Online Verhalen

Een verhaal dat ik al weer een tijdje geleden heb geschreven en ik weet het, het is een beetje vaag, maar ik vond het toch leuk om dit verhaal hier met de introductie van het Avonturenpad te plaatsen. Dus, veel leesplezier!

Oranje Sokken

“Heb je de spullen?” vroeg Melissa.
“Jep” zei ik en eventjes liet ik haar mijn rugzak zien.
“Mooi” zei ze. “Je weet nooit wat je te wachten staat.” Ik staarde Melissa aan. Ik zakte weg in haar prachtige hemelsblauwe ogen, omgeven door het zwart van haar oogpotlood, wat haar een tikkeltje mysterieus maakte. Verder had ze een wit jurkje aan met bijpassende witte sportschoenen. Haar lange donkerblonde haren had ze met rode elastiekjes in twee staartjes gebonden en ze had een paars clipje in haar haren. Ze was vrij jong. Ik schatte haar zo negentien à twintig. Veel ouder kon ze nog niet zijn. Haar kledingkeuze benadrukte dat nog eens, samen met haar speelse karakter. “Kom mee” zei ze. Ze pakte mijn hand vast en sleepte me mee door de nacht. Maar goed, ik mocht me nu niet laten imponeren door haar schoonheid. Nog niet althans. Ik had een missie. Ik zal het meteen maar allemaal uitleggen:
Spoke, een belangrijke handelsplaats. Tenminste, zo lijkt het voor toeristen. In werkelijkheid speelt er zich iets meer af in Spoke. Spoke is de woonplaats van de beruchte groep genaamd SIGNAL. Nooit van SIGNAL gehoord? Vast niet. Het is een sekte. Iedereen in de groep draagt oranje sokken en heeft een groot deel van de dag oortjes in. Ze verspreiden illegale muziek over het internet en bezitten een paar van de meest bezochte downloadsites. Die illegale muziek is zo erg nog niet, als ze er geen geheime boodschap opgezet hadden op een geheime hoge frequentie. Met je blote oor valt het niet te horen, maar als je veel naar die illegale muziek luistert word je toch als het ware gehypnotiseerd door de muziek en sluit je je vanzelf aan bij SIGNAL. Tot ze genoeg leden hebben voor hun ultieme project. Wat dat is, weet ik zelfs niet. Ik weet alleen dat het de hele regio omvat. Maar goed, daarvoor moeten ze wel eerst langs mij. Artix! Vroeger had ik een hele groep die me hielp, maar grote delen van de groep zijn slachtoffer geworden van de muziek van SIGNAL. Zo had je bijvoorbeeld Bram. Ik gaf hem de opdracht de muziek van SIGNAL te analyseren. Het viel me op dat hij ineens steeds vaker oranje sokken begon te dragen. Vanaf dat moment hield ik hem goed in de gaten maar ik was te laat toen hij opeens besloot om met een grote houten hamer de hoofdcomputer stuk te slaan. Het koste ons een maand om alles te repareren en Bram was vanaf dat moment spoorloos verdwenen. Maar nu had ik Melissa. Ze kwam als een geschenk uit de hemel, een engeltje.
“We zijn er” fluisterde Melissa ineens.
“Huh, wat?” vroeg ik verbaasd. Ik had me laten leiden door Melissa’s hand en ik had zelf helemaal niet meer op de omgeving gelet.
“We zijn er” herhaalde Melissa glimlachend.
“Nu al?” vroeg ik. Ik was onder de indruk van Melissa.
“Ja” zei ze giechelend. Ik bestudeerde de omgeving. We stonden voor een soort pakhuis. Een week geleden had ik samen met Melissa een kaart ontdekt die ons deze locatie aanwees. Dit was vermoedelijk het hoofdkwartier van SIGNAL. Melissa draaide zich naar mij en keek me recht in mijn ogen. “Wil je me een ding beloven?” vroeg ze.
“Wat dan?” vroeg ik verbaasd.
“Doe voorzichtig” zei Melissa en daarna drukte ze haar zachte, bordeauxrode lippen op de mijne. Dat had ik niet zien aankomen. “Heb je je breekijzer bij je?” vroeg Melissa nu. Onder invloed van de kus was ik de missie even vergeten. Ik bevestigde met een ‘ja’ terwijl ik het slot van de deur open brak. De deur ging hierna vanzelf open. Ik ging naar binnen gevolgd door Melissa. Binnen was het akelig stil en donker en het rook er muf. In de verte klonk het gedrup van een kraan die niet goed was dicht gedraaid of van een lek in een of andere afvoerpijp. Op mijn tenen sloop ik door het gebouw met Melissa vlak achter me. Door een smal gangetje kwamen we uiteindelijk uit in een grote zaal. Het was hier nog donkerder dan in de rest van het pakhuis. Opeens liep Melissa me voorbij en ze werd opgeslokt door de duisternis. “Wat doe je?” siste ik maar ze gaf geen reactie meer. Plotseling scheen er iemand met een felle zaklamp recht in mijn ogen, zwakke lampjes in de zaal gingen aan en de contouren van een groepje mannen werd zichtbaar. Ik draaide me om en wilde wegrennen maar overal om me heen stonden mannen. Ik was omsingeld!
“Geef je over!” riep hun leider.
“Maar hoe?” vroeg ik verbaasd. “Hoe wisten jullie dat ik hier zou zijn?”
“Dat hebben we te danken aan onze lieve Melissa” zei hij en hij legde zijn arm op de schouder van Melissa die naast hem stond als zijn lieve oogappeltje.
“Verrader!” riep ik boos. Melissa glimlachte even en trok toen haar oranje sokken uit haar schoenen tevoorschijn.
“Maak hem vast!” riep de baas. “Dan kan deze indringer wat van onze muziek horen!” Met handboeien en touwen werd ik vast gemaakt en voor me drukte een van de mannen op ‘play’ van een kleine cd-speler.

