Online Verhalen

Hier ben ik pas aan begonnen, tips en meningen zijn zeer welkom

Het was een gewone dag, zoals elke schooldag was voor Chrissy, maar er hing iets in de lucht wat die dag toch anders maakte dan de andere dagen. Het was niet de geur, de temperatuur, of de leraar Frans die deze dag had uitgekozen om stoned op school te komen, die deze dag anders maakte. Niet haar stiefmoeder die haar voor het eerst gedag zei voordat ze naar school ging, de wc’s die eindelijk een keer schoon waren gemaakt, of de kluisjes die een andere kleur hadden gekregen. Ook niet de lunch die dit keer eens uit frietjes en andere ongezonde dingen bestond, de schoolbel die het niet deed, of Abby, haar beste vriendin, die voor de verandering wel op school was gekomen die dag. Eigenlijk wist ze zelf ook niet wat er nu precies anders was, maar er was iets anders, ze vóélde het gewoon.
De school begon zoals gewoonlijk om kwart over acht. Het was een koude dag, ook al was het nog maar net september. Een doodnormale dinsdag, doodsaai. Het duurde lang voordat ze snapte wat er anders was, nee, niet snapte, tot ze mérkte dat het die dag ook echt anders was.
Het leek als of ze niet meer wist wat er was gebeurt tussen dat ze van huis weg was gegaan en dat ze op school was gekomen. Toch maakte ze zich daar geen zorgen om, want als ze muziek luisterde en fietste, stond ze op automatische piloot en voor ze het wist was ze op school.
Ze begon zich pas zorgen te maken toen haar beste vriendin haar geen gedag zei toen ze bij haar ging staan toen ze bij de ingang van het gebouw kwam. Ze negeerde haar gewoon! Nog nooit had Abby haar genegeerd, behalve die keer dat ze ruzie hadden gehad.
‘Abby!’ Ze had voor haar gezicht lopen zwaaien met haar handen, maar Abby had geen kik gegeven, als of ze haar echt niet zag.
Chrissy voelde zich beledigd, maar bleef toch de hele dag in de buurt van haar vriendin rondhangen, in de hoop dat ze in lachen uit zou barsten en haar zou vertellen dat ze gewoon zin had om haar te plagen. Maar dat gebeurde niet.
Het begon haar op te vallen dat iedereen mee leek te doen met Abby’s laten-we-Chrissy-negeren-spel . Nog nooit had ze zich zo’n loner gevoeld als die dinsdag.
‘Wat is er mis met jullie!’ Had ze gefrustreerd geroepen toen ze voor de klas stond te springen en te schreeuwen, maar niemand iets tegen haar zei of haar aan keek.

Het leek als of ze niet meer wist wat er was gebeurt tussen dat ze van huis weg was gegaan en dat ze op school was gekomen.

Deze zin klopt niet. Ik kan er zo niet direct de vinger op leggen maar zo zou hij beter zijn: Er leek een groot gat in haar geheugen te zitten van het moment dat ze van huis vertrok tot het moment dat ze op school aankwam.

Ze begon zich pas zorgen te maken toen haar beste vriendin haar geen gedag zei toen ze bij haar ging staan toen ze bij de ingang van het gebouw kwam.

Hier heb je wel drie keer toen in de zin staan. Een beetje de en toen en toen en toen fout . Deel de zin op in meerdere zinnen en probeer zo min mogelijk van die aansluit woorden te gebruiken, of althans niet te veel achterelkaar )

[/quote]Wat is er mis met jullie!’ Had ze gefrustreerd geroepen toen ze voor de klas stond te springen en te schreeuwen, maar niemand iets tegen haar zei of haar aan keek.[/quote]

De zin is nog niet afgelopen bij: jullie!"... Daarom moet had met een kleine letter.
Voor dit soort dingen zou je misschien de schrijfles van Xatham eens moeten doorlezen, dialogen, daar wordt het heel duidelijk in uitgelegd,

Het feit dat deze dag anders was mocht van mij iets minder nadrukkelijk beschreven worden.
De gedachtengang van Chrissy vind ik wel heel goed geschreven

Erg leuk idee :p, zoiets heb ik ook ergens in een van mijn documenten staan xD ( wel anders natuurlijk xD )
Maar ik verwacht dat er iets is gebeurd met Chrissy onderweg en ze nu een soort geest is . Mijn eerste gedachte was moord xD zoals in Lovely Bones.

