Online Verhalen

Proloog.

Om te sterven voor iemand van wie je houdt, lijkt mij een eerbare dood, voor mensen in films dan. Jammer genoeg zit ik er nu echt mee opgescheept. Ik denk aan mijn familie die nu waarschijnlijk thuis op de bank tv zitten te kijken. Ruziën over wat ze gaan zien. Het is raar dat ik hier nu aan denk, terwijl twee pikzwarte ogen mij duister aankijken. Wachtend op mijn reactie.

Hoofdstuk 1.
“Eindelijk ga ik een tattoo laten zetten. Ik ben zo blij dat je met me mee gaat Christy. Ik bedoel maar mijn moeder wordt helemaal gek als ze het ziet, dus je moet het wel geheim houden hoor...” ratelde Jenny. Jenny kan overal over doorpraten als ze eenmaal begonnen is. De meeste mensen worden daar helemaal gek van, maar Christy kent haar al sinds de kleuterklas, dus ze is eraan gewend geraakt. Het is grappig hoe mensen altijd naar haar toe komen voor haar uiterlijk. Jenny is slank en heeft prachtig kastanjebruin haar dat tot haar middel komt. Chocoladebruine ogen en een boezem waar menig meisje jaloers op is, maar als ze haar eenmaal horen praten, weten ze niet hoe snel ze weg moeten komen. Dat is dan ook de reden dat Jenny nog steeds single is. Dat vindt ze niet erg hoor. Jenny zegt altijd: "De jongens komen naar mij toe voor mijn uiterlijk. Jammer genoeg gaan ze altijd snel weg, maar zo heb ik wel veel lekker jongens gehad. Haha." Jenny is echt een flirt af en toe, maar het past bij haar en Christy mag haar daarom zo graag. Omdat ze lekker haarzelf is, ondanks haar strenge moeder. Gelukkig heeft Christy een hele lieve moeder. Zo'n moeder die zorgt dat het ontbijt klaar staat als je naar school moet of zorgt dat de thee klaarstaat als je terug komt van school. Zo'n moeder die altijd klaar staat voor je en waarbij je alles kwijt kunt. Maar ja, niet iedereen kan geluk hebben. Christy mag er zelf ook wel wezen. Ze is slank en heeft donkerblond lang haar en heldere groene ogen. Bij haar komen de jongens ook naar haar toe, maar ze vindt het prima om single te zijn. Christy wilt een jongen die naar haar toe komt om wie ze is en niet omdat ze zo'n lekkere kont heeft. Jenny vindt het raar dat Christy de jongens nooit een kans geeft. Ze zegt dan ook altijd: "Hoe kan je nou weten of hij je leuk vindt om wie je bent, als je hem nog geen eens de kans geeft om je te leren kennen!" Waarschijnlijk heeft Jenny gelijk, maar Christy geeft een jongen pas de kans als het goed voelt.
Jenny en Christy liepen de tattooshop binnen. Ze waren er al vaker langsgelopen om te kijken wat voor soort klanten hier kwamen. Meestal zijn dat van die hele ruige mensen met tattoos over hun hele lichaam. Doet dat nou niet pijn? Christy snapt echt niet waarom Jenny zo graag een tattoo wilt. Je lichaam pijnigen voor iets dat je waarschijnlijk na een maand al niet meer wilt hebben, omdat het uit de mode is, maar waar je niet meer vanaf komt. Dan ben je later oud en gerimpeld en zit je met zo’n gerimpelde roos op je rug. Sommige mensen zijn echt gek.
“Christy luister je wel! Ik vroeg welke tattoo je leuker vindt. Dat schattige vlindertje of die mooie donkerrode roos?”
“Ik denk dat de vlinder bij je past. Je fladdert namelijk overal rond,” grapte Christy. Jenny gaf Christy een boze blik.
“Kan ik jullie helpen dames?” Een grote kale man met tattoos over zijn hele lichaam keek Jenny en mij aan. Jenny deinsde terug en begon te stotteren. Christy deed haar best om niet te lachen.
“Mijn vriendin hier wilt graag een tattoo. We waren aan het kijken welke zij het leukst vindt.”
“Aha,” zei de kale man. “En jij blondie wat voor tattoo wil jij. Een roos, of ben je meer het type voor Chinese tekens?”
“Christy wilt geen tattoo. Ze vind het onzin om een tattoo te laten zetten. Wat ik niet snap, maar ja. Natuurlijk heeft ze het ook niet nodig, want in haar nek heeft ze een moedervlek in de vorm van engelenvleugels. Heel veel mensen denken al dat ze een tattoo heeft.” Jenny had blijkbaar haar stem weer terug.
“Oh ja,” zei de kale man. “Dat is is leuk voor haar. Dus bruintje, wat voor tattoo wil je en waar?”
Na een uur lopen Jenny en Christy de tattooshop weer uit, met een tasje waar uiencrème in zit. Jenny heeft nu een mooi vlindertje achter haar schouder.
“Hij is mooi geworden he Christy! Nu maar hopen dat mijn moeder er niet achter komt. Maar wat gaat ze eraan doen, tattoos zijn permanent! Haha! Het deed totaal geen pijn hoor Christy, misschien laat ik er nog wel één zetten,” Jenny begon weer te ratelen. Normaal wordt Christy hier kalm van, maar ze heeft vandaag een heel raar gevoel in haar buik...

“Dag Christy, ik zie je morgen op school.” Jenny zwaait Christy uit. Christy loopt verder naar huis en nog steeds heeft ze een naar misselijk gevoel in haar buik. Toen Christy haar straat in loopt ziet ze het. Er staan wel vier politiewagens. Overal loopt politie rond en mensen in witte pakken. En haar huis is met een rood/wit lint afgezet. Haar vader, een lange knappe man, praat met een politieagent. Zijn normaal heldere groene ogen, zijn nu rooddoorlopen. Aan de overkant ziet Christy haar grote broer Daan, haar iets jongere zusje Lana en haar jongere broertje Duncan. Ze staan allemaal bij elkaar. Daan omhelst Lana en Duncan en zelfs hij, de stoere jongen, heeft rooddoorlopen ogen.
Christy loopt snel naar haar familie toe.
“Wat is er aan de hand?! Wat doen al die mensen hier?! Waar is mama?!”
Na haar laatste vraag barst Lana uit in een hysterische huilbui. Daan slaat een arm om haar heen en zegt: “Mama is dood. Duncan vond haar in de keuken met een mes in haar hart. Het is een puinzooi binnen, alsof er een gevecht is geweest. De politie denkt aan een moord.”
Christy hoort Daan nog maar heel ver weg en het wordt zwart voor haar ogen.

Christy droomt dat ze in de wolken is. Ze is blij, want het is hier heel licht en vredig. Plotseling komt er een heel fel mooi licht op haar af. Christy houdt haar handen voor haar ogen. Tegen het licht in ziet ze een vrouwelijk silhouet. Het licht wordt steeds feller en komt steeds dichterbij, maar om de één of andere reden hoeft Christy haar handen niet meer voor haar ogen te houden. Ze kan nu prima zien. In het felle licht staat haar moeder met een bezorgde blik. “Mama, wat is er aan de hand? Waarom kijk je zo bezorgd?”
Dan hoort Christy een stem in haar hoofd. Het is de stem van haar moeder, maar als Christy naar haar moeder kijkt, ziet ze dat haar moeder’s mond niet beweegt. “Mijn engel,” zegt haar moeder’s stem “Ik heb niet zo heel veel tijd, maar ik moet je waarschuwen, je loopt groot gevaar.” “Gevaar, waarom loop ik gevaar?” Plotseling beginnen de wolken donkerder te worden en hoort Christy donder. Haar moeder verdwijnt langzaam in de duisternis. “Wacht mama. Blijf hier bij mij. Laat me niet in de steek!” Maar haar moeder verdwijnt steeds meer in de donkere wolken. “Mijn engel vergeet niet, je bent speciaal, geloof altijd in jezelf!” En weg is haar moeder en zwart is haar zicht.
Christy hoort allemaal stemmen in de duisternis. De stemmen komen steeds dichterbij. “Wanneer wordt ze nou wakker?” Is dat Duncan die ze hoort?
“De dokter zei dat Christy wakker wordt wanneer ze daar klaar voor is.” Papa?
“Kijk naar haar vingers! En naar haar ogen! Ze bewegen!” schreeuwt Lana.
Christy opent haar ogen en ziet een fel licht. Niet hetzelfde licht als in haar droom, maar het licht van haar kamerlamp.
“Christy je bent wakker!” Haar broertje Duncan springt op het bed.
“Duncan laat je zus even bijkomen. Hoe gaat het engeltje?” vraagt vader.
“Het gaat goed vader. Ik ben alleen een beetje licht in mijn hoofd en moe” zegt Christy. Haar vader knikt begrijpend.
“Rust nog maar lekker uit engeltje. De dokter zegt dat rust het beste voor je is, na alles wat er gebeurt is. Jongens laat Christy alleen, zodat ze kan rusten.” Christy zag haar familie uit haar kamer lopen. Ze wist dat ze eigenlijk moest slapen, maar elke keer als ze haar ogen dicht deed, zag ze haar moeder verdwijnen in de duisternis.
“Ze is nu echt dood.” Christy huilt zichzelf in slaap.

Woww wat een super goed verhaal egt. Ik ga je verhaar sowieso volgen omdat het over engelen gaat. Ben dol op zulke fantasy verhalen. Alleen egt zielig voor Christy dat haar moeder vermoord is. En wrm loopt Christy gevaar?
Schrijf snel verder!!
XxJenna

Heey Tammievk, welkom op OV! We hebben hier een speciaal topic voor nieuwe leden, waar je jezelf voor kunt stellen: http://www.onlineverhalen.nl/forum/viewforum.php?f=15 . Don't worry, je kunt zo veel of zo weinig neerzetten als je wilt^^

Nu over op je verhaal...

