De zwarte roos

[artikel]

Dit is mijn eerste keer op deze website.. heb soms wel eens een verhaal hier gelezen maar ga nu eens kijken of vrienden de waarheid vertellen.. Ze zeggen dat ik mooie en meeslepende verhalen kan vertellen en schrijven...
Dit is alleen de "intro".. Als het echt niet goed is meld het dan misschien kan ik het veranderen of stop ik met dit verhaal
(de betere versie van het verhaal staat in een reactie van mij)
______________________________________________________________________________________________
Intro

Knielend naast Alina, wetend dat je leven niet lang meer duurt. Vast geklemd tussen de bosjes en de bomen. Troostend over Alina hangend probeert Lucas haar te kalmeren. Beelden van mooie moment schietend door je hoofd. Lucas laat de traan over zijn wang lopen en probeert hem snel weg te vegen zodat Alina hem niet ziet. Alina met haar mooie zachte stem vraagt honderden vragen: ‘Wat moeten we doen? Waar gaan we heen? Stel dat hij ons achterna komt? Bestaat er wel iets na de dood?’ Lucas kijkt met tranen in z’n ogen naar Alina die al een tijdje loopt te huilen. ‘Zal mijn leven wel doorgaan of stopt het nu bij deze klootzak?’

[artikel]

Het lijkt erop dat niemand het leest (of geen zin heeft om te reageren) maar ik blijf posten voor mensen die me wel volgen maar niet reageren...

____________________________________________________________________________________________
Hoofdstuk 1
Piep… Piep…Piep…. ‘Kut wekker hou je mond nou even, laat me nou gewoon genieten van mijn slaapje!’ Zegt Lucas met een vermoeide, onverstaanbare stem tegen ze radiowekker. Piep…Piep…
Lucas staat toch maar op en slaat met een harde klap op de wekker. ‘Shit, eerste dag op de nieuwe school. Waarom moesten we nou verhuizen.’ Lucas slentert naar de badkamer en doet het licht aan. Het licht knippert langzaam en geluidloos aan. Lucas loopt richting het kastje waar ook de spiegel op hangt, pakt z’n handdoek en washandje en begint zichzelf uit te kleden. Nadat hij z’n T-shirt en Pyjama broek heeft uitgedaan begint het zichzelf te wassen. ‘Lucas! Wakker worden, eerste dag van school… Wel op tijd komen!’ Roept Imalia, zijn moeder, vanaf beneden aan de trap. “Ach mens hou toch je mond. Krijg ik zo zeker ook weer een preek dat ik wel netjes moet zijn van haar!” snauwt Lucas in zijn hoofd. Lucas zet de kraan aan en begint met wassen.

‘Lucas, ik heb alvast wat klaar gemaakt zodat ik zeker weet dat je wel wat op school te eten hebt.’ Zegt Imalia. ‘Mam, je weet dat ik nu naar de vierde ga dus laat dat alles nou aan mij over. Jij bent al op leeftijd en je hebt al je hele leven moeten knokken voor geld.’ Antwoordt Lucas met zijn donkere wenkbrauwen omhoog getrokken. Lucas pakt z’n spullen en gaat naar school.

Met lood in zijn schoenen loopt hij het schoolplein op. ‘Waarom moet ik nou weer verhuizen!’ Lucas staat nu zo’n 5 meter van de ingang vandaan als er opeens een meisje tegen hem aanloopt. ‘Sorry, had je niet gezien.’ Zegt het meisje met een blozend gezicht tegen Lucas. ‘Maakt niets uit. Ben hier nieuw, kan je me misschien even laten zien waar de directeur is?’ Vraagt Lucas met een zachte, vriendelijke toon aan het meisje. ‘Natuurlijk, volg me maar.’

Lopend door de gangen van het enorme gebouw is het enige waar Lucas aan kan denken is het mooie postuur en de mooie passen van het meisje. Lucas verdwaald in zijn gedachten en begint plots stil te staan. ‘Dit beeld, dit meisje, dit postuur… Ik heb dit al eerder gezien. Dit alles lijkt opnieuw afgespeeld te worden.’ Lucas staat nog steeds stil en wordt door het meisje weer wakker getikt. ‘Hallo? Blijf je wel bij deze wereld?’ Vraagt ze op een minachtige toon. Haar Krullend bruin haar begint nu langzaam voor haar mooie blauwen ogen te schuiven. Lucas ziet het , pakt het haar en duwt het weer terug naar achteren. ‘Kan je misschien wel van me afblijven. Zoek het zelf maar uit.’ Roept ze boos en loopt met een boze manier weg van Lucas. ‘Wacht, Het spijt me!’ Roept hij haar nog na.

[Saskjezwaard]

Ik heb de eer om je als eerste welkom te heten, dus: Welkom op OV we hebben een voorsteldeel waar je jezelf voor kunt stellen: http://www.onlineverhalen.nl/forum/viewforum.php?f=15
Ow, trouwens, het is niet vreemd als er na 3 uur nog niemand op je verhaal heeft gereageerd, niet iedereen doet het en anderen hebben geen tijd. Ondanks het grote aantal leden is er maar een klein deel actief, jammer genoeg, dus laat je daardoor niet van de wijs brengen en je intro is een beetje klein om je gehele schrijfstijl op te beoordelen.
Nu over je verhaal, ik heb een paar opmerkingkjes, zeg het maar of je het fijn vindt, anders hou ik meteen op^^

Knielend naast Alina, wetend dat je leven niet lang meer duurt.

Hier dacht ik dat je begon met de ikvorm, maar een zin later spring je over op de derde persoon. Aangezien de rest ook in die vorm geschreven is, zou ik het veranderen in dit:
Knielend naast Alina, wetende dat zijn leven niet lang meer duurt.

Beelden van mooie moment schietend door je hoofd.

hier ook, je=zijn
VErder is het een mooie proloog die wat vaag is, zoals eigenlijk alle goede prologen en zeker nieuwsgierig maakt^^

‘Kut wekker hou je mond nou even, laat me nou gewoon genieten van mijn slaapje!’ Zegt Lucas met een vermoeide, onverstaanbare stem tegen ze radiowekker.

en ik ga weer eens met mijn goede (kuch, kuch) uitlegskills proberen de regels voor een dialoog uit te leggen --'
eigenlijk is de eerste zin niet afgelopen, het gaat daarna nog verder met 'zegt Lucas met een...'. Omdat de zin nog niet afgelopen is, moet het met ,' z(kleine letter)egt ipv .' Z(hoofdletter)egt. Dit is bij elke keer als de zin niet helemaal is afgelopen, dus bij roept, fluistert, schreeuwt, murmelt, sist etc.
Voorbeelden werken een stuk beter^^
"Laat me nou gewoon genieten van mijn slaapje," zegt Lucas.
Zie je, komma kleine letter. Bij uitroep/vraagtekens moet dat ook, dus:
"Laat me nou gewoon genieten van mijn slaapje!" roept Lucas.
Dus uitroepteken kleine letter. Het uitroepteken vervangt hier in feite de komma.
En dan heb je ook nog variant 3, waarbij de zin wel is afgelopen.
"Laat me nou gewoon genieten van mijn slaapje." Met een diepe zucht draait Lucas zich om.
Hier is het dus . Hoofdletter omdat hier de zin wel stopt na het gesprokene.
Als je het niet snapt, (wat ik heel goed kan begrijpen, ik had er aan t begin ook veel moeite mee), vragen stellen mag altijd^^

Oja en slaapje voor een (bijna) volwassen jongen klinkt wat eh... kinderachtig. Het kan wel bij zijn karakter passen, dat weet ik niet, dan heb ik niets gezegd
En 'ze radiowekker' moet zijn radiowekker zijn

Lucas slentert naar de badkamer en doet het licht aan. Het licht knippert langzaam en geluidloos aan.

Twee keer 'het licht' vlak na elkaar. Het staat mooier als je er eentje vervangt, of gewoon weglaat en de zin iets ombouwt.

Nadat hij z’n T-shirt en Pyjama broek heeft uitgedaan begint het zichzelf te wassen.

Haha, die vond ik wel heel mooi xD Lucas is plotseling onzijdig geworden, arme het het=hij

En je hoeft niet elke handeling precies te beschrijven, als je zegt dat Lucas gaat douchen snapt iedereen wel dat hij zijn kleren uitdoet en een handoek en washandje pakt etc. Nu valt het mee omdat het een klein stukje is, maar als je elke handeling precies blijft beschrijven, kan het misschien saai worden.

En een tip om het netter en overzichtelijker te maken, als een nieuw iemand iets zegt (zoals bv hier bij Lucas' moeder) moet dat op een nieuwe regel. Dan wordt het duidelijk wie wat zegt en dat er iemand anders iets zegt =)

Lucas staat nu zo’n 5 meter van de ingang vandaan als er opeens een meisje tegen hem aanloopt.

Getallen onder de 10 moeten voluit geschreven worden, boven de 10 mag, maar staat wel netter als dat gebeurt. NAtuurlijk hoeven enorme getallen niet, behalve als het mooi te schrijven is, zoals een miljoen ofzo

‘Dit beeld, dit meisje, dit postuur… Ik heb dit al eerder gezien. Dit alles lijkt opnieuw afgespeeld te worden.’

Omdat je ook je gesproken zinnen in enkele aanhalingstekens zet, is het me niet altijd duidelijk wanneer iemand nu iets zegt of denkt. Je kunt de aanhalingstekens gewoon weglaten en zijn gedachten in de hij-vorm zetten. Omdat je al vanuit Lucas' oogpunt schrijft, is het al duidelijk dat het zijn gedachten zijn. EEn andere optie is om het schuin te zetten zodat je weet dat het gedachten zijn, een andere optie is om enkele aanhalingstekens voor gedachten en dubbele voor gesproken zinnen te gebruiken, maar daar ben ik niet zo'n fan van omdat het er niet erg duidelijker op wordt. Kies maar wat je het fijnst vindt

Vraagt ze op een minachtige toon.

minachtige=minachtende
een vraagje, schrijf je dit in word? Want dan wordt het als het goed is onderstreept dat het niet de juiste spelling is. Als je het nog niet doet, is het echt aan te raden om het wel te doen, oa voor de spelling en zodat je het kunt opslaan, als je het wel doet, vergeet wat ik hier heb gezegd

Haar Krullend bruin haar begint nu langzaam voor haar mooie blauwen ogen te schuiven.

Haar krullende bruine haar begint nu langzaam voor haar mooie blauwe ogen te schuiven.

‘Kan je misschien wel van me afblijven. Zoek het zelf maar uit.’ Roept ze boos en loopt met een boze manier weg van Lucas.

Persoonlijk vind ik dit een beetje overdreven reactie. Miss dat het een reden heeft omdat ze chagrijnig is, maar ik zie weinig mensen die meteen bij een kleine aanraking meteen zo uit hun slof schieten, zeker bij iemand die ze niet kennen.

Ik heb hierboven ergens gezegd dat sommige stukken minder alle handelingen moet beschrijven, maar nu ga ik het lekker ingewikkeld maken en zeggen dat sommige stukken ook wat meer beschrijving mogen hebben
Bijvoorbeeld, hoe ziet zijn moeder eruit, hoe ziet de keuken eruit? Wat doet Lucas aan, praat hij nog even met zijn moeder, hoe gaat hij naar school? Op school als je nieuw bent, lijkt het me dat je je schoolgebouw goed gaat bekijken, dus hoe ziet het schoolgebouw eruit, hoe is het anders dan bij zijn vorige school, hoe voelt Lucas zich?
Dit zijn maar een paar voorbeelden hoe je het uitgebreider kunt maken, het hoeft niet allemaal natuurlijk en ik weet zeker dat je zelf ook wat uitbreidingen kunt verzinnen. Beginnende schrijvers vergeten nogal eens de omgeving en wat er allemaal daarin gebeurt. Na een paar keer oefenen en het er proberen in te zetten, zal het al heel snel beter worden. Er zitten nu een paar mooie zinnen bij als je echt gedetailleerd gaat schrijven, zoals het uiterlijk van het meisje, als je die gedetailleerde schrijfstijl (natuurlijk niet gaan overdrijven of forceren^^) in je hele verhaal blijft houden, wordt het echt heel mooi en sterk! Nu ga je nml nogal snel, in pak m beet 20 zinnen wordt Lucas wakker, doucht hij en is hij op school waar hij een nieuw meisje ontmoet. Als je in dat tempo doorgaat is je plot al binnen een paar a4tjes voorbij en dat zou jammer zijn, omdat je dan moeilijker de spanning kan opbouwen en dat dan je hoofdpersonen moeilijker inleefbaar zijn.

