Online Verhalen

Proloog
Het koningkrijk Yinthar, in de hoofdstad Jarlontha.


De flitsen trokken aan de ramen voorbij en de donder deed alles trillen. Groene, paarse en rode lichtflitsen schoten aan de hemel voorbij. Micanta liep angstig door de duistere gangen van haar vleugel. Met verwilderde ogen keek ze om zich heen. Bij het minste of geringste geluid dook ze in elkaar en bij elke bocht of zijgang bleef ze even staan. Haar schouders had ze ingetrokken en haar armen hield ze stijf langs haar zij.
Ramen klapperden in de sponningen en de ruiten trilden hevig.

Het paleis leek verlaten en kil. De kaarsen waren allang uitgedoofd. Pijnlijke kreten waren plotseling te horen door de gangen. Ze weergalmden in de zalen. De regen stroomde langs de ramen en kletterde op de koepel boven haar.
Ze moest naar pappa, er was iets met pappa. Micanta liep in doodsangst door de gangen. Bij elke plotselinge flits gaf ze een gil.

Haar rode krullende haren reikten tot haar onderrug en haar lentegroene ogen staarden angstig om zich heen. Daar rende ze dan door de gangen in haar nachtjapon op blote voeten. De vloer was ijzig koud! Micanta probeerde zo veel mogelijk over de tapijten te lopen, mits die er waren.
Ineens sprongen de ruiten naast haar en gillend dook ze richting de grond. Stof en puin vlogen haar om de oren en de grond beefde genadeloos. Alles stond te trillen op zijn grondvesten en de stad om het paleis heen was in rep en roer. Het geluid van instortende huizen, wild schreeuwende mannen, gillende vrouwen en kinderen. Het was een oorverdovend geheel.

Vlakbij Micanta was een bliksemstraal ingeslagen, die een deel van het paleis verwoest had. Micanta had enkele schrammen waar bloed uit liep. Het drupte op de grond. Het geluid van de vallende druppels scheen haar heel luid over te komen. Vlug stond ze op. In haar haar zat puin dat ze er met een snelle handbeweging uithaalde. Haar nachtjapon zat onder het stof. Klauterend en struikelend klom ze over het puin.
Ze moest bij pappa komen! Ze moest!

Steeds sneller rende ze terwijl bevingen de stad en het paleis teisterde. Ze hoorde de borden vallen in de keuken waaraan ze voorbij liep. Gillende koks, keukenmeiden en bedienden. Alles was in rep en roer. Niemand lette op het achtjarige meisje Micanta dat huilend door de gangen liep. Op weg naar pappa.
Eindelijk kwam Micanta aan in de vleugels van haar vader. Ze moest door de bibliotheek om in zijn woonvertrekken te komen. Ze rook de lucht van oude boeken en inbindlijm.

De grote vleugeldeur die naar de bibliotheek leed werd normaal bewaakt. Maar de wachters waren door puin bedolven en hadden het leven reeds verlaten. Hun ogen staarden dof de ruimte in. Micanta had altijd het idee dat het licht, ook wel hun ziel, het lichaam verlaten had. Een gat prijkte in het plafond en water goot naar binnen. De vloer was bedekt met rood water, alsof pappa weer eens gemorst had met wijn. Maar dit was geen wijn en Micanta wist dat. Ze wist dat!
Vol schrik en angst liep ze naar de vleugeldeur. Met veel moeite wist ze de deur open te krijgen. Aan de andere kant was de chaos nog veel groter.

De ontzagwekkend boekenkasten waren omgevallen. Overal lagen boeken en perkament rollen. Pappa’s mooie verzameling lag geruïneerd op de grond. De gigantische glazen koepel miste enkele ruitjes, waardoor water naar binnen viel. Als zonnestralen door het bladerdak op een stoffige dag. Geen enkele fakkel brandde. Ze waren allen gedoofd uit veiligheidsredenen. Zo ook de kaarsen.
Dit was allerminst een normale storm. Dit was een magische storm, een storm die veroorzaakt werd door een stervende man.

Huilend kroop Micanta over de boekenheuvels en onder kasten door. De kast die van haar geweest was, met alle mooie sprookjesboeken, was omgevallen. Micanta’s tranen waren nu een onafgebroken vloedgolf.
‘Mijn mooie boeken! Ik had ze van pappa gekregen, ’zei ze fluisterend.
De gekleurde flitsen bleven boven het firmament verschijnen. De bibliotheek werd in een afschuwwekkend licht gehuld tijdens die flitsen.
Even dacht Micanta dat Samona haar strafte en naar de hel had gezonden. Nee, dat zou Samona nooit doen. Nooit!

Eindelijk bereikte ze de andere kant van de bibliotheek. Haar haren en nachtjapon waren doorweekt. Ze voelde haar natte haren tegen haar voorhoofd plakken.
Met volle gewicht drukte ze zich tegen de deur en kreeg hem slecht gedeeltelijk open. Ze glipte door de spleet. De kamer daarachter was eveneens een chaos. De deur had niet verder open gekund. Rommel blokkeerde de deur grotendeels.
Vele meubels lagen onder het puin en rommel. Gebroken hout lag door de gehele kamer.
Daar was het! Daar was de deur!

Ze opende de krakende deur. Daar lag haar vader in zijn bed, de gillende man. Zijn blonde lange haar zag er verwilderd uit. Zijn ogen puilden uit bij elke stuiptrekking die door zijn lichaam heen trok.
Ze rende naar hem toe. ‘Pappa, ’zei ze huilend, ‘alles komt goed pappa.’
Hij herkende haar. Zijn hand streek over haar bol. De pijn was hem aan te zien.
Een ontzagwekkende purperen lichtflits schoot langst de hemel. De storm ging even abrupt liggen als hij gekomen was. Duizenden slachtoffers waren gevallen.
De hand van haar vader gleed van haar bol af en bleef slap langs het bed hangen.
‘Pappa, laat mij niet alleen, ’zei ze huilend en snotterend.
‘Laat me niet alleen!’

