Online Verhalen

neem mij mee
in engelarmen
teder zijn woorden

fluisteringen
in de hemel

zwijgen doen daken
stille getuigen
horen engelengezang

ik voel de sterren vallen
uit de naakte hemel

dagpauwoog

dagpauwoog
schoonheid bij dageraad
kleurt bloemen
ogen zonder lach

ontpopt en straalt
in het zonlicht
een kleurenpallet
zwoele verschijning

bij maneschijn
sluit hij de ogen
zijn vleugels
zonder tranen

liefde op het strand

hij tuurt naar de zee
ik luister in gedachten mee
zijn doen en denken
met ogen wenken

je maakt mij bijzonder
mijn lief, mijn wonder
spoelen in water
geen zorgen later

boten zorgeloos
ik zie jou, een hele poos
doorheen mijn zonnebril
je bent zo stil

Ik heb het vers met 'ik' in verandert door 'genegenheid om te schenken' schenken leek mij beter klinken dan geven? VOlgens mij had ik dit al gelezen maar nog niet gereageerd :O ik ben het eens met Ali ban Ha. En ik vind het jammer dat je in je tweede couplet, eerste regel het woord ik gebrui, die zo...

…zal ik bij je zijn… als straks de zon opkomt haar stralen strooit over het ontwakend landschap zal ik aan je denken wanneer de grassen huilen tranen van geluk en klaprozen blozen zal ik aan je denken reeds de vogels des ochtends zingen eindeloze vreugdeliederen zoekend naar jouw gehoor dan zal ik b...

lopen naast het water
voeten in het zand
de wind en golven
jouw hand in mijn hand

meeuwen bij de horizon
mijn tranen in de zee
verdrinken in het water
je wou niet met me mee

in de verte vissersboten
verdwijnen langzaam
met de zon aan de hemel
jij maakte mij zo eenzaam

klanken in de wind

klanken reizen
mee met de wind
in stille woorden
zachte stem

verdwaalde gedachten
ergens in de tijd
de verleden tijd
van toen die dag

hoorde ik de wind
hij huilde
en schonk mij
jouw gedachten

donkere oorlog laat hem zwijgen regen van kogels kindervuur zwarte lopen wegen zo veel op de schouder verbittering en haat geen zonnedagen fonteinen van bloed verdwaalde granaten voor God voor mijn land mijn vaderlang wil ik vechten wij zijn sterk zij zijn bang vluchten naar niemandsland een weg naa...

oorlogskind

wanhoop in de ogen
van kinderen
in oorlogen

bang voor de dood
het ongeloof
en hongersnood

aanschouw de paniek
uitgemergeld
voor eeuwig ziek

dromen meegenomen
in de dorstige wind
ben je belogen
ongelukkig kind

twee gezichten

ik ben alleen
met mijn gedachten
het denken
in mijn hoofd

twee gezichten
die praten
zonder woorden
in gedachten

schaduwen
voor mijn ogen
verloren geweten
belogen

vrouwen van de nacht

bezit van verlangen
openbaring van lust
zoeken jouw armen
naar hartenlust

genegenheid om te schenken
mijn lichaam is van velen
betaalbare liefde
kan geen wonden helen

we worden gedragen
door schoonheid en pracht
naamloze vrouwen
van de nacht

vagevuur

tussen hemel en hel
ontmoet ik jouw ogen
voorbij het vagevuur
zoute tranen en zweet

de zoektocht naar rust
een hemels paradijs

onze ogen zoeken
naar een betere weg
vol van de verlossing

poorten van de hemel

klanken in de branding

oneindig zijn klanken
in het stromend water
omhelst de branding
met golvende armen

waardeer het bestaan
van elke stille ziel
in het levend wezen

ze fluiten symfonieën
bij dageraad
en zingen melodieën
bij zonsondergang

sterren beelden (haiku)

