Online Verhalen

Good evening, lieve mensen van OV!

Het spijt me ontzettend dat ik zo lang niets meer van me heb laten horen. Ik was niet bepaald gemotiveerd meer om verder te schrijven aan mijn huidige Melbourne High, dus vandaar dat ik nu een nieuw topic open. Ik heb trouwens wel vaker gehad dat ik lang met een verhaal bezig was en er uiteindelijk tóch mee stopte, dus dit is me niet geheel onbekend...
Ondanks dat ik beloofd had ermee verder te gaan, hoop ik dat ik bij deze geen boze blikken toegeworpen krijg? [a]
Ik heb ook nog heel wat leeswerk in te halen, omdat ik zolang niet online geweest ben, so wish me luck!

Guuuuuud.
Omdat ik zo aan ze gehecht ben, wél weer een verhaal over de karakters van Melbourne.
Geen idee of jullie het leuk vinden.
We'll see...

___________________________________________________________________________________________

Proloog

Pyre knipperde licht met zijn ogen toen hij zichzelf overeind hees. Hij voelde zijn hart nog nadrukkelijk slaan.
Terwijl Liz haar zwarte panty en schoenen aantrok, bestudeerde hij de warrige, blonde plukken die aan haar gezicht vastplakten. Liz’ wangen gloeiden, maar haar ogen waren leeg. Hij kon niet bij haar gedachten.
Was hij met haar meegegaan naar huis, omdat ze in een flits op Melody leek? Hij wist het niet. Blijkbaar had hij het in alle opzichten nodig gehad.
Hij raapte zijn spijkerbroek en T-shirt van de grond en kleedde zich snel aan. Ineens had hij haast. Nu alle kwesties die hij zich daarstraks niet kon bedenken plotseling omhoog schoten, wilde hij onmiddellijk gaan. Maar dat ging natuurlijk niet zomaar.
Zijn handen voelden in zijn zakken en ontdekten een pakje sigaretten. Hij hield ‘m haar voor.
Liz schudde haar hoofd. Ze keerde zich met haar gezicht naar de grote spiegel en probeerde haar haar glad te strijken met haar vingers. Tevergeefs.
In de stilte stak Pyre een sigaret op. Hij nam een trek, inhaleerde diep en keek haar voor de tweede keer vragend aan. Hij trok zijn wenkbrauwen erbij op alsof hij wilde zeggen: ècht niet?
Opnieuw schudde ze haar hoofd.
Zou ze hem doorhebben? Hij beet op zijn lip en stopte het pakje vlug terug in zijn broekzak.
De onheilspellende sfeer was dodelijk. Zo had hij zich het niet voorgesteld. Ondanks dat Liz al niet zo’n prater was en hij dit vanaf het moment dat ze elkaar voor het eerst ontmoetten wist, kreeg hij er een zenuwachtig gevoel bij. Moest hij wat tegen haar zeggen? Ze leek het niet erg naar haar zin te hebben, maar dat kon ook aan hem liggen.
Liz glimlachte en boog zich naar hem toe om hem te kussen. Zijn handen gingen door haar haren. Eén en al haarlak, voelde hij. En haar parfum rook zo zoet dat het afstotelijk was in combinatie met dat.
Even bleven ze zo zitten. Terwijl ze elkaar zoenden, streelde hij haar rug. Hij had telkens het idee dat hij goed moest maken wat hij werkelijk dacht. Dat het feit dat hij nauwelijks wat voor haar voelde zijn eigen schuld was. Zij was de zoveelste poging om alles waar hij ooit spijt van had gehad onder te dompelen, maar het lukte voor geen meter.

Ahum. *Werpt boze blik.*
Wat een slechte gewoonte om verhalen niet af te maken!
Ik ken dat hele-maaaal niet! *Kijkt omhoog*
Nee grapje haha, ik ken het heel goed en het is vreselijk irritant! Ik heb momenteel gewoon geen tijd om te schrijven, maar gelukkig heb ik nog een voorraadje dus ik kan voorlopig nog wel posten. (Als ik daar tijd voor heb --' )
Maar, nu, naar jouw post!
Aaah, Pyre is echt mijn favoriet <3 Wat een held (: Hihi - heel stiekem past dit heel goed in Melbourne High (: Dat hij spijt heeft van alles met Heata enzo, tenminste, zo vatte ik die laatste regel op (:
Heel leuk beschreven! En leuk dat je weer terugbent! (:

Classy~!! Je bent er weer!

Ik ben zo blij dat je weer eens wat van je laat horen! Ik heb je enorm gemist.

Oh! Pyre! Arme jongen Ik heb het zo met hem te doen hoe hij nog steeds daarmee zit. Hij is een van de meest boeiende personages waarover ik gelezen heb dus ik ben blij dat je een apart verhaal voor hem hebt geschreven!

Thanks, ladies!
Ik weet niet of jullie je het beseffen, maar de gebeurtenissen in dit verhaal zijn nog vóór mijn Melbourne High verhaal. Maar het gaat natuurlijk wel weer over dezelfde personages. [a] Misschien zullen jullie sommige dingen die gezegd worden wel herkennen. Idk, just read it, hihi..

Momenteel zit ik nog een beetje te twijfelen of ik er drie perspectieven in ga doen of twee.

Oké.
Hier is het begin van het eerste hoofdstuk alvast.
't duurde eventjes voordat ik wat had.

____________________________________________________________________________________________

1.

