Online Verhalen

Net forum gelezen waar een vriendin van mij het verhaal op heeft geplaatst en de veranderingen er een beetje op toegepast. Ik ga denk ik door al die lieve reacties verder schrijven :)
Veel lees plezier!

Proloog:

De sigaretten rook prikte in mijn ogen toen ik het café binnen kwam. Even van mijn stuk gebracht bleef ik in de deur opening staan. Nadat ik wat meer gewend was geraakt aan de rook liep ik naar de bar. Ik bestelde gelijk wat te drinken hopend dat ik niet te veel lastig gevallen zou worden. Met een ferme zet plaatste de bar man mijn cola voor mijn neus. ‘Zou hij er al zijn?’ Vroeg ik me af. Ik nam een slok van mijn cola en keek langzaam het café rond. Achterin zaten een stel ruw geklede mannen in motor jacks, door de rook kon ik niet precies af lezen wat er stond, maar aan het embleem te zien waren ze van de Hells Angels.
Ik stak mijn hand in mijn zak en haalde de foto van de man die ik zou ontmoeten weer uit mijn zak. Ook al had ik de foto al duizend keer gezien en wist ik zijn gezicht uit mijn hoofd, toch wou ik het voor de zekerheid nog even bekijken. Zijn blauwe ogen met kraaienpootjes eromheen keken mij lachend aan vanonder zijn sluike witte haar. Zijn mond stond getrokken in een grimas met daarboven zijn ietwat te grote neus met een knobbeltje. Nog even keek ik naar de foto en toen stopte ik hem weer terug in mijn jaszak.
Ik nipte wat aan mijn cola wachtend op de man. Op de klok boven de bar zag ik dat het al langzamerhand twintig over 3 was. Ik wierp een blik op de deur en precies op dat moment ging die open. De hete namiddag zon scheen door de deur mijn ogen in. Verblind door het licht zag ik alleen een schim op me af komen. De deur viel weer dicht. Langzaam verdwenen de vlekken van het zonlicht van mijn netvlies en zag ik dat de man van de foto voor me stond. Voorzichtig ging hij op de bar kruk naast me zitten en bestelde een pilsje. Nadat hij zijn drinken had gekregen schoof hij zijn hand in zijn binnenzak, toen zijn hand er weer uit kwam had hij een zwarte envelop vast. Hij legde de envelop op de bar en schoof hem naar me toe. Ik nipte nog is van mijn cola en keek naar de envelop. De man sloeg zijn pils in een keer achterover, stond op en liep de deur weer uit, zonder een woord met mij gewisseld te hebben.
Voorzichtig pakte ik de envelop op en bekeek hem van alle kanten. Zwart. Niks anders kon ik over de envelop zeggen, niks ongewoons of raars was te zien.
Ik dronk mijn cola op en stopte de envelop in mijn zak. Volgens de klok boven de bar was het kwart voor vier. Ik gooide wat geld op de bar voor mijn cola en liep naar buiten. De hete namiddag zon brandde in mijn gezicht. Even verblind van het zonlicht bleef ik staan, toen ik er eenmaal aan gewend was liep ik naar de zijkant van het café. Ik liep langs de rij motoren tot ik aangekomen was bij een donker blauwzwarte motor. Uit mijn zak viste ik de sleutel ervan en stak hem in het slot. Ik pakte de zwarte helm van het zadel en zette hem op. Met een ferme trap zette ik de motor aan. Ik gaf een sputter gas en stuurde de motor van de parkeerplaats af. Eenmaal op de verlaten woestijn weg draaide ik het gas vol open.

Direct in mijn motel kamer aangekomen ging ik achter het bureau zitten. Voorzichtig haalde ik de envelop als een breekbaar object uit mijn binnenzak. Met uiterste precisie maakte ik een scheurtje in het zwarte papier, onmiddellijk daarna kwam er een geur van ontbinding uit de envelop. De stank was niet te weerstaan, maar ik moest weten wat er in de envelop zat. Ik scheurde hem verder open en de geur verspreide zich nu door de gehele kamer. Voorzichtig stak ik mijn hand erin. Angstig door de stank verwachtte ik het ergste. Ik voelde hoe mijn vingers zich sloten om een vel papier, opgelucht trok ik hem er in zijn geheel uit. Het witte papier was netjes opgevouwen en zag er van buiten af niet bijzonder uit. Toen ik het papier openvouwde trof ik iets geheel anders aan in de binnenzijde. Over het gehele papier zaten bloedspetters en de stank was nu als een zuur bijtend gas mijn neus aan binnen het dringen. Mijn zintuigen schreeuwden dat ik het papier weg moest gooien, maar ik moest weten wat er in zat. Door de stank waren mijn ogen begonnen met tranen en werd het lezen van de brief een moeilijke opgave.