Pfoe, tis een langer commentaar geworden dan ik had verwacht laat je daardoor niet van je verhaal afhouden, het is voor een groot deel van die kleine regeltjes die niet iedereen weet. Ik weet zeker dat je verhaal heel leuk en sterk gaat worden, die potentie zit er zeker in! Kijk maar wat je met mijn tips doet, en veel succes en plezier met verder schrijven

[artikel]

Ik was druk bezig met de nieuwe versie maar nu kan ik niet meer typen in word 2007
Weet iemand hoe ik weer kan typen anders krijg ik hem nooit af!

[artikel]

Bedankt voor al je aanwijzingen en spellingscontrole ...
Toch fijn om te zien dat iemand mijn verhaal een beetje leest...
Het probleem met word heb ik opgelost en hier is de NIEUWE versie van de intro en hoofdstuk 1...

____________________________________________________________________________________________
De zwarte roos

knielend naast Alina, wetend dat zijn leven niet lang meer zal duren. Vast geklemd tussen de bosjes en de bomen. Troostend over Alina hangend probeert Lucas haar te kalmeren. Beelden van mooie momenten schieten door zijn hoofd. Eerste ontmoetingen komen weer naar boven, maar ook de ruzies komen omhoog en blijven in zijn hoofd hangen. Lucas laat een traan over zijn wang vallen en probeert hem zo snel mogelijk weg te wegen zodat Alina hem niet ziet. Alina met haar zachte stem stelt honderden vragen: 'Wat moeten we doen? Waar gaan we heen? Stel dat hij ons achterna komt? Bestaat er wel iets na de dood?' Lucas kijkt met tranen in zijn ogen naar de huilende maar ook bibberende Alina. 'Zal mijn leve nog fijn doorgaan of stopt het door deze klootzak?'

Hoofdstuk 1
Piep… Piep…Piep….
‘Kut wekker hou je mond nou even, laat me nou gewoon genieten van mijn slaap!’ zegt Lucas met een vermoeide, onverstaanbare stem tegen zijn radiowekker. Piep…Piep…
Lucas staat toch maar op en slaat met een harde klap op de wekker.
‘Shit, eerste dag op de nieuwe school. Waarom moesten we nou verhuizen.’ Lucas slentert naar de badkamer en doet het licht aan. Het knippert langzaam en geluidloos aan. Lucas loopt richting het eiken houten kastje waar ook de spiegel op hangt, pakt z’n handdoek en washandje en begint zichzelf uit te kleden. Nadat hij z’n T-shirt en Pyjama broek heeft uitgedaan begint hij zichzelf te wassen.
‘Lucas! Wakker worden, eerste dag van school… Wel op tijd komen!’ Roept Imalia, zijn moeder, vanaf beneden aan de trap. Ach mens hou toch je mond. Krijg ik zo zeker ook weer een preek dat ik wel netjes moet zijn van haar! snauwt Lucas in zijn hoofd. Lucas zet de kraan aan en begint met wassen.

‘Lucas, ik heb alvast wat klaar gemaakt zodat ik zeker weet dat je wel wat op school te eten hebt.’ Zegt Imalia terwijl ze de koelkast open doet om wat melk te pakken.
‘Mam, je weet dat ik nu naar de vierde ga dus laat dat alles nou aan mij over. Jij bent al op leeftijd en je hebt al je hele leven moeten knokken voor geld.’ Antwoordt Lucas met zijn donkere wenkbrauwen omhoog getrokken. Lucas pakt zijn tas en checkt of er alles inzit.
‘En schat wat vind je van mijn nieuwe roze auto?’ vraagt Imalia met een grappige toon.
‘Mam, je moet op houden met het net doen alsof je 20 bent, anders geef ik je op voor “Hotter than my son”.’ antwoord Lucas op een boze en minachtende toon. Na dat Lucas heeft gegeten loopt hij door de woonkamer heen en stoot zijn knie tegen de zwarte leer bedekte bank. Hij haalt zijn hand over de pijnlijke plek heen en loopt daarna door langs de eiken boekenkast naar de achterdeur. Hij opent de deur en voelt de koude wind in zijn gezicht. Het wordt zeker wel weer winter, kan ik weer niet met de fiets naar school. Hij stapt naar buiten en loopt door de rommelige tuin naar de schuur. Hij struikelt over een steen en begint op de steen te vloeken. Lucas opent de schuur en haalt zijn fiets eruit. Nadat hij dit alles heeft gedaan fietst hij rustig naar school.

Hij komt aan op het schoolplein en fietst richting de fietsen stalling. Whouw, wat een groot mooi modern schoolgebouw, het is wit gepolijst met zwarte kozijnen. Lucas kijkt naar zijn nieuwe moderne school met zijn mond open. Deze school heeft gewoon hele grote ramen waardoor je zo de klaslokalen in kunt kijken, op de begaande grond en op de eerste en tweede verdieping, denkt Lucas.
'Heey nieuweling, kan je misschien je mond even dicht houden!' roept een getinte jongen naar Lucas. Lucas voelt dat hij rode wangen krijgt en trekt snel zijn mond dicht.

Met lood in zijn schoenen loopt Lucas richting de zwarte deur van de schoolingang. Waarom moest ik nou weer verhuizen en mijn vrienden achterlaten? Maar een voordeel is dat dit schoolgebouw er veel mooier en moderner uitziet. Lucas staat nu zo’n vijf meter van de ingang vandaan als er opeens een meisje tegen hem aanloopt.
‘Sorry, had je niet gezien.’ Zegt het meisje met een blozend gezicht tegen Lucas.
‘Maakt niets uit. Ik ben hier nieuw, kan je me misschien even laten zien waar de directeur is? Hij wou me graag de eerste dag even spreken, maar waarom weet ik niet.’ zegt Lucas met een zachte, vriendelijke toon tegen het meisje.
‘Natuurlijk, volg me maar.’ antwoord ze. Lopend door de gangen van het enorme gebouw is het enige waar Lucas aan kan denken het mooie postuur en de mooie passen van het meisje. Lucas verdwaald in zijn gedachten en begint plots stil te staan. Dit beeld, dit meisje, dit postuur… Ik heb dit al eerder gezien. Dit alles lijkt opnieuw afgespeeld te worden. Lucas
staat nog steeds stil en wordt door het meisje weer wakker getikt.
‘Hallo? Blijf je wel bij deze wereld?’ Vraagt ze op een minachtende toon. Haar krullende bruine haar begint nu langzaam voor haar mooie blauwe ogen te schuiven. Lucas ziet het, pakt het haar en duwt het weer terug naar achteren.
‘Kan je misschien wel van me afblijven. Zoek het zelf maar uit.’ Roept ze boos en loopt met een boze manier weg van Lucas. ‘Wacht, Het spijt me!’ Roept hij haar nog na. Als het meisje de hoek omgaat kijkt ze nog snel even naar Lucas met een bedenkende blik. Nu sta ik hier alleen vanwege een klein dingetje wat ik doe, waarom schoot ze meteen uit haar slof?

[-Maaike-]

Heey!

Mysterieus begin! Ik hoop voor Lucas dat deze twee minder sociale personen de enige twee zijn op zijn eerste schooldag die niet zo aardig zijn Vraag me wel af waar hij dat meisje van kent en wat voor déja vu hij heeft gehad waardoor hij denkt het al mee gemaakt te hebben, hm..

Eén klein puntje:

Nu staat ik hier alleen van wegen een klein dingetje wat ik doe,

Van wegen is één woord en zonder N, vanwege

Schrijf snel verder!

Groetjes Maaike

[artikel]

Gezellig dat ik weer een nieuwe lezer erbij heb...
Hier is alweer een vervolg op het verhaal..
Je mag natuurlijk een reactie plaatsen met goede en slechte dingen van het verhaal

____________________________________________________________________________________________
Trrrrriiiiiiinnnnnnnnnnnngggggggggg...... Daar gaat de schoolbel. Lucas schrikt op uit zijn gedachten en kijkt verbaast om zich heen. Waar ben ik, is de eerste vraag die in hem opkomt. Hij kijkt om zich heen en herkent de gangen en komt op de conclusie dat hij op school is. Lucas staat nog steeds op dezelfde plek waar het meisje hem heeft achtergelaten. Hij begint maar wat te lopen in de hoop dat hij misschien bij het kantoor komt van de directeur. Wat een grote school is dit zeg, volgens mij moet ik nu naar rechts, denkt Lucas hardop. Hij gaat naar rechts en komt in een gang met allemaal kleine kantoortjes en met witte muren. Hij kan zijn weerspiegeling zwarte tegels op de vloer en ziet dat zijn haar door de war zit. Snel corrigeert hij het en kijkt daarna weer de gang in. Hij ziet een man in de gang en loopt naar hem toe om te vragen naar welke kant hij op moet gaan naar de directeur. Als hij uiteindelijk dichtbij de man is zegt de man met een zware stem:'Jij bent zeker Lucas.'
Lucas kijkt met een verbaast gezicht naar de man en knikt.
'Kom toch mijn kantoor binnen.' zegt de directeur en maakt een handgebaar richting een klein kamertje met een ijzeren bureau, een witte boekenkast, twee zwarte stoelen en een computer. Lucas stapt naar binnen en gaat op de stoel zitten. 'Je moet even wachten want ik ga wat koffie halen, wil jij ook wat koffie?' vraagt de directeur op een vriendelijke manier aan Lucas.
'Ja dat lijkt me wel lekker, dank u wel voor het aanbod' antwoord Lucas. De directeur loopt het kleine kamertje uit.

Zittend in het kantoortje van de directeur, wachtend tot hij terug is. 'Sorry dat het zo lang duurde.' Hoorde Lucas achter zich. De directeur loopt zijn kantoor binnen en geeft één van de twee kopjes koffie aan Lucas. 'Dank u wel.' antwoord Lucas als hij het kopje heeft aangenomen. 'Mooie kopjes zijn het, hé,' zegt de directeur. Hij loopt naar de zwarte stoel achter het bureau en gaat erop zitten.
'Ik heet je van harte welkom op onze school, ik hoop dat je een goede tijd tegemoet gaat.' begint de directeur. Na het praten over welke klas hij zit, het rooster, de lestijden enzovoort loopt Lucas het kantoortje uit en gaat naar zijn eerste les, economie.

Hij loopt door de gangen met witte muren en zwarte tegels richting zijn lokaal, lokaal nummer 035. Na een tijdje lopen ziet Lucas het lokaal en gaat daar naar binnen. Alle leerlingen zitten in een soort van kring en kijken verbaasd op als Lucas binnen komt stappen. Lucas pakt snel een stoel en gaat erbij zitten. 'Welkom in deze les, de eerste les gaan we niets doen behalve jezelf voorstellen en je eigenschappen beschrijven.' antwoordt een oude man. Dat is denk ik de docent, schiet bij Lucas door zijn hoofd.
'Omdat jij als laatste in de klas bent gekomen mag jij beginnen.' zegt de docent tegen Lucas.
'Oké, ik heet Lucas, ben zestien jaar, mijn hobby's zijn dansen, voetballen en rondhangen met vrienden.' zegt Lucas op een beleefde manier.
'Oké, wat leuk... Kan je misschien ook nog je uiterlijk beschrijven?' vraagt de docent. Lucas kijkt net zoals andere leerlingen verbaasd omdat de docent vraagt naar zijn uiterlijk terwijl hij nu recht voor hem zit.
'Oké, ik heb bruin kort haar, meestal met stekeltjes, mijn lengte is gemiddeld voor deze leeftijd, draag het liefst een spijkerbroek met een T-shirt erboven.' Lucas ziet dat veel mensen aandachtig naar hem kijken.
'Dit is je eerste jaar op deze school, toch?'
'Ja, ik probeer er een leuk jaar van te maken.' antwoordt Lucas.
De leraar wijst naar een meisje, Lucas kijkt naar wie hij wijst en zit dat het het meisje is dat hij tegen het lijf is gelopen. 'Jij bent nu aan de beurt.' zegt de docent. Het meisje begint een beetje te blozen maar begint dan uiteindelijk toch met zichzelf voor te stellen.
'Ik heet Alina, zestien jaar, hobby's zijn dansen en chillen. Ik heb lang bruin krullend haar, heb een gemiddelde lengte voor mijn leeftijd, draag het liefst cocktail jurkjes.' zegt Alina.
Dat prachtige meisje heet dus Alina, dat is het enige waar Lucas nu over kan denken.

