Muziek in mijn hoofd
Geplaatst: 22 nov 2011 14:15
Oke voor ik begin; in eerste instantie lijkt het misschien of dit verhaal hier niet thuishoort aangezien aspecten als fantasie of magie niet in dit verhaal voorkomen, maar de hoofdpersoon leeft wel in een compleet andere wereld als een gemiddeld mens, dus daarom plaats ik mijn verhaal hier. (:
De ene dag gaat het prima, de andere dag kom ik diep in de problemen met mijn schoolwerk. Zoals vandaag. De dag begon goed, mijn hoofd was rustig en leeg en ik kon me op school prima concentreren. Toen ik thuis kwam, ben ik expres niet achter de piano gaan zitten om mijn hoofd rustig en leeg te hóuden, en ben gelijk naar boven gegaan om die examentoets van Frans te leren. Ik had mijn boek nog maar net open en het begon. Ik kan er gewoonweg niks aan doen. In één klap was alle concentratie verdwenen. Het ging gewoon automatisch, ik zat in een soort hypnose. Het enige wat ik nog kon doen, was luisteren naar de muziek in mijn hoofd. Als ik dat aan mensen vertel, doen ze of ze me begrijpen. Ze praten mee en zeggen: ‘Goh wat vervelend, dat heb ik ook wel eens.’ Ze denken simpelweg dat ik met een of ander top40-hit in m’n hoofd zit, en dat niet meer uit mijn hoofd krijg. Maar dat is het nou net niet. Ten eerste omdat ik geen top40-muziek luister. Ten tweede omdat het niet zomaar een ‘liedje’ is wat in m’n hoofd zit. Het zijn losse klanken. Noten die uit zichzelf een virtuoze compositie vormen. Composities zoals alleen Bach, Mozart en Beethoven die konden schrijven. Foutloos en helemaal compleet! Als ik dan mijn ogen sluit, zie ik het voor me. Ik zie de noten dansen op het papier, ik voel de klanken als een zwoele wind. Het geluid wordt steeds maar harder. Ik neurie mee, terwijl ik achter mijn bureau zit met een boek Frans voor me. Ik voel het gewoon in mijn hoofd dreunen als de mallet met een klap op de pauk terechtkomt. Mijn handen dirigeren, geven het ritme aan, en dan… word ik wakker uit de hypnose. Ik zie mijn Franse boek weer. En dat niet alleen. Voor mij liggen 14 blaadjes met de muziek voor het orkest, dat ik in mijn hoofd prachtig heb horen weergalmen. Ik berg de blaadjes op in mijn bureau. En die stapel blaadjes wordt steeds groter.
De ene dag gaat het prima, de andere dag kom ik diep in de problemen met mijn schoolwerk. Zoals vandaag. De dag begon goed, mijn hoofd was rustig en leeg en ik kon me op school prima concentreren. Toen ik thuis kwam, ben ik expres niet achter de piano gaan zitten om mijn hoofd rustig en leeg te hóuden, en ben gelijk naar boven gegaan om die examentoets van Frans te leren. Ik had mijn boek nog maar net open en het begon. Ik kan er gewoonweg niks aan doen. In één klap was alle concentratie verdwenen. Het ging gewoon automatisch, ik zat in een soort hypnose. Het enige wat ik nog kon doen, was luisteren naar de muziek in mijn hoofd. Als ik dat aan mensen vertel, doen ze of ze me begrijpen. Ze praten mee en zeggen: ‘Goh wat vervelend, dat heb ik ook wel eens.’ Ze denken simpelweg dat ik met een of ander top40-hit in m’n hoofd zit, en dat niet meer uit mijn hoofd krijg. Maar dat is het nou net niet. Ten eerste omdat ik geen top40-muziek luister. Ten tweede omdat het niet zomaar een ‘liedje’ is wat in m’n hoofd zit. Het zijn losse klanken. Noten die uit zichzelf een virtuoze compositie vormen. Composities zoals alleen Bach, Mozart en Beethoven die konden schrijven. Foutloos en helemaal compleet! Als ik dan mijn ogen sluit, zie ik het voor me. Ik zie de noten dansen op het papier, ik voel de klanken als een zwoele wind. Het geluid wordt steeds maar harder. Ik neurie mee, terwijl ik achter mijn bureau zit met een boek Frans voor me. Ik voel het gewoon in mijn hoofd dreunen als de mallet met een klap op de pauk terechtkomt. Mijn handen dirigeren, geven het ritme aan, en dan… word ik wakker uit de hypnose. Ik zie mijn Franse boek weer. En dat niet alleen. Voor mij liggen 14 blaadjes met de muziek voor het orkest, dat ik in mijn hoofd prachtig heb horen weergalmen. Ik berg de blaadjes op in mijn bureau. En die stapel blaadjes wordt steeds groter.