Kan het zijn dat jouw vriendin dit eerder ooit voor jou heeft gepost zonder jouw medeweten? Dit verhaal heb ik nml al eens eerder gelezen.

Saskjezwaard schreef:Kan het zijn dat jouw vriendin dit eerder ooit voor jou heeft gepost zonder jouw medeweten? Dit verhaal heb ik nml al eens eerder gelezen.

Raar, want namelijk nog nooit gepost of zo...

Haha net even gezocht op forums of er nog zoon verhaal was, blijkbaar heeft me vriendin dat verhaal erop geplaatst

Hèhè, eindelijk dat vorige verhaal gevonden^^ nou, mijn commentaar op je verhaal geldt nog steeds, ik vind het heel mooi geschreven en ben nu weer heel erg benieuwd hoe het verder gaat, dus schrijf maar snel verder!

Lieverd,

Deze brief schrijf ik je uit de dynastieke gevangenis. Hoe ik hier kom vraag jij je vast af, maar eerst moet ik je dit vertellen.

Jaren geleden kwam ik achter het mysterie van de ziel na de dood:
Als de mens sterft vergaat het lichaam, maar de ziel blijft altijd bestaan. De ziel ontwikkelt zich eerst een paar jaar en wordt dan opnieuw in een lichaam geplaatst.
Het nieuwe lichaam heeft al vanaf de bevruchting een eigen ziel en karakter. Dit wordt dus niet veranderd na toevoeging van de ziel.
Er sterven steeds meer mensen dus zijn er ook steeds meer zielen in een lichaam.
Door de toevoeging van zielen werd de mensheid slimmer en krachtiger.
De dynastie was hier al achtergekomen jaren terug. Hierdoor worden wij zo streng bewaakt en zijn wij in leefgebieden geplaatst.
De mensen die de krachtigste zielen hadden werden als hoogste bedreiging gezien door de dynastie en werden dus in de zwaarste leefgebieden geplaatst.
Ze waren een bedreiging voor hun perfecte samenleving.
Toen de dynastie er achter kwam dat ik de ziel na de dood had ontrafeld sloten ze mij op.

Zoals je weet lieverd is het leefgebied waarin je leeft zeer zwaar. Dit betekent dat je voor de dynastie een zeer grote bedreiging bent.
Ik vertrouw de situatie met de dynastie en de zielen niet. Zorg dat je veilig bent en deze brief direct verbrandt. Niemand mag weten wat jij nu weet.

Wees sterk,
Vader.

Vader. Ik had al zeven jaar niets meer van hem gehoord, op mijn achtste verdween hij.
Ik wou de brief tegen me aandrukken en niet meer los laten, maar de stank weerhield me er van.
Ik moest hem weg gooien van vader, maar ik kon het niet. Het voelde alsof ik hem dan weer verloor. Ik wou niet nog eens de ondraaglijke pijn van toen hij verdween mee maken.
Met pijn in mijn hart vouwde ik de brief weer op en stopte hem in de zwarte envelop. Uit de hoek van de kamer pakte ik de ijzeren prullenbak en gooide de brief erin. Uit mijn zak haalde ik een lucifer en stak hem aan. Als in slow motion zag ik de lucifer naar beneden vallen op de brief. Even werd de kamer gevuld met een helder blauw licht, toen vatte de brief vlam en werd verpulverd door de vlammen.
Langzaam liep ik achterwaarts richting het tweepersoonsbed. Toen ik het schot van het bed tegen mijn knieën voelde duwen liet ik me achterover vallen op het zachte matras.
Een aantal jaar geleden kwam de dynastie aan de macht. Dit kwam door de vele rellen die zich in Amerika vol trokken zijn tol eisten. De rellen werden veroorzaakt door de voorspellingen van het eind van de wereld. De mens werd gek van angst en begonnen elkaar te vermoorden omdat ze dan dachten langer te leven. Hierdoor greep een ondergrondse macht in die zichzelf de dynastie noemden, ze zeiden dat ze het eind van de wereld af konden wenden. Door de angst voor het einde van de wereld greep de mens iedere kans aan om het idee te hebben veilig te zijn.
Toen de dynastie de macht had begonnen ze ons in leefgebieden te plaatsen, dit deden ze om te zorgen dat de zeer sociale samenleving niet werd gemengd met de ‘asociale samenleving’.
Sindsdien wonen we in een gecontroleerde wereld.
Nadat de dynastie aan de macht kwam werd ons huis verdeeld in twee kanten, mijn vader- en mijn moederskant. Mijn vader wou niet gecontroleerd worden door de dynastie en vrij zijn. Mijn moeder daaraan tegen wou dat we strikt aan de regels hielden van de dynastie, hierdoor werd mijn moeder zeer geïrriteerd.
Toen vader verdwenen was werd mijn moeder iedere maand nog gefrustreerder. Ze werd steeds vaker hysterisch om kleine dingen. Op een dag werd ze zo hysterisch om een plukje haar dat niet goed wou zitten dat ze zich kaal schoor.
De hoeders van de dynastie hield ons al in de gaten sinds mijn vader was verdwenen. Door dit incident met mijn moeder werd ze meegenomen naar de dynastieke gevangenis en werd ik bij voogden in ons leefgebied geplaatst. Toen ik twaalf was mocht ik het huis van mijn voogden verlaten. Deze kans nam ik met beide handen aan en sindsdien woon ik in verschillende motels in mijn leefgebied.

