Online Verhalen

Hoofdstuk een.


Met zijn donkerblauwe ogen keek hij me aan. In de bus, op weg naar school zat ik maar wat te lezen. Ecte vrienden had ik niet. Ik had ook niet echt behoefte aan vrienden. 1 vriendin zou genoeg voor me zijn. Ik had er ook wel een, Veerle. Ze begreep me alleen niet zo goed, dat ik zo stil was. Er waren best wel meisjes die vriendin met mij zouden willen zijn, maar ik vertrouwde alleen Veerle echt goed. Die anderen waren maar roddelmeiden en praters, en Veerle was ten minste niet zo. Maar, ik zat dus in de bus. Een jongen stapte in die ik nog nooit eerder had gezien. Hij zag er knap uit. Een paar meisjes keken al bewonderend naar hem, maar het viel me op dat zijn blik gelijk op mij viel. Ik keek in zijn ogen. Een raar gevoel kwam in mij op. Een gevoel dat ik niet kende. Een gevoel, dat ik het verlangen had om dicht bij hem te zijn. Een gevoel, dat ik hem wilde aanraken, of nog wel voor duizend jaar in zijn ogen wilde kijken. Hij liep naar mij toe, en vroeg of ij naast me mocht zitten.
"Hé, mooi meisje, is daar nog plaats?"
"J- ja,"stotterde ik verlegen. Zenuwachtig friemelde ik wat aan mijn bruine haar. Ik voelde opeens een hand op de mijne.
"Zit je altijd zo alleen?"
Ik wist niet goed wat te zeggen, als ik ja zei, dacht hij misschien dat ik een buitenbeentje was en keek hij mij niet meer aan. Maar toch zei ik ja. Hij keek me aan.
"Ik wil wel vrienden met je zijn, wie kan zo`n mooi meisje nou alleen laten zitten?"
"ik heb wel vrienden," zei ik.
"Ik sluit me gewoon een beetje af voor alles, ik hou van alleen zijn."
"Ik hoop nou nie zo erg meer." Grijnsde hij.
Ik haalde mijn schouders op. Misschien.
"Hoe heet je trouwens?" Vroeg ik. Dat had hij helemaal niet gezegd.
"Sorry," antwoordde hij. Ik ben Renso.
Ik heet Danique."

Toen ik s`middags thuis kwam, kreeg ik een smsje.
Van Renso.
"Kom je vanmiddag bij mij? Kastanjelaan 27. xx"
Ik lachte. Hij was nog maar net nieuw op school, en hij was al gelijk goede vrienden met me. Hij was zo aardig! En ook nog meer... Lief, spontaan, behulpzaam, knap... Ik dacht... dat ik van hem hield. Echt verliefd. Ik smsde meteen terug dat ik eraan kwam. Ik was benieuwd hoe zijn huis eruit zag.
Toen ik aankwam, stond Renso voor het raam. Hij keek vreemd voor zich uit en zwaaide. Toen hij de deur open deed ,viel hij in mijn armen.
"Mijn maatje," zei hij zacht. Ik lachte zenuwachtig. Normaal deed hij nooit zo. Niet dat ik het niet leuk vond, integendeel. Maar toch...
Renso nam me meteen me naar zijn kamer, hij vroeg niet eens wat drinken of zo. Niet dat ik het hoefde, maar hij deed heel gehaast. Apart!
Op zijn kamer was het donker. De gordijnen waren dicht, alleen een schermerlampje brandde.
"Voor de sfeer,"lache hij. Ik knikte.
"Wat gaan we eigenlijk doen?" Vroeg ik. Renso werd rood, ik kon het niet hele goed zien maar merkte dat hij zenuwachtig werd. Hij pakte me beet. "Ik hou van je," fluisterde hij. Ik zei niks terug. Renso drukte zijn lippen op de mijne. Zijn armen sloeg hij om mijn middel. Wat deed hij nou? IK vond hem ook leuk, maar hij deed zo snel... zo...
"Renso," zei ik. Renso druke mij tegen hem aan.
"Sst, zegt nou niks," zei hij. Ik voelde een koude hand onder mijn shirt. Niet zo snel, niet doen. dacht ik. Maar hij ging steeds verder. Het duizelde me. Wat was hij van plan...?

Hey Rhodetjuh!
Ten eerste wil ik je van harte welkom heten op het forum van Online Verhalen. Ik zie dat je nieuw bent hier.
Hier kun je je voorstellen. Vertel gewoon een beetje wie je bent en zo en misschien weet je nog wel lezers te prikkelen voor je verhaal.