@ Jodie: kan het gewone volk (oeeh, dat klinkt leuk haha xD) die schrijflessen dan al zien? Volgens mij had Patrick het nog niet open gegooid. Goede tip ^^

Leuk begin, ik ben nu al heel erg benieuwd wat er eigenlijk met Chrissy aan de hand is. Hopelijk kan je me er heel erg mee verrassen, ik hou van onverwachte plotwendingen in het verhaal^^
Twee tips:
(sorry, ben te lui voor quotes )
Het was een gewone dag, zoals elke schooldag was voor Chrissy, maar er hing iets in de lucht wat die dag toch anders maakte dan de andere dagen. Het was niet de geur, de temperatuur, of de leraar Frans die deze dag had uitgekozen om stoned op school te komen, die deze dag anders maakte. Niet haar stiefmoeder die haar voor het eerst gedag zei voordat ze naar school ging, de wc’s die eindelijk een keer schoon waren gemaakt, of de kluisjes die een andere kleur hadden gekregen. Ook niet de lunch die dit keer eens uit frietjes en andere ongezonde dingen bestond, de schoolbel die het niet deed, of Abby, haar beste vriendin, die voor de verandering wel op school was gekomen die dag. Eigenlijk wist ze zelf ook niet wat er nu precies anders was, maar er was iets anders, ze vóélde het gewoon.

Hier geef je net iets te veel voorbeelden dat het vandaag anders was dan normaal. Met een zinnetje weg komt het punt ook wel over hoewel je er wel hele leuke dingen in hebt staan^^

En puntje twee:
‘Abby!’ Ze had voor haar gezicht lopen zwaaien met haar handen, maar Abby had geen kik gegeven, als of ze haar echt niet zag.
Chrissy voelde zich beledigd, maar bleef toch de hele dag in de buurt van haar vriendin rondhangen, in de hoop dat ze in lachen uit zou barsten en haar zou vertellen dat ze gewoon zin had om haar te plagen. Maar dat gebeurde niet.
Het begon haar op te vallen dat iedereen mee leek te doen met Abby’s laten-we-Chrissy-negeren-spel . Nog nooit had ze zich zo’n loner gevoeld als die dinsdag.
‘Wat is er mis met jullie!’ Had ze gefrustreerd geroepen toen ze voor de klas stond te springen en te schreeuwen, maar niemand iets tegen haar zei of haar aan keek.

Ik zou het mooier vinden als je dit actief schrijft, dus niet als het al gebeurd is, maar als het op het moment bezig is. Hmm, klinkt raar terwijl het in de verleden tijd is xD maar gewoon de 'had' weghalen, dus:
‘Abby!’ Ze zwaaide voor Abby's (anders maak je niet duidelijk wie wat bij wie doet) gezicht met haar handen, maar Abby gaf geen kik , alsof ze haar echt niet zag.
Chrissy voelde zich beledigd, maar bleef toch de hele dag in de buurt van haar vriendin rondhangen, in de hoop dat ze in lachen uit zou barsten en haar zou vertellen dat ze gewoon zin had om haar te plagen. Maar dat gebeurde niet.
Het begon haar op te vallen dat iedereen mee leek te doen met Abby’s laten-we-Chrissy-negeren-spel . Nog nooit had ze zich zo’n loner gevoeld als die dinsdag.
‘Wat is er mis met jullie!’ riep ze gefrustreerd toen ze voor de klas stond te springen en te schreeuwen, maar niemand iets tegen haar zei of haar aan keek.

