Ik ben begonnen aan een nieuw verhaal. Het is nog wel een heel kort stukje wat ik nu plaats, maar ik hoop dat jullie het met plezier zullen lezen.
Heb je je ooit afgevraagd hoe het zou zijn om de liefde van je leven kwijt te raken? Dan heb ik het nog niet eens over dat hij je laat gaan. Je bouwt zoveel liefde voor hem op en ineens is hij er niet meer. Je bent alleen op deze wereld zonder hem.
We zaten samen op een bankje aan de rivier.
‘Het is bijna zover en kunnen we samen genieten van de zonsondergang’ zei Lionel.
Ik keek hem diep in de ogen aan. ‘Voordat de zon gaat zakken moet ik je iets heel snel vragen.’
‘Wat wil je me vragen?’
‘Hou je van me?’
‘Wat denk jezelf Alissa?’
‘Lionel, antwoord nou snel. De zon is bijna onder.’
Hij pakte mijn handen vast en zei: ‘ik hou ziels veel van je.’
Ze zon zakte omlaag.
Hij zei: ‘we gaan aftellen. Drie, twee, één.’
De zon was weg. Hij kuste me op me wang. Ik werd er een beetje rood van.
‘Je bent zo schattig als je zo verlegen wordt.’
Ik omhelsde hem. Dit gevoel was zo fijn. Ik kon wel uren zo zitten zonder adem te halen. Zonder Lionel kon in niet eens ademen.
‘Zullen we gaan?’ zei hij.
‘Ja, is goed. Het is al laat geworden.’
Hij stond op en pakte mijn hand vast. Samen liepen we langs de rivier richting naar huis.
Verloren
Die inleiding van jouw maakt me nieuwsgierig. En opeens is die weg. Wat bedoel je daarmee, is/gaat Lionel dood ofzo? Nou in ieder geval ik lees mee 
Een vriend is iemand die het lied van je hart kent, en het opnieuw kan zingen als jij het vergeten bent....
Eenmaal aangekomen bij mijn appartement zei hij ‘ik kan altijd verdwalen in jouw donkere ogen.’
Hij kuste me op mijn voorhoofd en ging weg. Ik pakte mijn sleutels uit mijn tas en maakte de deur open en liep de trappen op naar mijn appartement. Nadat ik afgestudeerd was voor de opleiding fotografie ging ik op mezelf wonen in Spanje. Met een kleine bijdrage van mijn ouders kocht ik een pand onder mijn huis, waar ik als fotograaf werk. Ik moet vaak voor tijdschriften modellen gaan fotograferen. En aangezien Lionel ook model is, heb ik hem ook een keer moeten fotograferen. Je kunt je niet voorstellen hoe leuk dat is. Dan is mijn Lionel aan het poseren, terwijl ik foto’s van hem maak met zijn zwarte haar en groene ogen.
Ik liep naar de keuken. Ik had niet zoveel zin om te koken, daarom stopte ik maar een pizza in de oven. Op dat moment werd er aangebeld. ‘Wie kan dat nou zijn?’ vroeg ik me af.
Ik liep naar de deur en maakte het open.
‘Bent u mevrouw Diamond?’ zei de bezorger.
‘Ja’ zei ik.
‘Ik heb een boeket bloemen voor u. Wilt u hier nog even tekenen?’
Ik pakte het blokje van hem over en zette mijn handtekening erop. Ik gaf het boeket bloemen aan me.
‘Dankjewel’ zei ik.
‘Fijne dag nog mevrouw.’
Van wie konden die bloemen nou zijn? Ik zocht even of er een kaartje in zat. En ja, daar was het. Ik liep met het boeket bloemen naar me bank en ging zitten. Ik maakte het kaartje open.
Er stond:
Jij bent mijn bescherm engeltje.
Zonder jou kan ik niet ademen.
Hou veel van je.
Liefs Lionel.
Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Wat was Lionel toch een schatje. Ondanks dat ik een jaar een relatie met hem heb, blijft hij me verrassen. Ik pakte even een vaas uit de kast en deed er wat water in. Het boeket met rode rozen deed ik erin en zette het op tafel in de woonkamer.
Ondanks dat ik vandaag niet veel had gedaan, was ik toch best moe. Ik ging naar me kamer en deed me pyjama aan. Voordat ik ging slapen wou ik wel even Lionel spreken. Ik pakte mijn gsm en ging hem bellen. De telefoon ging over.
Hij nam op. ‘Hoi schatje.’
‘Hoi schat, wat ben je aan het doen?’
‘Ik ben mijn koffers aan het inpakken?’ zei hij.
‘Pardon? Waar ga je naar toe?’
‘Naar Portugal.’
Ik was helemaal verbaasd dat hij zomaar naar Portugal ging zonder dat hij iets had gezegd.
‘Waarom heb je me vandaag niets verteld?’
‘Ik hoorde het ook maar net pas schat.’
‘Weetje wel hoelang je daar moet blijven?’
‘Ik ben voor een week weg. Ik heb morgenvroeg mijn vliegtuig. Maar ik hang nu op moet nog veel inpakken. Ik hou van je.’
Zonder dat ik iets terug kon zeggen, had hij al opgehangen.
Hij kuste me op mijn voorhoofd en ging weg. Ik pakte mijn sleutels uit mijn tas en maakte de deur open en liep de trappen op naar mijn appartement. Nadat ik afgestudeerd was voor de opleiding fotografie ging ik op mezelf wonen in Spanje. Met een kleine bijdrage van mijn ouders kocht ik een pand onder mijn huis, waar ik als fotograaf werk. Ik moet vaak voor tijdschriften modellen gaan fotograferen. En aangezien Lionel ook model is, heb ik hem ook een keer moeten fotograferen. Je kunt je niet voorstellen hoe leuk dat is. Dan is mijn Lionel aan het poseren, terwijl ik foto’s van hem maak met zijn zwarte haar en groene ogen.
Ik liep naar de keuken. Ik had niet zoveel zin om te koken, daarom stopte ik maar een pizza in de oven. Op dat moment werd er aangebeld. ‘Wie kan dat nou zijn?’ vroeg ik me af.
Ik liep naar de deur en maakte het open.
‘Bent u mevrouw Diamond?’ zei de bezorger.
‘Ja’ zei ik.
‘Ik heb een boeket bloemen voor u. Wilt u hier nog even tekenen?’
Ik pakte het blokje van hem over en zette mijn handtekening erop. Ik gaf het boeket bloemen aan me.
‘Dankjewel’ zei ik.
‘Fijne dag nog mevrouw.’
Van wie konden die bloemen nou zijn? Ik zocht even of er een kaartje in zat. En ja, daar was het. Ik liep met het boeket bloemen naar me bank en ging zitten. Ik maakte het kaartje open.
Er stond:
Jij bent mijn bescherm engeltje.
Zonder jou kan ik niet ademen.
Hou veel van je.
Liefs Lionel.
Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Wat was Lionel toch een schatje. Ondanks dat ik een jaar een relatie met hem heb, blijft hij me verrassen. Ik pakte even een vaas uit de kast en deed er wat water in. Het boeket met rode rozen deed ik erin en zette het op tafel in de woonkamer.
Ondanks dat ik vandaag niet veel had gedaan, was ik toch best moe. Ik ging naar me kamer en deed me pyjama aan. Voordat ik ging slapen wou ik wel even Lionel spreken. Ik pakte mijn gsm en ging hem bellen. De telefoon ging over.
Hij nam op. ‘Hoi schatje.’
‘Hoi schat, wat ben je aan het doen?’
‘Ik ben mijn koffers aan het inpakken?’ zei hij.
‘Pardon? Waar ga je naar toe?’
‘Naar Portugal.’
Ik was helemaal verbaasd dat hij zomaar naar Portugal ging zonder dat hij iets had gezegd.
‘Waarom heb je me vandaag niets verteld?’
‘Ik hoorde het ook maar net pas schat.’
‘Weetje wel hoelang je daar moet blijven?’
‘Ik ben voor een week weg. Ik heb morgenvroeg mijn vliegtuig. Maar ik hang nu op moet nog veel inpakken. Ik hou van je.’
Zonder dat ik iets terug kon zeggen, had hij al opgehangen.
Das ook niet aardig om zonder iets te zeggen naar portugal te gaan. Dus als Alissa hem helemaal niet gebeld had zou ze ook niet te weten gekomen zijn dat hij morgen naar Portugal vertrok voor een weekje.
Maar wel lief van Lionel dat hij rozen heeft gestuurd.
Ff een vraagje is die Lionel een spanjaard of een italiaan. Meeste italianen hebben zwart haar en groen ogen weetje drm.
Maar schrijf verder
Maar wel lief van Lionel dat hij rozen heeft gestuurd.
Ff een vraagje is die Lionel een spanjaard of een italiaan. Meeste italianen hebben zwart haar en groen ogen weetje drm.
Maar schrijf verder
Een vriend is iemand die het lied van je hart kent, en het opnieuw kan zingen als jij het vergeten bent....
Ooh wat een spannend begin. Lionel is wel beetje raar, zomaar je vriendin verlaten en per toeval kwam ze er achter omdat ze hem belde. En hij hing wel heel grof op. Ben benieuwd hoe de relatie tussen die 2 gaat lopen.
It's okey to be afraid!
Ellie Goulding
Ellie Goulding
Ik kon het niet begrijpen waarom hij zo deed. Vanmiddag was alles nog goed en deed hij normaal. Ik begreep wel dat hij waarschijnlijk pas werd gebeld, maar zou hij me eigenlijk ook wel bellen om het me te vertellen?
Ik wou me er niet druk om gaan maken. Ik deed me licht uit en ging slapen. Ik kon maar niet slaap vallen en bleef maar ronddraaien. Na een uur draaien viel ik eindelijk in slaap.
Om 06.00 uur ging me telefoon af. Ik pakte mijn gsm en zag dat Lionel belde.
Ik nam op en zei slaperig ‘hoi schatje.’
‘Alissa, luister. Ik wil je niet meer dus is het beter dat het over is.’
Ik wist niet wat ik hoorde en ging zitten op mijn bed.
Met een verbaasd gezicht zei ik: ‘hoe bedoel je je wilt me niet meer? Het kan toch niet dat het zomaar over is?’
‘Blijkbaar was het niet echt wat ik voor je voelde. Doei Alissa.’
En hij hing op. Ik kon het allemaal niet begrijpen. Paar uur geleden zei hij nog dat hij van me hield. Wat kan er nou zijn gebeurd dat hij me ineens niet wilt? Langzaam begonnen er tranen over mijn wangen te rollen. Blijkbaar was alles voor hem een grap.
Ik stond op en liep naar de spiegel toe. Ik keek mezelf aan en zei ‘ik ga niet voor hem huilen als het voor hem ook zo makkelijk is om mij te laten gaan.’
Ik veegde mijn tranen af met mijn mouw en liep naar de keuken. Ik ging maar koffie voor mezelf maken. Het was al 07.00 uur en ik had nauwelijks geslapen. Ik had geen slaap meer maar ik was wel nog moe. Ik pakte mijn kopje koffie en ging op mijn bank zitten. Ik hoorde steeds zijn woorden door mijn hoofd heen gaan.
Om 08.00 zou Jenny naar me toe komen. Jenny is mijn beste vriendin. Ik besloot om me te gaan omkleden. Ik pakte gewoon een broek en een trui uit mijn kast en trok het aan. Toen ik weer in de woonkamer was, zette ik het journaal op. Ik werd er helemaal stil van, van wat ik zag. Het leek wel of ik bevroren was. Ik kon me niet bewegen. Ze zeiden op het nieuws dat het vliegtuig van Barcelona naar Portugal vanwege een crash is neergestort. Dat was het vliegtuig waar Lionel in zat. Het was nog niet bekend hoeveel doden er waren. Mijn hart ging steeds sneller en sneller kloppen. Zo mag het niet eindigen. Ik rende naar mijn kamer toe en zocht mijn gsm. Waar had ik dat ding ook alweer gelegd? Ik keek onder mijn kussen maar daar lag die niet. Ik begon steeds meer in paniek te raken en te trillen. De tranen begonnen steeds meer over mijn wangen te rollen.
Ik wou me er niet druk om gaan maken. Ik deed me licht uit en ging slapen. Ik kon maar niet slaap vallen en bleef maar ronddraaien. Na een uur draaien viel ik eindelijk in slaap.
Om 06.00 uur ging me telefoon af. Ik pakte mijn gsm en zag dat Lionel belde.
Ik nam op en zei slaperig ‘hoi schatje.’
‘Alissa, luister. Ik wil je niet meer dus is het beter dat het over is.’
Ik wist niet wat ik hoorde en ging zitten op mijn bed.
Met een verbaasd gezicht zei ik: ‘hoe bedoel je je wilt me niet meer? Het kan toch niet dat het zomaar over is?’
‘Blijkbaar was het niet echt wat ik voor je voelde. Doei Alissa.’
En hij hing op. Ik kon het allemaal niet begrijpen. Paar uur geleden zei hij nog dat hij van me hield. Wat kan er nou zijn gebeurd dat hij me ineens niet wilt? Langzaam begonnen er tranen over mijn wangen te rollen. Blijkbaar was alles voor hem een grap.
Ik stond op en liep naar de spiegel toe. Ik keek mezelf aan en zei ‘ik ga niet voor hem huilen als het voor hem ook zo makkelijk is om mij te laten gaan.’
Ik veegde mijn tranen af met mijn mouw en liep naar de keuken. Ik ging maar koffie voor mezelf maken. Het was al 07.00 uur en ik had nauwelijks geslapen. Ik had geen slaap meer maar ik was wel nog moe. Ik pakte mijn kopje koffie en ging op mijn bank zitten. Ik hoorde steeds zijn woorden door mijn hoofd heen gaan.
Om 08.00 zou Jenny naar me toe komen. Jenny is mijn beste vriendin. Ik besloot om me te gaan omkleden. Ik pakte gewoon een broek en een trui uit mijn kast en trok het aan. Toen ik weer in de woonkamer was, zette ik het journaal op. Ik werd er helemaal stil van, van wat ik zag. Het leek wel of ik bevroren was. Ik kon me niet bewegen. Ze zeiden op het nieuws dat het vliegtuig van Barcelona naar Portugal vanwege een crash is neergestort. Dat was het vliegtuig waar Lionel in zat. Het was nog niet bekend hoeveel doden er waren. Mijn hart ging steeds sneller en sneller kloppen. Zo mag het niet eindigen. Ik rende naar mijn kamer toe en zocht mijn gsm. Waar had ik dat ding ook alweer gelegd? Ik keek onder mijn kussen maar daar lag die niet. Ik begon steeds meer in paniek te raken en te trillen. De tranen begonnen steeds meer over mijn wangen te rollen.
-
mena1998
- Typmachine
- Berichten: 771
- Lid geworden op: 04 sep 2011 11:50
- Locatie: Heelal, Melkweg, Aarde, Europa, Nederland, (Provincie) Groningen, Oude Pekela
Jeej, eindelijk, nee, gewoon op je eigen tempo door schrijven. Ik heb er nog wel wat uit kunnen pikken :
Verder kon ik niets vinden.
Schrijf snel verder!
Spreektaal, ik zou van wou wilde maken.Lovex schreef:Ik wou me er niet druk om gaan maken.
me = mijn, en getallen voluit schrijven, dus zes uur.Lovex schreef:Om 06.00 uur ging me telefoon af.
niets fout, ik had gewoon het gevoel dat die punt een uitroepteken hoort te zijn. Ik weet niet of het moet maar het lijkt mij waarschijnlijker...Lovex schreef: Zo mag het niet eindigen.
Verder kon ik niets vinden.
Schrijf snel verder!
Laatst gewijzigd door mena1998 op 20 apr 2012 20:07, 1 keer totaal gewijzigd.
Shit happens, just flush it and move on!
Een mooi geschreven stukje, erg leuk gedaan. Toen ik het stukje las over dat Lionel belde en het meteen uitmaakte keek ook ik verbaasd naar mijn beeldscherm, eerst was de liefde tussen hun groot en opeens is het uit. Je hebt de gedachten van Alissa mooi in het verhaal verwerkt. Dat stukje over de crash van het vliegtuig was opeens een hele andere wending aan het verhaal. Het is erg leuk hoe je de ook hier weer de gedachten en de gevoelens van Alissa in dat kleine stukje hebt geschreven.
We want more!
We want more!
It's okey to be afraid!
Ellie Goulding
Ellie Goulding
Okej in het begin dacht ik egt zo van wat een asshole! Dat doe je haar toch niet aan. Maar toen ik dat stukje over die ongeluk las dacht ik neeeeeejjjjj. Egt zielig voor haar. Maar misschien leeft hij nog???
Schrijf verder kijken of hij dood iss of niet?
Schrijf verder kijken of hij dood iss of niet?
Een vriend is iemand die het lied van je hart kent, en het opnieuw kan zingen als jij het vergeten bent....
Eindelijk vond ik hem. Het lag op de grond. Snel zocht ik het nummer van Lionel en belde hem op. Hij had zijn gsm uitstaan. De deurbel ging af. Ik rende snel naar de deur. Misschien was het Lionel wel en was hij niet in het vliegtuig gestapt. En ik deed de deur open en helaas was het Jenny. Jenny keek me verbaasd aan. ‘Wat is er gebeurd?’ zei ze.
‘Lionel.’ Ik stortte helemaal in. Ik kon niets anders dan huilen. Jenny knuffelde me en zei ‘als je gekalmeerd bent, vertel me maar wat er is gebeurd.’
Ze deed de deur achter haar dicht. En hielp me om naar de woonkamer te gaan. Ik ging op de bank zitten en Jenny liep naar de keuken om koffie voor ons te maken. Ik was een beetje gekalmeerd en hield de tv in de gaten. Jenny kwam aan met twee kopjes koffie.
‘Vertel me nu maar wat er is.’ Ze kwam naast me zitten.
‘Gisteravond had ik Lionel gebeld en hij vertelde me dat hij ineens naar Portugal moest. Als ik hem niet had gebeld, dan had hij het me waarschijnlijk niet eens verteld. Toen we klaar waren met praten, voordat ik iets terug kon zeggen, had hij al opgehangen. Normaal gesproken doet hij niet zo. Door het gesprek kon ik maar niet slapen en toen ik eindelijk in slaap viel werd ik door hem gebeld. Toen zei hij ik wil je niet meer, daarom is het beter dat het over is. Blijkbaar was het niet echt wat ik voor je voelde.’
‘Hoe kan dat? Hij hield toch altijd veel van je? Het kan toch niet zo zijn dat het ineens over is?’ zei Jenny.
‘Ik snap het ook niet hoe hij zo kan doen. Er moet binnen dat paar uur iets zijn gebeurd waarom hij het met mij uit wil maken. En het erge is, het vliegtuig waar hij in zat is gecrasht. Het is nog niet bekend hoeveel doden er zijn.’
‘Ik wil er niet eens aan denken dat er iets met hem is gebeurd. Zeker niet na jullie laatste gesprek.’
Er was weer iets op het nieuws over de crash. Ik zette het geluid harder. Onder in de balk hadden ze geschreven dat niemand het overleefd had. Lionel was dus dood!
Ik begon te huilen en gooide alles van de tafel af.
‘Alissa, ga nou zitten.’
Maar ik luisterde niet. Jenny belde de dokter.
‘Lionel.’ Ik stortte helemaal in. Ik kon niets anders dan huilen. Jenny knuffelde me en zei ‘als je gekalmeerd bent, vertel me maar wat er is gebeurd.’
Ze deed de deur achter haar dicht. En hielp me om naar de woonkamer te gaan. Ik ging op de bank zitten en Jenny liep naar de keuken om koffie voor ons te maken. Ik was een beetje gekalmeerd en hield de tv in de gaten. Jenny kwam aan met twee kopjes koffie.
‘Vertel me nu maar wat er is.’ Ze kwam naast me zitten.
‘Gisteravond had ik Lionel gebeld en hij vertelde me dat hij ineens naar Portugal moest. Als ik hem niet had gebeld, dan had hij het me waarschijnlijk niet eens verteld. Toen we klaar waren met praten, voordat ik iets terug kon zeggen, had hij al opgehangen. Normaal gesproken doet hij niet zo. Door het gesprek kon ik maar niet slapen en toen ik eindelijk in slaap viel werd ik door hem gebeld. Toen zei hij ik wil je niet meer, daarom is het beter dat het over is. Blijkbaar was het niet echt wat ik voor je voelde.’
‘Hoe kan dat? Hij hield toch altijd veel van je? Het kan toch niet zo zijn dat het ineens over is?’ zei Jenny.
‘Ik snap het ook niet hoe hij zo kan doen. Er moet binnen dat paar uur iets zijn gebeurd waarom hij het met mij uit wil maken. En het erge is, het vliegtuig waar hij in zat is gecrasht. Het is nog niet bekend hoeveel doden er zijn.’
‘Ik wil er niet eens aan denken dat er iets met hem is gebeurd. Zeker niet na jullie laatste gesprek.’
Er was weer iets op het nieuws over de crash. Ik zette het geluid harder. Onder in de balk hadden ze geschreven dat niemand het overleefd had. Lionel was dus dood!
Ik begon te huilen en gooide alles van de tafel af.
‘Alissa, ga nou zitten.’
Maar ik luisterde niet. Jenny belde de dokter.
Ik lag in mijn eigen bed te slapen. De dokter zei: ‘ik heb haar een spuit gegeven. Ze zal nu voor een paar uurtjes wel slapen.’
‘Dankjewel dokter.’
Jenny was ook moe geworden. Ze ging op de bank slapen. De hele nacht hebben we beiden geslapen.
Jenny werd wakker ze strekte zich uit en ging opstaan. Ze liep heel langzaam naar mijn slaapkamer en deed voorzichtig de deur open. Ik lag nog altijd te slapen. Ze ging dan maar alvast ontbijt voor ons klaarmaken. Ze deed de koelkast open en pakte twee eieren eruit. Ze ging omeletten maken. De geur van gebakken eieren kwam al mijn kamer in. Ik deed mijn ogen langzaam open en ik voelde me nog wel even suf. Ik had eigenlijk helemaal geen zin om op te staan. Op dat moment werd ik gebeld. Ik nam op. Het was de politie. Ik moest naar het politiebureau komen om de spullen op te halen van Lionel.
Even dacht ik dat alles wat gister was gebeurd een droom was, maar helaas was het realiteit. Ik stond heel voorzichtig op. Ik deed een skinny jeans en een witte trui aan. Ik liep me kamer uit en ging naar de keuken.
‘Goedemorgen.’
‘Goedemorgen. Goed geslapen?’ zei Jenny.
‘Ja eigenlijk wel. Dat komt denk ik door de verdoving.’
‘Ga maar alvast zitten, het ontbijt is bijna klaar.’
‘De politie heeft me net gebeld. Ik moet zijn spullen komen ophalen. Kom je dan met me mee?’
‘Natuurlijk kom ik met je mee. Ik laat je niet alleen. Weetje al wanneer hij begraven wordt?’
‘Hij wordt morgen begraven.’
We aten verder en ruimde alles op. Ik pakte mijn tas en we verlieten mijn appartement.
Jenny pakte haar sleutels en deed de deur van haar auto open. We stapten in en reden weg.
‘Zullen we na het politiebureau even bij het modellenbureau langs gaan?’
‘Waarom wil je daar naar toe?’ vroeg ze.
‘Ik wil toch zeker weten of het waar is dat Lionel voor hun weg moest.’
‘Dankjewel dokter.’
Jenny was ook moe geworden. Ze ging op de bank slapen. De hele nacht hebben we beiden geslapen.
Jenny werd wakker ze strekte zich uit en ging opstaan. Ze liep heel langzaam naar mijn slaapkamer en deed voorzichtig de deur open. Ik lag nog altijd te slapen. Ze ging dan maar alvast ontbijt voor ons klaarmaken. Ze deed de koelkast open en pakte twee eieren eruit. Ze ging omeletten maken. De geur van gebakken eieren kwam al mijn kamer in. Ik deed mijn ogen langzaam open en ik voelde me nog wel even suf. Ik had eigenlijk helemaal geen zin om op te staan. Op dat moment werd ik gebeld. Ik nam op. Het was de politie. Ik moest naar het politiebureau komen om de spullen op te halen van Lionel.
Even dacht ik dat alles wat gister was gebeurd een droom was, maar helaas was het realiteit. Ik stond heel voorzichtig op. Ik deed een skinny jeans en een witte trui aan. Ik liep me kamer uit en ging naar de keuken.
‘Goedemorgen.’
‘Goedemorgen. Goed geslapen?’ zei Jenny.
‘Ja eigenlijk wel. Dat komt denk ik door de verdoving.’
‘Ga maar alvast zitten, het ontbijt is bijna klaar.’
‘De politie heeft me net gebeld. Ik moet zijn spullen komen ophalen. Kom je dan met me mee?’
‘Natuurlijk kom ik met je mee. Ik laat je niet alleen. Weetje al wanneer hij begraven wordt?’
