Online Verhalen

Het is zes jaar geleden dat ik weg ging van Nederland en naar Engeland ging. Ik moest iedereen achterlaten en opnieuw beginnen. Maar naar zes jaar gingen we terug naar het dorpje waar ik ben geboren. Ik kwam daar aan maar het voelde er niet meer zo vertrouwd aan zoals het zou moeten zijn. Alles was anders. Mijn drie beste vrienden van toen zullen denk ik wel niet meer met me willen praten en geen zin meer hebben om men vriend te zijn omdat ik zolang ben weggeweest. Hun namen waren Neil, Zack en Cody .IK had ze achter gelaten zonder maar een afscheidsbrief of iets anders te sturen. Wat zullen ze wel niet denken als k plots aan hun deur sta. Ik ben bang dat ik dan maar moet gaan proberen om een beetje op de achtergrond te blijven. Mijn moeder en ik zaten in de auto op weg naar ons nieuwe huis, hopelijk zal het een mooi huis zijn. We kwamen aan en tot mijn eigenverbazing was het ons eigen vertrouwde huis. Ik zie het nog voor me. ik spelend in de tuin met Zack, Neil en Cody. Ik liep naar binnen samen met mijn moeder en liep naar mijn oude kamer, de streepjes op de muur om te kijken of ik was gegroeid stonden er nog. Alles leek anders te zijn. Mijn moeder riep me omdat de verhuis wagen er was met al onze spullen dit wordt nog een heel karwei om alles naar binnen te brengen dacht ik bij mezelf. Ik liep rustig naar buiten en keek nog eens goed om me heen en daar stond hij dan de oude schommelstoel waar ik samen met mijn opa liedjes zong. Ik loop door en pak een grote doos uit de verhuiswagen en loop terug naar mijn kamer. Na twee dagen veel spullen uitgepakt te hebben stond het huis vol. Ik zat met men moeder aan tafel en we dronken een kop thee. Mam: Emma ik wil eigenlijk vanavond even bij de moeder van Neil langs gaan ga je mee? Ik: Maar mam straks moet Neil mij niet meer als vriend en zit ik daar ook zo van tja. Mam: Dat gebeurd heus niet Emma, dat weet ik zeker. Ik: oké dan ga ik wel mee vanavond. Het idee dat ik Neil weer zou gaan zien het maakte me erg zenuwachtig. De vragen vlogen door mijn hoofd: hoe zou die dr uit zien? Zou hij nog bevriend zijn met zack en cody? Wat is er gebeurt in de tussen tijd? Ik: mam, heb je na de verhuizing ooit nog contact gehad met de moeder van neill? Mam: nee, ik durfde niet, na onze plotseling verhuizing. Ik was bang dat ze me niet meer wou horen of zien. Ik: waarom durfde je het nu ineens wel dan? Mam: geen idee, het gebeurde ineens. Nog meer gedachtes vlogen door mijn hoofd. Het was al vijf uur en ik moest me maar is wat gaan opknappen. Ik liep naar boven en pakte uit de kast een lichtblauw jurkje. Ik pakte men licht roze slee hakken en deed een kettinkje om met een zilver hartje. Ik kamde men haar en deed wat mascara op. Zo kon ik vanavond wel mee naar Neil dacht ik bij mezelf. Toen ik klaar was riep men moeder dat ik moest komen eten en ik liep de trap af. Blijkbaar had ze Neils moeder gebeld en was die dolblij dat we langs wouden komen. Aan tafel zat ik naar buiten te staren. Ik vroeg me af of Neil me zou herkennen k was nogal veranderd. Ik was vroeger meer een tomboy en nu een