Hoofdstuk I
Het koningkrijk Yinthar, in de hoofdstad Jarlontha.


Sigurd keek naar het tafereel dat zich voor hem afspeelde. Hijzelf had zich enigszins verborgen in de schaduw van een hoek en bekeek de beraadslaging met lijdzame ogen.
Het gevoel bekroop hem dat de raad iets in hun schild voerde, zoals gewoonlijk dus. Al jaren had zijn meesteres Micanta de macht over het koninkrijk. Ze zat daar op haar troon te luisteren naar de nieuwe voorstellen van de ministers. Sigurd ergerde zich al jaren aan de raad die langzaam aan de macht aan het overnemen waren. Micanta was sinds het overlijden van haar vader niet meer dezelfde sterke vrouw geweest. Ze zat op haar troon als een jaknikkende muurbloem. Elk voorstel van de raad werd door haar ingewilligd.

Micanta zat gebogen op haar gouden troon met een kroon op haar hoofd. De last leek haar wel te zwaar.
De hoogminister begon met spreken: ‘Vrouwe, wij hebben een nieuw voorstel, een voorstel ingewilligd door alle edelen. De papieren zijn reeds getekend alleen uw handtekening ontbreekt nog, ’zei Marog op een toon alsof hij tegen een kind sprak.
‘En wat mag dit voorstel dan wel inhouden als ik vragen mag, ’vroeg Gunnar de generaal van het land met fronsende wenkbrauwen.

‘Dat mijn waarde gaat u niets aan, houdt u zich maar bezig met slagvelden en rantsoen dan houden wij ons bezig met belangrijke politieke zaken, ’zei Marog die minachtend naar Gunnar en de koningin staarde.
‘Durf jij te beweren dat politiek mij niet aangaat, ’zei Gunnar verontwaardigd en witheet.
‘Ja, mijn waarde, dat durf ik.’
‘Ik moet op de hoogte zijn van jullie gewauwel om de veiligheid in dit land te kunnen garanderen. Jullie besluiten kunnen dit land anders wel naar de knoppen helpen, ’zei Gunnar boos en geërgerd.
‘Gewauwel, hoe durf je! Vrouwe, ik verzoek u om deze man direct uit de zaal te verwijderen, hij heeft hier niets te zoek.’

Gunnar hield zich in toen Sigurd hem aankeek, even was het idee in hem opgekomen om Marog aan zijn zwaard te rijgen.
‘Vertel u voorstel of verdwijn, hare majesteit heeft meer te doen, ’zei Sigurd de trouwe adviseur van de koningin.
‘En wie heeft gezegd dat jij mag praten, wie denk je wel dat je voor je hebt, ’zei Marog bijna spuwend.
‘Ik ben de adviseur van hare majesteit en spreek namens haar, ’zei Sigurd nonchalant zoals hij altijd deed.

Heel leuk verhaal. Eén klein dingetje viel me op:

Maar de wachter lagen daar voor dood bedekt onder puin.

Het onderwerp conjungeert niet met de persoonsvorm. Maak of van 'wachter' meervoud of van 'lagen' enkelvoud.

Verder raad ik je aan om bij verhalen in het vervolg, als je een lange proloog hebt en lange stukjes verhaal, eerst de proloog te posten en later die dag of de volgende dag pas het eerste stukje. Lezers worden soms afgschrikt door de grote van het verhaal.

Maar zoals ik al zei vond ik het een leuk verhaal en ik ben benieuwd hoe het met de monarchie afloopt en wat het verband is van het verhaal met de proloog.

Heeey, Micheal!

Zoals beloofd, mijn reactie. Is iets langer geworden dan ik had gedacht, kijk maar wat je eraan hebt^^

Mooie proloog, je brengt in het begin al meteen de juiste sfeer over. Koud en angstaanjagend. Er zaten een paar foutjes in, voornamelijk werkwoordfoutjes

De flitsen trokken aan de ramen voorbij en de donder deed alles trillen. Groene, paarse en rode lichtflitsen trokken aan de hemel voorbij.

Twee keer 'trokken voorbij' in twee zinnen. Het leest mooier als je dat varieert.

Het paleis leek verlaten en kil.

Hier zeg je dat het paleis verlaten leek, maar verderop staat er dat er schreeuwen door de gangen galmen. Dat klopt volgens mij niet

Ze weergalmde in de zalen.

Ze slaat terug op de kreten van de vorige zin. Dit is meervoud, dus moet weergalmde, weergalmden zijn.

Haar rode krullende haren reikte tot haar onderrug

moet ook een 'n'etje bij^^

Micanta had enkele schrammen en stond op.

Deze twee dingen hebben geen enkele relatie met elkaar. Het is niet logisch dat ze enkele schammen had en daarom opstond. Als je snapt wat ik bedoel. Misschien is het mooier om er twee zinnen van te maken? Of er nog wat anders bij te zetten. Bijv. Micanta had enkele schrammen en bloed drupte uit de wonden. Trillend stond ze op.

Maar de wachters lagen daarvoor dood, bedekt onder puin.

Maar de wachters daarvoor lagen dood (anders lijkt het alsof het de taak van de wachters is om dood te liggen )

Maar dit was geen wijn en Micanta wist dat. Ze wist dat!

