed te beginnen, toen ze aan het praten waren. Waarom moest die stomme trut het voor haar verpesten? Ze had haar nog nooit gezien en deed nu al lullig. Kwaad reageerde ze zich af op de deur van de meisjes-WC die gelukkig leeg was. Ze keek naar haar spiegelbeeld en begon ruw de tranen weg te wrijven. Het had geen enkel nut, ze bleven komen.
Kwaad trapte ze tegen de muur en stopte er gelijk mee toen ze het geluid hoorde. Hiermee zou ze teveel aandacht trekken. Nog steeds ontzettend kwaad opende ze de deur van een van de WC's en deed hem op slot. Snikkend liet ze zich op de WC zakken en leunde met haar armen op haar knieën, haar hoofd in haar handen. Alynn deed geen enkele moeite het geluid te dempen, ze had de blikken wel gevoeld, toen in de aula. Iedereen had naar Danysha en haar gekeken en hoewel ze niet wist hoe de rest van de school het vond, wist ze zeker dat ze de kant van Danysha zouden kiezen. Die had echt geklonken alsof Alynn iets verschrikkelijks had gedaan, alsof het allemaal haar schuld was.
Het was niet haar schuld!

Iemand klopte op de deur.

Goed nieuw stukje.

Alleen had ik één vraagje:

Requiem schreef:Snikkend liet ze zich op de WC-bril zakken en leunde met haar kin in haar handen.

Op de WC-bril? Ik vind dit een beetje raar. Misschien kan ze beter op de klep van de WC gaan zitten en met haar armen op haar knieën leunen, snap je?

O ja. Nog even dat ze meteen gepest werd. Ik snapte al wat je bedoelde, maar ik vond het nog steeds een beetje raar. Maar als er echt van die kutkinderen in haar klas zitten, dan kan dat.

Ook vervelend dat in de realiteit jij ook zo'n klas hebt. Lijkt me echt drie keer niks. Nou ja, nog twee maanden (of minder) dan hebben we zomervakantie Ik weet niet of dat bij jou op school ook zo is, maar bij ons worden alle klassen van de derde (je zit toch in de derde?) naar de vierde weer gehusseld vanwege de profielkeuze. Ik hoop voor je dat je dan wel een leuke klas hebt.

In ieder geval, veel succes met je klas en het verder schrijven van je verhaal.

Oh, de meiden zijn op zich wel aardig is. Paar niet, praat ik ook nooit mee, maar met 5 kan ik wel goed opschieten over het algemeen, en met 2 jongens gaat het ook wel.
De rest tja, soms zijn ze wel grappig en ik hoor er nu wel 'bij' soort van.

En ja, bij ons is dat ook hoor. Hoop heel erg dat ik dan bij mijn vriendin van vorig jaar in de klas kom, want die is ook naar havo overgegaan en in andere klas geplaatst - jammer genoeg. En ik zit in de derde ja. xD

Nu ga ik teveel offtopic, heb het even veranderd, is het nu beter?

Jaaa, zomervakantie. <3 OMG, heb er zo'n zin in.

Iemand klopte op de deur.

Sinterklaas? Nee, ik denk dat het de mentrix of Maxime is...

Kinderen lijken gewoon behoefte te hebben aan een zondebok, een kind dat ze kunnen pesten. En heel vaak is een nieuweling het slachtoffer, heel vreemd, maar je moet gewoon jezelf zijn en je niet laten kennen! (oké, dat klonk een beetje tegenstrijdig). Heel leuk verhaal weer en ik heb niks op te merken (jeej! ), schrijf snel weer een stukje! (tenminste als je je huiswerk af hebt)

Huiswerk gedeeltelijk af en eigenlijk mag ik dit niet van mezelf maar ik wil jullie niet teleurstellen, vooral mijn trouwe lezer Xatham niet (sorry, weet je echte naam niet? ). ^^"

Bovendien had ik inspiratie. Jaaa, dat verklaart alles. (;

@Xatham: De Sinterklaas in Hilversum is gestopt met Sinterklaas spelen (ik ken hem niet eens). Aaah, Sinterklaas is dood. :[ (Nee, hij is niet dood hoor, maar hij is gestopt).
En het is geen van beide, gnagnagna.

