Online Verhalen

Volgens de kinderbescherming is een tik op je vingers al kindermishandeling. Een speels klopje op je kont als je iemand voor de voeten loopt, is kindermishandeling. Ik ben absoluut tegen slaan, knijpen, of andere manieren van bewust pijn doen. Maar als, zoals ik al zei, een speels klopje op je kont al kindermishandeling is, weet ik niet meer hoe je kinderen anders nog mag aanraken. Want je mag niet tegen ze schreeuwen, je mag ze niet (ook al is het maar voor vijf minuten) opsluiten op hun eigen kamer, je mag ze niet bij hun arm pakken als ze zich bij je wegdraaien terwijl je al zes keer hebt gevraagd of ze je alsjeblieft even aan willen kijken.
Ik ken mijzelf als kind en ik was geen makkelijke. Ik ben het niet eens met de manier waarop mijn ouders mij soms behandeld hebben, maar ik zie wel in dat met de regels die de kinderbescherming stelt, een kind niet op te voeden is.

Ik vind kindermishandeling het bewust pijn doen van kinderen. Let op: daaronder valt dus niet een hand om een bovenarm leggen, zonder te knijpen, waarna het kind zich in zoveel bochten werkt dat het zichzelf pijn doet.
Ik vind het kindermishandeling als een kind drie dagen lang dezelfde kleren draagt. Kleding die eigenlijk al lang niet meer past.
Ik vind het kindermishandeling als ze daar zelf de schuld van krijgen. "Je kan zelf ook schone kleren uit de kast pakken". Een kind tot een bepaalde leeftijd kan dat niet. Die heeft daar sturing in nodig.
Ik vind het kindermishandeling als een kind maar 1 keer per week word gedoucht en dagen achter elkaar dezelfde onderbroek draagt.

Natuurlijk doet de kinderbescherming goede zaak. Maar ik vind dat ze te ver gaan in bepaalde dingen en niet ver genoeg in andere situaties.

Wat vind jij kindermishandeling? En wat vind jij van de kinderbescherming?

Het doel van de kinderbescherming is natuurlijk heilig. Geen kind zou daadwerkelijk fysieke, psychologische of op welk ander vlak dan ook, blijvende littekens moeten overhouden aan zijn opvoeding.

Je kind te dik voeren vind ik ook kindermishandeling. Tot je kinderen hun eigen zakgeld krijgen wat ze echt vrij mogen besteden heb je zelf volledige controle over wat je kind eet. Obese kindjes in groep vier/vijf vind ik dus kindermishandeling.
Verwaarlozing, misbruik, mishandeling, corrigerend in elkaar slaan, en nog vele andere dingen vallen daar ook onder.

Vroeger, als ik/wij echt vervelend werden kregen we wel eens een klap tegen ons achterhoofd of gingen we 'met de kop onder de koude kraan' tot we afgekoeld waren. Niks meer dan een plens koud water in je nek, maar erg effectief tegen hysterische huilbuien (voor de duidelijkheid, het had absoluut niks te maken met het simuleren van verdrinken o.i.d.!) Mijn pa, die huisvader is, heeft ons opgevoed en sleepte ons wel eens mee door ons achter de oren te pakken. Grote hand in je nek en vingers net onder je oren en je wil wel meelopen
Het grote verschil is dat dit allemaal maatregelen waren die nooit fysieke of emotionele schade bij ons achtergelaten hebben. Ze waren puur en alleen bedoeld ons even uit onze bui te trekken. Daarom ben ik tegen opsluiting, hoe kort ook. Het is niet effectief mijns inziens, je leert er niks van. En ik wilde vroeger maandenlang niets anders dan lekker op m'n kamer een boekje lezen Dan liever een tik voor je hoofd en een goed gesprekje.

Het vervelende parket voor de kinderbescherming is, waar licht de grens? Bij drie minuten opsluiting, bij vijf? En wat als het nu één keer tien was? Het is alles of niks denk ik. Als zij ouders moeten aanpakken moeten ze dat kunnen doen op iedere kleine vorm van mishandeling die er in dat huishouden voorkomt. Ik denk niet dat ze het ooit zullen doen op één kleine overtreding opzicht, maar wel op een ernstige en een heleboel kleintjes samen.

Wat naar mijn idee veel zinvoller zou zijn is alle ouders die hun eerste kind verwachtten verplicht op ouderschapscursus sturen zoals ze in Scandinavië doen. Ouder zijn is moeilijk en bij niemand vanzelfsprekend. Dingen die je eigen ouders anders hadden moeten doen geef je vaak onbewust (gedeeltelijk) door of je doet zo extreem het tegenovergestelde dat het ook niet goed is. Een cursus van een paar zondagen bijvoorbeeld over de absolute basics van het opvoeden, corrigeren en wat do's en dont' s zou al een groot verschil maken voor veel ouders denk ik.

Ik vind het heel moeilijk om ergens de grens te leggen waar het gewoon straffen is om je kind te doen luisteren en waar exact kindermishandeling begint. Wanneer je alleen bent met je kind en hij trekt je haar met bosjes tegelijk uit en reageert op jouw pijn en "mag niet" enkel met beginnen te lachen, dan wordt er hier ook wel eens op de handjes getikt. Hij beseft momenteel nog niet dat krabben, bijten, schoppen, knijpen, trekken, bijten pijn doet en ik laat hem ook niet alles doen hoor.

Groetjes,
Silk.