Online Verhalen

Hoofdstuk 2 Daar sta ik dan, in mijn mooiste jurk. De jurk die mama gemaakt had omdat ik vijftien jaar zou worden. Ik ben ook vijftien geworden, vandaag. Maar een feestdag is het niet. We staan met de hele familie of eigenlijk meer, met wat er nog van onze familie over is, bij een kuil. Een kuil geg...

Ik opende je verhaal eigenlijk alleen om even te zien wat voor verhalen er in het dramatheater staan, maar ik heb hem in één keer uitgelezen! Nog even een tip (die ik zelf ook op dit forum gehad heb). Je tekst wordt makkelijker te lezen als je een citaat op een nieuwe regel begint. Bijvoorbeeld: Plo...

Hoofdstuk 1 Zo stil mogelijk loop ik het kleine donkere lemen hutje binnen, mijn ogen strak gericht op de magere vrouw die in het hoekje van de ruimte licht. Door de streep licht die vanuit de opening op haar gezicht valt, valt het extra op hoe bleek en uitgedroogd haar huid is. ‘Moeder’, fluister ...

Ik weet niet of ik dit moet melden, maar ik doe het voor de zekerheid maar wel. komende tijd ben ik erg druk met school en zal heb mij niet lukken verder te schijven.
Groetjes!

bedankt voor de tips. Ik ga eraan denken om meer gevoel in het verhaal te stoppen! Groetjes -------------------------- Ik doe mijn ogen open en zie hoe de eerst zonnenstralen de hut in vallen. Vorzichtig duw ik de arm van Asha weg en ik kruip naar buiten, waar het ondanks de dat ze zon net op is, al...

Daar sta ik dan, in mijn mooiste jurk. De jurk die mama gemaakt had omdat ik dertien jaar zou worden. Ik ben ook dertien geworden, vandaag. Maar een feestdag is het niet. We staan met de hele familie of eigenlijk meer, met wat er nog van onze familie over is, bij een kuil. Een kuil gegraven in het r...

Bedankt voor de tips! ---------------------- Zacht pratend gaan we de hut binnen en rollen onze slaapmatjes uit. Voorzichtig kniel ik bij moeder neer en geef haar een kus op haar hoofd. Als ik mijn moeders hand pak mompel ik; “Je wordt toch weer beter moeder?”. Even trilt moeders ooglid en dan schud...

Hoofdstuk 1 Zo stil mogelijk loop ik het kleine donkere hutje binnen, mijn ogen strak gericht op de magere bleke vrouw die in het hoekje van de ruimte licht. “Moeder”, fluister ik zachtjes. Er komt een licht gekreun vanuit het zelfgemaakte bed, maar verder blijven alle tekenen van leven weg. Een pa...