Nationale gedichtendag
Geplaatst: 26 jan 2006 19:49
Dit is een gedicht van mijn mailvriendin Mavi Lamas, uit Brasil. Omdat ik geen Portugees ken, heb ik het eerst met Free Translation On Line naar het Engels vertaald, en daarna er een Hollandse vertaling van gemaakt. Het is dan natuurlijk niet meer hetzelfde gedicht, al blijft de zwaarmoedigheid van een gefrustreerde Brasiliaan wel overeind.
Als er iemand wel Portugees kan lezen, zou ik blij zijn met een letterlijke vertaling!
J++
Sس CANاأO
Mavi Lamas
Olhei-me no retrato, toda azul
Percorrendo os meandros do tempo
A seda de meus dias mostra a blusa
Com que se cobre
O azul de minha histَria
Meus passos sempre tمo azuis
Semeando sonhos nos caminhos
ء tarde, entمo cobre-se de sombras
Na verdade profunda dos meus dias
No retrato de mim toda azul
Trazida pela mمo do vento
A moldura amarela quase ouro
Cobre-se de areia da lembrança
O azul do meu vestido revela-se
No sonho das manhمs
Eu nمo tenho nome
ة sَ cançمo...
FALEN
Één voor één bekijk ik de personen op het portret, en ik word verdrietig
En ga weer door alle kronkels van het geheugen.
De tijd is als een zachte deken
En bedekt de verzameling
Van de mislukkingen uit mijn verleden.
Alle dingen die ik toen deed gingen verkeerd,
Want wie dromen zaait, kan nachtmerries oogsten.
Schaduwen overdekten mijn leven
In dat dieptepunt van mijn bestaan.
Het portret maakt me onuitsprekelijk droevig
Een koude wind snijdt door mijn geest en doet me rillen.
Zelfs de goudgele omlijsting is vaal,
Weggeslepen door het zand van de vergetelheid.
De figuren op de foto onthullen
Mijn mislukte bestaan
Ik ben naamloos,
Want ik ben niemand.
J++
Als er iemand wel Portugees kan lezen, zou ik blij zijn met een letterlijke vertaling!
J++
Sس CANاأO
Mavi Lamas
Olhei-me no retrato, toda azul
Percorrendo os meandros do tempo
A seda de meus dias mostra a blusa
Com que se cobre
O azul de minha histَria
Meus passos sempre tمo azuis
Semeando sonhos nos caminhos
ء tarde, entمo cobre-se de sombras
Na verdade profunda dos meus dias
No retrato de mim toda azul
Trazida pela mمo do vento
A moldura amarela quase ouro
Cobre-se de areia da lembrança
O azul do meu vestido revela-se
No sonho das manhمs
Eu nمo tenho nome
ة sَ cançمo...
FALEN
Één voor één bekijk ik de personen op het portret, en ik word verdrietig
En ga weer door alle kronkels van het geheugen.
De tijd is als een zachte deken
En bedekt de verzameling
Van de mislukkingen uit mijn verleden.
Alle dingen die ik toen deed gingen verkeerd,
Want wie dromen zaait, kan nachtmerries oogsten.
Schaduwen overdekten mijn leven
In dat dieptepunt van mijn bestaan.
Het portret maakt me onuitsprekelijk droevig
Een koude wind snijdt door mijn geest en doet me rillen.
Zelfs de goudgele omlijsting is vaal,
Weggeslepen door het zand van de vergetelheid.
De figuren op de foto onthullen
Mijn mislukte bestaan
Ik ben naamloos,
Want ik ben niemand.
J++