Er klonk luid getoeter. Eerst kort, daarna met langere halen. Buiten stond de grijsblauwe Peugeot 206 van Matt op de oprit. ‘Hé, ijdeltuit! Opschieten!’ riep hij uit het raam.
Pyre had hem allang gehoord, maar moest nog naar beneden komen. ‘Kom eraan!’ siste hij quasi in zichzelf. Snel trok hij zijn Vans aan en opende hij de voordeur.
‘Hèhè,’ zei Matt, ‘Dat werd tijd.’
Pyre moest lachen, terwijl hij de autodeur opentrok. ‘Ach, stel je niet aan. Het is nog lang geen tijd.’
Hij ging naast Matt op de passagiersstoel zitten en wierp een snelle blik op Lucinda, die achterin zat. Ze was een sjekkie aan het draaien, die ze vervolgens tussen haar lippen hing.
Even voor de duidelijkheid: nee, zij was niet zijn vriendin. Ze was gewoon een vriendin. Een vriendin van hen beide. Ondanks haar nonchalante verschijning, was ze het soort persoon waarbij je je hele levensverhaal op tafel zou leggen. Technisch gezien wist zij alles van Pyre, terwijl hij Matt nog niet eens de helft vertelde over wat hij allemaal meemaakte en voelde. Om één of andere reden ging je hem dat gewoon niet aan z’n neus hangen.
Lucinda was niet bepaald een vrouwelijk typ. Ze had lang haar en een rond, glad gezicht, maar daar bleef het bij. Jongens interesseerden haar nooit. Matt en Pyre waren ervan overtuigd dat ze lesbisch was en probeerden haar al sinds hun vijftiende mee te smokkelen naar een gay club. Maar helaas was ze daar nooit mee akkoord gegaan. Ze droeg altijd een wijdvallend sweater of een te grote coltrui om haar E-cup te verbergen. Ze had Pyre ooit verteld dat ze zich schaamde voor haar borsten.
‘En? Doe je het nog steeds met hoe heet ze ook alweer?’ Matt grijnsde breed, terwijl hij de auto in z’n achteruit zette.
‘Liz,’ mompelde Pyre schor.
‘Matt…’ Lucinda trok waarschuwend een wenkbrauw op. ‘Zo praat je niet over een dame.’
‘Het is wel oké, hoor, Lucie.’
Ze rolde met haar ogen. ‘Ik probeer hem wat manieren bij te brengen, lieverd. Als hij ooit nog wil dat een meisje hem serieus neemt, wordt dat nu wel eens een keer tijd.’
Pyre grinnikte. Zelfs mét al Lucinda’s pogingen om zijn gedrag te corrigeren, was hij ervan overtuigd dat geen enkele meid ooit oprecht interesse in zijn kameraad zou krijgen. Die jongen was nu eenmaal verloren, dat wist iedereen. Matt wist nooit wat hij wilde. Hij ging van de een naar de ander met het excuus dat hij het gewoon niet kon laten. Elke keer wanneer hij meerdere meisjes tegelijkertijd zag, lekte het uit. En dan werden ze kwaad op hem en wilden ze hem niet meer zien. Hij was zelfs een keer door een meisje met schoenen bekogeld.
En daar zat hij dan. Trots, achter het stuur. Net gedumpt door Marly, die ontdekte dat hij tijdens het uitgaan met Alice had gedanst.
‘Wat een drama queen,’ zei hij. Hij keek erbij alsof hij zich daadwerkelijk van geen kwaad bewust was. ‘Het was maar dansen. Maar ach, ik wilde toch weer vrij zijn voor het feest. Ik heb mijn zinnen namelijk op iets heel anders gezet…’ Zijn onschuldige glimlach veranderde in een brede grijns.
Lucinda en Pyre keken elkaar schouderophalend aan.
‘Toch niet weer die ene meid, hè?’ zei Lucinda met een opgetrokken wenkbrauw.
‘M-hm.’ Matt’s ogen twinkelden geheimzinnig.
Er kwam een minachtend gegrinnik over haar lippen. ‘Geef het toch op, schat. Ze is niet geïnteresseerd. Ik wil je roze ballonnetje niet kapot prikken, maar ze heeft je door. Ze weet waar je het om doet.’
‘Hoe weet jij dat nou? Je hebt haar nog nooit gezien.’
‘Ja, dat is het ‘m nou juist! Als ze echt totally into you was, hadden wij haar heus al wel eens gezien.’ Lucinda stootte Pyre aan en keek hem glunderend aan.
Hij haalde nietsvermoedend zijn schouders op. ‘Ach,’ zei hij; niet wetend wat hij ervan moest vinden. ‘Niet geschoten is altijd mis, toch?’
‘Ja, ontmoedig me maar weer.’ Matt bulderde van het lachen. Hij was zo zeker van zichzelf dit keer. Het straalde er gewoon vanaf. ‘Ik heb maandag met haar gepraat.’
‘Wauw,’ zei Lucinda sarcastisch. ‘Nu wil ze je vast.’
‘Hou eens op, man!’
‘Hou jij eens op met dromen. Kan ik ook zeggen.’
‘Ik ga het gewoon helemaal maken op dat feest. Jullie zullen versteld staan. Ik laat haar versteld staan door gewoon de mooiste boy in die hele fucking villa te zijn. Dan kan ze niet meer om me heen, of ze dat nou wil of niet. Ze is trouwens een vriendin van Veronica.’
‘Juist. Wie is er nou geen vriendin van Veronica?’
Pyre grinnikte. ‘Lucie heeft wel een punt, hoor, Matt. Hoe vaak ben je al welniet door dat meisje afgewezen? Ik denk niet dat ze zin heeft om te spelen.
Matt snoof. ‘Nou, we zullen zien.’

Ha! Wat is die Lucinda lekker droog xD Ik vind haar zo gevat! Matt heeft dat wel verdiend met zijn grote praatjes Wat een volslagen idioot is dat zeg

Leuk stukje weer! (Ben niks anders gewend van jou)...verder heb ik niks te vertellen. Stom he? Maar ik heb jouw schrijfstijl zo gemist! Woorden kunnen mijn geluk nu niet beschrijven

Ga zo door!

@Elice;
Thank you!
Ik word altijd zo vrolijk van jouw reacties. :p Gelukkig maar dat je mijn schrijfsels hebt gemist, want dat betekent dat ik jou sowieso niet kwijt ben als lezer! <3

Ahh - Lucinda komt gelijk goed over, merk ik al.
Nice! xD

Aangezien ik stiekem hunker naar meer meningen, zal ik vandaag voor de tweede keer een stukje posten. [a]
_________________________________________________________________________________________