Nadat iedereen zich heeft voorgesteld begint de docent met de economieles. Het enige waar Lucas de hele tijd aan kan denken is Alina. Hij wil weten waarom ze zo uit haar slof schoot.
Trrrrrrriiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnngggggggg...... De schoolbel gaat en alle leerlingen pakken hun boeken weer in, daarna lopen ze allemaal de klas uit. Als Lucas bijna het lokaal uitstapt wordt hij terug getrokken door de docent. Ach nee, nu kan ik niet met Alina praten over dit alles, moppert Lucas in zijn hoofd.
'Ik wil je nog even welkom heten op deze school.' zegt de docent.
'Dank u wel, maar mag ik nu gaan.' vraagt Lucas een beetje boos. De docent kijkt geschrokken maar maakt een handgebaar dat Lucas het lokaal mag verlaten. Lucas loopt snel het lokaal uit en kijkt of hij Alina nog ziet. Maar tot zijn spijt is ze al weer weg. Lucas begint boos in zichzelf te vloeken tegen de docent omdat hij hem nog even bezig hield waardoor hij niet met Alina kan spreken. Alina waar ben je, roept Lucas in zijn hoofd en te gelijkertijd trekt hij een treurig gezicht. Waarom overkomt het mij nou weer.
Lucas loopt naar de aula en gaat boos aan een tafel zitten. Zal ik haar snel weer zien? Zal ze het mij nog gaan uitleggen? Waarom was ze meteen zo snel weg? Met deze vragen gaat Lucas de pauze door.

edit: 20 september 2011, 17:26

[artikel]

Ik blijf maar posten.. Ookal reageert er niemand..
Er zijn vast wel mensen die mijn verhaal volgen en dingen goed en slecht vinden... Deze keer is het niet zo'n lang stukje maar het is tenminste wat
Vervolg op hoofdstuk 1

____________________________________________________________________________________________
Na een dag gewerkt op school gaat Lucas naar de fietsenstalling om zijn fiets te halen. Als hij bij zijn fiets aankomt ziet hij dat alle twee de banden zijn lek geprikt. 'You're right bitch, welke klootzak heeft dit nou weer gedaan.' zegt Lucas tegen zichzelf. Hij haalt zijn fiets van het slot en begint het schoolplein af te lopen naar het hek.
'Wat is er met je fiets gebeurt?' Lucas draait zich om en ziet een kleine getinte jongen met zwart kort haar. 'Iemand heeft mijn banden lek geprikt, en jij was Zino toch?' antwoord Lucas.
'Ja, wat balen van je lekke banden, woon je hier ver vandaan?' vraagt Zino met een vragende blik in zijn donkerblauwe ogen.
'Niet echt, maar ik ga nu maar want ik moet wel dat hele stuk gaan lopen.' antwoord Lucas rustig. Zino kijkt denkend na en zegt daarna: 'Ik loop wel mee, anders ben je zo alleen.'
'Moet jij dan niet van je ouders niet meteen naar huis?' vraagt Lucas met een verbaasd gezicht aan Zino. 'Ach nee, eerst een vriend helpen daarna pas naar huis.' antwoord Zino.
Een vriend? Hij denkt dat hij mijn vriend is? Ach waarom ook niet.
'Oké.' antwoord Lucas.

Lopend met zijn fiets aan zijn hand en pratend met Zino loopt Lucas richting zijn huis. 'En heb je al een mooi meisje aan de haak geslagen?' grapt Zino. Lucas begint te blozen en Zino ziet het. 'Ja dus, wie is de gelukkige?' vraagt Zino meteen.
'Ik heb nog geen meisje gescoord maar heb wel een oogje op iemand.' vertelt Lucas eerlijk. Zino kijkt verbaasd maar begint daarna tot aan zijn oren te glunderen. 'Dat is dan leuk voor dat meisje, denk ik.' zegt Zino. Terwijl Zino dat zei waren ze de oprit van het huis opgelopen. 'Ik zie je morgen wel weer!' roept Lucas terwijl hij het paadje richting de schuur inslaat.
'Wie is het nou?' roept Zino op een vragende manier aan Lucas. Lucas maakt een zwaaiend handgebaar en doet daarna de houten deur van het hek dicht. 'Ook lekker vriendelijk is dat.' zegt Zino tegen zichzelf en hij loopt daarna de oprit af en slaat af naar rechts.

Liggend op de bank maakt Lucas zijn huiswerk voor Nederlands, hij moet een opstel schrijven over de bermuda driehoek. Lucas opent zijn Apple laptop en typt bij Google: bermuda driehoek. Hij krijgt veel websites binnen maar hij opent die van Wikipedia. Nadat hij alle informatie had gelezen schrijft hij een korte samenvatting erover en daarna zijn opstel. Pffhhuuu... wat saai zeg, wat een kut opdracht is dit.
Imalia Komt binnen lopen en ziet dat Lucas bezig is met zijn opstel. Ze begint te glunderen en is blij dat Lucas nu eindelijk wel zelfstandig zijn huiswerk maakt. Hij lijkt van buiten wel heel groot maar van binnen is het nog steeds mijn kleine jongen, denkt Imalia. Lucas schrijft verder en opeens ziet hij een beeld voor zich. Een beeld dat hij op een moderne nieuwe motorboot zit die op een zee vaart tussen drie landen in. Langzaam vaart hij verder en opeens verdwijnt het zicht van Lucas en ziet hij bijna niets meer, het enige wat hij nog ziet is het zeewater. Daarna werd hij harder naar beneden getrokken en hij werd weggezogen van de bewoonde wereld. Lucas schrikt en gaat meteen rechtop zitten. Alsjeblieft niet nog meer déjà vu's, denkt Lucas.

Het is zes uur 's avonds en Imalia en Lucas zitten aan de eettafel en genieten van hun Domino Pizza. 'Eindelijk koop je een Domino Pizza.' zegt Lucas. Zijn moeder kijkt opgewonden maar toch ziet Lucas dat er verdriet in haar ogen zit.
'Mam, mag ik eens naar de bermuda driehoek, ik wil bewijzen dat alle verdwijningen logisch verklaarbaar zijn.' vertelt Lucas opgewonden. Zijn moeder reageert niet maar zit nog steeds met verdriet in haar ogen vooruit te staren.
'Mam, dan antwoord je daar maar niet op maar ik heb één vraagje, hoe komt het dat ik soms delen van de toekomst of het verleden kan zien?' vraagt Lucas. Na dat hij dit had gezegd liet zijn moeder een traan over haar wang rollen.
'Mam, wat is er aan de hand?' vraagt Lucas. Zijn moeder schudt haar hoofd, draait zich om en loopt de eetkamer uit. Lucas kijkt stom verbaasd met zijn donkere wenkbrauwen naar de witte deur met glazen raampjes erin die zijn moeder nu net vijf seconden geleden heeft dicht gegooid.
Opeens voelt Lucas zijn mobiel in zijn zak trillen en haalt hem eruit. Hij ziet dat Rick, één van zijn beste vrienden, hem belt. Lucas twijfelt of hij moet op nemen maar uiteindelijk neemt hij toch maar op.
'Heey Lucas, hoe is ie?' hoort Lucas aan de andere kant van de lijn.
'Met mij is het goed, met jou?' vraagt Lucas met een vriendelijke stem aan Rick.
'met mij ook, en hoe is het met je moeder?' vraagt Rick.
'uhmm... uhmm...'
'Is er wat met je moeder.' vraagt Rick met een bibberende stem.
'Nou nee, maar ze is net huilend de eetkamer uitgelopen.'
'oohh... nou ja, dat zijn volwassenen hé. En wat hebben jullie gegeten?'
'Domina Pizza, jij?' vraagt Lucas aan Rick.
'Echte Italiaanse pasta van een Italiaanse kok. Het was zalig.' antwoord Rick. Het blijft even stil en daarna vertelt Rick nog wat leuke nieuwtjes over zijn oude klas en vrienden.
'Maar ik ga nu, bye bye Lucas.'
'Bye bye Rick, pas goed op jezelf.' antwoord Lucas en daarna hoort Lucas nog alleen maar het gepiep dat de verbinding is verbroken.

Ik moet weten waarom mam zo emotioneel is nadat we een Pizza hebben gegeten. Waarom ging ze daarna meteen weg? Waarom begon ze te huilen? Waarom reageerde ze niet op mijn vragen?
Met dit alles in zijn hoofd loopt hij de kant op waar zijn moeder heen ging in de hoop dat hij antwoordt krijgt op al zijn vragen.

[artikel]

Ik moet een beetje up to date blijven..
Daarom heb ik hier weer een nieuw stukje..
Ik weet niet of ik nog meer stukjes door de weeks kan plaatsen want ik heb ook huiswerk en zo ..
Jammer genoeg reageert niemand op mijn verhaal ....
Als het echt slecht is meld het dan gewoon misschien kan ik er wat aan doen en in het ergste noodgeval kan ik op houden met schrijven!
Maar zo kan ik wel een uur vol praten, hier is het nieuwe stukje! Het is maar een stukje omdat ik niet veel tijd had om te schrijven!

____________________________________________________________________________________________
Lucas rent de trap op richting zijn moeders slaapkamer, in de hoop dat zijn moeder daar zit. Nog voordat hij de deur open doet hoort hij zijn moeder zachtjes snikken. Lucas opent de witte deur van zijn moeders slaapkamer en ziet dat ze op haar grote bruine bed zit. Ze heeft een mooie witte fotolijst in haar hand. Lucas loopt richting zijn moeder en gaat naast haar op het bed zitten. Lucas kijkt naar het fotolijstje en ziet dat het een foto is van zijn moeder en zijn vader samen op hun trouwdag, zijn moeder mooi in haar lange witte trouw jurk en zijn vader in zijn duurste maar niet de mooiste smoking.
'Ik mis hem zo, waarom moest hij nou precies toen in het vliegtuig naar Amerika?' zegt Imalia met een bibberende en verdrietige stem. Lucas zijn vader was omgekomen bij wat wij nu noemen 9/11. Zijn vader zat in het vliegtuig dat recht in één van de twin towers is vloog. De hele wereld was geschokt toen het gebeurden maar bij hun was de klap bijna fataal voor zijn moeder. Toen ze het hoorde kreeg ze een hartaanval en is bijna overleden.
'Mam, jij kan daar echt niets aan doen. Pap moest toevallig voor zijn werk naar Amerika.' Lucas slaat een arm om zijn moeder heen en trekt haar wat dichter naar hem toe.
'Ik ga maar even douchen, misschien knap ik daarvan op.' zegt zijn moeder met een rustgevende toon tegen Lucas.

Zittend op de bank kijkt Lucas naar een documentaire over armoede in derde wereld landen. Opeens hoort Lucas een harde klap. 'Mam, is alles goed daar?' roept Lucas naar boven. Er komt geen antwoord. Lucas loopt richting de trap en hoort het water uit de douche zachtjes op de grond vallen.
'Mam?' vraagt Lucas opnieuw. Hij loopt nu voorzichtig de witte trap op en hoopt dat zijn moeder dat hoort zodat ze reageert. Als Lucas boven arriveert hoort hij niets. Hij loopt richting de badkamer, hij hoort iets. Kleine korte piepende ademhalingen. Van schrik begint Lucas te bibberen omdat hij al vermoed wat er aan de hand is. Snel graaiend naar zijn Blackberry probeert Lucas nog meer naar de badkamer deur te gaan. Zijn lichaam is in schok maar Lucas wil verder. Zijn lichaam voelt alsof het ieder moment kan gaan instorten. Met zin handen voelt hij dat hij zijn Blackberry heeft bereikt, hij pakt hem snel uit zijn zak en belt 112.
'Hallo zegt u het maar.' hoort Lucas een vrouw rustig zeggen.
'Ik zou graag een ambulance willen hebben!' schreeuwt Lucas door de telefoon.
'Zou u misschien even uw adres kunnen doorgeven dan kunnen we een ambulance naar u toe sturen.' is het antwoordt van de vrouw.
'Annia van Links straat, het nummer is 16.' antwoordt Lucas op een beleefde toon maar toch indringend.
'We zullen er één naar u sturen, ze zijn er over zo'n vijf minuten.'
Lucas hangt op en voelt dat zijn gevoel langzaam uit zijn lichaam trekt. Zijn benen beginnen steeds slapper de worden. Met een harde klap valt Lucas op de grond. Ik moet blijven leven, ik moet mijn moeder helpen, ik moet bij bewustzijn blijven, dat is alles waar Lucas nu aan denkt. Zijn beeld vervaagt, het wordt wazig en daarna wordt alles zwart.

Lucas opent zachtjes zijn ogen en kijkt tegen een wit plafond aan. Waar ben ik, dat is de eerste vraag die in hem opkomt, is alles goed met mijn moeder? Lucas voelt dat hij op iets zachts ligt, maar ook dat er iets op hem ligt. Lucas probeert zijn hoofd te draaien maar krijgt meteen een steek in zijn nek. 'AAAUUUUWWW!' schreeuwt Lucas. Lucas hoort dat er iemand een deurklink omlaag doet en dat de deur open gaat.
'En hoe gaat het met je?' vraagt een zware, aardige en vriendelijke stem. Lucas voelt dat het gene waar hij oplicht de boven kant langzaam omhoog gaat. Lucas ziet nu een man met grijs haar, een zwarte bril, een vriendelijk gezicht en een soort van witte jas aan.
'Waar ben ik?' vraagt Lucas, maar terwijl hij het zegt krijgt hij een schrok in zijn keel.
'Je bent in het ziekenhuis, en ja met je moeder gaat alles goed. Ik spreek je later nog wel bij maar je moet nu gaan slapen.' antwoordt de dokter.
Lucas voelt dat de bovenkant van het bed weer naar beneden gaat en hoort de voetstappen van de dokter langzaam wegtrekken. Na een zachte knal van de deur is alles weer opnieuw dood stil.

