Online Verhalen

Hoi Allemaal,

Mijn eerste verhaal op deze site. Benieuwd wat jullie ervan vinden!
Ik heb nog geen passende titel gevonden. Op mijn comp heet het 'verhaal meisje' titel komt nog.

Lezen met muziek: Yann Tiersen – Autre Ete L’apress Midi

De lucht kleurde grauwgrijs. De regen viel rustig naar beneden. Kleine druppels die probeerde geen lawaai te maken vielen op de grond. Ze stond daar, losse haren wapperend in de ijzige wind. Het overige haar plakte tegen haar koude wang. Ze deed er niks aan, ze staarde enkel voor zich uit. Op haar gezicht vielen kleine druppels. Druppels die langzaam naar beneden gleden en even onderaan haar kin bleven hangen voordat ze een voor een op de grond druppelden. Het leek haar niet te deren. Ze was nat, drijfnat. Hoe lang ze daar al stond, dat wist hij niet. Een grote druppel liep over haar wang. Druppel. “Proeft jouw bovenlip ook zout” had ze gezegd. Ze knipperde, haar ogen waren nat. Tranen liepen uit haar ogen. Normaal heldere maar nu wazige, afwezige ogen. Blauwe ogen, natte ogen. Tranen, regendruppels vielen op de grond tussen haar voeten. Vreemd genoeg rilde ze niet. Haar witte voeten stonden in een plas. Zou ze erin zijn gaan staan? Haar rode nagellak was fel te zien in contrast met het water. Vreemd, het leek alsof de lak als een geheel doorliep in haar tenen op haar voet, om hoogkruipend tot haar enkel omhoog te klimmen. Een vreemd patroon, haar hele voet zat onder. Nu hij wat beter keek... “Het is slechts een stap verder” had ze gezegd. Nu zag hij de vlekken langs haar been omhoog kruipen. Druppels vielen naar beneden. Regen, tranen, bloed..

Rood.. waas, blinde woede. Haar kleine vuisten waren gebald. Breekbare nagels, hadden haar fragiele huid kapot gedrukt. Sporen stonden in haar kleine witte gespannen handen. Haar mond hing open ze schreeuwde, van binnen zo hard en toch geen geluid ontsnapte uit haar keel. Het enige wat klonk was de ijzige striemende wind. Haar kaken spande zich, kaken stijf op elkaar gekneld. Boos was een klein woord. Boos was lief, hoe zij zich voelde. Dit was geen boosheid. Ongekend. Ongeketende razernij, woede, kwaadheid gierde door haar binnenste, sloopte haar, verteerde haar. Haar fragiele ooit zo sterk lijkende geest, kon niet meer. Haar lichaam blokkeerde. Ze kon niet meer, het was op. Een adertje leek te springen in haar oog, het was over. Soms is het simpel. Ze brak, fragiel als een twijgje in de wind. Razendsnel. Blind, rood, waas, haar zicht was weg. De pijn ondragelijk. Vlak, kaal, leeg. Gedreven te ver. Instinctief boorde de schroevendraaier zich in haar buik. Zonder kick, zonder wrik, krassend tegen het bot. Bot? Hoe kan.. Een emotieloze gedachte ontstond om vervolgens net zo snel onafgemaakt te verdwijnen. Eruit. Bloed. Gevoel? Iets in haar leek iets op te merken. Iets kon zich ontrekken aan het overheersende duister. Het duister, het donker trok, het iets was al bijna ongrijpbaar, ergens fijn... Deze keer had ze een ader. Het licht werd wat groter, verminderde. Nog een keer. De wolken dreven langzaam weg. Nog een keer. “Aaaargghhh” gilde ze, of niet? Ze wist het niet. “Je bent rood, je bent verbrand had hij gezegd”. Achter de wolk leek licht te zitten. Hoe meer licht ze toe liet, hoe meer ze bijna de warmte voelde op haar huid. De warmte die haar bijna kon bereiken het licht dat de wolk bijna liet verdwijnen. Elke slag kwam ze een stukje dichterbij. Ze leek zich wel lichter en lichter te voelen.. Eindelijk was ze dichtbij genoeg. Ze opende haar ogen.. De zon ging onder, de lucht kleurde rood. Het meisje krulde haar lippen en een lege glimlach krulde op haar bleke gezicht. Haar pijn was weg..eindelijk was het over.
Ze stond daar, krullende haren wapperend in de wind. Een ontzielde glimlach op haar gezicht. Een bebloede schroevendraaier hing slap in haar hand. Ze zakte door haar benen, viel met een plof op de grond en bleef roerloos liggen.