Om te sterven voor iemand van wie je houdt, lijkt mij een eerbare dood. Jammer genoeg zit ik er weer mee opgescheept. Ik denk aan mijn familie die nu waarschijnlijk thuis op de bank tv zitten te kijken. Ruziën over wat ze gaan zien. Het is raar dat ik hier nu aan denk, terwijl twee pikzwarte ogen mij duister aankijken. Wachtend op mijn reactie.

Je tweede zin staat een beetje in contrast met je eerste zin, het lijkt je wel een eerbare dood, maar je zit er jammer genoeg weer mee opgescheept. Dat leest een beetje vreemd
Jammer dat je proloog zo kort is, maar wel een spannend einde. Zeker uitnodigend tot meer lezen^^

En in het begin van hoofdstuk 1 schrijf je vanuit de eerste persoon, daarna spring je opeens over naar de derde. Je moet keizen, het is niet of of

Doet dat nou niet pijn??

Het viel me op dat je dit wel vaker doet, meerdere vraag- of uitroeptekens aan het einde van de zin. We gooien de wijsheid van mijn Nederlands leraar er weer in hij zei altijd dat het een minachting naar de lezer was. Door meerdere leestekens te gebruiken aan het einde van de zin, geef je als schrijver eigenlijk aan dat je denkt dat de lezer niet slim genoeg is om de eerste te zien, dus voeg je er nog één (of meerdere) toe. Ik neem aan dat dat niet je bedoeling is haha xD
Eén uitroepteken of vraagteken brengt de boodschap ook goed over

En nog een puntje, je gaat nu best snel door je verhaal heen. Nu komt het eerste gedeelte van de tattooshop over alsof je het alleen maar hebt gebruikt om de lezers te laten weten dat ze een moedervlek in de vorm van vleugels heeft. Als je wat meer opvulling geeft, is dat gelijk verdwenen en, als bonuspunten, komen de karakters van je hp en haar vriendin stukken beter uit! Win-win
En je bent nu ook al snel bij een heel ingrijpende gebeurtenis in het leven van je hp, haar moeder is dood. Nu heb ik zoiets van mweh, kut voor Christy, maar ik leef niet echt mee. Ik denk dat het veel beter is als je eerst het leven van de hp wat inleidt, zodat de lezers erachter kunnen komen hoe haar moeder is enzo, zodat ze beter mee kunnen leven.

Zo, een paar tips om je verhaal te verbeteren^^ voor de rest, heel goed begin! Je geeft meteen een goed beeld van Jenny, wat veel beginnende schrijvers vergeten. Haar karakter komt heel duidelijk terug^^ en je verhaal loopt ook goed, het leest gewoon lekker weg. Leuk kritisch hoofdkarakter^^ jepjep, super begin! Een paar kleine puntjes waar je aan kunt werken, maar goed, niemand begint perfect ga zo door!

Jee, je hebt het geplaatst! En je krijgt meteen feedback, kijk eens aan
Welkom op het forum trouwens

@Jenna
Fijn dat je mijn verhaal gaat volgen. Dat iemand mijn verhaal leuk vindt geeft me echt zelfvertrouwen . Ik probeer zo snel mogelijk door te schrijven. Jammer genoeg bestaat er ook nog zoiets als school

@Saskjezwaard
Bedankt voor je goede feedback. Ik heb dan ook een aantal dingen aangepast, zo wordt mijn verhaal nog leuker:)
(natuurlijk hoort de auteur haar verhaal altijd leuk te vinden, maar dat is het punt niet )
Ik hoop dat je bij mijn volgende hoofdstukken ook feedback blijft geven. Ik ben er namelijk dol op

@Mooonie
Ja ik heb het geplaatst. Je had gelijk, het is leuk om van iedereen feedback te krijgen. Ik heb ook al jouw verhaal verder lezen. Keep on writing, want ik wil weten wat er nog meer gaat gebeuren.

Hoi tammievk, allereerst: Welkom op Online Verhalen!
Ik had je verhaal gisteravond eigenlijk al gelezen voordat je hem had aangepast, maar ik was al te moe om een reactie te plaatsen:P
Je tweede versie is zonder twijfel beter dan het eerste, vooral ook omdat nu al die extra vraag- en uitroeptekens weg zijn, want daar irriteerde ik me echt aan xD
En zoals Saskjezwaard al zei, leeft de lezer niet echt mee met de dood van haar moeder, misschien dat je dat (later) nog kan aanpassen.
Ik denk wel dat Christy's moedervlek in de vorm van vleugels en haar droom met elkaar te maken hebben, of misschien wel een belangrijke rol spelen in het verhaal
Het is een goed begin en ik wil het zeker verder lezen

Xxx Aile

Hey!

Spannend begin van je verhaal zeg! Je gooit gelijk een moord erin om me nieuwsgierig te maken

Een tip; als Christy wakker wordt, komen de reacties van haar familie over dat ze lang is weggeweest. Maar je vertelt niet of dit uren of zelfs dagen zijn geweest. Wellicht kun je dat nog vermelden? Want daar ben ik wel benieuwd naar

Ga zo door!

Groetjes Maaike

Jemig, echt mooi, en om de zelfde reden als Jenna ga ik dit verhaal volgen!!! Schrijf/typ snel verder... ik kan niet wachten...

XxX Floor

Dit ga ik zeker weten volgen! =D
Het is meteen spannend
Snel verder!
x

Hey jongens. Ik heb weer een nieuw hoofdstuk. Hij is een beetje zielig, maar wat verwacht je naar de dood van haar moeder toch?! Hoop dat jullie het goed vinden en graag zoveel mogelijk feedback Komt ie dan:

Hoofdstuk 2.
De volgende ochtend loopt Christy de wenteltrap af naar de woonkamer. De woonkamer is een grote, crèmekleurige kamer. Aan de rechterkant van de wenteltrap staat een driezitsbank, gericht naar de tv. Tussen de tv en de bank staat een grote, houten ronde tafel. Rond de tafel staan allemaal poefen.
Christy lacht wanneer ze terugdenkt aan de avond voordat haar moeder was vermoord. Haar vader had ruzie met Daan, Lana en Duncan. Ze wilden namelijk allemaal op de bank zitten. Het is altijd grappig om naar deze ruzies te luisteren. De argumenten die ze kunnen verzinnen om op de bank te zitten! Uiteindelijk kwam Christy’s moeder de woonkamer in en suste iedereen. Nog geen eens tien minuten later zaten Daan, Lana en Duncan op de bank. Christy’s vader zat gezellig samen met haar moeder voor de bank. Zo ging het bijna elke avond en zal het nooit meer zo gaan. Christy’s vrolijke bui verdwijnt als sneeuw voor de zon en ze loopt naar de keuken om een ontbijtje te maken. De langwerpige keuken is aan de andere kant van de wenteltrap.
Christy pakt een kom, wat Chocopops en melk. Met de kom chocopops in haar hand, loopt ze naar het einde van de keuken. Vanuit de keuken kun je de tuin zien. Het is nog redelijk donker buiten en Christy ziet de lampjes branden die haar moeder rondom de hele schutting heeft bevestigd. Christy kan het niet meer aan om in haar huis te zijn. Alles herinnerd haar aan haar moeder. Dus kleed ze zich snel aan, pakt haar schoolspullen en gaat naar school.

Natuurlijk is ze veel te vroeg, maar ze moest het huis uit. Christy gaat op een bankje in het hoekje van het schoolplein zitten en leest in haar boek. Christy is echt dol op lezen, zo ontsnap je even naar een andere wereld. Ze is net begonnen met “Twilight”.
Christy is net bij het stuk dat Bella weet dat Edward een vampier is, wanneer ze een bekende stem hoort schreeuwen.
“Christy, daar ben je! Ik was bij je huis, maar je was al weg! Ik heb gehoord wat er is gebeurd, wat erg! Hoe kan dat? Weet de politie al iets? Oh wat moet jij je rot voelen!” Ja hoor het was Jenny.
“Het gaat wel Jenny. Sorry dat ik niet thuis was, maar ik moest het huis uit. Als je begrijpt wat ik bedoel.” Christy ziet de medeleven in de ogen van Jenny. Ze haat het wanneer iemand medelijden met haar had. Ze voelt zich dan gelijk zo zielig en afhankelijk.
“Ik begrijp het. Kom de bel gaat zo en ik weet hoe erg je het vindt wanneer je te laat in de les komt, jij grote nerd.”

Het nieuws over de moord van Christy’s moeder ging snel. De hele school wist wat er gebeurt was, nog voordat de eerste pauze was begonnen. Christy voelde zich het middelpunt van de school en ze was dan ook blij toen de laatste bel ging. Christy houdt er namelijk niet van om de aandacht te trekken van anderen, daar is Jenny goed voor.

De volgende weken gingen als een sleur voor Christy voorbij. Elke dag was hetzelfde. Ze werd wakker, at wat chocopops, ging naar school en deed of ze super vrolijk was en allang over de dood van haar moeder, ging naar huis, maakte huiswerk en uiteindelijk was het weer tijd om naar bed te gaan. Het enige dat veranderde was de aandacht die Christy kreeg. Na de eerste drie dagen was het nieuws over de dood van haar moeder voorbij. Drie dagen! Kunnen mensen zo harteloos zijn. Christy wist niet of ze dat gevoel van verlies ooit nog kwijt zou raken...