‘Hij wordt morgen begraven.’
We aten verder en ruimde alles op. Ik pakte mijn tas en we verlieten mijn appartement.
Jenny pakte haar sleutels en deed de deur van haar auto open. We stapten in en reden weg.
‘Zullen we na het politiebureau even bij het modellenbureau langs gaan?’
‘Waarom wil je daar naar toe?’ vroeg ze.
‘Ik wil toch zeker weten of het waar is dat Lionel voor hun weg moest.’
Het was nog al druk op de weg, waardoor het toch wel ff duurde totdat we aankwamen bij het politiebureau. Ze had de auto geparkeerd en we stapten uit. Samen liepen we naar binnen.
Achter de balie zat een politieagent.
‘Kan ik jullie ergens mee helpen?’ zei hij.
‘Ik kom de spullen van Lionel Rodriguez ophalen.’
‘Neemt u maar alvast plaats. Ik ben zo bij u.’
Jenny en ik gingen in het kamertje ernaast zitten. Ik vroeg me af welke spullen het allemaal zouden zijn. De agent kwam aan met zakje. Hij ging zitten en gaf het zakje aan mij.
Ik maakte het zakje open. Zijn gsm, portemonnee en armband lagen erin. Ik haalde de portemonnee eruit. Ik deed het open en zag zijn rijbewijs erin. De spullen waren toch echt van hem. Hij was toch het vliegtuig ingestapt. Er begonnen langzaam tranen te rollen. Jenny wreef een beetje over mijn schouder.
‘Ik laat jullie wel even alleen’ zei de agent.
Hij liep het kamertje uit.
‘Onze foto’s zitten niet meer in zijn portemonnee. Hij heeft ze zeker verscheurd, maar ik vraag me wel af waarom hij mijn armband wel nog om had?’
‘Misschien was hij het helemaal vergeten dat hij het om had?’
‘Ja, dat zou best kunnen’ zei ik.
We stonden op en liepen naar de balie. Ik nam het zakje mee.
‘Kunt u hier tekenen ter bevestiging dat u de spullen in ontvangst neemt?’
Ik pakte de pen en zette een handtekening op het blaadje. We zeiden nog gedag tegen de agent en liepen naar buiten.
Het zonnetje scheen heerlijk buiten. Ik voelde me zo licht als een veertje.
‘Zullen we hier even op het bankje zitten?’
‘Ja, is goed’ zei Jenny.
We liepen naar het bankje en gingen zitten.
‘Gaat het nog met je?’
‘Ja, het gaat wel, alleen besefte ik vandaag pas dat hij niet meer terug zou komen. Ik blijf toch alles maar raar vinden. Ergens klopt er iets niet.’
Jenny keek me verward aan en zei: ‘je hebt gelijk. Het is in ieder geval raar dat hij het zomaar ineens uitmaakt, zonder echt een reden te hebben.’
‘We kunnen nu gaan’ zei ik.
We stonden op en liepen richting de parkeerplaats. Ze maakte de deur open en we stapten in.
Ze startte de motor en de auto reed weg. Ik pakte mijn gordel en maakte het vast.
‘Wil je nog wel naar het modellenbureau gaan?’
‘Ja, anders blijf ik met vragen rond lopen.’
We kwamen aan bij het modellenbureau. Het was een erg groot en bekend bedrijf. Toen we naar binnen liepen zagen we allemaal foto’s van modellen.
‘Hoi Alissa.’
Ik draaide me om en zag dat het Nick was, de baas van Lionel.
‘Hoi Nick. Hoe gaat het?’
‘Goed en met jou?’
Ik keek hem een beetje met een verdrietig gezicht aan en zei: ‘ik probeer erover heen te komen.’
‘Over wat probeer je heen te komen?’
‘Weetje het niet?’
‘Wat weet ik niet?’
‘Lionel is dood door de vliegtuigcrash van gister’ zei ik.
Hij stond in schok.
‘Jij stuurde hem gister naar Portugal met het vliegtuig.’
‘Wacht even. Ik heb Lionel nergens naar toe gestuurd. Hij was er gister ook niet en daarom vond ik het juist fijn dat je er nu bent, zodat ik kon vragen waar Lionel is. Maar dit had ik niet verwacht. Ik sta nog steeds in schok.’
‘Ik vind het ook heel erg. Hij is er gewoon ineens niet meer en ben ik alleen op deze wereld.’
‘Wanneer wordt hij begraven?’
‘Morgen, om 12.00 uur.’
‘Ik zie je dan morgen bij de begrafenis. Sterkte nog.’
‘Dankjewel. Tot morgen.
Achter de balie zat een politieagent.
‘Kan ik jullie ergens mee helpen?’ zei hij.
‘Ik kom de spullen van Lionel Rodriguez ophalen.’
‘Neemt u maar alvast plaats. Ik ben zo bij u.’
Jenny en ik gingen in het kamertje ernaast zitten. Ik vroeg me af welke spullen het allemaal zouden zijn. De agent kwam aan met zakje. Hij ging zitten en gaf het zakje aan mij.
Ik maakte het zakje open. Zijn gsm, portemonnee en armband lagen erin. Ik haalde de portemonnee eruit. Ik deed het open en zag zijn rijbewijs erin. De spullen waren toch echt van hem. Hij was toch het vliegtuig ingestapt. Er begonnen langzaam tranen te rollen. Jenny wreef een beetje over mijn schouder.
‘Ik laat jullie wel even alleen’ zei de agent.
Hij liep het kamertje uit.
‘Onze foto’s zitten niet meer in zijn portemonnee. Hij heeft ze zeker verscheurd, maar ik vraag me wel af waarom hij mijn armband wel nog om had?’
‘Misschien was hij het helemaal vergeten dat hij het om had?’
‘Ja, dat zou best kunnen’ zei ik.
We stonden op en liepen naar de balie. Ik nam het zakje mee.
‘Kunt u hier tekenen ter bevestiging dat u de spullen in ontvangst neemt?’
Ik pakte de pen en zette een handtekening op het blaadje. We zeiden nog gedag tegen de agent en liepen naar buiten.
Het zonnetje scheen heerlijk buiten. Ik voelde me zo licht als een veertje.
‘Zullen we hier even op het bankje zitten?’
‘Ja, is goed’ zei Jenny.
We liepen naar het bankje en gingen zitten.
‘Gaat het nog met je?’
‘Ja, het gaat wel, alleen besefte ik vandaag pas dat hij niet meer terug zou komen. Ik blijf toch alles maar raar vinden. Ergens klopt er iets niet.’
Jenny keek me verward aan en zei: ‘je hebt gelijk. Het is in ieder geval raar dat hij het zomaar ineens uitmaakt, zonder echt een reden te hebben.’
‘We kunnen nu gaan’ zei ik.
We stonden op en liepen richting de parkeerplaats. Ze maakte de deur open en we stapten in.
Ze startte de motor en de auto reed weg. Ik pakte mijn gordel en maakte het vast.
‘Wil je nog wel naar het modellenbureau gaan?’
‘Ja, anders blijf ik met vragen rond lopen.’
We kwamen aan bij het modellenbureau. Het was een erg groot en bekend bedrijf. Toen we naar binnen liepen zagen we allemaal foto’s van modellen.
‘Hoi Alissa.’
Ik draaide me om en zag dat het Nick was, de baas van Lionel.
‘Hoi Nick. Hoe gaat het?’
‘Goed en met jou?’
Ik keek hem een beetje met een verdrietig gezicht aan en zei: ‘ik probeer erover heen te komen.’
‘Over wat probeer je heen te komen?’
‘Weetje het niet?’
‘Wat weet ik niet?’
‘Lionel is dood door de vliegtuigcrash van gister’ zei ik.
Hij stond in schok.
‘Jij stuurde hem gister naar Portugal met het vliegtuig.’
‘Wacht even. Ik heb Lionel nergens naar toe gestuurd. Hij was er gister ook niet en daarom vond ik het juist fijn dat je er nu bent, zodat ik kon vragen waar Lionel is. Maar dit had ik niet verwacht. Ik sta nog steeds in schok.’
‘Ik vind het ook heel erg. Hij is er gewoon ineens niet meer en ben ik alleen op deze wereld.’
‘Wanneer wordt hij begraven?’
‘Morgen, om 12.00 uur.’
‘Ik zie je dan morgen bij de begrafenis. Sterkte nog.’
‘Dankjewel. Tot morgen.
Ik ben weer helemaal bij gelezen, echt een spannend en leuk verhaal. Ik zie zo nu en dan wel weer een schrijffout en soms ook msn-taal ertussen zitten. Je vertelt het verhaal leuk en met gevoel maar soms gaan de gebeurtenissen iets te snel. Eerst hoort Alissa dat er een vliegtuig is gecrasht en niet veel daarna al meteen dat niemand het heeft overleefd, dat is iets te snel verteld (maar ik snap wel waarom je het zo schreef). Ook zat er een fout in qua de tijd, eerst schreef je dat Alissa om 7 uur al wakker was en om 8 uur Jenny zou komen maar daarna sprong je over alsof het weer middernacht was en Jenny midden in de nacht op bezoek kwam. De volgorde van het verhaal werd daardoor door de war geschopt. Verder heb ik niet echt veel erop aan te merken. Er zitten wel wat schrijffouten in (wat ik al eerder zei) maar ik ben niet diegene die ze eruit moet halen. Wil je ze toch weten dan moet je het maar even zeggen.
Een leuk stuk!
Een leuk stuk!
It's okey to be afraid!
Ellie Goulding
Ellie Goulding
-
mena1998
- Typmachine
- Berichten: 771
- Lid geworden op: 04 sep 2011 11:50
- Locatie: Heelal, Melkweg, Aarde, Europa, Nederland, (Provincie) Groningen, Oude Pekela
Sorry, ff zou ik veranderen in evenLovex schreef:Het was nog al druk op de weg, waardoor het toch wel ff duurde totdat we aankwamen bij het politiebureau.
Achter gaan een komma.Lovex schreef:‘We kunnen nu gaan’ zei ik.
Ik zie nog meer maar ik ben te moe om verder te gaan, misschien ga ik morgen ook wel even verder hierop in. Maar nu niet. Echt ik ben doodop.
Ga snel door!
Shit happens, just flush it and move on!
Toen we naar buiten liepen, keek ik Jenny even aan.
‘Er klopt iets niet. Waarom heeft hij tegen mij gezegd dat het modellenbureau hem naar Portugal stuurt?’
‘Daar zullen we nooit achter komen. Zullen we naar huis gaan? Je zult wel moe zijn.’
Toen we in de auto zaten, merkte ik hoe moe ik was. Ik was blij als we weer thuis waren.
Ik sloot even me ogen dicht. Ik was te moe om ze nog open te houden.
‘Alissa, word wakker.’
Ik deed me ogen open en zag dat we al bij mijn appartement waren. Ik deed me gordel los en ging naar buiten. Jenny deed de auto op slot. Ik grabbelde in me tas en deed de deur open. Eindelijk waren we thuis. Ik gooide me tas op de grond en ging liggen op de bank. Jenny deed de deur achter haar dicht. Ze liep naar de keuken en zei: ‘wil je ook thee?’
‘Doe maar’ riep ik vanuit de woonkamer. Toen ik op de bank lag, bedacht ik me dat Jenny eigenlijk bij mij kon intrekken aangezien mijn appartement wel groot genoeg was. Ik had twee slaapkamers, de andere was toch leeg, daar kon zij slapen. Jenny kwam al aan met twee kopjes thee en zette het op tafel.
‘Ik bedacht me net iets. Waarom kom je niet bij mij intrekken? Je woont toch thuis bij je ouders en ik woon hier alleen. Er is genoeg plek voor ons twee.’
‘Meen je dat nou echt? Dat zou geweldig zijn. Ik was zelf ook al opzoek naar een appartement.’
‘Dan kom je mooi bij mij intrekken.’
‘Afgesproken. Zullen we een film gaan kijken?’
‘Zet jij de film klaar, dan ga ik popcorn maken. Kies wel een komedie.’
Ik stond op en pakte in de keuken een zakje popcorn. Ik duwde het in de magnetron. Je hoorde de popcorn al een beetje ploffen. Een komedie film zou me wel goed doen na alles. Ik ging me niet meer druk maken om Lionel. Het is natuurlijk heel erg wat er met hem is gebeurd, maar hij liet me zo gemakkelijk gaan. Natuurlijk voelde ik nog wel iets voor hem, maar dat zou met de dag ook wel over gaan.
De popcorn was klaar. Ik deed het in een kommetje en ging naast Jenny zitten.
‘Ben je zo ver?’
‘Ja, start het maar’ zei ik.
‘Er klopt iets niet. Waarom heeft hij tegen mij gezegd dat het modellenbureau hem naar Portugal stuurt?’
‘Daar zullen we nooit achter komen. Zullen we naar huis gaan? Je zult wel moe zijn.’
Toen we in de auto zaten, merkte ik hoe moe ik was. Ik was blij als we weer thuis waren.
Ik sloot even me ogen dicht. Ik was te moe om ze nog open te houden.
‘Alissa, word wakker.’
Ik deed me ogen open en zag dat we al bij mijn appartement waren. Ik deed me gordel los en ging naar buiten. Jenny deed de auto op slot. Ik grabbelde in me tas en deed de deur open. Eindelijk waren we thuis. Ik gooide me tas op de grond en ging liggen op de bank. Jenny deed de deur achter haar dicht. Ze liep naar de keuken en zei: ‘wil je ook thee?’
‘Doe maar’ riep ik vanuit de woonkamer. Toen ik op de bank lag, bedacht ik me dat Jenny eigenlijk bij mij kon intrekken aangezien mijn appartement wel groot genoeg was. Ik had twee slaapkamers, de andere was toch leeg, daar kon zij slapen. Jenny kwam al aan met twee kopjes thee en zette het op tafel.
‘Ik bedacht me net iets. Waarom kom je niet bij mij intrekken? Je woont toch thuis bij je ouders en ik woon hier alleen. Er is genoeg plek voor ons twee.’
‘Meen je dat nou echt? Dat zou geweldig zijn. Ik was zelf ook al opzoek naar een appartement.’
‘Dan kom je mooi bij mij intrekken.’
‘Afgesproken. Zullen we een film gaan kijken?’
‘Zet jij de film klaar, dan ga ik popcorn maken. Kies wel een komedie.’
Ik stond op en pakte in de keuken een zakje popcorn. Ik duwde het in de magnetron. Je hoorde de popcorn al een beetje ploffen. Een komedie film zou me wel goed doen na alles. Ik ging me niet meer druk maken om Lionel. Het is natuurlijk heel erg wat er met hem is gebeurd, maar hij liet me zo gemakkelijk gaan. Natuurlijk voelde ik nog wel iets voor hem, maar dat zou met de dag ook wel over gaan.
De popcorn was klaar. Ik deed het in een kommetje en ging naast Jenny zitten.
‘Ben je zo ver?’
‘Ja, start het maar’ zei ik.
Samen keken we naar de film en moesten erg lachen. Ik had zo’n momenten met Jenny erg gemist.
‘Het is wel fijn om zo even aan niets te denken’ zei ik.
‘Ik weet dat het moeilijk is, maar je moet gewoon verder gaan met je leven.’
‘Ik zie wel of de tijd mijn wonden heelt.’
‘Wat ga je morgen eigenlijk doen?’ vroeg Jenny.
‘Ik moet mijn kantoor openen. Morgen komen een aantal modellen die gefotografeerd moeten worden. Wat ga jij doen?’
‘Ik ga even naar huis, mijn spullen inpakken.’
De film was afgelopen en ik was best moe.
‘Zullen we gaan slapen?’
‘Ja, is goed’ zei ze.
We liepen naar onze eigen kamers. Ik deed me kleren uit en trok mijn pyjama aan.
Het was tijd om te slapen. Ik sprong op mijn bed en trok de deken over me heen.
Ik probeerde te slapen, maar ik viel maar niet weg. Ik bleef maar aan Lionel denken. Ik stond op en liep naar de woonkamer. Ik pakte het zakje waar de gsm van Lionel in lag. Ik vroeg me af of hij nog met iemand had gesproken, voordat hij het vliegtuig instapte. Ik zette de gsm aan. Gelukkig deed hij het nog. Ik bekeek de laatste oproepen. Hij had voor het laatst met mij gesproken. Ik ging ook eens langs zijn berichten. Ik zag een vreemd nummer. Het was geen Spaanse telefoonnummer. Ik opende het sms’je. Ik was verbaasd wat er stond. Mijn hart kon elk moment stoppen met kloppen. Wat betekende dit sms’je?
Er stond:
‘Het is tijd om terug te betalen. Jij gaat doen wat ik wil. Alles is geregeld.
Het sms’je kreeg hij binnen, een dag voor het ongeluk. Met trillende handen belde ik het nummer. Ik hield mijn adem in. Ik durfde niet eens te ademen. Helaas was het nummer niet in gebruik. Waar was Lionel toch mee bezig? Hebben zij ervoor gezorgd dat het vliegtuig crashte? Wie zijn hun eigenlijk? Er gingen veel vragen door mijn hoofd heen, waar ik het antwoord niet op wist.
‘Het is wel fijn om zo even aan niets te denken’ zei ik.
‘Ik weet dat het moeilijk is, maar je moet gewoon verder gaan met je leven.’
‘Ik zie wel of de tijd mijn wonden heelt.’
‘Wat ga je morgen eigenlijk doen?’ vroeg Jenny.
‘Ik moet mijn kantoor openen. Morgen komen een aantal modellen die gefotografeerd moeten worden. Wat ga jij doen?’
‘Ik ga even naar huis, mijn spullen inpakken.’
De film was afgelopen en ik was best moe.
‘Zullen we gaan slapen?’
‘Ja, is goed’ zei ze.
We liepen naar onze eigen kamers. Ik deed me kleren uit en trok mijn pyjama aan.
Het was tijd om te slapen. Ik sprong op mijn bed en trok de deken over me heen.
Ik probeerde te slapen, maar ik viel maar niet weg. Ik bleef maar aan Lionel denken. Ik stond op en liep naar de woonkamer. Ik pakte het zakje waar de gsm van Lionel in lag. Ik vroeg me af of hij nog met iemand had gesproken, voordat hij het vliegtuig instapte. Ik zette de gsm aan. Gelukkig deed hij het nog. Ik bekeek de laatste oproepen. Hij had voor het laatst met mij gesproken. Ik ging ook eens langs zijn berichten. Ik zag een vreemd nummer. Het was geen Spaanse telefoonnummer. Ik opende het sms’je. Ik was verbaasd wat er stond. Mijn hart kon elk moment stoppen met kloppen. Wat betekende dit sms’je?
Er stond:
‘Het is tijd om terug te betalen. Jij gaat doen wat ik wil. Alles is geregeld.
Het sms’je kreeg hij binnen, een dag voor het ongeluk. Met trillende handen belde ik het nummer. Ik hield mijn adem in. Ik durfde niet eens te ademen. Helaas was het nummer niet in gebruik. Waar was Lionel toch mee bezig? Hebben zij ervoor gezorgd dat het vliegtuig crashte? Wie zijn hun eigenlijk? Er gingen veel vragen door mijn hoofd heen, waar ik het antwoord niet op wist.
Ik stond op en liep naar het raam toe. Denkend keek ik naar buiten toe. Heel stiekem vroeg ik me af of er een kans was dat Lionel misschien nog leefde, maar toen bedacht ik me dat dat niet kon. Hij wordt morgen begraven. Ik had geen slaap meer. Ik keek op de klok en zag dat het vier uur was. Ik ging zitten op de vensterbank. Ik trok me benen naar me toe. Ik heb eigenlijk geen zin om morgen naar de begrafenis te gaan, maar ik moet wel. Ik wil het niet aanzien dat hij wordt begraven. Waarom liet hij me nou alleen? Waarom moest hij me verlaten? Er rolden tranen van me wangen af.
Ik stond op en ging op de bank liggen. Ik zette mijn wekker op zeven uur. Ik sloot mijn ogen en probeerde te slapen. Ik viel toch wel sneller in slaap dan dat ik had gedacht. Blijkbaar was ik toch wel erg moe.
Net op het momenten wanneer ik lekker diep sliep ging de wekker af. Ik had me ogen nog gesloten en zocht met mijn hand mijn gsm. Ik pakte mijn gsm zette de wekker uit. Ik keek even om me heen en zag de televisie. Het viel me nu pas in, dat ik in de woonkamer was gaan slapen. Ik stond voorzichtig op en liep naar de badkamer. Ik waste mij gezicht en poetste mijn tanden. Jenny lag nog te slapen. Ik besloot om een ontbijt voor haar klaar te leggen. Ik maakte een lekkere tosti en legde dat in de tosti apparaat. Daarna ging ik de tomaat en komkommer wassen en ging ze in stukken snijden. Ik legde het bordje met tomaat en kommer op tafel. Ik schonk haar sinasappelsap in. De tosti was klaar en ik legde het op tafel. Op de tafel in de woonkamer lag een schrift. Ik scheurde er een blaadje uit en schreef:
‘Speciaal voor jou, omdat je er altijd voor me bent. Liefs Alissa.’
De tijd ging erg snel voorbij. Ik moet me gaan omkleden, anders staan alle modellen straks voor de deur. Toen ik klaar was met omkleden. Liep ik mijn appartement uit. Ik deed de deur van mij kantoor open en liep naar binnen. Het was al half negen. Ik zette de lichten en de camera klaar.
Ik stond op en ging op de bank liggen. Ik zette mijn wekker op zeven uur. Ik sloot mijn ogen en probeerde te slapen. Ik viel toch wel sneller in slaap dan dat ik had gedacht. Blijkbaar was ik toch wel erg moe.
Net op het momenten wanneer ik lekker diep sliep ging de wekker af. Ik had me ogen nog gesloten en zocht met mijn hand mijn gsm. Ik pakte mijn gsm zette de wekker uit. Ik keek even om me heen en zag de televisie. Het viel me nu pas in, dat ik in de woonkamer was gaan slapen. Ik stond voorzichtig op en liep naar de badkamer. Ik waste mij gezicht en poetste mijn tanden. Jenny lag nog te slapen. Ik besloot om een ontbijt voor haar klaar te leggen. Ik maakte een lekkere tosti en legde dat in de tosti apparaat. Daarna ging ik de tomaat en komkommer wassen en ging ze in stukken snijden. Ik legde het bordje met tomaat en kommer op tafel. Ik schonk haar sinasappelsap in. De tosti was klaar en ik legde het op tafel. Op de tafel in de woonkamer lag een schrift. Ik scheurde er een blaadje uit en schreef:
‘Speciaal voor jou, omdat je er altijd voor me bent. Liefs Alissa.’
De tijd ging erg snel voorbij. Ik moet me gaan omkleden, anders staan alle modellen straks voor de deur. Toen ik klaar was met omkleden. Liep ik mijn appartement uit. Ik deed de deur van mij kantoor open en liep naar binnen. Het was al half negen. Ik zette de lichten en de camera klaar.
Er werd op de deur geklopt. Dat waren zeker de modellen. Ik deed de deur open en ze kwamen naar binnen. Nick was er ook, de baas van Lionel. Ik werkte wel eens vaker met Nick.
‘Hee Alissa.’
‘Hoi Nick. Hoe gaat het met je?’
Nick was wel erg enthousiast vandaag.
‘Met mij gaat het top en met jou?’
‘Kunnen we al zo snel mogelijk beginnen, want ik wil alles op tijd af krijgen?’
‘Prima, laat maar weer eens je werk schitteren.’
De modellen kwamen stuk voor stuk. Je zag in de kamer steeds geflits. De modellen poseerden en ik nam foto’s van ze. Het was al half elf geworden. Ik voelde me toch best moe.
Ik kon het sms’je maar niet uit mijn hoofd krijgen. Nick bedankte me voor de foto’s en ging ervandoor met zijn modellen. Ik plofte neer op de bank. Over een paar uur werd hij begraven. Ik bekeek de kamer even rond. Ik kreeg echt pijn aan mijn hart als ik aan Lionel moest denken. Alsof iemand een mes in mijn hart stak. Ik had de foto’s opgeslagen op een usb. Ik begon maar eens om alle spullen op te ruimen. Vandaag ging ik mijn kantoor vroeg sluiten, want ik had er even geen zin in. En als Lionel begraven wordt, dan heb ik helemaal geen zin meer om hier te komen. Ik sloot de deur. Er stopte een taxi voor de deur. Het was Jenny met al haar koffers.
‘En heb je alles kunnen inpakken?’
‘Ik ben eindelijk klaar. Ik wist niet eens dat ik zoveel spullen had.’
Ze had drie koffers bij zich. Ik nam er één mee. We liepen de trappen op. Ik deed de deur open en we gingen naar binnen. Het was al half twaalf.
‘Kom, we moeten ons gaan omkleden. Het is al bijna tijd’ zei ik.