[-Maaike-]

Heey!

Als eerste, niet iedereen die je verhaal leest reageert er ook op. Daarnaast reageren mensen sneller als je zelf op verhalen van anderen reageert En als je iets meer tijd tussen de stukjes laat, kan men beter bij blijven, bijvoorbeeld om de dag
Ten tweede, ik doe mijn best om up-to-date te blijven van je verhaal, alleen ik heb niet zo heel veel tijd door school, etc. Dus vandaar dat ik een beetje achter loop.

En nu naar je verhaal, want daar gaat het immers om! Je verhaal is leuk om te lezen en ook goed om te volgen. Ik ben benieuwd hoe het schooljaar van Lucas zal zijn!
Mag ik je wel de tip meegeven om het nog eens over te lezen voordat je het plaatst?

Dan krijg je nu mijn feedback over je stukje van 18 september dat je 's morgens hebt geplaatst.

Lucas schrikt wakker en kijkt verbaast om zich heen.

Je zegt hier dat Lucas wakker schrikt, maar ik denk dat je bedoelt dat hij uit zijn gedachte opschrikt.

Waar ben ik?, is de eerste vraag die in hem opkomt.

Het vraagteken kun je in deze zin weglaten, omdat je al aangeeft dat het een vraag is.

Hij gaat naar rechts en komt in een gang met allemaal kleine kantoortjes, witte muren en zwarte met tegel bedekte vloer.

Je omschrijving over de gang staat een beetje los van de zin. Probeer beschrijvingen in je verhaal op te nemen. Bijvoorbeeld: "En komt in een witte gang met allemaal kleine kantoortjes. Zijn spiegelbeed weerspiegeld in de zwarte tegenvloer."

Hij zit een man in de gang

Extra e bij zit, ziet

en loopt die richting op om te vragen welke kant hij op moet.

Ik vind "loopt die richting op" een beetje apart klinken. Ik zou iets van maken als: "en loopt naar hem toe om te vragen.."

twee zwarte stoel en een computer.

Extra EN bij stoel, stoelen

Hoorde Lucas achter zich.

Je verhaal speelt zich steeds in de tegenwoordige tijd af, dus hoorde moet hoort zijn

'Mooie kopjes zijn het, hé.' zegt de directeur.

Je gebruikt hier (en ook vaker in je tekst) .' zegt
Het is mooier om van de punt voor het aanhalings teken een komma te plaatsen: 'dat is mooi,' zeg ik

Hij gaat richting zijn stoel achter het bureau en gaat erop zitten.

Ik zou hier van maken "hij loopt naar zijn stoel en gaat achter zijn bureau zitten"

ik hoop dat je een goede tijd te gemoed gaat.

Ik snap wat je hier bedoelt, maar als directeur van een school zal hij eerder iets zeggen als: "Ik hoop dat je het naar je zin hebt"
Mocht je het zo laten staan, dan is gemoed met een t, een goede tijd tegemoet gaan

antwoord een oude man.

Achter antwoord hoort nog een T. De oude man is namelijk de derde persoon en dan is het stam + t

ben 16 jaar,

Alle getallen onder de twintig schrijven we voluit

'Oké, wat leuk... Kan je misschien ook nog je uiterlijk beschrijven?' vraagt de docent. Lucas kijkt net zoals andere leerlingen verbaasd omdat de docent vraagt naar zijn uiterlijk terwijl hij nu recht voor hem zit.

Leuke manier om het uiterlijk van je personages te omschrijven!

Het enige waar Lucas de hele tijd aan kon denken is Alina.

Je verhaal is in de tegenwoordige tijd, dus het is kan

'Dank u wel, maar zou ik nu mogen gaan.'

Ik zou van "maar zou ik nu mogen gaan" maken, "mag ik nu gaan?"

Zo, dat is een hoop feedback ^_^ Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Deze keer zeg ik niet schrijf snel verder, want ik moet nog een paar stukjes van je lezen

Groetjes Maaike

[artikel]

Dank je voor je reactie...
ik zit hier gewoon van geluk te glunderen
Ik snap al mijn fouten..
erg bedankt voor je mooie en fijne reactie..
morgen/overmorgen komt er weer een nieuw vervolg!
dus iedereen GOED OPLETTEN!

[-Maaike-]

Heey!

Daar ben ik weer ^_^

Leuk stukje om te lezen! Wat sneu dat de banden zijn lekgeprikt zeg! Maar wat verassend dat Lucas in de toekomst en het verleden kan kijken!

En dan komt nu de feedback

Na een dag gewerkt op school

Je bent hier een stukje van de zin vergeten, namelijk: 'te hebben', na een dag op school gewerkt te hebben

heeft dit nou weer gedaan.' zegt Lucas

Wanneer je na een gesproken zin bijvoorbeeld zegt neerzet, dan zet je in plaats van de punt een komma.
Ik raad je aan even de tekst zelf na te lezen, waar je dit kan veranderen
heeft dit nou weer gedaan,' zegt Lucas

en jij was Zino toch?' antwoord Lucas.

Lucas is de derde persoon, en dan wordt het stam + t. Achter antwoord komt dus nog een T. Ook hier moet je even zelf de tekst nalopen

Zino kijkt denkend na en

Je hebt hier denkend en na omgedraaid, beter is: 'na denkend'

'Moet jij dan niet van je ouders niet meteen naar huis?'

In deze zin gebruik je een dubbele ontkenning, waardoor er eigenlijk staat "moet jij van je ouders meteen naar huis?' Het maakt opzich niet uit welke 'niet' je uit de zin haalt, maar ik zou de tweede niet weg halen

Terwijl Zino dat zei waren ze de oprit van het huis opgelopen.

Je verhaal is in de tegenwoordige tijd, dus terwijl Zino dat zei, zijn ze de oprit van het huis opgelopen

bermuda driehoek.

Bermuda moet als ik het goed heb met een hoofdletter zijn.

Imalia Komt binnen lopen en

Een hoofdletter te veel bij komt.
Ik vind dat je Imalia op een leuke ondoordachte manier voorstelt als de moeder van Lucas!

Daarna werd hij harder naar beneden getrokken en hij werd weggezogen van de bewoonde wereld.

Ook de dagdroom van Lucas speelt zich nu af, dus de twee keer werd moet wordt zijn

Het is zes uur 's avonds en Imalia en Lucas zitten aan de eettafel en genieten van hun Domino Pizza.

In deze zin heb je drie keer achter elkaar 'en' staan. Het leest veel fijner als je niet veel dezelfde woorden gebruikt.
Ik zou het veranderen naar iets als: "Het is zes uur als Imalia en Lucas aan de eettafel van hun Domino Pizza genieten'

Na dat hij dit had gezegd liet zijn moeder een traan over haar wang rollen.

In deze zin staat de tijd verkeerd, 'nadat hij dit heeft gezegd laat zijn moeder..'

'met mij ook, en hoe is het met je moeder?' vraagt Rick.

Zin beginnen met een hoofdletter.

'Is er wat met je moeder.' vraagt Rick met een bibberende stem.

Persoonlijk snap ik niet helemaal waarom Rick met een bibberende (en voor mij komt dit over als bang, angstig) vraagt hoe het met Lucas' moeder is, maar er verder geen aandacht aan besteed.

Ik moet weten waarom mam zo emotioneel is nadat we een Pizza hebben gegeten. Waarom ging ze daarna meteen weg? Waarom begon ze te huilen? Waarom reageerde ze niet op mijn vragen?
Met dit alles in zijn hoofd loopt hij de kant op waar zijn moeder heen ging in de hoop dat hij antwoordt krijgt op al zijn vragen.

Het is goed dat je vragen gebruikt om een beetje spanning op te wekken. Maar je stelt hier wel een heleboel vragen. Ik zou het houden op vragen als "waarom werd emotioneel" en "waarom reageerde ze niet op mijn vragen". En waarom de rest niet? Omdat die vragen voor de hand liggen, vind ik

Ik hoop dat je er iets aan hebt! Vanavond of morgen zal ik je volgende stukje lezen

Groetjes Maaike

[artikel]

dankjewel voor je handige tips..
ik zal ze morgen snel gaan veranderen want ik ga nu lekker slapen
Ik probeer morgen ook meteen weer een nieuw stukje te vertellen..
Ik vertel 1 klein dingetje waar het over gaat:
"Lucas komt tot een schokkende ontdekken en treft een raar persoon op een rare plek..."

Wat dit allemaal inhoud?
Dan moet je het verhaal van morgen maar gaan lezen!

Jochem..

[artikel]

een wat lang stukje maar hierna gaat het naar hoofdstuk 2...
Nog bedankt voor je extra tips!

___________________________________________________________________________________________
'Ja, deze kant op,' zegt de dokter tegen Lucas,' hier ligt je moeder.'
Lucas ziet een witte deur die wordt open gedaan door de dokter. Nadat Lucas richting de deur gaat ziet hij steeds meer van de kamer waar zijn moeder ligt. Lichte grijze muren, witte tegels, een wit bed, met daarin zijn moeder. Lucas komt stapje voor stapje dichterbij. Hoe meer hij bij zijn moeder komt des te meer hij ziet hoe ze er nu uitziet. 'Mam?' Lucas staat nu naast haar bed en hangt met zijn hoofd boven het hoofd van zijn moeder.
'Tot mijn spijt moet ik mededelen dat je moeder een hartaanval heeft gehad en nu in coma ligt.' De dokter is naast Lucas gaan staan en slaat een arm om hem heen.
'U bedoelt dat ze nu in coma ligt omdat ze een hartaanval heeft gehad?' vraagt Lucas met waterige ogen. Zijn lichaam begint weer te trillen en er rolt al snel een traan over zijn wang. Het tranenspoor wordt verlicht door de lampen in de kamer, het kleurt nu mooi goud. Een mooie kleur bij een slechte mededeling, denkt Lucas. Hij kijkt nog eens goed naar zijn moeder en ziet dat haar mooie lichte blonde haren in de war zitten. Met pijn in zijn hart en bijna doorzakkend door zijn knieën loopt Lucas richting de deur van de kamer.
'U kunt elke dag van drie uur 's middags tot zeven uur 's avonds bij uw moeder op bezoek komen. Als ze wakker wordt zullen we het u laten weten.' Lucas loopt nu helemaal de kamer uit en rent uit het ziekenhuis. Net voordat hij de deur van het ziekenhuis is uitgerend valt hij met een harde smak op de grond. Hij krabbelt snel weer overeind en kijkt beschaamd de hal door om te kijken of iemand het heeft gezien. Gelukkig, niemand aanwezig in de hal.

Lucas arriveert op de oprit van zijn huis en slentert richting de blauwe deur. Hij rommelt wat in zijn jaszak en haalt daarna de huissleutel eruit. Hij steekt de sleutel in het sleutelgat en voelt dat het sleutelgat zich verweerd. Lucas probeert hem er opnieuw in te steken en deze keer lukt het wel. Gelukkig maar, was bang dat ik buiten moest gaan slapen. De zware voordeur duwt Lucas langzaam open. Wow, Imalia in coma, denkt Lucas terwijl hij naar binnen stapt. Hij trekt zijn grijze Vans uit en zet ze netjes in het schoenenrek. Nadat hij dat heeft gedaan trekt hij zijn zwarte jack uit en hangt hem aan de roestvrijstalen kapstok die in de hal ophangt. Lucas kijkt rustig om zich heen, witte muren, parketvloer, kapstok, schoenenrek, eikenhouten kastje met een grote hangende spiegel erboven, maar geen teken van Imalia. Hij had nog nooit gedacht dat hij zijn vervelende en altijd bezorgde moeder echt eens zou gaan missen, maar dat moment was nu keihard aangekomen. Een tijd zonder Imalia, een tijd zonder moeder en een gevoel van angst en wanhoop, dat alles is het enige waar Lucas aan kan denken. Lucas loopt nu richting de deur richting de woonkamer en opeens valt zijn zicht weg.