De tweede zin vind ik hier niks toevoegen. Het komt een beetje over van, zie je nu wel, terwijl dat niet de bedoeling is. Bij de andere stukjes staan ze wel mooi, maar hier is het, in mijn ogen, overbodig

De gigantische glazen koepel miste enkele ruitjes, waardoor water naar beneden viel.

Ik denk dat je naar binnen viel bedoelt, water valt volgens mij altijd naar beneden^^ vallen houdt dat sowieso in, een naar beneden gaande beweging.

Als zonnestalen door het bladerdak op een stoffige dag. Als stralen door de bladeren.

Persoonlijk, maar dat is echt mijn mening, vind ik dit opeens abrupt overkomen. De hele proloog vergelijk je niet met andere dingen en nu opeens wel. Het legt de nadruk op iets wat niet de nadruk hoort te krijgen, zo belangrijk is het niet. En dan zijn twee zinnen die hetzelfde uitdrukken een beetje overdreven. (p.s. zonnestalen = zonnestralen)

De kast die van haar geweest was met alle mooie sprookjesboeken was omgevallen.

Hier moet ergens een komma. De kast die van haar geweest was, met alle mooie sprookjesboeken, was omgevallen. Of, De kast, met alle mooie sprookjesboeken die van haar geweest was, was omgevallen.

Krakend opende ze de deur.

Krakend slaat hier op Micanta, ik neem aan dat ze niet een krakend geluid maakt terwijl ze de deur opendoet krakend ging de deur open, Ze opende de krakende deur, etc,
En bij het laatste stukje, bol vind ik persoonlijk niet zo mooi. Hoofd klinkt beter. Bij bol moet ik denken aan broodjes, witte bolletjes, terwijl ik bij hoofd aan hoofd denk^^
Zoals ik al zei, mooie proloog, met veel details. Let er wel op dat het niet een opsomming wordt van dingen die ze ziet, dat wordt saai. Maar nu heb je alles goed onderbroken met dingen die ze doet.

zo, nu deel 1. Zoals Xatham al zei, misschien is het beter om een paar dagen te wachten met het posten van je volgende deel, nu kun je onbedoeld lezers afschrikken.

Al jaren zat zijn meesteres Micanta op de troon. Ze zat daar op haar troon te luisteren naar de nieuwe voorstellen van de ministers.

Twee keer troon achter elkaar. Misschien, Al jaren was zijn meesteres, Micanta, aan de macht.?

Micanta was sinds het overlijden van haar vader niet meer dezelfde sterke vrouw geweest.

Ehh, ze was acht toch? Hoe kan ze dan toen al een sterke vrouw zijn geweest? Volgens mij klopt dat niet echt misschien luidruchtig meisje, koppig meisje? Of je moet haar in je proloog een agelift geven ^^

Toen sprak de hoogminister:

Probeer 'toen' te vermijden, het geeft in mijn ogen altijd iets opsommerigs. Toen gebeurde dit, toen gebeurde dat, toen zus, toen zo. Hierbij is het helemaal onnodig, je kunt gewoon zeggen:
De hoofdminister begon te spreken:

‘Vrouwe wij hebben een nieuw voorstel, een voorstel ingewilligd door alle edelen.

Als iemand iemand anders aanspreekt, moet die aanspreektitel tussen komma's. Dus: Vrouwe, wij hebben een nieuw voorstel
Bij de discussie tussen Gunnar en Marog kun je wat meer variatie ingeven. Nu is het , zei hij, zei de ander, antwoordde hij... stop er gezichtsuitdrukkingen in, handelingen, laat Gunnar zijn wenkbrauwen fronsen, zijn ogen gloeien, laat Marog minachtend kijken, hem nonchalant de kamer rondkijken etc. Dan wordt het meer levend, nu lijkt het alsof er twee poppen aan de tafel zitten die hun mond opendoen, praten en verder niks doen. Als je varieert, wordt het nog beter.

‘Ja, mijn waarde dat durf ik.’

Weer de komma's, Ja, mijn waarde, dat durf ik.
De rest mag je zelf zoeken, dat wordt mij te veel werk

Ze zat daar bewegingsloos, zonder één enkele spier te vertrekken.
Micanta vloog op uit haar troon, haar rode krullen vlogen in het rond.

Als je het zo achter elkaar leest, zie je zelf wel dat het niet echt klopt. De overgang is niet mooi. Zet een plotseling bij de tweede zin of laat het bewegingloze weg, dan is de overgang al veel beter!

Marog en de andere raadsleden deden alleen onwillekeurig een stap terug.

Allen
Ik vind het persoonlijk een beetje vreemd dat die wachters meteen aan komen lopen. Er zijn twaalf leden van de raad, toch? Dan zijn er 24 wachters nodig, misschien nog wel meer. Die staan heus niet allemaal op wacht, of er moet iets uitzonderlijks aan de hand zijn. Michanta moet het hebben voorzien, of iemand anders. Als dat zo is, moet je het erbij zetten, nu komt het wat vreemd over.

Haar hakken tikte op de grond en haar donkergroene jurk sleepte licht over de grond.

Hakken zijn er twee

‘Uitstekend uwe hoogheid, de vorderingen zijn met grote sprongen vooruit gegaan.

vorderingen zijn al vooruitgangen, dus dit is dubbelop. De maatregelen? Hmm, staat ook niet echt lekker. Nou ja, ik weet zeker dat je wel iets vindt^^

Ik vind dit stukje wat minder dan je proloog. Daar beschreef je alles heel goed, terwijl je het hier weglaat. Nu zitten ze voor mijn idee in een witte, kleurloze en vormloze ruimte. Misschien is het ook een idee om de andere personages te beschrijven, nu is het alleen maar Micanta die je hebt beschreven. Ook al is het maar een beetje, bijv. Gunnar krabde in zijn zwarte baard. Met subtiele toevoegingen kun je een heel beeld in iemands hoofd plaatsen.