Toen ze bij Melbourne West aankwamen, maakte Matt zo snel mogelijk dat hij bij Lucinda uit de buurt kwam. Ze fluisterde ongegeneerd in Pyre’s oor dat hij bevestiging bij een of ander wijf ging zoeken, over zijn feestplannen en of hij erin zou slagen dat ene ongrijpbare meisje toch nog te versieren. Ze trok er een semi-dramatisch gezicht bij en zei dat hij haar kritiek niet meer kon verdragen. Pyre moest daarom lachen.
Ze liepen samen naar het rookhok en hij bood haar een sigaret aan nog voor ze haar pakje shag tevoorschijn kon halen. Voor hem was dit vandaag al zijn zesde, en het was nog maar kwart over acht. Hij baalde ervan dat hij zoveel rookte, maar door de omstandigheden kwam hij er maar niet van af. Vanavond zou hij Liz weer zien. Zijn vader zou dan niet thuis zijn en Serafina en Tila waren allebei bij ma.
Hoe kon hij Liz duidelijk maken dat hij niet verliefd op haar was zonder haar te kwetsen? Hoe kon hij ervoor zorgen dat ze hem geen ongelofelijke zak ging vinden? Kon je het op een zachtaardige manier uitmaken?
Pyre wist wat mensen op Melbourne dachten. Ze dachten dat hij net zo was als Matt. Of nou ja, niet exact hetzelfde, natuurlijk. Pyre zou het dan beter spelen en hij zou precies de juiste dingen tegen zijn slachtoffers weten te zeggen om op hun gevoelens in te spelen. Hij kon iedereen om de vinger winden. Hij dumpte je na een week weer en wilde gelijk weer bovenop de eerste de beste, volgende griet. Hij brak harten in veelvoud. Dat zeiden ze.
Natuurlijk was het waar. Dat kon niemand ontkennen. Maar hij had het nooit zo gewild. Misschien was hij wel gewoon wanhopig opzoek naar zijn gelijke, maar kon hij haar niet vinden. Misschien wilde hij het juist wel goed doen.
Wat mensen niet wisten, was dat Melody hem drie jaar geleden dumpte voor een ander. Dat hij ontroostbaar was, maar zijn verdriet op die avond probeerde weg te drinken. Dat hij haar op de dansvloer met iemand zag zoenen die hij niet kende. Op dat moment voelde hij zich zo klein en nietig. Nooit meer had hij iemand kunnen vinden waarvoor hij hetzelfde voelde als voor Melody. Ze was gewoon anders. Niet vergelijkbaar met een ander meisje.
‘Gaat het?’ Lucinda keek hem aan met een zorgelijke frons in haar voorhoofd.
Pyre mompelde wat. Hij hees een paar keer van zijn sigaret.
‘Ik begrijp het wel, lieverd.’ Ze raakte zijn schouder aan. Haar handen waren klein en zacht. ‘Je probeert haar te vervangen, hè? Nog steeds. Maar je moet je beseffen dat je het niet kunt forceren. Je moet je ogen openen en verder kijken. Momenteel heb je alleen nog maar oog voor blond met bruine ogen. Dat is niet gezond, schat. Een goede klik met iemand hebben, zit ‘m niet in het uiterlijk, ook al weet ik dat Melody blond haar had, en bruine ogen.’
Hij zuchtte. ‘Ik weet het.’
Ze gaf hem een schouderklopje en haar mondhoeken krulden lichtelijk omhoog. ‘Kom op, man. Je moet nu even voor jezelf kiezen. Zeg Liz dat je toe bent aan een break en ga als vrij man het weekend in. Je hoeft je niet voor haar te verantwoorden, liefje.’
‘Dat weet ik ook wel, maar het is zo moeilijk. Mensen hebben een verkeerd beeld van me en ik heb het zó verkeerd aangepakt wat haar betreft. Ik had er gewoon niet aan moeten beginnen. Het is m’n eigen schuld dat ik nu aan haar vastzit.’
‘Ja ja, wees maar weer hard voor jezelf.’
‘Het is zo, Lucie. Als ik Liz nu aan de kant zet en vrijdag ga feesten, wat moeten ze dan welniet van me denken?’
‘Kijk me eens aan.’ Lucinda's blik was strak en dwingend. ‘Het is jouw leven, Pyre, niet dat van anderen. Laat ze toch lekker zeiken! Diep in hun hart weten ze wel dat je niet zo bent als Matt. Ik bedoel, heb je hem er ooit over in zien zitten dat hij een meisje moest dumpen?’
‘Nou eh, nee.’
‘Nou dan! Kom op! Ga niet in de put zitten. Vanavond komt ze en dan zet je er een punt achter. Klaar is kees.’
Voor de tweede keer zuchtte hij.
‘En zorg dat je voor de tijd geen seks meer met haar hebt, want dan ga ik je slaan.’
Hij probeerde de lichte grinnik te onderdrukken. ‘We zien wel.’

Aaah je stukjes zijn echt heel leuk!
Ik ben niet in de mood om moeilijk te reageren op foutjes ofzo, dat mogen anderen deze keer doen

Haha, ik ga ook maar weer eens snel een stukje van mn verhaal posten ja, en misschien als ik er twee post komen er wel meer reacties xD Leuk bedacht hoor, jouw redenering
Snel verderrrr! <3

@Marit;
Ahhh, bedankt! Ik vind het begin van dit verhaal zelf niet zo interessant, maar het begint nu een beetje op gang te komen.
Ik zal vanavond nog wel proberen een nieuw stukje te posten.

___________________________________________________________________________________________

2.

De rest van de dag verliep ongeveer zoals altijd. Elke dinsdagmiddag haalde Christina hem op van school om samen naar Amoria te gaan; het restaurant waar ze beide werkten.
Toen Pyre de auto in wilde stappen, zag hij voor het eerst in weken iets nieuws. Er zat een meisje naast haar. Ze had lang, engelenblond haar dat in pijpenkrullen langs haar gezicht hing en hele grote, blauwe ogen. Het was echt een popje om te zien. Ze leek wel een beetje op de Olsen Twins.
‘Ja, meneer,’ zei Christina lachend, ‘Het ziet er naar uit dat je een keer achterin moet.’
Hij grinnikte toen hij instapte.
Plagend knipoogde ze naar hem vanuit de achteruitkijkspiegel. ‘Vind je niet erg, toch?’
‘Nee, hoor.’
‘Mooi zo.’
De smiecht bleek voor vandaag vrij gekregen te hebben en was van plan samen met haar vriendin uiteten te gaan. Volgens haar zou het niet zo druk worden. Jammer. Dan zou hij gedurende de hele avond alleen nog maar meer gaan stressen over wat hij tegen Liz moest zeggen als hij weer thuis was.
Het popachtige meisje werd voorgesteld als Brandi. Ze vertelde dat ze zong, al piano speelde sinds haar derde en dat ze na haar examens van plan was muziek te gaan studeren. Een paar jaar geleden had Pyre dat zelf ook nog gewild, maar daar was hij nu zo’n beetje overheen gegroeid. Zijn moeder was tandarts en zijn twee zussen waren van plan net als zij iets in de medische wereld te gaan doen. Zij hadden hem wijsgemaakt dat hij zijn tijd alleen maar zou verkloten door muziek te gaan studeren. Uiteraard was dat voor de meeste mensen die echt beroemd wilden worden ook zo. Doorbreken was niet voor iedereen weggelegd. Je moest realistisch blijven.
Zoals Christina van tevoren al had voorspeld, bleef het rustig in het restaurant. Pyre moest samen met Abby serveren in de zaal, maar er kwamen weinig gasten. Misschien drie of vier over de hele avond.
Ruim om half tien was de afwas al gedaan en de keuken schoongemaakt. Er was genoeg tijd over om nog even bij Christina en Brandi aan te schuiven. Als je Christina op het eerste gezicht zou zien, kreeg je al snel een soort imago voor je dat ze op haar zeventiende het huis was uitgegaan en zich met een miezerig minimumloontje moest zien te redden. Ze had een piercing door haar onderlip en een door haar tong, was behoorlijk zwaar opgemaakt, plukte haar wenkbrauwen uit tot niet meer dan een dun streepje en had een kort, stoer, spierwit gebleekt kapsel. Haar sexy, opvallende kledingstijl én enorme borsten, maakten dat je er ook nog bij zou denken dat ze losbandig was. Hier was natuurlijk helemaal niets van waar. Christina Maria Leeds was sowieso één van de rijkste personen van zijn generatie die Pyre kende. Misschien nog wel de allerrijkste eraf. Het huis waarin ze woonde was een kasteel. Alleen als je de grote tuin met het terras en zwembad al zag, viel je mond ervan open. Het feest van vrijdagavond organiseerde zij daar, samen met haar vriendinnen. Iedereen wist er vanaf. En als je een beetje connecties had op Melbourne High, hoefde je haar niet eens te kennen om uitgenodigd te zijn. Losbandig was ze ook zeker niet. Ze had Pyre ooit verteld dat ze het maar met een jongen had gedaan. Maar dat was inmiddels ook alweer twee jaar geleden. Typisch dat hij haar op dat moment niet eens geloofde. Het beeld dat hij van meiden had die nooit seks hadden, was dat ze zich opsloten in huis of gewoon te verlegen waren om ergens op in te gaan.
Zoals gewoonlijk betaalde Christina vanavond alle drankjes. Ze wilde Brandi dronken voeren en vertelde lachend allerlei verhalen over wat ze afgelopen week had meegemaakt. Het werd veel te gezellig voor een doordeweekse avond en Pyre bedacht zich te laat dat hij op tijd thuis moest zijn voor Liz. Dat werd ruzie. Én hij stond die volgende ochtend op met een kut humeur, omdat hij het eerste lesuur op school moest zijn.
Pyre belde een taxi en toen hij thuis aankwam, zat Liz al met de beentjes omhoog op de bank. Vanwege haar relaxte houding had hij gehoopt dat het mee zou vallen, maar aan haar gezichtsuitdrukking te zien was dit niet zo.