Ik deed een zwart rok tot mijn knieën aan, een blouse en een colbert. Hoe meer de tijd dichterbij kwam, hoe meer ik me gespannen voelde. Jenny kwam mijn kamer binnen.
‘Ben je klaar?’
‘Ja, we kunnen gaan.’ We liepen het appartement uit.
Jenny zei: ‘ga jij rijden of moet ik rijden?’ Ik voelde me zo vermoeid en zei dat zij moest gaan rijden.
‘Wil je er wel naar toe?’
‘Ik moet wel. Ik wil nog bij hem zijn, voordat hij de grond in gaat.’
Het voelde net alsof iemand mijn keel dicht kneep. Ik keek naar buiten en deed de raam open. Ik probeerde rustig te ademen. Buiten waren allemaal mensen. Ze waren gelukkig, althans dat straalde ze uit. Alsof er helemaal geen zorgen waren op deze wereld.
‘Hee Alissa.’
‘Hoi Nick. Hoe gaat het met je?’
Nick was wel erg enthousiast vandaag.
‘Met mij gaat het top en met jou?’
‘Kunnen we al zo snel mogelijk beginnen, want ik wil alles op tijd af krijgen?’
‘Prima, laat maar weer eens je werk schitteren.’
De modellen kwamen stuk voor stuk. Je zag in de kamer steeds geflits. De modellen poseerden en ik nam foto’s van ze. Het was al half elf geworden. Ik voelde me toch best moe.
Ik kon het sms’je maar niet uit mijn hoofd krijgen. Nick bedankte me voor de foto’s en ging ervandoor met zijn modellen. Ik plofte neer op de bank. Over een paar uur werd hij begraven. Ik bekeek de kamer even rond. Ik kreeg echt pijn aan mijn hart als ik aan Lionel moest denken. Alsof iemand een mes in mijn hart stak. Ik had de foto’s opgeslagen op een usb. Ik begon maar eens om alle spullen op te ruimen. Vandaag ging ik mijn kantoor vroeg sluiten, want ik had er even geen zin in. En als Lionel begraven wordt, dan heb ik helemaal geen zin meer om hier te komen. Ik sloot de deur. Er stopte een taxi voor de deur. Het was Jenny met al haar koffers.
‘En heb je alles kunnen inpakken?’
‘Ik ben eindelijk klaar. Ik wist niet eens dat ik zoveel spullen had.’
Ze had drie koffers bij zich. Ik nam er één mee. We liepen de trappen op. Ik deed de deur open en we gingen naar binnen. Het was al half twaalf.
‘Kom, we moeten ons gaan omkleden. Het is al bijna tijd’ zei ik.
Ik deed een zwart rok tot mijn knieën aan, een blouse en een colbert. Hoe meer de tijd dichterbij kwam, hoe meer ik me gespannen voelde. Jenny kwam mijn kamer binnen.
‘Ben je klaar?’
‘Ja, we kunnen gaan.’ We liepen het appartement uit.
Jenny zei: ‘ga jij rijden of moet ik rijden?’ Ik voelde me zo vermoeid en zei dat zij moest gaan rijden.
‘Wil je er wel naar toe?’
‘Ik moet wel. Ik wil nog bij hem zijn, voordat hij de grond in gaat.’
Het voelde net alsof iemand mijn keel dicht kneep. Ik keek naar buiten en deed de raam open. Ik probeerde rustig te ademen. Buiten waren allemaal mensen. Ze waren gelukkig, althans dat straalde ze uit. Alsof er helemaal geen zorgen waren op deze wereld.
We kwamen steeds dichter bij en ik voelde me gespannen. Bij de begraafplaats was het best druk. Ik zag de ouders van Lionel. Ze waren heel erg verdrietig, maar het was ook normaal ze verloren hun zoon. We liepen naar de begraafplaats toe. We gingen helemaal voor aan staan. Lionel werd langzaam begraven. Ik besefte nu pas dat Lionel er niet meer zou zijn. Iedereen liet een boeket bloemen achter op het graf. Ik stond er alleen maar. Het leek wel alsof ik niet op de wereld was. Mijn lichaam was er wel, maar mijn geest was er niet. Ik keek om me heen en ging naar de ouders van Lionel.
‘Sterkte met dit grote verlies’ zei ik.
Ze omhelsde me. ‘Ik ben blij dat je er bent. Ik had gedacht dat je niet zou komen, omdat het ook erg moeilijk voor jou is’ zei ze verdrietig.
‘Het doet me pijn om hier te zijn. Maar ik moet voor de laatste keer afscheid van hem nemen.
Langzaam ging iedereen weg. Ik nam afscheid van de ouders van Lionel.
‘Kom je nog bij ons langs?’ vroeg de moeder van Lionel.
‘Ik probeer morgen te komen.’
Ik liep langzaam naar het graf van Lionel toe. Jenny stond op een afstand te wachten. Ze liet me alleen met hem. Het graf was bedekt met allerlei kleurrijke bloemen. Ik stortte in. De tranen rolden naar onder. Dit keer huilde ik niet stiekem. Ik huilde luidruchtig en liet al mijn verdriet naar buiten komen. Ik legde mijn hoofd op het graf.
En schreeuwde ‘waarom moest je me alleen laten? Waarom ben je zo snel weggegaan? Heb je niet in de gaten dat ik je nodig heb? In wie zijn ogen moet ik nu gaan kijken?’
Ik bleef maar huilen en huilen. Jenny kwam naar me toe. Ze hield mijn arm vast en tilde me op.
‘Kom we gaan.’
‘Nee, ik wil nog niet gaan.’
‘Jawel Alissa, het is niet goed voor je als je hier nog blijft.’
Jenny hielp me om de auto in te stappen. Ik pakte een zakdoek en klapte het spiegeltje open. Mijn make-up was helemaal uitgelopen. De uitgelopen make-up veegde ik weg.
Jenny zei: ‘we gaan naar huis, daar kan je rustig uitrusten.’
Iets in me dacht toch dat Lionel misschien toch nog leefde ook al zag ik dat hij begraven werd.
‘Sterkte met dit grote verlies’ zei ik.
Ze omhelsde me. ‘Ik ben blij dat je er bent. Ik had gedacht dat je niet zou komen, omdat het ook erg moeilijk voor jou is’ zei ze verdrietig.
‘Het doet me pijn om hier te zijn. Maar ik moet voor de laatste keer afscheid van hem nemen.
Langzaam ging iedereen weg. Ik nam afscheid van de ouders van Lionel.
‘Kom je nog bij ons langs?’ vroeg de moeder van Lionel.
‘Ik probeer morgen te komen.’
Ik liep langzaam naar het graf van Lionel toe. Jenny stond op een afstand te wachten. Ze liet me alleen met hem. Het graf was bedekt met allerlei kleurrijke bloemen. Ik stortte in. De tranen rolden naar onder. Dit keer huilde ik niet stiekem. Ik huilde luidruchtig en liet al mijn verdriet naar buiten komen. Ik legde mijn hoofd op het graf.
En schreeuwde ‘waarom moest je me alleen laten? Waarom ben je zo snel weggegaan? Heb je niet in de gaten dat ik je nodig heb? In wie zijn ogen moet ik nu gaan kijken?’
Ik bleef maar huilen en huilen. Jenny kwam naar me toe. Ze hield mijn arm vast en tilde me op.
‘Kom we gaan.’
‘Nee, ik wil nog niet gaan.’
‘Jawel Alissa, het is niet goed voor je als je hier nog blijft.’
Jenny hielp me om de auto in te stappen. Ik pakte een zakdoek en klapte het spiegeltje open. Mijn make-up was helemaal uitgelopen. De uitgelopen make-up veegde ik weg.
Jenny zei: ‘we gaan naar huis, daar kan je rustig uitrusten.’
Iets in me dacht toch dat Lionel misschien toch nog leefde ook al zag ik dat hij begraven werd.
We zaten in de auto en gingen naar huis. Het was er druk op straat.
‘Alissa, ik weet dat het moeilijk voor je is, maar je moet toch verder met je leven’ zei Jenny.
‘Ik weet dat ik verder moet, maar het kan nog niet. Hij is pas een paar dagen overleden. Een paar dagen dat ik zonder hem ben. Kan ik wel verder met mijn leven zonder Lionel?’
We kwamen thuis aan. Ik bedacht me dat Jenny eigenlijk aan een kant wel gelijk had. Lionel is niet meer en ik moet verder met mijn leven. Vanaf morgen ga ik weer terug in mijn oude leven.
‘Wil je ook koffie?’ vroeg Jenny.
‘Ik heb eigenlijk wel zin in een rode wijn als we dat nog hebben.’
Jenny maakte in de keuken voor haar zelf koffie en voor mij schonk ze rode wijn in. Jenny kwam naast me zitten en gaf mijn glas aan.
‘Vanaf morgen gaan we weer normaal leven met of zonder Lionel.’
‘Voor het eerst zeg je iets verstandigs’ zei Jenny.
‘Morgen wordt het een drukke dag. Er komen weer een aantal modellen voor een fotoshoot. En ik heb iemand nodig die hun make-up wil doen, dus ik dacht aan jou. Lijkt het je wat om met mij samen te werken?’
Het leek wel of Jenny haar ogen begonnen te stralen van blijdschap.
‘Dat is echt geweldig. Ik wil zeker weten met jou samenwerken. Het is net alsof ik van nergens tot ergens ben gekomen dankzij jou.’
‘Je bent mijn beste vriendin. Ik zou niemand beters kunnen verzinnen voor deze baan’ zei ik.
Jenny stond een beetje op en kwam naar me toe om me te omhelzen.
‘LET OP!’ riep ik nog, maar het was te laat. Jenny stootte mijn glas om waardoor de rode wijn op mijn kleren kwam. Het maakte Jenny niks uit. Ze ging verder om me te omhelzen.
‘Alissa, ik weet dat het moeilijk voor je is, maar je moet toch verder met je leven’ zei Jenny.
‘Ik weet dat ik verder moet, maar het kan nog niet. Hij is pas een paar dagen overleden. Een paar dagen dat ik zonder hem ben. Kan ik wel verder met mijn leven zonder Lionel?’
We kwamen thuis aan. Ik bedacht me dat Jenny eigenlijk aan een kant wel gelijk had. Lionel is niet meer en ik moet verder met mijn leven. Vanaf morgen ga ik weer terug in mijn oude leven.
‘Wil je ook koffie?’ vroeg Jenny.
‘Ik heb eigenlijk wel zin in een rode wijn als we dat nog hebben.’
Jenny maakte in de keuken voor haar zelf koffie en voor mij schonk ze rode wijn in. Jenny kwam naast me zitten en gaf mijn glas aan.
‘Vanaf morgen gaan we weer normaal leven met of zonder Lionel.’
‘Voor het eerst zeg je iets verstandigs’ zei Jenny.
‘Morgen wordt het een drukke dag. Er komen weer een aantal modellen voor een fotoshoot. En ik heb iemand nodig die hun make-up wil doen, dus ik dacht aan jou. Lijkt het je wat om met mij samen te werken?’
Het leek wel of Jenny haar ogen begonnen te stralen van blijdschap.
‘Dat is echt geweldig. Ik wil zeker weten met jou samenwerken. Het is net alsof ik van nergens tot ergens ben gekomen dankzij jou.’
‘Je bent mijn beste vriendin. Ik zou niemand beters kunnen verzinnen voor deze baan’ zei ik.
Jenny stond een beetje op en kwam naar me toe om me te omhelzen.
‘LET OP!’ riep ik nog, maar het was te laat. Jenny stootte mijn glas om waardoor de rode wijn op mijn kleren kwam. Het maakte Jenny niks uit. Ze ging verder om me te omhelzen.
‘Kom sta op luie. We moeten morgen vroeg op.’
‘Ik ben toch al best moe, dus ik val zo in slaap’ zei ze. We stonden beide op en liepen naar onze kamers. Ik liet me vallen op mijn bed. Ik voelde toen pas hoe moe ik eigenlijk was en viel ook gelijk in slaap.
De volgende ochtend stond ik al vroeg op. Er moest nog veel gebeuren vandaag. Ik kleedde me om en liep naar de keuken. Ik maakte alleen koffie, in eten had ik niet zoveel zin. Jenny werd ook wakker en liep de woonkamer in.
‘Wil je ook een kopje koffie?’
‘Ja, doe maar. Ik heb het wel erg nodig.’
Ik schonk haar ook een kopje koffie in en zette het op tafel.
‘Wil je niks eten?’
‘Nee, ik heb niet zo’n zin. Het is me net iets te vroeg om te eten.’
‘Jenny, ik ben van plan om na het werken naar de ouders van Lionel te gaan.’
‘Wat heb je daar nog te zoeken?’
‘Ik had zijn ouders nog beloofd dat ik langs zou komen. En ik wil gewoon even op zijn kamer zijn, de plek waar hij voor het laatst was.’
‘Ik snap je wel waarom je daar wilt zijn, maar het wordt alleen maar erger voor je. Dan ga je weer opnieuw aan hem denken waardoor je je slechter gaat voelen.’
‘Hij zit elke dag, elke minuut in mijn hoofd.’
‘Doe maar wat je wilt Alissa, want ik weet dat ik je toch niet tegen kan houden.’
‘Zullen we al naar onder gaan? Het is al bijna tijd.’
We stonden op en liepen naar buiten. Ik sloot de deur achter ons dicht. Jenny stond al onder op me te wachtten en hield de deur voor me open. We liepen mijn kantoortje in. Ik zette alle lichten en camera’s al klaar. Er werd op de deur geklopt. Dat was zeker Nick met zijn modellen. Jenny deed de deur open. En het was inderdaad Nick.
‘He Jenny, jij ook hier?’
‘Ja, ik werk voortaan ook hier.’
Nick kwam naar me toe en gaf me drie kusjes.
‘Kunnen we al beginnen?’ vroeg ik aan Nick.
‘Ja, dan zijn we tenminste vroeg klaar.’
‘Jenny kun je al beginnen met de make-up van de modellen?’
‘Ik begin al.’
‘Ik ben toch al best moe, dus ik val zo in slaap’ zei ze. We stonden beide op en liepen naar onze kamers. Ik liet me vallen op mijn bed. Ik voelde toen pas hoe moe ik eigenlijk was en viel ook gelijk in slaap.
De volgende ochtend stond ik al vroeg op. Er moest nog veel gebeuren vandaag. Ik kleedde me om en liep naar de keuken. Ik maakte alleen koffie, in eten had ik niet zoveel zin. Jenny werd ook wakker en liep de woonkamer in.
‘Wil je ook een kopje koffie?’
‘Ja, doe maar. Ik heb het wel erg nodig.’
Ik schonk haar ook een kopje koffie in en zette het op tafel.
‘Wil je niks eten?’
‘Nee, ik heb niet zo’n zin. Het is me net iets te vroeg om te eten.’
‘Jenny, ik ben van plan om na het werken naar de ouders van Lionel te gaan.’
‘Wat heb je daar nog te zoeken?’
‘Ik had zijn ouders nog beloofd dat ik langs zou komen. En ik wil gewoon even op zijn kamer zijn, de plek waar hij voor het laatst was.’
‘Ik snap je wel waarom je daar wilt zijn, maar het wordt alleen maar erger voor je. Dan ga je weer opnieuw aan hem denken waardoor je je slechter gaat voelen.’
‘Hij zit elke dag, elke minuut in mijn hoofd.’
‘Doe maar wat je wilt Alissa, want ik weet dat ik je toch niet tegen kan houden.’
‘Zullen we al naar onder gaan? Het is al bijna tijd.’
We stonden op en liepen naar buiten. Ik sloot de deur achter ons dicht. Jenny stond al onder op me te wachtten en hield de deur voor me open. We liepen mijn kantoortje in. Ik zette alle lichten en camera’s al klaar. Er werd op de deur geklopt. Dat was zeker Nick met zijn modellen. Jenny deed de deur open. En het was inderdaad Nick.
‘He Jenny, jij ook hier?’
‘Ja, ik werk voortaan ook hier.’
Nick kwam naar me toe en gaf me drie kusjes.
‘Kunnen we al beginnen?’ vroeg ik aan Nick.
‘Ja, dan zijn we tenminste vroeg klaar.’
‘Jenny kun je al beginnen met de make-up van de modellen?’
‘Ik begin al.’
De modellen waren al omgekleed. Jenny maakte ze stuk voor stuk op. Het eerste model kwam al. Er stond een roze bankje voor haar klaar. Ze ging op het bankje zitten. Nick liet zien hoe ze moest gaan zitten. En ik nam foto’s van haar. Ik haalde de camera van de standaard af en nam foto’s terwijl ik de camera in mijn hand had. Er kwamen steeds andere modellen langs waar ik foto’s van maakte. Voor vandaag waren we klaar. Ik zette de foto’s op computer. Samen met Nick bekeken we de foto’s, welke goed waren. De foto’s die goed waren zette ik op een usbstick voor hem.
‘Dankjewel voor je fantastische hulp’ zei Nick.
‘Graag gedaan hoor. Ik vind het erg leuk om met jou samen te werken.’
‘Dat is fijn om te horen. We moeten wel nog een keer samen iets gaan drinken.’
‘Afgesproken!’ zei ik.
Nick gaf me drie kusjes en verliet mijn studio. Jenny kwam tegenover me zitten.
‘We hebben hard gewerkt. Het is al 15.00 uur’ zei ze.
‘Wat ga je straks nog doen?’
‘Ik ga even langs bij mijn ouders en jij?’
‘Ik ga vandaag bij de ouders van Lionel langs’’ zei ik.
‘Wat heb je daar te zoeken?’
‘Zijn ouders willen dat ik steeds langs kom en ik heb ergens toch het idee dat er meer bij speelt, waarom Lionel is overleden.’
‘Waarom denk je dat?’
‘Ik vertel je vanavond alles’ zei ik.
Jenny keek me met een vreemde blik aan.
‘Als je het niet erg vindt, ga ik nu naar me ouders.’
‘Geen probleem, ga maar.’
Ik gaf haar een knuffel en ze liep naar buiten. Ik zat nog even achter mijn bureau. Aan een kant wil ik heel graag naar de ouders van Lionel, maar aan de andere kant ben ik bang dat ik ergens achter kom wat ik niet wil weten.
‘Dankjewel voor je fantastische hulp’ zei Nick.
‘Graag gedaan hoor. Ik vind het erg leuk om met jou samen te werken.’
‘Dat is fijn om te horen. We moeten wel nog een keer samen iets gaan drinken.’
‘Afgesproken!’ zei ik.
Nick gaf me drie kusjes en verliet mijn studio. Jenny kwam tegenover me zitten.
‘We hebben hard gewerkt. Het is al 15.00 uur’ zei ze.
‘Wat ga je straks nog doen?’
‘Ik ga even langs bij mijn ouders en jij?’
‘Ik ga vandaag bij de ouders van Lionel langs’’ zei ik.
‘Wat heb je daar te zoeken?’
‘Zijn ouders willen dat ik steeds langs kom en ik heb ergens toch het idee dat er meer bij speelt, waarom Lionel is overleden.’
‘Waarom denk je dat?’
‘Ik vertel je vanavond alles’ zei ik.
Jenny keek me met een vreemde blik aan.
‘Als je het niet erg vindt, ga ik nu naar me ouders.’
‘Geen probleem, ga maar.’
Ik gaf haar een knuffel en ze liep naar buiten. Ik zat nog even achter mijn bureau. Aan een kant wil ik heel graag naar de ouders van Lionel, maar aan de andere kant ben ik bang dat ik ergens achter kom wat ik niet wil weten.
Ik besloot om toch maar eens te gaan. Ik zette alle lichten uit en het alarm aan. Daar stond ik weer dan helemaal alleen. Het zonnetje scheen nog altijd prachtig. Ik liep langs de rivier. Het water schitterde helemaal. Ik liep steeds verder en verder. Uiteindelijk kwam ik aan bij het bankje waar ik voor het laatst met Lionel had gezeten voordat hij overleed. Het voelde raar aan om hier te zijn, maar gek genoeg werd ik niet verdrietig. Ik denk dat ik langzaam over Lionel heen kom en het accepteer dat hij er niet meer is. Na een tijd gelopen te hebben, kwam ik aan bij het huis van Lionel zijn ouders. Ik voelde me zo zenuwachtig mijn handen begonnen langzaam te trillen. Ik haalde diep adem en drukte op de bel. De deur ging open.
‘Alissa! Wat ben ik blij om jou te zien’ zei Shannon. Zo heette de moeder van Lionel.
‘Kom binnen, dan maak ik gelijk een kop koffie voor ons.’
Shannon liep naar de keuken en ik liep haar achterna en ging daar zitten.
‘Hoe gaat het met je?’ vroeg ze.
‘Met de dag gaat het steeds beter. Ik begin er steeds meer aan te wennen dat hij er niet meer is. Hoe gaat het met jou?’
‘Natuurlijk, is het voor ons een groot verlies. Ook al is Lionel daar boven, hij zit altijd diep in ons hart.’
‘Ik vind het toch heel goed van je, dat je verder met je leven probeert te gaan. Ik weet wel zeker dat Lionel het ook zo had gewild.’ Shannon zette de kopjes koffie op tafel.
‘Daar ben ik ook zeker van. Jij moet ook verder leven. Je hebt al langer dan zeven maanden om hem getreurd. Ik vind dat het tijd wordt, dat jij een nieuwe liefde krijgt.’
‘Er staat nog geen nieuwe liefde aan de deur. Ik heb nog alle tijd om iemand te vinden. Ik ben nog jong.’
‘Dat klopt. Zoals jezelf al zegt: ‘je bent nog jong’ dus geniet van je leven.’
Ze keek me aan met haar groene ogen, die me aan Lionel moest laten denken. Ze ging verder met praten en zei: ‘ik denk dat je even alleen moet zijn op de kamer van Lionel, zodat je er helemaal overheen kunt komen.’
Ik nam nog een slok van mijn koffie en liep richting de trap. Ik liep voorzichtig de trap op. Het leek wel alsof mijn benen erg verzwaard waren. Stap voor stap kwam ik steeds dichterbij. Daar was het dan, zijn deur die leidt naar zijn kamer. Mijn hart ging flink tekeer. Ik pakte voorzichtig de deurklink vast en deed het omlaag. De deur zat op slot.
‘Alissa! Wat ben ik blij om jou te zien’ zei Shannon. Zo heette de moeder van Lionel.
‘Kom binnen, dan maak ik gelijk een kop koffie voor ons.’
Shannon liep naar de keuken en ik liep haar achterna en ging daar zitten.
‘Hoe gaat het met je?’ vroeg ze.
‘Met de dag gaat het steeds beter. Ik begin er steeds meer aan te wennen dat hij er niet meer is. Hoe gaat het met jou?’
‘Natuurlijk, is het voor ons een groot verlies. Ook al is Lionel daar boven, hij zit altijd diep in ons hart.’
‘Ik vind het toch heel goed van je, dat je verder met je leven probeert te gaan. Ik weet wel zeker dat Lionel het ook zo had gewild.’ Shannon zette de kopjes koffie op tafel.
‘Daar ben ik ook zeker van. Jij moet ook verder leven. Je hebt al langer dan zeven maanden om hem getreurd. Ik vind dat het tijd wordt, dat jij een nieuwe liefde krijgt.’
‘Er staat nog geen nieuwe liefde aan de deur. Ik heb nog alle tijd om iemand te vinden. Ik ben nog jong.’
‘Dat klopt. Zoals jezelf al zegt: ‘je bent nog jong’ dus geniet van je leven.’
Ze keek me aan met haar groene ogen, die me aan Lionel moest laten denken. Ze ging verder met praten en zei: ‘ik denk dat je even alleen moet zijn op de kamer van Lionel, zodat je er helemaal overheen kunt komen.’
Ik nam nog een slok van mijn koffie en liep richting de trap. Ik liep voorzichtig de trap op. Het leek wel alsof mijn benen erg verzwaard waren. Stap voor stap kwam ik steeds dichterbij. Daar was het dan, zijn deur die leidt naar zijn kamer. Mijn hart ging flink tekeer. Ik pakte voorzichtig de deurklink vast en deed het omlaag. De deur zat op slot.
Gelukkig zat de sleutel aan de deur. Ik draaide de sleutel om en deed de deur voorzichtig open. Ik had zijn kamer nog nooit gezien. Het eerste wat me op viel was een groot schilderij van de Eiffeltoren, die hij boven zijn tweepersoonsbed had hangen. In een hoek van zijn kamer had hij zijn tv staan samen met de playstation 3. Zijn muren waren helemaal wit. Op zijn ladekast had hij allemaal parfumflesjes staan. Ik pakte een parfum en rook eraan. Het rook naar hem. Toen ik hem voor het laatst zag, had hij ook deze geur op. Ik ging op zijn bureaustoel zitten. Op zijn bureau had hij allemaal schoolboeken liggen en een fotolijstje met een foto van mij erin.