De titel oefende enige aantrekkingskracht op me uit en gelukkig ging het niet over voetbal anders was je me al snel kwijt geweest.

Normaal kan ik eigenlijk weinig bedenken om constructieve feedback op je verhalen te leveren of iemand anders was me al voor, maar nu vielen me een aantal zaken op waardoor ik besloot om toch maar eens iets achter te laten. Het vage van het geheel is je snel vergeven. De insteek is leuk.

Xatham schreef:Ik staarde Melissa aan. Ik zakte weg in haar prachtige hemelsblauwe ogen, omgeven door het zwart van haar oogpotlood, wat haar een tikkeltje mysterieus maakte. Verder had ze een wit jurkje aan met bijpassende witte sportschoenen. Haar lange donkerblonde haren had ze met rode elastiekjes in twee staartjes gebonden en ze had een paars clipje in haar haren. Ze was vrij jong. Ik schatte haar zo negentien à twintig. Veel ouder kon ze nog niet zijn. Haar kledingkeuze benadrukte dat nog eens, samen met haar speelse karakter.

Het komt voor mijn gevoel een beetje teveel over als een opsomming.

Xatham schreef:SIGNAL

Het gebruik van hoofdletters doet me afvragen of het gewoon een naam is of een afkorting ergens voor. Misschien kan je dit toelichten?

Xatham schreef:Ik antwoordde met een ‘ja’ terwijl ik het slot van de deur open brak.

Bevestigend klinkt mij mooier dan het ja, maar dat is een persoonlijke mening.

Xatham schreef:Opeens liep Melissa me voorbij en liep ze de duisternis in.

Je lijkt me creatief genoeg om het tweede liep in de zin te schrappen en haar in de duisternis te laten verdwijnen of er door laten opslokken.

Xatham schreef:“Wat doe je?” siste ik maar ze gaf geen reactie meer.

De zin is beter op zijn plaats op een nieuwe regel.

Xatham schreef:Plotseling gingen de lichten van de zaal aan en scheen iemand met een felle zaklamp recht in mijn ogen.

De zin is goed geschreven, maar het komt dubbelop op mij over als eerst de lichten aan gaan en er vervolgens met een zaklamp in je al verlichte gezicht te gaan schijnen.

Xatham schreef:Melissa glimlachte even en trok toen haar oranje sokken uit haar schoenen tevoorschijn.

Ze droeg een jurkje en witte sportschoenen. De oranje sokken moeten dan wel goed diep zijn weg gestopt. Het komt geloofwaardiger op mij over als ze een broek had gedragen, welke vrouw draagt bij het inbreken een rok vraag ik me dan af, maar ook dat is een persoonlijke mening.

Wat ik mis is waar Melissa naar toe loopt. Gaat ze naast de baas staan omdat ze zijn liefje is of behoort ze gewoon tot de 'manschappen', die als pionnen worden gehanteerd om het einddoel te realiseren.

Een kort en luchtig verhaal. Het leest niet als een samenvatting, maar het heeft wel alle ingrediënten in zich voor een langer verhaal. Je laat voldoende over om de fantasie van lezers op gang te brengen. Ik heb het graag gelezen.

Bedankt voor je feedback! Er zaten zeker nuttige opmerkingen tussen en op bepaalde punten heb ik mijn One-Shot aangepast.

Ik vond het echt geniaal. Een complot met oranje sokken en oortjes? Dit is echt grappig om te lezen, leuke stijl ook. Al vraag ik me wel af wat de leeftijd van het hoofdpersonage is. (:
Well done! Mooi geschreven en ja, eigenlijk hunker ik nu naar meer en baal ik dat het een One-Shot is.