Even het laatste, kleine stukje van hoofdstuk 2 nog.
___________________________________________________________________________________________

Ze stond meteen op en plaatste haar handen in haar zij. ‘Waar was jij de hele avond?’
‘Eh, werken. Dat wist je toch wel?’
‘Het restaurant sluit om half elf. Je zou om elf uur thuis zijn.’
‘Nou, het is dus wat later geworden.’ Pyre ging op de bank in de hoek van de woonkamer zitten en stak een sigaret op. Hij vond het vreselijk hoe kalm hij tegen haar deed, maar hij moest rustig blijven.
‘Godverdomme, Pyre. Wat heb je al die tijd gedaan?’
Hij zuchtte. ‘Rustig maar. Er is niks gebeurd, Liz. Het was gewoon gezellig, that’s all.’
‘Daar gaat het niet om. Dit doe jij nou altijd. Bij jou loopt alles altijd uit en blijkbaar ben ik niet belangrijk genoeg om je aan jouw afspraken met mij te houden. Ik dacht dat wij het vanavond gezellig zouden hebben. Samen, met z’n tweetjes. Hoe moet ik me hieronder voelen, Pyre? Ik ben je vriendin. En soms…’ Ze haalde even diep adem voor ze haar zin afmaakte. ‘Soms heb ik echt het idee dat jij ons niet serieus neemt. Ik ken je vrienden niet eens. Je wil mij er nooit bij hebben.’
‘Liz.’ Pyre probeerde haar te sussen, maar in plaats van haar gerust te stellen, zei hij alleen maar stomme dingen. ‘We zijn nog maar een paar weekjes bij elkaar. En zoveel hebben Lucinda en Matt jou niet te vertellen. Ik bedoel, je zou het niet eens leuk vinden. Wat moet jij nou met hen?’ Hij wilde nog wat meer zeggen, maar ze keerde hem de rug al toe, begon geïrriteerde geluiden te maken en rolde met haar ogen.
‘Ik vind dat we moeten praten,’ zei hij na een korte stilte.
‘O, God!’ riep Liz hysterisch. ‘Je maakt het uit, hè? En je was het zeker ook al langer van plan.’
‘Het ligt niet aan jou, het…-’
‘“Het ligt aan mij.” Ik weet het. Sorry, hoor, maar dít vind ik nou echt zielig. Kon je niet wat beters verzinnen dan die standaard dingen?’
Ze wilde al meteen weggaan, maar Pyre pakte haar arm. Hij keek haar wanhopig aan. ‘Ga alsjeblieft niet zo weg. Ik wilde het gewoon uitleggen.’
‘Uitleggen? Wat valt er dan nog uit te leggen? Dat je mij niet meer wil?’
Hij twijfelde over wat hij haar allemaal kon vertellen, maar het had toch geen zin. In elk opzicht zou ze boos worden of in ieder geval boos blijven.
Hij schraapte zijn keel. ‘Het is niet jouw fout. Ik ben gewoon een moeilijk geval.’
‘Daar heb ik wat aan,’ zei ze, nu iets rustiger. Liz deed een tweede poging om de kamer te verlaten. Dit keer hield hij haar niet tegen.
‘Sorry,’ fluisterde hij haar nog na, vlak voordat hij de voordeur met een harde knal hoorde dichtgaan.

!

Geweldige stukken weer Class ! Ik vind Christina cool

Maar ik heb het nu wel te doen met Liz En Pyre die het uitmaken zo pijnloos mogelijk probeert te maken, maakt niet uit hoe voorzichtig je het probeert

Nog iemand die mij bekend voorkomt! Haha! Brandi! Ik vraag mij nu af wanneer Heata haar verschijning maakt...... !

Haha, thankyou!

Ik ben wel goed op dreef met dit nieuwe verhaal, al zeg ik het zelf. [a]
Hopelijk ga ik niet té snel door de gebeurtenissen heen. Ik wil proberen om alleen veel aandacht te besteden aan de dingen die echt belangrijk zijn voor het verhaal. Kijken of het lukt!
Feedback is ook welkom, hoor...