‘Waarom heeft hij mijn foto niet weggegooid?’ begon ik tegen mezelf te praten.
Ik trok de la open. In de eerste la had hij allemaal schriften liggen. Niet echt iets interessants dus. Ik maakte de tweede la open. Daar had hij allemaal dvd’s liggen. Het leek wel alsof er iets vreemds was aan deze la. Het leek wel alsof de bodem bewoog. Alsof iemand een geheime bodem in de la had gemaakt. Had Lionel misschien iets te verbergen?
Ik haalde alle dvd’s eruit en legde het op het bureau. In zijn pennenbak haalde ik een liniaal eruit. De liniaal zette ik tegen het randje van de la en probeerde de bodem los te krijgen. Langzaam ging de bodem omhoog. Ik haalde de houten bodem eruit. Ik kon geen woord meer zeggen over wat ik zag. Ik staarde met grote ogen naar wat er in de la zat. Wat moest Lionel hier toch mee? Heeft dit misschien iets te maken met het sms’je wat ik in zijn gsm las? Er ging van alles door mijn hoofd. Zou ik ooit antwoord vinden op mijn vragen? Ik hoorde voetstappen op de trap. Ik deed heel snel de bodem terug in de la en alle dvd’s erop. Net toen ik de la dicht deed, ging de deur open. Dat scheelde maar heel even en Shannon zou zien wat erin lag.
‘Gaat het nog met je?’ vroeg ze.
‘Ja, het gaat. Ik denk dat ik maar beter naar huis kan gaan.’
Ik stond op en gaf er drie kusjes en liep voorzichtig de trap af. Zou Shannon eigenlijk weten wat er in de la van Lionel ligt? Misschien wist ze niet eens waar hij bezig mee was?
‘Waarom heeft hij mijn foto niet weggegooid?’ begon ik tegen mezelf te praten.
Ik trok de la open. In de eerste la had hij allemaal schriften liggen. Niet echt iets interessants dus. Ik maakte de tweede la open. Daar had hij allemaal dvd’s liggen. Het leek wel alsof er iets vreemds was aan deze la. Het leek wel alsof de bodem bewoog. Alsof iemand een geheime bodem in de la had gemaakt. Had Lionel misschien iets te verbergen?
Ik haalde alle dvd’s eruit en legde het op het bureau. In zijn pennenbak haalde ik een liniaal eruit. De liniaal zette ik tegen het randje van de la en probeerde de bodem los te krijgen. Langzaam ging de bodem omhoog. Ik haalde de houten bodem eruit. Ik kon geen woord meer zeggen over wat ik zag. Ik staarde met grote ogen naar wat er in de la zat. Wat moest Lionel hier toch mee? Heeft dit misschien iets te maken met het sms’je wat ik in zijn gsm las? Er ging van alles door mijn hoofd. Zou ik ooit antwoord vinden op mijn vragen? Ik hoorde voetstappen op de trap. Ik deed heel snel de bodem terug in de la en alle dvd’s erop. Net toen ik de la dicht deed, ging de deur open. Dat scheelde maar heel even en Shannon zou zien wat erin lag.
‘Gaat het nog met je?’ vroeg ze.
‘Ja, het gaat. Ik denk dat ik maar beter naar huis kan gaan.’
Ik stond op en gaf er drie kusjes en liep voorzichtig de trap af. Zou Shannon eigenlijk weten wat er in de la van Lionel ligt? Misschien wist ze niet eens waar hij bezig mee was?
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
Als je meer reacties wilt, is het een grote aanrader om andermans verhalen te lezen en daar ook op te reageren. Het forum hier heeft een wisselwerking, het is geen eenrichtingsverkeer 
Je verhaal schrijf je voor jezelf, je moet je niet laten ontmoedigen door een gebrek aan reacties. hoe meer je schrijft hoe beter je wordt. En als je andermans verhalen leest, kun je door te zien wat de schrijver goed doet of juist niet goed, jezelf verbeteren en een eigen stijl ontwikkelen:)
Je verhaal schrijf je voor jezelf, je moet je niet laten ontmoedigen door een gebrek aan reacties. hoe meer je schrijft hoe beter je wordt. En als je andermans verhalen leest, kun je door te zien wat de schrijver goed doet of juist niet goed, jezelf verbeteren en een eigen stijl ontwikkelen:)
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
Ik ging naar buiten en deed de deur dicht. Er gingen honderden vragen door mijn hoofd.
En ik wist dat ik er nooit antwoord op zou krijgen. Wat moest Lionel toch met zo’n spul.
Ik had ook nooit iets raars aan hem gemerkt dat hij drugs zou gebruiken.
Of zou het misschien kunnen dat hij dealde aangezien hij zoveel drugs thuis had?
Hoe meer ik moest gaan denken, hoe sneller ik liep.
Ik wilde zo snel mogelijk thuis zijn, zodat ik alles aan Jenny kon vertellen, tenminste als ze thuis is.
Eenmaal thuis aangekomen, maakte ik mijn deur open. Helaas was er niemand thuis.
Ik deed de koelkast open. Er lagen blikjes Cola en Fanta.
Ik had iets kouds met veel prik nodig, daarom koos ik de Cola blikje.
Ik pakte het blikje en deed de koelkast dicht. Ik maakte het open en nam een grote slok.
Ik voelde de prik in me longen prikken. Ik liep richting de woonkamer en ging zitten.
Ik ging rustig nadenken.
Een dag voordat hij zou gaan vertrekken kreeg hij een sms en daarin stond ‘je moet me terugbetalen, je gaat doen wat ik wil.’
De dag erna stort het vliegtuig neer, waar ook zijn spullen zijn gevonden.
Dus hij is wel aanwezig geweest in het vliegtuig of het is allemaal gepland dat het moest lijken alsof hij aanwezig was geweest. En vandaag vond ik allemaal drugs in een verborgen la.
Het was duidelijk. Hij was een DEALER! Het kon niet anders. Wat moest hij anders met al dat drugs.
En ik wist dat ik er nooit antwoord op zou krijgen. Wat moest Lionel toch met zo’n spul.
Ik had ook nooit iets raars aan hem gemerkt dat hij drugs zou gebruiken.
Of zou het misschien kunnen dat hij dealde aangezien hij zoveel drugs thuis had?
Hoe meer ik moest gaan denken, hoe sneller ik liep.
Ik wilde zo snel mogelijk thuis zijn, zodat ik alles aan Jenny kon vertellen, tenminste als ze thuis is.
Eenmaal thuis aangekomen, maakte ik mijn deur open. Helaas was er niemand thuis.
Ik deed de koelkast open. Er lagen blikjes Cola en Fanta.
Ik had iets kouds met veel prik nodig, daarom koos ik de Cola blikje.
Ik pakte het blikje en deed de koelkast dicht. Ik maakte het open en nam een grote slok.
Ik voelde de prik in me longen prikken. Ik liep richting de woonkamer en ging zitten.
Ik ging rustig nadenken.
Een dag voordat hij zou gaan vertrekken kreeg hij een sms en daarin stond ‘je moet me terugbetalen, je gaat doen wat ik wil.’
De dag erna stort het vliegtuig neer, waar ook zijn spullen zijn gevonden.
Dus hij is wel aanwezig geweest in het vliegtuig of het is allemaal gepland dat het moest lijken alsof hij aanwezig was geweest. En vandaag vond ik allemaal drugs in een verborgen la.
Het was duidelijk. Hij was een DEALER! Het kon niet anders. Wat moest hij anders met al dat drugs.
Ik hoorde dat de voordeur open werd gemaakt. Daar was Jenny eindelijk. Voordat ze iets kon zeggen zei ik: ‘hij is een dealer.’
‘Wie is een dealer?’
‘Lionel is een dealer.’
‘Hoe kom je daar nou bij?’ zei ze.
‘Kom zitten. Ik vertel je alles.’
Jenny deed de voordeur dicht en kwam naast me zitten. Ze keek me afwachtend aan.
‘Weetje nog toen we van het politiebureau zijn spullen kregen?’
‘Ja, zijn mobiel en portemonnee’ zei ze.
‘Ik kon die nacht niet slapen. Ik wilde eens op zijn gsm kijken. Ik had eigenlijk gedacht dat die leeg zou zijn. Ik las een sms’je die hij kreeg voordat het ongeluk gebeurde. Er stond het is tijd om terug te betalen, jij gaat doen wat ik wil.’
‘Dat wilt toch niet zeggen dat hij een drugsdealer is?’
‘Luister nou, ik ben nog niet klaar.’
‘oke, oke ik luister’ zei ze.
‘Ik was vandaag bij de ouders van Lionel. Ik heb zijn kamer doorzocht. In een laadje vond ik misschien wel kilo’s drugs. Wiet, Cocaïne, XTC, wat je maar wilde kon je vinden.’
‘Ik zou nooit verwachten van Lionel dat hij zou dealer. Hij is niet zo’n type.’
‘Ja, en nu ben jij ook in schok hè, net als ik’ zei ik.
‘Wie is een dealer?’
‘Lionel is een dealer.’
‘Hoe kom je daar nou bij?’ zei ze.
‘Kom zitten. Ik vertel je alles.’
Jenny deed de voordeur dicht en kwam naast me zitten. Ze keek me afwachtend aan.
‘Weetje nog toen we van het politiebureau zijn spullen kregen?’
‘Ja, zijn mobiel en portemonnee’ zei ze.
‘Ik kon die nacht niet slapen. Ik wilde eens op zijn gsm kijken. Ik had eigenlijk gedacht dat die leeg zou zijn. Ik las een sms’je die hij kreeg voordat het ongeluk gebeurde. Er stond het is tijd om terug te betalen, jij gaat doen wat ik wil.’
‘Dat wilt toch niet zeggen dat hij een drugsdealer is?’
‘Luister nou, ik ben nog niet klaar.’
‘oke, oke ik luister’ zei ze.
‘Ik was vandaag bij de ouders van Lionel. Ik heb zijn kamer doorzocht. In een laadje vond ik misschien wel kilo’s drugs. Wiet, Cocaïne, XTC, wat je maar wilde kon je vinden.’
‘Ik zou nooit verwachten van Lionel dat hij zou dealer. Hij is niet zo’n type.’
‘Ja, en nu ben jij ook in schok hè, net als ik’ zei ik.
‘Het is echt beter dat je hem laat zitten,’ zei Jenny.
‘Vanaf vandaag ga ik ook echt verder met mijn leven.’
‘Goed zo, je hebt al lang om hem getreurd.’
‘Maar Jenny, door mijn problemen hebben we niet kunnen praten hoe het met jouw liefdes leven gaat. Heb je al iemand op het oogje?’
Het gezicht van Jenny werd langzaam rood.
‘Je gezicht zegt al genoeg,’ zei ik
We moesten beiden hard lachen.
‘Wacht niks vertellen. Ik pak eerst drinken en chips uit de keuken, dan mag je alles uitgebreid vertellen.’
Ik stond op en liep naar de keuken. Ik maakte het keukenkastje open en haalde er een schaal uit. Twee glazen vulde ik met cola en deed de chips in de schaal. Ik pakte de twee glazen en zei: ‘pak jij de schaal?’
Jenny stond op en nam de schaal mee.
‘Tijdens het winkelen ben ik een jongen tegen gekomen. Het was meer van ik liep een hoekje om en van de andere hoek kwam hij waardoor we tegen elkaar aan botste. Hij heet Jay.
‘Wat is er toen gebeurd?’
‘Hij wilde met me op een terrasje gaan zitten. Natuurlijk vond ik dat niet erg, want hij is zo erg knap. We hebben wat gezeten en met elkaar gepraat. Hij is echt een leuke jongen met prachtige blauwe ogen.’
‘Wanneer spreken jullie weer af?’
‘Morgen. We gaan eerst wat eten en daarna naar de bioscoop.’
‘Wie weet misschien wordt het wel echt serieus met hem.’
‘Het zou kunnen. We zitten nu pas op het beginnen. Misschien heeft hij ook wel leuke vrienden voor jou.’
Ik keek haar lachend aan en zei: ‘op het moment ben ik niet toe aan een relatie. Zo’n single leven is ook wel fijn.’
‘Vanaf vandaag ga ik ook echt verder met mijn leven.’
‘Goed zo, je hebt al lang om hem getreurd.’
‘Maar Jenny, door mijn problemen hebben we niet kunnen praten hoe het met jouw liefdes leven gaat. Heb je al iemand op het oogje?’
Het gezicht van Jenny werd langzaam rood.
‘Je gezicht zegt al genoeg,’ zei ik
We moesten beiden hard lachen.
‘Wacht niks vertellen. Ik pak eerst drinken en chips uit de keuken, dan mag je alles uitgebreid vertellen.’
Ik stond op en liep naar de keuken. Ik maakte het keukenkastje open en haalde er een schaal uit. Twee glazen vulde ik met cola en deed de chips in de schaal. Ik pakte de twee glazen en zei: ‘pak jij de schaal?’
Jenny stond op en nam de schaal mee.
‘Tijdens het winkelen ben ik een jongen tegen gekomen. Het was meer van ik liep een hoekje om en van de andere hoek kwam hij waardoor we tegen elkaar aan botste. Hij heet Jay.
‘Wat is er toen gebeurd?’
‘Hij wilde met me op een terrasje gaan zitten. Natuurlijk vond ik dat niet erg, want hij is zo erg knap. We hebben wat gezeten en met elkaar gepraat. Hij is echt een leuke jongen met prachtige blauwe ogen.’
‘Wanneer spreken jullie weer af?’
‘Morgen. We gaan eerst wat eten en daarna naar de bioscoop.’
‘Wie weet misschien wordt het wel echt serieus met hem.’
‘Het zou kunnen. We zitten nu pas op het beginnen. Misschien heeft hij ook wel leuke vrienden voor jou.’
Ik keek haar lachend aan en zei: ‘op het moment ben ik niet toe aan een relatie. Zo’n single leven is ook wel fijn.’
Ik werd om 11.00 uur wakker. Het was een lange tijd geleden dat ik voor het laatst zo lang heb uitgeslapen. Jenny sliep nog zoals gewoonlijk. Als er een bom zou ontploffen zou ze het niet eens horen. Ik stond op en rekte me uit. Ik deed me raam open en ademde in.
Voorzichtig liep ik naar de kamer van Jenny. Ze had voor vandaag wel genoeg geslapen. Langzaam liep ik op naar haar bed toe en sprong op haar.
‘Aaah,’ schrok ze wakker.
‘Waarom maak je me nou wakker? Ik lag net lekker te slapen.’
‘Ik vond dat je wel genoeg had geslapen en het is prachtig weer,’ zei ik.
Ze begon te lachen.
‘Je hebt je schoonheidsslaapje gehad. En Jay komt je om 18.00 halen, dus je moet je nog klaarmaken.’
‘Dat klopt. Daar heb je groot gelijk in. Wat gaan we eten?’
‘Ik weet het niet. Ik weet niet wat jij voor ons gaat maken,’ zei ik.
En ze duwde me van het bed af.
Ik stond op en zei: ‘Jen, maak jij tosti’s, dan haal ik even onder de post.’
Ik liep de trappen af. Eenmaal onder maakte ik de brievenbus open. Ik haalde alle post eruit. Ik was weer boven en deed de deur achter me dicht.
‘Heb je interessante post gekregen?’ vroeg Jenny vanuit de keuken.
‘Niet echt. Reclame en rekeningen.’
Ik zag toen een envelop zonder een afzender. Ik maakte de envelop open en haalde de brief eruit. De brief kwam van ene L. Zou dat Lionel misschien kunnen zijn? Mijn hart begon heel snel te kloppen.
‘De tosti’s zijn bijna klaar,’ zei Jenny.
Ik stopte de brief snel terug in de envelop en liep naar mijn kamer. Ik verstopte de envelop onder mijn kussen en liep weer terug de kamer in.
‘Gaat het wel met je?’
‘Ja, hoezo vraag je dat?’ zei ik.
‘Je ziet een beetje bleekjes uit.’
Voorzichtig liep ik naar de kamer van Jenny. Ze had voor vandaag wel genoeg geslapen. Langzaam liep ik op naar haar bed toe en sprong op haar.
‘Aaah,’ schrok ze wakker.
‘Waarom maak je me nou wakker? Ik lag net lekker te slapen.’
‘Ik vond dat je wel genoeg had geslapen en het is prachtig weer,’ zei ik.
Ze begon te lachen.
‘Je hebt je schoonheidsslaapje gehad. En Jay komt je om 18.00 halen, dus je moet je nog klaarmaken.’
‘Dat klopt. Daar heb je groot gelijk in. Wat gaan we eten?’
‘Ik weet het niet. Ik weet niet wat jij voor ons gaat maken,’ zei ik.
En ze duwde me van het bed af.
Ik stond op en zei: ‘Jen, maak jij tosti’s, dan haal ik even onder de post.’
Ik liep de trappen af. Eenmaal onder maakte ik de brievenbus open. Ik haalde alle post eruit. Ik was weer boven en deed de deur achter me dicht.
‘Heb je interessante post gekregen?’ vroeg Jenny vanuit de keuken.
‘Niet echt. Reclame en rekeningen.’
Ik zag toen een envelop zonder een afzender. Ik maakte de envelop open en haalde de brief eruit. De brief kwam van ene L. Zou dat Lionel misschien kunnen zijn? Mijn hart begon heel snel te kloppen.
‘De tosti’s zijn bijna klaar,’ zei Jenny.
Ik stopte de brief snel terug in de envelop en liep naar mijn kamer. Ik verstopte de envelop onder mijn kussen en liep weer terug de kamer in.
‘Gaat het wel met je?’
‘Ja, hoezo vraag je dat?’ zei ik.
‘Je ziet een beetje bleekjes uit.’
‘Ik voel me prima,’ zei ik.
Jenny legde de tosti’s op de keukentafel. We gingen beide zitten en aten onze tosti’s op.
‘Wat gaan we vandaag doen, totdat Jay komt?’
‘Ik weet niet. Zullen we gaan terrassen? Het is prachtig weer,’ zei ik.
‘Ja, dat is een goed idee.’
We ruimden samen de keuken op en gingen ons omkleden.
Ik stond even stil voor mijn bed en keek mijn kussen aan. Ik vroeg me echt af wat er in de brief stond en of het van Lionel kwam.
Ik ging voorzichtig op mijn bed zitten. Met trillende handen pakte ik mijn kussen en legde het opzij. Daar lag de brief die misschien alle vragen zou beantwoorden.
‘Alissa, ben je klaar?’
‘Nee, nog heel even ik kom zo.’
Ik legde gauw het kussen over de brief. Voor de spiegel kamde ik nog even snel mijn haar. Ik liep de woonkamer in en zei: ‘we kunnen gaan.’
We liepen samen naar buiten. Het was prachtig weer en erg warm. Ik moest steeds aan de brief denken, wat er in kon staan.
‘Vind je niet dat we eens op vakantie moeten gaan?’
‘Ja, eigenlijk wel. Ik ben echt toe aan vakantie,’ zei ik.
‘Zullen morgen dan eens zoeken waar we naar toe kunnen?’
‘Ja, ik vind het goed, als we maar even tussenuit kunnen.’
We kwamen de stad van Barcelona. De terrasjes waren allemaal vol. We vonden gelukkig nog een plekje. Er kwam al een ober naar ons toe.
‘Wat wilt u bestellen?’
‘Doe mij maar een Sprite,’ zei ik.
‘Ik wil graag een Fanta.’
De ober had het genoteerd en liep weer weg.
‘Wat ben ik blij dat we in Barcelona wonen. Het is een prachtige stad.’
‘Je hebt wel gelijk. Ik denk niet dat Madrid zo mooi is.’
Terwijl we aan het genieten waren van het zonnetje, kwam de ober alweer terug.
‘Sprite voor u, en een Fanta voor u.’
‘Dankjewel,’ zeiden we.
‘Wat zal ik vanavond aan gaan doen? Een jurk of een rok?’
‘Doe maar een jurk aan.’
‘Ja, daar dacht ik ook aan. Ik doe mijn zwarte jurk met open rug aan.’
‘Ik denk dat je jurk een beetje te gewaagd is, voor een eerste date.’
‘Mag ik dan jouw zwarte jurk aan doen?’ vroeg Jenny.
‘Van mij mag het.’
‘Zullen we gaan? Ik moet me nog klaarmaken en het is al 15.00 uur.’
‘Kom, we gaan.’
We riepen de ober en betaalde de rekening. Langzaam liepen we terug naar huis. Ik moest steeds aan de brief denken.
‘Waar denk je aan?’
‘Niets belangrijks in ieder geval,’ zei ik met een glimlach.
Eindelijk kwamen we thuis aan. Jenny ging al naar haar kamer toe om zich klaar te maken. Ik besloot om in de woonkamer te blijven zitten. Als ik naar me kamer zou gaan en aan de brief zou beginnen dan zou er vast weer iets gebeuren waardoor ik het niet af kon lezen.
Ik ging op de bank liggen terwijl ik wachtte dat Jenny klaar zou zijn. Ik sloot mijn ogen, want ik voelde me best moe. Tijdens het liggen was ik blijkbaar in slaap gevallen, want Jenny kwam naar me toe en tikte me aan om me wakker te maken.
‘En hoe zie ik eruit?’
Ik bekeek haar van top tot teen. Ze had haar haren gekruld, mijn zwarte jurk had ze aan en nog gouden pumps. Om haar kleding compleet te maken, had ze nog gouden sieraden om.
‘Je ziet er prachtig uit. Ik twijfel of ik je moet laten gaan. Straks ontvoert Jay je nog.’
Ze begon te lachen. De deurbel rinkelde. Jenny rende al naar de deur toe. Net toen ze de deur open wilde doen stopte ze.
‘Wil jij de deur open doen, anders kom ik zo te enthousiast over.’
‘Kom maar zitten. Ik doe al open.’
Ik liep naar de deur en deed het open. Daar stond Jay met een boeket rode rozen.
‘Ik zal me even voorstellen. Ik ben Jay, de date van Jenny.’
‘Hoi Jay. Ik ben Alissa. Leuk je te ontmoeten.’
Jenny kwam ook al bij de deur staan.
‘Ik heb rozen voor je meegenomen, ook al zijn ze niet zo mooi als jou,’ zei hij.
‘Dankjewel Jay. Dat is echt lief van je.’
‘Zullen we gaan?’
Jenny gaf het boeket bloemen aan mij.
‘Veel plezier,’ zei ik en sloot de deur.
Ik liep naar de woonkamer en pakte een vaas. Het boeket bloemen had ik even op tafel gelegd, zodat ik de vaas kon vullen met water. Voor mezelf maakte ik ook alvast een kopje koffie.
Ik deed het boeket bloemen in de vaas en legde het op tafel. Lionel had me ook een keer een boeket rode rozen gegeven. Ik moest even aan het moment terug denken, waardoor er een lach op gezicht verscheen. De koffie was klaar. Ik zette het kopje op tafel in de woonkamer. Ik liep naar mijn kamer en pakte de brief onder mijn kussen uit en liep weer terug. Ik ging zitten op de bank en ademde diep in en uit. Mijn handen begonnen te trillen. Met trillende handen maakte ik de brief open.
Jenny legde de tosti’s op de keukentafel. We gingen beide zitten en aten onze tosti’s op.
‘Wat gaan we vandaag doen, totdat Jay komt?’
‘Ik weet niet. Zullen we gaan terrassen? Het is prachtig weer,’ zei ik.
‘Ja, dat is een goed idee.’
We ruimden samen de keuken op en gingen ons omkleden.
Ik stond even stil voor mijn bed en keek mijn kussen aan. Ik vroeg me echt af wat er in de brief stond en of het van Lionel kwam.
Ik ging voorzichtig op mijn bed zitten. Met trillende handen pakte ik mijn kussen en legde het opzij. Daar lag de brief die misschien alle vragen zou beantwoorden.
‘Alissa, ben je klaar?’
‘Nee, nog heel even ik kom zo.’
Ik legde gauw het kussen over de brief. Voor de spiegel kamde ik nog even snel mijn haar. Ik liep de woonkamer in en zei: ‘we kunnen gaan.’
We liepen samen naar buiten. Het was prachtig weer en erg warm. Ik moest steeds aan de brief denken, wat er in kon staan.
‘Vind je niet dat we eens op vakantie moeten gaan?’
‘Ja, eigenlijk wel. Ik ben echt toe aan vakantie,’ zei ik.
‘Zullen morgen dan eens zoeken waar we naar toe kunnen?’
‘Ja, ik vind het goed, als we maar even tussenuit kunnen.’
We kwamen de stad van Barcelona. De terrasjes waren allemaal vol. We vonden gelukkig nog een plekje. Er kwam al een ober naar ons toe.
‘Wat wilt u bestellen?’
‘Doe mij maar een Sprite,’ zei ik.
‘Ik wil graag een Fanta.’
De ober had het genoteerd en liep weer weg.
‘Wat ben ik blij dat we in Barcelona wonen. Het is een prachtige stad.’