"Hallo?"
Het bleef een tijdje stil omdat geen van beide iets zei. Alynn deed enkel haar best zich zo goed mogelijk te fatsoeneren, ook al wist ze dat het geen zin had.
"H-hé, gaat h-h-het wel goed daar? Moet ik een a-a-ambulance b-b-bellen?"
Het was een jongensstem, en de jongen klonk nogal onzeker en bezorgd wat Alynn op haar zenuwen werkte. En nog erger: hij stotterde. En tegen stotterende mensen had ze nooit gekund. Ze besloot dat haar ogen niet meer te redden waren en draaide het slot om. Zichtbaar opgelucht ademde de jongen langzaam uit. Eerlijk gezegd vond Alynn hem er uitzien als iemand die zomaar kon overgeven maar dat hield ze maar voor zich.
Zijn haar was blond, de oogkleur was niet te zien want hij keek steeds weer een andere kant op. Waarschijnlijk was hij bloednerveus. Zijn kleren waren wel leuk op zich, ook al was hij was een beetje dik, tussen normaal en niet-gezond in. Het verbaasde haar bijna dat hij geen bril droeg.
"Euhm, wat doet een jongen op een meisjestoilet?" mompelde ze, terwijl ze naar de grond keek. Ze schaamde zich dood, en niet alleen maar van het huilen van daarnet.
De jongen leek even ook niks te weten om te zeggen en krabde even aan een puistje op zijn voorhoofd.
"Wel, ik hoorde..." begon hij, en hij dacht na over hoe hij het zou verwoorden zonder het al te gênant te laten klinken. Ook al was de situatie al verschrikkelijk gênant.
"Ik hoorde iemand huilen en ik denk dat Danysha er iets mee te maken had. Ze scheldt wel vaker mensen zonder reden uit. En ik kan me niet voorstellen dat er iets met haar aan de hand is en dat laat ze toch niet merken." Hij sprak de woorden langzaam uit en deed heel erg zijn best om zo min mogelijk te blijven haken, maar het ging toch nog meerdere keren fout, wat Alynn dodelijk irriteerde.
"Oh." Ze klonk niet zo enthousiast, dat wist ze zelf ook wel. Maar de reactie van de jongen die daarna kwam had ze niet verwacht.
"Ik vind het niet leuk als je zo tegen me praat, enkel omdat ik stotter. Ik ben hetzelfde als jou." Zijn woorden waren misschien kinderachtig en nogal groep-achterig, de manier waarop hij het zei was ontwapenend. Hij klonk zoals zij altijd al had willen klinken als ze zichzelf verdedigde.
Stiekem was ze jaloers, dat zij dat niet kon, zichzelf verdedigen en deze jongen blijkbaar wel. Daar kwam nog eens bij dat hij stotterde. In zijn geval zou ze waarschijnlijk al zelfmoord hebben gepleegd of zo - of in elk geval de gedachten ervoor hebben gehad.

"Het spijt me, ik moet gaan," verontschuldigde Alynn zich, "ik heb zo les." Ze schonk hem een glimlach, omdat hij nog steeds bezorgd naar haar keek.
"Maar de pauze duurt nog tien minuten? Je gaat toch niet tien minuten bij een lokaal staan wachten?" antwoordde de jongen langzaam, goed nadenkend over zijn woorden.
"Nou, ik wel dus," snauwde Alynn geïrriteerd, ze trok het gewoon allemaal even niet meer en ze voelde zich beledigd. Hij was niet beter dan haar.
Zelf had ze alleen niet door dat ze nu net zoals Danysha deed. Of misschien wilde ze het niet weten. Er kwam in ieder geval geen verontschuldiging van Alynns kant en de jongen drong er ook niet op aan.
Dus maakte Alynn dat ze weg kwam en liep naar de conciërge toe.
"Waar is het kantoortje van de teamleider of van de persoon waar je je ziek kan melden?" vroeg ze met een trillerige stem, een gevolg van haar huilbui.
"Gang uit, eerste deur links." De conciërge had blijkbaar geen zin om door te vragen en daar was Alynn blij om. Ze wilde liever geen vragen beantwoorden.
Ze had zich in twee minuten ziek gemeld, zat in een minuut al op de fiets en fietste daarna weg. Opgelucht en aan de andere kant met een ontzettend schuldgevoel.
Want die jongen was de eerste geweest die écht aardig voor haar was.
-
Há, dat hadden jullie niet verwacht hè? xD Oké, misschien wel een jongen maar geen stotterende. >;']