___________________________________________________________________________________________
3.

Heata liep de trappen in het appartement met twee treden tegelijk op. Op dit moment was alles in haar hoofd lucht. Ze dacht wel na, maar ondertussen leek zich nauwelijks bewust te zijn van de omgeving waar ze zich in bevond. Ze was weer eens aan het dagdromen. Typisch.
Ergens tussen haar gedachten door reconstrueerde ze pijn. Ze legde een hand op haar onderbuik en beet haar droge lippen zowat kapot. Ze haatte het om ongesteld te zijn. En het feit dat alles de laatste tijd al niet zo lekker liep, maakte haar alleen nog maar meer gefrustreerd.
Ze was haar werk kwijt. Zomaar, na een maand al. Ze vonden dat als ze haar met ‘andere meisjes’ vergeleken dat zij het dan minder snel op zou pikken. Er zou in het begin nog niets aan de hand zijn, maar zodra ze bestellingen op zou moeten nemen, afrekenen en de telefoon aanpakken, dachten ze dat ze het niet meer aan zou kunnen. Ze kreeg niet eens de kans om te bewijzen dat ze het wel kon. En dat terwijl Heata het helemaal geen moeilijk werk vond. Voor haar was het juist een uitlaatklep.
Het was altijd hetzelfde liedje. Ze werd ergens aangenomen omdat ze toevallig knap was, en achteraf werd ze weer gedumpt omdat haar persoonlijkheid niet in het plaatje paste. Ze had er flink over in gezeten, een hele avond gejankt en zich afgevraagd of ze zich ooit nog in dat restaurant durfde te vertonen. Hoe kon je een ex-baas die dat soort dingen over je had gezegd nog normaal in de ogen kijken? Alsof ze nooit wat goed kon doen, zo voelde het.
Op school wisten ze dat ze pas ontslagen was, maar deed ze alsof het geen big deal was. Ze deelde schouderophalend mee dat ze toch wel weer wat anders zou vinden, en na dat gezegd te hebben, werd er gelukkig ook niet meer over gepraat.
Ze kon er niks aan doen dat ze zich groothield. Momenteel eiste Brandi al haar aandacht op. Vanaf het moment dat Brandi een of andere slet Jim had zien opvrijen, kon ze haar hoofd er niet meer bijhouden. Alles was ineens kut en ze zag het niet meer zitten. Heata had hetzelfde verhaal wel honderd keer moeten aanhoren. Stiekem vond ze dat haar vriendin zich een tikkeltje aanstelde, maar ze besloot om zich er gewoon neutraal onder te houden.
Het leven was niet perfect. Jongens waren niet alleen maar lief en meiden konden heus ook wel eens onredelijk zijn.
Plotseling klonk er een hoge pieptoon vanuit Heata’s broekzak. Een sms van Brandi.

Chriss’ collega is een ongelofelijk
lekker ding! Haha, didn’t see that
coming! Je had helemaal gelijk over
Jim enzo vanmiddag en ik ga hem
lekker vergeten! Screw him!
x

Er verscheen een smal glimlachje op haar gezicht. En zo kon alles dus ook weer omslaan. Voor Brandi dan tenminste. Heata voelde zich momenteel nog steeds een zielig, waardeloos meisje zonder werk, en ze had haar vriendin op elke mogelijke manier advies gegeven, terwijl ze wist dat ze toch maar half luisterde. Maar toch gunde ze het haar.
Heata’s vingers gingen flitsend over het touch screen om wat terug te sturen.

U go, girl! En ik heb altijd gelijk,
dat weet je! ; ) Dus zet die zak
uit je kop. Geen hand vol, maar
een land vol!
Zometeen nog chillen?
x

En ik lees ook weer mee, natuurlijk, wanneer zou ik ooit een verhaal over Pyre, Heata en Brandi kunnen weerstaan^^ ik weet alleen niet meer zo goed wie je nu allemaal hebt overgesleept van Melbourne High naar dit verhaal en welke ook echt nieuw zijn. Zijn er nog andere oude personages dan Pyre, Heata en Brandi langsgekomen? Dan ga ik me alvast in een hoekje schamen, dan weet ik niet meer wie ze zijn
Leukleuk, ik hou van voorverhalen die de geschiedenis van de personages verder uitdiepen^^ Dat smsje van Brandi, oeh, dat gaat fout haha xD Ergens ook wel weer leuk dat ik ongeveer weet waar het heengaat (vaaaag dan xD), dan kan ik lekker meegniffelen bij alle zinnen^^ ik vind gniffelen echt een grappig woord haha xD owkeee, ik dwaalde weer eens af...
Ga snel verder, ik wil meeeer! Drama drama drama, me loves it^^

@ Saskia. Ahum; ga jij je maar even heeeeel hard schamen! Matt komt ook voor! Ö Hoe kun je díe nou overslaan? Ga jij je maar schamen! En Melody's naam heb ik ook al eerder langs zien komen
Dus. Pfff.
Hihi - ik heb nu niet zoveel tijd om te reageren (ga zo eten), maar ik reageer vanavond wat uitgebreider, okay? Met feedback (:

Dus tot vanavond
Liefs!

Wat dom van mij dat ik hier trouwens niet meteen op had gereageerd! Dat ga ik dan nu ook als de wiedeweer doen!

Ik vind het nu zo tof om ook van Heata te horen! Nu kijk ik er al helemaal naar uit hoe zij en Pyre elkaar tegen komen ! Wordt het liefde op het eerste gezicht? Of wordt het ruzie, en daarna liefde op het tweede gezicht

Arme meid Is ze op een rot manier ontslagen en dan heb je ook zo'n aanstellerige vriendin erbij. Ze heeft nogal wat op haar bord. En ik vrees dat er alleen meer dingen komen die haar niet mee zullen vallen *zucht*...

Maar hoe dan ook: Ik wacht met smart af op je volgende update !

En voilaaa, hierbij dan de beloofde feedback. (Was net TVOH aan het kijken, maar nu is TV-kantine dervoor en dat vind ik nix aan, dus daar heb je geluk mee )

Ze dacht wel na, maar ondertussen leek zich nauwelijks bewust te zijn van de omgeving waar ze zich in bevond.

Deze zin klopt niet helemaal. Tussen 'leek' en 'zich' moet nog 'ze' (:
Btw, je hebt hier wel vaak 'ze'. Hmmm. In de regel daarna ook. Maar ik weet ook niet hoe je dat zou kunnen veranderen

Ze vonden dat als ze haar met ‘andere meisjes’ vergeleken dat zij het dan minder snel op zou pikken.

Okay, nu ga ik heel erg mierenneuken op een fout die bijna niemand kent (a')
De 'dat-als' fout... woeeeeeh. Officieel mag 'dat als' niet achter elkaar. Hoe je dit kunt veranderen, is de zinsvolgorde veranderen;
Als ze haar vergeleken met 'andere meisjes', vonden ze dat zij het (dan) minder snel op zou pikken.
Naja, je moet maar even kijken wat je ermee doet. Het is niet een heel groot probleem ofzo, veel mensen weten niet eens dat het fout is (: Trouwens, volgens mij kun je niet vinden of iemand iets snel oppikt of niet, je kunt het wel denken, maar niet vinden, toch?

'Ik vind dat jij het niet snel oppikt.'
'Ik denk dat jij het niet snel oppikt.'

Hmmm. Ik vind denken in dit geval toch mooier denk ik. Noujah, kijk maar ff wat je doet

Ze had er flink over in gezeten, een hele avond gejankt en zich afgevraagd of ze zich ooit nog in dat restaurant durfde te vertonen.

ingezeten mag aan elkaar.

Heata voelde zich momenteel nog steeds een zielig, waardeloos meisje zonder werk, en ze had haar vriendin op elke mogelijke manier advies gegeven, terwijl ze wist dat ze toch maar half luisterde. Maar toch gunde ze het haar.