Zo, dat was mijn uitgebreide commentaar^^ je verhaallijn is weer interessant, jij maakt altijd van die grote, overspannende verhalen, die, eh, moeilijk uit te leggen, heel groots zijn, met regeringen en veel personages etc. Ah, ingewikkeld! die zocht ik^^ maar dat vind ik heel knap, dat je het zelf zo neer kunt zetten. Ga zo door =)

Je begint echt heel spannend! En het roept dan ook allemaal vragen op als waar komt die storm vandaan? Wat is het verzoek wat ingewilligd moet worden...?
Ik ben zeer benieuwd naar de rest van je verhaal

Maaike: leuk om te horen dat het verhaal bevalt. Ik ben erg blij met een lezer, altijd een stimulans om door te blijven schrijven. Misschien vindt je Der magicus ontwaakt ook wel leuk, die is verder gevorderd. Ik ben met dat boek begonnen toen ik 14 was. Het heeft momenteel 254 blz.


‘Dat mag wel zo wezen, maar ik spreek namens het gehele volk.’
‘Mijn beste het telt niet dat je de raad als het gehele volk beschouwd, ’was de satirische reactie van Sigurd.
Ditmaal was het een goede opmerking, Marog trok wit weg van woede en stotterde enkele onverstaanbare woorden.

‘Goed dan, dit is het voorstel van de raad, een wel overwogen voorstel. Wij de landsraad en al zijn leden inclusief de hoogminister, ikzelf dus, zijn tot de conclusie gekomen dat de monarchie geen politieke waarden meer heeft. Wij verzoeken hare majesteit om af te treden in belang van het volk. Voortaan zal een raad van twaalf leden het land besturen en…’
‘Hoe durf je in het bijzijn van hare majesteit met zulke belachelijke en onacceptabele voorwaarden te komen, ’zei Sigurd verontwaardigd.
‘Ik durf dat in het belang van het land.’

‘Het land, jezelf zul je bedoelen, jij vies onderkruipsel, ’zei Gunnar woest.
‘De positie van hare majesteit is te zwak. Aangezien zij geen talent voor magie blijkt te hebben is de enige mogelijke conclusie dat zij een bastaard is. Bastaard mogen niet heersen. De stamboom van Urhlanthor is hiermee ten einde gekomen. De monarchie en het koningshuis zijn gestorven. Wij verzoeken u dit voorstel te ondertekenen en u intrek te nemen in uw zomerhuis. Wat voortaan samen met de daarbij behorende landerijen uw bezit zal zijn. Meer kan ik niet voor u doen, ’zei Marog met een begerige glans in zijn ogen.

Iedereen keek gespannen naar de koningin in afwachting van haar reactie.
Ze zat daar bewegingsloos, zonder één enkele spier te vertrekken.
Plotseling vloog Micanta op uit haar troon, haar rode krullen vlogen in het rond. Haar ogen spuwden vuur en woede. Marog en de andere raadsleden deden allen onwillekeurig een stap terug.

‘Hoe durf je, waar haal je het lef vandaan om mij te trotseren, ’vroeg Micanta duister sissend.
‘Dit is hoogverraad, HOOGVERRAAD, ’bulderde ze woest.
‘Dit is de laatste dag dat jullie de zon zullen zien opkomen. Jullie zullen terecht staan voor hoogverraad. Aan zowel de Koninklijke familie als het land. In een poging het regime omver te werpen en zelf de macht te kunnen verkrijgen. Jullie machtslust heeft jullie lot bezegeld.’

Wachters kwamen aangestormd en grepen de twaalf leden. Zij waren zowel de landelijke, economische en krijgsraad.
Marog keek onthutst, nooit had hij gedacht dat Micanta tegen hen in zou gaan. In de voorgaande jaren had ze in elk wetsvoorstel ingestemd, ongeacht de onrechtvaardigheid van die nieuwe wet.
Allen leden werden per persoon vastgehouden door twee ijzersterke wachters.

Ik zal eens kijken voor 'Der magicus ontwaakt' ^_^ 254 bladzijden is inderdaad ver gevorderd

Leuk stukje vooral de verassende wending dat de konining opeens levendig wordt. Ik ben benieuwd of ze misschien toch nog magie blijkt te hebben ^_^

Twee kleine puntjes

Elfenring schreef:Wij de landsraad en al zijn leden inclusief de hoogminister, ikzelf dus,

Na 'wij' zou ik eigenlijk een komma zetten, aangezien je daarna een opsomming maakt van wie de 'wij' inhoudt.

Elfenring schreef: Bastaard mogen niet heersen.

Je hebt in deze zin enkel- en meervoud gemengt. Of 'bastaard' moet bastaarden/bastaards worden, of de hele zin moet naar het enkelvoud: 'Een bastaard mag niet heersen..'

Heey, Ik vond dit verhaal echt geweldig beginnen en nog steeds heel goed.

Wel wat puntjes opgevallen, meer zinnetjes die niet zo mooi achter elkaar liepen.

Ze zat daar bewegingsloos, zonder één enkele spier te vertrekken.
Plotseling vloog Micanta op uit haar troon, haar rode krullen vlogen in het rond. Haar ogen spuwden vuur en woede. Marog en de andere raadsleden deden allen onwillekeurig een stap terug.

