Beter een vogel in de hand

[Syanne]

Dat ik niet als een geluksvogel uit het nest ben gekomen, hoeft niemand mij te vertellen. Ik vlieg van de ene domme pech in de andere. Toch was het gisteren zelfs voor mij een ongeluksdag.

Dan word je wakker, precies op tijd. Je staat op, doet je dagelijkse ding, kijkt uit het raam, en ziet een haarscherpe zon opkomen onder een mooie heldere hemel. Je hebt nog even tijd over zelfs, omdat je die dag meteen wist wat je aan wilde trekken, en zowaar lag die combinatie net fris gewassen in je kast. Je zet voor jezelf lekker een kopje thee en gaat dan nadenken over je dag. Het nieuws zal je gestolen worden, vandaag draait het om jou. De tv blijft daarom dus gewoon uit. Je jubelt al bij de gedachte dat je vandaag leuke dingen gaat doen.
Eindelijk mag ik vanavond beginnen aan de flowboard training, met geluk mocht ik deelnemen aan die cursus. Ik was werkelijk door het dolle heen, en dat heb ik zeker niet onder stoelen of banken geschoven. De beste jongen die aan mij dit goede nieuws mocht melden heb ik daadwerkelijk besprongen en spontaan gezoend. Dit overigens een beetje een genante situatie was.
Maar misschien had ik zelfs nog net iets meer zin in datgene daaraan vooraf zou gaan. Ik zou lekker gaan snowboarden met een nogal interessante mannelijke collega.
Je kent het gevoel wel, een dag dat je jezelf een beetje jarig voelt, of de dag voor Sinterklaas, een dag waar je echt naar uitkijkt. Dit is precies zo’n dag. Vol goede moed stap ik in de auto en zet de radio aan. The weather girls op de radio met het alom bekende “It’s raining men”.Geen idee waar zij het over hebben. Ik rijd met mijn nieuwe zonnebril op recht op de zon af.
Helaas moest ik er toch aan geloven, het ANP nieuws, met Jan de Hoor.
Vervelende man lijkt me dat. Dat monotone geluid dat uit zijn keel komt, het kan niet anders dan een stoffige vent zijn met grijs ongekamd haar en een rot gebit. Volgens mij woont hij nog bij zijn ouders en heeft hij een vrachtwagenovertrek om zijn dekbed. Misschien houdt hij wel duiven of heeft hij een treinverzameling. Hij moet vast erg lelijk zijn.
Gelukkig klinkt ineens een andere stem in mijn oren.
Een aangename volle stem, een man, middenklasser, midden 40 denk ik, getrouwd, 3 kinderen, en altijd in voor een grapje. Hij werkt denk ik voor de overheid en heeft wegens goed gedrag van zijn baas promotie gekregen om fileverslagen te doen bij Q-music. Leuk voor hem.
De informatie die hij brengt klinkt niet echt als muziek in de oren. 25 Km file voor Utrecht. Laat ik nu net ook die kant opgaan zeg. Ik sta in de file, de linker rijbaan natuurlijk, want heel Nederland gelooft dat die baan het snelste is met file, nou ik weet nu wel beter. De oma in haar Nissan Sunny vloog me als een speer rechts voorbij. In mijn gedachte had ik het raampje opengedraaid en even een klein scheldwoordje geroepen, maar ik kon me net beheersen. Wat doe je dan, ik sta hier nog wel twee uur, de radio kraamt niet veel soeps uit en eigenlijk past mijn vrolijke stemming niet echt in deze nare ambiance.