Een getinte jongen met donkere ogen schreeuwt allemaal scheldwoorden door zijn huis. 'Jij bent echt een kut moeder, echt een grote egoïst en een zak!' De jongen ploft op zijn bed, dat midden in een kamer met blauwe muren en met een witte vloerbedekking staat. De jongen pakt een sporttas en loopt daarmee richting zijn witte klerenkast. Wanneer de jongen er recht voor staat smijt hij de deur open, pakt wat kleren eruit en stopt het in zijn Adidas tas. Nadat de jongen zijn tas heeft gevuld met kleren, lakens en wat eten, probeert de jongen zachtjes naar buiten te sluipen. Hij staat nu voor de zwarte voordeur, hij pakt de deurklink beet, duwt hem zachtjes omlaag. De jongen trekt zachtjes aan de deur en hij zwaait geluidloos open. De jongen stapt nu naar buiten en komt op de rode oprit te staan. Nadat hij helemaal buiten staat smijt hij de deur met een harde klap dicht. Hij loopt nu de oprit af en draait zich aan het eind van de oprit zich nog even om. Snel nog terug kijkend naar het witte huis met de rode oprit schieten de fijne maar ook de vervelende momenten daar zijn hoofd. Na een tijdje hebben stil gestaan draait de jongen zich om en loopt weg. Hij loopt de straat uit, daarna een nieuwe straat in, en dan er weer uit. Uiteindelijk loopt de jongen de wijk uit waar hij nu zo'n 15 jaar heeft geleefd.

Na paar minuten lopen loopt hij een mooie nieuwbouw wijk in en ziet de duurste auto's langs de weg staan en er lopen allemaal mensen in pak heen en weer. De jongen loopt de wijk in en loopt richting een groot rood huis. Elke stap die hij zet voelt hij zich meer verlost van zijn familie, hij voelt zich steeds meer vrij. Maar toch laait ook de wanhoop en angst in hem op. De jongen staat nu voor het grote huis, kijkend naar de mooie vormgeving van het huis hoort de jongen achter zich een sirene. De jongen draait zich om en ziet dat er een ambulance de straat in rijdt. 'Ach, ergens zeker een ongeluk gebeurt,' zegt de jongen tegen zichzelf. Hij draait zich weer om en loopt richting de blauwe voordeur. Net voordat de jonger bij de deur arriveert komt de ambulance de oprit oprijden. De jongen draait zich met opgetrokken wenkbrauwen om en ziet dat de ambulance-medewerkers snel de ambulance uit stappen. Er komt een wat forse man naar de jongen aan lopen en vraagt of hij diegene is die gebeld heeft. De jongen schudt zijn hoofd, draait zich om en stopt een sleutel in het sleutelgat. De jongen maakt de deur open en nadat hij dat heeft gedaan stormt ineens de hele ploeg ambulance-medewerkers het huis binnen. De ene loopt naar boven en de andere loopt weer beneden te zoeken.
'Jongens hier ligt een jongen op de grond, maar we kwamen hier toch voor een vrouw?' zegt een van de ambulance-medewerkers. Er lopen ook nu paar mensen de witte trap op en komen met Lucas op hun schouder naar beneden lopen. Nadat de trap vrij is lopen er 2 andere medewerkers de trap op en opeens hoort de jongen een hard gekraak, alsof er iets kapot getrapt is. Na een tijdje komen de twee ambulance-medewerkers de trap af en hebben een vrouw op hun schouders.

Lucas wordt weer bij bewustzijn en ziet dat hij nog steeds in de hal staat. Wow, dat was een déjà vu over het ongeval met mijn moeder en mij. Terug denkend aan alles wat hij heeft gezien herkent hij die jongen ergens van. Na een tijdje in de hal stilstaand komt Lucas erachter dat Zino de jongen was uit zijn déjà vu. Lucas schrikt en in zijn gedachten bedankt hij Zino. Na een tijdje stilstaan doet Lucas de deur naar de woonkamer open. Alles nog precies hetzelfde als voor het ongeval. Waar is Zino nu eigenlijk heen en hoe heeft hij mijn huisdeur open gemaakt?
Lucas gaat nu langzaam richting ze leer bedekte bank en gaat erop liggen. Na een tijdje valt Lucas in slaap.

[-Maaike-]

Heey!

Nu ben ik helemaal bij gelezen. En ik moet zeggen dat je verhaal meer vorm begint te krijgen. Heel goed, ga zo door!

Eerst even de feedback van je stukje van 19 september.

zijn moeder mooi in haar lange witte trouw jurk

Deze zin loopt een beetje vreemd, ik zou er iets van maken als: "zijn moeder in haar mooie lange witte trouwjurk.'

Lucas zijn vader was omgekomen bij wat wij nu noemen 9/11.

Je kunt het stukje 'bij wat wij nu noemen' weg laten, iedereen kent het begrip 9/11

De hele wereld was geschokt toen het gebeurden

Een N teveel bij gebeurden; 'gebeurde'

Hij loopt nu voorzichtig de witte trap op

Meestal als je iets hoort en niemand reageert op je vragen dan maak je juist veel geluid om aandacht te trekken. Als je voorzichtig de trap oploopt zal de moeder het nooit horen.

Zijn benen beginnen steeds slapper de worden

de veranderen in te

Lucas voelt dat het gene waar hij oplicht de boven kant langzaam omhoog gaat

Hetgene is één woord en oplicht is met een g. Licht met ch gaat over bijvoorbeeld zonlicht.

Na een zachte knal van de deur is alles weer opnieuw dood stil.

Een knal wordt normaal gesproken ervaren als iets luid, dus beter is iets als 'een zachte klik'
En doodstil is een woord.

Dan de feedback van 21 september

Lichte grijze muren,

Beter is als je schrijft: 'licht grijze muren'

Even over het ziekenhuis; in het vorige stukje schrijf je dat ook Lucas is opgenomen. En hij heeft pijn. Maar in je laatste stukje is hij op de been en kan hij gewoon het ziekenhuis uitrennen. Hier mist wat informatie. Zeker nadat hij een behoorlijk heftig nieuws heeft gehad, waar je best meer aandacht aan mag besteden Het kan natuurlijk zo zijn dat je dit nog toelicht, maar de lezer (zoals ik) ervaart dat niet als heel erg prettig. Het zou fijn zijn als je hier ook beschrijft wat Lucas had en hoeveel tijd er tussen de opname in het ziekenhuis zit en het bezoek aan zijn moeder.

In het stukje over de getinte jongen, kun je proberen om het woord 'jongen' wat minder te gebruiken. Want je gebruikt het erg vaak in die korte alinea en dat wordt op een gegeven moment een beetje irritant. Zoek er een synoniem voor of probeer de zinnen anders te schrijven.
In eerste instantie dacht ik dat het over Lucas ging, die terug in de tijd keek. Je had iets meer mogen beschrijven dat het om een heel ander persoon ging, wel vind ik de manier waarop je hem in het leven Lucas brengt mooi omschreven!

De getallen onder de twintig schrijf je voluit.

'Ach, ergens zeker een ongelijk gebeurt

Ik denk dat je ongeluk bedoelt in plaats van ongelijk.

Ik geloof dat je al minder foutjes maakt dan in het begin. Ga zo door!

Groetjes Maaike

[artikel]

sorry maar ik heb veel huiswerk en toetsen..
als ik daar vanaf ben kan ik weer posten en verbeteren

[mena1998]

Heey echt waar, komt er nog meer!!!!!!!!!! K vind hetgeweldig!!! Ik wil het ook zo goed kunne!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Bye (schrijf door hoor)

[artikel]

IK heb kleine probleempjes met mijn hart en mijn borst..
Zeer tot mijn spijt betekent dit dat ik pas ergens na de herfstvakantie weer kan gaan schrijven. Sorry voor al het ongemak.

GR,
Jochem

[-Maaike-]

Beterschap!
Ik zal geduldig op je volgende stukje wachten

Groetjes Maaike

[artikel]

Oke,
Na heel lang weg geweest ga ik weer proberen alles op te pakken. Mijn hart is weer stabiel en ben weer stukken gezonder dan eerst. Het kan wel nog even een tijdje duren voordat ik weer een nieuw stukje post omdat ik in de toetsweek zit. Ik wou dit (wat ik nu schrijf) even schrijven zodat jullie weten dat ik nog leef en dat ik weer stukjes ga posten.

Gr

[Jenna]

Huh okej je ene laatste berichtje was een beetje schokkend. Hoezo heb/had je problemen metje hart en borst? Ook een hartaanval gehad ofzo? Beterschap dan

Maar ff over je verhaal. Tot vandaag wist ik niet een dat jouw verhaal bestond, anders had ik eerder gereageerd. Maar nu ben ik er

Okej dis een beetje dom om te vertellen maar de dag waarop jij met je verhaal begon te postebn, 16 september die dag was ik jarig Sorry dat moest er ff uit, Toeval he?

Maar het viel me op dat je twee intro's hebt. Je hebt eerst je proloog geschreven en toen een stukje van hoofdstuk 1. Daarna ben je begonnen met het herschrijven. Misschien is het handig om je eerste proloog te verwijderen ofzo. Want als lezer lees je het twee keer.

Maar ik vind je verhaal wel heel erg leuk. je tittel zorgde ervoor dat ik er mee begon te lezen. Hoe kan een roos zwart zijn en wat heeft dat met je verhaal te maken? Ik heb helemaal tot nu toe dan he niks opgemerkt met iets wat met een zwarte roos te maken heeft. Misschien komt dat nog?..

Anyway schrijf verder als je weer tijd,zin hebt

[artikel]

@ Jenna, ja inderdaad heb ik twee beginnen stukken, de ene heb ik eerst geschreven en de 2de heb ik geschreven nadat ik tips enzovoort had gekregen. Erg leuk dat je nu ook mijn verhaal leest, heb ik er weer een lezer bij (al denk ik wel dat ik veel vaste lezers kwijt ben omdat ik lang niet meer heb gepost).

Oké, nu weer even een stuk(je) voor mijn verhaal ;p Het is niet echt een spannend stukje of dergelijke maar het is meer om wat info te geven. Ik hoop dat u het in de smaak mag vallen, wil het niet in de smaak vallen zou ik het erg op prijs stellen als u dat zou willen melden, ook als het wel leuk is zou ik dat willen weten want dan weet ik hoe ik verder moet schrijven.

____________________________________________________________________________________________
Lucas slaapt rustig op de bank totdat hij op een gegeven moment harde geluiden hoorde. Hij opent langzaam zijn ogen en zijn zicht is nog wazig. Het witte plafond waar hij naar kijkt lijkt door zijn waterige ogen net een witte zee. Hij blijft nog even liggen en denkt dat hij het geluid maar heeft gedroomd maar toen hoorde hij geritsel uit de voorraadkast. Hij wrijft met zijn hand de slaap uit zijn ogen. Langzaam probeert hij op te staan. Eerst komt zijn rechtervoet met een plof op de parketvloer die snel gevolgd wordt door de plof van de linkervoet die op de vloer komt. Langzaam probeert hij op te staan, net als hij denkt dat het is gelukt en bijna helemaal rechtop staat wordt hij duizelig en gaat zijn kont weer richting de bank. Weer komt er allemaal rare geluiden uit de voorraadkast, geritsel, voetstappen en ook een klank van kapot gevallen glas. 'Shit, gaat lekker!' hoort Lucas uit de kast komen.
'Wie is daar?' Lucas zijn stem klinkt vragend maar ook bibberend. Is het wel slim om te praten tegen een voedseldief, denkt Lucas. Kijkend naar de kast en wachtend op antwoord ziet Lucas dat de deurklink van de deur omlaag wordt geduwd. Lucas zijn hart begint steeds harder en sneller te kloppen. De deurklink van de deur is nu helemaal beneden en de deur komt langzaam in beweging. Langzaam komt er een hoofd te voorschijn. Zwart haar, getinte huidskleur en toen kwam het cruciale, de hele donkere ogen.
Lucas herkende de donkere ogen en wist bijna zeker dat Zino het was die uit de kast zou komen.
'Zino?'
'Ja', zegt Zino opgewekt die nu de voorraadkast uitloopt.
'Waarom ben je in míjn huis?' terwijl het gezicht van Lucas boos gaat staan, de wenkbrauwen omlaag en zijn mondhoeken staan dreigend. Zijn ogen kijken kil in die van Zino.
'Jongen je ogen branden.' Zino wrijft met zijn handen zijn oogleden heen en weer over zijn oogbal. Lucas wacht nog steeds op het antwoord maar zijn gezicht gaat wat vrolijker en aangenamer staan. Nadat Zino stopt met over zijn ogen te wrijven loopt hij naar Lucas toe en gaat naast hem op de bank zitten.
'Waarom ben je nou in mijn huis?'
Zino kijkt Lucas droog aan en probeert snel van onderwerp te wisselen. 'Waarom lag je één week in het ziekenhuis, ik heb me zorgen gemaakt.'
'Heb ik een hele week in het ziekenhuis gelegen?'
'Ja' antwoord Zino terwijl hij vragend naar Lucas gaat kijken omdat hij niet wist hoelang hij in het ziekenhuis had gelegen. Lucas kijkt voor zich uit naar het plasma tv en blijft even stil. Lucas draait nu zijn hoofd en kijkt de tuin in, hij ziet nu pas dat het al schemerig is. Zino kijkt nog steeds naar Lucas en wacht op antwoord op zijn vraag. Er valt een stilte, de jongens bewegen niet echt. Het lijkt wel alsof deze stilte uren duurt, denkt Lucas, het lijkt wel alsof we op freeze staan. Nadat er enkele minuten omgaan en er wordt niets meer gezegd loopt Zino naar de hal en komt hij terug met schoonmaak spullen. 'Ik maak even de vloer van de voorraadkast schoon want heb daarnet een pot per ongeluk omgestoten'. Lucas kijkt nu naar Zino en geeft een hoofdknikje.
Zino loopt naar de voorraadkast en maakt de vloer schoon als er opeens een vervelende toon door het huis galmt. Lucas schrikt op van zijn gedachten en zit dat de zwarte huistelefoon voor hem op de tafel ligt. Ooh, de telefoon gaat, denkt Lucas. Hij gaat steeds meer naar voren op de bankt zodat hij bij de telefoon kan. Lucas neemt de telefoon op.
'Hallo. U spreekt met Lucas van der Meers.'
'Goede avond Lucas.' Hoort Lucas aan de andere kant.
'Met wie spreek ik?'
'Je spreekt met Johnas Deberge, de directeur van je school'
'Ooh, goede avond meneer Deberge, waarmee kan ik u van dienst zijn?'
'Ik hoorde dat je er al een week niet op school bent geweest, kan je dat misschien uitleggen'
Lucas voelt dat hij zich begint te schamen omdat hij nu tegen de directeur van zijn school alles moet gaan uitleggen.
'Maar natuurlijk kan ik het u uitleggen maar dat die ik liever niet via de telefoon' was het antwoord wat Lucas gaf.
'Oké, ik zie je dan morgen ochtend graag in mijn kantoortje.' En daarna hoorde Lucas het gepiep dat de telefoon was opgehangen. Lucas legt de telefoon naast hem neer en hij ziet dat Zino aan komt lopen.
'Je zit in de problemen?' vraagt Zino terwijl hij naar het geschrokken gezicht van Lucas kijkt.
'Ik zou het niet weten'