echt meisje meisje. Ik zuchtte en at wat van mijn laatste beetje spaghetti wat op mijn bord lag. Mijn moeder keek me vragend aan. Mam: waarom ben je de laatste tijd Zo stil? Ik: geen idee, maar alles is anders. Mam: ik weet het, het is weer even wennen. Maar snel zul je je weer helemaal thuis voelen. Ik: ik hoop het maar. En keek weer uit het raam. Even later stonden men moeder en ik voor de deur bij Neil. We belde aan en de moeder van Neil deed de deur open en was super blij ons te zien. Ze bleef maar doorpraten over hoe erg ze ons had gemist. Ik wist niet dat iemand zo veel kon praten. Toen we op de bank zaten zei ze dat Neil nog niet thuis was maar dat hij over een half uur wel thuis zou zijn. Ze haalde wat te drinken en daarna begon ze weer superveel te praten. Ik luisterde naar alles wat ze zei en antwoorden beleeft op alle vragen die ze vroeg. Maar diep vanbinnen kon ik niet wachten tot wanneer Neil thuis kwam. Na een tijdje te hebben gewacht was hij der eindelijk. ik hoorde de deur open gaan, mijn hart begon 10x sneller te slaan. En daar was hij dan, hij veegde zij lange blonde lokken voor zijn ogen op zij en ging naast zijn moeder zitten. Hij gaf mij een lieve glimlach. Mijn moeder begon een heel kruisverhoor tegen hem. Hij antwoorden op alle vragen heel vriendelijk, maar ondertussen keek hij stiekem naar mij. Ik voelde een warm gevoel vanbinnen. Wauw wat was hij knap geworden dacht ik. Gaan jij en Emma maar even naar boven zei Neil zijn moeder en ik volgde Neil naar boven. Toen we boven waren zette Neil de tv aan en gingen we op zijn bed zitten. Even was het stil. Neil:Wow Emma, jij bent veranderd zei hij lachend. Ik voelde mijn wangen rood worden. Ik: Jij ook hoor, haha!
Ik zag dat neil blozend omlaag keek. Neil: ik had nooit verwacht dat je ooit weer terug zou komen, ik heb de tijden samen gemist. Emma: ik ook, ik herinner alles nog, die keer dat we die boomhut maakte in het bos samen met zack en cody. Staat die boomhut er nog? Neil: ja maar ik ben er al lang niet meer geweest, alleen cody komt er nog weleens als hij alleen wil zijn. Emma: hoe is het met zack en cody? Neil: Goed, hun zijn ook erg veranderd hoor. We zijn nog steeds super goeie vrienden we gaan binnenkort wel wat met zen alleen doen dat is wel gezellig. Ik ben echt blij dat je er weer bent Emma. Emma: Ja ik ook wel het is echt leuk om je weer te zien. De tijd vloog voorbij. Na dat mijn moeder had geroepen dat we weg gingen liepen we samen naar benede onder aan de trap gaf neil me een knuffel en fluisterde in mn oor: ik ben echt heel blij dat je terug bent. Ik voelde iets in mn buik tintelen. Later liepen mijn moeder en ik naar huis. Mam: wat is neil een knappe jongen geworden vind je niet? ik antwoorde met wat gemompel. Want met mn gedacht was is heel ergens anders. Omg ik kon gewoon niet geloven dat Neil zo leuk was geworden. Ik had zn nummer gekregen en hij zou me nog smsen om iets af te spreken. Toen we thuis waren ging ik snel ff douchen en naar men bedje, ik was helemaal kapot. ik dook in mn hemelbed en viel met een raar maar mooi gevoel in slaap.



