Pagina 1 van 1

Vederlichte passen

Geplaatst: 09 jan 2007 09:45
door Romy
Door het land loop ik,
Met slepende stappen,
Het lijkt mijn adem af te kappen,
Het lijkt alsof ik stik.

Dan gaat mijn telefoon,
Ik neem op en zeg dat ik het ben,
Hoor een stem die ik herken,
Een stem zo zacht, zwevend en zo schoon…

Hoor ik het goed?
Ik kan me niet vergissen,
Wil ik me ervan gewissen,
Dat het mijn liefje is die mij begroet!

Achtergelaten die loodzware tassen,
Stralend als de zon,
Als een mooie dag op het balkon,
Loop ik met vederlichte passen…

Zijn stem nog in mijn hoofd,
Zingend als een nachtegaal,
Zijn woorden onthoud ik allemaal,
Geen kans dat mijn gevoelens zijn gedoofd…

Geplaatst: 18 jan 2007 22:14
door S.A.M.
Een lekker gedicht, niet expliciet, maar juist alles een beetje in het midden latend. Dat vind ik altijd leuk.
Je hebt ook aandacht besteed aan de stijl en dat vind ik sowieso een compliment waard, want te vaak wordt er een gedicht gemaakt dat alleen maar bestaat uit mooie woorden, maar niet uit een goed ritme en mooi woordenspel. Leuk!"

Geplaatst: 19 jan 2007 12:18
door yesdnil
mooi gedicht!
En voor de rest geef ik dezelfde commentaar als S.A.M
Heb er niets meer aan toe te voegen ...