‘Je hebt wel gelijk. Ik denk niet dat Madrid zo mooi is.’
Terwijl we aan het genieten waren van het zonnetje, kwam de ober alweer terug.
‘Sprite voor u, en een Fanta voor u.’
‘Dankjewel,’ zeiden we.
‘Wat zal ik vanavond aan gaan doen? Een jurk of een rok?’
‘Doe maar een jurk aan.’
‘Ja, daar dacht ik ook aan. Ik doe mijn zwarte jurk met open rug aan.’
‘Ik denk dat je jurk een beetje te gewaagd is, voor een eerste date.’
‘Mag ik dan jouw zwarte jurk aan doen?’ vroeg Jenny.
‘Van mij mag het.’
‘Zullen we gaan? Ik moet me nog klaarmaken en het is al 15.00 uur.’
‘Kom, we gaan.’
We riepen de ober en betaalde de rekening. Langzaam liepen we terug naar huis. Ik moest steeds aan de brief denken.
‘Waar denk je aan?’
‘Niets belangrijks in ieder geval,’ zei ik met een glimlach.
Eindelijk kwamen we thuis aan. Jenny ging al naar haar kamer toe om zich klaar te maken. Ik besloot om in de woonkamer te blijven zitten. Als ik naar me kamer zou gaan en aan de brief zou beginnen dan zou er vast weer iets gebeuren waardoor ik het niet af kon lezen.
Ik ging op de bank liggen terwijl ik wachtte dat Jenny klaar zou zijn. Ik sloot mijn ogen, want ik voelde me best moe. Tijdens het liggen was ik blijkbaar in slaap gevallen, want Jenny kwam naar me toe en tikte me aan om me wakker te maken.
‘En hoe zie ik eruit?’
Ik bekeek haar van top tot teen. Ze had haar haren gekruld, mijn zwarte jurk had ze aan en nog gouden pumps. Om haar kleding compleet te maken, had ze nog gouden sieraden om.
‘Je ziet er prachtig uit. Ik twijfel of ik je moet laten gaan. Straks ontvoert Jay je nog.’
Ze begon te lachen. De deurbel rinkelde. Jenny rende al naar de deur toe. Net toen ze de deur open wilde doen stopte ze.
‘Wil jij de deur open doen, anders kom ik zo te enthousiast over.’
‘Kom maar zitten. Ik doe al open.’
Ik liep naar de deur en deed het open. Daar stond Jay met een boeket rode rozen.
‘Ik zal me even voorstellen. Ik ben Jay, de date van Jenny.’
‘Hoi Jay. Ik ben Alissa. Leuk je te ontmoeten.’
Jenny kwam ook al bij de deur staan.
‘Ik heb rozen voor je meegenomen, ook al zijn ze niet zo mooi als jou,’ zei hij.
‘Dankjewel Jay. Dat is echt lief van je.’
‘Zullen we gaan?’
Jenny gaf het boeket bloemen aan mij.
‘Veel plezier,’ zei ik en sloot de deur.
Ik liep naar de woonkamer en pakte een vaas. Het boeket bloemen had ik even op tafel gelegd, zodat ik de vaas kon vullen met water. Voor mezelf maakte ik ook alvast een kopje koffie.
Ik deed het boeket bloemen in de vaas en legde het op tafel. Lionel had me ook een keer een boeket rode rozen gegeven. Ik moest even aan het moment terug denken, waardoor er een lach op gezicht verscheen. De koffie was klaar. Ik zette het kopje op tafel in de woonkamer. Ik liep naar mijn kamer en pakte de brief onder mijn kussen uit en liep weer terug. Ik ging zitten op de bank en ademde diep in en uit. Mijn handen begonnen te trillen. Met trillende handen maakte ik de brief open.
In de brief stond:
Lieve Alissa,
Ik hoop dat het goed met je gaat. Ik weet dat ik je veel pijn heb gedaan, maar op dat moment was er geen andere optie. Ik raakte bevriend met verkeerde mensen, daardoor ik in geld problemen kwam. Ik moest ze daarom terug betalen en doen wat ze willen. Het was daarom beter dat iedereen dacht dat ik was overleden.
Het was eigenlijk de bedoeling dat ik gewoon het vliegtuig in zou stappen en daarna zou overstappen. Toen het vliegtuig crashte hadden we besloten dat ik zou overlijden en hadden we mijn spullen achtergelaten.
Ik kan je helaas niet zeggen waar ik ben. Misschien kan ik je ook wel nooit meer zien. Zeg alsjeblieft tegen niemand dat ik nog leef en ga ook niet naar de politie. Het is beter dat het zo blijft als dat het is. Ik hoop dat je het me kan vergeven. Ik houd nog altijd van je. Je was mijn eerste en laatste liefde, want zonder jou leef ik niet.
Veel Liefs,
L.
Met tranende ogen had ik de brief gelezen. Aan een kant voelde ik me een beetje opgelucht, dat hij nog leefde. Wie weet waar hij was. Wat had ik hem toch gemist. Ik kan de brief ook niet aan Jenny laten zien, want dan gaat ze naar de politie.
Lieve Alissa,
Ik hoop dat het goed met je gaat. Ik weet dat ik je veel pijn heb gedaan, maar op dat moment was er geen andere optie. Ik raakte bevriend met verkeerde mensen, daardoor ik in geld problemen kwam. Ik moest ze daarom terug betalen en doen wat ze willen. Het was daarom beter dat iedereen dacht dat ik was overleden.
Het was eigenlijk de bedoeling dat ik gewoon het vliegtuig in zou stappen en daarna zou overstappen. Toen het vliegtuig crashte hadden we besloten dat ik zou overlijden en hadden we mijn spullen achtergelaten.
Ik kan je helaas niet zeggen waar ik ben. Misschien kan ik je ook wel nooit meer zien. Zeg alsjeblieft tegen niemand dat ik nog leef en ga ook niet naar de politie. Het is beter dat het zo blijft als dat het is. Ik hoop dat je het me kan vergeven. Ik houd nog altijd van je. Je was mijn eerste en laatste liefde, want zonder jou leef ik niet.
Veel Liefs,
L.
Met tranende ogen had ik de brief gelezen. Aan een kant voelde ik me een beetje opgelucht, dat hij nog leefde. Wie weet waar hij was. Wat had ik hem toch gemist. Ik kan de brief ook niet aan Jenny laten zien, want dan gaat ze naar de politie.
Ik ging liggen op de bank. Ik vroeg me af of hij me nog een brief zou schrijven, of is dit zijn laatste brief? De diepe leegte in mijn hart kwam weer terug. Ik wilde dat ik weer bij hem kon zijn. Weer in zijn armen. Ik ging naar mijn kamer, legde de brief onder mijn kussen en ging slapen op bed. Door het huilen voelde ik me echt moe. Ik viel ook gelijk in slaap.
Jenny en Jay kwamen aan bij een Italiaans restaurant. Toen we binnen kwamen, stond er bij de ingang al een medewerker.
‘Ik heb een tafel gereserveerd op naam van Ronald.’
‘Ik zal u even begeleiden naar uw tafel meneer Ronald.’
Samen liepen we achter de medewerker aan.
‘Neemt u maar plaats,’ zei de medewerker.
Jay schoof mijn stoel aan toen ik wilde gaan zitten. Dat vond ik wel heel erg charmant van hem.
Er kwam een ober naar ons toe en zei: ‘wat wilt u drinken?’
‘Doe maar een witte wijn,’ zei Jay.
De ober ging weg.
Jay vroeg: ‘ben je al eens hier geweest?’
‘Nee, dit is de eerste keer dat ik hier kom. Jij bent hier zeker wel vaak geweest?’
‘Nee, eigenlijk niet. Dit is de tweede keer dat ik hier kom.’
De ober kwam met een fles witte wijn aan. Hij schonk een beetje wijn in het glas van Jay. Jay pakte zijn glas en nipte eraan. Hij keek me even aan en knikte toen naar de ober. De ober schonk de wijn in beide glazen.
‘Wilt u ook al iets te eten bestellen?’
‘Wat wil je eten? Pizza, spaghetti of iets anders?’
‘Ik wil een pizza mozzarella.’
‘Doe mij maar een spaghetti.’
De ober noteerde alles en ging weer weg.
‘Mag ik je iets vragen?’
‘Ja, natuurlijk,’ zei Jenny.
‘Het is misschien een beetje te snel wat ik je nu wil vragen, aangezien ik je eigenlijk pas twee dagen ken. Ik vind je echt een leuke en mooie meid, daarom wil ik ook graag vaker tijd met je doorbrengen. Wil je met me mee op bootreis komend weekend? Zodat we elkaar beter leren kennen.’
‘Niet dat je me straks gaat ontvoeren?’ zei Jenny plagerig.
Hij lachte en zei: ‘maak je geen zorgen. Dat gebeurt niet.’
‘Dan kom ik wel met je mee.’
Onze eten kwam er al aan. Ik pakte een mes en vork, sneed voorzichtig in de pizza. Nadat ik een stukje had geproefd, veegde ik mijn mond met een servet.
‘En hoe smaakt het?’
‘Het is lekker. Het is een goed restaurant met lekker eten en goede service.’
‘Ja, dat klopt,’ zei Jay.
Hij rolde met zijn vork zijn spaghetti.
‘Proef eens.’
Ik kwam dichterbij en proefde de spaghetti.
‘Mmmm, de spaghetti is zelfs nog lekkerder dan de pizza.’
‘Zal ik anders een spaghetti voor je bestellen?’
‘Nee, dat hoeft niet. Ik eet mijn pizza wel op.’
‘Wil je anders mijn spaghetti?’
Wat was hij een schatje. Ondanks dat we elkaar niet lang kende gaf hij wel echt om me.
‘Nee Jay, het hoeft echt niet. Het is wel lief van je dat je dat vraagt,’ zei ik blozend.
‘Ik wil je graag gelukkig maken. Je bent net een engel die vanuit de hemel is gevallen.’
Ik opende mijn ogen. Het was nog rustig thuis. Jenny was blijkbaar nog niet terug. Ik keek op me gsm en zag dat het 19.30 uur was. Ik heb dus blijkbaar anderhalf uur geslapen. Ik begon te gapen en stond op. Ik pakte een blikje Cola uit de koelkast. Uit de diepvries haalde ik een pizza en deed het in de oven. Met mijn Cola liep ik terug naar de woonkamer. Ik pakte de afstandsbediening en begon te zappen. Volgens mij had Jenny het erg naar haar zin, aangezien ze nog niet terug was. Ik zou het zo erg leuk voor haar vinden als ze iets met elkaar kregen, want ze passen goed bij elkaar. Ze vullen elkaar aan.
Ik hoorde mijn ringtone afgaan. Ik pakte mijn telefoon van de tafel. Het was Nick die belde.
‘Hé Nick,’
‘Hé meid, hoe gaat het met je?’
‘Ja goed en met jou?’
‘Met mij gaat het ook goed. Ik heb geweldig nieuws voor je, tenminste als je wilt doen.
‘Als ik wat wil doen?’
‘De Fashion Magazine waar ik samen mee werk, heeft jou foto gezien en wilt graag dat je poseert voor het tijdschrift.’
‘Waaaaaaat! Ik poseren? Maar ik heb dat nooit gedaan en ik kan het ook niet.’
‘Ik weet zeker dat je het fantastisch zult doen. Je bent een prachtige meid.’
‘Dankjewel Nick, dat is heel lief van je. Wanneer moet ik poseren?’
‘Morgen. Ik kom je om half negen ophalen.’
‘Is goed. Tot morgen Nick.’
Ik hing op en legde de telefoon op tafel. Ik kon het eigenlijk niet geloven. Normaal gesproken maakte ik foto’s van modellen en nu zou ik gefotografeerd worden. Dit was echt een kans die ik niet kon laten gaan. Ik ging voor de spiegel staan en bekeek mezelf. Ik had lang zwart haar en licht bruine ogen. Mijn lengte was 1.70. Ik was net niet lang genoeg om model te worden.
Het was 21.30 uur. Jenny zou vast wel zo komen, dan kon ik haar het geweldige nieuws vertellen. Toen werd ik weer gebeld. Ik liep naar de tafel toe. Dit keer was het een onbekend nummer.
‘Hallo,’ zei ik.
Het was stil aan de andere kant. Ik hoorde alleen maar gehijg. Ik zei verder niks en luisterde ook alleen. Toen werd er opgehangen. Wat vreemd, wie kon dat zijn? Buiten hoorde ik een portier dicht gaan. Ik liep naar het raam toe en keek naar beneden. Daar zag ik Jenny en Jay. Ze begonnen elkaar te zoenen. Ik liep maar gauw weg van het raam, want dat hoefde ik niet te zien. Ik liep naar de keuken en deed water in de waterkoker. Jenny zou toch zo wel boven zijn.
Jenny en Jay kwamen aan bij een Italiaans restaurant. Toen we binnen kwamen, stond er bij de ingang al een medewerker.
‘Ik heb een tafel gereserveerd op naam van Ronald.’
‘Ik zal u even begeleiden naar uw tafel meneer Ronald.’
Samen liepen we achter de medewerker aan.
‘Neemt u maar plaats,’ zei de medewerker.
Jay schoof mijn stoel aan toen ik wilde gaan zitten. Dat vond ik wel heel erg charmant van hem.
Er kwam een ober naar ons toe en zei: ‘wat wilt u drinken?’
‘Doe maar een witte wijn,’ zei Jay.
De ober ging weg.
Jay vroeg: ‘ben je al eens hier geweest?’
‘Nee, dit is de eerste keer dat ik hier kom. Jij bent hier zeker wel vaak geweest?’
‘Nee, eigenlijk niet. Dit is de tweede keer dat ik hier kom.’
De ober kwam met een fles witte wijn aan. Hij schonk een beetje wijn in het glas van Jay. Jay pakte zijn glas en nipte eraan. Hij keek me even aan en knikte toen naar de ober. De ober schonk de wijn in beide glazen.
‘Wilt u ook al iets te eten bestellen?’
‘Wat wil je eten? Pizza, spaghetti of iets anders?’
‘Ik wil een pizza mozzarella.’
‘Doe mij maar een spaghetti.’
De ober noteerde alles en ging weer weg.
‘Mag ik je iets vragen?’
‘Ja, natuurlijk,’ zei Jenny.
‘Het is misschien een beetje te snel wat ik je nu wil vragen, aangezien ik je eigenlijk pas twee dagen ken. Ik vind je echt een leuke en mooie meid, daarom wil ik ook graag vaker tijd met je doorbrengen. Wil je met me mee op bootreis komend weekend? Zodat we elkaar beter leren kennen.’
‘Niet dat je me straks gaat ontvoeren?’ zei Jenny plagerig.
Hij lachte en zei: ‘maak je geen zorgen. Dat gebeurt niet.’
‘Dan kom ik wel met je mee.’
Onze eten kwam er al aan. Ik pakte een mes en vork, sneed voorzichtig in de pizza. Nadat ik een stukje had geproefd, veegde ik mijn mond met een servet.
‘En hoe smaakt het?’
‘Het is lekker. Het is een goed restaurant met lekker eten en goede service.’
‘Ja, dat klopt,’ zei Jay.
Hij rolde met zijn vork zijn spaghetti.
‘Proef eens.’
Ik kwam dichterbij en proefde de spaghetti.
‘Mmmm, de spaghetti is zelfs nog lekkerder dan de pizza.’
‘Zal ik anders een spaghetti voor je bestellen?’
‘Nee, dat hoeft niet. Ik eet mijn pizza wel op.’
‘Wil je anders mijn spaghetti?’
Wat was hij een schatje. Ondanks dat we elkaar niet lang kende gaf hij wel echt om me.
‘Nee Jay, het hoeft echt niet. Het is wel lief van je dat je dat vraagt,’ zei ik blozend.
‘Ik wil je graag gelukkig maken. Je bent net een engel die vanuit de hemel is gevallen.’
Ik opende mijn ogen. Het was nog rustig thuis. Jenny was blijkbaar nog niet terug. Ik keek op me gsm en zag dat het 19.30 uur was. Ik heb dus blijkbaar anderhalf uur geslapen. Ik begon te gapen en stond op. Ik pakte een blikje Cola uit de koelkast. Uit de diepvries haalde ik een pizza en deed het in de oven. Met mijn Cola liep ik terug naar de woonkamer. Ik pakte de afstandsbediening en begon te zappen. Volgens mij had Jenny het erg naar haar zin, aangezien ze nog niet terug was. Ik zou het zo erg leuk voor haar vinden als ze iets met elkaar kregen, want ze passen goed bij elkaar. Ze vullen elkaar aan.
Ik hoorde mijn ringtone afgaan. Ik pakte mijn telefoon van de tafel. Het was Nick die belde.
‘Hé Nick,’
‘Hé meid, hoe gaat het met je?’
‘Ja goed en met jou?’
‘Met mij gaat het ook goed. Ik heb geweldig nieuws voor je, tenminste als je wilt doen.
‘Als ik wat wil doen?’
‘De Fashion Magazine waar ik samen mee werk, heeft jou foto gezien en wilt graag dat je poseert voor het tijdschrift.’
‘Waaaaaaat! Ik poseren? Maar ik heb dat nooit gedaan en ik kan het ook niet.’
‘Ik weet zeker dat je het fantastisch zult doen. Je bent een prachtige meid.’
‘Dankjewel Nick, dat is heel lief van je. Wanneer moet ik poseren?’
‘Morgen. Ik kom je om half negen ophalen.’
‘Is goed. Tot morgen Nick.’
Ik hing op en legde de telefoon op tafel. Ik kon het eigenlijk niet geloven. Normaal gesproken maakte ik foto’s van modellen en nu zou ik gefotografeerd worden. Dit was echt een kans die ik niet kon laten gaan. Ik ging voor de spiegel staan en bekeek mezelf. Ik had lang zwart haar en licht bruine ogen. Mijn lengte was 1.70. Ik was net niet lang genoeg om model te worden.
Het was 21.30 uur. Jenny zou vast wel zo komen, dan kon ik haar het geweldige nieuws vertellen. Toen werd ik weer gebeld. Ik liep naar de tafel toe. Dit keer was het een onbekend nummer.
‘Hallo,’ zei ik.
Het was stil aan de andere kant. Ik hoorde alleen maar gehijg. Ik zei verder niks en luisterde ook alleen. Toen werd er opgehangen. Wat vreemd, wie kon dat zijn? Buiten hoorde ik een portier dicht gaan. Ik liep naar het raam toe en keek naar beneden. Daar zag ik Jenny en Jay. Ze begonnen elkaar te zoenen. Ik liep maar gauw weg van het raam, want dat hoefde ik niet te zien. Ik liep naar de keuken en deed water in de waterkoker. Jenny zou toch zo wel boven zijn.
Het was eindelijk vrijdag. Vandaag zou Jenny met Jay op bootreis gaan. Mijn wekker ging 07.00 uur af. Ik pakte mijn gsm van het nachtkastje en zette mijn wekker uit. Het was vandaag tijd voor een fotoshoot. Ik stond op en deed mijn gordijnen open. Het was prachtig weer met een stralend zonnetje. Ik maakte mijn kledingkast open en haalde er een rode rok en een witte blouse uit. Ik kleedde me om. Toen ik voor de spiegel stond, kamde ik mijn prachtige donkere haar. Even snel make-up op doen en ik was klaar. Ik verliet mijn kamer en ging naar de keuken. Ik maakte koffie voor mezelf, want ik had niet zo’n honger. Toen ik in de kamer van Jenny was schudde ik haar wakker. Met slaperige ogen werd ze wakker.
‘Hoelaat is het?’
‘Half acht,’ zei ik.
‘Gelukkig heb je me wakker gemaakt, dan kan ik tenminste op me gemak mijn koffer inpakken.’
‘Ik heb koffie gezet, wil je ook?’
Ze stond op en zei: ‘ja, lekker.’
Ik liep weer terug naar de keuken om koffie te schenken. Jenny haalde een koffer uit haar kast en zette het op haar bed. Ze zocht tussen haar kleren wat ze mee moest nemen.
Ik liep weer terug naar haar kamer met de kopjes koffie.
‘En weet je al wat je allemaal mee gaat nemen?’
‘Ik heb me bikini’s al uitgezocht. Ik neem er drie mee.’
Jenny pakte uit haar kast twee broekjes en draaide weer naar mij toe.
‘Welke zal ik meenemen de witte of de zwarte?’
Ik pakte mijn kopje koffie van het nachtkastje en nam een slokje.
‘Doe maar de witte samen met je roze topje.’
Ik liep naar haar kast toe, haalde er een blauw jurkje en een rode rok uit. Ik gooide de kleren in haar koffer.
‘Hallo, je mag ze best opvouwen hoor,’ zei ze lachend.
‘Nou poppetje, ik ga alvast. Nick zal er zo wel zijn. Ik zie je helaas niet meer, dus veel plezier.’
Ik omhelsde haar en kuste haar op haar wang.
‘Ik zal je missen. Let goed op jezelf,’ zei Jenny.
Mijn telefoon ging af. Ik pakte het uit mijn zak. Het was Nick die belde.
‘Hoi Nick, ik kom al naar onder.’
‘Is goed,’ zei hij en hing op.
‘Hoelaat is het?’
‘Half acht,’ zei ik.
‘Gelukkig heb je me wakker gemaakt, dan kan ik tenminste op me gemak mijn koffer inpakken.’
‘Ik heb koffie gezet, wil je ook?’
Ze stond op en zei: ‘ja, lekker.’
Ik liep weer terug naar de keuken om koffie te schenken. Jenny haalde een koffer uit haar kast en zette het op haar bed. Ze zocht tussen haar kleren wat ze mee moest nemen.
Ik liep weer terug naar haar kamer met de kopjes koffie.
‘En weet je al wat je allemaal mee gaat nemen?’
‘Ik heb me bikini’s al uitgezocht. Ik neem er drie mee.’
Jenny pakte uit haar kast twee broekjes en draaide weer naar mij toe.
‘Welke zal ik meenemen de witte of de zwarte?’
Ik pakte mijn kopje koffie van het nachtkastje en nam een slokje.
‘Doe maar de witte samen met je roze topje.’
Ik liep naar haar kast toe, haalde er een blauw jurkje en een rode rok uit. Ik gooide de kleren in haar koffer.
‘Hallo, je mag ze best opvouwen hoor,’ zei ze lachend.
‘Nou poppetje, ik ga alvast. Nick zal er zo wel zijn. Ik zie je helaas niet meer, dus veel plezier.’
Ik omhelsde haar en kuste haar op haar wang.
‘Ik zal je missen. Let goed op jezelf,’ zei Jenny.
Mijn telefoon ging af. Ik pakte het uit mijn zak. Het was Nick die belde.
‘Hoi Nick, ik kom al naar onder.’
‘Is goed,’ zei hij en hing op.
Ik pakte mijn tas en liep de deur uit. Toen ik onder was zag ik de auto van Nick al voor de deur staan. Het was een zwarte BMW. Ik ben gek op BMW ‘s. Als ik genoeg geld zou hebben, dan zou ik voor mezelf ook een BMW kopen. Ik maakte de portier open en ging naast Nick zitten.
'Ben je zenuwachtig?' zei hij erg blij.
'Ja, eigenlijk wel. Wat als ze me niet goed genoeg vinden?'
'Dan krijg je nooit meer een kans om model te zijn.'
'Echt? Meen je dat nou?'
Nick moest lachen.
'Ik maakte een grapje. Ik weet zeker dat je het heel goed gaat doen. Ze gaan eerst een aantal foto's van je maken en als ze je goed genoeg vinden krijg je waarschijnlijk al een contract.'
'Ik ben benieuwd hoe het gaat worden.'
'Weetje na een lange tijd, zie ik je weer voor het eerst lachen,' zei hij.
Ik keek Nick in de ogen aan en zei: 'het leven gaat door.'
We kwamen aan bij Fashion Magazine. Nick parkeerde zijn auto en we stapten beiden uit de auto. Hoe dichterbij we kwamen, hoe zenuwachtiger ik werd.
'Hé Vera. Ik stel je voor aan Alissa.'
Ik gaf haar een hand en zei: 'aangenaam kennis te maken.'
'Hoi Alissa. Zullen we al beginnen?'
'Is goed.'
'Je mag even naar de linkerhoek gaan, om je make-up te laten doen,' zei Vera.
Ik liep daar naar toe. Er stond al een visagiste op me te wachtten. De een deed mijn make-up de ander deed mijn haar. Na dat mijn haar en make-up klaar was, deed ik een gele zomerse jurk aan die ze voor me hadden uitgekozen. Ik liep het pashopje uit. Nick begon te fluiten.
'Hoe zie ik eruit?'
'In een woord, prachtig.'
Ik had een gele mini-jurk aan met open rug. Mijn donkere haren hadden ze gekruld.
'Over vijf minuten beginnen we met de shoot,' werd er geroepen.
'Laat zien wat je kunt meid,' zei Nick.