Dat laatste zinnetje staat er nu een beetje bij alsof het er niet bij hoort. Je kunt denk ik beter de 'maar' weghalen, dat je de zin gewoon begint met 'toch' (:

En @ Elice* ; je weet toch hoe Pyre en Heata elkaar hebben leren kennen! Ö Of heb jij Melbourne High niet goed gelezen? Tenminste, als Classy hetzelfde doet, dan weet ik al zo'n beetje wat er gaat komen aanstaande vrijdag... Wel leuk trouwens (als je hetzelfde doet) dat je eerst vanuit de toekomst zegmaar een beetje het idee krijgt hoe ze elkaar hebben leren kennen, en dat je dan vanuit het heden zegmaar te horen krijgt wat er gebeurt. Als je snapt wat ik bedoel

Nouu, in elk geval; leuk stukje en snel weer verder! Doe met de feedback wat je wil, als je niets wil, doe je niets

Liefs, Marit.

^ Ja, ik moet een aantal dingen weer gaan herlezen omdat het wel een tijd geleden is Maar ik weet wel degelijk hoe ze elkaar gaan ontmoeten.

Ik probeerde bij nieuwe lezers de spanning erin te houden

Blijkbaar heb je dit verhaal ooit eerder geschreven als ik dat goed begrijp? Ik kan deze versie niet vergelijken met de oude, omdat ik die nooit gelezen heb, maar ik kan je wel vertellen dat ik fan van je ben!
Ik vind dit verhaal echt top en je schrijft op een leuke manier. Je moet zeker verder gaan.

Je mag hier ook best mee verder gaan hihi

Wow, wat veel reacties!
Thank you, people! Ook al is het nu inmiddels al anderhalve maand verder *schaam, schaam* ...

En @ Marit;
Ik zal zodadelijk nog wel eventjes naar je feedback kijken. (: Ik vind dat ik nu eerst maar eens moet posten. Dit was best een lastig stukje en ik stelde het gewoon té lang uit.
But I did it! ^^

____________________________________________________________________________________________

Heata pufte. Dit waren de laatste paar treden van het gebouw. Het verbaasde haar altijd dat – hoe ver ze ook in gedachten was verzonken – het altijd een hele trip was om alle zes trappen op te lopen. Waarom hadden Sonny en Cornelius besloten om in een appartement te wonen zonder lift? Dat was toch debiel?
Ze liep rustig, kalm. Ze mochten niet merken dat ze in de put zat, want dan kreeg ze vervelende reacties. Heata kwam hier maar voor één ding en dan zou ze weer weggaan.
Voor het enige zichtbare raampje hingen crèmekleurige luxaflex. Hun woning in het appartement was te herkennen aan het ‘subtiele’ bordje aan de voordeur. Desperate house gays, stond erop geschreven. Heata grinnikte lichtelijk. Nog voor ze had aangebeld, deed Cornelius de deur open. Hij slaakte een klein, overdreven gilletje. ‘Hi, darling!’
‘Hé.’ Heata glimlachte. Toch werd ze altijd vrolijk van die jongens. Het waren haar enige vrienden die niet overal een probleem van maakten. Cornelius kon zich trouwens wel aanstellen in bepaalde situaties, maar hij bleef er tenminste niet in hangen.
‘Is dat Hee?’ hoorde ze Sonny roepen vanuit de woonkamer. Hij stormde naar de voordeur en omhelsde haar. ‘Dag, schat! Hoe durf je! We hebben elkaar minstens twee weken niet gesproken. Goddank dat je besloot weer eens langs te wippen.’
Ze werd hartelijk ontvangen, tenminste voor hun doen. Cornelius zette thee, terwijl Sonny haar zijn nieuwe portfolio liet zien. Hij deed fulltime modellenwerk. De twee waren absoluut geen stel, ook al leek dat op het eerste gezicht vaak zo. Ongeveer op Heata’s leeftijd, besloten ze beide plotseling het huis uit te gaan en het leek hen het beste om maar bij elkaar in te trekken.
Cornelius kwam de kamer binnen met een grote pot thee en haalde koekjes uit de kast. Hij legde een hand op Heata’s schouder. ‘Wat is er, lieverd? Je ziet zo pips.’
‘Ik ben ontslagen,’ zei ze met een zucht.
‘Meen je niet. Hoe kunnen ze jou nou ontslaan?’
‘Geen idee.’ Ze haalde haar schouders op. Haar hand reikte naar een van de theekopjes die hij had meegebracht. Ze schonk de thee bijna tot aan de rand in. ‘Silas komt vanavond,’ veranderde ze het onderwerp.
‘Hmmm.’ Beide jongens keken haar glunderend aan. ‘Dat moet een hoop goedmaken.’
Maar Heata’s verslagen uitdrukking veranderde niet. Misschien was Silas niet het juiste onderwerp om aan te snijden…
‘Of niet?’ voegde Sonny eraan toe, terwijl hij haar ongelovig aanstaarde.
‘Ik kap ermee, denk ik.’ Heata hoorde hoe haar stem de woorden er toonloos uitstampte.
‘Echt? Maar hij is zo’n stuk, lieverd, echt een plaatje! Zo’n jongen vind je nooit meer. Het ging toch goed tussen jullie?’
Een poging tot glimlachen, trok Heata’s linker mondhoek omhoog. Ze ging hen niet vertellen waarom ze het wilde uitmaken met Silas. Ze zouden haar voor gek verklaren. Momenteel twijfelde ze zelfs of ze het überhaupt vanavond moest doen. Het leek nogal ongepast, zo vlak voor Christina’s party. Silas was zo gek van haar, iedereen wist het. En het ergste was in deze situatie dat hij gewoon geen hints snapte. Heata wist van zichzelf dat ze iemand niet subtiel de waarheid kon vertellen. Of ze was té subtiel, waardoor de ontvanger de boodschap niet begreep, óf ze was weer te direct en te bot. Silas zou er nooit meer overheen komen…
Cornelius bestudeerde Heata met samengeknepen ogen en snapte al dat ze er verder geen woorden meer aan vuil wilde maken. ‘Nou, ik wens je succes ermee.’
Heata knikte en nam een grote slok van haar thee. Die was merkbaar nog veel te heet. Ze kneep haar ogen dicht. Proestend hield ze haar hand voor haar mond en probeerde ze het binnen te houden.
Sonny klopte grinnikend op haar rug. ‘Relax.’ Hij knipoogde, waarna hij iets uit zijn zak tevoorschijn haalde. ‘Hiervoor kwam je toch?’
‘Eh, ja,’ zei Heata, terwijl ze toekeek hoe hij een joint voor haar rolde.
‘Hier,’ zei hij. ‘Deze is van het huis. Omdat je ons vriendinnetje bent.’
Voor Heata hem kon aannemen, trok hij zijn hand plagerig terug. ‘Maar dan moet je wel beloven dat je vaker langskomt. Tell us your stories, baby!’
Ze glimlachte, knikte en stak haar hand uit. Maar hij gaf het haar nog steeds niet. ‘O, en, honey, nog één ding. Wees verstandig en hou die boy van je.’
‘We zien wel.’
Hij overhandigde haar uiteindelijk een perfect strakgedraaide joint. ‘Hopelijk red je het hier de avond op. Wil je er nog een zakje om?’
‘Nee, dat is niet nodig,’ grinnikte ze. Uit haar handtas haalde ze haar portemonnee en borg het daarin op. Veilig achter het bloemetjesmotief.