Laatst hoorde ik dat 70% van rijdend Nederland wel eens flirt in de file. Nou ik zal dan 1 van die 30 zijn, want ik heb het nooit gedaan. Ik Sjans eigenlijk nooit, gewoonweg omdat ik denk dat ik niet weet hoe het moet. Toch ga ik deze uitdaging graag eens aan, ik zie die mensen toch nooit meer. Ik verander van baan, neem de middenbaan, dan kan ik links en rechts auto’s voorbij zien komen. Ik kijk eerst naar links, lekkere auto hoor, een nieuwe Chevrolet. De bestuurder is een goed uitziende man voor zijn leeftijd, beetje overgewicht, ik denk dat hij vertegenwoordiger is ofzo en sporten niet zijn favoriete bezigheid is. Maar dat maakt voor fileflirten niet uit toch? Hij is alleen wel wat oud, ik denk dat het mijn vader had kunnen zijn. Misschien heeft hij wel kinderen van mijn leeftijd. Ik kijk hem aan en glimlach even, en kijk weer voor me.Shit nu weet ik niet of ik een reactie heb. Ik durf niet terug te kijken. Voordat ik het wist keek ik terug en gaf hem mijn mooiste glimlach die ik in deze file kon opzetten. Je zag dat hij zich gevleid voelde en knikte heel even met zijn hoofd. Daarna lachte hij en bleef me aankijken. Ik ben warempel aan het flirten en het gaat me nog goed af ook. Toen bedacht ik ineens dat mijn vader ook op de weg zat, ik moet er niet aan denken dat een 25 jarige vrouw met hem in de file zou sjansen. Ik besloot een nieuw slachtoffer uit te zoeken, een jonger iemand, een beetje een nerd, dat lijkt me wel leuk. Daar komt een jongen langs me rijden, een aftandse BMW, aan de auto te zien denk ik dat hij schilder of stratenmaker is. Het kost me niet eens veel moeite, ik had weer beet. Mijn zelfvertrouwen steeg de pan uit. Dat ik in een rode twintig jaar oude Toyota Starlet reed deed er niet meer om, ik kan flirten!
Niet alleen de temperatuur in de auto steeg, ook de motor van de auto kon het hoofd niet meer koel houden. Oververhit. Shit man, net nu ik op een cruciaal punt op de snelweg sta. Wat nu? Ik hoor de vervelende rij-instructeur in mijn achterhoofd; Bij gevaar altijd eerst om je heen kijken, overzicht krijgen en dan maatregelen nemen. Al dat goed bedoelde advies heb ik in de wind geslagen. Als een malloot gooide ik mijn auto naar de vangrail, alarm lichten aan en sprong uit de auto. Overal was rook, heb ik weer! Straks vliegt hij in de fik, wat dan? Ineens zie ik achter me een auto aankomen, een Chevrolet, dit kan niet waar zijn. Papa de vertegenwoordiger, hij zal toch niet stoppen? Alsof ik niet dat blonde meisje, met die grote zonnebril in de Belgische Starlet was keek ik strak de andere kant op, alsof ik die goede man nog nooit gezien had. Gelukkig reed hij me voorbij. Ik kon het even niet laten om een traantje weg te pikken, ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld. Ongeveer elke vrachtwagen toeterde naar me, iedereen lachte naar me op een manier van; gelukkig sta jij daar en niet ik. De dame van de wegenwacht adviseerde me achter de vangrail in het water te gaan staan. Ik voelde me net een rare watervogel langs de weg, waar iedereen op de weg door gefascineerd raakte. Flikker toch allemaal op man! Gelukkig was de wegenwacht er snel en kon ik weer verder. Ook ben ik door dit tafereel de gelukkige bezitter van een ANWB lidmaatschap geworden, het kostte me maar 250 euro, koopje lijkt me.