Ik ging klaar staan. Achter mij was een witte achtergrond. Alle lichten waren op mij gericht.
'We gaan beginnen over drie, twee, één,' zei de fotograaf.
Ik probeer te stralen en laat een van mijn beste glimlach zien.
'Fantastisch. Je bent net een engel die uit de hemel is gevallen,' zei de fotograaf.
'Waar was jij verstopt al die tijd?' zei de baas van Fashion Magazine.
Zo te zien waren de foto's wel goed. Ik voelde me al een beetje opgelucht.
De fotograaf en Paul bekeken de foto's. Paul was de baas van Fashion Magazine.
Ik liep naar Nick toe en zei: 'en wat denk je ervan? Was ik goed?'
'Goed? Je was geweldig. Ik heb tot nu toe geen model gezien die zo goed poseert als jou.'
Paul kwam naar ons toe.
'Alissa hoe zou je het vinden om met ons te werken? Geld is geen probleem. Je krijgt wat je verdient.'
'Ik zou het geweldig vinden.'
Het voelde alsof ik zweefde.
'Mooi. Ik heb het contract al laten maken. We gaan ze in mijn kantoor ondertekenen.'
Ik liep achter hem aan. We gingen zijn kantoor in. Ik ging zitten op een stoel en hij legde het contract voor me neer. Ik pakte een pen en ondertekende elke bladzijde.
Paul stond op en stak een hand naar me uit.
'Je zult er geen spijt van krijgen dat je met ons samen gaat werken.'
Ik schudde zijn hand en bedankte hem. Samen liepen we weer naar de andere.
'Dankjewel Nick. Dankzij jou heb ik weer een engel met vleugels in mijn team.'
'Geen dank hoor Paul. We werken niet voor niets samen,' zei Nick.
Paul draaide zich naar zijn personeel toe en zei: 'de foto's moeten vandaag verwerkt worden.'
Toen we buiten waren, omhelsde ik Nick.
'Ik ben zo gelukkig. Dit is een fantastische kans om aan een nieuwe start te beginnen.'
Nick hield me nog vast om mijn middel en zei: 'je verdient het om gelukkig te zijn. Ik wilde eigenlijk diegene zijn, die jou gelukkig mag maken.'
Nick kwam steeds dichterbij met zijn hoofd en kuste me op mijn mond. Ik keek hem met verbaasde ogen aan. Ik was zo verbaasd dat ik hem niet eens weg kon duwen.
Nick ging voorzichtig met zijn hoofd naar achter en keek mij aan.
Ik stond nog steeds verstijfd voor me en zei: 'waarom deed je dat nou?'
Ik wachtte niet op zijn antwoord en rende weg.
'Alissa wacht,' schreeuwde hij.
'Ik hou van je,' zei hij.
Ik begon steeds langzamer te rennen en stopte hijgend een gegeven moment.
Hoorde ik dat wel goed? Zei hij nou dat hij van me hield? Maar waarom? Ik kon het goed met hem vinden en hij wist dat ik van Lionel hield. Ik draaide me om en zag hem nog staan voor het gebouw. Ik wilde op het moment niet met hem praten en liep gewoon weg.
'Ben je zenuwachtig?' zei hij erg blij.
'Ja, eigenlijk wel. Wat als ze me niet goed genoeg vinden?'
'Dan krijg je nooit meer een kans om model te zijn.'
'Echt? Meen je dat nou?'
Nick moest lachen.
'Ik maakte een grapje. Ik weet zeker dat je het heel goed gaat doen. Ze gaan eerst een aantal foto's van je maken en als ze je goed genoeg vinden krijg je waarschijnlijk al een contract.'
'Ik ben benieuwd hoe het gaat worden.'
'Weetje na een lange tijd, zie ik je weer voor het eerst lachen,' zei hij.
Ik keek Nick in de ogen aan en zei: 'het leven gaat door.'
We kwamen aan bij Fashion Magazine. Nick parkeerde zijn auto en we stapten beiden uit de auto. Hoe dichterbij we kwamen, hoe zenuwachtiger ik werd.
'Hé Vera. Ik stel je voor aan Alissa.'
Ik gaf haar een hand en zei: 'aangenaam kennis te maken.'
'Hoi Alissa. Zullen we al beginnen?'
'Is goed.'
'Je mag even naar de linkerhoek gaan, om je make-up te laten doen,' zei Vera.
Ik liep daar naar toe. Er stond al een visagiste op me te wachtten. De een deed mijn make-up de ander deed mijn haar. Na dat mijn haar en make-up klaar was, deed ik een gele zomerse jurk aan die ze voor me hadden uitgekozen. Ik liep het pashopje uit. Nick begon te fluiten.
'Hoe zie ik eruit?'
'In een woord, prachtig.'
Ik had een gele mini-jurk aan met open rug. Mijn donkere haren hadden ze gekruld.
'Over vijf minuten beginnen we met de shoot,' werd er geroepen.
'Laat zien wat je kunt meid,' zei Nick.
Ik ging klaar staan. Achter mij was een witte achtergrond. Alle lichten waren op mij gericht.
'We gaan beginnen over drie, twee, één,' zei de fotograaf.
Ik probeer te stralen en laat een van mijn beste glimlach zien.
'Fantastisch. Je bent net een engel die uit de hemel is gevallen,' zei de fotograaf.
'Waar was jij verstopt al die tijd?' zei de baas van Fashion Magazine.
Zo te zien waren de foto's wel goed. Ik voelde me al een beetje opgelucht.
De fotograaf en Paul bekeken de foto's. Paul was de baas van Fashion Magazine.
Ik liep naar Nick toe en zei: 'en wat denk je ervan? Was ik goed?'
'Goed? Je was geweldig. Ik heb tot nu toe geen model gezien die zo goed poseert als jou.'
Paul kwam naar ons toe.
'Alissa hoe zou je het vinden om met ons te werken? Geld is geen probleem. Je krijgt wat je verdient.'
'Ik zou het geweldig vinden.'
Het voelde alsof ik zweefde.
'Mooi. Ik heb het contract al laten maken. We gaan ze in mijn kantoor ondertekenen.'
Ik liep achter hem aan. We gingen zijn kantoor in. Ik ging zitten op een stoel en hij legde het contract voor me neer. Ik pakte een pen en ondertekende elke bladzijde.
Paul stond op en stak een hand naar me uit.
'Je zult er geen spijt van krijgen dat je met ons samen gaat werken.'
Ik schudde zijn hand en bedankte hem. Samen liepen we weer naar de andere.
'Dankjewel Nick. Dankzij jou heb ik weer een engel met vleugels in mijn team.'
'Geen dank hoor Paul. We werken niet voor niets samen,' zei Nick.
Paul draaide zich naar zijn personeel toe en zei: 'de foto's moeten vandaag verwerkt worden.'
Toen we buiten waren, omhelsde ik Nick.
'Ik ben zo gelukkig. Dit is een fantastische kans om aan een nieuwe start te beginnen.'
Nick hield me nog vast om mijn middel en zei: 'je verdient het om gelukkig te zijn. Ik wilde eigenlijk diegene zijn, die jou gelukkig mag maken.'
Nick kwam steeds dichterbij met zijn hoofd en kuste me op mijn mond. Ik keek hem met verbaasde ogen aan. Ik was zo verbaasd dat ik hem niet eens weg kon duwen.
Nick ging voorzichtig met zijn hoofd naar achter en keek mij aan.
Ik stond nog steeds verstijfd voor me en zei: 'waarom deed je dat nou?'
Ik wachtte niet op zijn antwoord en rende weg.
'Alissa wacht,' schreeuwde hij.
'Ik hou van je,' zei hij.
Ik begon steeds langzamer te rennen en stopte hijgend een gegeven moment.
Hoorde ik dat wel goed? Zei hij nou dat hij van me hield? Maar waarom? Ik kon het goed met hem vinden en hij wist dat ik van Lionel hield. Ik draaide me om en zag hem nog staan voor het gebouw. Ik wilde op het moment niet met hem praten en liep gewoon weg.
Ik had Nick al twee dagen niet gesproken. Hij had mij ook niet gebeld. Ik vroeg me eigenlijk af hoelang hij al gevoelens voor me had. Het was nog vroeg, maar ik ging alvast al naar de supermarkt om wat fruit en groente te halen. Ik liep de rekken langs en pakte wat ik nodig had. Toen ik bij de tijdschriften kwam, zag ik Fashion Magazine liggen. Op de voorkant zag ik mijn foto. Ik stond er wel echt mooi op. De tijdschrift legde ik ook in mijn mandje en ging naar de kassa toe om af te rekenen.
De cassiere rekende alles af.
'Dat is dan € 20,95,-' zei ze.
Ik rekende af en liep de supermarkt uit. Hoe zou de bootreis van Jenny zijn geweest? Ze komt gelukkig wel vandaag terug. Ik maakte de deur open. De boodschappen legde ik op de keukentafel. Ik haalde er een appel uit en ging het wassen. Toen ik eenmaal klaar was, nam ik een hap uit de appel en ging op de bank zitten met de tijdschrift. Ik bladerde snel door de tijdschrift heen. Er stonden nog op vijf bladzijdes mijn foto's. Het is wel echt leuk om mijzelf in tijdschriften te zien. Mijn telefoon begon te rinkelen. Het was een onbekende nummer. Ik nam op en zei: 'hallo.'
'Mijn liefste,' klonk er vanuit de andere kant.
'Lionel?'
'Ja, Alissa. Ik ben het. Ik heb je zo erg gemist.'
'Ik heb jou ook gemist Lionel,'
Ik begon te huilen. Ik had hem zo erg gemist. Het voelde zo vlakbij zijn stem, maar toch was hij ver weg.
'Wanneer kom je terug?'
'Binnenkort kom ik terug. Ik kom weer terug bij jou. En dit keer zal ik je niet laten gaan.'
'Hoe weet ik nou zeker dat je dit keer echt bij me zult blijven? Hoe kan ik je ooit nog vertrouwen?'
'Ik zal het je bewijzen dat ik echt van je houd en bij je wil zijn,' zei Lionel.
'Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik ben in de war.'
'Alissa, we zullen zo snel mogelijk weer bij elkaar zijn. Ik moet helaas ophangen. Pas goed op jezelf. Ik houd van je.'
Ik hoorde alleen nog maar gepiep. Voordat ik nog een antwoord kon geven, had hij al opgehangen. Waarom kon ik hem nu niet zien? Wat heeft hij gedaan dat hij afstand van mij moet houden?
De deur ging open. Jenny schreeuwde: 'ik ben terug.'
Ze liep heel vrolijk naar binnen, totdat ze mij in tranen zag zitten. Ze deed de deur achter haar dicht en liep naar me toe.
'Wat is er gebeurd?'
'Jenny, ik moet je wat vertellen. Lionel leeft!'
'Alissa, niet weer. Je moet echt accepteren dat hij er niet meer is.'
Ik schudde mijn hoofd en zei: 'nee, dit keer is het anders.'
Ik liep naar mijn kamer en pakte de brief onder mijn kussen vandaan.
'Hier. Lees dit.'
Jenny las de brief.
'Het lijkt op de handschrift van Lionel, maar kan het niet zo zijn dat iemand een geintje met je uithaalt?'
'Nee, dat kan niet. Ik heb hem vandaag aan de telefoon gesproken. Hij heeft me gebeld. Ik mocht eigenlijk aan niemand vertellen dat hij nog leefde, maar ik kon het niet nog langer voor je verbergen.'
'Sorry Alissa dat ik aan je twijfelde. Ik ben echt blij voor je dat hij nog leeft. Ik weet hoeveel je van hem houdt.'
'Het liefst wil ik hem zo snel mogelijk zien, maar hij zegt maar niet waar hij is.'
'Je moet toch nog een beetje geduld hebben. Je weet teminste dat hij leeft.'
Jenny gaf me een knuffel en zei: 'ik zal er altijd voor je zijn.'
'Wat stom. Door mijn probleem heb ik je nog niet eens kunnen vragen hoe je bootreis was.'
'Doe niet zo gek. We hebben alle tijd, maar eerst een kopje koffie.'
Ze liep naar de keuken en ging koffie voor ons maken. Wat was het toch fijn om te horen dat er ook iemand anders thuis was.
Jenny kwam terug met onze kopjes koffie.
'Nou luister. De bootreis was fantastisch. Ik heb nog nooit zo'n mooie boot gezien. Je kunt het nog niet eens een boot noemen dat is nog zacht uitgedrukt. We hebben gesnorkeld. Je zag allemaal van die kleine en grote vissen in het water. Het was zo leuk.'
'Zijn jullie nu samen?' vroeg ik.
'Jay en ik zijn nu officieel samen.'
'Aah, wat leuk. Ik ben echt blij voor je,' zei ik enthousiast.
'Alissa wat heb jij nog allemaal gedaan toen ik er niet was?'
'Ik heb mijn fotoshoot gehad. Ik sta op het kaft en op vijf bladzijdes. Moet je eens kijken.'
Ik gaf haar het tijdschrift. Ze bekeek het kaft en bladerde erdoorheen.
'Wow, je ziet er echt fantastisch uit. Misschien word je wel een model.'
'Dat word ik ook. Ze hebben mij een contract aangeboden.'
'Zo'n kans kun je echt niet missen.'
'Dat klopt. Maar ik moet je nog iets vertellen. Nick vindt me leuk.'
'Wat. Welke Nick? Die Nick waar jij samen mee werkt?'
'Ja, die Nick. Ik heb hem eigenlijk al een paar dagen niet gesproken. Ik denk dat ik maar beter eens naar zijn werk kan gaan.'
'Toen hij zei dat hij je leuk vind, wat heb jij dan gezegd?'
'Niks. Ik ben gewoon weggerend. Ik denk dat ik nu maar eens naar hem toe ga.'
'Als je terug bent, dan vertel je maar wat er is gebeurd.'
'Is goed. Tot straks.'
Ik pakte mijn tas en verliet mijn appartement. Ik zocht naar mijn autosleutels in mijn tas en maakte de portier open. Ik deed mijn gordel om en startte de auto. Het was gelukkig niet druk op de weg. Eenmaal aangekomen op zijn werk, parkeerde ik mijn auto. Ik liep het gebouw naar binnen. De secretaresse begroette mij. Ik liep door naar de kamer van Nick. Door de glazendeur zag ik dat hij in gesprek was met een vrouw. Het was zeker een van zijn modellen.
Ik klopte aan en liep naar binnen.
'Kan ik je even spreken?'
'Is goed. Whitney, we spreken dit straks wel verder.'
Whitney liep de kamer uit.
'We hebben elkaar al een paar dagen niet gesproken en ik vind dat het tijd wordt dat we dit gaan uitpraten,' zei ik.
'Je hebt gelijk. Ik heb je niet gebeld, omdat ik je de tijd wilde geven om hier over na te denken. Je vraagt je zeker af hoe ik hier ineens mee kom, om het je te vertellen. Sinds Lionel jou aan mij had voorgesteld, kreeg ik gevoelens voor je. Ik heb steeds geprobeerd om mijn gevoelens voor jou te verbergen, omdat ik dit gewoon niet kan maken. Maar ik kon het niet nog langer in me houden.'
'Ik houd nog steeds en zal ook steeds van Lionel houden. Ik wil niet dat onze vriendschap hierdoor stuk zal gaan. Maar ik ben ook blij dat je nu alles eerlijk tegen me zegt. Ik weet dat het moeilijk voor je zult zijn om nog steeds als vrienden met mij om te gaan, maar ik zal geen gevoelens voor je krijgen.'
'Ik verwacht ook niks van je Alissa. Ik wilde alleen dat je het wist. De gevoelens die ik voor je heb zullen misschien na een tijd wel verdwijnen, maar dit zal geen invloed hebben op onze vriendschap.'
Ik stond op en knuffelde hem.
'Ik ben blij dat het weer goed is tussen ons,' zei ik.
De cassiere rekende alles af.
'Dat is dan € 20,95,-' zei ze.
Ik rekende af en liep de supermarkt uit. Hoe zou de bootreis van Jenny zijn geweest? Ze komt gelukkig wel vandaag terug. Ik maakte de deur open. De boodschappen legde ik op de keukentafel. Ik haalde er een appel uit en ging het wassen. Toen ik eenmaal klaar was, nam ik een hap uit de appel en ging op de bank zitten met de tijdschrift. Ik bladerde snel door de tijdschrift heen. Er stonden nog op vijf bladzijdes mijn foto's. Het is wel echt leuk om mijzelf in tijdschriften te zien. Mijn telefoon begon te rinkelen. Het was een onbekende nummer. Ik nam op en zei: 'hallo.'
'Mijn liefste,' klonk er vanuit de andere kant.
'Lionel?'
'Ja, Alissa. Ik ben het. Ik heb je zo erg gemist.'
'Ik heb jou ook gemist Lionel,'
Ik begon te huilen. Ik had hem zo erg gemist. Het voelde zo vlakbij zijn stem, maar toch was hij ver weg.
'Wanneer kom je terug?'
'Binnenkort kom ik terug. Ik kom weer terug bij jou. En dit keer zal ik je niet laten gaan.'
'Hoe weet ik nou zeker dat je dit keer echt bij me zult blijven? Hoe kan ik je ooit nog vertrouwen?'
'Ik zal het je bewijzen dat ik echt van je houd en bij je wil zijn,' zei Lionel.
'Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik ben in de war.'
'Alissa, we zullen zo snel mogelijk weer bij elkaar zijn. Ik moet helaas ophangen. Pas goed op jezelf. Ik houd van je.'
Ik hoorde alleen nog maar gepiep. Voordat ik nog een antwoord kon geven, had hij al opgehangen. Waarom kon ik hem nu niet zien? Wat heeft hij gedaan dat hij afstand van mij moet houden?
De deur ging open. Jenny schreeuwde: 'ik ben terug.'
Ze liep heel vrolijk naar binnen, totdat ze mij in tranen zag zitten. Ze deed de deur achter haar dicht en liep naar me toe.
'Wat is er gebeurd?'
'Jenny, ik moet je wat vertellen. Lionel leeft!'
'Alissa, niet weer. Je moet echt accepteren dat hij er niet meer is.'
Ik schudde mijn hoofd en zei: 'nee, dit keer is het anders.'
Ik liep naar mijn kamer en pakte de brief onder mijn kussen vandaan.
'Hier. Lees dit.'
Jenny las de brief.
'Het lijkt op de handschrift van Lionel, maar kan het niet zo zijn dat iemand een geintje met je uithaalt?'
'Nee, dat kan niet. Ik heb hem vandaag aan de telefoon gesproken. Hij heeft me gebeld. Ik mocht eigenlijk aan niemand vertellen dat hij nog leefde, maar ik kon het niet nog langer voor je verbergen.'
'Sorry Alissa dat ik aan je twijfelde. Ik ben echt blij voor je dat hij nog leeft. Ik weet hoeveel je van hem houdt.'
'Het liefst wil ik hem zo snel mogelijk zien, maar hij zegt maar niet waar hij is.'
'Je moet toch nog een beetje geduld hebben. Je weet teminste dat hij leeft.'
Jenny gaf me een knuffel en zei: 'ik zal er altijd voor je zijn.'
'Wat stom. Door mijn probleem heb ik je nog niet eens kunnen vragen hoe je bootreis was.'
'Doe niet zo gek. We hebben alle tijd, maar eerst een kopje koffie.'
Ze liep naar de keuken en ging koffie voor ons maken. Wat was het toch fijn om te horen dat er ook iemand anders thuis was.
Jenny kwam terug met onze kopjes koffie.
'Nou luister. De bootreis was fantastisch. Ik heb nog nooit zo'n mooie boot gezien. Je kunt het nog niet eens een boot noemen dat is nog zacht uitgedrukt. We hebben gesnorkeld. Je zag allemaal van die kleine en grote vissen in het water. Het was zo leuk.'
'Zijn jullie nu samen?' vroeg ik.
'Jay en ik zijn nu officieel samen.'
'Aah, wat leuk. Ik ben echt blij voor je,' zei ik enthousiast.
'Alissa wat heb jij nog allemaal gedaan toen ik er niet was?'
'Ik heb mijn fotoshoot gehad. Ik sta op het kaft en op vijf bladzijdes. Moet je eens kijken.'
Ik gaf haar het tijdschrift. Ze bekeek het kaft en bladerde erdoorheen.
'Wow, je ziet er echt fantastisch uit. Misschien word je wel een model.'
'Dat word ik ook. Ze hebben mij een contract aangeboden.'
'Zo'n kans kun je echt niet missen.'
'Dat klopt. Maar ik moet je nog iets vertellen. Nick vindt me leuk.'
'Wat. Welke Nick? Die Nick waar jij samen mee werkt?'
'Ja, die Nick. Ik heb hem eigenlijk al een paar dagen niet gesproken. Ik denk dat ik maar beter eens naar zijn werk kan gaan.'
'Toen hij zei dat hij je leuk vind, wat heb jij dan gezegd?'
'Niks. Ik ben gewoon weggerend. Ik denk dat ik nu maar eens naar hem toe ga.'
'Als je terug bent, dan vertel je maar wat er is gebeurd.'
'Is goed. Tot straks.'
Ik pakte mijn tas en verliet mijn appartement. Ik zocht naar mijn autosleutels in mijn tas en maakte de portier open. Ik deed mijn gordel om en startte de auto. Het was gelukkig niet druk op de weg. Eenmaal aangekomen op zijn werk, parkeerde ik mijn auto. Ik liep het gebouw naar binnen. De secretaresse begroette mij. Ik liep door naar de kamer van Nick. Door de glazendeur zag ik dat hij in gesprek was met een vrouw. Het was zeker een van zijn modellen.
Ik klopte aan en liep naar binnen.
'Kan ik je even spreken?'
'Is goed. Whitney, we spreken dit straks wel verder.'
Whitney liep de kamer uit.
'We hebben elkaar al een paar dagen niet gesproken en ik vind dat het tijd wordt dat we dit gaan uitpraten,' zei ik.
'Je hebt gelijk. Ik heb je niet gebeld, omdat ik je de tijd wilde geven om hier over na te denken. Je vraagt je zeker af hoe ik hier ineens mee kom, om het je te vertellen. Sinds Lionel jou aan mij had voorgesteld, kreeg ik gevoelens voor je. Ik heb steeds geprobeerd om mijn gevoelens voor jou te verbergen, omdat ik dit gewoon niet kan maken. Maar ik kon het niet nog langer in me houden.'
'Ik houd nog steeds en zal ook steeds van Lionel houden. Ik wil niet dat onze vriendschap hierdoor stuk zal gaan. Maar ik ben ook blij dat je nu alles eerlijk tegen me zegt. Ik weet dat het moeilijk voor je zult zijn om nog steeds als vrienden met mij om te gaan, maar ik zal geen gevoelens voor je krijgen.'
'Ik verwacht ook niks van je Alissa. Ik wilde alleen dat je het wist. De gevoelens die ik voor je heb zullen misschien na een tijd wel verdwijnen, maar dit zal geen invloed hebben op onze vriendschap.'
Ik stond op en knuffelde hem.
'Ik ben blij dat het weer goed is tussen ons,' zei ik.
Ik pakte mijn koffer in, want vandaag was het woensdag. Het was de dag om op vakantie te gaan.
'Alissa ben je al klaar met je koffer?'
'Nu wel. Jij ook?'
'Ik ben ook klaar. We moeten wel een beetje opschieten straks missen we onze vlucht.'
Ik deed mijn koffer dicht. Ik was nu klaar om van mijn vakantie te genieten. In mijn witte korte broek en teenslippers liep ik naar buiten. Jenny kwam ook naar buiten met haar roze hoed. Ik pakte mijn sleutels en deed de deur op slot. We liepen de trappen af. Ik keek nog een keer achterom. Het voelde net alsof we niet meer terug zouden komen.
De koffers legde ik in de kofferbak. Jenny ging rijden.
'Heb je er zin in?'
'Ja, absoluut,' zei ze.
Het was rustig op de wegen. Net alsof de stad verlaten was. Het was alleen maar beter voor ons, want zo missen we onze vlucht tenminste niet.
We kwamen aan op het vliegveld. Jenny parkeerde de auto. Met onze koffers liepen we naar binnen. We werden al snel geholpen. Ze controleerden onze tickets en we konden onze koffers ook al gelijk afgeven. We liepen al richting het vliegtuig. Over een half uur zou die gaan vliegen. Toen we in het vliegtuig zaten, moest ik even denken aan de crash. Zou het vliegtuig nu ook kunnen crashen? Ik schudde mijn hoofd. Ik moest niet aan slechte dingen gaan denken. Het was tijd om te vliegen. We deden onze gordels om. Ik hield me vast aan de leuningen. Het vliegtuig begon te rijden. Hij ging steeds sneller en sneller. Op dat moment ging hij de lucht in. Ik kreeg een raar tintelend gevoel.
'Over een half uurtje dan zijn we er,' zei Jenny.
