Online Verhalen

Ik had het gevoel dat ik zweefde. Langzaam was ik weggedreven in een soort roes, alsof ik losgekomen was van mijn lichaam, waardoor ik zweefde. Allereerst het monotone geluid dat zich eindeloos leek te herhalen. Niet eens storend, het was niet hard. Iets geruststellends zat er zelfs in, een geluid d...

Hoofdstuk 6 We liggen nog een tijdje in het gras waarbij het namiddagse zonnetje ons op de wolk houdt. Met alle geluiden van de stad ver op de achtergrond, kijk ik naar jou. Je lange bruine haar valt aan alle kanten langs jouw gezicht. Ik weet dat je zelf een hekel hebt aan je ‘dooie punten’ maar i...

Hoofdstuk 5 'Nee, lees me eerst voor' zeg je. Door je hoofd vliegen vlinders. Ze zitten daar al sinds ik het voorstel deed van het voorlezen. Iets wat je zo romantisch vindt waardoor je ook niet kunt wachten tot je ergens naast me in het gras ligt. 'Eten kan later nog, laten we van de zon genieten....

Hoofdstuk 4 We staan stil en zijn sprakeloos wanneer we de inhoud van het tasje bekijken. Ik ga zitten en haal alle voorwerpen uit de tas. De verbazing wordt bij elk item groter. 'Weet je zeker dat die tas al op de boerderij in dat mandje zet?' vraag je me. 'Ik, ik begrijp er niets van,' kan ik all...

Hoofdstuk 3 Terwijl de trein al een tijdje richting het zuiden sukkelt - we ontdekken tot onze teleurstelling dat we een stoptrein hebben genomen - vraag ik jou wat je allemaal hebt meegenomen. 'Wil je dat ik mijn zakken leeg en alles op tafel uitstal?' vraag je. 'Ja dame, doet dat maar eens, even ...

Bedankt voor het compliment en de suggesties. Wilde ze gelijk verwerken, dat leest prettiger voor anderen, maar op een of andere manier blijft de tekst verspringen in de edit-mode dus kon ik er maar eentje doorvoeren.

Hoofdstuk 2 Het is zeven minuten lopen naar de tram, die de vreemde naam Randstadrail heeft meegekregen. Alsof het een bovenstedelijk netwerk zou zijn waarmee alles aan alles wordt verbonden. Waarmee je alle mooie of centrale plekken kunt bereiken. Terwijl ik toch echt mijn best moet doen om op tij...

Hoofdstuk 1 ‘Wat is er?’ vraag je. ‘Niks bijzonders’. ‘Jawel, ik weet het, zie dat je je tekst weghaalt, come on, tell me’ ‘Het gaat om risico durven nemen Sarah’ typ ik aarzelend. ‘Datgene doen wat er al jaren in mijn hoofd zit. Dat gewoon doen, het knopje indrukken. Of nu voor eens en voor altijd...