Online Verhalen

Ik sluit mijn ogen.
Probeer de perfecte wereld voor te stellen.
Groene gras heuvels met tussen door helder blauwe rivieren.
Zachtjes klotsend tegen de keien die in het water liggen.
Licht blauwe lucht zonder vliegtuig strepen.
Met hier en daar wolken in de vorm van mijn gedachten.
De zon die nooit te fel zal schijnen.
Tegen de horizon leunen bomen die nooit omgekapt zullen worden.
Maar als ik mijn ogen open zie ik de wereld.
Een wereld die nooit perfect zou kunnen zijn zonder fantasie.

Zeker een stukje waarheid, echter mis is wel de poëzie of rijm er in!

Ik begrijp wat je bedoelt maar ik vond dit stukje het meeste bij een gedicht passen en daarom poste ik het hier, maar toch bedankt voor je reactie!!

Groeten Daan