Ik ben een nogal beeldende lezer dus als ik iets lees dan zie ik alles beeldend voor me,
In dit stukje ziet het er nogal raar uit. Ik zie een wat slappe pop die totaal geen interresse heeft voor me en ineens ( zonder dat er dus een prikkel is geweest van buiten ) wordt ze een vurig persoon. Dat klopt voor mij niet helemaal.

Micanta was sinds het overlijden van haar vader niet meer dezelfde sterke vrouw geweest.

DIt vind ik ook niet echt kloppen. Haar vader overleed toen ze zeven was toch:O, hoe kan ze dan een sterke vrouw ooit zijn geweest? Ze was nog een kleinkind toen de vader stierf.
Ik heb bij een kind bijna nog nooit de eigenschap sterk geplaatst, omdat in mijn ogen hun karakter daarvoor nogniet genoeg ontwikkeld is

Oke, dat was even mijn gemierenneuk xD haha, nee die dingen waren me bijgebleven tijdens het lezen hehe, voor de rest helemaal super!

( gaat ook maar eens der magicus er bij halen )

Even op JodieJJ reageren. Micanta was vroeger als klein meisje een bezige bij. Altijd druk en vrolijk. Sinds het overlijden van haar vader is ze teruggetrokken en bijna willoos geweest. Op die troon moet je je dan ook voorstellen dat ze een soort pop is, een marionet van de raad. Op dat moment knapt er iets in haar, waardoor haar oude ik weer terugkeert. Daardoor komt ze dan opeens wel tot leven. Iets heeft haar eindelijk bereikt.

Groetjes, Michael

Sigurd en Gunnar hadden terecht gezorgd voor meer wachter. Samen hadden zij achterhaald, met een netwerk van spionnen, dat de raadsleden iets groots van plan waren.
‘Morgenochtend bij zonsopkomst zullen jullie branden op de brandstapel, zo luidt mijn besluit. Zodat het een les zal zijn voor eenieder die zoiets dergelijks tracht.’

Haar hakken tikten op de grond en haar donkergroene jurk sleepte licht over de grond.
Haar lentegroene ogen keken hard en voor het eerst in tijden keek Sigurd tevreden. Ook op Gunnars gezicht verscheen een lach van oor tot oor. Gunnar streek over zijn oranje baard, iets wat hij alleen deed als hij erg tevreden was.

Sigurd zag zowaar de terugkeer van het levenvuur in Micanta, hij zag weer gevoel op haar ongenaakbare tronie. Een tronie dat al in geen jaren meer enige emotie had weerspiegeld.
‘Voer ze af en zorg dat ze vanavond een uitstekend maal krijgen. Geniet ervan mijn beste raadsleden, vooral jij Marog, want het zal jullie laatste zijn.’

Onder hevig protest en doodsbedreigingen werden de twaalf mannen afgevoerd. Micanta liep naar haar troon waar ze zich zuchtend met een plof in liet neervallen.
‘Goed gedaan uwe majesteit, eindelijk zijn we verlost van die ratelslangen, ’zei Gunnar grijnzend.
‘Dat mag dan wel zo wezen, maar wat heeft het voor zin. Ons land staat onder de dreiging van drie anderen landen. De enige reden dat ons land nog nooit eerder is ingenomen was de magie van mijn vader. Mocht je het nog niet gemerkt hebben, ik, nog mijn kinderen beschikken over enige vorm van magie. Wie weet ben ik wel een bastaard.’

Ze draaide een krul van haar lange haar om haar vinger heen.
‘Zeg niet zulke dingen, vrouwe, u bent werkelijk een dochter van uw vader. Misschien heeft de magie u gewoon overgeslagen, of was hij uitgeput. Magie, vrouwe, is een veel te onzeker aspect, het kan je elk moment verlaten. Oude koningen en koninginnen voor u hadden ook wel eens een tijdelijke uitval van hun magie. Dat van u is gewoon vrijblijvend, ’zei Sigurd spijtig en met een bedroefde uitdrukking op zijn gezicht.

‘Goed, laten we er dan maar het besten van maken. Hoe staat het eigenlijk met de leerschool voor strijders?’
‘Uitstekend uwe hoogheid, onze plannen hebben eindelijk vaste grond gekregen. De fundering van ons plan is stevig, nu het fort nog. Vele mensen melden zich aan, aangezien de latere salarissen die u opgesteld hebt aanzienlijk hoog zijn. Mensen werken ontzettend hard om zo snel mogelijk aan de slag te kunnen en betaald te worden. De testen die zij moeten halen zijn aanzienlijk hoog en zullen hun prestaties bewijzen. Wanneer deze mannen getraind zijn over het gehele land, is er geen vijand waar wij niet tegen opgewassen zijn.’

Leuk stukje! Wel een gruwelijke straf heb je bedacht zeg.. verbranden (..auw..)

Twee kleine puntjes:

Elfenring schreef:Sigurd zag zowaar de terugkeer van het levenvuur in Micanta,

Bij levenvuur, hoort er nog een S tussen (levensvuur)

Elfenring schreef:Goed, laten we er dan maar het besten van maken.

Besten is zonder N (beste)

Schrijf snel verder want ik ben erg nieuwsgierig hoe het verder gaat!

‘Hoe staat het verder met de onderhandelingen met ons buurland?’
‘Helaas uwe majesteit moet ik u mededelen dat we recentelijk het hoofd van de afgevaardigde ontvangen hebben. Bekrast met allerlei verwensingen en bedreigingen aan uw adres.’
Vol minachting en misselijkheid keek Micanta hem aan. ‘Schrikken die barbaren dan nergens van terug. Dit is een overduidelijk bewijs dat het gewone volk niet in staat is te regeren. Een democratie is volslagen zinloos en zal alleen maar leiden tot oorlog. Drie landen willen mij land innemen, ’zei ze boos en met opgetrokken wenkbrauwen van verbazing.