Nee, dat had ik niet verwacht XD

Weer een goed stukje, maar ik had even opmerkinkje.
Je zegt dat die jongen stottert, maar misschien kun je dan de zinnen ook zo opschrijven dat je kunt zien dat de jongen stottert. Niet dat dit verkeerd is, maar het zou iets meer toevoegen aan het feit dat de jongen stottert. Voor mijn gevoel wordt het dan realistischer.
Oke, een beetje vage uitleg misschien ik zal even een voorbeeldje geven:

Requiem schreef:"Hé, gaat het wel goed daar? Moet ik een ambulance bellen?"

Dan zou ik het zo opschrijven:
''H-h-hé, g-gaat het w-w-wel goed daar? M-moet ik e-een ambulance bellen?''

Snel verder schrijven (als je klaar bent met je huiswerk)
Veel succes.

Ik weet niet of ik dat moet doen, want persoonlijk vind ik dat heel irritant lezen als het steeds zo geschreven staat. Ik wacht op meningen van anderen oké? Niks tegen jou, dat weet je. (;

Eén jongen stond voor mij op verwachte plaats nummer drie, maar ik vond het te onlogisch omdat:

"Euhm, wat doet een jongen op een meisjestoilet?" mompelde ze,

maar ja, daar had je dus al een antwoord op

"Ik hoorde iemand huilen, en het klonk nogal wanhopig. Bovendien hoorde ik het gegil van Danysha ook en dat voorspelt nooit veel goeds. Voor degene waar ze het tegen heeft dan, haar mankeert vaak niks en anders laat ze het toch niet merken. En jij was volgens mij haar huidige slachtoffer."

Ook al geef je zelf toe dat het een redelijke lap tekst is en dat het hem moeite kost om niet te blijven haken, het is toch best moeilijk om te begrijpen wat de jongen nou precies wil zeggen.

Ik wacht op meningen van anderen oké?

Zou ik persoonlijk niet doen. Misschien alleen de eerste keer en dat je daarna zoiets zegt als: 'Het viel me op dat hij stotterde' en daarna niet meer. Alleen ben je dan niet echt consequent en inderdaad, zoals jij zelf ook al zegt, het leest behoorlijk irritant om alles wat hij zegt, stotterend te lezen.

Want die jongen was de eerste geweest die écht aardig voor haar was.

Awwwh, nu heb ik medelijden met die jongen
Verder niks aan te merken, leuk stukje! Ga snel verder! (Maar wel eerst huiswerk afmaken! )

Zo, het is verbeterd en weet niet of er vanavond nog een nieuw stukje komt. Druk, druk, druk. xD Morgenavond/middag, I promise. Maar dan ook nog druk, druk, druk. Volgende week toetsweek vandaar en vrijdag biologie toets en voor biologie moet ik altijd heel veel leren voor ik goed cijfer kan halen.

Heb er dit van gemaakt: eerste zin stottert hij, en dan kan je het zien, daarna niet meer maar wel tekens dat hij stottert. Is wel goed toch?

Ja man, ik vind die jongen ook zielig. @_@ Wow, medelijden met mijn eigen personages.

Oh ja, nog een vraag, is het niet te cliché aan het worden/te saai, weet ik veel. Gewoon, te standaard? Heb het gevoel dat het nu zo'n standaard verhaal is...

Ik vind het wel goed hoor (met stotteren en zinnen). Het is immers jouw verhaal

Uhm, ik vind het niet cliché hoor en ook niet saai. Ik vind het een leuk verhaal.

Mooi, dan ben ik weer enigzins gerustgesteld. x]

Ik vind het ook niet saai, ik ben zelfs heel erg benieuwd naar hoe het verhaal verder gaat!