Okej ik heb me zelf voorgenomen dat dit laatste reactie van vandaag is. Moet slapen maar jij bent zo gemeen (dus heel aardig ) om nog een stukje van de duistere engels te plaatsen. Okej ff heel snel een reactie.
Mensen zijn egt wreed he als je erover nadenkt. Ze vergeten heel snel de mensen die dood zijn gegaan. 3 dagen maar! Egt ik heb medelijden met Christy hej. Wat een rotleven. Trouwens dat stukje met twilight was leu!? Ben er zelf stiekem ook fan van XD
Okej nu ga ik slapen moet half zeven opstaan ;( . Dan tot met 9 uur op school blijven omdat we een of anders soort taelentenjacht op school hebben
Genoeg gezeur,,, Ga snel verder!!

@ Jenna.
Ik ben nog gemener want ik ben snel doorgegaan met hoofdstuk 3. Had ineens inspiratie laten we maar zeggen . Veel plezier met je talentenjacht (jammer dat je tot zo laat op school moet blijven dat is echt niet leuk). Hoop dat je dit hoofdstuk ook leuk vindt.

Hoofdstuk 3.
Christy ziet een fel, helder licht door haar raam komen. Ze staat op om naar het licht toe te gaan, want het is zo mooi en helder. Als ze eenmaal bij het raam komt, ziet Christy haar moeder vliegend voor het raam. Uit haar moeders rug kwamen twee grote witte vleugels met een zilveren gloed. Zulke vleugels die je op de engelenbeeldjes ziet. Haar moeder had goudblond haar tot op haar heupen en heldere blauwe ogen met een goud randje om haar pupil. Mama had toch altijd licht bruin haar? Is Christy’s geheugen nou zo slecht of komt dit door haar droom?
“Christy, mijn engel, wordt wakker! Je loopt gevaar!”
“Gevaar? Mama, waarom loop ik dan gevaar?” Christy keek haar moeder met verwonderde ogen aan. Ze snapte er niks van. Waarom loopt zij gevaar?
“Mijn engel, later zal je het begrijpen, maar je moet nu echt wakker worden!” Christy voelde twee ogen naar haar kijken en een warme adem op haar gezicht.

Geschrokken wordt Christy wakker en doet het licht bij haar bed aan. Had ze dit nou gedroomd? Nog steeds heeft Christy het gevoel dat ze wordt bekeken, maar er is toch echt niemand in haar kamer.
Christy loopt naar de badkamer om wat water op haar gezicht te gooien. Toen ze in de spiegel keek, zag ze een heel ander persoon terug kijken. Haar haar was goudblond in plaats van donker blond en haar haar viel tot op haar heupen. Zo lang heeft ze het nog nooit gehad. En haar ogen waren helder groen met een gouden randje om haar ogen. Christy schudt haar hoofd en de persoon in de spiegel doet precies hetzelfde. Dit kan niet! Christy gooit nog wat water over haar gezicht en knijpt zichzelf in haar arm, maar nog steeds ziet ze die vreemde in de spiegel! Hoe kan dit? Christy loopt terug naar haar bed, doet het ligt uit en probeert te slapen.
“Morgen zal alles wel weer normaal worden. Het is gewoon nog een rare droom.” Christy valt weer in slaap.

De volgende ochtend staat Christy op. Zonder na te denken duikt ze de badkamer in en kijkt naar de spiegel. Christy kijkt naar dezelfde vreemde in de spiegel als vannacht. Droomt ze nog steeds?
Christy denkt aan wat ze aan haar familie en Jenny gaat zeggen.
“Heb ik hair extensions en mijn haar geverfd? Nee hoor ik werd gewoon zo wakker met mijn haar tot mijn heupen en met een goudblonde kleur.” Ja dat is geloofwaardig! Ze stoppen haar dan gelijk weg in een gekkenhuis. Christy besluit om te gaan liegen. Ze vertelt haar familie dat ze toe was aan iets anders. Dat hoor je toch vaker nadat iemand iets traumatisch heeft meegemaakt? Eerlijk gezegd, nu Christy aan haar evenbeeld begon te wennen, vond ze het erg mooi staan.
Gelukkig moest iedereen al rond 8 uur weg. Christy was de enige die pas om 12 uur school had. Dan komt haar leugen geloofwaardiger over, want in de tussentijd kon ze makkelijk naar de kapper, voordat ze naar school moest, toch?
Christy maakt zich klaar voor school. In de tussentijd kijkt ze wel bijna honderd keer in de spiegel. Ze kan het nog steeds niet geloven. Hoe is dit mogelijk?
Dan hoort Christy de bel. Dat zal Jenny wel zijn. Christy doet de deur open. Jenny begint al te ratelen over een opdracht die ze vandaag moeten inleveren voor geschiedenis, maar als Jenny Christy ziet, stopt ze onmiddellijk met praten en kijkt Christy met grote ogen aan.
“Wat heb je met je haar gedaan! Wanneer heb je dit gedaan! Waarom heb je het mij niet eerst verteld!” Christy lachte, ze had deze reactie namelijk al verwacht.
“Ik was toe aan iets anders, dus ik ben vanmorgen vroeg naar de kapper geweest en heb mijn haar laten doen. Vind je het leuk?” Jenny keek Christy nog steeds met grote ogen aan, maar uiteindelijk zei ze: “Nu je het zegt, het staat je super Christy. Goudblond staat je erg goed, je ogen komen er mooier door uit.”
Onderweg naar school kon Jenny het nergens anders over hebben dan over het haar van Christy. Ze was al haar zorgen over het geschiedenisproject vergeten. Christy was blij dat haar leugen zo goed ging. Normaal gesproken is ze niet zo goed in liegen. Christy begint dan altijd te stotteren, maar dit keer ging het best goed. Wat had ze anders moeten vertellen?

Wanneer Jenny en Christy op school aankomen, kijkt iedereen stiekem naar Christy en begint te smoezen met degene naast hem/haar. Alsof ze nooit geverfd haar hebben gezien! Niet alleen was Christy het grote nieuws, maar ook een nieuwe jongen die vandaag op school kwam. Niemand had hem al gezien, maar het gerucht ging al rond dat het een hele knappe jongen was, die van vele scholen was afgetrapt wegens het veelvuldig overtreden van de schoolregels. Wat hij precies had gedaan wist niemand, maar het gerucht ging dat hij zijn ene school in de brand had gestoken en op een andere school drugs had gedeald.
Normaal luistert Christy nooit naar alle roddels, maar om een of andere reden kon ze niet stoppen met luisteren naar alle geruchten. Een gevoel diep van binnen vertelde dat ze door moest luisteren en zoveel mogelijk moest weten. Waar dat gevoel vandaan kwam wist Christy niet. Ze wist alleen dat ze daarnaar moest luisteren...

Okej heb het toch ff heel snel gelezen. Je hebt me zowiezo verrast met haar moeder die zei dat ze in gwvaar was. En wrm heeft christy opeens goudblnd haar. Oja en ik denk dat die neiuwe jongen een gevaar is voor Christy drm waarschuwde haar moeder het ! I like it
Ga verder

Okay, dit is leuk, schrijf snel verder!

Ik heb nu net hoofdstuk 2 gelezen, 3 bewaar ik lekker voor later in de avond
Dit hoofdstuk vind ik persoonlijk beter dan hoofdstuk 1, maar ik heb nog wel een paar kleine foutjes ontdekt:

Nog geen eens 10 minuten later zaten Daan, Lana en Duncan op de bank.

Getallen onder de honderd het liefst voluit schrijven.

Christy pakt een kom, wat chocopops en melk.

Ik kan het ook fout hebben, maar volgens mij moet Chocopops met een hoofdletter omdat het een naam is (Calvé pindakaas, Nutella, etc.)

Na de eerste 3 dagen was het nieuws over de dood van haar moeder voorbij. 3 dagen!

Weer hetzelfde geval, getallen voluit.

Ik heb ook nog een klein puntje waar je wat beter op moet letten. Toen Christy het huis uitging, zat ze de volgende regel al op school, dan kun je beter een dubbele enter doen en dan pas vertellen dat ze op school is, of je kunt natuurlijk vertellen over hoe ze naar school ging: te voet? Op de fiets? En wat kwam ze allemaal tegen? Gebeurde er nog wat toen ze onderweg was? Het kan natuurlijk ook zijn dat ze maar drie huizen van school woont, maar dan kun je dit ook melden in je verhaal. Dit geeft de lezer al meteen een beter beeld snap je?
Zoals ik al zei, ga ik straks beginnen aan hoofdstuk drie, dan zal ik proberen meteen daarna een reactie te plaatsen, ik weet alleen niet of dat lukt, want misschien ben ik weer zo suf om het te vergeten Maar goed, dat merk je van zelf wel ^^

Xxx Aile

Het verhaal begint vorm te krijgen Het is spannend! Ben benieuwd of haar moeder haar wilde waarschuwen voor die jongen, of voor iets heel anders waar we nog geen weet van hebben...

Zo, net klaar met hoofdstuk 3, ik ben het niet vergeten, jeej ^^
Ik heb een paar kleine foutjes ontdekt:

Uit haar moeder’s rug kwamen 2 grote witte vleugels met een zilveren gloed.

Moeder’s =moeders, en de 2 moet voluit geschreven worden.

En haar ogen waren helder groen met een gouden randje om haar ogen.

Nu staat er in één zin twee keer vlak na elkaar “ogen”. Daarom is het misschien beter om “Om haar ogen” te vervangen voor “eromheen”.

Christy kijkt naar dezelfde vreemde in de spiegel als vanacht.

Vanacht = vannacht.

maar het gerucht ging al de rond dat het een hele knappe jongen was,

Volgens mij mist er hier een woord, na “de” hoort “school” te staan of je moet “de” weglaten.