Oeeh, nice, die brief^^ leuk bedacht, dat van die zielen! Lijkt me wel raar, zoveel zielen in je lichaam. Krijg je dan geen identiteitscrisis ?
Even twee kleine dingetjes die me opvielen. Je schrijft vaak 'wou'. Het is wel goed, maar wilde staat mooier, zeker als je een verhaal schrijft.
En puntje twee:

Met pijn in mijn hart vouwde ik de brief weer op en stopte hem in de zwarte envelop. Uit de hoek van de kamer pakte ik de ijzeren prullenbak en gooide de brief erin. Uit mijn zak haalde ik een lucifer en stak hem aan. Seconden lang hield ik hem boven de prullenbak terwijl ik in gedachten verzonken was. Plots werd ik uit mijn gedachten geschut door een brandende pijn, uit een reflex liet ik de lucifer los. Als in slow motion zag ik de lucifer naar beneden vallen op de brief. Even werd de kamer gevuld met een helder blauw licht, toen vatte de brief vlam en werd verpulverd door de vlammen.

Je hoeft niet elke ademhaling en elke handeling op te schrijven, dan kunnen lezers snel hun interesse verliezen. Zo is het stukje van de brief aansteken een klein beetje langdradig, in ieder geval voor mij. Het wordt versterkt doordat je twee keer de zin begint met 'uit'. Probeer dat af te wisselen, zo blijft het interessant.
En een blauw licht als er een lucifer op papier valt? Is het soms iets speciaals? Dan let hier maar niet op, maar als het dat niet is, is blauw licht volgens mij een beetje raar.

Voor de rest vind ik je verhaal nog steeds erg leuk en goed bedacht! Hierboven zijn twee kleine puntjes waar je aan kunt werken om het nog beter te krijgen. Ik blijf je verhaal zeker volgen Succes nog met schrijven^^

Leuk verhaal! Ik vind het origineel en spannend.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik je zinnen af een toe een beetje te kort vind. Dat kan aan mij liggen, maar ik hou nu eenmaal van langere zinnen. Als de zinnen kort zijn heb ik nog al snel het gevoel dat alles een beetje te snel gaat. Nogmaals, het kan aan mij liggen.
In ieder geval, snel verder.

De drukkende hitte van de woestijn deed me uit mijn gedachten opdwalen. Toen ik mijn ogen opende merkte ik dat het buiten al was gaan schemeren, het digitale klokje op het bureau gaf aan dat het al kwart over 7 was. Ik rolde naar de zijkant van mijn bed en stapte met mijn laarzen op het tapijt.
Terwijl mijn voeten de grond raakten begon mijn maag te grommen.
Ik liep richting de badkamer om de stank uit mijn haar te wassen. Toen ik in de spiegel keek merkte ik pas hoezeer ik, sinds de verdwijning van mijn vader, was verander.
Mijn groen blauwe ogen keken nieuwsgierig terug van uit de spiegel. De contouren van mijn ogen gingen over in een kleine wipneus, waarna een volumineuze mond volgde. Dit alles werd omlijst door golvend bruin blond haar.
Snelde haalde ik een borstel door mijn haar en liep toen de badkamer uit.
Ik voelde hoe mijn maag weer opstandig begon te grommen, en besloot maar te gaan eten.
Toen ik de deur van mijn motelkamer op slot deed voelde het alsof ik werd bekeken. Snel draaide ik mijn kamer deur op slot en liet de sleutel in de zak van mijn zwart leren motor broek glijden.

Maestia schreef:, sinds de verdwijning van mijn vader, was verander.

verander = veranderd :p.

Maar verder vind ik het echt een goed verhaal! Toen je schreef bloedvlekken enzo, ging er een rilling van onder naar boven. Ik was zo nieuwsgierig!
Schrijf snel snel snel verder, anders eet ik je op!