Nu ga ik eens naar je verhaal kijken. Ik heb een paar kleine aanmerkingspuntjes:

1 vriendin zou genoeg voor me zijn.

Tenzij het om grote getallen, adressen of genummerde dingen gaat, zou ik getallen altijd voluit schrijven. In dit geval is dat dus 'Eén'. Let daarbij op het streepje op de e.

en vroeg of ij naast me mocht zitten.

Bij 'ij' ontbreekt denk ik de letter h. ij -> hij.

"Ik hoop nou nie zo erg meer." Grijnsde hij.

'Nie' zeg je wel maar schrijf je eigenlijk niet. Ik denk dat het veel mooier is als je er een T achter zet. Verder gaat de zin door na het citaat dus van de punt in het citaat moet je een komma maken en 'Grijnsde' met een kleine letter beginnen.

Ik haalde mijn schouders op. Misschien.

Misschien moet tussen aanhalingstekens. Ik neem aan dat ze het zegt?

Ik ben Renso.

Dat mag ook tussen aanhalingstekens.

Ik heet Danique."

Daar moeten alleen nog aanhalingstekens op het begin.

s`middags

Dat komma'tje (of hoe die dan ook heet) moet voor de s. 's middags stamt af van 'des middags', 'de' is daarbij weggevallen en daar komt een kommatje voor in de plaats.

Normaal deed hij nooit zo.

Ze kennen elkaar maar net en daardoor staat het woordje 'normaal' een beetje vreemd. Misschien is zoiets als 'Zo had hij in de bus niet gedaan' beter? Kijk maar even.

"Sst, zegt nou niks,"

Er is volgens mij een oud-Nederlandse vorm waarbij 'zegt' wel is toegstaan maar ik zou voor dit verhaal de t gewoon weglaten.

Zie deze aanmerkingspuntjes niet als kritiek maar juist als positieve feedback. Als je wat langer op Online Verhalen zit, zul je er meer gewend aan raken. Het verhaal is heel mooi en ik ben heel benieuwd naar hoe het verder gaat maar je mag wel iets beter op de spelling letten. Heel veel fouten zijn er uit te halen door de spellingscontrole van Word of het nog een keer na te lezen. Hoe dan ook, ga zo door!

Hey Xatham, dankjewel voor alle verbeteringen, ik was aan het typen en het duurde lang voordat alle letters op het beeld verschenen, dus ik kon niet zien of ik fouten maakte. Maar bedankt, ik zag het zelf niet eens, en ik zal er beter op letten!




HoofdStuk 2.

Renso keek in mijn ogen en ik wist niet wat ik moest doen. Het gevoel bekroop me dat er iets ergs ging gebeuren. Nou ja, ergs... Ik wilde dit niet, en ik weet zeker dat Renso dit van te voren bedacht had. Keek hij daarom net zo raar, toen hij in de deuropening stond? Renso duwde zijn hand verder omhoog. Ik wilde wat zeggen, maar er kwam geen geluid uit mijn keel. De schaduw van mijn lichaam stond afgedrukt op de muur, in het licht van een klein schemerlampje. Ik was bang. Opeens vloog de deur open.
"Renso, laat dat. Eerst mijn geld." Een brede man strond in de deuropening, met felle grijze ogen, en verschillende tatooos op zijn armen. Ik duwde Renso snel van me af. Renso schraapte zijn keel en zei:
"Ik heb dat geld eerlijk verdiend, ze gaf het aan míj!" Riep Renso uit. De man pakte Renso bij zijn keel.
"Jij doet wat ik zeg, zoon, en dat wijf heeft hier niks mee te maken. Het gaat om het geld. Jij krijgt de meiden, ik het geld. Denk aan onze afspraak."
"Pa, dit begint me te vervelen. Ik wil ook een beetje geld, daar heb ik recht op."
Ik keek van de een naar de ander, waar hadden ze het over? Renso drukte mijn hoofd tegen zijn borstkas aan, en zei:
"Pa, je krijgt het zo. Laat ons nou met rust." Hij gaf de man een knipoog, die waarschijnlijk zijn vader was. De man kijk eens naar mij en knikte toen. Ik snapte het niet. had dit met mij te maken?"
"Renso," fluisterde ik. Renso zei niets, zijn ogen stonden kil. Hij was kwaad, ik merkte het. Opeens duwde Renso me op het bed.
"Wat doe je nou," riep ik uit.
Renso trok aan mijn shirt, die scheurde.
"Renso," gilde ik. Renso pakte een camera.
"Ga eens even stoer liggen, schatje."
"Renso, nee, doe normaal! Hou op!" Renso wilde mijn spijkerbroek uit doen, maar ik begon te gillen.
"Kom op, ga eens even mooi liggen!" Ik sloot mijn ogen, toen ik een harde klap op mijn wang voelde. Op dat moment flitste de camera. Renso lachte. Dit kon hem behoorlijk wat geld opleveren. Hij kon het op allerlei manieren doen. Als de meisjes hem leuk vonden, kon hij ze om geld vragen. Zo niet, dan moest het maar met foto`s, waar hij geld mee verdiende. Ik voelde mijn broekspijpen omlaag gaan. Ik kon niks doen. Zijn vader werkte mee, dat wist ik wel zeker. Renso lachte, en ik huilde. Ik dacht dat hij zo aardig was, maar hij was dus een gemene player. Hij maakte nog veel meer foto`s, en ik voelde me steeds ellendiger. Een hele poos later gooide hij mijn kleren naar me toe.
Ik voelde me vreselijk. Ik zou hem nooit meer aankijken, nooit meer. Hij gebruikte me gewoon. Maar opeens trok hij een verdrietig gezicht.
Zijn ogen werden rood, en ik keek hem vragend aan. Opeens begon hij te huilen.
"Het spijt me zo, dit moet allemaal voor mijn vader! Ik zou jou zelf nooit kwaad willen doen, geloof me alsjeblieft. Ik houd echt van je!" Ik keek hem ongelovig aan, maar hij moest nog harder huilen. Toen geloofde ik hem.
"Het geeft niet, als je de foto`s maar wist," zei ik zacht.
Renso knikte. "Meteen," zei hij vastberaden. Ik knikte. Toen ik in bed lag thuis, nam ik me voor om morgen normaal te doen tegen Renso. Hij kon er ook niks aan doen. Met die gedachte viel ik in slaap...