Nadat Zino alles had opgeruimt, de jongens nog even tv hebben gekeken liep Lucas naar de keuken en gooide twee diepvries pizza's in de oven. Lucas heeft net de oven dicht gedaan toen Zino aankwam lopen en toen gingen ze samen aan de eettafel zitten. De klok op de muur tikt door terwijl de jongens hun huiswerk maken. Lucas kan zijn concentratie niet goed vast houden omdat hij telkens aan zijn moeder in het ziekenhuis maar ook aan Alina moest denken. 'Yeah, de pizza's zijn klaar', zegt Zino terwijl de wekker van de oven net afgaat. Lucas staat op en pakt oven wanten zodat hij de ovenplaat eruit kan halen. Hij opent de oven en pakt de plaat beet. Wanneer de plaat er half uit is gaat de telefoon. 'Zino kan jij even opnemen, mijn handen zitten vol' zegt Lucas terwijl hij verder gaat met de ovenplaat eruit halen. Zino rent naar de woonkamer maar ziet dat de telefoon niet meer op de bank ligt, snel rent hij naar boven om te kijken of hij daar de telefoon wel kan vinden. Als hij arriveert in de gang ziet hij dat er een telefoon op het kastje dat in de gang staat staat. Zino ziet half welk nummer er op het beeldscherm staat voordat het verdwijnt. 'Shit! Net te laat.'
Zino loopt weer naar beneden de keuken in en ziet dat Lucas de tafel al heeft opgedekt. Hij gaat tegenover Lucas zitten en ruikt eens goed aan zijn pizza. Lekker.
'Wie was het die belde?' vroeg Lucas toen Zino net een hap van zijn pizza wou nemen.
'Zou ik niet weten, was net te laat. Maar het nummer eindigde op 34209'
34209, waarom komt me dat zo bekent voor, denkt Lucas. Hij neemt nu een hap van zijn pizza Hawaï.
'Dat is het einde van het ziekenhuisnummer', schreeuwt Lucas met een volle mond.
'Dankjewel, nu ziet ik vol met je eten, lekker?'
Lucas kijkt geïrriteerd naar Zino. Zino kijkt verbaasd terug naar Lucas. Na enkele secondes snapt Zino pas waarom Lucas zo opgewekt is. Zino neemt weer een nieuwe hap van zijn pizza.
'Ik moet ze straks terug bellen, waarschijnlijk gaat het over mijn moeder' zegt Lucas. Na die zin is het de hele tijd stil gebleven terwijl de jongens eten. Lucas werkt zijn laatste stukje pizza naar binnen.
'Weet je nog dat ik met je mee naar huis was gelopen? Toen ik daarna thuis kwam heb ik ruzie gehad met mijn moeder en ben toen het huis uitgelopen. Je vindt het toch niet erg dat ik hier slaap, hé?' zegt Zino.
Lucas kijkt met grote ogen van verbazing naar Zino maar hij knikt daarna naar hem. 'Je kan de logeerkamer nemen, helemaal op de zolder'
Zino knikt en wilt van tafel weg lopen, opeens schiet bij hem iets te binnen. Ook Lucas loopt van tafel weg.
'Lucas?'
'Ja?'
'Weet je nog dat ik je vroeg op wie je nou verliefd bent?'
Lucas kijkt naar Zino en voelt dat hij begint te blozen.
'Ja, waarom?
'Wie is het nou?', zegt Zino op een aandringende toon.
Lucas loopt nu naar de woonkamer en wuift Zino weg, nadat hij in de woonkamer is gearriveerd gaat hij meteen op de bank zitten en zet hij het plasma tv aan. Zino staat nog steeds in de keuken en heeft nog steeds geen antwoord op zijn vraag. Hij loopt nu maar de woonkamer-eetkeuken uit en loopt de trap op richting de zolder.

[Lovex]

Heej,

Ik moet zeggen de titel van je verhaal is erg interessant, waardoor ik je verhaal graag wou lezen.
Ga zo door! Ik ben benieuwd hoe het verder zal lopen tussen Lucas en Alina.

Groetjes Selin

[artikel]

@ Selin, leuk dat je het verhaal volgt. Ben benieuw hoe je het verhaal later helemaal maat vinden.
@ alle bezoekers, hoop dat jullie van het verhaal genieten!

Paar dagen geleden had ik een stukje geplaatst en ik reageer nu pas omdat ik jullie de tijd wou geven om het goed te lezen en er van te genieten (+ ik had veel huiswerk en moest leren voor wat toetsen).
Ik was eigenlijk van plan om vandaag in één keer hoofdstuk 1 af te sluiten maar wat blijkt, ik moet nu gaan eten dus heb niet echt veel tijd meer. Daarom dacht ik van weet je wat, ik zet er alvast op wat ik al extra heb en ik zal proberen vanavond dan nog het laatste stukje van hoofdstuk 1 erop te zetten.
Nu weer een heel lang stuk maar het ik vind het wel een leuk stukje. We zijn bijna bij de liefde scene!
_____________________________________________________________________________________
Zino loopt nu de tweede trap op en komt op de zolder terecht. Oké, dus hier mag ik slapen, denkt Zino. Hij kijkt om zich heen en ziet een witte kledingkast, een bureau en een bed en voor de rest staat de grote ruimte leeg. Hij loopt nu van de trap vandaan en gaat op het bed zitten. Hij veert goed, denkt Zino, hier kan ik wel lekker op slapen. Zino gaat nu helemaal op het bed liggen, hij strekt zijn armen helemaal en zijn benen ook. Oh wacht, mijn adidas tas staat nog beneden, denkt Zino en hij staat meteen weer op van het bed. Hij rent de trappen af en pakt zijn bagage die onder de kapstok staan bij de voordeur van het huis.

Lucas hoort dat Zino de trap af komt gerend en kijkt van de tv weg naar de hal. 'Zino, weet jij waar de telefoongids ligt?'
'Waarom moet je dat weten?' Zino komt de kamer nu binnen lopen me zijn adidas tas in zijn hand.
'Ik weet het telefoonnummer van het ziekenhuis niet uit mijn hoofd, hè.'
'Jonge, jij woont al je hele leven lang in dit huis, waarom zou je dan niet weten waar de telefoongids ligt. Ik ben er pas een weekje dus nee ik weet niet waar hij ligt.'
Lucas beseft zelf nu dat het een domme vraag is en gaat brainstormen op waar de telefoongids zou kunnen liggen. Zino loopt nu de kamer weer uit en zet zijn voet op de eerste traptreden als hem iets binnen schiet.
'Waarom kijk je niet gewoon op het internet?' vraagt Zino terwijl hij zich op de trap draait richting Lucas.
'Natuurlijk' Lucas geeft een klap tegen zijn hoofd omdat hij weer zo dom was zelf niet op het idee te komen. Zino kijkt raar op maar loopt daarna de trap helemaal op. Lucas staat op van de bank en loopt nu naar de televisiekast en trekt een de aller rechtse la open. Hij pakt de laptop uit de la en ziet dat ook toevallig de huistelefoon in die la ligt. Lucas loopt nu weer terug naar de bank met de laptop en de huistelefoon in zijn handen.

Zino is weer op de zolder aangekomen en gooit zijn tas op het bed. Het bed beweegt nog een beetje op en neer na van het gewicht wat er spontaan op komt. Zino loopt naar het bureau en gaat op de stoel ervoor zitten. Hij kijkt naar de zonsondergang en zijn gedachten dwalen af naar zijn ouders en zijn zusjes en broertjes.

Lucas heeft de laptop opgestart en typt bij Google in: Ziekenhuis Drafedracht. Er verschijnt een hele lijst met allemaal websites en hij klikt op de eerste link die hij ziet. Welkom bij de website van het ziekenhuis in Drafedracht verschijnt er in beeld. Lucas zoekt naar het knopje contact en ziet dat het knopje helemaal rechtsboven bij de website zit. Na erop hebben geklikt en gewacht tot de website is geladen scrolt hij naar beneden totdat hij telefoonnummer ziet staan. Zijn linkerhand gaat nu naar de huistelefoon die naast hem ligt en pakt hem op. Hij toets het nummer van het ziekenhuis in.
'056-3934209' zegt Lucas terwijl hij het intypt. Hij drukt nu op het groene telefoontje en houdt de telefoon bij zijn oor.
'Hallo, u spreekt met het Ziekenhuis in Drafedracht informatiebalie' zegt een vrouwe stem aan de andere kant van de lijn.
'Hallo, u spreekt met Lucas van der Meers, ik heb enkele vragen voor u', zegt Lucas op zijn beleefdst tegen de vrouw.
'Waar kan ik u mee van dienst zijn?'
'Mijn moeder, Imalia van Dangeste, ligt in op dit moment in het ziekenhuis alleen ik weet nu precies door welke dokter ze geholpen wordt, zou u dit voor mij willen opzoeken?'
'Dat doe ik met plezier, een ogenblikje alstublieft'
Lucas hoort dat de telefoon opzij wordt gelegd en dat de vrouw iets aan het typen is. Lucas wacht geduldig af. Het typen van de vrouw is gestopt en Lucas hoort dat de telefoon weer wordt opgetild.
'Daar ben ik weer, zou u voor mij even de achternaam van uw moeder kunnen spellen?'
'Maar natuurlijk, D-a-n-g-e-s-t-e'
'Dankuwel, ik zie hier dat uw moeder wordt geholpen door dr. Langestellen.'
'Oké, weet u toevallig of dr. Langestellen nu beschikbaar is voor een praatje?'
'Jammer genoeg moet ik u melden dat dr. Langestellen maar werkt tot zeven uur en het is nu al half tien.'
'Oh, oké. Zou u kunnen doorgeven dat hij mij moet bellen in verband met mijn moeder?'
'Dat zal ik doen, zou ik dan even uw telefoonnummer mogen zodat ik hem kan opschrijven?'
'Het telefoonnummer is 056-6630814'
'Oké, nog een fijne avond verder'
'Hetzelfde', antwoordt Lucas en hij hangt de telefoon op.

Zino schrikt weer op uit zijn gedachten als hij Lucas beneden naar hem hoort schreeuwen. Hij staat op van de bureaustoel en loopt naar de trap. Zino hoort dat Lucas te trap op komt lopen.
'Zino?'
'Ja, wat is er?'
'Ik ga slapen, om de een of andere reden ben ik erg moe.'
'Is goed, ik was zelf ook al van plan om bijna te gaan slapen.'
Zino loopt nu de trap af en loopt Lucas tegen het lijf in de hal. Ze lopen rustig langs elkaar heen. Zino loopt helemaal door naar beneden en komt in de woonkamer. Hij gaat nu voor de tv zitten en zet de tv weer aan.