Ik vind dat je het heel leuk hebt geschreven hoe Christy op "haar nieuwe ik" reageerde, ik denk wel te weten waarom haar haar in goudblond is veranderd, *wijst naar de titel van het verhaal* het heeft denk ik wel met het woord "engel" te maken Dit doet me trouwens denken aan een droom die ik een keer had, toen keek ik in de spiegel en zag ik er ook opeens anders uit, maar niemand viel het op. Was wel een aparte droom
Maar even terug naar je verhaal: Joehoe! Het begint echt spannend te worden! Of haar moeder haar voor die jongen waarschuwde ben ik nog niet zeker van, want geruchten hoeven ook niet altijd waar te zijn, misschien dat ze Christy wel voor iets heel anders waarschuwde. Ik ben wel benieuwt wie die jongen is en of hij een belangrijke rol gaat spelen in het verhaal, maar daar komen we denk ik wel snel genoeg achter, dat hoop ik tenminste!
Ik verlang naar het volgende hoofdstuk,
Schrijf maar snel verder ^^

Xxx Aile

Ik wil weten hoe het verder gaat!
Moreee ;D

Hey jongens hier is hoofdstuk 4 van het verhaal. zoals altijd wacht ik vol smart op jullie feedback

Hoofdstuk 4.
Christy loopt naar haar laatste uur, Biologie. Ze is dol op dit uur. Haar lerares, mevrouw Eik, is hartstikke gek en geeft super leuk les. Christy vindt biologie ook een leuk vak, omdat ze later een arts wilt worden. Wat voor arts weet ze nog niet, maar ze wilt later mensenlevens redden.
Christy gaat aan haar tafeltje zitten. Bijna nooit zit er iemand naast haar, alleen als de klas een practicumopdracht heeft, dan wilt plotseling de halve klas naast haar zitten. Ze pakt haar boeken, een schrift en haar etui en legt deze op haar tafeltje neer. Iedereen om haar heen is met elkaar aan het praten. De les hoort nu eigenlijk te beginnen, maar mevrouw Eik is altijd te laat. Vijf minuten later komt mevrouw Eik binnengestormd. Ze loopt zo snel dat ze haar koffie laat vallen, maar voordat de koffie de grond raakt en alle koffie uit de beker druipt, vangt iemand de beker. De jongen is gespierd, heeft kort goudblond haar dat in een Justin Bieber kapsel is geknipt en de mooiste heldere blauwe ogen die Christy ooit gezien heeft. Christy vindt Justin Bieber eigenlijk helemaal niks, maar dat kapsel staat de nieuwe jongen erg goed.
“Alstublieft mevrouw, hij lag bijna op de grond,” zei de jongen. “Bent u mevrouw Eik? Als dat zo is dan zit ik bij u in de klas.”
“Dank je jongeman, wat heb je snelle reflexen” lacht mevrouw Eik. “Ja, ik ben mevrouw Eik, welkom in mijn biologieklas. Er zijn nog genoeg tafeltjes over, kies maar een plekje uit.”
De jongen knikt en gaat aan een tafeltje zitten. Christy voelt zich idioot, waarom hoopte ze nou dat de jongen naast haar ging zitten! Dat is toch belachelijk! Maar Christy kan haar ogen niet van hem afhouden. De jongen kijkt haar kant op en geeft Christy een glimlach. Christy heeft door dat ze naar de jongen staart en kijkt snel de andere kant op en wordt hartstikke rood. Stom, stom, stom. Waarom staart ze naar de nieuwe jongen! Alle jongens zijn toch hetzelfde, dus wat moet ze met deze jongen!
Christy probeert op de les te letten. Gelukkig gaat de les over bloedtypes. Dat vindt Christy namelijk een leuk, maar moeilijk onderwerp. Hierdoor let ze nog beter op , maar toch kan Christy het niet laten om af en toe een blik op de nieuwe jongen te werpen. Net wanneer ze weer naar de jongen kijkt, wordt Christy geroepen.
“Christy, hoor je me wel! Ik vroeg of je samen met de nieuwe jongen aan de opdracht wilt werken. Je hebt toch nog geen partner, of wel?” vraagt mevrouw Eik.
“Ehm, ja ik heb een partner. Ik bedoel nee ik heb geen partner en ja ik kan met hem samenwerken mevrouw.” Waarom stottert Christy nou? Wat heeft die jongen dat geen andere jongen heeft? Christy voelt zich erg stom.
“Mooi dan is dat geregeld. Hoe heet je eigenlijk schat?” vraagt mevrouw Eik aan de nieuwe jongen.
“Mijn naam is Michael mevrouw Eik.”
“Oke, Michael jij werkt dus samen met Christy aan deze opdracht. Christy ik weet dat jij altijd het hef in handen neemt, maar wees niet te streng voor Michael, hij is nieuw op deze school en we moeten hem goed behandelen.”
“Eh, ja mevrouw Eik. Zal ik doen.” Christy pakt haar schoolspullen bij elkaar en gaat naast Michael zitten. Mevrouw Eik deelt de opdracht aan iedereen uit. Het zijn allemaal vragen waarbij je de bloedgroep moet bepalen. “Het zijn in totaal tien vragen. Hoe wil je het doen? Ieder om en om een vraag beantwoorden, of wil je dat ik de eerste vijf vragen neem en jij de laatste vijf? Zeg het maar. Ik ben Christy trouwens.” Christy geeft Michael een nerveuze glimlach. Michael lacht warm terug en zegt: “Hy, ik ben Michael. Om en om een vraag lijkt mij goed, dan kunnen we meer bespreken, anders maken we allebei ons eigen deel en ik denk niet dat dat de bedoeling is.”
“Ooke, dan doen we de vragen om en om. Zal ik beginnen? Of wil jij?” Christy kan zichzelf wel op haar kop slaan, ze stottert nooit en ze begint altijd, waarom nu wel! Ze snapt er niks van.
“Ik begin wel” zegt Michael. “Oke, de vraag luidt: Meneer B heeft een bloedtransfusie nodig. Zijn bloedgroep is A+. Welke bloedgroep kan Meneer B krijgen:
A. Meneer B kan bloed krijgen van de bloedgroep A-
B. Meneer B kan bloed krijgen van de bloedgroep AB+
C. Meneer B kan bloed krijgen van de bloedgroep 0+
Antwoord A valt af, omdat de bloedgroep A- antistoffen maakt tegen de rhesusfactor. Ik denk dat het antwoord C is, omdat de bloedgroep 0 een universele donor is en ook nog met de juiste rhesusfactor. Wat denk jij Christy?” Wow hij is nog slim ook.
“Christy? Wat denk jij?”
“Oh ja, je hebt gelijk. De bloedgroep 0 is een universele bloedgroep en hij heeft de goede rhesusfactor. Nu de volgende vraag.”

De opdracht was snel klaar en Christy en Michael konden de opdracht nog voordat de bel ging inleveren. Toen Christy uit het klaslokaal wilde lopen riep Michael haar na: “Tot de volgende les Christy, het was leuk.”
Hij zei: “tot de volgende les.” Betekent dat dat hij Christy graag de volgende les weer ziet? Christy liep naar huis en kon alleen maar aan Michael denken. Vooral aan zijn heldere blauwe ogen, die als je goed keek, een gouden rand om de pupil hadden.

Yes, biologie, dat hoofdstuk heb ik net achter de rug!

tammievk schreef:Christy loopt naar haar laatste uur, Biologie. Ze was dol op dit uur. Haar lerares, mevrouw Eik, was hartstikke gek en gaf super leuk les. Christy vindt biologie ook een leuk vak, omdat ze later een arts wilt worden.

Eerst "Ze was dol op dit uur." en dan "Christy vindt biologie ook een leuk vak." Dit loopt (leest letters lopen niet ) in mijn ogen (voor) niet zo lekker.

Sorry ben in bijdehante bui . Al heb ik geen wolkje boven mij hangen, waarschijnlijk wel maar dan véél hoger dan ik bedoel .
Schrijf SNEL verder, dit is een mooi verhaal!

@mena1998
Je bent niet bijdehand hoor, je hebt gewoon gelijk, daarom heb je geen wolkje boven je hoofd hangen, zal het gelijk veranderen
Dank je

Ahh hij is de duistere engel. Weetje jouw verhaal doet me heel erg denken aan dat boeken Dwalen, weet niet of je het kent. Maar ik vind je verhaal egt super!!
Schrijff je snel verder

XxJenna

Jee! Je hebt verder geschreven! Ik betwijfel of die jongen wel te vertrouwen is, ook al komt hij over als mister perfect.
Ik heb er even wat dingetjes uitgepikt die me opvielen:

“Alstublieft mevrouw, hij lag bijna op de grond” zei de jongen.

Ik weet het, het is een klein detail, maar ik moet het toch even zeggen: na 'grond' hoort eigenlijk binnen de aanhalingstekens nog een komma, omdat er achter staat 'zei de jongen'. Dan krijg je dus:
“Alstublieft mevrouw, hij lag bijna op de grond,” zei de jongen.
Later heb je dit nog een paar keer

“Bent u mevrouw Eik? Als dat zo is dan zit ik bij u in de klas”.

Weer een detail: aanhalingstekens na de punt

Hij zij “tot de volgende les”.

Ook aanhalingstekens na de punt. Sorry, ben vervelend hè, haha

Betekent dat dat hij Christy graag de volgende les weer ziet.

Ik zou het hier logischer vinden als je van de punt een vraagteken maakt, omdat je de zin als vraag formuleert.

Vooral aan zijn heldere blauwe ogen, die als je goed keek, een gouden rand om de pupil had...

