De wereld en nationaliteiten
Geplaatst: 27 jan 2012 10:58
"De tijd zal het leren", dacht ik halverwege de drukke Kalverstraat.
Het was een zonnige septemberdag en dan is het bijna vanzelfsprekend dat allerlei verschillende soorten bevolkingsgroepen hun weg vinden op een van
de bekendste winkelstraten van Nederland.
Voor de kledingwinkel H&M werd ik door een tiener aangesproken. Duidelijk van Chinese afkomst. ''Ik moet bij het Leidseplein zijn, kunt u mij helpen?'' Ik
liep met hem mee naar de tramhalte. Wellicht toeval, maar ook ik moest die kant op.
Eenmaal aangekomen op de tramhalte bevonden zich er een beperkt aantal mensen, waarvan een dame van middelbare leeftijd. Duidelijk van Nederlandse afkomst.
Het duurde niet lang voordat de tram aankwam en wij een rij begonnen te vormen. Opeens hoorden we een harde klap achter ons. Diezelfde dame was keihard op
de grond gevallen. De Chinese tiener en ik schoten haar te hulp. ''Gaat het mevrouw?" "Ik voel me duizelig, dit gebeurt zo nu en dan weleens'', zei ze. Later kwam een andere man aan de overkant van de halte zijn hulp aanbieden. Duidelijk van Nederlandse afkomst. Samen brachten wij haar naar een van de zitplaatsen in de tram.
Ze was nog niet bijgekomen, want ze kon niet rechtop zitten. Voordat de tramchauffeur, duidelijk van Somalische afkomst, vertrok, kwam hij vragen of inmiddels alles in orde was.
Na een aantal haltes gepasseerd te hebben, was de dame opgeknapt. Ze stapte een halte voor ons uit. Voordat ze de tram verliet, kwam ze ons bedanken en haar
waardering was duidelijk aan haar ogen te merken.
De volgende halte nam ik afscheid van de Chinese tiener.
Op weg naar huis, passeerde ik een speeltuin waar vele kinderen van verschillende afkomsten hun meest spontane gedrag vertoonden. ''Misschien zij wel'', was het eerste wat bij mij opkwam.
''Hoe was je dag?'', vroeg vader thuis. '' Weinig nieuws'', was mijn antwoord. Toch dook het voorval van vanmiddag weer bij mij op: zo veel verschillend en toch zo weinig
verschillend...
Opeens was mijn standpunt veranderd: '' Eens zal het zo zijn''.
Het was een zonnige septemberdag en dan is het bijna vanzelfsprekend dat allerlei verschillende soorten bevolkingsgroepen hun weg vinden op een van
de bekendste winkelstraten van Nederland.
Voor de kledingwinkel H&M werd ik door een tiener aangesproken. Duidelijk van Chinese afkomst. ''Ik moet bij het Leidseplein zijn, kunt u mij helpen?'' Ik
liep met hem mee naar de tramhalte. Wellicht toeval, maar ook ik moest die kant op.
Eenmaal aangekomen op de tramhalte bevonden zich er een beperkt aantal mensen, waarvan een dame van middelbare leeftijd. Duidelijk van Nederlandse afkomst.
Het duurde niet lang voordat de tram aankwam en wij een rij begonnen te vormen. Opeens hoorden we een harde klap achter ons. Diezelfde dame was keihard op
de grond gevallen. De Chinese tiener en ik schoten haar te hulp. ''Gaat het mevrouw?" "Ik voel me duizelig, dit gebeurt zo nu en dan weleens'', zei ze. Later kwam een andere man aan de overkant van de halte zijn hulp aanbieden. Duidelijk van Nederlandse afkomst. Samen brachten wij haar naar een van de zitplaatsen in de tram.
Ze was nog niet bijgekomen, want ze kon niet rechtop zitten. Voordat de tramchauffeur, duidelijk van Somalische afkomst, vertrok, kwam hij vragen of inmiddels alles in orde was.
Na een aantal haltes gepasseerd te hebben, was de dame opgeknapt. Ze stapte een halte voor ons uit. Voordat ze de tram verliet, kwam ze ons bedanken en haar
waardering was duidelijk aan haar ogen te merken.
De volgende halte nam ik afscheid van de Chinese tiener.
Op weg naar huis, passeerde ik een speeltuin waar vele kinderen van verschillende afkomsten hun meest spontane gedrag vertoonden. ''Misschien zij wel'', was het eerste wat bij mij opkwam.
''Hoe was je dag?'', vroeg vader thuis. '' Weinig nieuws'', was mijn antwoord. Toch dook het voorval van vanmiddag weer bij mij op: zo veel verschillend en toch zo weinig
verschillend...
Opeens was mijn standpunt veranderd: '' Eens zal het zo zijn''.