sterren fluisteren

de hemel tekent woorden

in sterren beelden

zonder mooie woorden

tijden veranderen
doorheen het verliezen
van mooie woorden
de onuitspreekbaar zijn

herboren zijn dagen
sterven in nachten
bij dageraad
adem van de zon

erosie is zichtbaar
dagen slijten
in nachten
zonder mooie woorden

diep in mij
voel ik je dansen
op het ritme
van mijn bonzend hart

diep in mij
hoor ik je zingen
een melodie
vol vreugde en smart

diep in mij
groeit een kind
bron van leven
en nabije dromen

kind zonder naam

kind zonder naam
in het schaamteloze land
alleen het bezit van een hart
leegte in de maag

grote ogen staren mij aan
een blik vol wanhoop en verdriet
ontmoet het verlies
van elke dag

kind zonder naam
zoekt doelloos
naar een moeder
die hem voeden wil

Amsterdam betoverd

dromen in Amsterdam
ontdekken van magie
langs smalle grachten
bronnen vol passie

geur van joints
laat me zweven
de betovering
duurt maar even

zonsondergang
boven hoge daken
zweven wolken
hemels laken

arme ziel

arm is een ziel
die geen liefde kent
in het donker leeft
geen licht kan zien

leeg zijn de handen
van een arme ziel
met dromen
die vervagen

tijdloos staren de ogen
naar de woeste zee
hij wil haar verlossen
zijn armen nemen haar mee

beestig

hij gromt
het beest
dat haar wil
verslinden

hij grijpt
haar haren
ze schreeuwt
geluidloos

hij breekt
haar hart
ze huilt
onzichtbaar

kampvuur

De zon
Ontmoet de zee
Elke avond
Twinkelt het water
Een schepping van kleuren
Als irissen in de lucht
De hemel is een kampvuur
Waar niemand zich aan
Verbranden kan

beeldspraak

zwijgzaam standbeeld
ogen tranen
dauwdruppels vallen op de grond
lippen spreken
versteende woorden
onbegrepen emotie
in jouw handen
onbegrepen blikken
mensen die staren
een fenomeen
niet te verklaren

onbekende soldaat

witte lijnen
vanuit de lucht
symmetrisch
en talrijk

het zijn graven
van soldaten
ze rusten
er al jaren

klaprozen
kleuren het landschap
hij ligt nergens
de onbekende soldaat

eenzame maan

de maan
hij vliegt
met de sterren
naar de hemel

hij kust
zonnestralen
wil ze omarmen
ze zijn ontastbaar

eenzaam is hij
omringt door een massa
vliegt hij
naar het licht

Jouw handen

jouw handen
spreken
zijn anders
dan de mijne

ze horen
liederen
en schrijven
filosofie

groeven en plooien
tekenen
een schilderij
in de palmen

jouw handen
fluisteren
en lachen
naar de mijne

Met dat gedicht ben ik twee geworden van een gedichtenwedstrijd op school. De jury was nochtans heel tevreden :p

@ Silence: Danku voor je leuke reactie,persoonlijk vindt ik dat ook een van mijn mooiste

laura: Dankuwel!

Deze gedichten dat ik nu op het forum zet zijn al meer dan een jaar oud, ze zijn wat minder overzien, daar heb je gelijk in. daarom dat ik ze hier ook op zet om mogelijk het te kunnen aanpassen. De suggesties zijn dus welkom!

soms is alleen zijn ook leuk, zalig zelf, maar dat mag natuurlijk niet te lang duren

Zo erg, het doet me denken aan een zelfmoordpoging, iemand dat in een ravijn springt en iemand anders die achterblijft aan de rand en zich vragen stelt, erg mooi geschreven.