‘Vrouwe, zij rechtvaardigen zich door hun eigen volk te verkondigen dat u een tiran bent en dat het volk van u bevrijd moet worden, ’zei Sigurd bijna fluisteren bang voor haar reactie.
‘Wat, die vuile honden! Hoe durven ze zo’n leugen te verspreiden met hun vulgaire monden, ’zei ze met een verhoging in haar stem van verontwaardiging.
‘Ik help mijn volk juist, ik voorkom dat de edelen alle macht in handen krijgen, ik…’
‘Dat weten wij vrouwe, ’zei Gunnar sussend met zijn basstem.
Micanta verzocht hen om haar alleen te laten. Gunnar en Sigurd verlieten de zaal door een zijdeur naast de troon.
Op enige afstand van de deur begonnen zij een gesprek. De roze marmervloer glom en weerspiegelde het fakkellicht.

De grote ramen lieten het late daglicht binnen. Tussen de ramen waren groenmarmeren zuiltjes geplaatst.
‘Mijn beste, ik ben van mening dat dit de beste dag is in jaren. Eindelijk is de oude Micanta terug, degene die niet met zich laat sollen, ’zei Sigurd opgewekt glimlachend. Hierbij dacht hij terug aan het leergierige meisje van acht. Het meisje dat altijd gelachen en gestraald had. Zo koppig was als een ezel en altijd haar zin doordramde. Maar na de dood van haar vader was ze droevig en stil geworden en liet alles over zich heen komen. Hij had toen samen met Gunnar getracht om haar uit haar schulp te laten komen. Ze hadden de bibliotheek weer in ere hersteld en de collectie verdubbeld. Ze hadden zelfs een bibliothecaris aangenomen, Caelon genaamd.
Sigurd kon zich die dag herinneren als gisteren.

Ik liep naar de vertrekken van Micanta toe en opende de deur naar haar slaapkamer. Toen ik de kamer binnenkwam kwam ik de duisternis in. Even werd ik kwaad om de verspilling van deze mooie morgen. Ik liep naar de grote ramen toe en opende de scharlaken rode gordijnen. De zonnestralen vielen naar binnen en lieten het hoopje beddengoed kreunen. Niet veel later kwam daar het slaperige chagrijnige hoofd van Micanta onder vandaan. ‘Het is tijd om op te staan, we hebben een verassing voor je, ’zei ik blij in de hoop dat ook zij verheugd zou reageren. Helaas bleef de reactie, die ik verwacht had, uit. Ze kleedde zich langzaam aan. Niet veel later liep ik voorop door de zonovergoten marmeren gangen, over de rode tapijten. Micanta liep sloffend achter mij aan.

Niet veel later vroeg ik haar halt te houden en deed haar een blinddoek om. Ik leidde haar voort en hield halt voor de deurvleugels van de bibliotheekzaal. Snel liet ik twee bedienden de deur openhouden. Ik liep met haar naar binnen en zette haar in het midden van de zaal. Daarna vroeg ik haar even te wachten en opende samen met Caelon en Gunnar de gordijnen. Met een ander systeem opende ik de afsluitende schuifluiken van de koepel. Het licht viel naar binnen in prachtige stralen.

Niet kon vandaag verpesten. Nu zou ze zeker weer tot leven komen! Vol blijdschap deed ik haar blinddoek af met een grijns van oor tot oor op mijn gezicht. Micanta keek wat rond, maar ze leek zich totaal niet te interesseren voor de boeken. Een steek van pijn voelde ik in mijn hart bij het zien van haar emotieloze gezicht. De boekenkasten waren wonderschoon en luisterrijke met houtsnijwerk bewerkte stellages liepen boven ons hoofd. Niet veel later liep Micanta de zaal uit zonder ons nog een blik waardig te keuren. Ik streek over mijn zwarte haar daar via de zijkant naar achteren gekamd was. Met mijn grijze ogen keek in droevig naar Gunnar. Zijn bruine ogen weerspiegelde dezelfde smart die ik ook voelde. Zijn blonde haar hing er halflang bij en zijn oranje baard prijkte op zijn borst.

Zelfs Caelon keek droevig, zijn heldergroene ogen leken in het niets te staren. Zijn blonde haren reikten tot zijn onderrug en wapperde in de wind door het zachte briesje. De ramen had hij vandaag open gezet om de muffe kamer te luchten.

Tot Sigurds grote spijt was er die dag niets veranderd, vele andere pogingen waren op dezelfde kust gestrand.

Aah, wat sneu dat de boeken haar niets deden! Het arme hart was gewoon bevroren. Gelukkig stroomt er weer warm bloed doorheen ^_^

Eén kleine dingetje..

Elfenring schreef:Niet kon vandaag verpesten.

Achter niet, hoort nog een S. Niets

Schrijf snel verder!

@JodieJJ: Blij dat je het nog steeds een goed verhaal vind. Het heeft helaas nog maar 3 hoofdstukken. Mijn meeste tijd gaat in DEr magicus ontwaakt zitten. Deze 3 hoofdstukken zijn in tussenuren op school geschreven.
@Maaike: Ik ben erg blij met jou reacties. Eindelijk meer het gevoel dat ik het ergens voor doe. Hier komt weer een vervolg. Ik hoop dat je het leuk vind.