Grrr, ik vind Alynn niet meer zo aardig degene die haar wilde helpen zo ontzettend afsnauwen maar is wel weer een leuke wending^^
Ik snap wel dat er zulke rotklassen zijn, maar zoals Annelotte al zei, meestal wachten ze een beetje af enzo. Maar dat is mijn idee, ik heb gelukkig nog nooit ervaring gehad met rotklassen die meteen al zo doen =)
Muhahaha jaaa, het idee van cliché te zijn, krijg je al vaak bij dramaverhalen. Fantasy daarintegen.... nee, dit soort verhalen zijn al vaak een beetje cliché, gewoon omdat het voor iedereen herkenbaar is, dat iedereen zich dit soort dingen zich wel voor kan stellen. MAar dat hoeft nog helemaal niet te zeggen dat het saai is! Ik vind het verhaal helemaal niet saai, persoonlijk vind ik het wel leuk om zo'n verhaal te lezen. Cliché is niet altijd slecht. Knoop dat goed in je oren
In dit stukje mis ik wel een beetje de beschrijvingen. Vooral van de jongen die stottert, ik neem aan dat ze, aangezien hij zo irritant voor haar is, zijn uiterlijk goed in hem opneemt. Nu is het voor mij zo'n leeg karakter, gewoon een naam op een scherm, meer niet. Hij leeft nog niet, als je snapt wat ik bedoel



p.s. ik zou een paar enters meer neerzetten voordat je er dingen onder gaat schrijven. Ik dacht eerst dat jouw opmerking nog bij het verhaal hoorde^^

Hij leeft nog niet, als je snapt wat ik bedoel

Nu zie ik hem als een soort van zombie die de meisjes-wc inloopt op zoek naar iets eetbaars. Had je nou echt perse moeten zeggen dat hij niet leefde, Saskia? Nutteloze reactie maar goed...
Ik verlang nog steeds naar het volgende stukje. Vandaag zou er een komen, dat heb je beloofd!

Zeg ik een keer iets normaals, wordt het weer zo opgevat
boehoe, ik word gepest door jullie twee, dat is het hem gewoon ik ben niet raar, jullie zijn cyberpesters *snik, snik*
Beloofd is beloofd! Ook al geldt dat kennelijk niet voor voetballers ach, rvn is toch over zijn top heen^^

Oh, vermoord me alsjeblieft niet, machtige Saskia, ik ben de beschrijvingen vergeten.
OMG, stotterjongen als een zombie. Forgive me, ik lig plat. xD
Oké, zoals beloofd; nieuw stukje (omdat ik anders niet meer leef vanwege Saskia).
* Pest Pest *
Laat zelfs mijn biologie voor jullie liggen, tss. xD Stommerds.

--

Met een harde klap sloeg Alynn de keukendeur achter zich dicht, compleet vergeten dat haar ouders dat nooit konden waarderen. Onderweg had ze nagedacht over smoesjes, waarom ze niet op school was gebleven. Er kwam alleen niks uit omdat haar hoofd vol zat met Danysha, Maxine en die jongen. Die jongen die haar eigenlijk toch wel aardig leek bij nader inzien. Hij had tenminste aandacht aan haar besteed, ook al kende hij haar niet. Hij was zelfs voor haar de meisjes-WC ingegaan. Dat moest zeker gênant zijn geweest.
En jij sukkel, jij verpest het weer voor jezelf.
Die zin was de hele tijd in haar hoofd blijven hangen, weigerend weg te gaan. Elke keer als ze eraan dacht voelde ze zich nog ellendiger worden. Ze wist het niet meer.
Maxine, die eerst aardig leek, die nog steeds aardig leek, maar die Danysha blijkbaar verkoos voor haar. En Danysha, tja, daar wilde ze niet eens aan dénken. En die jongen? Die kans had ze vergooid.

