Online Verhalen

Hooi iedereen,

Ik heb al een tijdje niet meer geschreven op dit forum en ook niet buiten dit forum trouwens. Ik wilde een paar maanden terug met een ander verhaal verdergaan, alleen daar ben ik mee vastgelopen

En nu ben ik dankzij een vriendin weer begonnen met een nieuw verhaal en een nieuw genre voor mij. Als iemand feedback, tips, etc. heeft, ik hoor het graag!

Ik hoop veel leesplezier! De titel staat btw nog niet vast en de hoofdstukken krijgen misschien nog namen, maar dat komt allemaal nog

Heey Luna, ik wil graag als ik weer thuis ben even met je over onze relatie praten.

Ik staarde verbijsterd, maar ook geschrokken naar het sms’je en bedacht me wat dit zou kunnen betekenen. Diep in gedachten loop ik m’n moeder aan de boot op en vervolgens ga ik naast haar op het rode bankje zitten. Misschien vindt hij de relatie niet snel genoeg gaan, iets wat ik me ergens wel voor kan stellen, maar hij zei dat hij er geen problemen mee had. Dat zou het dus niet kunnen zijn. Ik kan verder niks anders bedenken dan dat hij het uit zou willen maken, maar dat kan toch niet. Twee dagen terug zei hij nog dat hij me zo zou missen op zijn vakantie naar Duitsland en daarom ook niet veel zin had in zijn vakantie met familie. Over drie dagen zou hij weer terug komen en dan kon dit toch niet gebeuren. Nee, dit kon niet. Ik nam mezelf voor om niet terug te sms’en te wachten tot woensdag. Dan zou het tenminste nog twee dagen aan zijn, maar na tien minuten hield ik het niet meer uit.

Wil je het soms uitmaken?
XXX

Ik nam me voor om thuis pas op mijn mobiel te kijken om onhandige huilbuien in het openbaar te voorkomen. De zeewind waaide door mijn haren en de zee raasde onder de boot door. Het mooie eiland werd steeds verder van me verwijderd.
Het was een gezellig dagje bij opa en oma geweest. Het is altijd leuk en gezellig bij opa en oma. Ze wonen op Texel, dus er is altijd wel iets leuks te doen. Ik hou van de natuur en die dag waren we heerlijk in het bos wezen wandelen en toen waren we alweer op de terugweg naar huis. Ik ken hem uit mijn hoofd, zowel de weg naar de boot als van de boot weer naar huis. Maar eerst mocht ik gelukkig nog tien minuten van de mooie zee genieten, voor zover dat op dat moment kon.
Plotseling voel ik de verlossende paar trillen in mijn broekzak en schrik op uit mijn gedachtes. Ik kon mezelf niet meer beheersen en laat mijn voornemen varen. Op het moment dat de veerboot de haven bereikte, las ik het antwoord.

Dat is wel waar het op neer komt…

Het antwoord sloeg in als een bom. Ik wist niet wat ik op dat moment moest doen, denken of zeggen. Ik zag hoe de kade dichterbij kwam en liep mijn moeder en May achterna naar de uitgang van de boot. Ik voelde langzaam een, tot toen, vreemd gevoel bezit van me nemen. Een soort leegte, verdriet en boosheid. Ik voelde tranen prikken, maar ik kon ze tegenhouden. Hoe had hij dat nou zo kunnen doen?

Waarom doe je dit zo en waarom op deze manier?

Misschien had ik dat beter niet kunnen sturen, maar ik was boos. Ik wilde niet dat het zo was. Alles was zo vreemd en onbegrijpelijk.
Stilletjes liep ik achter de rest aan de boot af, naar onze knalrode auto. Zoals gewoonlijk mocht ik voorin zitten, tot groot ongenoegen van May, en voor ik het wist, was ik weer diep in gedachten verzonken, tot ik mijn mobiel weer voelde trillen.

Ik wilde dat tegen jou zegen en ik geef je een eerlijk antwoord.

Weer moest ik mijn tranen bedwingen. Het was zo oneerlijk.