‘Dat ben ik met je eens, maar dit zal zeker nadelige gevolgen veroorzaken voor hare majesteit. De hiërarchie is ontwricht, als ze dit niet goed aanpakt kan het eindigen in een heus bloedbad, ’zei Gunnar ernstig kijkend.
‘De strijd om macht zal zij wel winnen, ik zal haar adviseren om morgenmiddag de nieuwe raadsleden bekent te maken. Ik vrees veel meer voor onze buurlanden. We kunnen onze gegevens niet meer voor Micanta achterhouden. We moeten haar inlichten over de vorming van een heus leger. Onze twee buurlanden zullen over land komen, tegelijkertijd zal er een strijdmacht van over zee komen. Onze drie vijanden beramen een verwoestende slag.’

‘Met de voorzorgsmaatregelen die ik voltrokken heb zul je van de vloot geen last hebben.
De nieuwe legers die ik vorm ontstaan wel vijf keer zo snel als vroeger, zij zullen afrekenen met de troepen die ons via land zullen belagen, ’zei Gunnar volledig zeker van zijn kunnen.
‘Ach, man wees toch niet zo voorbarig, jij weet net zo goed met wat voor problemen we te maken hebben. We hebben het hier over een leger van miljoenen vijanden, ’zei Sigurd wild gebarend met zijn handen.

‘Rustig, de kust is afgehandeld, speciale systemen beschermen ons. Het voetvolk van onze vijand heeft slechts twee mogelijkheden om ons land in te nemen. De eerste is via de barre tocht over de bergen, waarbij ze meer dan de helft van hun leger zullen verliezen. De tweede mogelijkheid is degene waar ik me op ga concentreren. Het fort dat de pas tussen onze twee omringende bergketens afsluit. De enige weg, waarbij ze niet over de bergen hoeven te trekken. Die twee bergketens zijn de rede van het lange bestaan van ons rijk. Ik heb het fort recentelijk laten verstevigen en versterken, dus maak je geen zorgen, ’zei Gunnar die hiermee het gesprek als beëindigd beschouwde. Gunnar liet Sigurd alleen en vertrok naar zijn vertrekken. Uiteindelijk liep ook Sigurd door de gangen, diep in zijn gedachten verdiept. Terwijl de rode gloed van de zonsondergang de gangen verlichtte.

Jub, is een leuk stukje!
Al zou ik als ik, Gunnar was niet zo zelfverzekerd zijn over die bergpas. Vijanden doen nu eenmaal rare onverwachte dingen

Een paar kleine dingetjes:

Elfenring schreef:als ze dit niet goede aanpakt kan het eindigen in een heus bloedbad

De E achter 'goede' kun je weglaten.

Elfenring schreef:ik zal haar adviseren om morgen al de nieuwe raadsleden bekent te maken

Het woordje 'bekent' in deze zin moet met een D. bekend
En ik zit hier een beetje met woordje 'al'. Eerst dacht ik dat er een komma tussen moest om de zin fijn te laten lezen. Maar dat helpt niet echt, wellicht kun beter een ander woord kiezen om de nadruk er neer te leggen, misschien iets als morgenvroeg. Of 'om morgen als eerste de nieuwe raadsleden .. '

Elfenring schreef:Ik vrees veel meer voor onze buurlanden. We kunnen onze gegevens niet meer voor haar achterhouden.

Je hebt het hier over meerdere buurlanden. Als je daarna 'haar' schrijft, lijkt het om een buurland in het speciaal te gaan. Als je het over de drie buurlanden hebt, kun je beter hen gebruiken.
Enne, hoezo kunnen ze de gegevens niet meer achterhouden? Dat doe je toch juist wel, als er een oorlog aankomt?

Elfenring schreef:Uiteindelijk liep ook Sigurd door gangen diep

Er moet hier nog het woordje 'de' tussen 'door gangen. door de gangen

Elfenring schreef:Terwijl de rode gloed van de zonsondergang de gangen verlichte.

Volgens mij moet 'verlichte' met dubbel T omdat het de verleden tijd is; (stam is verlicht, dus in de verleden tijd komt er nog een T bij: verlichtte

Ik hoop dat je er iets aan hebt ^_^ Schrijf snel verder!

Hoofdstuk I
Het koningkrijk Yinthar, in de hoofdstad Jarlontha diep onder de grond.


Sartaeron kroop door de smalle spleten der aarde. Jaren had het hem gekost om deze tunnels te graven vanuit zijn huis. De tunnels waren smal en benauwd en net breed genoeg voor één man. Sartaeron was een drow, een ondersoort van de alfen. In tegenstelling tot de alfen konden zij bovengronds niet leven. De zon zou hen verblinden. Drows konden ultraviolet en infrarood zien, waardoor ze overgevoelig waren voor zonlicht. Hun irissen hadden meestal een rode kleur, bij Sartaeron waren ze echter violet. Hij was een uitzondering. Al eeuwen regeerde Nermali in het rijk der alfen, zij waren superieur aan de trollen, orcs en drows. Hijzelf en de andere ondersoorten waren slaven van de alfen. Gelukkig had hij als één van de weinige een eigen huis, aangezien hij de beul was. Het was een rotbaan, waarbij hij al vele van zijn eigen soortgenoten had moeten doden om een kleinigheid.

De kleinste overtredingen konden al leiden tot je dood. Deze tunnels had hij zelf gemaakt met een schep. De ingang zat in de kelder van zijn huis verborgen, in een kleine spleet, aan de zijkant van het wijnrek.
Al jaren zocht hij een uitweg. De legendes spraken immers over een bovengrond, wat dat ook mogen zijn. Iets met een brandende bol en andere levensvormen, mensen heten die. Wat het zijn, vroeg Sartaeron zich al jaren af. Hoe zou het leven daarboven zijn?