Dat was het dan oja, nu ik erover nadenk weet ik nog wel een tip^^ misschien is het leuker als je de lezer zelf laat ontdekken dat niemand Chrissy ziet, dus dat je beschrijft hoe ze op school aankomt, bij haar vriendin gaat staan en dan erachter komt dat zij niet op haar reageert. Hoe voelt Chrissy zich dan, wat doet ze daarna, gewoon wat uitgebreider dan wat je hier nu hebt staan. Nu leest het als een samenvatting van een proloog, alsof het echte verhaal nog moet beginnen. Ik weet niet of dat de bedoeling was, maar ik denk dat het mooier staat als je wat actiever en uitgebreider schrijft.

Soow, dat waren nu echt de tips van vandaag^^ voor de rest, je hebt echt een fijne schrijfstijl, ik las er lekker vlot doorheen. Bijna geen spellingsfouten, goed gebruik van alinea's, mooi, mooi, daar word ik blij van ik vind het een leuk idee, dus ga maar snel verder met schrijven!

Echt heel erg bedankt voor alle tips! Heb ze doorgelezen en ze helpen me echt goed. Ik heb btw nog nooit een verhaal online gezet waar veel mensen ze konden lezen dus dit is nog een beetje nieuw voor me. Nog bedankt voor de complimenten

@Saskjezwaard het was eigenlijk ook de bedoeling dat er veel dingen werden genoemd bij dat vandaag anders was, maar misschien zijn het er wel te veel, ik kijk nog wel

Oké, heb m iets aangepast, maar ik kon natuurlijk niet alles veranderen


Het was een gewone dag, zoals elke schooldag was voor Chrissy, maar er hing iets in de lucht wat die dag toch anders maakte dan de andere dagen. Het was niet de geur, de temperatuur, of de leraar Frans die deze dag had uitgekozen om stoned op school te komen, die deze dag anders maakte. Niet de kluisjes die een andere kleur hadden gekregen, de lunch die dit keer eens uit frietjes en andere ongezonde dingen bestond, of Abby, haar beste vriendin, die voor de verandering wel op school was gekomen die dag. Eigenlijk wist ze zelf ook niet wat er nu precies anders was, maar er was iets anders, ze vóélde het gewoon.
De school begon zoals gewoonlijk om kwart over acht. Het was een koude dag, ook al was het nog maar net september. Een doodnormale dinsdag, doodsaai. Het duurde lang voordat ze snapte wat er anders was, nee, niet snapte, tot ze mérkte dat het die dag ook echt anders was.
Er leek een groot gat in haar geheugen te zitten van het moment dat ze van huis was vertrokken tot het moment dat ze op school aankwam. Toch maakte ze zich daar geen zorgen om, want als ze muziek luisterde en fietste, stond ze op automatische piloot en voor ze het wist was ze op school.
Ze begon zich pas zorgen te maken toen haar beste vriendin haar geen gedag zei op het moment dat Chrissy bij de ingang van het gebouw kwam en bij haar ging staan. Ze negeerde haar gewoon! Nog nooit had Abby haar genegeerd, behalve die keer dat ze ruzie hadden gehad.
‘Abby!’ Ze zwaaide voor Abby’s gezicht met haar handen, maar Abby gaf geen kik, als of ze haar echt niet zag.
Chrissy voelde zich beledigd, maar hing toch de hele dag in de buurt van haar vriendin rond, in de hoop dat ze in lachen uit zou barsten en haar zou vertellen dat ze gewoon zin had om haar te plagen. Maar dat gebeurde niet.
Het begon haar op te vallen dat iedereen mee leek te doen met Abby’s laten-we-Chrissy-negeren-spel . Nog nooit voelde ze zich zo’n loner als die dinsdag.
‘Wat is er mis met jullie!’ had ze gefrustreerd geroepen toen ze voor de klas stond te springen en te schreeuwen, maar niemand iets tegen haar zei of haar aan keek.
Ze keek naar haar handen en voeten, maar niet wees erop dat ze onzichtbaar was.
‘Kinderachtig hoor.’ mompelde ze nog tegen de klas, waarna ze naar de deur liep, hem opende, en het lokaal verliet.