Volgens mij moet 'had' hier 'hadden' zijn, omdat 'ogen' meervoud is.

Christy loopt naar haar laatste uur, Biologie. Ze is dol op dit uur. Haar lerares, mevrouw Eik, is hartstikke gek en geeft super leuk les. Christy vindt biologie ook een leuk vak, omdat ze later een arts wilt worden. Wat voor arts weet ze nog niet, maar Christy wilt later mensenlevens redden.
Christy gaat aan haar tafeltje zitten. Bijna nooit zit er iemand naast haar, alleen als de klas een practicumopdracht heeft, dan wilt plotseling de halve klas naast haar zitten. Christy pakt haar boeken, een schrift en haar etui en legt deze op haar tafeltje neer.

Verder valt het me op dat dat je in dit stukje heel vaak Christy bij haar naam noemt, terwijl het in de meeste gevallen wel duidelijk is dat je haar bedoelt. Ik zou het proberen wat vaker af te wisselen met 'ze', maar dit is niet fout, dus kijk vooral naar wat je zelf liever hebt

Zo, dat was het Sorry als je die details een beetje overdreven vind, maar dat soort dingetjes vallen me altijd op.

Ben benieuwd naar het volgende stuk!

@ jenna
Nee ik ken het boek dwalen niet, maar ik heb net dat boek opgezocht en de samenvatting gelezen, en je hebt gelijk het lijkt er wel op ja. Grappig. Zoals ik al zei, ik ken hem niet maar ik hoop dat mijn verhaal toch wel anders is:)
Ik ben wel blij dat je hem leuk vindt

Oe! Dwalen. Maar ik ken er 4. Schrijv(st)er? Yes, maar als er wel een wolkje boven mijn hoofd hangt, geef ik wel een gil (liefst niet anders krijg ik alweer een gehoorbeschadiging).

Tammievk, leuke avatar!

Goed vervolg! Ik vind dat je Christy en Jenna leuke personage trekjes hebt gegeven. En zoals Christy met die nieuwe jongen omgaat, is zó herkenbaar, haha

tammievk schreef:De jongen is gespierd, heeft kort goudblond haar dat in een Justin Bieber kapsel is geknipt en de mooiste heldere blauwe ogen die Christy ooit gezien heeft. Christy vindt Justin Bieber eigenlijk helemaal niks, maar dat kapsel staat de nieuwe jongen erg goed.

Is er ooit een kapsel zo bekend geweest? Dat je niet eens meer hoeft uit te leggen hoe het zit? Ik vind het geweldig dat zij niets met Justin Bieber heeft ^_^ Eindelijk een tiener, die het snapt

Als tip; je verhaal springt vaak van tegenwoordige tijd naar verledentijd. Misschien kun je voordat je het plaatst een extra keertje doorlezen en daarop letten Als je dat lastig vind, vis ik ze er de volgende keer voor je uit

Ga zo door!

Groetjes Maaike

Ik heb weer kunnen genieten van dit hoofdstuk, maar ook ik heb er nog een aantal foutjes uit kunnen vissen, en dit zijn ze:

Waarom stottert Christy nou. Wat heeft die jongen dat geen andere jongen heeft.

Dit zijn vragen, dus de punten horen vraagtekens te zijn.

“Mooi dan is dat geregeld. Hoe heet je eigenlijk schat” vraagt mevrouw Eik aan de nieuwe jongen.

Hetzelfde verhaal, mevrouw Eik vraagt om zijn naam, dus voor de laatste aanhalingstekens hoort een vraagteken.

Hoe wil je het doen. Ieder om en om een vraag beantwoorden, of wil je dat ik de eerste vijf vragen neem en jij de laatste vijf? Zeg het maar.

De eerste punt hoort een vraagteken te zijn.

Hij zij “tot de volgende les”. Betekent dat dat hij Christy graag de volgende les weer ziet.

Zij = zei, en na “zei” hoort dan nog een dubbele punt omdat er iets gezegd word, de laatste punt hoort ook een vraagteken te zijn.


Let op de leestekens, want zoals je kunt zien zitten vooral daar de foutjes, je spelling is gewoon goed.
Ik weet niet of Michael te vertrouwen is, maar het is denk ik wel overduidelijk dat hij een (duistere) engel is, zorg wel dat je verhaal hierdoor niet te voorspelbaar word.
Ik vind het wel leuk dat Christy geen Bieber fan is, dat ben ik namelijk ook niet , serieus ik snap niet wat al die meiden leuk aan hem vinden :I
Ik ben benieuwt naar Michaels achtergrond, waar hij vandaan komt, waarom hij is verhuist etc. allemaal leuk om te weten te komen
En zoals al werd gezegd, staat er vak vlak na elkaar "Christy" en dat leest minder fijn, dus probeer ze te vervangen door "haar, ze etc." dan leest dat ook meteen veel fijner.
Schrijf verder

Xxx Aile

Hey jongens, hier weer een nieuw stukje. Het duurde erg lang, omdat ik druk bezig ben met leren voor de aankomende tentamens, maar door mooonie kon ik niet wachten met schrijven. Zoals altijd wacht ik op jullie feedback
Hoofdstuk 5.
De volgende ochtend is Christy erg vrolijk en heeft ze zin om naar school te gaan. Ze probeert zichzelf wijs te maken dat haar vrolijke bui niets te maken heeft met Michael. Ze staat voor de spiegel haar tanden te poetsen en kijkt naar zichzelf. Haar nieuwe look is nog steeds wennen, maar ze vindt zichzelf er goed uitzien. Ook al weet ze nog steeds niet hoe het kan. Net wanneer Christy haar jas aandoet, hoort ze de bel. Ze pakt haar tas, doet de deur open en ziet Jenny staan.
“Hey Christy, wat zie jij er vrolijk uit! Heb jij die nieuwe jongen gezien gisteren? Ik niet namelijk.” Christy loopt samen met Jenny richting school.
“Ja, ik heb samen met Michael biologie.”
“Michael, wat een stoere naam! Hoe ziet hij eruit? Is hij gespierd? Knap? Vertel, je moet me alles vertellen!”
“Hij heet dus Michael. Hij mag er best wel wezen. Ik moest samen een opdracht met hem uitwerken,” zegt Christy onverschillig.
Ja ja, hij mag er best wel wezen. Volgens mij vertelt ze niet alles wat ze denkt
“Ik heb toch gezegd dat ik een opdracht met Michael moest maken en dat hij er niet slecht uitziet. Wat moet ik nog meer zeggen?” zegt Christy verontwaardigd.
“Waar heb je het over Christy? Ik zei niets hoor.”
“Echt niet? Maar ik hoorde je toch echt net zeggen dat ik niet alles aan je vertel wat ik denk.”
“Dat dacht ik ja. Misschien heb ik het dan toch hardop gezegd.” Jenny haalt haar schouders op en loopt nietszeggend het schoolplein op. Christy denkt aan wat er net gebeurd is. Had ze nou Jenny’s gedachten gehoord? Nee, Jenny zei zelf dat ze het misschien dan toch hardop had gezegd. Toch gaat het gevoel dat ze toch de gedachten van Jenny heeft gehoord niet weg...

Christy en Jenny lopen naar hun eerste uur, Wiskunde. Christy heeft een hekel aan wiskunde. Ze begrijpt er niets van en als ze eenmaal de sommen begrijpt, krijgt ze andere nietszeggende sommen. Om gek van te worden. De wiskundelerares, mevrouw Gaalsvuur, was dan ook een lelijke vrouw met een grote puist op haar neus. Jenny noemt haar vaak “de wiskundeheks.” Normaal geeft Christy niet zoveel om het uiterlijk, maar mevrouw Gaalsvuur is ook erg gemeen, ze legt de stof moeilijk uit en niemand durft een vraag te stellen bij haar.
Christy en Jenny lopen naar hun vaste plek, namelijk zo ver mogelijk achterin tegen het raam aan, en gaan zitten. Mevrouw Gaalsvuur sloft het lokaal binnen. “Ik hoop dat jullie allemaal jullie huiswerk hebben gemaakt, want ik ga vandaag de opgaven bespreken,” zegt mevrouw Gaalsvuur met een hoge krijsende stem. Christy pakt haar schrift en zoekt haar huiswerk op.
Stomme kinderen. Ik wil wedden dat meer dan de helft nog geen eens naar de opgaven hebben gekeken. De jeugd van tegenwoordig geeft alleen nog maar om zichzelf, feestjes, drank en seks. Niemand die nog eens vraagt hoe het met de leraar gaat, of een appel aan de lerares geeft. Niemand!
Christy doet haar mond open om te antwoorden, maar voordat ze iets zegt, kijkt ze om zich heen. Heeft niemand net iets gehoord van wat mevrouw Gaalsvuur net zei? Of beeld ik het me in dat ze dit zei?
“Klas, we beginnen bij opgave 1. Christy wat was jou antwoord op de vergelijking:
3X + 6 = 10X – 25?”
Christy kijkt naar de opgave die ze de vorige avond had gemaakt. Haar antwoord was -1,5 maar ze wist dat ze de plussen en minnen door elkaar had gehaald.
Het is altijd leuk om met Christy te beginnen. Ze snapt er toch niets van. Ik wil wedden dat ze het goede antwoord van 4,4 niet weet.
Christy hoorde mevrouw Gaalsvuur dit zeggen, maar toen ze naar mevrouw Gaalsveer keek, bewogen haar lippen niet. Christy besluit om haar hypothese uit te proberen.
“Ik heb deze opgaven gister gemaakt en toen kwam ik uit op het antwoord -1,5. Maar gister was ik een beetje in de war met de plussen en minnen. Als ik nu naar de vergelijking kijk en hem oplos, kom ik uit op het antwoord 4,4.” Mevrouw Gaalsvuur kijkt Christy even aan met grote ogen, maar dan herstelt ze zichzelf en zegt: “Goed gedaan Christy, het klopt het antwoord is 4,4.”
Christy let de rest van de les niet op, maar denkt alleen maar aan het feit dat ze gedachten kan lezen...

ps ik wilde een paar zinnen schuingedrukt zetten maar het lukte me niet. Weet iemand hoe ik dit kan doen?