"Hé, er leven nog andere mensen in dit huis hoor!" schreeuwde haar moeder met een schelle stem vanuit de woonkamer.
"Laat me met rust, mam!" riep Alynn kwaad terug. Onbewust begon ze zichzelf af te reageren op haar moeder, omdat er verder niemand beschikbaar was.
"Sla niet zo'n toon tegen me aan en kom de kamer eens in! Doe eens even beleefd. En waarom zit je eigenlijk niet op school? Het is nog lang geen 3 uur." De zeurderige toon maakte Alynn juist kwader.
"Nou, omdat school ongelooflijk klote is, daarom zit ik niet op school! En omdat jullie geen barst om me geven, godsamme, jullie zeiken me maar af. Misschien wil ik wel dood! Maar nee, dat boeit jullie niks! Helemaal niks! Rotouders!" Hysterisch trapte ze keihard tegen de woonkamerdeur en stormde naar binnen, naar de trap. Ze keek niet éen keer naar haar moeder.
Wild stampend liep ze naar boven.
"Alynn, wil je straf? Want dat heb je nu. Kom hier!" En daarna volgde een hele preek waar Alynn niks van hoorde want die was al op haar kamer in huilen uitgebarsten. Voor de tweede keer al die dag. Alleen kwam het dit keer nog erger. Elke keer als haar moeder zo deed, en dat was eigenlijk elke dag, was verschrikkelijk. Haar toon was altijd beschuldigend, gaf altijd Alynn de schuld. De woorden deden haar pijn en ze kon niet meer normaal reageren.
Ze had zo vaak artikelen gelezen over tips om ruzies op te lossen. Maar als haar moeder zo begon, verloor ze de controle over zichzelf. Dan begon ze vanzelf te schreeuwen en te gillen en haar moeder uit te schelden voor alles wat lelijk was.

Met betraande ogen stond Alynn op. Ze pakte een papieren zakdoekje van haar bureau af en snoot een paar keer haar neus. Met een ander veegde ze haar ogen af maar meteen kwamen de tranen weer als ze aan alles dacht wat er vandaag gebeurd was. Aan deze eerste schooldag die meteen verpest was, en aan de miljoen ruzies die ze al jaren met haar ouders had. Het enige leuke waren haar vriendinnen maar die vriendinnen waren er nu niet om haar te troosten. Want ze was verhuisd en haar vriendinnen waren kilometers verderop, gelukkig, met elkaar.
Op dat moment trilde haar mobiel. Snel las ze het gekregen sms'je.
Hé sweetheart,
ik ga vanmiddag winkelen, ben vroeg uit. Heb je zin om mee te gaan? Dan komt mijn vader je ophalen. Hij heeft vandaag een vrije dag, verlof. Vanwege mijn net geboren zusje weet je nog?
xxx- Iris

Er brak een glimlach door op Alynns gezicht. Iris was altijd een goede vriendin geweest en het zou haar goed doen om weer een keer iets te doen met haar. Alsof ze wist hoe kut Alynn zichzelf nu voelde. Ze woonde wel ver weg maar van alle vriendinnen die ze had, woonde Iris het meest dichtbij. Het was ongeveer twee-en-een-half uur rijden met de auto maar ze probeerden nog wel af en toe af te spreken. Iris' vader kwam Alynn dan altijd ophalen, dus ook vandaag. Alleen, de vraag was, hoe haalde ze haar ouders over?

-
Zelf vind ik het niet zo'n geweldig stuk, en ik vind het gebruik van Sms'jes zo argh. dom. Maar ik kon het niet laten. xd

Sorry dat ik zo laat ben met reageren maar ik was een beetje verslaafd een spelletje aan het spelen

Wat er al jaren aan de hand was maar wat weggestopt was, diep in haar, verborgen als een geheim, een geheim dat ze goed bewaarde omdat niemand het mocht weten.

Geheim? Heb ik iets gemist?

Behalve haar vriendinnen maar die vriendinnen waren er nu niet om haar te troosten. Want ze was verhuisd en haar vriendinnen waren kilometers verderop, gelukkig, met elkaar.

Iris was altijd een goede vriendin geweest en het zou haar goed doen om weer een keer iets te doen met haar.

Die twee quotes lijken niet helemaal met elkaar te kloppen.

Maar ik vond het weer een heeeeel mooi stukje. Vooral die soort van ruzie scène met haar moeder vond ik goed geschreven! Ik haat die moeder Niemand staat voor haar klaar om haar te helpen (behalve die jongen dan... maar eh tja daar doet zij dan weer niet aardig tegen). Nu moet je echt aan je huiswerk, want als je geen goed punt haalt voor biologie... dan... uhh... krijg je een slechter eindcijfer voor biologie?

Bedankt, heb het nu hopelijk verbeterd. ;D

Oh ja, dankje voor het bedankje ^^
(Wow, veel 'dank' in 1 bericht XDD)