Ik ga dit verhaal uit meerdere perspectieven vertellen, hoewel ik nog niet precies weet wie allemaal.
Sowieso Heata, Pyre en Matt. Misschien Brandi en Christina ook nog.

Ik hoop niet dat ik zijn gedachten te grof heb gemaakt, trouwens.
Here u go!
___________________________________________________________________________________________

4.

De woensdagochtend begon doodgewoon. Matt reed in zijn Peugeot naar Melbourne West en hoefde Pyre en Lucinda dit keer niet op te halen. Zij hadden het eerste uur al moeten beginnen, terwijl hij heerlijk tot half elf had kunnen uitslapen. Hij volgde immers geen Frans en biologie meer.
Sinds gisterenmiddag had hij Pyre niet meer gesproken en hij kwam hem die dag ook geen één keer tegemoet op school. Waar had die gast de laatste tijd last van? Hij zei zo weinig en zonderde zich continu af van alle uitjes waar iedereen aan deelnam. Dat deed hij normaalgesproken nooit.
Na zijn laatste uurtje te hebben uitgezeten, haalde Matt zijn sleutels tevoorschijn en stapte zijn auto in. Het was alsof hij maar een uurtje op school had gezeten.
Hij reed een omweg, via Avenue Slide, de wijk waarin Marly woonde. Om hem heen bevond zich een rijk beboste omgeving met sprookjesachtige huizen langs de weg. Via de achteruitkijkspiegel kon hij het plekje tussen de bossen zien waar hij het heel vaak met haar had gedaan. Hij grijnsde toen de beelden en herinneringen door zijn hoofd schoten. Gelukkig had hij alles eruit kunnen halen wat erin zat voor ze het uitmaakte. En hij moest toegeven, hij was ontzettend toe aan iets nieuws. Iets beters en uitdagenders.
Matt sloeg rechtsaf, richting Melbourne East. Hij ging recht op zijn doel af. Die chick waar hij al anderhalf jaar lang van droomde, moest van hem worden. Hij moest en zou haar veroveren. Het ging hem lukken dit keer, hij voelde het gewoon. De adrenaline vloeide door zijn lichaam. Matt voelde dat zijn opwinding gemengd werd met zenuwen. Hij lachte de nerveuze gewaarwording weg en bekeek zijn witte tanden in de spiegel. Hij had geen plan getrokken, in feite had hij alles al geprobeerd, maar nog wist hij bijna niks van haar. Ze was een enorm raadsel en dat vond hij zo verdomde geil. Er waren verschillende scènes die hij zich vaak met haar voorstelde. Na haar cheerleadertraining kwam hij haar ophalen, wachtte hij voor haar kleedkamer en als uiteindelijk als iedereen weg was, scheurde hij haar kleren van haar lijf, ging ze half uitgekleed op het bankje zitten en nam hij haar in verschillende posities. Daarna herhaalde het proces zich nog een keer op de grond en onder de douches.
Matt had nauwelijks door dat hij met zijn vette grijns bijna tegen een vrachtwagen opreed. Hij schrok wakker uit zijn dagdroom toen hij het keiharde getoeter hoorde. Rechtovereind in zijn stoel wierp hij een wanhopige blik op de chauffeur die hem de middelvinger opstak. Ja, dit kwam wel vaker voor. Hij was ook wel eens tegen een steen aan gereden - terwijl hij aan haar dacht - waarna hij zijn banden had moeten verwisselen. Soms dacht hij zelfs aan haar als hij het met Marly deed.
Pyre en Lucinda geloofden niet dat hij ooit indruk op haar zou maken. Maar het moest toch op een of andere manier kunnen? Het was hem bij zo veel meiden gelukt. Elk meisje had een gevoelige, zwakke plak en Matt was vastbesloten om achter die van haar te komen.
Eenmaal aangekomen bij waar hij moest zijn, zette hij zijn auto neer op de parkeerplaats van East, dan hoefde hij geen parkeergeld te betalen. Hij bedacht zich dat dit voor vandaag al de derde keer was dat hij uit zijn auto stapte. Het was hartje zomer, de hete zon warmde zijn blonde haren. Zijn blik viel meteen op een lang meisje met blonde pijpenkrullen. Brandi. Hun blikken vonden elkaar.
‘God, daar heb je hem ook weer,’ zei ze ironisch.
‘Jep,’ antwoordde Matt. Hij kon het niet laten om zijn ogen even de kost te geven. Ze was best wel hot, ook al had ze nauwelijks tieten. Haar ogen waren groot en blauw, maar het meest sexy aan haar waren toch haar volle lippen. Sommige jongens vroegen zich zelfs af of ze wel echt waren.
‘Als je Heata zoekt, heb je pech. Ze heeft het druk en op het moment zit ze al helemáál niet op jou te wachten.’
Matt trok een wenkbrauw op. ‘Heeft ze dat gezegd?’
‘Nee, lieverd,’ antwoordde Brandi met een zucht. ‘Maar ik ken haar langer dan vandaag.’
Tuurlijk. Heata had geen zin in hem. Brandi was hoogstwaarschijnlijk gewoon jaloers dat geen enkele jongen moeite voor haar deed. Volgens Christina was ze een ramp in dat opzicht. Sneu eigenlijk, van zo’n mooie chick.
‘Ik geloof er niks van,’ hield Matt vol. Hij grijnsde.
Brandi wierp een blik op zijn Peugeot. ‘Ben je hier helemaal voor haar naartoe gereden?’ vroeg ze ongelovig.
Ja. Sterker nog, een of andere gek in een vrachtwagen reed me bijna tot pulp.
Matt knikte zich, zogenaamd, van geen kwaad bewust.
Ze zuchtte, rolde met haar ogen en haalde tevergeefs haar schouders op. ‘Oké, you can try.’
Kijk, dat wilde hij horen.
Hij liep met haastige passen langs haar heen, richting de ingang van het gebouw.
‘Ze is trouwens nog steeds bezet!’ hoorde hij haar hem achterna roepen.
‘Interesseert me geen reet!’ riep hij triomfantelijk terug.
Alles kon kapot. Dat was zijn motto.

