Met een zuur gezicht loopt het meisje sjokkend achter haar ouders aan. Ze wil niet naar een plek waar zoveel mensen zijn. Gelukkig heeft ze het eindelijk voor elkaar gekregen dat ze zich als een punker mag kleden. In deze kleren voelt ze zich fijn en kan ze de hele wereld aan. Maar diep van binnen schuilt een klein bang meisje.
Ze verveelt zich kapot op de beurs en heeft geen zin om telkens achter haar ouders aan te lopen. Al snel begint ze wat sneller te lopen en wat later zijn haar ouders uit het zicht verdwenen.
Na een tijdje te hebben gelopen begint haar maag te rammelen en onbewust schiet de gedachte in haar hoofd om iets te stelen. Voor zich ziet ze een kraampje met lekker geurende suikerwafels. Even twijfelt ze, maar haar maag wint het van haar verstand. Als de verkoper even niet kijkt pakt ze snel een wafel en vlucht weg. Maar het lot is haar niet goed gezind. Ze hoort de verkoper schreeuwen en er komen rennende mensen op haar af. In doodsangst rent ze weg en gelukkig haalt de verkoper haar niet meer in.
Half rennend en half lopend gaat ze verder, tot ze plots haar ouders tegenkomt. "Waar was jij nou Liesette? We hebben je overal gezocht! En waar heb je die suikerwafel vandaan?" vraagt haar moeder bezorgd. Snikkend valt ze haar moeder in de armen. Met horten en storten legt ze het verhaal uit. Ook vertelt ze dat ze zo niet met haar leven verder wil. "Ik heb hulp nodig om weer mezelf te worden. Wil je me alsjeblieft vergeven?" Moeder slaat ook haar armen om haar dochter heen en fluistert in haar oor: "Ik zal het je vergeven omdat je zo eerlijk bent geweest. Je bent en blijft mijn dochter, dief of geen dief."
EDIT: Ik heb de spellingsfouten er even uitgehaald. Bedankt voor het zoeken
.
.
.