Het verhaal krijgt een spannende wending...

Toen geloofde ik hem.

Dit vind ik een beetje ongeloofwaardig eerlijk gezegd. Hij heeft net nog foto's van het meisje gemaakt en nu gelooft ze hem al gewoon weer? Even daarvoor zei ze nog dat ze hem nooit meer aan zou kijken...

Ben benieuwd naar je volgende stukje

Welkom op OV! Xatham heeft het al gezegd, we hebben een voorsteltopic waarbij je je, drie keer raden..... voor kunt stellen Weten de lezers een beetje de schrijver achter het verhaal. Geen zorgen, je kunt zo veel of weinig vertellen als je wilt, sommigen geven allen hun nickname (he Xatham ), anderen vertellen hun hele naam. Bij de meesten is het niet zo moeilijk aangezien ze hun echte naam in hun naam stoppen^^

Nu over je verhaal. Om eerlijk te zijn vind ik het heel erg snel gaan. Het meisje ontmoet de jongen op de bus op weg naar school, laten we zeggen om een uur of 8. Om 3 uur krijgt ze een smsje, dat ze naar Renso toe moet komen, waar hij het gelijk heeft over zijn maatje. Er is een halve dag overheen gegaan, naar mijn idee krijgen mensen niet zo snel gevoelens. Oké, dat klink wel een beetje hard, ik zal het maar eens beter uitleggen. Danique is wel heel snel helemaal hotel de botel van Renso, de meesten gaan niet meteen zwijmelend naar zijn huis toe, terwijl ze een jongen net pas een halve middag kennen. Misschien is het wat realistischer om er een paar dagen tussen te proppen, waarbij Renso en Danique elkaar smsen, elkaar tegenkomen in de bus etc.?

Een vraagje, typ jij toevallig je stukje in internet explorer? Want daar verschijnen bij mij de letters ook slomer. Firefox of google chrome is daarvoor een stuk handiger. En schrijf je je verhaal ook in word? Als je dat doet, kun je meteen alle spellingsfoutjes uithalen die er altijd insluipen. En je kunt ook alles opslaan, stel dat het forum crasht, dan is alles weg. Je computer kan natuurlijk ook crashen, maar dan staat het ook nog hier. Verspreiden enzo
Als je dat wel hebt gedaan, dan negeer dit stukje maar^^

De schaduw van mijn lichaam stond afgedrukt op de muur, in het licht van een klein schemerlampje.

Ik vind dit een hele mooie zin, maar hij staat hier zo abrupt tussen. Alsof je hem later had bedacht en hem nog ergens tussen wilde zetten. Probeer het wat in te leidden, dat haar blik ging paniekerig naar de muur, waar de schaduw...