Zo begon de dag zo mooi, maar niet getreurd. Alles komt gewoon nog goed. Mijn auto doet het, mijn spullen zitten in de auto, kut mijn snowboardpak. NEEEEE!!! Ik moet er natuurlijk wel een beetje cool uitzien op de piste. Wat nu? Gelukkig board mijn buurman ook, hopelijk is hij thuis en kan hij mij een broek lenen. Ik zie er uit als een vuilniszak die 3 keer flink is aangestampt omdat er nog 4 pizzadozen bij moesten. Met veel moeite krijg ik de zak dicht geknoopt. Ik sta versteld van de stevigheid van de naden, hopelijk blijven die de rest van de dag ook nog in het gareel. Nog even een laatste blik in de spiegel werpen…mijn kont lijkt de piste zelf wel en mijn hoofd heeft de paars/rode kleur van een gekneusde tomaat (van de veel te strakke broek natuurlijk). Dit heb ik weer…Van mijn looks hoef ik het dus vandaag niet te hebben, dan moet ik maar de sterren van de hemel gaan boarden…
Snel vertrekken naar Zoetermeer. Ik heb net die collega aan de lijn gehad, om 3 uur bij Snowworld. Ik kom daar mooi op tijd om 10 over 3 aan, zoals het hoort. Jeetje, wat vind ik hem toch een lekker ding. Eerst maar even iets drinken, ik kan bijna niets meer uit mijn strot krijgen. Ik kan me namelijk niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst gedronken heb, dat moet nog in België zijn geweest. Dan ineens uit het niets valt mijn snowboard om, vol in mijn zij, fuck man, dat deed echt pijn, maar geen tijd om te zeuren. Ik giet mijn drankje naar binnen omdat ik niet kan wachten die piste op te gaan. Mijn collega ook niet volgens mij. Daar gaan we dan, hopelijk board ik wel een beetje goed vandaag, anders denkt hij misschien wel wat een kneus in dat rolladepakje. Dat was niet een hele vreemde gedachte van mij want toen ik voor de eerste keer omhoog ging viel ik bovenin uit de lift. Of all places, viel ik vol met mijn edele deeltjes op mijn binding, en geloof mij, daar zijn die malse lapjes niet op gebouwd. Zo simpel als die vreemde man het vlees op zondag komt snijden, kwam bij mij dokter burton langs. Als een volleerde chirurg sneed hij kaarsrecht alle vier mijn schaamlipjes door. Je zou het bijna een medisch wonder kunnen noemen, zo mooi lagen de 8 verloren schaapjes in het gelid. Voor mij was het echt een medische misser, mijn ondergang, het einde van mijn liefdesleven, verminkt voor het leven…
Wat een medelijden had ik met die dames in de kleedkamer toen ik me uit die rolladezak probeerde te wurmen. Je gaat gezellig een dagje skiën en dan word je ongevraagd getrakteerd op een levensechte horrorfilm met veel bloed en rondhangend vlees. Ook die arme EHBO-er, hij wist dondersgoed dat het zijn plicht was mij de eerste hulp aan te bieden. Maar ik zag in zijn ogen dat hij het allerliefste zo snel mogelijk gillend weg was gerend. Hij baalde vast dat papa- Snowworld hem verplicht had een EHBO cursus te volgen. Ik heb de arme jongen gespaard en hem alleen een doekje laten halen.
Ik probeerde zo stoer mogelijk te doen (gezien het gruwelijke letsel, ben ik daar stiekem nog steeds een beetje trots op) , ik zag er namelijk al uit als een verlopen jaren 80er in een veel te kleine skibroek en ik had nog geen coole move op mijn board laten zien. Als ik daarbij ook nog eens zou janken, zou het echt een te genante situatie worden.
Met Jur naar het ziekenhuis…..
Met Jur (en wat extra tena lady’s in zijn zak) uit het ziekenhuis……(dat vond ik misschien nog wel het meest genante van die dag)
Aangezien ik met geen mogelijkheid normaal kon zitten, kon ik niet terug naar Utrecht rijden. (Het liefst had ik de auto gepakt en was ik de eerste gracht ingereden die ik zag.) Dus reed Jur naar zijn ouders om daar te gaan eten. Alleraardigste boerenkoolmakende mama, maar wilde me het liefst zo snel mogelijk met mijn 8 lipjes uit de voeten maken…

Met Jur is het nooit iets geworden………

[x Sanne]

Fictie of echt...?
Lange column. Soms wat moeilijk te volgen en er staan wat foutjes in. Wel leuk geschreven

[Darkstar]

Vond het ook soms een beetje wazig, maar wel grappig

[Roosj]

Inderdaad af en toe een beetje vaag maar wel grappig geschreven

[Valerie]

De laatste zin is leuk
Ik snap de titel niet helemaal...