Dat doe je door als je gaat posten heb je allemaal knopjes? Boven je stuk tekst, onder de onderwerpstittel. Daar zijn dan allemaal knopjes zoals kleur en gecentreerd enz. Je moet dan de tweede knop aan het begin kiezen. Die met die schuingedrukt I Kijk zo bijvoorbeeld


Je wilt zeker die gedachtes schuin gedrukt hebben. Ja das veel handiger want toen ik het voor de eerste keer las dacht ik he. Is die vergeten om aanhalinsteken neer te zetten ofzo. Ik dacht dat Christy aan het praten was.

Leuk stukjes trouwens. Je maakt het wel spannend zeg dat ze opeens als ze de nieuwe jongen Micheal op haar school komt ze kan gedachten lezen.

Ga snel verder!

Jee! Ik heb je zover gekregen dat je toch nog een stukje geschreven hebt! Leuk dat je er een beetje humor in stopt, haha
Ik ben geen opvallende fouten tegengekomen, maar na het nog een keer grondig doorgelezen te hebben, kwam ik wel een paar kleine dingetjes tegen die ik er even uitgepikt heb.

“Ja ik heb samen met Michael biologie.”

Ik zou een komma plaatsen na 'ja'

“Hij heet dus Michael. Hij mag er best wel wezen. Ik moest samen een opdracht met hem uitwerken.” zegt Christy onverschillig.

De punt na de gesproken zin moet eigenlijk een komma zijn, omdat erachter staat 'zegt Christy'

“Ik hoop dat jullie allemaal jullie huiswerk hebben gemaakt, want ik ga ze vandaag bespreken,” zegt mevrouw Gaalsvuur met een hoge krijsende stem.

'Ze' vind ik een beetje raar staan. Ik zou er 'het' van maken, of 'want ik ga vandaag de opgaven bespreken'

“Klas we beginnen bij opgave 1. Christy wat was jou antwoord op de vergelijking:
3X + 6 = 10X – 25?”

Komma na 'klas'

Ja ja, hij mag er best wel wezen. volgens mij vertelt ze niet alles wat ze denkt

Bij de tweede zin ontbreekt de hoofdletter aan het begin en de punt aan het einde van de zin

Zo, dat was het. Zoals ik al zei, zijn het allemaal kleine pietluttige dingetjes die mij opvallen, haha

Als je feedback wilt, is het misschien handig om andermans verhalen te lezen en daarop te reageren. Dan zijn zij namelijk sneller geneigd om dat ook bij jouw verhaal te doen. Want ik ben zelf minder snel geneigd om een verhaal te lezen en/of te reageren van een lid dat niet of nauwelijks reacties achterlaat en ik weet dat er met mij meerderen zijn. Een tip voor de toekomst

Zo, nu over op je verhaal. Ik moet zeggen dat ik het nogal cliché vind, maar goed, zulke verhalen zijn ook leuk om te lezen^^ ik zou wel oppassen dat je het niet te cliché maakt, dat alles al voorspelbaar is voordat je het verhaal zelf hebt gelezen. Zo zou het namelijk wel heel erg voor de hand liggen dat Michael de duistere engel is, ik hoop dat je me met een onverwachte wending heel erg kunt verrassen^^
En, ik weet niet hoe het komt, maar ik vind je verhaal nogal houterig lezen. Hm, dat klinkt nogal vaag haha xD en het probleem is dat ik er ook niet echt de vinger op kan liggen wat het precies is... tja, het is echt de tip van de dag --'
Ik denk dat het voor een deel komt omdat je heel vaak Chrissy bij haar naam noemt, ook al is er in de alinea geen ander personage voorgekomen. Ik zou, als dat het geval is, het houden bij 1 keer Chrissy per alinea. Met te veel naamgebruik leest het namelijk een stuk onpersoonlijker door, op een of andere manier.

Oh, ik zou trouwens ook oppassen van met de leraren een soort karikatuur te maken, zo komt nu iig de wiskundelerares op me over. Je moet er meer mensen van maken, zo worden ze snel geloofwaardiger, waardoor je verhaal ook realistischer wordt. Een klein dingetje om op te letten^^

Zo, dat was het gezeur van vandaag Hopelijk heb je er iets aan!

Hey!
Ben weer blij dat er een nieuw stukje is. Ik heb er nog foutjes uit kunnen vissen:

Nee, Jenny zij zelf dat ze het misschien dan toch hardop had gezegd.

Zij = zei

Niemand die nog eens vraagt hoe het met de leraar vraagt, of een appel aan de lerares geeft.

Deze zin klopt niet helemaal. De “vraagt” achter “leraar” hoort “gaat” te zijn.


Ik ben het eigenlijk wel een beetje met Saskjezwaard eens, je verhaal is (tot nu toe) best wel voorspelbaar. Toen je Michaels uiterlijk voor het eerst beschreef, met de gouden rand om zijn ogen, was het voor mij al vrij duidelijk dat hij een (duistere) engel is. Dit vind ik persoonlijk jammer, het was leuker geweest als de lezer hier pas later achter zou komen, en dan een spannend avontuur begint. Dus ik hoop dat je nog een interessante/spannende wending maakt
En je blijft inderdaad ook heel vaak Christy bij haar naam noemen. In dit stukje las ik maar liefst 25 keer haar naam, vaak vlak achter elkaar. Dus beperk dit voor de volgende keer, dan leest het al meteen veel fijner.
Ik vind die wiskundelerares wat vreemd en overdreven overkomen. Ik vind het nog al vreemd dat ze leraar is geworden, terwijl ze, zoals ik het nu lees, een hekel heeft aan kinderen. Ik betwijfel dat iemand leraar wordt als hij of zij een hekel heeft aan kinderen. Het zou wat realistischer zijn als die wiskundelerares een hekel heeft aan (een paar kinderen uit) Christy's klas. Als het van die hele lawaaierige en onbeschofte kinderen zijn kan ik me daar nog wat bij voorstellen.
Deze kritiekpuntjes vind ik eigenlijk wel jammer, want het is een leuk verhaal. Leuk onderwerp, leuke personages etc. maar probeer er aan te werken. Met de leestekens werk je nu ook al wat beter, dat vind ik goed
En het klink misschien gemeen en harteloos, maar ik hoop dat er nog een keer (mysterieuze) doden vallen, dat lijkt mij namelijk zo spannend! En dat al die mensen dan iets met Christy te maken hebben, of iets in die richting.
Ik ben heel erg benieuwt naar het volgende deel, schrijf snel verder!

Xxx Aile

Hm, spannend dat ze gedachte kan lezen. Alles verandert aan haar! Ik vraag me af wat ze uiteindelijk wordt ^_^

Ik ben benieuwd waar het heen gaat Ga zo door!

Er staat op een gegeven moment wiskundeleraar, mevrouw...
Ik denk dat daar wiskundelerares hoort te staan.
Verder niets kunnen vinden behalve dan wat al genoemd is.
Schrijf verder, het is erg leuk

Bedankt iedereen voor alle goede feedback

Hoofdstuk 6.

Christy kon de lessen na wiskunde slecht volgen. Ze bleef maar gedachten horen. Zoals de leraar Engels die ruzie heeft gehad met zijn vrouw en die bijna de hele les dacht aan hoe hij het goed kon maken. Of Marissa, een heel stil meisje, die eigenlijk hele leuke opmerkingen maakte in haar gedachten over de leraren en andere klasgenoten, maar die ze nooit echt hardop durft te zeggen.
Christy werd ook wel een beetje gek van alle gedachten. Het voelt net alsof ze in een zaal is waarin iedereen praat, maar als ze zich concentreert op één persoon, worden de andere personen een soort ruis. Heel raar en erg vermoeiend.
Ze kon niet wachten om dit aan Jenny te vertellen, maar Christy vond wel dat ze de tijd nodig hadden om dit te bespreken. Daarom wacht ze ongeduldig af tot het einde van de schooldag.

