Online Verhalen

donkere oorlog
laat hem zwijgen
regen van kogels
kindervuur

zwarte lopen
wegen zo veel
op de schouder

verbittering en haat
geen zonnedagen
fonteinen van bloed
verdwaalde granaten

voor God
voor mijn land
mijn vaderlang
wil ik vechten

wij zijn sterk
zij zijn bang
vluchten naar niemandsland

een weg
naar de vrijheid
in de hemel
dode ogen

mama is weg
ik ben alleen
ze komt niet terug
ik moet vechten

Heee,

Emmeke, als altijd geinteresseerde in oorlogs dingetjes natuurlijk meteen even jou gedichtje aanklikken. Ik vind je een goede woordkeuze hebben en een leuke opbouw. Alleen vind ik sommige zinnetjes wat afdwalen van het coupletje en enkele completten weer niet tussen dit geheel passen.

Ik heb het gevoel dat je te veel in een gedichtje wilde laten zien, te veel invalshoeken.
Zo had ik het mooier gevonden als je bijv, bij het vierde coupletje was gestopt. En dan zou ik dit stukje.

Zwarte lopen
Wegen zo veel
OP de schouder

Eruit halen. Ik vind het minder mooi, vooral omdat het eigenlijk een volle zin is waar enters in zijn geplaatst.

Het laatste coupletje vind ik het beste bij je titel passen, alleen vind ik hem als slechtste bij de rest passen. Als ik namelijk de eerste paar coupletten lees, zie ik een gewone soldaat voor me. Het slaat niet speciaal op kinderen, en het laatste coupletje extreem.

Mijn grootste punt is dus eigenlijk dat het allemaal goede coupletten zijn, maar er te veel invalshoeken worden genomen en het daardoor minder als een geheel eruit komt te zien.

Maara ga vooral zo door erg leuke stijl heb je

Mooi! ik had het niet beter kunnen schrijven:)