Nadat Lucas Zino tegen het lijf aanliep loopt hij verder naar de deur van de badkamer. Hij pakt de roestvrijstalen deurklink beet en trekt de deur open. Er komt een koude windvlaag uit de badkamer en Lucas' huid wordt kippenvel. Brrr, koud hier, denkt Lucas. Nadat hij het weer warmer heeft kijkt hij de badkamer in en ziet dat het raam wagenwijd open staat. Hij loopt naar het raam en sluit hem. Waarom heeft Zino hem niet gesloten, denkt Lucas terwijl hij voelt dat de kou van de vloer hem langzaam omhoog loopt naar de rest van zijn lichaam. Hij loopt snel naar de wasbak en pakt zijn tandenborstel en doet er tandenpasta op. Hij ziet zijn moeders tandenborstel en voelt dat de angst en wanhoop weer omhoog komen. Hij drukt met al zijn blije emoties de angst en wanhoop weg en poets snel zijn tanden.

Zino kijkt rustig tv en begint zich te vervelen, hij zet de tv uit en loopt de trap op. Hij ziet dat Lucas zijn tanden aan het poetsen is dus Zino loopt door naar de zolder.

[-Maaike-]

Dat is lang geleden, dat ik hier een stukje van heb gelezen ^_^ Leuk dat je weer verder gaat!

Ik ben benieuwd hoe het met de moeder afloopt en of de directeur het verhaal gaat geloven. Een week afwezig zijn zonder melding, is natuurlijk een beetje vreemd

Ga zo door!

[Chiaraa]

Dit is het eerste verhaal wat ik gelezen heb, en dus ook op ga reageren
Ik ben zo benieuwd hoe het nou met de moeder gaat aflopen!!!
ik wacht

Oowjaa... er zat volgens mij een typ foutje in je verhaal :$....
in het stukje waar Lucas een dejavu over zino heeft, dat hij ziet dat hij van huis wegloopt...
er staat:
'Ach, ergens zeker een ongelijk gebeurt,' zegt de jongen tegen zichzelf
moet het niet Ongeluk zijn??

[artikel]

Na een hele lang tijd afwezig zijn ben ik nu weer eindelijk terug. Waarschijnlijk leest niemand dit verhaal meer maar alsnog, ik moet toch ergens mijn slechte verhaal-ideeën laten. Ik hoop dat jullie ervan genieten maar dat is niet verplicht!
Ik wil het anders gaan doen dan de meeste hier op het forum. Ik plaats nu nog een stukje wat ik zelf heb verzonnen maar ik wil dat jullie ook ideeën voor het verhaal verzinnen zodat ik jullie er beter bij betrek, anders is het allemaal zo mijn...
Dit is het laatste stukje van hoofdstuk 1 (eindelijk dan hé) en daarna begin ik al een beetje aan hoofdstuk 2 maar jullie moeten wel ideeën delen (en dat is wel een soort van verplichting!)
Ik moet er wel bij zeggen dat het maar een heel klein stukje is :S

Veel leesplezier.....
_____________________________________________________________________________________
De zon komt langzaam boven de horizon. Het licht van de zon geeft de slaapkamer van Lucas een oranje kleur. Lucas ligt met zijn ogen open op zijn bed, hij gooit de deken van zich af en gaat zitten op zijn bed. Hij pakt de afstandbediening van de tv op zijn kamer. Nadat hij de tv heeft aangezet zapt hij wat van de ene zender naar de andere zender. De Tour de France is bezig en Lucas blijft met zijn aandacht daarop gefocust.

Zino wordt wakker en loopt meteen de trap af de badkamer in. Nadat hij weer de badkamer uitloopt loopt hij de slaapkamer van Lucas binnen en ziet dat Lucas de Tour de France aan het kijken is.
'En, wie rijdt er in de kopgroep?', vraagt Zino terwijl hij naast Lucas gaat zitten.
'Op dit moment rijdt Voeckler daar, alweer.'
Zino en Lucas kijken de hele etappe bijna af. Iets voordat de etappe is geëindigd loopt Lucas zijn kamer uit en loopt naar beneden. Hij staat nu in de hal en kijkt om zich heen. Er is iets veranderd, denkt Lucas, dat voel ik gewoon.
Nadat hij de hal paar keer goed heeft bekeken ziet hij dat de voordeur niet helemaal dicht zit. Hij loopt naar de voordeur toe. Hoe dichter hij bij de deur komt des te kouder het wordt. Lucas komt nu bij de deur en opent hem verder om te kijken of iemand buiten staat. Niemand te zien.

Zino pakt de afstandbediening en zet de tv uit. Hij loopt nu ook naar beneden en ziet dat Lucas ook naar de keuken loopt. Als Zino naast Lucas komt te staan kijken ze elkaar raar aan.
'Ik dacht dat jij al aan het eten was', zegt Zino.
'Dat was ik van plan maar toen ik hier beneden kwam zag ik dat de voordeur open stond, ben jij daarnet naar buiten gegaan en de deur niet goed dichtgedaan?'
'Nee'
De jongens kijken elkaar nog één keer goed aan en daarna lopen ze samen naar de keuken om wat te gaan eten.
'Wat een ochtend zeg'
'Ja, wat een ochtend...'

[artikel]

Ik weet dat mijn verhaal niet echt goed is (sorry ) maar toch ga ik door omdat ik hou van schrijven al kunnen de meeste mensen hier op deze forums het vele malen beter. Heb jij nog tips voor mij zodat het misschien iets leuker wordt meldt dat dan, alvast bedankt.

Eindelijk na de lange tijd heb ik besloten om er wat liefde in te gooien en eindelijk begint dan hoofdstuk 2.
Mijn eerste 2 hoofdstukken schrijf ik vooral om mijn personages aan je voor te stellen en later (rond hoofdstuk 3) ga ik er nog een extra wending aangeven zoals nog meer liefde maar ook verraad en nog veel meer! En jullie mogen nog steeds ideeen delen zodat dit verhaal meer naar jullie smaak gaat staan, want jullie lezen het wel hé en niet ik, ik schrijf wat in mijn hoofd opkomt dan weer op en zo maken we met ze allen het verhaal . Ook ga ik het verhaal iets minder "officieel" schrijven, dus niet alles meer zo van dat het in een boek staat maar ik ga er zelf mijn schrijfstijl nu echt wel aan toevoegen omdat het voor mij dan makkelijker is om verhalen te schrijven...

Veel leesplezier!
_____________________________________________________________________________________
Hoofdstuk 2

De wekker gaat en ze opent langzaam haar nog slaperige ogen. Daar de slaperige ogen is het beeld wat ze ziet wazig, hierdoor lijkt het witte plafond er nog raarder uit dan normaal. Ze gooit haar hand richting haar radiowekker en deze wekker stopt meteen met piepen. Ze voelt in haar lichaam een opgelucht gevoel als de wekker stopt met piepen. Na wat wakker hebben gelegen trekt ze nog even het dekbed wat hoger op. Langzamer hand valt ze weer in slaap. Eerst sluiten haar ogen en daarna dwalen ook haar gedachten weer weg. Opnieuw slaapt ze weer en ook de bruine teddybeer van haar overleden moeder heeft de jonge dame nog in haar hand. Slapend gaan er vele minuten voorbij.
'Alina! Kom nou opstaan, het is al acht uur geweest!', schreeuwt haar vader van beneden. Alina schrikt meteen wakker en zit recht op in haar bed.
'Ja ja, ik kom eraan, rustig'
Alina staat op en schudt even met haar hoofd heen en weer om haar haar voor haar ogen vandaan te halen. Missie niet helemaal geslaagd dus schuift ze met haar hand de laatste plukjes haar achter haar oren zodat ze er geen last van heeft nu ze veel stress heeft. Ze trekt nu snel een soort van sprintje richting de badkamer. Eenmaal aangekomen loopt ze naar een tafel die voor één van de meerdere spiegels in de badkamer staat. Alina loopt naar het tafeltje en pakt een zwart cocktailjurkje van de witte stoel die voor het tafeltje staat. Ze trekt het jurkje snel aan en begint met haar make-up die allemaal op het tafeltje staat. Een beetje mascara, beetje lipgloss, beetje oogpotlood en van alles en nog veel meer dingetjes. Nadat ze al dat gedoe heeft gedaan kamt ze haar bruine haren en laat het daarna weer los en kijkt ze naar het plekje waar normaal haar elastiek maar tot haar schrik ziet ze dat het daar niet meer ligt. Ze trekt haar hand terug en kijkt tegelijkertijd naar een andere plek. Dit had ze beter niet kunnen doen want nu stootte ze met haar hand een potje mascara om. Shit.. Shit..., schreeuwt ze in haar gedachten. Langzaam loopt er elke keer een druppeltje mascara op de grond. Die peperdure mascara nu naar de knoppen, denkt Alina en snel zet ze het potje weer recht en pakt ze wat toiletpapier om de gelekte mascara op te ruimen.
'Alina je gaat te laat komen als je nu niet snel opschiet, je weet dat je je al vandaag moet melden bij de directeur dus ik zou daar maar op tijd zijn', schreeuwt haar vader weer naar boven.
'Man zeik niet zo zeg!', schreeuwt Alina terug.
Alina loopt snel naar de gang en kijkt of ergens haar haarelastiek ligt. Zwarte vloer, witte muur, witte kleine kast met wat lades, maar nergens ziet ze haar elastiek. Ze loopt nu weer naar haar slaapkamer. Zoekend kruipt Alina over de grond tussen als haar rotzooi opzoek naar haar elastiek. Nergens te vinden. Alina geeft het op en loopt nu met los haar de gang in en de witte trap af naar beneden. In de gang beneden loopt ze haar vader tegen het lijf.
'Je bent weer erg op tijd jonge dame', zegt haar vader op een nogal minachting in zijn toon. Alina kijkt beetje geïrriteerd naar Rob (haar vader). Hij duwt zijn bruine haar wat voor zijn ogen hangt opzij maar blijft boos kijken naar Alina. Alina loopt snel naar de deur die naar de keuken en woonkamer gaat. Ze duwt de deurklink omlaag en ze duwt geluidloos de deur open. Ze stapt de woonkamer binnen en voelt de kou van de tegels die in de woonkamer ligt via haar voet naar haar hoofd gaan. Ze krijgt even kippenvel maar loopt daarna eigenwijs door als ze de voetstappen van haar vader achter haar hoort. Alina loopt snel naar de eikenhouten tafel en gaat ze zitten op een rieten stoel dat voor een bord staat waar twee boterhammen liggen voor Alina.
'Jij ben ook weer lekker vroeg', plaagt Sergio, Alina's broer, terwijl ook hij een hap van zijn boterham neemt.
'Ach man zeik niet zo, alsof jij altijd op tijd beneden bent', snauwt Alina Sergio op haar beurt weer af.
'Jij trut, tegen wie denk je wel dat je praat, ik ben niet een van die rare meiden die jij vriendinnen noemt' zegt Sergio en weer neemt hij een enorme hap van zijn boterham. Alina's gezicht gaat boos staat, haar hoofd wordt rood, er komt bijna stoom uit haar oren. Sergio kijkt weer naar Alina.
'Hier', zegt Sergio en hij gooit het zwarte elastiek van Alina tegen haar hoofd. Alina kijkt op en haar mand gaat open om iets te zeggen.
'Jij klootzak!, wat denk jij wel niet? Gewoon even mijn elastiek jatten en mij dan laten zoeken?' Alina kijkt boos naar Sergio en zonder dat ze het door heeft gebeurd er iets. Een harde kletch galmt door de woonkamer heen. Alina opent voorzichtig weer haar ogen en ze ziet dat Sergio een rode hand op zijn wang heeft staan en Sergio heel boos kijkt. Door de manier waarop Sergio in de ogen van Alina kijkt voelt Alina een trilling door haar lichaam. Seconden, minuten, momenten bleef het stil. De sfeer in de kamer veranderde heel snel naar een steeds dreigender sfeer. De spanning tussen broer en zus is steeds meer te voelen. Rob loopt net de kamer binnen en zijn lichaam reageert op de spanning en de sfeer. Snel loopt hij naar Alina en Sergio toe, totdat opeens Sergio's hand met een snelle vaart richting het hoofd van Alina gaat. Dit wordt vechten, denkt Rob bij zichzelf. Snel lopend, bijna jokkend, gaat hij hun richting op en gaat tussen ze in staan.
'Bitch, waarom sloeg je mij?', vraagt Sergio boos aan Alina. Sergio ziet dat hun vader tussen ze in gaat staan. Sergio ziet nog met een snelle blik naar Alina dat ze haar middelvinger op steekt en daarna haar hoofd draait, haar haren gaan als een golf met haar hoofd mee.
'Wat denken jullie te doen?', vraagt Rob met een boze toon aan zijn kinderen. De ogen van Rob staan dreigend, zoals altijd, maar deze keer staan zijn mondhoeken niet aangenaam. Geen van de twee reageren. Geen antwoord is nooit fout maar op dit moment is het heel gevaarlijk om niets te zeggen.
'Nou...' Alina probeert iets te zeggen maar ze wordt gestoord door de deurbel.
'Ik ga wel', zegt Sergio en hij schuift zijn rieten stoel naar achteren. Snel staat hij op en loopt hij naar de gang toe.
'Sergio kan je NU terug komen?', zegt Rob boos maar Sergio negeert hem en loopt door naar de gang. Wanneer hij de deur is gepasseerd gooit hij de deur met een harde klap dicht. Door deze harde klap is de deurpost en één van de vier ramen springt kapot. Sergio schrikt eventjes maar hij loopt daarna gewoon door. Gearriveerd bij de voordeur opent hij de deur. Een slanke, in T-shirt met spijkerbroek gekleden meid staat voor de deur. Sergio zet een stap naar voren, pakt haar hoofd beet en duwt hem richting de zijne. Dat moment, die kus, even alle zorgen vergeten.
'Ja hoor, ze gaan weer lekker klef doen', zegt Leon, de broer van Maya, het meisje, vanaf zijn zwarte scooter die bij het houten hekje staat geparkeerd. Leon draait zijn hoofd van Sergio en Maya weg. Een mooie gelegenheid om nog een kus te geven. Maya duwt nu snel weer haar lippen tegen de lippen van Sergio.