De gangen waren verlaten, de lessen waren volop aan de gang, dus slenterde Chrissy maar wat door de gangen. Het duurde nog een half uur voordat de lessen voorbij zouden zijn en de gangen zich weer zouden vullen met leerlingen die zich een weg baanden door de drukte, op weg naar de volgende les.
Dat haar wangen nat waren voelde ze pas na enkele minuten. Snel depte ze haar wangen met de mouwen van haar shirt en liep ze richting de meisjestoiletten om in de spiegel te kijken of het te zien was dat ze had gehuild. Huilen was een teken van zwakte, had ze tegen zichzelf gezegd, en daarom kon ze het beter niet doen in het openbaar. Ook al deed iedereen als of ze haar niet konden zien, het was beter als ze ervoor zorgde dat het ook echt niet te zien was dat ze had gehuild.
De toiletten stonken zoals gewoonlijk naar van alles en nog wat, maar dat was niet raar aangezien de schoonmaakster de gewoonte had om ‘per ongeluk’ te vergeten de toiletten schoon te maken. Om de zoveel tijd beval de directeur haar om het te doen, wat eens in het half jaar was, en dat hij haar zou ontslaan als ze het niet zou doen. Wat betekende dat de toiletten één week schoon waren en dan voor de rest van het half jaar stonken naar dingen waarvan je niet eens wou weten wat het was. Logisch dat iedereen er alleen maar heen ging om even in de spiegel te kijken om vervolgens zich zo snel mogelijk weer naar buiten te haasten om naar frisse lucht te happen.
Chrissy probeerde de stank te negeren, wat niet heel goed lukte omdat de schoonmaakster er blijkbaar weer te lang niet was geweest, en liep direct door naar de spiegels. De spiegels zaten verborgen achter een laag vuil, maar bij elk van de spiegels was in het midden een stuk schoongeveegd, zodat je toch jezelf kon zien.
‘Wat de…’ begon Chrissy toen ze geen spiegelbeeld zag van zichzelf in de spiegel. Voordat ze haar zin af maakte stak ze heel voorzichtig haar hand uit om te checken of er niet gewoon een gat in de muur zat en ze naar de jongenstoiletten keek. Hoewel dat niet erg logisch zou zijn, omdat ze er zeker van was dat die er anders uit zagen. Zodra ze het koude, platte oppervlak van de spiegel voelde bevroor ze.
‘Hallo?’ vroeg ze onzeker aan de lege ruimte. Dat ze geen antwoord zou krijgen van iets of iemand had ze wel verwacht, maar het gevoel dat ze echt alleen was verwachtte ze niet en het maakte haar bang. Bang van het idee dat ze niet wist wat ze nu moest doen.
Ze kneep heel hard in haar bovenarm en krabde zich met haar nagels. Nee, ze droomde niet. Maar echt wakker was ze ook niet, want het knijpen en krabben deed geen pijn zoals het pijn zou horen te doen, het tintelde slechts.
Nog een keer raakte ze het koude oppervlak van de spiegel aan, gewoon om het zeker te weten. Wat betekende dit? Dat ze echt onzichtbaar was? Ze schudde haar hoofd. Niets was zo belachelijk als dat. Iemand moest wel een heel goede grap met haar aan het uithalen zijn. Ze keek haastig om zich heen of ze ergens camera’s verstopt zag zitten, maar tevergeefs. Er was echt iets vreemds aan de hand, iets wat ze snel moest gaan uitzoeken.
Na nog een laatste blik in de spiegel geworpen te hebben liep ze weer naar de deur, maar die zwaaide open nog voordat ze haar hand ernaar had uitgestoken. Abby kwam de toiletten binnen en checkte of deze verlaten was.
‘Abby?’ vroeg Chrissy een beetje bezorgd aan haar vriendin, maar die gaf geen antwoord en keek haar niet aan. Die liep direct door naar de spiegels, waar Chrissy zojuist nog voor had gestaan, en keek naar haar gezicht. De rode ogen en zwarte strepen van mascara wezen er op dat ze had gehuild, niet zo’n klein beetje ook.
‘Abby, zeg me wat er is!’ riep Chrissy bang, maar ook gefrustreerd. Haar vriendin reageerde weer niet, maar zette de kraan open en liet water in het kommetje stromen, dat ze gevormd had met haar handen. Voorzichtig dronk ze er wat van en gooide de rest is haar gezicht. Met de doekjes die naast ze wasbakken hingen depte ze haar gezicht droog en poetste de zwarte strepen weg. Haar ogen waren nog steeds rood toen ze weer in de spiegel keek, maar het was al veel minder zichtbaar.
‘Abby?’ fluisterde Chrissy nu. Met kleine passen liep ze naar Abby toe. Abby rilde toen Chrissy haar hand op de schouder van haar vriendin liet rusten, maar opzij kijken deed ze niet.