Eindelijk is het zover. De laatste bel ringt. Jenny en Christy lopen naar hun kluisjes, pakt het huiswerk voor maandag en lopen samen naar buiten. Na een paar minuten lopen, weet Christy dat er niemand meer van school dichtbij is, zodat zij niet kunnen horen wat Christy te vertellen heeft tegen Jenny.
“Jenny, ik moet je wat vertellen,” zegt ze ernstig. Jenny kijkt haar met grote vragende ogen aan.
“Je klinkt serieus Christy. Is er iets aan de hand? Je weet dat je me alles kan vertellen he? Heeft het met je moeder te maken? Is het iets...”
“Jenny, mag ik eerst iets vertellen voordat je allerlei scenario’s gaat bedenken?” Christy kijkt Jenny met een glimlach aan. Dit is de reden waarom ze Jenny zo leuk vindt. Ze kan van alles bedenken voordat iemand wat gezegd heeft.
Jenny kijkt Christy verontschuldigend aan. Dat doe ik nou altijd. Stomme doos, hoe vaak moet ik nou tegen mijzelf zeggen dat ik eerst iemand moet uitpraten, voordat ik van alles ga verzinnen?
“Sorry Christy, tuurlijk vertel maar wat er aan de hand is. Ik zal niets meer zeggen.” Christy lacht in zichzelf om de gedachten van Jenny.
“Zullen we in het park gaan zitten? We kunnen dan makkelijker praten denk ik,” zegt Christy.
Samen lopen ze naar het park. Christy luistert naar de gedachten van Jenny. Jenny is namelijk erg benieuwd wat ze wilt vertellen, maar ze probeert haarzelf te overtuigen dat ze niets erover moet zeggen, totdat Christy heeft verteld wat er aan de hand is. Christy moet hier erg om lachen. Uiteindelijk zijn ze in het park en gaan op hun favoriete bankje zitten.
“Vertel op Christy, wat is er aan de hand?”
“Weet je nog vanmorgen, dat je zei dat ik niet alles vertel wat ik denk, maar dat je niet zeker wist of je dit hardop had gezegd?”
“Ja, maar ik zal het wel hardop gezegd hebben, anders kon je het niet horen toch?! Wat wil je daar mee zeggen?” Christy doet haar ogen dicht, verzamelt al haar moed en zegt: “Ik denk dat ik gedachten kan lezen!”
Christy weet niet wat ze verwacht had, maar plotseling hoort ze Jenny keihard lachen. Christy doet haar ogen open en kijkt naar de lachende Jenny.
“Dat is echt een goede Chris. Ik dacht echt dat er iets aan de hand was, maar je neemt me gewoon in de maling. Wow het is echt lang geleden dat ik zo heb gelachen.”
Christy kijkt Jenny verbazend aan.
“Ik meen het Jenny. Ik denk echt dat ik gedachten kan lezen.”
“Haha. Oké, als je echt zo zeker bent. Aan welk getal denk ik dan nu?” Jenny kijkt haar niet gelovend en lachend aan.
“12, 16, 371. Je mag niet elke keer van nummer veranderen, dat is oneerlijk!” De lach op Jenny’s gezicht is verdwenen. Dat kan niet. Hoe kan ze dat weten? Sinds wanneer?
“Ik weet niet hoe ik dit kan weten. Het is vanmorgen voor het eerst gebeurt toen we het over Michael hadden. Daarna hoorde ik mevrouw Gaalsvuur het antwoord denken en plotseling hoorde ik bijna de hele school. He tis echt om gek van te worden.”
Jenny kijkt haar geschrokken aan. Ze focust op Jenny’s gedachten, maar voordat ze echt iets hoort zegt Jenny: “Dit is zo cool! We moeten dit wel voor ons houden. Mensen kunnen nog denken dat je een freak bent, maar we kunnen dit zo leuk maken...” Jenny begint met haar geratel en Christy moet lachen. Ze is blij dat haar beste vriendin het zo goed oppakt. Het had ook anders kunnen lopen. Jenny heeft wel gelijk, haar geheim mag niet uitkomen. Ze wil niet dat mensen haar ineens gaan onderzoeken ofzo, maar ze is blij dat ze het Jenny wel heeft vertelt...

Hehe, eindelijk weer een nieuw stukje...Haha Nee hoor, ik mag niet klagen. Het is ook alweer een maand geleden dat ik bij mijn verhaal een nieuw stuk geplaatst heb.
Ik vind Jenny's reactie echt grappig! Ook realistisch trouwens Ik zou zoiets ook niet zomaar geloven. Ik ben benieuwd wat Jenny allemaal voor plannentjes gemaakt heeft, doordat ze zegt dat ze het heel leuk kunnen maken. Ik zie haar er wel voor aan om er misbruik van te maken, haha Nou ja, ik zal er binnenkort wel achterkomen. Schrijf snel verder! (maar laat je vooral niet opjagen door mij, hoeveel ik ook zeur...je moet natuurlijk wel inspiratie hebben!)

Eindelijk heeft ze het tegen iemand verteld hej!
Ik had het egt zien aankamen dat Jenny haar zou uitlachen, dat zou ik ook doen hoor. Gedachten lezen? No way!

Dat met die getallen was egt flauw maar wel grappig. Ik zie al jenny's verbaasde gezicht voor me. Ben egt benieuwd hoe ze het gaan misbruiken! Als ik of een vriendin gedachten kon lezen zou ik zowiezo daar heel goed gebruik van maken. Bijvoorbeeld tijdens een repetitie of iets dergelijks, altijd handig toch.

Schrijf snel verder!

Wat leuk dat je weer een nieuw hoofdstuk hebt gepost
Voor Christy is het vast een hele opluchting dat ze haar geheim aan iemand heeft verteld, I mean, zoiets kan je toch niet voor een lange tijd verborgen houden? Vroeg of laat komt er toch wel iemand achter. Jenny's reactie vond ik echt heel leuk, ik zo precies hetzelfde doen als iemand zoiets tegen mij zou zeggen.
Schrijf maar snel verder

Xxx Aile

Goed vervolg! Jenny is een echte vriendin als ze er heel normaal over doet

tammievk schreef:De laatste bel ringt.

De bel gaat maar hij ringt niet.

Ga zo door! Je maakt me nieuwsgierig of ze iemand in de maling gaan nemen

Ik moet toegeven dat het best wel voorspelbaar is ja..
maar ik heb alles gelezen en ik vind 't nog steeds leuk. <3
Ik hoop dat je snel verderschrijft!

Hey jongens. Sorry dat he tzo lang duurde!! Ik was zo bezig met school en daarna was het vakantie dus ik had geen tijd!! Maar nu heb ik weer een stukje. Het is niet zo een heel veel gebeurend stukje, maar die moet er ook zijn
Bedankt allemaal voor alle reacties trouwens!! Het klinkt allemaal heel voordehand liggend mijn verhaal. Maar ik probeer er nog een twist aan te geven Dus die komt er Hier is in ieder geval hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7.
Het hele weekend is Jenny bezig met het verzinnen van grappen of andere dingen die zij en Christy zouden kunnen doen.
“Wat vind je hiervan Christy? We gaan naar een gesloten feest en zeggen dat we op de lijst staan. Dan kan jij horen aan welke namen de portier denkt en kunnen we zo naar binnen. Of nee, we kunnen ook naar een superleuke jongen stappen en dan hoor jij wat voor soort meisje hij wilt hebben en zo kan ik mij dan voordoen. Jij wilt toch geen jongens, dus kan ik ze uitproberen. Of nee we kunnen ook....” Christy lacht om Jenny. Ze is zo blij dat ze aan Jenny heeft verteld wat ze kan, maar ze is ook nerveus. Stel dat iemand anders erachter komt. Wat gebeurt er dan met haar? Gaan ze Christy onderzoeken of willen ze haar dan gebruiken? Ze weet het niet. Ze weet alleen dat niemand erachter mag komen, op Jenny na.
“Hey Jenny, we kunnen wel één of twee dingen doen, maar we moeten niet te veel opvallen. Stel nou dat iemand erachter komt.”
“Ja, dat zou niet zo fijn zijn. Misschien heb je gelijk Chris, we moeten niet te veel opvallen. Ik ga wel iets anders bedenken. Het komt allemaal goed.” Jenny kijkt Christy met een grote grijns aan. Christy richt zich op de gedachten van Jenny.
Christy heeft natuurlijk gelijk, maar dat betekent toch niet dat we geen lol kunnen hebben. Het is vet gaaf dat Chris dit kan, daar moeten we gebruik van maken. Hey, misschien luistert Chris nu ook wel naar mijn gedachten. Chris hoor je mij? Chris?”
Christy lacht. “Ja Jenny, ik luisterde naar je gedachten en ja ik hoor je.”
“Oh, dat is echt zo gaaf. We kunnen praten in de les en dan kan ik jou seintjes geven, zodat ik weet wat jou antwoord is. Ik kan zelfs slim worden, omdat jij mij antwoorden kan geven!”
“Jenny! Dat kan ik niet doen, dat is spieken!”
“Ja ja, misschien dat dan niet, maar we kunnen wel praten in de les. Toch?”
“Ja, dat kan wel. Dat is net zoiets als briefjes doorgeven, maar kunnen we ook verder van elkaar afzitten. Aangezien we toch niet altijd naast elkaar mogen zitten.”

Christy schrikt wakker. Ze heeft alweer gedroomd over haar moeder met engelenvleugels. Christy snapt maar niet waarom haar moeder haar waarschuwt in haar dromen en al helemaal niet voor wat. Misschien is het gewoon haar angst zelf. Haar moeder is toch vermoord. Misschien projecteert ze haar eigen angst wegens de moord van haar moeder in haar dromen. Dat hoor je toch wel eens in al die talkshows?
Christy kijkt naar haar wekker. Half zeven, bijna tijd om op te staan. Aangezien ze nu toch al wakker is, stapt Christy haar bed uit en kleed zich aan. Daarna loopt ze de trap af naar de keuken om te ontbijten.
“Hey engeltje, wat ben jij vroeg. Heb je lekker geslapen?” Haar vader kijkt haar zorgzaam aan. Hij zit aan de eettafel in de keuken.
“Ja hoor, prima. Staat er nog wat interessants in de krant?” Christy’s vader leest iedere ochtend de krant. Als zijn krantje niet is geleverd is hij niet te genieten. Één keer had Christy’s vader geen krant gekregen. Toen hij naar buiten ging om naar zijn werk te gaan, zag hij de postbode lopen. Hij heeft wel bijna een half uur tegen de postbode lopen schreeuwen over punctualiteit en hoe belangrijk dat is. Christy en haar broers en zus hebben uren gelachen.
“Nee, alleen maar crisis en oorlogen. Waar gaat dat toch heen met de wereld!” Christy pakt haar ontbijt en gaat aan de eettafel zitten. Één voor één ziet ze haar broers en zus naar beneden komen met de slaap nog in hun ogen om te ontbijten. Wanneer de bel gaat pakt Christy haar jas en tas en loopt Jenny tegemoet. Samen lopen ze naar school.