Ik zie dat er bij het erop zetten wat mis is gegaan. BIj het laatste stukje moet nog een witregel tussen. Dus na "...eindelijk was het over." moet een witregel! Anders klopt het niet!

Heey!

Ik vind je verhaal inhoudelijk mooi. Ik kan het voor me zien hoe dat meisje op een innerlijke afgrond staat En je hebt veel zinnen ook mooi geformuleerd zoals: "Breekbare nagels, hadden haar fragiele huid kapot gedrukt."
Maar je gebruikt erg veel korte zinnen, die vaak dezelfde woorden bevatten. Misschien kun je wat meer synoniemen hiervoor vinden? Want het gebruik van korte zinnen is niet erg, dat kan je stijl zijn
Alleen zou ik je wel aanraden om wat meer verschillende woorden te gebruiken, ik denk dat het daar beter van kan worden

Ik hoop dat je er iets aan hebt!

Groetjes Maaike

Het verhaal lijkt meer een gedicht dan een verhaal.
Dat lijkt zo door de korte zinnen en jouw woordgebruik.

Is het trouwens niet; Comptine d'un autre ete l'apres midi van Yann Tiersen?
Ik zeg t even uit mijn hoofd, want het is een titel die je niet in één keer onthoud:p

En waarom vind je dit nummer bij dit verhaal passen?

Hoihoi,

Ja dat nummer bedoel ik. Ik vind schrijven erg leuk om te doen, ook om dingen uit te proberen. Ik heb bij dit verhaal juist expres hele korte zinnen gebruikt om eens te proberen. Meestal gebruik ik lange zinnen en voordat je het weet ben je alweer een paar pagina's verder maar ik wilde het deze keer een soort van kort en krachtig houden. Soms kunnen enkele woorden meer zeggen/ uitspreken dan hele lange zinnen en beschrijvingen. Het moest puur blijven en ook de bedoeling dat je je bepaalde dingen gaat afvragen. Ook de herhalingen zijn expres in dit geval. Ik geloof wel dat ik elke keer andere bewoordingen hebt gebruikt maar het elke keer laten terugkomen was precies de bedoeling. Dan rest mij nog te zeggen waarom dit nummer. Heel simpel. Dit verhaal vloeide ontstond letterlijk uit mijn vingers tijdens het afluisteren van dit nummer. Ik heb het niet van tevoren bedacht ofzo. Ik had licht een idee en de rest ging vanzelf. Ik vind dat het nummer mijn verhaal extra en emotie geeft.

Groetjes

Ok!

Duidelijk:)

Het liedje is toevallig mijn favoriete liedje, maar ik kan dat bij dit (drama) verhaal niet luisteren, doordat ik van het liedje vrolijk word;)
Dus dit is een one-shot verhaal?

Haha! jij mag er gewoon vrolijk van worden hoor! Ik word er ook niet triest van! Het is gewoon mooi!

Het is idd een one-shot verhaal! Een fragment! Een fragment waarin ik veel heb uitgeprobeerd! De bedoeling is ook veel vaag te laten want ik hoop dat als het gelezen wordt het veel vragen oproept! Ik vond het zelf ook leuk om die zinnen tussen aanhalingstekens erin te zetten..

Ben benieuwd wat mensen denken, als ze dit stuk lezen!
Een vriendin van me kreeg een brok in der keel en wilde allemaal dingen weten! Dus doel bereikt! Nu ben ik benieuwd of het bij andere mensen ook een reactie/ gevoel geeft...