"Renso, laat dat. Eerst mijn geld."

Heb ik iets gemist? Heeft Danique Renso geld gegeven, of is dat van een andere 'zij'? Misschien kun je, om dat te verduidelijken, Danique laten denken over wiens geld ze het hadden.

Hij gaf de man een knipoog, die waarschijnlijk zijn vader was.

waarschijnlijk vind ik hier vreemd staan, kennelijk staat beter op zijn plek. En de woorden staan in de verkeerde volgorde.
Hij gaf de man, die kennelijk zijn vader was, een knipoog.

In dit stukje gebruik je veel opeens. Dit staat niet mooi in een verhaal. Als je de zinnen wat ombouwt, kun je de meesten eruit halen, waardoor het verhaal een stuk beter wordt! Hetzelfde geldt trouwens voor toen, probeer dat ook te vermijden.

Ik vind hier Danique ook heel erg goedgelovig. Renso heeft haar aangerand, haar dingen laten doen die ze niet wilde, maar na een kleine huilbui vergeeft ze het hem meteen, terwijl ze zich er toch ellendig over voelde. Dit rijmt voor mij niet zo. Ook zou ik er persoonlijk op toe willen zien dat hij de foto's wiste, als hij een digitale fotocamera heeft, kan dat zo, anders kan ze het rolletje meenemen. Mij lijkt dat de enige zekerheid dat hij de foto's niet houdt.

Zie mijn vele feedback niet als negatief, je bent een beginnende schrijver, het is logisch dat er wat dingen zijn die je over het hoofd ziet. Niemand schrijft in het begin perfect, dat is ook niet realistisch om te verwachten.
Ik vind je verhaallijn leuk! Ook origineel, foto's maken om dat te verkopen voor geld. Als je de gebeurtenissen wat langzamer op elkaar laat volgen en de emoties van Danique wat eh, realistischer maakt, dan kan dit een heel mooi verhaal worden.
Succes met verder schrijven!

Groetjes, Saskia

Hoi Saskia,
1. Bedankt voor de tip, ik heb nu Google Chrome en het gaat nu veel sneller!
2. Ik ben inderdaad veel te snel gegaan, ik zal je tips gebruiken in mijn verhaal, maar ik moest een reden hebben zodat Danique hem geloofde. Later komt ze er achter dat Renso heel gemeen is!
Groetjes Rhodé


Ik keek op mijn wekker en zuchtte. Het was al zeven uur, ik moest eruit. Een vervelend gevoel bekroop me, toen ik dacht aan gisteravond. Waarom deed Renso dit nou? Ik kende hem nog maar zo kort. Oké, we hadden de hele dag op school met elkaar opgetrokken, maar dat is niet genoeg om zo iets te doen. Ik hoopte maar dat hij de foto`s echt gewist had. Ik kleedde me aan, en poetste mijn tanden. Toen ik beneden kwam zat mijn moeder in een stoel bij het raam.
"Hé, Danique, goed geslapen?" Vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. Ik sliep pas heel laat, ik moest de hele tijd aan het voorval van gisteren denken. Ik at een boterham en toen ik net van tafel wilde gaan, kreeg ik een smsje.
"Hé, Danique. Ik wil mijn ecxuses nogmaals aanbieden, het spijt me echt wat ik gedaan had. Hopelijk geloof je dat ik dit van mijn vader moest doen. Xxx, Renso."
Ik zuchtte en wiste het berichtje. Zoveel gemengde gevoelens bekropen me, de ene keer dacht ik dat Renso heel zielig was, en de andere keer was ik bang. Bang voor wat hij nog meer ging doen. Ik zou proberen normaal te doen. Maar toch zag ik er tegen op.