( als je wilt weten hoe het verder gaat laat het dan weten, dit verhaal is samen door mij (eva) en emily gemaakt)

Er zitten best wel wat foutjes in je verhaal, maar ze zijn op zich niet storend en op de manier waarop jij schrijft, schrijft iedere beginnende schrijver. Dus wie weet...

Ik vind de inhoud van je verhaal heel erg leuk en laat me dan ook de eerste zijn om te melden dat ik wel graag wil weten hoe het verder gaat.

Paar kleine dingetjes nog:
- Ik zie dat je nieuw bent op Online Verhalen. Misschien is het dus leuk als je (jullie?) je even voorstellen in het voorsteltopic, dat je hier kunt vinden: http://www.onlineverhalen.nl/forum/viewforum.php?f=15
- En voor verhalen die door meerdere schrijvers geschreven worden, hebben we ook een apart topic op Online Verhalen, dat je dan weer hier kunt vinden: http://www.onlineverhalen.nl/forum/viewforum.php?f=79
Misschien kun je even met een van de moderators overleggen waar het verhaal beter staat en in de tussentijd kun je in dit topic gewoon doorschrijven

Hoofdstuk 2
De volgende dag werd ik wakker van mn mobiel. Ik nam op met een slaperige stem. Het was neil! Ik was spontaan wakker. Hij vroeg of ik mee ging zwemmen in het meertje in het bos. Zack en Cody zouden ook komen. Natuurlijk wou ik mee, ik antwoorde enthousiast maar nu zat ik in een dilemma wat moet ik aantrekken? Ik stond wezenloos naar mijn kast te staren. Even later keek ik op de klok, het was half 2 en om 2 uur zou neil me ophalen. Snel trok ik mn lievelings bikini en zomerjurkje uit de kast en trok het aan, deed mn haar in een staart. Ik pakte mijn tas in en nam ook maar wat te eten mee. Ik was zo blij dat ik super hard de muziek aan had gezet op mijn kamer en hoorde niet dat Neil binnenliep. Ik stond te dansen als een gek op men lievelings nummer en toen draaide ik me om en zag Neil. Hij moest super hard lachen en ik schaamde me kapot. Neil: Zo jij kan los gaan, haha. Ik: Haha, tja eigenlijk was het de bedoeling dat je dit niet zag. Ik deed snel de muziek af en even later zat ik op mijn fiets. We fietsten naar het beekje waar we cody en zack zouden zien. Onder het fietsen had neil af en toe wat binnen pretjes. En als k vroeg waarom hij moest lachen zei hij: ik zie je nog steeds dansen en toen met grote ogen naar me kijken toen je me zag. Ik lachte er maar om wat eerlijk is eerlijk het was ook heel grappig. We waren eindelijk bij het beekje. Ik keek om me heen en ik zag cody zitten op zn handdoek, ik herkende hem op het eerste gezicht. Ik rende naar hem toe en gaf hem een knuffel. Hij was niks veranderd nog altijd dat lieve jongetje dat graag zijn zin wou. Maar naast hem zat een jongen die ik niet kende hij keek me aan met grote lachende ogen hij had een brede grijns op zn gezicht. Ik keek nog eens en toen zag ik het. Het was zack! Wauw wat was hij groot en sterk geworden. Ook gaf ik natuurlijk Zack een dikke knuffel. We kletsten wel een uur over hoe het vroeger was en hoe erg we zijn veranderd allemaal. Het voelde weer een beetje zoals vroeger, maar toch ook weer niet ik was zo blij dat ik het nog zo goed kon vinden met de jongens. Zack: Tijd om te zwemmen! De jongens deden hun shirt uit en rende richting het water. Ik deed men zomerjurkje uit en rende het water in. We hadden de tijd van ons leven. We zwommen, we spetterde elkaar nat. Toen pakte zack mij met zn grote sterke armen beet om mn middel en duwde me kopje onder. Ik kwam hoestend en proestend van het lachen boven. Neil kwam naar me toe en fluisterde in mn oor: we pakken hem terug, hij knipoogde naar Cody en die wist wat hij moest doen. Neil telde tot 3 en we sprongen allemaal op zack. Het was gelukt. Even later lachen we weer uit trusten op de handoeken. Zack en cody gingen ijsjes halen. Nu waren ik en neil eindelijk eens samen dacht ik. De zon scheen heerlijk en ik keek rechts van me. Daar lag Neil en wow hij was zo knap. Ineens draaide hij zijn gezicht en ik voelde me betrapt. Ik keek recht in zijn mooie blauwe ogen en hij keek ook recht in mijn ogen. Hij glimlachte en ik voelde me het meest gelukkige meisje in de wereld. Zo lagen we daar denk ik wel een hele tijd. Ineens ging plotseling mijn mobiel af. Ik keek op het scherm en daar stond mam. Ze belde of het gezellig was en hoe laat ik thuis zou zijn. Dankje mam dacht ik bij mezelf je hebt het moment verpest. toen kwamen Cody en Zack terug met de ijsjes. We aten onze ijsjes op en praten nog wat na tot we dr achter kwamen dat het al donker werd. We liepen naar onze fietsen en fietsten richting huis. Zack en cody moesten een andere richtig in dan ik en neil. Weer waren wij samen, we waren stil maar bij het kruispunt waar onze wegen ons van elkaar scheiden bleven we staan. Neil: ik vond het heel gezellig. Ik: ja ik ook we moeten snel eens weer wat gaan doen. Neil: ja, absoluut! Hij gaf me een knuffel en zo stonden we een paar minuten lang. Toen hij me los liet gaf hij me een laatste blik. We stapte weer op onze fietsen en fietsten naar huis. Ik keek nog een paar keer achter om maar hij was al uit het zicht. Toen ik thuis kwam flipte mn moeder helemaal omdat het al donker was. Gelukkig draait ze altijd snel bij en besloot ze om bij de chinees te gaan eten. Toen we bij de chinees waren kregen we een tafeltje bij het raam en bestelde we wat te eten en drinken. Mam: Hoe was het eigenlijk vandaag met de jongens, vertel ik ben benieuwd? Ik: Het was echt super gezellig mam, ik ben blij dat we weer terug zijn. Iedereen is super erg veranderd maar die vriendschap blijft zeker wel zei ik lachend. Mijn moeder was blij dat te horen en keek me lachend aan. Maar ik was dr niet helemaal met mn gedachte bij ik schrok wakker uit een dagdroom toen mn moeder vroeg of ik wat te drinken wou. Ze moest hard lachen toen ze me zag schrikken en vroeg: waar ben je toch met je hoofd? Ik bloosde en stopte snel wat rijst in mn mond. Mam: volgens mij zie jij neil wel zitten. Ik bloosde en keek weer naar mn bord. Weer lachte mijn moeder. We waren klaar met eten en rekende af. weliepen naar huis, k ging meteen slapen ik was kapot.


Xatham, bedankt voor je commentaar en ik denk dat we er wel wat mee kunnen doen! vriendelijke groeten van Eva en Emily