[artikel]

Ik heb vandaag de hele dag lopen schrijven, dit verhaal, een ander verhaal en nog meer. Volgens mij leest niemand dit verhaal meer ..... Ik hoop dat toch nog enkele mensen dit verhaal volgen en dat het hun mag bevallen. Het is vandaag wel weer een heel lang stukje maar ik geef jullie de tijd om het allemaal goed te lezen en de vorige keren had ik niet zoveel getypt dus dat was ik jullie nog verschuldigd.

Veel leesplezier!

___________________________________________________________________________________

Alina zit nog steeds op haar rieten stoel te eten als ze haar vader de gang in ziet lopen.
'Beetje lopen zoenen voor mijn deur', zegt Rob. Hij pakt de schoolspullen van Sergio en gooit ze naar hem toe. Alina neemt haar volgende hap van haar boterham als ze opeens de voordeur hoort dichtvallen. Heeft mijn vader Sergio nou echt het huis uitgeduwd, denkt Alina. Ze staat op van haar stoel en loopt richting een raam de uitkijkt op de voortuin. Ze duwt het witte gordijn opzij en vangt nog snel een glimp op van Sergio die met zijn scooter het terrein af rijd.
Alina loopt weer terug naar haar bord, pakt datgene wat over is van haar boterham, loopt naar haar schoolspullen en pakt alles bij elkaar terwijl ze probeert haar boterham snel op te eten. Nadat ze alles bij elkaar heeft gepakt en haar boterham op heeft loopt ze door de moderne woonkamer richting de achterdeur. Ze pakt haar jas, die aan een haakje naast de deur hangt, trekt hem aan en loopt daarna meteen naar buiten. De wind waait zachtjes maar zorgt er wel voor dat Alina het koud krijgt. Ze loopt snel weer terug naar binnen. Ze gaat voor de kapstok in de gang staan en zoekt naar een sjaal die goed bij haar zwarte jas past. Na enkele minuten van zoeken en proberen kiest ze voor een witte sjaal met wat grijze lijntjes. Ze loopt weer terug naar buiten als ze de sjaal omdoet.
'Kom op Alina! Dit moet morgen echt sneller maar veel succes met je gesprek met de directeur en je toetsen die je vandaag hebt', schreeuwt Rob nog snel Alina achterna vanuit de keuken. Alina pakt nu haar fiets en rijdt de rommelige, maar toch ruime tuin uit.

Sergio zit voor op zijn scooter en Maya zit op daarachter, dicht tegen hem aan, met haar kin op zijn schouder.
'Schat hou je goed vast', zegt Sergio tegen Maya. Sergio maakt nu een wheely. Maya pakt snel Sergio beter vast en toen de voorband weer terug op de grond kwam stuiterde Maya nog na. Maya heeft Sergio nog steeds heel goed vast, nog steeds bang dat ze eraf gaat vallen.
'Sergio blijf je wel op letten, het blijft wel mijn zusie, hé', zegt Leon vanaf zijn scooter. Sergio maakt een hoofdknikje om te laten zien dat hij het gehoord heeft. Daarna rijdt Sergio een steegje in. Eenmaal in het steegje gearriveerd zet hij de scooter stil, draait zijn gezicht en zoent Maya volop op haar mond. De wangen van Maya lopen een beetje rood aan. Maya trekt een beetje terug. Sergio stopt met zoenen en hij trekt zijn lippen weer van die van Maya af.
'Schat.... Ik moet....' Maya stottert als ze de zin probeert uit te spreken.
'Niet praten, verpest het moment nou niet, laat je tong maar tegen mijn tong zeggen wat je wil,' zegt Sergio. Hij gaat weer met zijn lippen richting de rode lippen van zijn vriendin. Maya draait haar gezicht weg. Ze kijkt een beetje angstig en haar ogen worden steeds wateriger. Sergio ziet dat er een traan over de wang van Maya loopt. Sergio stapt de scooter af.
'Kom eens naast mij staan,' zegt Sergio en hij pakt de hand van Maya vast.
'O...ké', zegt Maya stotterend. Ze stapt de scooter af en gaat naast Sergio staan. Sergio loopt weer richting zijn scooter en gaat er weer op zitten. Hij start de motor van de scooter en rijdt weg. Maya kijkt hem huilend aan.
'Zoek nu zelf maar uit hoe je op school komt, ik weet wat er gister avond is gebeurt. Flikker toch op vieze Bitch', roept Sergio en hij rijdt het steegje uit. Maya blijft alleen huilend achter in het steegje.

Na snel hebben gefietst komt Alina aan op het schoolplein. Ze fietst naar de fietsenstalling en doet haar fiets op slot. Ze draait zich om en tegen haar dromen in staat de knapste jongen uit haar leven voor haar. Ze kijkt recht in zijn blauwe ogen.
'Schat ik heb je zo gemist', zegt Alex
'Ik jou ook', zegt Alina en ze geeft Alex een dikke smak op zijn lippen.

Sergio rijdt met volle vaart het schoolplein op en ziet dat Alina met Alex aan het zoenen is. Hij rijdt snel hun richting op maar hij wordt tegen gehouden door de conciërge. Sergio duwt de conciërge opzij en rijdt daarna zonder enig excuus door richting Alina.
'Zusje, hier komen, nu!'
Alina haalt haar lippen van die van Alex af en draait haar gezicht naar haar broer. Alex pakt Alina nu opeens heel stevig vast bij haar arm zodat ze niet weg kan lopen. Alex kijkt naar Sergio en maakt met een gezichtsuitdrukking dat Alina van hem is. Sergio stapt nu van zijn scooter af en loopt naar Alex en Alina toe. Alina krijgt een onderbuik gevoel dat dit niet goed gaat aflopen.
'Laat mijn zusje nu los jij vieze player', zegt Sergio tegen Alex. De ogen van Alex kijken verbaasd maar daarna gaan ze weer boos staan. Alex pakt Alina nog steviger vast waardoor zij een klein gilletje geeft. Sergio wordt nu opdringeriger en loopt nu helemaal naar Alex toe en haalt uit met zijn linker. Alex kramt ineen waardoor de grip op Alina verslapt en Alina loopt snel weg en gaat achter Sergio staan. Sergio haalt nog eens uit maar deze keer met zijn rechter en Alex blijft verkrampt op de grond liggen. Er komen van alle kanten mensen aanlopen en kijken wat er gaande is. Sergio en Alina lopen weg, eerst parkeert Sergio zijn scooter en daarna loopt hij samen met Alina naar de ingang van de school. Alina is nog angstig maar toch boos op Sergio dat hij haar vriend zo belachelijk maakt voor heel de school.
'Waarom deed je dat? Je hebt mijn hele vriendje vernederd.'
'Je moet me bedanken.'
'Jou bedanken? Waarom zou ik, je hebt hem echt pijn gedaan.'
Sergio gaat nu stil staan en draait zich om. Hij kijkt naar Alina en ziet dat ze best pissig is.
'Ga dan terug naar hem, maar kom dan niet later nog bij mij dat hij je bedriegt en dat hij met een andere meid heeft. Alina hij heeft met Maya, ze zijn betrapt door één van mijn vrienden in het park.'
Alina valt stil en haar ogen veranderen. Ze worden waterig en al snel loopt er een traan over haar wang. Ze voelt een tinteling van verdriet opkomen maar ook om de één of andere reden een opluchtend gevoel. Ze loopt naar Sergio toe en geeft hem een dikke knuffel.
'Dit is wel heel tegenstrijdig van vanochtend, hé. Vanochtend hadden we nog ruzie,' zegt Sergio. Alina kijkt op en geeft een knikje met haar hoofd om te laten zien dat ook zij dat denkt.
'Dankje dat je zo die klootzak hebt vernederd.'
'Geen dank, maar let de volgende keer goed op.'
De bel van de school gaat en Sergio en Alina lopen de school binnen. Alina moet naar de directeur en Sergio loopt mee. Tot de verbazing van Alina zit Lucas op één van de stoelen die voor de kantoor van de directeur staan. Ze draait snel haar hoofd en fluistert iets in Sergio zijn oor. Daarna loopt Sergio weg en gaat Alina naast Lucas zitten. Ze kijkt hem even aan en daarna zegt ze: 'Het spijt me.'

[-Maaike-]

Ik volg je verhaal nog steeds en het is niet slecht Het gaat alleen wat vlug, met name de laatste paar stukjes. De eerdere stukjes heb ik niet helemaal meer op mij netvlies staan, omdat het al een aardige tijd geleden is dat ik ze gelezen heb. Maar Lucas moeder ligt in het ziekenhuis, juist? En Zino is een vriend van Lucas die hij zomaar in zijn huis aantrof?

Je gaf in een van de stukjes aan, dat je je schrijfstijl hebt aangepast. Omdat ik dus de andere stukken lang geleden heb gelezen kan ik daar verder geen feedback opgegeven. Wel wil ik je aanraden je lezers geen 'verplichting' op te leggen. Ik snap dat je graag ideeën van andere wil, maar als je ze daartoe verplicht, zoeken ze eerder een ander verhaal denk ik Misschien kun je eerder het einde van je post zo schrijven, dat het vragen oproept, waardoor lezers geneigd zijn om te gaan speculeren. Dan krijg je ook ideeën maar in een ander jasje.

Ik snapte niet zo goed waar die agressie tijdens de ontbijtsessie opeens vandaan kwam tussen broer en zus. Probeerde je een ochtendhumeur te creëren? Dan snap ik de gespannen sfeer en de woede bij Alina. Maar je broer in het gezicht slaan? Eh?
Wat ik ook niet zo goed snapte was, dat Sergio de raampjes uit de deur knalt en dat daar verder niets mee gebeurt. Het wordt niet opgeruimd, niemand lijkt er verder last van te hebben. Die vader leek me een redelijke opvlieger, maar dat laat hij links liggen. Misschien kun je daar nog wat aandacht aanbesteden?
Ondanks die twee puntjes, vind ik wel dat je de woede dan weer wel goed beschrijft. Ze zijn beide duidelijk heel woest op elkaar, inclusief scheldwoorden en slaan. De chaos van Alina die nog half slaapt bij haar ochtendritueel, vond ik grappig. Oeps daar ging de mascara en waar is dat stomme elastiekje heen? Erg herkenbaar

Een ander punt, waar ik een beetje over struikelde was, het ene moment doet Sergio nog super lief tegen Maya en daarna dumpt hij haar uit het niets. Als hij al wist dat ze vreemdging, zou hij haar toch niet voor de deur zoenen? En vervolgens doet hij zijn zusje pijn, voordat hij haar vriendje half in elkaar slaat. Misschien kun je dat iets langzamer laten gebeuren. Voor mij kwamen het vooral als korte flitsen over, even dit en dan nog even een stukje van dat Ik denk dat het iets meer details nodig heeft

Ga vooral door met schrijven, zoals ik al zei je verhaal is niet slecht. En ik vraag me af wat Lucas en Alina bij de directeur moeten doen. Zeker na hun ietwat vreemde ontmoeting Ga zo door!