'Eigenlijk is Portugal niet zo heel ver weg. We zouden best een keer gewoon een weekendje weg kunnen gaan.'
'Dat zou echt geweldig zijn.'
Ik sloot even mijn ogen dicht.
Ik schrok ineens wakker. Het vliegtuig was geland. Blijkbaar was ik zo snel in slaap gevallen.
We maakten onze gordels los en liepen het vliegtuig uit. Gelukkig hoefden we niet lang op onze koffers te wachtten. We liepen naar buiten en stapten in de taxi die op ons zat te wachtten. We reden langs de zee. Volgens mij waren de huizen hier allemaal wit, want ik had nog geen andere kleur gezien.
We kwamen aan bij het hotel. We checkten ons in en werden begeleid naar onze kamer. We hadden een grote witte kamer. Er was een tweepersoonsbed, twee stoelen in een hoekje en een tv. Ik deed de deur open om naar het balkon te gaan. We hadden een uitzicht op de zee. Je voelde de wind van de zee langs je haren waaien. Jenny was bezig om haar bikini aan te doen.
'Kom, kleed je om. We gaan naar de zee.'
'Ga jij maar Jenny. Ik ga hier wat liggen.'
'Nou oké. Als je je nog bedenkt dan ben ik te vinden op het strand.'
'En als ik hier niet ben, dan ben ik ergens buiten te vinden.'
Jenny moest lachen. Ze liep naar buiten en trok de deur achter haar dicht. Ik liet me vallen op het bed. Het was lekker zacht. Eigenlijk had ik best wel zin om naar buiten te gaan. Ik stond op en maakte mijn koffer open. Ik haalde er een zonnecrème uit en smeerde me goed in. Even nog een snelle blik in de spiegel en ik liep naar buiten. Toen ik buiten was, voelde ik de zon in mijn huid brandden. Het hotel lag dicht bij het strand. Ik liep op een stoel. Twintig meter verder was je al op het strand. Ondanks dat hier niet veel toeristen waren, lag het strand toch vol met mensen. Ik liep verder. In de verte zag ik een hoge rots. Ik liep naar de rots toe en klom erop. Toen ik erop stond keek ik naar beneden. Als ik een verkeerde stap zou zetten, dan zou ik in het water vallen. Ik sloot mijn ogen en spreidde mijn armen. De wind waaide langs me heen. Wat voelde dat fijn, alsof ik zweefde. Ineens kwamen er twee handen voor mijn ogen. Ik schrok ervan.
'Wie is dit?' zei ik en probeerde de handen los te krijgen.
'Alissaaa,' werd er in mijn oor gefluisterd.
'Alissa ben je al klaar met je koffer?'
'Nu wel. Jij ook?'
'Ik ben ook klaar. We moeten wel een beetje opschieten straks missen we onze vlucht.'
Ik deed mijn koffer dicht. Ik was nu klaar om van mijn vakantie te genieten. In mijn witte korte broek en teenslippers liep ik naar buiten. Jenny kwam ook naar buiten met haar roze hoed. Ik pakte mijn sleutels en deed de deur op slot. We liepen de trappen af. Ik keek nog een keer achterom. Het voelde net alsof we niet meer terug zouden komen.
De koffers legde ik in de kofferbak. Jenny ging rijden.
'Heb je er zin in?'
'Ja, absoluut,' zei ze.
Het was rustig op de wegen. Net alsof de stad verlaten was. Het was alleen maar beter voor ons, want zo missen we onze vlucht tenminste niet.
We kwamen aan op het vliegveld. Jenny parkeerde de auto. Met onze koffers liepen we naar binnen. We werden al snel geholpen. Ze controleerden onze tickets en we konden onze koffers ook al gelijk afgeven. We liepen al richting het vliegtuig. Over een half uur zou die gaan vliegen. Toen we in het vliegtuig zaten, moest ik even denken aan de crash. Zou het vliegtuig nu ook kunnen crashen? Ik schudde mijn hoofd. Ik moest niet aan slechte dingen gaan denken. Het was tijd om te vliegen. We deden onze gordels om. Ik hield me vast aan de leuningen. Het vliegtuig begon te rijden. Hij ging steeds sneller en sneller. Op dat moment ging hij de lucht in. Ik kreeg een raar tintelend gevoel.
'Over een half uurtje dan zijn we er,' zei Jenny.
'Eigenlijk is Portugal niet zo heel ver weg. We zouden best een keer gewoon een weekendje weg kunnen gaan.'
'Dat zou echt geweldig zijn.'
Ik sloot even mijn ogen dicht.
Ik schrok ineens wakker. Het vliegtuig was geland. Blijkbaar was ik zo snel in slaap gevallen.
We maakten onze gordels los en liepen het vliegtuig uit. Gelukkig hoefden we niet lang op onze koffers te wachtten. We liepen naar buiten en stapten in de taxi die op ons zat te wachtten. We reden langs de zee. Volgens mij waren de huizen hier allemaal wit, want ik had nog geen andere kleur gezien.
We kwamen aan bij het hotel. We checkten ons in en werden begeleid naar onze kamer. We hadden een grote witte kamer. Er was een tweepersoonsbed, twee stoelen in een hoekje en een tv. Ik deed de deur open om naar het balkon te gaan. We hadden een uitzicht op de zee. Je voelde de wind van de zee langs je haren waaien. Jenny was bezig om haar bikini aan te doen.
'Kom, kleed je om. We gaan naar de zee.'
'Ga jij maar Jenny. Ik ga hier wat liggen.'
'Nou oké. Als je je nog bedenkt dan ben ik te vinden op het strand.'
'En als ik hier niet ben, dan ben ik ergens buiten te vinden.'
Jenny moest lachen. Ze liep naar buiten en trok de deur achter haar dicht. Ik liet me vallen op het bed. Het was lekker zacht. Eigenlijk had ik best wel zin om naar buiten te gaan. Ik stond op en maakte mijn koffer open. Ik haalde er een zonnecrème uit en smeerde me goed in. Even nog een snelle blik in de spiegel en ik liep naar buiten. Toen ik buiten was, voelde ik de zon in mijn huid brandden. Het hotel lag dicht bij het strand. Ik liep op een stoel. Twintig meter verder was je al op het strand. Ondanks dat hier niet veel toeristen waren, lag het strand toch vol met mensen. Ik liep verder. In de verte zag ik een hoge rots. Ik liep naar de rots toe en klom erop. Toen ik erop stond keek ik naar beneden. Als ik een verkeerde stap zou zetten, dan zou ik in het water vallen. Ik sloot mijn ogen en spreidde mijn armen. De wind waaide langs me heen. Wat voelde dat fijn, alsof ik zweefde. Ineens kwamen er twee handen voor mijn ogen. Ik schrok ervan.
'Wie is dit?' zei ik en probeerde de handen los te krijgen.
'Alissaaa,' werd er in mijn oor gefluisterd.
Voorzichtig verdwenen de handen voor mijn ogen. Ik deed langzaam mijn ogen open. Ik durfde me niet om te draaien, omdat ik bang was wie het zou kunnen zijn. Ik draaide me om en het was Lionel. Mijn hart klopte nu nog sneller, dan toen straks. Ik keek hem diep aan in zijn groene ogen. Het leek wel alsof ik droomde.
'Wat doe je hier?'
'Ik was hier altijd. Ik zag je net lopen. En ik kon het niet laten om je niet te achtervolgen.'
Er rolden weer tranen over mijn wangen. Ik was erg in de war en wist niet wat ik moest voelen. Lionel omhelsde me en hield me stevig vast.
'Je wilt niet weten hoelang ik op dit moment heb gewacht, om je in mijn armen vast te kunnen houden.'
'Dan moest je maar niet zolang wachtten.'
Aan de ene kant voelde het erg vertrouwd om in zijn armen te zijn, maar aan de andere kant was het ook weer raar. Hij kuste mij heel sensueel op mijn lippen.
'Lionel, niet doen. Het is heel moeilijk voor me om weer hier tegenover je te zijn.'
Hij streelde mijn gezicht en zei: 'alles zal weer zoals vroeger worden.
Ik duwde hem iets op zij.
'Ik weet niet of ik nog wel weer met jou wil zijn. Je was er zolang niet en je kunt niet zo maar weer in me leven komen. Ik hou nog steeds veel van je, maar ik denk niet dat ik het nog aan kan om je nog een keer kwijt te raken.'
'Alissa dit keer raak je me niet kwijt. Je moet me alleen nog even de tijd geven en dan ben ik af van die slechte mensen. Dan kan ik dag en nacht bij je zijn.'
Ik kuste hem op zijn lippen en zei: 'het spijt me.'
Hij kreeg waterige ogen en zei: ‘nee Alissa, doe dat nou niet. Geef ons nog een kans.'
'Ik kan het niet,' en ik liep weg. Ik keek niet achterom, want als ik dat zou doen, dan zou ik hem niet kunnen laten gaan.
Lionel kwam achter me aangerend. Hij tilde mij op en legde mij op zijn schouder.
'Wat doe je?'
'Jou ontvoeren,' zei hij.
'Als je me niet loslaat, dan ga ik schreeuwen.'
'Schreeuw maar zoveel als je wilt.'
'Lionel, laat me alsjeblieft gaan.'
Hij stopte voor een zwarte BMW op de parkeerplaats. Hij zocht in zijn broekzak naar zijn sleutels. Hij maakte de portier open en legde mij voorzichtig op de achterbank. Hij liep zelf om naar de zitplaats van de bestuurder en ging zitten.
'Waar breng je me naar toe?'
'Dat zie je wel als we er zijn.'
Hij reed een tijdje en uiteindelijk stopte hij voor een appartement complex. Ik stapte uit de auto. Eigenlijk zou ik nu best weg kunnen rennen, maar ik was te nieuwsgierig waarom we hier waren. Hij liep het appartement complex in en ik liep hem achterna. Hij drukte op het knopje van de lift. De deuren gingen open. Hij stak zijn hand uit, dat ik voor moest gaan. Ik liep de lift in. Hij drukte op het knopje dat naar de vierde verdieping ging. Jammer genoeg was er bij mij thuis geen lift. We stapten de lift uit. Hij pakte zijn sleutels en maakte de deur open.
'Waar zijn we?'
'In mijn appartement.'
Hij sloot de deur achter ons dicht. De muren waren wit geschilderd. Hij had een driepersoons, tweepersoons en eenpersoons grijze bank. De tafel in de woonkamer was wit. Aan de muur was nog een plasma tv gemonteerd. Zonder dat ik het vroeg, liep ik door naar de keuken. Hij had een grote witte Amerikaanse keuken. Hij had me een keer verteld dat als hij ooit een eigen huis zou krijgen, dat de meubels wit en grijs zouden zijn. Grijs is zijn lievelingskleur.
'Je hebt een mooi appartement.'
'Het is niet mijn appartement. Dit wordt onze appartement.'
'Ik denk dat ik maar beter kan gaan, want Jenny weet niet waar ik ben.'
'Ik laat je vandaag niet gaan. Bel haar maar.'
Ik pakte mijn gsm en belde haar.
'Jenny waar ben je?'
'Ik lig nog op het strand. Kom je ook?'
'Ik ben bij Lionel.'
'Hoe bedoel je, je bent bij Lionel?'
'Ik leg je alles nog uit, maar vandaag kom ik niet. Ik blijf bij Lionel slapen.'
'Is goed. Pas goed op jezelf.'
Lionel hield me hand vast en zei: 'Alissa, ik moet je nog een ding laten zien.'
Hij trok me mee naar zijn slaapkamer. Hij deed de deur open. Ik was erg verbaasd wat ik zag, maar aan de andere kant ook heel erg blij.
'Wat doe je hier?'
'Ik was hier altijd. Ik zag je net lopen. En ik kon het niet laten om je niet te achtervolgen.'
Er rolden weer tranen over mijn wangen. Ik was erg in de war en wist niet wat ik moest voelen. Lionel omhelsde me en hield me stevig vast.
'Je wilt niet weten hoelang ik op dit moment heb gewacht, om je in mijn armen vast te kunnen houden.'
'Dan moest je maar niet zolang wachtten.'
Aan de ene kant voelde het erg vertrouwd om in zijn armen te zijn, maar aan de andere kant was het ook weer raar. Hij kuste mij heel sensueel op mijn lippen.
'Lionel, niet doen. Het is heel moeilijk voor me om weer hier tegenover je te zijn.'
Hij streelde mijn gezicht en zei: 'alles zal weer zoals vroeger worden.
Ik duwde hem iets op zij.
'Ik weet niet of ik nog wel weer met jou wil zijn. Je was er zolang niet en je kunt niet zo maar weer in me leven komen. Ik hou nog steeds veel van je, maar ik denk niet dat ik het nog aan kan om je nog een keer kwijt te raken.'
'Alissa dit keer raak je me niet kwijt. Je moet me alleen nog even de tijd geven en dan ben ik af van die slechte mensen. Dan kan ik dag en nacht bij je zijn.'
Ik kuste hem op zijn lippen en zei: 'het spijt me.'
Hij kreeg waterige ogen en zei: ‘nee Alissa, doe dat nou niet. Geef ons nog een kans.'
'Ik kan het niet,' en ik liep weg. Ik keek niet achterom, want als ik dat zou doen, dan zou ik hem niet kunnen laten gaan.
Lionel kwam achter me aangerend. Hij tilde mij op en legde mij op zijn schouder.
'Wat doe je?'
'Jou ontvoeren,' zei hij.
'Als je me niet loslaat, dan ga ik schreeuwen.'
'Schreeuw maar zoveel als je wilt.'
'Lionel, laat me alsjeblieft gaan.'
Hij stopte voor een zwarte BMW op de parkeerplaats. Hij zocht in zijn broekzak naar zijn sleutels. Hij maakte de portier open en legde mij voorzichtig op de achterbank. Hij liep zelf om naar de zitplaats van de bestuurder en ging zitten.
'Waar breng je me naar toe?'
'Dat zie je wel als we er zijn.'
Hij reed een tijdje en uiteindelijk stopte hij voor een appartement complex. Ik stapte uit de auto. Eigenlijk zou ik nu best weg kunnen rennen, maar ik was te nieuwsgierig waarom we hier waren. Hij liep het appartement complex in en ik liep hem achterna. Hij drukte op het knopje van de lift. De deuren gingen open. Hij stak zijn hand uit, dat ik voor moest gaan. Ik liep de lift in. Hij drukte op het knopje dat naar de vierde verdieping ging. Jammer genoeg was er bij mij thuis geen lift. We stapten de lift uit. Hij pakte zijn sleutels en maakte de deur open.
'Waar zijn we?'
'In mijn appartement.'
Hij sloot de deur achter ons dicht. De muren waren wit geschilderd. Hij had een driepersoons, tweepersoons en eenpersoons grijze bank. De tafel in de woonkamer was wit. Aan de muur was nog een plasma tv gemonteerd. Zonder dat ik het vroeg, liep ik door naar de keuken. Hij had een grote witte Amerikaanse keuken. Hij had me een keer verteld dat als hij ooit een eigen huis zou krijgen, dat de meubels wit en grijs zouden zijn. Grijs is zijn lievelingskleur.
'Je hebt een mooi appartement.'
'Het is niet mijn appartement. Dit wordt onze appartement.'
'Ik denk dat ik maar beter kan gaan, want Jenny weet niet waar ik ben.'
'Ik laat je vandaag niet gaan. Bel haar maar.'
Ik pakte mijn gsm en belde haar.
'Jenny waar ben je?'
'Ik lig nog op het strand. Kom je ook?'
'Ik ben bij Lionel.'
'Hoe bedoel je, je bent bij Lionel?'
'Ik leg je alles nog uit, maar vandaag kom ik niet. Ik blijf bij Lionel slapen.'
'Is goed. Pas goed op jezelf.'
Lionel hield me hand vast en zei: 'Alissa, ik moet je nog een ding laten zien.'
Hij trok me mee naar zijn slaapkamer. Hij deed de deur open. Ik was erg verbaasd wat ik zag, maar aan de andere kant ook heel erg blij.
Boven zijn bed had hij grote schilderij hangen met onze foto. We knuffelden elkaar op de foto. We zagen er zo gelukkig uit.
'Dit wordt onze slaapkamer, waar we onze kinderen gaan maken.'
'Ik weet niet wat ik moet gaan zeggen,' zei ik.
'Geef me alsjeblieft nog een kans. Ik beloof je dat je er geen spijt van krijgt.'
'Ik geef je alleen een kans als je me alles vertelt.'
'Ik heb niets te verbergen voor je.'
Hij hield mijn gezicht vast en kuste me. Wat was het fijn om hem weer in mijn armen te hebben.
'We gaan eerst eten en dan vertel ik je alles.'
Hij hield mijn hand vast en we liepen uit zijn appartement. Het mooiste gedeelte van zijn huis was, dat je vanuit de slaapkamer een uitzicht hebt op de zee. We stapten in zijn auto. Hij kuste mijn hand en zei: 'Ik laat jou nooit meer gaan.'
Na een tijd kwamen we aan bij een restaurant. Hij hield mijn hand vast en we liepen naar binnen. Toen ik wilde gaan zitten, schoof hij mijn stoel aan. Er kwam een ober naar ons toe en vroeg: 'wat wilt u bestellen?'
'Doe maar twee keer een lasagne en cola,' zei hij.
'Je weet nog steeds dat ik dol ben op lasagne.'
'Dat zal ik ook niet vergeten,' zei hij.
'Maar vertel nou alles. Ik ben echt nieuwsgierig.'
'Ik had geld nodig en een vriend van me zei dat hij iemand kende van wie ik geld kon lenen. Hij liet me kennis maken met die jongen. Ik had er eerst niet bij nagedacht hoe hij aan zoveel geld kwam. Ik heb toen € 15.000,- van hem geleend. Hij zei dat ik het terug kon betalen wanneer ik maar wil. Het had geen haast.'
'Waarvoor had je zoveel geld nodig?'
'Voor me ouders. Ze hadden nog schulden open staan, die dringend betaald moesten worden. Paar weken nadat ik het geld had gekregen zei hij dat ik het geld moest terug betalen. Het was onmogelijk om al dat geld aan hem terug te betalen, daarom moest ik voor hem gaan werken. In heel Europa moest ik drugs gaan dealen. Ik heb bijna al mijn schuld afgelost. Ik hoef alleen nog maar € 5.000,-,'
'Lionel, ik heb het geld voor je. Ik heb op mijn rekening een bepaald bedrag gespaard.'
'Ik kan jouw geld niet aannemen.'
'Eerst had je het nog over ons en nu is het ineens mijn geld. Ik wil dat je hier mee stopt. Ik wil je gewoon weer naast mij hebben. Alsjeblieft accepteer het nou.'
'Ik accepteer het alleen als lening. Ik betaal het je terug.'
'Afgesproken,' zei ik.
Onze eten kwam eraan. Het rook verrukkelijk.
'Dit is de lekkerste lasagne ooit,' zei hij.
'Wanneer ga je het je ouders vertellen, dat je nog in leven bent?'
'Als ik van die mannen af ben, dan ga ik het ze vertellen. Maar het belangrijkste is dat jij het weet en dat je bij me bent.'
'Je ouders zullen binnenkort dan ook weer gelukkig zijn.'
'Je blijft toch wel bij me he?' zei hij.
Ik keek hem aan en zei: 'zolang jij leeft en ademt, zal ik altijd bij jou blijven. Als jij niet leeft dan leef ik ook niet.'
Hij pakte mijn hand vast en kuste het.
'Zullen we naar huis gaan?'
Hij stak zijn hand op naar de ober, dat hij ons de rekening moest brengen. We verlieten het restaurant. We stapten in de auto en ik zei: 'zullen we even langs het hotel gaan, dan kan Jenny jou ook zien?'
'Is goed. Ik doe alles wat jij wilt.'
Ik pakte mijn gsm uit mijn tas en belde Jenny.
'Hoi poppetje van me. Lig je nog steeds op het strand?'
'Nee, ik ben op me kamer, series aan het kijken.'
'Lionel en ik komen zo langs.'
'Super, dan kan ik hem ook eindelijk zien.'
'Ik zie je zo,' en ik hing op.
We liepen het hotel in. Ik drukte op het knopje en de deuren van de lift gingen open. We liepen de lift in. Lionel stond vlak achter me en hield me vast om mijn middel. Hij keek in de spiegel en zei: 'we zijn zo gelukkig samen. Ik wil er geen minuut van missen.'
Ik gaf me steeds van die kleine kusjes in me nek.
'Niet nu Lionel, misschien vanavond,' zei ik blozend.
'Dit wordt onze slaapkamer, waar we onze kinderen gaan maken.'
'Ik weet niet wat ik moet gaan zeggen,' zei ik.
'Geef me alsjeblieft nog een kans. Ik beloof je dat je er geen spijt van krijgt.'
'Ik geef je alleen een kans als je me alles vertelt.'
'Ik heb niets te verbergen voor je.'
Hij hield mijn gezicht vast en kuste me. Wat was het fijn om hem weer in mijn armen te hebben.
'We gaan eerst eten en dan vertel ik je alles.'
Hij hield mijn hand vast en we liepen uit zijn appartement. Het mooiste gedeelte van zijn huis was, dat je vanuit de slaapkamer een uitzicht hebt op de zee. We stapten in zijn auto. Hij kuste mijn hand en zei: 'Ik laat jou nooit meer gaan.'
Na een tijd kwamen we aan bij een restaurant. Hij hield mijn hand vast en we liepen naar binnen. Toen ik wilde gaan zitten, schoof hij mijn stoel aan. Er kwam een ober naar ons toe en vroeg: 'wat wilt u bestellen?'
'Doe maar twee keer een lasagne en cola,' zei hij.
'Je weet nog steeds dat ik dol ben op lasagne.'
'Dat zal ik ook niet vergeten,' zei hij.
'Maar vertel nou alles. Ik ben echt nieuwsgierig.'
'Ik had geld nodig en een vriend van me zei dat hij iemand kende van wie ik geld kon lenen. Hij liet me kennis maken met die jongen. Ik had er eerst niet bij nagedacht hoe hij aan zoveel geld kwam. Ik heb toen € 15.000,- van hem geleend. Hij zei dat ik het terug kon betalen wanneer ik maar wil. Het had geen haast.'
'Waarvoor had je zoveel geld nodig?'
'Voor me ouders. Ze hadden nog schulden open staan, die dringend betaald moesten worden. Paar weken nadat ik het geld had gekregen zei hij dat ik het geld moest terug betalen. Het was onmogelijk om al dat geld aan hem terug te betalen, daarom moest ik voor hem gaan werken. In heel Europa moest ik drugs gaan dealen. Ik heb bijna al mijn schuld afgelost. Ik hoef alleen nog maar € 5.000,-,'
'Lionel, ik heb het geld voor je. Ik heb op mijn rekening een bepaald bedrag gespaard.'
'Ik kan jouw geld niet aannemen.'
'Eerst had je het nog over ons en nu is het ineens mijn geld. Ik wil dat je hier mee stopt. Ik wil je gewoon weer naast mij hebben. Alsjeblieft accepteer het nou.'
'Ik accepteer het alleen als lening. Ik betaal het je terug.'
'Afgesproken,' zei ik.
Onze eten kwam eraan. Het rook verrukkelijk.
'Dit is de lekkerste lasagne ooit,' zei hij.
'Wanneer ga je het je ouders vertellen, dat je nog in leven bent?'
'Als ik van die mannen af ben, dan ga ik het ze vertellen. Maar het belangrijkste is dat jij het weet en dat je bij me bent.'
'Je ouders zullen binnenkort dan ook weer gelukkig zijn.'
'Je blijft toch wel bij me he?' zei hij.
Ik keek hem aan en zei: 'zolang jij leeft en ademt, zal ik altijd bij jou blijven. Als jij niet leeft dan leef ik ook niet.'
Hij pakte mijn hand vast en kuste het.
'Zullen we naar huis gaan?'
Hij stak zijn hand op naar de ober, dat hij ons de rekening moest brengen. We verlieten het restaurant. We stapten in de auto en ik zei: 'zullen we even langs het hotel gaan, dan kan Jenny jou ook zien?'
'Is goed. Ik doe alles wat jij wilt.'
Ik pakte mijn gsm uit mijn tas en belde Jenny.
'Hoi poppetje van me. Lig je nog steeds op het strand?'
'Nee, ik ben op me kamer, series aan het kijken.'
'Lionel en ik komen zo langs.'
'Super, dan kan ik hem ook eindelijk zien.'
'Ik zie je zo,' en ik hing op.
We liepen het hotel in. Ik drukte op het knopje en de deuren van de lift gingen open. We liepen de lift in. Lionel stond vlak achter me en hield me vast om mijn middel. Hij keek in de spiegel en zei: 'we zijn zo gelukkig samen. Ik wil er geen minuut van missen.'
Ik gaf me steeds van die kleine kusjes in me nek.
'Niet nu Lionel, misschien vanavond,' zei ik blozend.
begon me te zoenen. Zijn handen gingen heel voorzichtig onder mijn truitje. Langzaam trok hij mijn kleren uit.