Ik vind het heel mooi hoe je de gedachtegang van Chrissy schrijft! Speciaal de eerste alinea, erg goed. Ik ben benieuwd naar meer! Je hebt wel af en toe de neiging een komma neer te zetten waar het niet hoeft. Maar dat heb ik zelf nog veel erger xD. Wat betreft de titel zit ik te denken aan iets met stilte en onzichtbaarheid. Iets mysterieus in elk geval!
Suc6!

Ik ben heel nieuwsgierig hoe het afloopt!!
Echt een heel mooi verhaal, ben heel nieuwsgierig hoe het afloopt! Hoop dat je snel weer wat post.

Heei,

dankje voor jullie reacties Doet me goed dat er nog mensen zijn die het lezen en het niet bagger vinden Ik ga vanavond weer verder eraan, heb namelijk er weinig tijd met school enzo, maar er volgt zo snel mogelijk meer.

xx

Dag Angel,

Actie is voor deze keer maar weer eens gelijk aan reactie, dus (verbaasd geroep - tromgeroffel - gongslag) een tipreactie:

Wat een leuke opzet! Het is naar mijn mening wel wat te expliciet. Gebeurtenissen moeten zichzelf uit kunnen leggen, dat hoeft de schrijver niet te doen, vind ik.
Je kunt dus bijvoorbeeld de oorzaak van het stilzwijgen van de vriendin (te lui om de naam terug te zoeken) weglaten, dan hoef je niet te benadrukken dat ze haar negeert.
Ook herhaal je het feit dat de hoofdpersoon iets aan voelt komen naar mijn mening wat te vaak. Ik vind het leuker om dingen te ontdekken in een verhaal dan ze kant-en-klaar met oorzaak, gevolg en oplossing voorgeschoteld te krijgen. Kijk maar wat je daarmee doet.

"Het leek als of ze niet meer wist wat er was gebeurt tussen dat ze van huis weg was gegaan en dat ze op school was gekomen."

Dit is al gezegd, maar deze zin klopt niet. "Gebeurt" is hier een voltooid deelwoord, dus uitgang op d graag.

Ik heb die eerste tekst verbeterd, dus die zin waar 'gebeurt' in stond is al veranderd. Ik weet niet of je de rest van je tips ook hebt gebaseerd op die eerste tekst?

Wanneer komt het volgende deel? Ben erg nieuwsgierig!!
Ik liep vast, maar ik denk dat het bij jou helemaal goed gaat komen. Heel veel succes ermee. Ik lees heel graag het volgende deel.

Groetjes Marleen

Ik weet niet of ik er aan verder ga en zo wel, dan wanneer. Ben momenteel druk met school en een ander verhaal wat mijzelf ook meer aanspreekt. Zal even kijken of ik mezelf weer in een schrijfbui kan krijgen en hieraan verder kan gaan

Ik heb het gelezen, na het allereerste stukje, had ik al een voorgevoel van waarom Abby niet reageerde. En ik had gelijk! Hihi, zo voorspelbaar in mijn ogen... Maar wel erg leuk vertelt.