Heee Annelotte!
Leuk dat je weer wat schrijft!
Ik ben dol op romantische verhalen, dus kom maar op ^^
Ik vind je eerste stukje heel leuk, je pakte me direct met die smsjes enzo, ik ben benieuwd hoe het verder gaat! (:

Nog wel even een tip: je hebt nu nog verleden tijd en tegenwoordige tijd door elkaar heen staan. Je moet kiezen; OF verleden, OF tegenwoordig, anders leest het wat vervelend
Ik zal even een voorbeeldje geven;

Ik staarde verbijsterd, maar ook geschrokken naar het sms’je en bedacht me wat dit zou kunnen betekenen. Diep in gedachten loop ik m’n moeder aan de boot op en vervolgens ga ik naast haar op het rode bankje zitten.

In de eerste zin gebruik je verleden tijd (staarde, bedacht) en in de tweede zin tegenwoordige tijd (loop, ga) Misschien zou je hier op kunnen letten met schrijven (:

Oh, en nog een klein puntje;

Ik wilde dat tegen jou zegen en ik geef je een eerlijk antwoord.

Je was een 'g' vergeten bij zeggen (:

Als ik genoeg tijd heb, blijf ik het lezen!
Keep going! (:

@xILY: Dank je voor je reactie Ik wilde m'n verhaal eerst in verleden tijd zetten, vervolgens in tegenwoordige tijd en toen weer in verleden tijd, waardoor alles door elkaar stond. Ik dacht dat ik alle t.t's eruit had gehaald, maar ik zal nog ff kijken

Hier is weer een nieuw stukje:



Je had zelf ook wel kunnen bedenken dat ik dat zou vragen…

Er kwam geen antwoord. Stilletjes stopte ik mijn mobiel weer terug in mijn broekzak en staarde moedeloos voor me uit naar de weg die voorbijflitste. Ik kon alleen maar hopen dat dit niet waar was en als ik hem straks op msn zou spreken, ik het verkeerd opgevat had.
Zodra ik thuis kwam racete ik langs mijn konijn en vervolgens naar mijn laptop om me zo gauw mogelijk op MSN aan te melden. Mijn hard bonkte in mijn keel van spanning toen ik zijn naampje aan klikte. Het eerste wat me opviel, was dat hij zijn MSN naam nog niet veranderd had van Jason_loves_Luna.

Luna: Heey
Jason_loves_Luna: Hee, hoe is het weer daar in Nederland?

Wat dacht die gast wel niet, dat ik hier zo zat te stressen om over het weer in dit kikkerland de praten?

Luna: Wat denk je zelf?
Jason_loves_Luna: Uhm, weet ik niet. Daarom vraag ik het toch.

Wat een lul, snapte hij het dan nog niet? Hij had het net met mij uitgemaakt, maar diep vanbinnen hoopte ik dat dit betekende dat ik het niet goed begrepen had en alles een fout was geweest.

Luna: Waarom stuurde je dat sms’je?
Jason_loves_Luna: Ik wilde met je praten.
Luna: Ja, maar je had zelf toch ook wel kunnen bedenken dat ik dat terug zou sms’en.

Het duurde eventjes voordat ik een antwoord kreeg. Met een raar gevoel staarde ik naar het beeldscherm van mijn zwarte laptop en leunde achterover, tegen mijn grootte knuffel op mijn bedeinde waar ik zat.

Jason_loves_Luna: Ja, ik weet het ook niet hoor.
Luna:Eventjes voor de duidelijkheid: Jij hebt het net met mij uitgemaakt hoor.

Via een sms’je nog wel, dacht ik erachteraan.

Jason_loves_Luna: Ja, ik weet het.
Luna: Volgens mij snap je het zelf nog niet helemaal.
Jason_loves_Luna: Ja, nou, eerst was alles zo duidelijk en nu niet meer.

Een klein sprankje hoop kwam op in me. Misschien had hij zich toch vergist.

Luna: Wat is dan het probleem?
Jason_loves_Luna: Het punt is dat ik niet van twee meiden tegelijk kan houden.

Moooi einde van het stukje, want nu ben ik nieuwsgierig naar hoe ze reageert..
Ik vind dat je een leuke schrijfstijl hebt, en van die vt/tt, dat doe ik zelf te vaak om het op te merken, dus als het ook in dit stukje staat stoort het me niet