In de bus was er nog een plaatsje vrij achterin. Ik liep naar achteren en plofte neer op de bank. Bij de volgende stop zou Renso instappen. Een naar gevoel bekroop me, voor de zoveelste keer. Ik keek uit het raam, en zag de bomen en huizen voorbij vliegen. Er kwam opeens een meisje naast me zitten.
"Wat deed jij gisteren met die jongen in de bus?" Haar stem klonk kattig, net zoals de uitdrukking op haar gezicht. Ze had donkerbruine ogen, haar bruine haar in een staart, en een spits gezicht. Ik keek haar aan.
"Gewoon. Is het jouw vriendje of zo?" Ik reageerde ook niet echt aardig, maar dat kwam gedeeltelijk door dat ik een ochtendhumeur had. Het meisje keek me nu fel in mijn ogen. Ik keek terug in haar ogen, en ik voelde dat zij wist wat Renso bij mij gedaan had. Nou, niet perse bij mij, maar dat Renso zulke dingen deed. Ze sloeg haar ogen neer en zei toen met een harde stem:
"Hij is een gestoorde gek, hij doet rare dingen met je. Geloof me, die gozer spoort niet. Bij mij heeft hij foto`s gemaakt en ze op een site gezet. En hij kreeg er nog geld voor ook. Iedereen kon me zien. Ik heb de politie er niet bij gehaald, maar ik had het moeten doen. Ik weet wat ik zeg. Ga niet met hem om!""
Ik keek haar aan. Ze heeft dus het zelfde meegemaakt? Ik wist niet wat ik moest zeggen. Renso had nu toch immers spijt, en hij had toch de foto`s verwijderd?
"Misschien is hij veranderd. Misschien heeft hij wel spijt." Meer zei ik niet. Ik ging met mijn rug naar haar toe zitten, en begon wat te prutsen met mijn mobieltje. Het meisje haalde haar schouders op, en liep terug naar haar plaats. Ze had gezegd wat ze wilde zeggen. Ik keek nog een keer schuw naar het meisje, maar ze gunde mij geen blik meer waardig. De bus stopte. De deuren gingen open. Ik dook een beetje in elkaar, zodat Renso me niet kon zien. Maar hij zag me. Hij stond even stil, en liet zijn blik over de mensen in de bus gaan. Even stond zijn blik stil bij het meisje, dat net op me af kwam. Toen liep hij op me af, en ging naast me zitten.
"Hoi, maatje." Zei hij. Hij wachtte even tot ik hoi terug zei, maar er kwam geen geluid uit mijn keel.
"H...Hoi." Met veel moeite kwam het eruit. Renso sloeg een arm om me heen.
"Hé, ik weet dat het gisteren allemaal zo snel ging, ik ken je nog maar twee dagen en gelijk ga ik dit doen. Maar mijn vader vermoordt me als ik niet doe wat hij zegt. Geloof je me, alsjeblieft?"
Ik haalde mijn schouders onzeker op. Dat meisje van daarnet, zou die liegen? Op dat moment draaide ze zich om en keek fel onze richting in. Ik sprak de woorden langzaam, en onzeker uit.
"Ja, ik geloof je." Maar mijn hart zei nee...

Een beetje onrealistisch dat het meisje zegt dat ze hem gelooft. Wat een freak is hij!

Een dingetje viel me op:

"Hé, Danique, goed geslapen?" Vroeg ze.

Als je na een citaat begint met zoiets als: vroeg ze, mompelde ze, zei ze, kreunde ze, of iets anders in die richting, hoort dat meestal tot dezelfde zin en daarom hoef je ook niet met een hoofdletter te beginnen.

Verder vond ik het wel weer een aardig stukje

Hoi iedereen ik wil even zeggen dat ik met onlineverhalen.nl stop. Dat komt omdat ik het vervelend vind om telkens kritiek te krijgen, ik ben ook nog maar 13 en kan natuurlijk niet perfect schrijven. Daarom ga ik op een andere site waar meer kinderen op schrijven. ik snap best dat jullie willen helpen en zo maar ik vind het verveldnd om telkens van die reacties te krijgen, sorry

Het is jammer dat je weggaat. Je hebt gelijk, als je alleen maar reacties wil van, leuk, ga zo door, we vinden het helemaal geweldig, dan is dit niet het juiste forum. Wij proberen je te helpen je te verder te ontwikkelen door je goedbedoelde tips te geven. Ik snap wel dat het leuker is om alleen maar zulke reacties te krijgen, maar aan het einde heb je er niet zoveel aan. Ze motiveren wel om verder te schrijven, maar je verbetert jezelf er niet mee. Maar het is maar net wat je zoekt En we vragen je niet om perfect te schrijven, we geven je alleen tips waardoor je je kunt verbeteren. Niemand schrijft perfect.
Maar een vraagje, als je dit nog leest: vond je de toon van onze tips niet fijn? Was het niet opbouwend, maar juist neerhalend?
Want we proberen meer leden te behouden en als we, onbedoeld, neerbuigend klinken, dan kan ik me voorstellen dat we daar mensen mee wegjagen. Als je daar antwoord op zou willen geven, zou je me heel blij maken^^

ik vind het jammer dat je weg gaat.
ik verheugde me namelijk al op het volgende deel