Omdat ik niet op je vorige stukje heb gereageerd, krijg je nu een extra lange reactie
Ik weet niet echt of je daar nu zo blij mee moet zijn
“Ik kom eraan” riep ik, ik gooide het lege flesje cola in de prullenbak en na de deur van mijn kamer goed te hebben gesloten in verband met de tocht, wandelde ik naar de eetkamer.
deze zin is niet zo mooi, het staat beter als je hem ophakt in verschillende delen en dat kan makkelijk =)
“Ik kom eraan” riep ik en gooide het lege flesje cola in de prullenbak. Na de deur van mijn kamer goed te hebben gesloten in verband met de tocht, wandelde ik naar de eetkamer.
Zo vind ik het persoonlijk mooier staan, zo breek je ook de lange zin zodat hij iets leesbaarder wordt. Kijk maar wat je ermee doet =)
De bewoners van het huis kwamen ineens tevoorschijn uit hun schuilplaatsen kwamen van alle kanten aankomen.
Hmm, ik denk dat je halverwege je zin anders hebt opgesteld^^ of je mist gewoon een 'en'
“Hallo!” klonk een vrolijke opgewekte stem van achter me.
Bij twee bijvoeglijke naamwoorden na elkaar moet er een komma tussen, waarom weet ik eigenlijk niet
maar mensen hebben het tegen me gezegd, dus doe ik het maar xD Dus: vrolijke, opgewekte stem
Ik wilde haar volgen, als er niet iemand aan mijn broek getrokken had.
De zin klopt niet helemaal, ik weet niet helemaal waar het aan ligt, maar volgens mij moet hij zo zijn:
Ik had haar willen volgen als er niet iemand aan mijn broek getrokken had.
Of
Ik wilde haar volgen, maar iemand trok aan mijn broek.
Aahhh, nu weet ik waar hij niet klopt. Het eerste deel is in verleden tijd geschreven, het tweede deel in voltooid verleden tijd (geloof ik). Wel consequent blijven
“Hallo!” zei ze vrolijk, ze huppelde de eetkamer in en ging naast het andere meisje aan de tafel zitten.
Weer twee zinnen, zo staat het naar mijn idee wat minder mooi.
"Hallo!" zei ze vrolijk. Ze huppelde de eetkamer in en ging naast het andere meisje aan de tafel zitten.
Het was dus een tweeling? Van een afstandje keek ik naar de tweeling, die met het bestek speelden alsof het poppen waren.
Hier kun je een verwijswoord gebruiken, zodat je niet twee keer tweeling achter elkaar hoeft te gebruiken.
Het was dus een tweeling? Van een afstandje keek ik naar hen. Ze speelden met het bestek alsof het poppen waren.
Hmm, ik vind deze zinnen ook niet zo mooi. Tweede poging:
Het was dus een tweeling? Van een afstandje keek ik naar de meisjes die met het bestek speelden alsof het poppen waren.
Ook kon ik niet zien, welk van de twee meisjes ik eerder had ontmoet.
Ik weet het niet zeker, maar volgens mij is het : wie van de twee meisjes ik eerder had ontmoet. (omdat ze personen zijn en geen voorwerpen, maar dat weet ik niet helemaal zeker)
Even leek het de een, dan weer de ander.
Ik denk dat het beter staat als je ervan maakt: De ene keer leek het de een, de andere keer weer de ander.
Zo wisselt het telkens, nu denkt je hoofdpersoon eerst meisje links, daarna rechts en blijft bij rechts hangen. Als je snapt wat ik bedoel^^
“Dat is eigenlijk mijn plek”
Als ik daarna lees dat die man op zijn plek gaat zitten alsof het een nest is wat hij koste wat het kost moet beschermen, dan leest die "eigenlijk" best wel vreemd. Het verzacht de zin, terwijl dat naar mijn idee niet hoeft.
Hij keek me met een strenge ijzige blik aan.
Komma, komma, komma
Ik richtte me weer naar het oude vrouwtje.
Volgens mij is het: ik richtte me weer
tot het oude vrouwtje
Het was alsof ik een onderwijzer was en zij twee ijverige leerlingen die stonden te popelen om de vraag te mogen beantwoorden.
De ene keer vind ik dat na 'ijverige leerlingen'
waren moet, de andere keer staat het goed. Kies zelf maar wat je doet =)
“Maar je mag me ook best Lyn” noemen.
Hmm, hier klopt iets niet
Ze werd gevolgd door een jongentje van ongeveer twaalf jaar die zich als ‘teun’ voorstelde.
Jongetje en Teun
Hij droeg een rode broek, een wit shirt met daarover een glimmend jasje en over zijn bruingekleurde kop was een tulband gewikkeld, wat alles me deed vermoeden dat hij van Arabische komaf was
Het 'wat alles' staat een beetje raar. Of:
Hij droeg een rode broek, een wit shirt met daarover een glimmend jasje en over zijn bruingekleurde kop was een tulband gewikkeld.
Dat alles me deed vermoeden dat hij van Arabische komaf was
Of:
Hij droeg een rode broek, een wit shirt met daarover een glimmend jasje en over zijn bruingekleurde kop was een tulband gewikkeld,
wat me deed vermoeden dat hij van Arabische komaf was
Een ringelend geluid vulde de eetkamer.
Wat is ringelend. Volgens mij bedoelde je rinkelend
Terwijl de inwoners van het huis, kennelijk op iets leken te wachten bestudeerde ik de tafel.
De komma moet daar weg. En ik vind het een beetje vreemd dat hij de tafel bestudeert en dan plotseling met de jongen van de piano komt. Mij lijkt het logischer dat hij de personen bestudeert en dan denkt aan dat die jongen er niet is. Soms moeten dingen mooi overlopen =)
Veel tijd om er over na te denken kreeg ik niet want het volgende moment zwaaide de deur van de eetkamer, waar ik door naar binnen gekomen was open.
Zijn er dan twee deuren? Aangezien je zo nadrukkelijk benadrukt dat het de deur is waardoor HP naar binnen is gekomen. Maar ik zou het gewoon weglaten, het haalt de vaart uit het spannende stukje en is (naar mijn mening) een nutteloos stukje informatie.
Tussen de eetkamer en de aanliggende woonkamer, stond een mummie.
Weer moet de komma weg. Van die nutteloze komma's neerzetten heb ik zelf ook last van. Miss is het een idee om je verhaal nog eens door te lezen en te scannen op kloppende komma's?
Haha, om een of andere reden vond ik de mummie echt heel grappig xD was vast niet de bedoeling^^ maar het is zo onverwachts dat het leuk is. En de tweeling vind ik ook erg goed bedacht! Love it^^ voor de rest heb ik niet veel toe te voegen, ik vind het nog steeds een erg leuk verhaal, zeker omdat het zo onvoorspelbaar is. Alleen jammer dat het geen stinkbom was
SCHRIJF!!!! Anders krijg je alsnog een ban voor mij beledigen 