Sartaeron begon weer met scheppen en stopte het afval in een zak. Het afval loodste hij altijd in de rivier die langs zijn huis liep. Even later greep hij zijn pikhouweel en begon weer delen los te hakken, zoals hij al jaren deed. Tijdens zijn werk dwaalden zijn gedachten af. Hij dacht aan het onmetelijke paleis waar de onvergankelijke woonden. Er waren slechts vijf heerser over dit rijk. Ze waren echter allen even afschuwwekkend, hun magie kon iedereen in een oogwenk doden.

Sartaeron drong vaak de bibliotheek binnen en had daardoor al vele boeken gelezen. Hij was dan ook hoogstwaarschijnlijk één van de weinige drows die kon lezen. Een elf in gevangenschap had het hem jaren geleden geleerd. Lenorien was zijn naam geweest. Altijd was hij vriendelijk geweest tegen de elf, die opgesloten zat in een soort dierentuin. Daardoor had de elf hem veel geleerd. Die elf was nog steeds in leven. Hij had gezegd dat er altijd hoop is op ontsnapping. Sartaeron had hem beloofd dat hij een uitweg zou vinden en dat hij de elf mee zou nemen.

Opeens ging zijn houw dwars door het gesteente heen. Zo plotseling dat Sartaeron voorover viel. Was dit het! Vol hoop keek hij naar het gat. Hij stond op en begon sneller te hakken totdat hij zich door het gat kon wurmen. Dit was het! Dit waren de oeroude boventunnels, de tunnels waarin de trollen vroeger woonden. Nu waren ze echter onbewoond. De gang die eens van Dson-Arsar, hun hoofdstad, naar deze tunnels voerde was lang geleden ingestort. De alfen hadden later geheime wegen gemaakt die naar de bovengrond leiden. De slaven die de geheime tunnels gemaakt hadden waren nooit meer terug gezien. Enkele vrienden van Sartaeron hadden ook tot die groep behoord. Hij vervloekte de alfen en hij had gezworen hun tirannie te verwoesten.

De alfen waren de slechte elfen toch? Verder mooi omschreven. Leuk bedacht ook dat er ergens in de aarde oertunnels moeten zijn, ik ben benieuwd of de ruimte achter de tunnel van Sartaeron inderdaad een oertunnel is

Een klein puntje..

Elfenring schreef:Was dit het!

Ik zou van je vraagteken een uitroepteken maken

Groetjes Maaike

Maar hij vreesde voor de vijf Onvergankelijke, zij waren namelijk allen tweede goden. Zij waren de kinderen van Mergoth. De god der duisternis, wraak, verwoesting, moord, leugens, vuur en alle andere onheilspellende dingen. De leidster van de vijf was de machtigste van het stel, haar naam was Nermali. Zij was de meest duistere en gevaarlijkste alfin ter wereld. Volgens oude legenden die hij stiekem gelezen had was zij de meesteres van een zielenleger. Zij kon hen allemaal wegvagen zonder ook maar één vinger te hoeven uitsteken.

Hij had haar eens van heel dichtbij gezien bij een terechtstelling. Maar zelfs van een afstand had hij haar verdorvenheid gevoelt. Om die vrouw hing een ijzige kilte heen die allen haren over je gehele lijf rechtovereind laat staan. Haar schoonheid was bovennatuurlijk en haar gelaat onbewegelijk. Pure kracht straalde ze uit.

Sartaeron ging bij zichzelf te rade of hij Lenorien mee zou nemen, maar die gedachte schudde hij onmiddellijk van zich af. Nee, haast was nu net het geen wat ze niet konden gebruiken. Als hij Lenorien wilde bevrijden dan moest hij daar een zeer goed doordacht plan voor bedenken. De tunnel waar hij nu in stond was oud en muf, maar Sartaeron begon onmiddellijk de pas erin te zetten. Gelukkig had hij voor de komende dagen geen beulswerk op de agenda staan, aangezien de beulendag vandaag had plaatsgevonden.
De verschrikkingen zou hij nooit meer uit zijn geest kunnen verwijderen. De geur van de dood en het angstzweet van zijn slachtoffers. De smaak van bloed in zijn mond en het geluid van de ingehouden adem van de toeschouwers. Verder het zachte geprevel van de ten dode opgeschreven slaaf. Met elke moord voelde Sartaeron zich wanhopiger en schuldiger, hij voelde zich een verrader.

Lagen stof laaide op achter zijn voeten. Verderop in de gang kwam hij botten tegen van trollen, de volledige bevestiging van zijn vermoeden. Dit was de weg naar vrijheid. Hij zou deze tunnels rustig moeten verkennen. Uit de kleine tas op zijn rug haalde hij papier en houtskool om mee te tekenen. Elke gang, elke tunnel en elke zijweg zou hij moeten aangeven wilde hij niet hopeloos verdwalen. De lijken lagen in het midden van een zaal. Aan de zijkanten van de zaal en aan de overkant liepen tunnels verder de bergen in. Sartaeron stond in driestrijd. Welke tunnel moest hij nemen? Welke tunnel zou hem naar de uitweg leiden.

Heey!

Fijn om weer verder te lezen Goed stukje, ik vraag me af welke kant Sartaeron uiteindelijk zal kiezen en waar hij zal uitkomen ^_^

Ik vond een paar foutjes:

Elfenring schreef:Zij kon hun allemaal wegvagen zonder ook maar één vinger te hoeven uitsteken.

Hun moet hier hen zijn.

Elfenring schreef:de volledige bevestiging van zijn vermoede.

Achter vermoede hoort nog een N

Elfenring schreef:Welke tunnel zou hem naar de uitweg lijden.

Lijden moet met een korte ei, anders heb je het over het pijn lijden

Ik hoop dat je er iets aan hebt. Schrijf snel verder

Groetjes Maaike