meeuwen

hoor ze schreeuwen
in de lucht
de meeuwen
met een zucht
zullen ze verdwijnen
met een kreet
om weer te verschijnen
de angst die oorlog heet

eindeloos ( autisme)

eindeloze blikken
tijdloos staren naar de dingen
die je niet kunt zien
weerloos terugvechten
maar geen slag kunnen slagen
geen moment dat je denkt aan overgeven
want jij bent de sterkste
ook al kan je dat niet tonen
je leeft in jouw sterkste dromen

Huilende wolken De wolken huilen Druppels in de zee De nacht krijst Uilen staken hun jacht De slapeloze nachten Zonder dromen Ontmoeten het duister De mist wordt alsmaar dikker Woeste golven Breken de kade Omarmen de steden Kreten in de wind De wolken drijven Verbergen hun verdriet De zee komt tot r...

stormregen de storm raast in het donker ik zie hoe de wind tekeer gaat ik word verblind door de bliksem ik word doof van de donder ik word gevoelloos van de kilte van de regen die spat open op mijn huid ik smaak de strijd van het leven ik ruik de geur van onrust en kwaad ik verschuil mij in de cocon...

loskoppeling een blad breekt van een tak het laat zich naar beneden vallen het vliegt voor het eerst iets anders dan hangen aan een tak, die hem draagt de landing verloopt in alle rust en stilte voorzichtig neemt de natuur hem in zich op het dode blad kraakt wanneer een voorbijganger zijn voet erop ...

hemelse zee

ik zie de zee in de lucht
de wolken lijken wel golven
het zonlicht doet het water twinkelen
de wind blaast de golven in beweging
de wolken drijven langzaam weg
met de tijd mee
ergens naar een hemelshoge zee

zo mooi meisje, typisch mijn stijl van gedichten, die sfeer van oorlog en verdriet, het doet een mens iets hé?

tja, met die voltooide deelwoorden heb ik het soms echt moeilijk, ik denk dat dat mijn doodsteek zal zijn als ik aan het echte schrijfwerk zal beginnen

De klaprozen staan als teken van de oorlog, ik woon in de streek waar het nog veel over oorlog gaat en er zijn zeer veel soldatenkerkhoven, en de klaprozen worden hier als vrede gezien, dus dacht ik: waarom zou ik hier niet eens een gedichtje overschrijven

Danku om het te zeggen van die typfout, het kan altijd gebeuren hé, ik moet eens leren meer de overlezen

Ruimte de aarde als een kind van de maan een magnethische kracht eb en vloed als een zandkorrel in een woestijn die steeds maar groter wordt waarvan het einde onbereikbaar is sterrer verdwijnen met de tijd een bliksemschicht een storing ergens hierboven en dan is er licht het is de zon die haar stra...

De reis naar de eeuwigheid opgedroogde tranen na jouw begravenis een hart die schreeuwt van de pijn en het verlies hulpeloos blijf ik achter met de herinneringen in mijn hoofd met jouw beeld nog gebrand op mijn netvlies jouw lach klinkt nog na in mijn oren mijn handen proberen je te grijpen maar ik ...

herinnering aan jou wat jij bent voor mij kan ik onmogelijk zijn voor jou mijn verlangen naar jou wordt steeds sterker steeds weer verschijn jij in mijn gedachten ik krijg je maar niet uit mijn hoofd je bent er je blijft er maar de tijd vervaagd jou verschijning het beeld wordt steeds waziger maar n...

jouw naam jouw naam heb ik geschreven in de condens op het raam straks is het weer verdwenen net als de zon die steeds opnieuw achter de wolken verdwijnt maar jouw naam zal nooit uit mijn leven verdwijnen hij is opgeborgen in de kamers van mijn hart als een schat is hij voor mij als een zon schijnt ...

vallende ster jij bent een ster die valt voor mij een hemel die mij toelacht als een geschenk van de maan dat ben jij als een ster ben je in mijn armen gevallen en die blijven je omklammen ik heb je nu eenmaal opgevangen je bent als geen ander je bent een ster, zo uniek die licht in mijn leven schijnt

Er zijn 55 resultaten gevonden