Wat een player is die matt heej. Na een dag of twee met zijn vriendin uitgemaakt te hebben gaat hij heel snel agter een ander aan. Schriojf snel verder
Jenna

Owww, ik vind Matts gedachtenlijn echt geweldig! HAha, ik hou wel van die typetjes die zichzelf helemaal goed vinden xD zijn gedachten zijn wel grof, maar passen echt bij hem leuk trouwens om te zien dat twee mensen die oppervlakkig gezien door buitenstaanders op elkaar lijken, dat eigenlijk helemaal niet doen. Dat heb je mooi erin gestopt^^
Ik moest even je verhaal teruglezen om er weer helemaal in te zitten, maar dat ging zo snel dat ik het jammer vond dat er niet nog meer was haha xD Love it!
Ga eens heel snel doorschrijven, ik wil veeeeeel meer lezen

Thank you, Saskia! ^^
Ik ben momenteel bezig met het herschrijven van Melbourne High. Maar aangezien ik graag een paar stukjes op vooraad wil hebben voor ik het post, heb ik besloten om eerst iets van 15 á 20 A4tjes te schrijven voor ik het online zet.

Dussss, eh, ik typ dit verhaal erbij. ;p
Dit is trouwens ook wel leuk om te schrijven, maar het is minder drama dan mijn plot van Melbourne High. xD
Gelukkig dat je Matts gedachtegang leuk vond! ;o Ik vind het altijd veel lastiger om een gedachten te typen van een personage dat niet op mij lijkt dan van een personage dat wel weer trekjes van mij heeft. xD
I'm glad you're still reading it! ^^

_____________________________________________________________________________________

Matt had eindeloos lopen zoeken, maar ze was nergens te bekennen. Het gebouw was ook zo verdomde groot. Eigenlijk had hij met z’n stomme kop wel na kunnen gaan dat het geen zin zou hebben om haar hier te zoeken, maar hij was te eigenwijs om te lang stil te blijven staan bij die gedachte. De klok tikte, het was al woensdag, en hij moest haar vragen voor het feest. Dat was het enige wat vandaag nog telde.
Na een halfuur had hij op de eerste twee verdiepingen in alle lokalen gekeken. Nog steeds geen Heata.
Dan bleef er nog één verdieping over, dacht Matt. Zo relaxed mogelijk wandelde hij terug naar de lift. Hij drukte op ‘3’ en werd naar boven gelift.
Toen de liftdeuren voor de tweede keer opengingen zag hij de ondragelijk sexy Heata Moore pal voor zijn neus staan. Al had hij haar liever met los haar gezien dan met een slordige paardenstaart. Er hingen drie tassen om haar schouders en de verbazing was van haar gezicht af te lezen.
‘Matthew?’ Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. ‘Wat doe jij nou weer hier?’
‘Wat ik hier doe?’ Hij glunderde. ‘Wat ik hier doe, Heata, is jou meevragen naar Christina’s feest van vrijdagavond.’
‘O ja?’ Ze kneep haar ogen nu tot spleetjes. ‘En waarom wil je dan met mij naar dat feest, Matthew?’
Matt bestudeerde haar van top tot teen. Hij wist wat ze ging zeggen. Ze ging zeggen dat ze niet met hem mee wilde en iets van: Jij geeft het ook nooit op, he? Maar hij wilde helemaal niet dat ze zo zou reageren. Hij wilde weten wat haar bezig hield. Wat er nou écht in haar hoofd omging.
Hij zuchtte en probeerde haar recht aan te kijken. ‘Heata, please. Geef me nou eens een kans, ik…-’
‘Sorry, schat, dat gaat écht niet,’ onderbrak ze hem. ‘En ik wil niet dat je nu gaat zeggen hoe lief je wel niet kan zijn en dat je ook wel ergens een gevoelige kant hebt… Jij bent gewoon niet het soort jongen waar ik iets mee heb. Kun je het nou niet gewoon eens een keer van me aannemen en er vrede mee hebben?’
‘Maar Heata.’ Hij pakte haar twee handen vast en kneep erin . Hij ging bijna in zijn smeek-modus. Zíj mocht hem wel eens dankbaar zijn dat hij zo veel voor haar over had. Het was normaal gesproken totaal niet zijn ding om zich tot dit niveau te verlagen. ‘We hebben elkaar nog niet eens echt leren kennen. Ben je nou zo beïnvloedbaar dat je alleen maar naar die ranzige roddels luistert over mij? Ben je niet bereid om Matt Sweetnam te leren kennen zoals hij werkelijk is?’
‘Nee,’ antwoordde ze droog. ‘Daar heb ik totaal geen behoefte aan. Ben je nu klaar, of komt er nog meer?’
‘Eh, nee, dat was het.’ Hij probeerde zijn stem zo nonchalant mogelijk te laten klinken.
‘Oké.’ Heata rukte haar handen los. ‘Dan ga ik er vandoor, als je het niet erg vind.’ Ze draaide zich om en wilde zich omdraaien.
‘Wácht!’ riep Matt .
Ze draaide haar hoofd geërgerd weer naar hem toe.
‘Dus…’ probeerde hij nog, ‘Je wilt echt niet met me naar het feest?’
Heata glimlachte. ‘Dat heb je goed gezien.’ En ze draaide haar nek weer bij en liep weg, richting de trap. ‘Dag, Matthew.’

Wel leuk dat je Melbourne high herschrijft. Alleen wordt hij dan ook langer dan dat hij nu is? Want ik vind het zo'n leuk verhaal en deze ook! (:

Haha, Heata is echt geweldig
Sowieso dat ze hem bij zijn volledig naam aanspreekt is al leuk, dat ze hem afwijst is nog leuker
Ik heb niet zoveel aan te merken, ga maar gewoon verder (:

Liefs!

Lekker dan Heeta, aan players hebben we niks. Maar alsnog kan Heeta denk ik Matt nog een kans geven. Hopelijk krijgt hij die ook, dan wordt het nog spannender.
Die verhaal van je Milbourne high ofzo ben ik nog niet aan begonnen. Sorry maar heb het de laatste tijd zo druk. Ik beloof dat ik het ga proberen om te lezen...
Jenna

Ik heb tot nu toe alleen de Proloog gelezen, maar het trekt me wel enorm! Ik ben erg benieuwd hoe dit verhaal verder gaat. Ik ben al gek op het sfeertje!
Vanavond maar even tijd maken om alles te lezen!!!

Wauw - dankje!
Ik besef me nu eigenlijk pas dat ik er zo lang al niet aan heb geschreven. xD En eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik er nog wel zin in heb.
Er staat een ander verhaal van me open over dezelfde personages. Die ben ik sowieso van plan om af te gaan schrijven. Tho dat een héél kwarwei gaat worden. -.-