Droomvlucht
Geplaatst: 25 feb 2012 22:08
Een one-shot met een erg verassende wending die misschien niet iedereen even goed begrijpt. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden.
Droomvlucht
Metershoge bomen met bladeren in alle kleuren, wortels en plukjes mos vormen de zachte ondergrond. Tussen de bomen in ligt een kleine plas die verlicht wordt door het schemerige ochtendzonlicht van boven. Om de plas en tussen de bomen schuilen enkele goedaardige trollenkindertjes die zichzelf met het water uit de plas wassen of die er puur zijn voor vermaak. Hoog in de bomen hangt kleine Robin, schommelend aan de takken van een wilde berk.
Een zoete fruitgeur cirkelt tussen de bomen door en vult de neus van kleine Olidia, een van de feeënkindertjes die ietwat verlegen aan de rand van de plas zit. Met haar kleine pink wast ze haar kleine voetjes met het naar bloesem ruikende zeepje dat ze die ochtend van moeder heeft meegekregen.
Terwijl ze ijverig haar taakje voortzet, kijkt ze glimlachend naar het midden van de plas waar twee trollenjongetjes op een lange kromgebogen tak zitten, eentje aan elk uiteinde. Om beurten raakt een van de twee jongens de grond waarna deze zich met zijn voetjes afzet tegen het zachte mos en zo weer de lucht invliegt, waarmee de jongen neerdaalt om ook hetzelfde te kunnen doen.
Olidia friemelt verlegen aan haar jurkje als ze Itallon ziet. Een elvenjongen met lange puntige oren, amberkleurige ogen en prachtig blond haar. Hij staat aan de overkant van de plas met een trollenkindje dat spetterend in de plas springt. Itallon merkt dat ze kijkt en glimlacht even. Zachte aangename kriebels gaan door het maagje van Olidia als ze haar liefde ziet.
Verlegen went ze haar blik af naar boven, waar de zon zachtjes tussen het bladerdak door schijnt. Vandaag gaat de perfecte dag worden voor haar.
En ik heb inmiddels het eind van de spiraal bereikt. Ook ik kijk even omhoog naar het begin van de spiraal, waar hangende wagentjes gevuld met gasten aan de ijzeren rail de ruimte binnenkomen en aan hun afdaling beginnen.
Mijn wagentje verlaat de ruimte nu om via een kleine ruimte met elven bij de uitgang te komen, waar een vrouw in een jasje ons uit de wagentjes op de loopband helpt. Ik steek mijn hand uit naar Eline en help haar uit het wagentje. Ze glimlacht en ik kan zien hoe ze genoten heeft van de attractie. “Kom je?” vraag ik en door het kleine winkeltje verlaten we de Droomvlucht.
Droomvlucht
Metershoge bomen met bladeren in alle kleuren, wortels en plukjes mos vormen de zachte ondergrond. Tussen de bomen in ligt een kleine plas die verlicht wordt door het schemerige ochtendzonlicht van boven. Om de plas en tussen de bomen schuilen enkele goedaardige trollenkindertjes die zichzelf met het water uit de plas wassen of die er puur zijn voor vermaak. Hoog in de bomen hangt kleine Robin, schommelend aan de takken van een wilde berk.
Een zoete fruitgeur cirkelt tussen de bomen door en vult de neus van kleine Olidia, een van de feeënkindertjes die ietwat verlegen aan de rand van de plas zit. Met haar kleine pink wast ze haar kleine voetjes met het naar bloesem ruikende zeepje dat ze die ochtend van moeder heeft meegekregen.
Terwijl ze ijverig haar taakje voortzet, kijkt ze glimlachend naar het midden van de plas waar twee trollenjongetjes op een lange kromgebogen tak zitten, eentje aan elk uiteinde. Om beurten raakt een van de twee jongens de grond waarna deze zich met zijn voetjes afzet tegen het zachte mos en zo weer de lucht invliegt, waarmee de jongen neerdaalt om ook hetzelfde te kunnen doen.
Olidia friemelt verlegen aan haar jurkje als ze Itallon ziet. Een elvenjongen met lange puntige oren, amberkleurige ogen en prachtig blond haar. Hij staat aan de overkant van de plas met een trollenkindje dat spetterend in de plas springt. Itallon merkt dat ze kijkt en glimlacht even. Zachte aangename kriebels gaan door het maagje van Olidia als ze haar liefde ziet.
Verlegen went ze haar blik af naar boven, waar de zon zachtjes tussen het bladerdak door schijnt. Vandaag gaat de perfecte dag worden voor haar.
En ik heb inmiddels het eind van de spiraal bereikt. Ook ik kijk even omhoog naar het begin van de spiraal, waar hangende wagentjes gevuld met gasten aan de ijzeren rail de ruimte binnenkomen en aan hun afdaling beginnen.
Mijn wagentje verlaat de ruimte nu om via een kleine ruimte met elven bij de uitgang te komen, waar een vrouw in een jasje ons uit de wagentjes op de loopband helpt. Ik steek mijn hand uit naar Eline en help haar uit het wagentje. Ze glimlacht en ik kan zien hoe ze genoten heeft van de attractie. “Kom je?” vraag ik en door het kleine winkeltje verlaten we de Droomvlucht.