Het voelt vertrouwd als ik hier bij de colums een beetje rondscroll. De titels geven een beetje het gevoel van thuis. Zo'n gevoel dat je geruststeld, dat je opzoekt waar je na een tijdje naar verlangt. Ik weet op dit moment nog niet eens hoe deze 'colum' gaat heten, ik schrijf dus eigenlijk gewoon een onzinnig eind weg. Nou ja onzinnig ik word er kalm van, het maakt niet eens zo zeer uit wat ik schrijf en of het allemaal wel ergens op slaat. Gebeurtenissen worden de laatste tijd, zonder dat ik het door heb, in mijn hoofd al omgezet naar woorden, verhalen of gedichten. Het voelt als een soort yoga, of meditatie met woorden. Dit hier, deze site is een thuisfront voor die meditatie want waar anders moet je je woordenstroom kwijt. Een dagboek kan ook zo'n thuisfront zijn, maar een dagboek praat niet terug. En het idee dat iemand uit je directe omgeving van je dagboek afweet en er bij in de buurt kan komen staat mij ook heel erg tegen. Ik weet dat dit niet een al te lang verhaal gaat worden, ik hoor m'n schoolboeken al roepen van uit m'n tas "Huisweheeerk, huisweheeerk.. Vergeet je huisweheeerk niet". Dus ik ga hier nu stoppen om morgen weer verder te gaan.
Kortom - Wordt vervolgd
Yoga met woorden
Always a lesson - Never a failure.
Leuk geschreven 
The best way to make your dreams come true, is to wake up
Ja het voelt hier idd een beetje als thuiskomen
Veni