De zon scheen door het raam in mijn gezicht. Ik deed mijn ogen open. Ik keek opzij, Lionel lag nog te slapen. Zijn lichaam voelde heerlijk warm aan. Gister nacht was echt geweldig. We zijn voor het eerst samen naar bed geweest. Ik stond op en zocht mijn kleren op de vloer. Ik kleedde me om en liep naar de keuken. Lionel was gek op pannenkoeken, dus ik besloot om pannenkoeken voor hem te bakken. Ik begon het beslag te kloppen. De borden legde ik op tafel. In het midden van de tafel zette ik een vaasje met bloemen. De pannenkoeken waren klaar. Uit de koelkast haalde ik nog drie sinaasappels. Ik ging zelf verse sinaasappelsap persen. Ik had alles klaargelegd op tafel. Ik controleerde nog een keer de tafel of er niets ontbrak. Het was nu tijd om Lionel wakker te maken. Ik liep naar de slaapkamer. Hij lag op linker zij te slapen. Ik liep naar hem toe en kuste hem op zijn wang. Hij deed zijn ogen open en trok me mee in bed. Hij kuste mij op mijn neus.
'Goedemorgen,' zei hij.
'Goedemorgen. Je moet je omkleden, ontbijt staat klaar.'
'Wat heb je voor ontbijt gemaakt?'
'Als je opstaat, dan zie je het,' zei ik en ik kuste hem.
'Ik wacht in de keuken op je,' zei ik.
Ik stond voor het raam van het uitzicht te genieten in de keuken. Ik wilde nog niet aan tafel gaan zitten, terwijl hij er nog niet was. Lionel was omgekleed en kwam de keuken binnen. Hij kwam naar me toe en hield me vast om mijn middel.
'Je moet wel veel van me houden, aangezien je pannenkoeken voor me hebt gemaakt.'
Ik draaide mijn hoofd op zij en keek hem aan.
'Ik houd ziels veel van je,' zei ik.
We gingen aan tafel zitten. Ik legde een pannenkoek op zijn bord. We genoten van onze ontbijt.
'Ga je vandaag het geld regelen?'
'Ik ga zo naar de bank,' zei hij.
'Ik hoop dat je nou eindelijk van die mensen af komt.'
'Maak je geen zorgen. Het komt allemaal goed. Wat ga jij vandaag doen?'
'Ik ga straks naar Jenny.'
'Je pannenkoeken zijn echt lekker. Aangezien we vanaf nu samen gaan wonen, kan ik elke dag van jouw kookkunsten genieten.'
'Ja, ik zal elke dag voor je koken, maar jij moet ook af en toe koken.'
'Afgesproken,' zei hij.
We stonden op en ik ging de tafel opruimen.
'Zal ik je helpen?'
'Nee, dat hoeft niet. Ga jij maar naar de bank.'
Hij gaf me een kus en ging weg. Toen ik klaar was met opruimen, pakte ik mijn tas en ging naar buiten. Ik belde Jenny op.
'Hoi mopje, wat doe je?'
'Ik ben blij dat je belt Alis. Heb je zin om te shoppen?'
'Ja is goed. Dat komt perfect uit, want ik moet je nog van alles vertellen.'
'Ik kleed me even om en dan wacht ik wel bij de ingang van het hotel op je.'
'Is goed schat, tot zo,' zei ik.
Ik ging met de taxi naar het hotel toe. Toen ik aan kwam bij het hotel, stond Jenny er nog niet. Ik bleef wachten in de taxi. Het was best grappig eigenlijk. We boeken een hotel en ik heb er nog niet eens één keer in geslapen. Jenny stapte in de taxi. Ze gaf me drie kusjes en we reden weg.
'Je ziet er heel blij uit,' zei ze.
'Ik ben ook erg blij. Ik vertel je nog alles.'
We kwamen aan in de stad. Ik betaalde de taxi en we stapten uit. We liepen een kledingwinkel in.
'En vertel. Wat hebben jullie gister gedaan?'
'Toen we bij jou weg gingen, zijn we naar huis gegaan. Hij heeft in onze slaapkamer allemaal kaarsjes laten plaatsen en bloemen.'
'Wat is dat toch romantisch. Ik zie het al helemaal voor me,' zei ze enthousiast.
'Hij begon me toen te zoenen. En zijn handen gingen heel voorzichtig mijn truitje in. Voordat ik het wist lagen we in bed,' zei ik blozend. Een klant begon me raar aan te kijken. Ze was zeker jaloers.
'Kom we gaan naar een ander winkel,' zei ik. We liepen de winkel uit.
'Laten we naar die schoenenwinkel gaan. Ik heb pumps nodig.'
We liepen naar binnen. Jenny zag al gelijk rode pumps. Ze liep er naar toe en vroeg aan een medewerker of ze een maatje 38 kon krijgen.
'Hoe vond je het?'
'Ondanks dat het de eerste keer was, was het fantastisch.'
'Hebben jullie het wel veilig gedaan?'
'Nou eigenlijk niet. Ik ben mijn pil vergeten in te slikken en hij heeft geen condoom om gedaan.'
'Maar wat als je nou zwanger raakt?' zei ze bezorgd.
'Ik denk niet dat ik zwanger raak, maar mocht het nou zo zijn, dan zou ik het niet erg vinden. Ik heb eindelijk Lionel weer aan mijn zij, het is wonderbaarlijk om ook nog een kind van hem te krijgen. Ik houd zoveel van hem, dat ik een gezinnetje met hem wil.'
'Ik snap je volkomen. Stel je voor je krijgt een Junior Lionel. Zou dat niet grappig zijn?'
Ik moest er even om lachen dat mijn kind echt Junior Lionel ging heten.
'Maar mijn Junior wordt dan wel net zo knap als zijn vader.'
Jenny keek me met een serieuze blik aan en zei: 'daar heb je wel gelijk in.'
De verkoper kwam eraan. Jenny paste haar pumps. Ze liep naar de spiegel toe en bekeek haar pumps van alle kanten.
'Vind je het leuk?'
'Ik vind ze echt mooi staan. Je moet ze meenemen.'
Ze keek me via de spiegel aan en zei: 'weet je het zeker?'
'Ja, ik weet het zeker. Jay zal het vast ook leuk vinden.'
Ik werd wakker door misselijkheid. Ik rende naar de badkamer en moest overgeven. Ik spoelde mijn mond met water. Lionel klopte op de deur.
'Alissa gaat alles goed met je?'
'Ik kom er zo aan.'
'Doe maar rustig aan. Ik maak het ontbijt wel.'
Ik deed de deur open en liep naar de slaapkamer. Ik maakte eerst het bed op en ging me daarna omkleden. Toen ik in de keuken kwam, was het ontbijt al klaar. Lionel kwam naar me toe en kuste me op voorhoofd.
'Voel je je al iets beter?'
‘Ja, het gaat nu weer beter.'
'Ga zitten. Ik heb een omelet voor je gemaakt.'
Ik ging zitten en hij legde een omelet op mijn bord.
'Hoe is het afgelopen met het geld?'
'Ik heb eerst het geld opgehaald bij jouw bank. Ik gaf hun het geld en hun schrabde mijn schuld.'
'Deden ze er niet moeilijk over dan?'
'Nee, waarom zouden ze? Ze hebben hun geld gekregen. Als je het geld niet zou gaan geven, dan doen ze juist moeilijk.'
'Gelukkig zijn we van hun af. Wat ga je vandaag doen?'
'Ik ga vandaag naar mijn ouders. Het wordt nu tijd dat ze weten dat ik leef. Kom je met me mee?'
'Vind je het erg dat ik niet mee kom? Het is beter dat je alleen met je ouders gaat praten. Het is Jenny ‘s laatste dag vandaag, daarom lijkt het me beter dat ik met haar de laatste dag even doorbreng.'
'Je hebt wel gelijk. Maar je moet me wel bellen als je je weer slecht voelt,' zei hij.
'Ik bel je wel. Hoelaat heb jij je vliegtuig?'
'Ik heb het om half 12.'
'Laten we dan zo gaan, straks mis je je vlucht nog.'
Ik stond op en ging op zijn schoot zitten.
'Ik zal je in de tussentijd wel erg missen. Ik ga ervan uit dat je in de avond weer terug komt.'
Hij kwam met zijn gezicht naar me toe en zei: 'ik vind het al erg om je een paar uur alleen te laten, daarom kan ik je al helemaal niet één dag alleen laten.'
Ik pakte mijn tas en we verlieten het appartement. Lionel nam geen koffer mee, want hij was in de avond toch weer terug. We gingen in de auto zitten. Hij ging rijden. Hij startte de auto en we reden weg. Uit het niets vroeg hij: 'Hou je van me?'
Ik keek hem aan en zei: 'ik hou van je en ben verliefd op je. Zonder jou kan ik niet ademen en heb ik geen reden meer om te leven.'
'Ik hou ook van jou.'
Hij pakte mijn linkerhand en gaf een kusje in mijn handpalm. Daarna sloot hij mijn hand.
We kwamen aan op de parkeerplaats van het vliegveld. Hij parkeerde de auto en we stapten uit. 'Kun je de auto straks nog wel vinden?' zei hij plagerig.
'Ik vind het wel en anders loop ik gewoon terug,' zei ik en stak me tong naar hem uit. Hij hield mijn hand vast en we gingen het vliegveld in. Hij checkte zich in bij de balie. Zijn ticket en paspoort werden gecontroleerd. Het was al tien over elf.
'Het is nu tijd om afscheid van je te nemen,' zei ik.
'Ik hou niet van zo'n soort momenten.'
Hij kwam naar me toe, hield me stevig vast en zoende me.
'Doe je voorzichtig? En stuur me een sms’je als je bent geland,'
'Maak je geen zorgen.'
En hij ging langs te poorten. Ik liep weer naar de parkeerplaats. Ik kwam langs het restaurant. De geur van het eten maakte mij erg misselijk, waardoor ik snel naar het toilet rende. Eenmaal op het toilet moest ik overgeven. Ik voelde me echt beroerd. Ik trok door en deed de deur open. Ik plensde wat water over mijn gezicht. Volgens mij is er toch echt iets mis met me. Op dat moment ging mijn telefoon af. Het was Jenny die belde.
'Hé Alissa. Heb je Lionel al naar het vliegveld gebracht?'
'Ja, hij is net langs de poorten. Ik kom zo naar je toe.'
'Waar ben je nu dan?'
'Ik ben op het toilet. De laatste tijd voel ik me steeds misselijk en ik weet niet waarom.'
'Alis, het kan zijn dat je misschien zwanger bent.'
'Nee, dat kan toch niet. Ik ben maar één keer met hem naar bed geweest, ook al was het onveilig.'
'Ik ga nu naar de drogist en haal een zwangerschapstest voor je. Kom jij maar gewoon naar onze kamer, dan zie ik je daar.'
'Dankjewel Jenny. Tot straks.'
Ik verliet het vliegveld. Gelukkig wist ik nog waar we de auto hadden geparkeerd. Ik stapte in de auto en reed weg. Ik was zo zenuwachtig. Zou ik echt zwanger kunnen zijn? Ik reed zo snel als ik kon. Ik kwam aan bij het hotel en parkeerde de auto. Ik stapte uit en liep het hotel in. Ik drukte op het knopje van de lift. De deuren gingen open en ik stapte in. Binnen enkele seconden was ik al boven. Ik liep naar onze kamer. In mijn tas zocht ik het kaartje om de deur open te maken. Ik opende de deur en Jenny was al binnen.
'Heb je het gekocht?'
'Ja, alsjeblieft.'
Ze gaf het doosje aan me. Ik maakte het open en las de gebruiksaanwijzing. Ik nam de zwangerschapstest mee naar het toilet.
Na een paar minuten, klopte Jenny op de deur.
'Ben je al klaar?'
'Ik ben klaar.'
Ik deed de deur open.
'We moeten even wachten,' zei ik.
Mijn telefoon ging af. Ik legde de test even op het kastje en liep naar mijn tas toe. Uit mijn tas haalde ik mijn gsm.
'Hoi schatje, ben je geland?'
'Ja, ik ben geland liefje. Waar ben je?'
'Ik ben in het hotel, samen met Jenny.'
'Pas je goed op jezelf? Ik ga nu naar me ouders toe.'
'Is goed. Maak je geen zorgen. Ik houd van je.'
'Ik houd ook van jou,' zei hij.
Ik hing op en keek naar Jenny.
'Wat is de uitslag?' vroeg ik zenuwachtig.
'Weet je zeker dat je dat wilt weten?'
De zon scheen door het raam in mijn gezicht. Ik deed mijn ogen open. Ik keek opzij, Lionel lag nog te slapen. Zijn lichaam voelde heerlijk warm aan. Gister nacht was echt geweldig. We zijn voor het eerst samen naar bed geweest. Ik stond op en zocht mijn kleren op de vloer. Ik kleedde me om en liep naar de keuken. Lionel was gek op pannenkoeken, dus ik besloot om pannenkoeken voor hem te bakken. Ik begon het beslag te kloppen. De borden legde ik op tafel. In het midden van de tafel zette ik een vaasje met bloemen. De pannenkoeken waren klaar. Uit de koelkast haalde ik nog drie sinaasappels. Ik ging zelf verse sinaasappelsap persen. Ik had alles klaargelegd op tafel. Ik controleerde nog een keer de tafel of er niets ontbrak. Het was nu tijd om Lionel wakker te maken. Ik liep naar de slaapkamer. Hij lag op linker zij te slapen. Ik liep naar hem toe en kuste hem op zijn wang. Hij deed zijn ogen open en trok me mee in bed. Hij kuste mij op mijn neus.
'Goedemorgen,' zei hij.
'Goedemorgen. Je moet je omkleden, ontbijt staat klaar.'
'Wat heb je voor ontbijt gemaakt?'
'Als je opstaat, dan zie je het,' zei ik en ik kuste hem.
'Ik wacht in de keuken op je,' zei ik.
Ik stond voor het raam van het uitzicht te genieten in de keuken. Ik wilde nog niet aan tafel gaan zitten, terwijl hij er nog niet was. Lionel was omgekleed en kwam de keuken binnen. Hij kwam naar me toe en hield me vast om mijn middel.
'Je moet wel veel van me houden, aangezien je pannenkoeken voor me hebt gemaakt.'
Ik draaide mijn hoofd op zij en keek hem aan.
'Ik houd ziels veel van je,' zei ik.
We gingen aan tafel zitten. Ik legde een pannenkoek op zijn bord. We genoten van onze ontbijt.
'Ga je vandaag het geld regelen?'
'Ik ga zo naar de bank,' zei hij.
'Ik hoop dat je nou eindelijk van die mensen af komt.'
'Maak je geen zorgen. Het komt allemaal goed. Wat ga jij vandaag doen?'
'Ik ga straks naar Jenny.'
'Je pannenkoeken zijn echt lekker. Aangezien we vanaf nu samen gaan wonen, kan ik elke dag van jouw kookkunsten genieten.'
'Ja, ik zal elke dag voor je koken, maar jij moet ook af en toe koken.'
'Afgesproken,' zei hij.
We stonden op en ik ging de tafel opruimen.
'Zal ik je helpen?'
'Nee, dat hoeft niet. Ga jij maar naar de bank.'
Hij gaf me een kus en ging weg. Toen ik klaar was met opruimen, pakte ik mijn tas en ging naar buiten. Ik belde Jenny op.
'Hoi mopje, wat doe je?'
'Ik ben blij dat je belt Alis. Heb je zin om te shoppen?'
'Ja is goed. Dat komt perfect uit, want ik moet je nog van alles vertellen.'
'Ik kleed me even om en dan wacht ik wel bij de ingang van het hotel op je.'
'Is goed schat, tot zo,' zei ik.
Ik ging met de taxi naar het hotel toe. Toen ik aan kwam bij het hotel, stond Jenny er nog niet. Ik bleef wachten in de taxi. Het was best grappig eigenlijk. We boeken een hotel en ik heb er nog niet eens één keer in geslapen. Jenny stapte in de taxi. Ze gaf me drie kusjes en we reden weg.
'Je ziet er heel blij uit,' zei ze.
'Ik ben ook erg blij. Ik vertel je nog alles.'
We kwamen aan in de stad. Ik betaalde de taxi en we stapten uit. We liepen een kledingwinkel in.
'En vertel. Wat hebben jullie gister gedaan?'
'Toen we bij jou weg gingen, zijn we naar huis gegaan. Hij heeft in onze slaapkamer allemaal kaarsjes laten plaatsen en bloemen.'
'Wat is dat toch romantisch. Ik zie het al helemaal voor me,' zei ze enthousiast.
'Hij begon me toen te zoenen. En zijn handen gingen heel voorzichtig mijn truitje in. Voordat ik het wist lagen we in bed,' zei ik blozend. Een klant begon me raar aan te kijken. Ze was zeker jaloers.
'Kom we gaan naar een ander winkel,' zei ik. We liepen de winkel uit.
'Laten we naar die schoenenwinkel gaan. Ik heb pumps nodig.'
We liepen naar binnen. Jenny zag al gelijk rode pumps. Ze liep er naar toe en vroeg aan een medewerker of ze een maatje 38 kon krijgen.
'Hoe vond je het?'
'Ondanks dat het de eerste keer was, was het fantastisch.'
'Hebben jullie het wel veilig gedaan?'
'Nou eigenlijk niet. Ik ben mijn pil vergeten in te slikken en hij heeft geen condoom om gedaan.'
'Maar wat als je nou zwanger raakt?' zei ze bezorgd.
'Ik denk niet dat ik zwanger raak, maar mocht het nou zo zijn, dan zou ik het niet erg vinden. Ik heb eindelijk Lionel weer aan mijn zij, het is wonderbaarlijk om ook nog een kind van hem te krijgen. Ik houd zoveel van hem, dat ik een gezinnetje met hem wil.'
'Ik snap je volkomen. Stel je voor je krijgt een Junior Lionel. Zou dat niet grappig zijn?'
Ik moest er even om lachen dat mijn kind echt Junior Lionel ging heten.
'Maar mijn Junior wordt dan wel net zo knap als zijn vader.'
Jenny keek me met een serieuze blik aan en zei: 'daar heb je wel gelijk in.'
De verkoper kwam eraan. Jenny paste haar pumps. Ze liep naar de spiegel toe en bekeek haar pumps van alle kanten.
'Vind je het leuk?'
'Ik vind ze echt mooi staan. Je moet ze meenemen.'
Ze keek me via de spiegel aan en zei: 'weet je het zeker?'
'Ja, ik weet het zeker. Jay zal het vast ook leuk vinden.'
Ik werd wakker door misselijkheid. Ik rende naar de badkamer en moest overgeven. Ik spoelde mijn mond met water. Lionel klopte op de deur.
'Alissa gaat alles goed met je?'
'Ik kom er zo aan.'
'Doe maar rustig aan. Ik maak het ontbijt wel.'
Ik deed de deur open en liep naar de slaapkamer. Ik maakte eerst het bed op en ging me daarna omkleden. Toen ik in de keuken kwam, was het ontbijt al klaar. Lionel kwam naar me toe en kuste me op voorhoofd.
'Voel je je al iets beter?'
‘Ja, het gaat nu weer beter.'
'Ga zitten. Ik heb een omelet voor je gemaakt.'
Ik ging zitten en hij legde een omelet op mijn bord.
'Hoe is het afgelopen met het geld?'
'Ik heb eerst het geld opgehaald bij jouw bank. Ik gaf hun het geld en hun schrabde mijn schuld.'
'Deden ze er niet moeilijk over dan?'
'Nee, waarom zouden ze? Ze hebben hun geld gekregen. Als je het geld niet zou gaan geven, dan doen ze juist moeilijk.'
'Gelukkig zijn we van hun af. Wat ga je vandaag doen?'
'Ik ga vandaag naar mijn ouders. Het wordt nu tijd dat ze weten dat ik leef. Kom je met me mee?'
'Vind je het erg dat ik niet mee kom? Het is beter dat je alleen met je ouders gaat praten. Het is Jenny ‘s laatste dag vandaag, daarom lijkt het me beter dat ik met haar de laatste dag even doorbreng.'
'Je hebt wel gelijk. Maar je moet me wel bellen als je je weer slecht voelt,' zei hij.
'Ik bel je wel. Hoelaat heb jij je vliegtuig?'
'Ik heb het om half 12.'
'Laten we dan zo gaan, straks mis je je vlucht nog.'
Ik stond op en ging op zijn schoot zitten.
'Ik zal je in de tussentijd wel erg missen. Ik ga ervan uit dat je in de avond weer terug komt.'
Hij kwam met zijn gezicht naar me toe en zei: 'ik vind het al erg om je een paar uur alleen te laten, daarom kan ik je al helemaal niet één dag alleen laten.'
Ik pakte mijn tas en we verlieten het appartement. Lionel nam geen koffer mee, want hij was in de avond toch weer terug. We gingen in de auto zitten. Hij ging rijden. Hij startte de auto en we reden weg. Uit het niets vroeg hij: 'Hou je van me?'
Ik keek hem aan en zei: 'ik hou van je en ben verliefd op je. Zonder jou kan ik niet ademen en heb ik geen reden meer om te leven.'
'Ik hou ook van jou.'
Hij pakte mijn linkerhand en gaf een kusje in mijn handpalm. Daarna sloot hij mijn hand.
We kwamen aan op de parkeerplaats van het vliegveld. Hij parkeerde de auto en we stapten uit. 'Kun je de auto straks nog wel vinden?' zei hij plagerig.
'Ik vind het wel en anders loop ik gewoon terug,' zei ik en stak me tong naar hem uit. Hij hield mijn hand vast en we gingen het vliegveld in. Hij checkte zich in bij de balie. Zijn ticket en paspoort werden gecontroleerd. Het was al tien over elf.
'Het is nu tijd om afscheid van je te nemen,' zei ik.
'Ik hou niet van zo'n soort momenten.'
Hij kwam naar me toe, hield me stevig vast en zoende me.
'Doe je voorzichtig? En stuur me een sms’je als je bent geland,'
'Maak je geen zorgen.'
En hij ging langs te poorten. Ik liep weer naar de parkeerplaats. Ik kwam langs het restaurant. De geur van het eten maakte mij erg misselijk, waardoor ik snel naar het toilet rende. Eenmaal op het toilet moest ik overgeven. Ik voelde me echt beroerd. Ik trok door en deed de deur open. Ik plensde wat water over mijn gezicht. Volgens mij is er toch echt iets mis met me. Op dat moment ging mijn telefoon af. Het was Jenny die belde.
'Hé Alissa. Heb je Lionel al naar het vliegveld gebracht?'
'Ja, hij is net langs de poorten. Ik kom zo naar je toe.'
'Waar ben je nu dan?'
'Ik ben op het toilet. De laatste tijd voel ik me steeds misselijk en ik weet niet waarom.'
'Alis, het kan zijn dat je misschien zwanger bent.'
'Nee, dat kan toch niet. Ik ben maar één keer met hem naar bed geweest, ook al was het onveilig.'
'Ik ga nu naar de drogist en haal een zwangerschapstest voor je. Kom jij maar gewoon naar onze kamer, dan zie ik je daar.'
'Dankjewel Jenny. Tot straks.'
Ik verliet het vliegveld. Gelukkig wist ik nog waar we de auto hadden geparkeerd. Ik stapte in de auto en reed weg. Ik was zo zenuwachtig. Zou ik echt zwanger kunnen zijn? Ik reed zo snel als ik kon. Ik kwam aan bij het hotel en parkeerde de auto. Ik stapte uit en liep het hotel in. Ik drukte op het knopje van de lift. De deuren gingen open en ik stapte in. Binnen enkele seconden was ik al boven. Ik liep naar onze kamer. In mijn tas zocht ik het kaartje om de deur open te maken. Ik opende de deur en Jenny was al binnen.
'Heb je het gekocht?'
'Ja, alsjeblieft.'
Ze gaf het doosje aan me. Ik maakte het open en las de gebruiksaanwijzing. Ik nam de zwangerschapstest mee naar het toilet.
Na een paar minuten, klopte Jenny op de deur.
'Ben je al klaar?'
'Ik ben klaar.'
Ik deed de deur open.
'We moeten even wachten,' zei ik.
Mijn telefoon ging af. Ik legde de test even op het kastje en liep naar mijn tas toe. Uit mijn tas haalde ik mijn gsm.
'Hoi schatje, ben je geland?'
'Ja, ik ben geland liefje. Waar ben je?'
'Ik ben in het hotel, samen met Jenny.'
'Pas je goed op jezelf? Ik ga nu naar me ouders toe.'
'Is goed. Maak je geen zorgen. Ik houd van je.'
'Ik houd ook van jou,' zei hij.
Ik hing op en keek naar Jenny.
'Wat is de uitslag?' vroeg ik zenuwachtig.
'Weet je zeker dat je dat wilt weten?'