Net als bij P_Westdijk oefende de titel een aantrekkingskracht op me uit. Helaas had ik niet meteen tijd om het te lezen. Maar dat heb ik nu wel gedaan.

Als ik het thema uit het verhaal probeer te halen is dat de corruptheid van de maatschappij, die je aan de kaak probeert te stellen. Als dat je bedoeling was, vind ik het verhaal geslaagd. De manier waarop: het gebruik van illegale muziek, juist het tegengestelde van wat de maatschappij predikt, vind ik een goed gegeven.

De uitwerking van dit gegeven, vind ik wat minder. Daarbij bedoel ik vooral de verhaallijn, het verhaalopbouw en de spanning. Ik vind het verhaal ook te kort. (Dat wordt bijna nooit gezegd, haha xD) Het had veel langer uitgewerkt mogen worden. Nu is het voor mij een beetje snel en haastig allemaal. Ook krijgen we niet veel te weten over het hoofdpersonage. Daardoor voelen we ons minder betrokken bij de intrige.
Het element raadsel mis ik ook wel een beetje. Je komt wel met een onverwacht plot (Melissa is een verrader) op de proppen, maar je had het nog raadselachtiger mogen uitwerken. Er zijn bepaalde dingen die je aan de verbeelding overlaat, maar die dingen zouden juist wel verklaard moeten worden. Bijvoorbeeld wat gaat het hoofdpersonage daar binnen doen? Waarom is Signal bezig met die praktijken. Waarom de oranje sokken? Hij had best in de loop van het verhaal achter die zaken mogen komen. Dan is het ook logischer dat hij gehersenspoeld wordt op het einde. Op mij komt hij niet over als iemand gevaarlijk (t.o.v. Signal). Maar dat komt waarschijnlijk door de ontbrekende "Show the world".
De chronologische verhaalopbouw had je best mogen vervangen door een gefragmenteerde. Meer flashbacks en meer actie door elkaar geweven. Dat had het verhaal zeker beter gemaakt.

De zinsopbouwen zijn goed en ook grammaticaal is je verhaal goed in orde. Enkel mankt het bij het verhaal. Het idee is goed, maar de uitwerking kan nog beter. Er zit zeker potentie in dit verhaal en ik zou je echt aanrader een tweede versie te schrijven en dan rekening houden met de tips die je van ons gekregen hebt. Ben er zeker van dat het dan een steengoed verhaal wordt!

Helaas moet ik je mededelen dat er niet bepaald een achterliggend thema in mijn verhaal zat (of tenminste niet voor zo ver ik dat bedacht had), hoe mensen het verhaal interpreteren ligt aan mijn lezers en als jij er de corruptheid van de maatschappij in weet te ontdekken, kan ik niet veel meer zeggen dan dat ik dat goed bedacht vind.

Verder was dit, zoals je misschien ook al gezien had, een one-shot. One-shots zijn bij mij over het algemeen wat korter. Ik heb dit verhaal ook aan anderen laten lezen en die vonden dat bij deze het verhaal nog niet af was, dat dit zeg maar een kort fragment zou zijn uit een klein verhaaltje. Helaas is dat niet waar. Het verhaal is kort en is zoals het is. Ik heb mijn fantasie erin weten uit te drukken en ik vind het geslaagd. Dat de hoofdkarakters wat minder onderbouwt zijn, dat de actie wat matig is, dat het element raadsel een beetje ontbreekt en dat ik te veel aan de lezers verbeelding overlaat zijn mooie tips waar ik met volgende one-shots ook zeker rekening mee zal houden. Maar op kleine dingetjes die mijn verhaal lekkerder laten lezen na, was ik (voorlopig) niet van plan om deze One-Shot nog in grote schalen aan te passen of te herschrijven.

Bedankt voor het lezen in ieder geval en ik hoop dat je ondanks je vele feedback toch ook nog een beetje genoten hebt van mijn verhaal

Ik heb er zeker van genoten! Haha :p Het was ook goed geschreven, maar voor mij was het zo een teleurstelling dat er niet meer was en zo :p

Hihi, ik kende dit verhaal al van je! En het blijft leuk om te lezen.

Leuke one-shot! Dat einde zag ik niet aankomen! Ech een heel grappig verhaal

Hey daar!
Je hebt echt een leuke schrijfstijl! Ook vind ik het leuk om one-shots te lezen. De enige tip die ik kan geven, is dat je misschien in wat langere zinnen wat meer komma's kunt zetten. Dat leest rustiger
Wel jammer voor de hoofdpersoon. Toen ik klaar was met lezen, dacht ik: Die zit flink in de puree