Het eerste uur is begonnen. Wiskunde! Christy kan maar niet snappen dat sommige mensen het vak zo leuk vinden dat ze wiskunde gaan studeren. Maar ja, dat zal wel aan haar liggen. Christy had zich voor dit uur goed voorbereid. De vorige keer hoorde Christy de gedachten van Mevrouw Gaalsvuur en hoe verbitterd ze is. Dus Christy had een appel voor haar meegenomen om haar op te vrolijken. Mevrouw Gaalsvuur keek zo blij en verrast. Het is dit uur dan ook erg rustig. De hele klas moest huiswerk maken en kon vragen stellen wanneer je iets niet snapt. Jammer genoeg kan Christy zich niet op het huiswerk concentreren. Ze wordt zo gek van alle stemmen. De meesten denken aan het weekend, maar er zijn ook sommige klasgenoten die zich echt op het huiswerk aan het concentreren zijn. Misschien moet Christy grote ruimtes vermijden. Ze wordt er gek van! Iedereen denkt wel ergens aan. Kunnen ze niet gewoon één keer gedachteloos zijn!
Christy, kun je me horen?
Christy kijkt op naar Jenny die twee tafels links van haar zit. Christy knikt.
Oh, dit is zo cool. Je kan me horen! Kan jij je concentreren op het huiswerk?
Christy schudt haar hoofd en rolt haar ogen.
Ik heb Mevrouw Gaalsvuur nog nooit in een minder irritante bui gezien. Weet jij hoe dat komt?
Christy knikt en wijst stiekem naar de appel op de tafel van Mevrouw Gaalsvuur.
De appel?
Christy knikt weer.
Hmm.. Na de les moet je maar uitleggen hoe dat zit met die appel. Het is erg stoer dat we zo kunnen communiceren, maar het is jammer genoeg wel maar één kant op. Nou ja, misschien wordt het eens tijd om naar de opgaven te kijken. Tot na de les!

Jippie, een nieuw stuk! Dus je hebt eindelijk dingen kunnen bedenken die ze kunnen doen met Christy's gave. Ik vond het een goed stuk, ondanks dat er niet zoveel gebeurt. Net wat je zegt, deze stukken moeten er ook tussen zitten
Ik ben druk bezig met mijn verhaal hoofdstuk voor hoofdstuk uitdenken en de personages wat realistischer en ingewikkelder maken, dus het zal nog wel even duren voordat ik weer wat schrijf.

Leuk dat je weer een stukje hebt geschreven Ik vind de ideeën van Jenna erg grappig en het schetst ook echt zo'n tiener die gelijk aan alle mogelijkheden denkt

Oh en op dit moment vind ik het nog niet voor de hand liggend hoor Maar je weet vast een onvoorziene twist erin te stoppen ^_^

tammievk schreef:We moesten huiswerk maken en konden ondertussen vragen stellen als we het niet snapten.

Tot nu toe was je verhaal in de derde persoon en deze is in de eerste. Geef je hier een gedachtegang aan? Want dat is nu een beetje onduidelijk

Ga zo door!

Het duurde even, maar hier is weer een stukje.
@ Maaike. Ik probeer Jenny ook zo puberig mogelijk te houden. Ik had zelf namelijk zo een vriendin (soms ben ik er ook zo een) en dat houdt het leuk. Dank je dat je mijn verhaal nog niet voor de hand liggend vindt, en ja er komt nog wel wat leuks aan. Weet alleen nog niet wanneer dat gaat gebeuren...
@ mooonie. Ik heb nu je nieuwe proloog gezien. Moet je die niet op deze site neerzetten. Hij was namelijk erg goed

Hoofdstuk 8
Na de les vertelt Christy over de gedachten van mevrouw Gaalsvuur en waarom zij dus de appel heeft gegeven.
“Oh, nu snap ik waarom de heks zo normaal was. Zover dat mogelijk is. Misschien moeten we dit vaker doen Chris. Als jij nou vaker haar gedachten leest, dan komen wij misschien toch door wiskunde heen,” zei Jenny luidt. Twee voorbijgangers kijken Jenny en Christy met ogen aan die zeggen “er is wat goed mis met die twee.”
“Jenny, je moet niet zo luid hierover praten! Je weet toch dat niemand erachter mag komen!”
“Ja, sorry. Ik ook met mijn grote mond.”
De waarschuwingsbel gaat.
“Chris, ik moet naar mijn volgende les. Zie je in de pauze!”
Christy loopt naar haar volgende les scheikunde van meneer Kriek toe. Ze vindt scheikunde erg moeilijk, maar gelukkig maakt meneer Kriek het interessant, waardoor het makkelijker te begrijpen is.
Christy besluit om naast Marissa te gaan zitten.
“Hey Marissa. Is het goed dat ik deze les naast je kom zitten?”
Marissa schrikt op en schuift snel haar spullen van de stoel af.
“Eh, ja t-tuurlijk.”
Waarom komt zij ineens naast me zitten? Heeft ze hulp nodig met scheikunde? Heeft ze iets anders nodig? Want kom op, wie wilt er nou met zo’n stille muis als ik omgaan? Ik bedoel maar, kijk naar die vriendin van haar. Jenny. Die is zo luidruchtig als wat. Misschien zit ze daarom wel naast mij. Iedereen heeft toch een keer rust nodig...
Christy moet haar lach inhouden. Als ze nu gaat lachen, ziet het er heel stom uit. Dus in plaats van lachen, zegt Christy: “Ik was eens toe aan een andere plaats. Normaal zit ik bij het raam, maar dan let ik niet op, omdat ik naar buiten zit te staren. Dus nu zit ik naast jou. Misschien kan ik mij dit keer wel concentreren.”
Christy luistert naar Marissa’s gedachten. Marissa gelooft haar verhaal en denkt er verder niets over. Op een paar sarcastische opmerkingen na.

In de pauze komt Jenny naast haar zitten met een groot cilindervormig pakje dat in aluminium is ingepakt.
“Hey Chris, alles goed? Ooh, ik heb zo’n honger, daarom heb ik lekker een turkse pizza bij de kantine gehaald. Ooh heerlijk. Ik moet alleen zo nog terug, ben vergeten om ook pepermunt te halen. Ik denk wel dat ik dat nodig ga hebben, want er zit toch een zooi knoflook op!”
Jenny neemt een grote hap van haar turkse pizza. Christy kijkt een beetje om zich heen, totdat haar ogen stoppen met dwalen en naar één ding staren. Of beter gezegd één persoon. Michael staat bij de frisdrankautomaat met een cola in zijn hand. Hij heeft een gerafelde spijkerbroek aan. Met daarop een t-shirt, waardoor men zijn spieren erg goed kan zien. Christy merkt pas dat ze echt naar hem staart op het moment dat hij terugkijkt. Christy kijkt geschrokken weg en probeert door haar wimpers, onopvallend, te kijken of Michael nog steeds kijkt. Tegen de tijd dat het Christy is gelukt, is Michael al weg.
“Chris! Hoor je mij! Ik had het over die hunk van het voetbalteam. Je weet wel, diegene met die schattige krulletjes. Wat denk je? Is dat een type voor mij?”
Christy probeert haar gedachten leeg te maken en praat de rest van de pauze met Jenny over de voetbalhunk.

Zenuwachtig loopt Christy naar haar laatste les. Zou hij hebben gemerkt dat ze naar hem staarde? Zou hij hier iets over zeggen? Zo ja, wat dan? Normaal had Christy geen moeite met biologie, maar nu moest ze zich naar het klaslokaal dwingen. Hij was er nog niet. Christy gaat op haar plek zitten en pakt haar spullen uit haar tas. Op dat moment hoort ze een stoel naar achteren schuiven. Ze gaat weer rechtop zitten en kijkt naar degene naast haar. Gelijk is ze gevangen in mooie heldere blauwe ogen, waarvan het moeilijk is om van weg te kijken. Ze moest wat zeggen, want als dit nog langer door zou blijven gaan, zou hij misschien wel kunnen denken dat zij een IQ van onder de 50 had.
“Eh, hi Michael. Heb je je huiswerk voor biologie gemaakt? Mevrouw Eik wilt dat iedereen zich voorbereid voor de les.” Huiswerk is dat het enige wat ze kon bedenken!
“Ja, ik heb mij voorbereid. Je hoeft je nergens zorgen om te maken.”
“Oké, dan is het geen probleem.”
Christy probeert nog een beetje weg te lachen wat ze net gezegd heeft. Alleen zij kan geen ander onderwerp verzinnen dan huiswerk. Aargh!
Christy kan zich niet op de les van mevrouw Eik concentreren. Ze denkt alleen maar aan haar stomme zin over huiswerk. Wat zal hij nu wel van haar denken? Wacht eens even. Ze kan gedachten lezen. Ze kan gewoon horen wat hij van haar vindt!
Christy concentreert zich op Michael’s gedachten, maar in plaats van een stem, hoort ze helemaal niets. Het is net of ze tegen een muur loopt. Christy kijkt zo nonchalant mogelijk van haar schrift weg en richt haar blik op Michael. Weer concentreert ze zich op zijn gedachten. Heel even lijkt het alsof ze iets kan horen, maar dan loopt ze weer tegen een muur.
Grimaste Michael nou? Of heeft ze het zich verbeeld? Nu heeft Christy een andere reden waarom ze zich niet kan concentreren op de les. Ze blijft maar denken aan de onzichtbare muur bij Michael en de korte grimas die ze heeft gezien...